ELIRO
DUA LIBRO DE MOSEO

1 Jen estas la nomoj de la filoj de Izrael, kiuj venis Egiptujon kun Jakob; �iu venis kun siaj domanoj:
2 Ruben, Simeon, Levi, kaj Jehuda;
3 Isa�ar, Zebulun, kaj Benjamen;
4 Dan kaj Naftali, Gad kaj A�er.
5 Kaj la nombro de �iuj animoj, kiuj eliris el la lumbo de Jakob, estis sepdek; kaj Jozef estis jam en Egiptujo.
6 Kaj mortis Jozef kaj �iuj liaj fratoj kaj tiu tuta generacio.
7 Kaj la Izraelidoj fruktis kaj diskreskis kaj multi�is kaj treege forti�is, kaj la lando pleni�is de ili.

8 Aperis en Egiptujo nova re�o, kiu ne konis Jozefon.
9 Kaj li diris al sia popolo: Jen la popolo de la Izraelidoj estas pli multenombra kaj pli forta ol ni;
10 ni uzu do ruzon kontra� �i, por ke �i ne multi�u, �ar se okazos milito, tiam anka� tiu popolo ali�os al niaj malamikoj kaj militos kontra� ni kaj foriros el la lando.
11 Kaj oni metis super ilin laborestrojn, por premi ilin per malfacilaj laboroj. Kaj ili konstruis por Faraono provizejajn urbojn Pitom kaj Rameses.
12 Sed ju pli oni premis ilin, des pli ili multi�is kaj kreskis; kaj la Izraelidoj fari�is terura�o.
13 Kaj la Egiptoj laborigis la Izraelidojn kruele.
14 Kaj ili maldol�igis al ili la vivon per malfacila laboro super argilo kaj brikoj, kaj per �ia laboro sur la kampo, per �iaj laboroj, kiujn ili kruele metis sur ilin.

15 Kaj la re�o de Egiptujo parolis al la Hebreaj aku�istinoj, el kiuj unu estis nomata �ifra kaj la dua estis nomata Pua.
16 Li diris: Kiam vi aku�igos la Hebreinojn, rigardu la ku�ejon; se estas filo, mortigu lin, kaj se estas filino, lasu �in vivi.
17 Sed la aku�istinoj timis Dion, kaj ili ne faris, kiel diris al ili la re�o de Egiptujo; kaj ili lasis la vivon al la virseksaj infanoj.
18 Kaj la re�o de Egiptujo alvokis la aku�istinojn, kaj diris al ili: Kial vi tion faras kaj lasas la vivon al la virseksaj infanoj?
19 Tiam la aku�istinoj diris al Faraono: Ne kiel la Egiptaj virinoj estas la Hebreinoj; ili estas viglaj: anta� ol venas al ili la aku�istino, ili jam estas naskintaj.
20 Kaj Dio faris bonon al la aku�istinoj, kaj la popolo multi�is kaj tre forti�is.
21 Kaj �ar la aku�istinoj timis Dion, Li konstruis al ili domojn.
22 Kaj Faraono ordonis al sia tuta popolo, dirante: �iun filon, kiu naski�is, �etu en la Riveron, kaj �iun filinon lasu viva.

1 Kaj iris unu homo el la domo de Levi kaj prenis edzinon Leviidinon.
2 Kaj la virino gravedi�is, kaj naskis filon; kaj �i vidis, ke li estas bela, kaj �i ka�is lin dum tri monatoj.
3 Sed �i ne povis plu ka�i lin, tial �i prenis por li keston el kanoj kaj �irka��miris �in per asfalto kaj pe�o, kaj metis tien la infanon kaj metis �in inter la kanojn sur la bordo de la Rivero.
4 Kaj lia fratino stari�is malproksime, por scii�i, kio fari�os kun li.
5 Kaj la filino de Faraono malsupreniris, por lavi sin en la Rivero, kaj �iaj servantinoj iradis sur la bordo de la Rivero. �i ekvidis la keston meze de la kanoj, kaj �i sendis sian sklavinon, ke �i �in prenu.
6 �i malfermis, kaj ekvidis la infanon; �i estis knabeto, kiu ploris. Kaj �i kompatis lin, kaj diris: �i estas el la Hebreaj infanoj.
7 Tiam lia fratino diris al la filino de Faraono: �u mi iru kaj voku al vi virinon nutrantinon el la Hebreinoj, ke �i nutru por vi la infanon?
8 Kaj la filino de Faraono diris al �i: Iru. Kaj la knabino iris kaj vokis la patrinon de la infano.
9 Kaj la filino de Faraono diris al �i: Prenu �i tiun infanon kaj nutru �in por mi, kaj mi pagos al vi. Kaj la virino prenis la infanon kaj nutris �in.
10 Kiam la infano grandi�is, �i alportis lin al la filino de Faraono, kaj li fari�is filo por �i, kaj �i donis al li la nomon Moseo, dirante: El la akvo mi lin eltiris.

11 En la tempo, kiam Moseo estis jam granda, li eliris al siaj fratoj kaj vidis iliajn malfacilajn laborojn; kaj li vidis, ke Egipto batas iun Hebreon el liaj fratoj.
12 Tiam li turnis sin unuflanken kaj aliflanken, kaj vidinte, ke estas neniu, mortigis la Egipton kaj ka�is lin en la sablo.
13 Kaj li eliris en la sekvanta tago, kaj vidis, ke du Hebreoj malpacas. Kaj li diris al la ofendanto: Kial vi batas vian proksimulon?
14 Kaj tiu diris: Kiu faris vin estro kaj ju�anto super ni? �u vi intencas mortigi min, kiel vi mortigis la Egipton? Tiam Moseo ektimis, kaj diris: Videble la afero fari�is sciata.
15 Kaj Faraono a�dis pri tiu afero kaj deziris mortigi Moseon. Sed Moseo forkuris de Faraono kaj eklo�is en la lando Midjana, kaj li lo�is apud puto.
16 La pastro Midjana havis sep filinojn. Kaj ili venis kaj �erpis akvon kaj plenigis la trogojn, por trinkigi la �afojn de sia patro.
17 Sed venis la pa�tistoj kaj forpelis ilin. Tiam Moseo levi�is kaj helpis ilin kaj trinkigis iliajn �afojn.
18 Kiam ili venis al sia patro Reuel, li diris: Kial vi tiel balda� venis hodia�?
19 Kaj ili diris: Iu Egipto savis nin el la manoj de la pa�tistoj, kaj li e� �erpis por ni kaj trinkigis la �afojn.
20 Tiam li diris al siaj filinoj: Kie do li estas? kial vi forlasis tiun homon? voku lin, ke li man�u panon.
21 Kaj Moseo konsentis lo�i �e tiu homo; kaj tiu donis sian filinon Cipora al Moseo.
22 Kaj �i naskis filon, kaj li donis al li la nomon Ger�om, �ar li diris: Fremdulo mi estis en lando fremda.

23 Post longa tempo mortis la re�o de Egiptujo. Kaj la Izraelidoj �emis pro la laboroj kaj kriis, kaj ilia kriado pro la laboroj venis supren al Dio.
24 Kaj Dio a�dis ilian �emadon, kaj Dio rememoris Sian interligon kun Abraham, Isaak, kaj Jakob.
25 Kaj Dio rigardis la Izraelidojn, kaj Dio rememoris ilin.

1 Moseo pa�tis la �afojn de Jitro, sia bopatro, pastro Midjana. Kaj li forkondukis la �afojn en malproksiman parton de la dezerto kaj venis al la Dia monto �oreb.
2 Kaj aperis al li an�elo de la Eternulo en flama fajro el la mezo de arbeta�o. Kaj li vidis, ke jen la arbeta�o brulas en la fajro, kaj tamen la arbeta�o ne forbrulas.
3 Kaj Moseo diris: Mi iros kaj rigardos tiun grandan fenomenon, kial la arbeta�o ne forbrulas.
4 La Eternulo vidis, ke li iras, por rigardi, kaj Dio vokis al li el la mezo de la arbeta�o, kaj diris: Moseo, Moseo! Kaj tiu diris: Jen mi estas.
5 Kaj Li diris: Ne alproksimi�u �i tien; deprenu viajn �uojn de viaj piedoj, �ar la loko, sur kiu vi staras, estas tero sankta.
6 Ankora� Li diris: Mi estas la Dio de via patro, la Dio de Abraham, la Dio de Isaak, kaj la Dio de Jakob. Kaj Moseo kovris sian viza�on, �ar li timis rigardi Dion.
7 Kaj la Eternulo diris: Mi vidis la mizeron de Mia popolo, kiu estas en Egiptujo, kaj Mi a�dis �ian kriadon ka�ze de �iaj premantoj; Mi scias �iajn suferojn.
8 Kaj Mi malsupreniris, por savi �in el la manoj de la Egiptoj kaj elirigi �in el tiu lando en landon bonan kaj vastan, en landon, en kiu fluas lakto kaj mielo, sur la lokon de la Kanaanidoj kaj la �etidoj kaj la Amoridoj kaj la Perizidoj kaj la �ividoj kaj la Jebusidoj.
9 Nun la krioj de la Izraelidoj venis al Mi; kaj Mi vidis la turmentojn, per kiuj la Egiptoj turmentas ilin.
10 Iru do, Mi sendos vin al Faraono, kaj elkonduku Mian popolon la Izraelidojn el Egiptujo.
11 Kaj Moseo diris al Dio: Kiu mi estas, ke mi iru al Faraono kaj mi elkonduku la Izraelidojn el Egiptujo?
12 Kaj Li diris: Mi estos kun vi; kaj tio estu por vi signo, ke Mi vin sendis: kiam vi estos elkondukinta Mian popolon el Egiptujo, vi faros servon al Dio sur �i tiu monto.
13 Kaj Moseo diris al Dio: Jen mi venos al la Izraelidoj, kaj diros al ili: La Dio de viaj patroj sendis min al vi; tiam ili diros al mi: Kia estas Lia nomo? Kion mi diru al ili?
14 Kaj Dio diris al Moseo: MI ESTAS, KIU ESTAS. Kaj Li diris: Tiel diru al la Izraelidoj: La Estanto sendis min al vi.
15 Kaj plue Dio diris al Moseo: Tiel diru al la Izraelidoj: La Eternulo, la Dio de viaj patroj, la Dio de Abraham, la Dio de Isaak, kaj la Dio de Jakob, sendis min al vi. Tia estas Mia nomo por eterne, kaj tia estas memora�o pri Mi por �iuj generacioj.
16 Iru, kaj kunvenigu la �efojn de Izrael, kaj diru al ili: La Eternulo, la Dio de viaj patroj, aperis al mi, la Dio de Abraham, Isaak, kaj Jakob, kaj Li diris: Mi atentis vin, kaj tion, kio estas farita al vi en Egiptujo.
17 Kaj Mi diris: Mi elirigos vin el la mizero de Egiptujo en la landon de la Kanaanidoj kaj la �etidoj kaj la Amoridoj kaj la Perizidoj kaj la �ividoj kaj la Jebusidoj, en landon, en kiu fluas lakto kaj mielo.
18 Kaj ili a�skultos vian vo�on, kaj vi venos, vi kaj la �efoj de Izrael, al la re�o de Egiptujo, kaj vi diros al li: La Eternulo, la Dio de la Hebreoj, vokis nin; lasu do nin iri vojon de tri tagoj en la dezerton, por ke ni faru oferon al la Eternulo, nia Dio.
19 Sed Mi scias, ke la re�o de Egiptujo ne permesos al vi iri, se ne devigos lin forta mano.
20 Kaj Mi etendos Mian manon, kaj Mi batos Egiptujon per �iuj Miaj mirakloj, kiujn Mi faros meze de �i; kaj poste li lasos vin iri.
21 Kaj Mi donos al tiu popolo favoron de la Egiptoj; kaj kiam vi iros, vi ne iros kun malplenaj manoj.
22 �iu virino petos de sia najbarino kaj de sia samdomanino vazojn ar�entajn kaj vazojn orajn kaj vestojn; kaj vi metos tion sur viajn filojn kaj sur viajn filinojn, kaj vi senhavigos la Egiptojn.

1 Moseo respondis kaj diris: Sed se ili ne kredos al mi kaj ne a�skultos mian vo�on, kaj se ili diros: Ne aperis al vi la Eternulo?
2 Kaj la Eternulo diris al li: Kion vi tie havas en via mano? Kaj li diris: Bastonon.
3 Kaj Li diris: �etu �in sur la teron. Kaj li �etis �in sur la teron, kaj �i fari�is serpento; kaj Moseo forkuris de �i.
4 Sed la Eternulo diris al Moseo: Etendu vian manon, kaj kaptu �in je �ia vosto (kaj li etendis sian manon kaj kaptis �in, kaj �i fari�is bastono en lia mano),
5 por ke ili kredu, ke aperis al vi la Eternulo, la Dio de iliaj patroj, la Dio de Abraham, la Dio de Isaak, kaj la Dio de Jakob.
6 Kaj la Eternulo diris al li plue: Metu vian manon en vian sinon. Kaj li metis sian manon en sian sinon; kaj kiam li elprenis �in, jen lia mano estis leprokovrita kvaza� ne�o.
7 Kaj Li diris: Remetu vian manon en vian sinon (kaj li remetis sian manon en sian sinon; kaj kiam li elprenis �in el sia sino, jen �i denove fari�is kiel lia karno);
8 kaj se ili ne kredos al vi kaj ne a�skultos la vo�on de la unua signo, ili kredos al la vo�o de la alia signo.
9 Kaj se ili ne kredos e� al amba� tiuj signoj kaj ne a�skultos vian vo�on, tiam prenu akvon el la Rivero kaj ver�u �in sur la sekan teron; kaj tiam la akvo, kiun vi prenis el la Rivero, fari�os sango sur la seka tero.
10 Kaj Moseo diris al la Eternulo: Ho, mia Sinjoro, mi ne estas elokventa, nek de hiera�, nek de anta�hiera�, nek de tiu tempo, kiam Vi komencis paroli al Via sklavo; �ar mi havas nelertan bu�on kaj nelertan langon.
11 Kaj la Eternulo diris al li: Kiu faris bu�on al la homo? a� kiu faras muta a� surda a� vidanta a� blinda? �u ne Mi, la Eternulo?
12 Kaj nun iru, kaj Mi estos kun via bu�o, kaj Mi instruos vin, kion vi devas paroli.
13 Kaj li diris: Ho, mia Sinjoro, sendu iun alian.
14 Tiam ekflamis la kolero de la Eternulo kontra� Moseo, kaj Li diris: Mi scias ja, ke via frato Aaron, la Levido, estas elokventa; kaj jen li e� iras al vi renkonte, kaj kiam li vidos vin, li ek�ojos en sia koro.
15 Kaj vi parolos al li kaj metos la vortojn en lian bu�on; kaj Mi estos kun via bu�o kaj kun lia bu�o, kaj Mi instruos vin, kion vi devas fari.
16 Kaj li parolos por vi al la popolo; kaj li estos via bu�o, kaj vi estos por li anstata� Dio.
17 Kaj �i tiun bastonon prenu en vian manon; per �i vi faros la signojn.

18 Moseo iris kaj revenis al sia bopatro Jitro, kaj diris al li: Mi volas iri kaj reveni al miaj fratoj, kiuj estas en Egiptujo, kaj vidi, �u ili vivas ankora�. Kaj Jitro diris al Moseo: Iru en paco.
19 Kaj la Eternulo diris al Moseo en Midjanujo: Iru, revenu Egiptujon; �ar mortis �iuj homoj, kiuj volis vin mortigi.
20 Tiam Moseo prenis sian edzinon kaj siajn filojn kaj sidigis ilin sur azeno, kaj ekiris al la lando Egipta. Kaj Moseo prenis la bastonon de Dio en sian manon.
21 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Kiam vi revenos Egiptujon, tiam rigardu, �iujn miraklojn, kiujn Mi donis en vian manon, faru anta� Faraono. Sed Mi malmoligos lian koron, kaj li ne permesos al la popolo foriri.
22 Kaj vi diru al Faraono: Tiel diris la Eternulo: Mia filo unuenaskita estas Izrael;
23 kaj Mi diras al vi: Permesu, ke Mia filo iru kaj faru al Mi servon; se vi ne permesos al li iri, tiam Mi mortigos vian unuenaskitan filon.
24 Sur la vojo, en la noktohaltejo, renkontis lin la Eternulo kaj volis mortigi lin;
25 sed Cipora prenis akran �tonon, kaj detran�is la prepucion de sia filo kaj ektu�is liajn piedojn, kaj diris: Sanga fian�o vi estas por mi.
26 Tiam Li forlasis lin. Kaj �i diris: Sanga fian�o per la cirkumcido.

27 Kaj la Eternulo diris al Aaron: Iru renkonte al Moseo en la dezerton. Kaj li iris kaj renkontis lin �e la monto de Dio, kaj kisis lin.
28 Kaj Moseo diris al Aaron �iujn vortojn de la Eternulo, kiu sendis lin, kaj �iujn signojn, pri kiuj Li ordonis al li.
29 Kaj iris Moseo kaj Aaron kaj kunvenigis �iujn �efojn de la Izraelidoj.
30 Kaj Aaron diris �iujn vortojn, kiujn la Eternulo diris al Moseo, kaj li faris la signojn anta� la popolo.
31 Kaj la popolo kredis. Kaj ili a�dis, ke la Eternulo rememoris la Izraelidojn kaj vidis ilian mizeron, kaj ili klini�is kaj faris adoron.

1 Poste venis Moseo kaj Aaron, kaj diris al Faraono: Tiel diris la Eternulo, la Dio de Izrael: Permesu, ke Mia popolo iru kaj faru al Mi feston en la dezerto.
2 Sed Faraono diris: Kiu estas la Eternulo, kies vo�on mi devas obei kaj lasi Izraelon iri? mi ne konas la Eternulon, kaj al Izrael mi ne permesos iri.
3 Kaj ili diris: La Dio de la Hebreoj vokis nin; permesu, ke ni iru vojon de tri tagoj en la dezerton kaj ni alportu oferon al la Eternulo, nia Dio, por ke Li ne frapu nin per pesto a� glavo.
4 Sed la re�o de Egiptujo diris al ili: Kial vi, Moseo kaj Aaron, fortiras la popolon de �iaj laboroj? iru al viaj laboroj.
5 Kaj Faraono diris: Jen multenombra estas nun la popolo de la lando, kaj vi volas liberigi ilin de iliaj laboroj!
6 Kaj Faraono ordonis en tiu tago al la voktoj de la popolo kaj al �iaj kontrolistoj, dirante:
7 Ne donu plu pajlon al la popolo por la farado de la brikoj, kiel �is nun; ili mem iru kaj kolektu al si pajlon.
8 Sed la nombron de la brikoj, kiun ili pretigas �is nun, postulu de ili, ne malgrandigu �in; �ar ili vagas senlabore, tial ili krias: Ni iru kaj alportu oferon al nia Dio.
9 Oni devas premi tiujn homojn per la laboro, por ke ili estu okupitaj de �i kaj ne atentu mensogajn vortojn.
10 Tiam eliris la voktoj de la popolo kaj �iaj kontrolistoj, kaj diris al la popolo: Tiel diras Faraono: Mi ne donos al vi pajlon;
11 iru mem, prenu al vi pajlon, kie vi trovos; sed el via laboro nenio estos deprenata.
12 Tiam la popolo disi�is en la tuta lando Egipta, por kolekti pecojn da pajlo.
13 Kaj la voktoj insistadis, dirante: Pretigu vian �iutagan laboron, kiel tiam, kiam vi havis pajlon.
14 Kaj la kontrolistojn Izraelidojn, starigitajn super ili de la voktoj de Faraono, oni batadis, dirante: Kial vi ne pretigis vian ordonitan nombron da brikoj hiera� kaj hodia�, kiel �is nun?
15 La kontrolistoj Izraelidoj venis kaj kriis al Faraono, dirante: Kial vi agas tiel kun viaj sklavoj?
16 Pajlo ne estas donata al viaj sklavoj, kaj brikojn oni ordonas al ni fari; kaj nun viaj sklavoj estas batataj, kaj via popolo pekas.
17 Sed li diris: Mallaboruloj vi estas, mallaboruloj, tial vi diras: Ni iru, ni alportu oferon al la Eternulo.
18 Kaj nun iru, laboru, kaj pajlon oni ne donos al vi, kaj la difinitan nombron da brikoj liveru.
19 Kaj la kontrolistoj Izraelidoj vidis, ke estas al ili malbone, �ar estas dirite: Ne malgrandigu la �iutagan nombron de viaj brikoj.
20 Ili renkontis Moseon kaj Aaronon, kiuj staris anta� ili, kiam ili eliris de Faraono.
21 Kaj ili diris al tiuj: La Eternulo rigardu vin, kaj ju�u vin por tio, ke vi malbonodorigis nian odoron anta� Faraono kaj anta� liaj servantoj, kaj donis glavon en iliajn manojn, por mortigi nin.
22 Tiam Moseo turnis sin al la Eternulo, kaj diris: Mia Sinjoro! kial Vi faris malbonon al tiu popolo? kial Vi sendis min?
23 De tiu tempo, kiam mi venis al Faraono, por paroli en Via nomo, li fari�is pli malbona kontra� tiu popolo, kaj Vi ne savis Vian popolon.

1 Sed la Eternulo diris al Moseo: Nun vi vidos, kion Mi faros al Faraono; �ar pro mano forta li foririgos ilin kaj pro mano forta li elpelos ilin el sia lando.

2 Kaj Dio ekparolis al Moseo kaj diris al li: Mi estas la ETERNULO.
3 Mi aperis al Abraham, al Isaak, kaj al Jakob kiel Dio la Plejpotenca, sed Mian nomon ETERNULO Mi ne sciigis al ili.
4 Mi starigis Mian interligon kun ili, ke Mi donos al ili la landon Kanaanan, la landon de ilia migrado, en kiu ili lo�is kiel fremduloj.
5 Kaj Mi a�dis la �emadon de la Izraelidoj, kiujn la Egiptoj premas per laboroj, kaj Mi rememoris Mian interligon.
6 Tial diru al la Izraelidoj: Mi estas la Eternulo, kaj Mi elirigos vin el sub la jugo de Egiptujo, kaj Mi liberigos vin el ilia sklaveco, kaj Mi savos vin per etendita brako kaj grandaj ju�oj.
7 Kaj Mi prenos vin kiel Mian popolon, kaj Mi estos via Dio; kaj vi scios, ke Mi estas la Eternulo, via Dio, kiu elirigas vin el sub la jugo de Egiptujo.
8 Kaj Mi venigos vin en la landon, pri kiu Mi, levinte Mian manon, promesis, ke Mi donos �in al Abraham, al Isaak, kaj al Jakob, kaj Mi donos �in al vi kiel poseda�on, Mi, la Eternulo.
9 Moseo parolis tiel al la Izraelidoj; sed ili ne a�skultis Moseon pro malforteco de spirito kaj pro la malfacilaj laboroj.

10 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo, dirante:
11 Eniru, diru al Faraono, la re�o de Egiptujo, ke li ellasu la Izraelidojn el sia lando.
12 Moseo ekparolis anta� la Eternulo, dirante: Jen la Izraelidoj ne a�skultas min, kiel do min a�skultos Faraono? kaj mi havas nelertajn lipojn.
13 Sed la Eternulo ekparolis al Moseo kaj al Aaron, kaj donis al ili ordonojn por la Izraelidoj, kaj por Faraono, re�o de Egiptujo, por elirigi la Izraelidojn el la lando Egipta.

14 Jen estas la �efoj de iliaj familioj: la filoj de Ruben, unuenaskito de Izrael: �ano� kaj Palu, �ecron kaj Karmi. Tio estas la familioj de Ruben.
15 Kaj la filoj de Simeon: Jemuel kaj Jamin kaj Ohad kaj Ja�in kaj Co�ar, kaj �aul, filo de Kanaanidino. Tio estas la familioj de Simeon.
16 Kaj jen estas la nomoj de la filoj de Levi la� ilia naski�o: Ger�on kaj Kehat kaj Merari. La da�ro de la vivo de Levi estis cent tridek sep jaroj.
17 La filoj de Ger�on: Libni kaj �imei, kun iliaj familioj.
18 Kaj la filoj de Kehat: Amram kaj Jichar kaj �ebron kaj Uziel. La da�ro de la vivo de Kehat estis cent tridek tri jaroj.
19 Kaj la filoj de Merari: Ma�li kaj Mu�i. Tio estas la familioj de Levi la� ilia naski�o.
20 Amram prenis al si sian onklinon Jo�ebed kiel edzinon, kaj �i naskis al li Aaronon kaj Moseon. La da�ro de la vivo de Amram estis cent tridek sep jaroj.
21 Kaj la filoj de Jichar: Kora� kaj Nefeg kaj Zi�ri.
22 Kaj la filoj de Uziel: Mi�ael kaj Elcafan kaj Sitri.
23 Aaron prenis al si Eli�eban, filinon de Aminadab kaj fratinon de Na��on, kiel edzinon, kaj �i naskis al li Nadabon kaj Abihun, Eleazaron kaj Itamaron.
24 Kaj la filoj de Kora�: Asir kaj Elkana kaj Abiasaf. Tio estas la familioj de la Kora�idoj.
25 Eleazar, la filo de Aaron, prenis al si edzinon el la filinoj de Putiel, kaj �i naskis al li Pine�ason. Tio estas la �efoj de la Leviidoj la� iliaj familioj.
26 Tio estas tiuj Aaron kaj Moseo, al kiuj la Eternulo diris: Elirigu la Izraelidojn el la lando Egipta la� iliaj ta�mentoj.
27 Tio estas ili, kiuj parolis al Faraono, re�o de Egiptujo, por elirigi la Izraelidojn el Egiptujo; tio estas Moseo kaj Aaron.

28 En tiu tago, kiam la Eternulo parolis al Moseo en la lando Egipta,
29 la Eternulo diris al Moseo jene: Mi estas la Eternulo. Diru al Faraono, re�o de Egiptujo, �ion, kion Mi diras al vi.
30 Kaj Moseo diris anta� la Eternulo: Jen mi havas nelertajn lipojn; kiel do Faraono min a�skultos?

1 Sed la Eternulo diris al Moseo: Vidu, mi faris vin dio por Faraono; kaj via frato Aaron estos via profeto.
2 Vi parolos �ion, kion Mi ordonos al vi; kaj via frato Aaron parolos al Faraono, ke li ellasu la Izraelidojn el sia lando.
3 Sed Mi malmoligos la koron de Faraono, kaj Mi multigos Miajn signojn kaj Miajn miraklojn en la lando Egipta.
4 Kaj Faraono vin ne a�skultos, kaj Mi metos Mian manon sur Egiptujon, kaj Mi elirigos Mian militistaron, Mian popolon, la Izraelidojn, el la lando Egipta per grandaj ju�oj.
5 Kaj la Egiptoj scii�os, ke Mi estas la Eternulo, kiam Mi etendos Mian manon super la Egiptojn kaj elirigos la Izraelidojn el inter ili.
6 Kaj Moseo kaj Aaron faris, kiel ordonis al ili la Eternulo; tiel ili faris.
7 Moseo havis la a�on de okdek jaroj, kaj Aaron havis la a�on de okdek tri jaroj, kiam ili parolis al Faraono.

8 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo kaj al Aaron, dirante:
9 Se Faraono diros al vi, ke vi faru miraklon, tiam diru al Aaron: Prenu vian bastonon kaj �etu �in anta� Faraonon; �i fari�os serpento.
10 Moseo kaj Aaron venis al Faraono, kaj faris tiel, kiel ordonis la Eternulo. Aaron �etis sian bastonon anta� Faraonon kaj anta� liajn servantojn, kaj �i fari�is serpento.
11 Tiam anka� Faraono alvokis la sa�ulojn kaj sor�istojn; kaj anka� ili, la Egiptaj sor�istoj, per siaj sor�oj faris tiel.
12 �iu el ili �etis sian bastonon, kaj ili fari�is serpentoj; sed la bastono de Aaron englutis iliajn bastonojn.
13 Kaj malmoli�is la koro de Faraono, kaj li ne a�skultis ilin, kiel diris la Eternulo.

14 Tiam la Eternulo diris al Moseo: Obstina estas la koro de Faraono, li ne volas forliberigi la popolon.
15 Iru al Faraono matene; li eliros al la akvo; stari�u renkonte al li sur la bordo de la rivero, kaj la bastonon, kiu transformi�is en serpenton, prenu en vian manon.
16 Kaj diru al li: La Eternulo, Dio de la Hebreoj, sendis min al vi, por diri: Permesu al Mia popolo iri kaj fari al Mi servon en la dezerto; sed jen vi �is nun ne obeis.
17 Tiel diris la Eternulo: Per tio vi scii�os, ke Mi estas la Eternulo: jen per la bastono, kiu estas en mia mano, mi frapos la akvon, kiu estas en la rivero, kaj �i transformi�os en sangon.
18 Kaj la fi�oj, kiuj estas en la rivero, mortos, kaj la rivero malbonodoros, kaj la Egiptoj abomenos trinki akvon el la rivero.
19 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Diru al Aaron: Prenu vian bastonon, kaj etendu vian manon super la akvojn de la Egiptoj, super iliajn riverojn, super iliajn torentojn kaj super iliajn lagojn kaj super �ian kolekti�on de iliaj akvoj, kaj ili fari�u sango; kaj estu sango en la tuta lando Egipta, en la vazoj lignaj kaj en la vazoj �tonaj.
20 Kaj Moseo kaj Aaron faris tiel, kiel ordonis la Eternulo. Kaj li levis la bastonon, kaj frapis la akvon, kiu estis en la rivero, anta� la okuloj de Faraono kaj anta� la okuloj de liaj servantoj; kaj la tuta akvo, kiu estis en la rivero, transformi�is en sangon.
21 Kaj la fi�oj, kiuj estis en la rivero, mortis, kaj la rivero fari�is malbonodora, kaj la Egiptoj ne povis trinki akvon el la rivero; kaj estis sango en la tuta lando Egipta.
22 Sed tiel same faris la sor�istoj de Egiptujo per siaj sor�oj. Kaj malmoli�is la koro de Faraono, kaj li ne a�skultis ilin, kiel diris la Eternulo.
23 Kaj Faraono turni�is kaj eniris en sian domon, kaj lia koro ne atentis e� tion.
24 Kaj �iuj Egiptoj ekfosis �irka� la rivero pro akvo por trinki, �ar ili ne povis trinki la akvon el la rivero.
25 Pasis sep tagoj, post kiam la Eternulo frapis la riveron.

1 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Iru al Faraono, kaj diru al li: Tiel diris la Eternulo: Permesu al Mia popolo iri, por ke �i faru servon al Mi.
2 Kaj se vi ne volos permesi tion, jen Mi frapos vian tutan regionon per ranoj;
3 kaj eksvarmos la rivero per ranoj, kaj ili elrampos kaj venos en vian domon kaj en vian dormo�ambron kaj sur vian liton kaj en la domojn de viaj servantoj kaj de via popolo kaj en viajn fornojn kaj en viajn pastujojn;
4 kaj sur vin kaj sur vian popolon kaj sur �iujn viajn servantojn rampos la ranoj.
5 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Diru al Aaron: Etendu vian manon kun via bastono super la riverojn, super la torentojn, kaj super la lagojn, kaj elirigu la ranojn sur la landon Egiptan.
6 Kaj Aaron etendis sian manon super la akvojn de Egiptujo, kaj la ranoj eliris kaj kovris la landon Egiptan.
7 Tion saman faris la sor�istoj per siaj sor�oj, kaj ili elirigis la ranojn sur la landon Egiptan.
8 Tiam Faraono alvokis Moseon kaj Aaronon, kaj diris: Pre�u al la Eternulo, ke Li forigu la ranojn for de mi kaj de mia popolo; tiam mi forliberigos la popolon, ke �i alportu oferon al la Eternulo.
9 Kaj Moseo diris al Faraono: Ordonu al mi, por kiu tempo mi devas pre�i pro vi kaj pro viaj servantoj kaj pro via popolo, ke malaperu la ranoj for de vi kaj el viaj domoj kaj nur en la rivero ili restu.
10 Tiu diris: Por morga�. Kaj li diris: �i estu, kiel vi diris, por ke vi sciu, ke ekzistas neniu tia, kiel la Eternulo, nia Dio.
11 Kaj fori�os la ranoj for de vi kaj de viaj domoj kaj de viaj servantoj kaj de via popolo; nur en la rivero ili restos.
12 Moseo kaj Aaron eliris for de Faraono, kaj Moseo ekvokis al la Eternulo pri la ranoj, kiujn li venigis sur Faraonon.
13 Kaj la Eternulo faris la� la vortoj de Moseo; kaj mortis la ranoj en la domoj, en la kortoj, kaj sur la kampoj.
14 Kaj oni kun�ovelis ilin en multajn amasojn, kaj la lando malbonodori�is.
15 Sed kiam Faraono vidis, ke fari�is facili�o, li malmoligis sian koron kaj ne a�skultis ilin, kiel diris la Eternulo.

16 Tiam la Eternulo diris al Moseo: Diru al Aaron: Etendu vian bastonon, kaj frapu la polvon de la tero, kaj el �i fari�os pikmu�oj en la tuta lando Egipta.
17 Ili faris tiel: Aaron etendis sian manon kun sia bastono kaj frapis la polvon de la tero, kaj aperis pikmu�oj sur la homoj kaj la brutoj. La tuta polvo de la tero fari�is pikmu�oj en la tuta lando Egipta.
18 Tiel faris la sor�istoj per siaj sor�oj, por elirigi pikmu�ojn, sed ili ne povis. Kaj la pikmu�oj estis sur la homoj kaj sur la brutoj.
19 Tiam la sor�istoj diris al Faraono: �i estas fingro de Dio. Sed la koro de Faraono restis obstina, kaj li ne a�skultis ilin, kiel diris la Eternulo.

20 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Levi�u frue matene, kaj stari�u anta� Faraono, kiam li iros al la akvo, kaj diru al li: Tiel diris la Eternulo: Forliberigu Mian popolon, ke �i faru servon al Mi.
21 �ar se vi ne forliberigos Mian popolon, jen Mi venigos sur vin kaj sur viajn servantojn kaj sur vian popolon kaj en viajn domojn fiinsektojn; kaj pleni�os de la fiinsektoj la domoj de la Egiptoj, kaj anka� la tero, sur kiu ili estas.
22 Kaj Mi distingos en tiu tago la teron de Go�en, sur kiu trovi�as Mia popolo, ke tie ne estu fiinsektoj; por ke vi scii�u, ke Mi estas la Eternulo meze de la tero.
23 Kaj Mi faros apartigon inter Mia popolo kaj via popolo; morga� okazos tiu signo.
24 Kaj la Eternulo faris tiel, kaj aperis multego da fiinsektoj en la domo de Faraono kaj en la domoj de liaj servantoj kaj en la tuta lando Egipta; difekti�is la tero ka�ze de la fiinsektoj.
25 Tiam Faraono alvokis Moseon kaj Aaronon, kaj diris: Iru, alportu oferon al via Dio en la lando.
26 Sed Moseo diris: Ne estas oportune fari tiel; �ar abomeninda�o por la Egiptoj estus nia oferado al la Eternulo, nia Dio; se oferadon abomenindan por la Egiptoj ni faros anta� iliaj okuloj, �u ili tiam nin ne �tonmortigos?
27 Vojon de tri tagoj ni iros en la dezerton, kaj ni faros oferon al la Eternulo, nia Dio, kiel Li diros al ni.
28 Tiam Faraono diris: Mi forliberigos vin, kaj vi faros oferon al la Eternulo, via Dio, en la dezerto; nur ne foriru malproksime; pre�u pro mi.
29 Kaj Moseo diris: Jen mi foriras de vi, kaj mi pre�os al la Eternulo, ke fori�u la fiinsektoj for de Faraono, de liaj servantoj, kaj de lia popolo morga�; sed Faraono ne plu trompu, ne forliberigante la popolon, por fari oferon al la Eternulo.
30 Moseo eliris for de Faraono kaj pre�is al la Eternulo.
31 Kaj la Eternulo faris, kiel diris Moseo, kaj forigis la fiinsektojn for de Faraono, de liaj servantoj, kaj de lia popolo; ne restis e� unu.
32 Sed Faraono obstinigis sian koron anka� �i tiun fojon, kaj ne forliberigis la popolon.

1 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Iru al Faraono, kaj diru al li: Tiel diris la Eternulo, Dio de la Hebreoj: Forliberigu Mian popolon, ke �i faru al Mi servon.
2 �ar se vi ne volos forliberigi kaj vi plue ilin retenos,
3 jen la mano de la Eternulo estos sur viaj brutoj, kiuj estas sur la kampo, sur la �evaloj, sur la azenoj, sur la kameloj, sur la bovoj, kaj sur la �afoj; estos sur ili tre forta pesto.
4 Kaj la Eternulo faros apartigon inter la brutoj de la Izraelidoj kaj la brutoj de la Egiptoj; kaj el �io, kio apartenas al la Izraelidoj, mortos nenio.
5 Kaj la Eternulo difinis tempon, dirante: Morga� la Eternulo faros tiun aferon en la lando.
6 Kaj la Eternulo faris tion en la sekvanta tago, kaj mortis �iuj brutoj de la Egiptoj, sed el la brutoj de la Izraelidoj ne mortis e� unu.
7 Faraono sendis, kaj oni vidis, ke el la brutoj de la Izraelidoj ne mortis e� unu. Sed la koro de Faraono estis obstina, kaj li ne forliberigis la popolon.

8 Tiam la Eternulo diris al Moseo kaj al Aaron: Prenu al vi plenmanojn da cindro el la forno, kaj Moseo �etu �in al la �ielo anta� la okuloj de Faraono.
9 Kaj �i fari�os polvo super la tuta lando Egipta, kaj sur la homoj kaj sur la bestoj fari�os el �i brulumaj abscesoj en la tuta lando Egipta.
10 Kaj ili prenis cindron el la forno kaj stari�is anta� Faraono, kaj Moseo �etis �in al la �ielo, kaj aperis brulumaj abscesoj sur la homoj kaj sur la bestoj.
11 Kaj la sor�istoj ne povis teni sin anta� Moseo pro la abscesoj, �ar la abscesoj estis sur la sor�istoj kaj sur �iuj Egiptoj.
12 Sed la Eternulo obstinigis la koron de Faraono, kaj li ne a�skultis ilin, kiel diris la Eternulo al Moseo.

13 Tiam la Eternulo diris al Moseo: Levi�u frue matene kaj stari�u anta� Faraono, kaj diru al li: Tiel diris la Eternulo, Dio de la Hebreoj: Forliberigu Mian popolon, ke �i faru al Mi servon.
14 �ar �i tiun fojon Mi sendos �iujn Miajn frapojn en vian koron kaj sur viajn servantojn kaj sur vian popolon, por ke vi sciu, ke ne ekzistas simila al Mi sur la tuta tero.
15 �ar nun Mi etendus Mian manon kaj batus vin kaj vian popolon per pesto, kaj vi malaperus de la tero;
16 sed nur por tio Mi vin konservis, ke Mi montru sur vi Mian forton, kaj por ke oni rakontu pri Mia nomo sur la tuta tero.
17 Ankora� vi retenas Mian popolon, kaj ne forliberigas �in.
18 Jen morga� en �i tiu tempo Mi pluvigos tre grandan hajlon, tian, ke simila al �i ne estis en Egiptujo de post la tago de �ia fondi�o �is nun.
19 Kaj nun sendu, kolektu viajn brutojn, kaj �ion, kion vi havas sur la kampo; sur �iun homon kaj bruton, kiuj trovi�os sur la kampo kaj ne kolekti�os en la domon, falos la hajlo, kaj ili mortos.
20 Kiu el la servantoj de Faraono timis la vorton de la Eternulo, tiu rapide envenigis siajn sklavojn kaj brutojn en la domojn;
21 sed kiu ne atentis la vorton de la Eternulo, tiu lasis siajn sklavojn kaj siajn brutojn sur la kampo.

22 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Etendu vian manon al la �ielo, kaj venos hajlo en la tuta lando Egipta, sur la homojn kaj sur la brutojn kaj sur �iujn herbojn de la kampo en la lando Egipta.
23 Kaj Moseo etendis sian bastonon al la �ielo; kaj la Eternulo aperigis tondrojn kaj hajlon, kaj fajro iris sur la teron, kaj la Eternulo pluvigis hajlon sur la landon Egiptan.
24 Kaj estis hajlo, kaj fajro ekflamadis meze de la hajlo, en tiel forta grado, ke io simila neniam estis en la tuta lando Egipta de post la tempo, kiam en �i aperis popolo.
25 Kaj la hajlo batdifektis en la tuta lando Egipta �ion, kio estis sur la kampo; homojn kaj brutojn kaj �iun herbon de la kampo batdifektis la hajlo, kaj �iujn arbojn de la kampo �i rompis.
26 Nur en la lando Go�en, kie estis la Izraelidoj, ne estis hajlo.
27 Tiam Faraono sendis, kaj alvokis Moseon kaj Aaronon, kaj diris al ili: Mi pekis la nunan fojon; la Eternulo estas la pravulo, mi kaj mia popolo estas la malpravuloj.
28 Pre�u al la Eternulo, ke �esi�u la tondroj de Dio kaj la hajlo; tiam mi forliberigos vin, kaj vi ne plu restos.
29 Kaj Moseo diris al li: Kiam mi eliros el la urbo, mi etendos miajn manojn al la Eternulo; la tondroj �esi�os kaj la hajlo ne plu estos, por ke vi scii�u, ke al la Eternulo apartenas la tero.
30 Sed mi scias, ke vi kaj viaj servantoj ankora� ne timas Dion, la Eternulon.
31 La lino kaj la hordeo estis batdifektitaj, �ar la hordeo havis spikojn kaj la lino havis bur�onojn;
32 sed la tritiko kaj la spelto ne estis batdifektitaj, �ar ili estis malfrusezonaj.
33 Moseo eliris de Faraono el la urbo kaj etendis siajn manojn al la Eternulo; tiam �esi�is la tondroj kaj la hajlo, kaj pluvo ne plu ver�i�is sur la teron.
34 Kiam Faraono vidis, ke �esi�is la pluvo kaj la hajlo kaj la tondroj, tiam li plue pekis kaj obstinigis sian koron, li kaj liaj servantoj.
35 La koro de Faraono restis obstina, kaj li ne forliberigis la Izraelidojn, kiel diris la Eternulo per Moseo.

1 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Iru al Faraono, �ar Mi obstinigis lian koron kaj la korojn de liaj servantoj, por ke Mi faru �i tiujn Miajn signojn inter ili;
2 kaj por ke vi rakontu al via filo kaj al via nepo, kion Mi plenumis sur la Egiptoj, kaj pri Miaj signoj, kiujn Mi faris inter ili; kaj por ke vi sciu, ke Mi estas la Eternulo.
3 Moseo kaj Aaron venis al Faraono, kaj diris al li: Tiel diris la Eternulo, Dio de la Hebreoj: �is kiam vi rifuzos humili�i anta� Mi? forliberigu Mian popolon, ke �i faru al Mi servon.
4 �ar se vi rifuzos forliberigi Mian popolon, jen Mi venigos morga� akridojn en vian regionon;
5 kaj ili kovros la supra�on de la tero tiel, ke oni ne povos vidi la teron; kaj ili forman�os �ion, kio restis �e vi savita kontra� la hajlo, kaj ili �irka�man�os �iujn arbojn, kiuj kreskas �e vi sur la kampo;
6 kaj ili plenigos viajn domojn kaj la domojn de �iuj viaj servantoj kaj la domojn de �iuj Egiptoj tiel, kiel ne vidis viaj patroj kaj viaj prapatroj de post la tago, kiam ili aperis sur la tero �is la nuna tago. Kaj li turni�is kaj eliris for de Faraono.
7 Tiam la servantoj de Faraono diris al li: �is kiam tiu homo estos por ni suferilo? forliberigu tiujn homojn, por ke ili faru servon al la Eternulo, ilia Dio; �u vi ankora� ne vidas, ke Egiptujo pereas?
8 Kaj oni revenigis denove Moseon kaj Aaronon al Faraono, kaj �i tiu diris al ili: Iru, faru servon al la Eternulo, via Dio; sed kiuj estas la irontoj?
9 Tiam Moseo diris: Kun niaj junuloj kaj maljunuloj ni iros, kun niaj filoj kaj niaj filinoj, kun niaj �afoj kaj niaj bovoj ni iros, �ar ni havas feston de la Eternulo.
10 Kaj li diris al ili: Tiel la Eternulo estu kun vi, se mi forliberigos vin kaj viajn infanojn! �u vi ne havas ian malbonan intencon?
11 Ne; iru nur la viroj kaj faru servon al la Eternulo, �ar tion vi petas. Kaj oni elpelis ilin for de Faraono.

12 Tiam la Eternulo diris al Moseo: Etendu vian manon super la landon Egiptan pro la akridoj, ke ili venu sur la landon Egiptan, kaj forman�u �iujn herbojn de la tero, �ion, kion restigis la hajlo.
13 Kaj Moseo etendis sian bastonon super la landon Egiptan, kaj la Eternulo direktis orientan venton sur la landon dum tiu tuta tago kaj dum la tuta nokto. Kiam fari�is mateno, la orienta vento alportis la akridojn.
14 Kaj la akridoj venis sur la tutan landon Egiptan kaj sidi�is en la tuta Egipta regiono en tre granda amaso; anta� ili neniam estis akridaro simila al ili, kaj poste neniam estos tia.
15 Kaj ili kovris la tutan supra�on de la tero, kaj la tero fari�is malluma; kaj ili forman�is la tutan herbon de la kampo, kaj �iujn arbajn fruktojn, kiujn restigis la hajlo; kaj restis nenia verda�o sur la arboj a� inter la herboj de la kampo en la tuta lando Egipta.
16 Tiam Faraono rapide alvokis Moseon kaj Aaronon, kaj diris: Mi pekis anta� la Eternulo, via Dio, kaj anta� vi.
17 Sed nun pardonu mian pekon nur �i tiun fojon, kaj pre�u al la Eternulo, via Dio, ke Li forigu de mi nur �i tiun morton.
18 Kaj li eliris for de Faraono kaj pre�is al la Eternulo.
19 Kaj la Eternulo venigis de la kontra�a flanko venton okcidentan tre fortan, kaj �i levis la akridojn kaj �etis ilin en la Ru�an Maron; ne restis e� unu akrido en la tuta Egipta regiono.
20 Sed la Eternulo obstinigis la koron de Faraono, kaj li ne forliberigis la Izraelidojn.

21 Tiam la Eternulo diris al Moseo: Etendu vian manon al la �ielo, kaj fari�os mallumo en la lando Egipta, palpebla mallumo.
22 Kaj Moseo etendis sian manon al la �ielo, kaj fari�is densa mallumo en la tuta lando Egipta dum tri tagoj.
23 Oni ne vidis unu alian, kaj neniu levi�is de sia loko dum tri tagoj; sed �iuj Izraelidoj havis lumon en siaj lo�ejoj.
24 Tiam Faraono alvokis Moseon, kaj diris: Iru, faru servon al la Eternulo; nur viaj �afoj kaj viaj bovoj restu; anka� viaj infanoj iru kun vi.
25 Sed Moseo diris: Vi devas anka� doni en niajn manojn oferojn kaj bruloferojn, kiujn ni alportos al la Eternulo, nia Dio.
26 Anka� niaj brutoj iros kun ni, ne restos e� unu hufo; �ar el ili ni prenos, por fari servon al la Eternulo, nia Dio; kaj ni ne scias, per kio ni devas servi al la Eternulo, �is ni venos tien.
27 Kaj la Eternulo obstinigis la koron de Faraono, kaj li ne volis forliberigi ilin.
28 Kaj Faraono diris al li: Iru for de mi! gardu vin, ke vi ne venu plu anta� mian viza�on; �ar en la tago, en kiu vi venos anta� mian viza�on, vi mortos.
29 Tiam Moseo diris: Tiel vi diris; mi ne venos do plu anta� vian viza�on.

1 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Ankora� unu punon Mi venigos sur Faraonon kaj sur Egiptujon; post tio li forliberigos vin el �i tie; kaj forliberigante, li tute elpelos vin el �i tie.
2 Diru nun al la popolo, ke ili petu �iu viro de sia proksimulo kaj �iu virino de sia proksimulino vazojn ar�entajn kaj vazojn orajn.
3 Kaj la Eternulo donis al la popolo favoron �e la Egiptoj; kaj anka� Moseo estis tre granda homo en la lando Egipta, en la okuloj de la servantoj de Faraono kaj en la okuloj de la popolo.

4 Kaj Moseo diris: Tiel diris la Eternulo: En la mezo de la nokto Mi iros internen de Egiptujo.
5 Kaj mortos �iu unuenaskito en la lando Egipta, de la unuenaskito de Faraono, kiu sidas sur sia trono, �is la unuenaskito de la sklavino, kiu sidas malanta� la muelejo; kaj �iu unuenaskito el la brutoj.
6 Kaj estos granda kriado en la tuta lando Egipta, tia, ke simila al �i neniam estis kaj neniam plu estos.
7 Sed �e �iuj Izraelidoj ne movos hundo sian langon, nek kontra� homon, nek kontra� bruton; por ke vi sciu, kiel la Eternulo faras apartigon inter la Egiptoj kaj la Izraelidoj.
8 Kaj venos �iuj viaj sklavoj al mi kaj ter�eti�os anta� mi, dirante: Eliru vi kaj la tuta popolo, kiu vin sekvas. Post tio mi eliros. Kaj li eliris for de Faraono kun granda kolero.

9 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Faraono vin ne a�skultos; por ke multi�u Miaj mirakloj en la lando Egipta.
10 Kaj Moseo kaj Aaron faris �iujn tiujn miraklojn anta� Faraono; sed la Eternulo obstinigis la koron de Faraono, kaj li ne forliberigis la Izraelidojn el sia lando.

1 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo kaj al Aaron en la lando Egipta, dirante:
2 �i tiu monato estu por vi komenco de la monatoj; la unua �i estu por vi inter la monatoj de la jaro.
3 Diru al la tuta komunumo de Izrael: En la deka tago de �i tiu monato prenu al si �afidon �iu patro de familio, po unu �afido por domo.
4 Kaj se en la domo estas tro malmulte da personoj por tuta �afido, tiam li prenu kune kun sia najbaro plej proksima al lia domo; la� la nombro de la animoj, la� la kvanto de man�ado de �iu, ili kalkulu sin por la �afido.
5 La �afido estu sendifekta, virseksa, havanta la a�on de unu jaro; el la �afoj a� el la kaproj vi povas preni.
6 Konservu �in �is la dek-kvara tago de �i tiu monato; kaj la tuta komunumo de Izrael bu�u �in en la komenco de vespero.
7 Kaj ili prenu iom el la sango, kaj �miru sur amba� fostoj kaj sur la supra sojlo de la domoj, en kiuj ili �in man�os.
8 Kaj ili man�u la viandon en tiu nokto, rostitan sur fajro; kaj macojn kun maldol�aj herboj ili man�u.
9 Ne man�u �in duonkrudan, nek kuiritan en akvo, sed nur rostitan sur fajro kun �iaj kapo, kruroj, kaj interna�oj.
10 Ne restigu iom el �i �is la mateno; kio restos el �i �is la mateno, tion bruligu per fajro.
11 Kaj tiele man�u �in; via lumbo estu zonita, viaj �uoj sur viaj piedoj, kaj via bastono en via mano; kaj man�u �in rapidante; �i estas Pasko de la Eternulo.
12 Kaj Mi trairos la landon Egiptan en tiu nokto, kaj Mi batos �iun unuenaskiton en la lando Egipta, de la homoj �is la brutoj; kaj super �iuj dioj de Egiptujo Mi faros ju�on, Mi, la Eternulo.
13 Kaj la sango �e vi estos signo sur la domoj, en kiuj vi trovi�as; kiam Mi vidos la sangon, Mi pasos preter vi, kaj ne estos inter vi la eksterma puno, kiam Mi batos la landon Egiptan.
14 Kaj tiu tago estu por vi memora�o; kaj festu �in kiel feston de la Eternulo en viaj generacioj, kiel le�on por eterne festu �in.
15 Dum sep tagoj man�u macojn; en la unua tago forigu la fermenta�on el viaj domoj; �iu kiu man�os fermenta�on de la unua tago �is la sepa tago, ties animo estos ekstermita el Izrael.
16 Kaj en la unua tago faru al vi sanktan kunvenon, kaj en la sepa tago faru al vi sanktan kunvenon; nenia laboro estu farata en tiuj tagoj; nur kio estas necesa por man�i por �iu, nur tio sola povas esti farata de vi.
17 Kaj observu la ordonon pri la macoj, �ar �uste en tiu tago Mi elkondukis viajn ta�mentojn el la lando Egipta; kaj observu tiun tagon en viaj generacioj kiel le�on eternan.
18 De post la vespero de la dek- kvara tago de la unua monato man�u macojn �is la vespero de la dudek-unua tago de la monato.
19 Dum sep tagoj fermenta�o ne trovi�u en viaj domoj; �ar kiu man�os fermenta�on, ties animo ekstermi�os el la komunumo de Izrael, �u li estas fremdulo, a� �u li estas indi�eno de la lando.
20 Nenion fermentintan man�u; en �iuj viaj lo�lokoj man�u macojn.

21 Moseo alvokis �iujn �efojn de Izrael, kaj diris al ili: Elektu kaj prenu al vi �afidojn la� viaj familioj, kaj bu�u la Paskon.
22 Kaj prenu faskon da hisopo, kaj trempu �in en la sango, kiu estos en la pelvo, kaj tu�u la supran sojlon kaj amba� fostojn per la sango, kiu estos en la pelvo; kaj neniu el vi eliru el la pordo de sia domo �is la mateno.
23 Kaj la Eternulo trairos, por puni la Egiptojn; kiam Li vidos la sangon sur la supra sojlo kaj amba� fostoj, tiam la Eternulo preterpasos la pordon kaj ne permesos al la ekstermanto veni en viajn domojn por puni.
24 Kaj observu �i tion kiel le�on por vi kaj por viaj filoj eterne.
25 Kaj kiam vi venos en la landon, kiun la Eternulo donos al vi, kiel Li diris, observu �i tiun servon.
26 Kaj kiam diros al vi viaj filoj: Kion signifas �i tiu via servo?
27 tiam diru: �i estas ofero de Pasko al la Eternulo, kiu preterpasis la domojn de la Izraelidoj en Egiptujo, kiam Li punis la Egiptojn, sed niajn domojn savis. Kaj la popolo klini�is kaj faris adoron.
28 Kaj la Izraelidoj iris, kaj faris, kiel ordonis la Eternulo al Moseo kaj Aaron; tiel ili faris.

29 Kiam venis la noktomezo, la Eternulo batis �iujn unuenaskitojn en la lando Egipta, de la unuenaskito de Faraono, sidanta sur sia trono, �is la unuenaskito de malliberulo, sidanta en malliberejo; kaj �iujn unuenaskitojn el la brutoj.
30 Tiam Faraono levi�is en la nokto, li kaj �iuj liaj servantoj kaj �iuj Egiptoj; kaj fari�is granda kriado en Egiptujo; �ar ne estis domo, en kiu ne estis mortinto.
31 Kaj li alvokis Moseon kaj Aaronon en la nokto, kaj diris: Levi�u, foriru el inter mia popolo, vi kaj la Izraelidoj; kaj iru, faru servon al la Eternulo, kiel vi diris.
32 Anka� viajn �afojn kaj viajn bovojn prenu, kiel vi diris, kaj iru; kaj benu anka� min.
33 Kaj la Egiptoj ur�is sur la popolon, por pli rapide elirigi ilin el la lando; �ar ili diris: Ni �iuj mortos.
34 Kaj la popolo forportis sian paston, anta� ol �i fermentis; iliaj pastujoj, ligitaj en iliaj vestoj, estis sur iliaj �ultroj.
35 Kaj la Izraelidoj faris, kiel diris Moseo; kaj ili petis de la Egiptoj vazojn ar�entajn kaj vazojn orajn kaj vestojn.
36 Kaj la Eternulo favorigis al la popolo la Egiptojn, kaj �i tiuj pruntedonis al ili; kaj ili multe prenis de la Egiptoj.

37 Kaj la Izraelidoj ekiris el Rameses al Sukot, en la nombro de �irka� sescent mil piedirantaj viroj, krom la infanoj.
38 Kaj anka� granda amaso da diversgentaj homoj eliris kun ili, kaj da �afoj kaj bovoj tre granda brutaro.
39 Kaj el la pasto, kiun ili elportis el Egiptujo, ili bakis macajn platpanojn, �ar �i ankora� ne fermentis; �ar ili estis elpelitaj el Egiptujo kaj ne povis prokrasti, kaj ili e� ne pretigis al si man�a�on.
40 La da�ro de la tempo, kiun la Izraelidoj lo�is en Egiptujo, estis kvarcent tridek jaroj.
41 Kiam fini�is kvarcent tridek jaroj, �uste en la sama tago, �iuj ta�mentoj de la Eternulo eliris el la lando Egipta.
42 �i estas nokto dedi�ata al la Eternulo, �ar Li elkondukis ilin el la lando Egipta; �i estas tiu nokto, kiu estas dedi�ata al la Eternulo de �iuj Izraelidoj en iliaj generacioj.

43 Kaj la Eternulo diris al Moseo kaj Aaron: �i tio estas la le�o pri la Pasko: neniu fremdulo man�u �in.
44 Sed �iu sklavo, kiun iu a�etis per mono, se vi cirkumcidis lin, tiam li povas man�i �in.
45 Paslo�anto kaj dungito ne man�u �in.
46 En unu domo �i estu man�ata; ne elportu el la domo iom el la viando eksteren, kaj oston en �i ne rompu.
47 La tuta komunumo de Izrael faru �in.
48 Kaj se enlo�i�os �e vi aligentulo kaj li volos fari Paskon al la Eternulo, tiam cirkumcidu �e li �iujn virseksulojn, kaj tiam li povas prepari sin, por fari �in, kaj li estos kiel indi�eno de la lando; sed neniu ne cirkumcidita man�u �in.
49 La sama le�o estu por la indi�eno, kaj por la aligentulo, kiu enlo�i�is inter vi.
50 Kaj �iuj Izraelidoj faris, kiel ordonis la Eternulo al Moseo kaj al Aaron; tiel ili faris.
51 En tiu sama tago la Eternulo elkondukis la Izraelidojn el la lando Egipta la� iliaj ta�mentoj.

1 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo, dirante:
2 Dedi�u al Mi �iun unuenaskiton, kiu malfermas �iun uteron inter la Izraelidoj, el la homo kaj el la brutoj: al Mi li apartenas.

3 Kaj Moseo diris al la popolo: Memoru �i tiun tagon, en kiu vi eliris el Egiptujo, el la domo de sklaveco; �ar per forta mano la Eternulo elkondukis vin el tie; kaj ne man�u fermenta�on.
4 Hodia� vi eliras, en la monato Abib.
5 Kaj kiam la Eternulo venigos vin en la landon de la Kanaanidoj kaj la �etidoj kaj la Amoridoj kaj la �ividoj kaj la Jebusidoj, pri kiu Li �uris al viaj patroj, ke Li donos al vi, en la landon, en kiu fluas lakto kaj mielo, tiam servu �i tiun servon en �i tiu monato.
6 Dum sep tagoj man�u macojn, kaj en la sepa tago estu festo de la Eternulo.
7 Macoj estu man�ataj dum la sep tagoj, kaj ne vidi�u �e vi fermenta�o kaj ne vidi�u �e vi fermentinta pasto, en la tuta regiono, kiu apartenas al vi.
8 Kaj sciigu al via filo en tiu tago, dirante: �i estas pro tio, kion la Eternulo faris al mi �e mia elirado el Egiptujo.
9 Kaj tio estu �e vi kiel signo sur via mano kaj kiel memoriga�o inter viaj okuloj, por ke la instruo de la Eternulo estu en via bu�o; �ar per forta mano la Eternulo elkondukis vin el Egiptujo.
10 Plenumu �i tiun le�on en �ia tempo en �iu jaro.

11 Kaj kiam la Eternulo venigos vin en la landon de la Kanaanidoj, kiel Li �uris al vi kaj al viaj patroj, kaj donos �in al vi,
12 tiam transdonadu �iun utermalferminton al la Eternulo, kaj �iun unuenaskiton el la brutoj, virseksulon, al la Eternulo.
13 Kaj �iun unuenaskiton el la azenoj ela�etu per �afido; kaj se vi ne ela�etos, tiam rompu al �i la kolon; kaj �iun homan unuenaskiton inter viaj filoj ela�etu.
14 Kaj kiam via filo morga� vin demandos, dirante: Kio tio estas? tiam diru al li: Per forta mano la Eternulo elkondukis nin el Egiptujo, el la domo de sklaveco;
15 kaj kiam Faraono obstine rifuzis forliberigi nin, tiam la Eternulo mortigis �iun unuenaskiton en la lando Egipta, de la unuenaskito de homo �is la unuenaskito de bruto; tial mi oferas al la Eternulo �iun utermalfermintan virseksulon, kaj �iun unuenaskiton el miaj filoj mi ela�etas.
16 Kaj tio estu kiel signo sur via mano kaj kiel memoriga�o inter viaj okuloj; �ar per forta mano la Eternulo elkondukis nin el Egiptujo.

17 Kiam Faraono forliberigis la popolon, Dio ne irigis ilin per la vojo de la lando Fili�ta, kiu estis proksima; �ar Dio diris: Eble la popolo pentos, kiam �i ekvidos militon, kaj �i reiros Egiptujon.
18 Kaj Dio kondukis la popolon �irka�ire, per la vojo tra la dezerto, al la Ru�a Maro. Kaj armitaj la Izraelidoj eliris el la lando Egipta.
19 Kaj Moseo prenis kun si la ostojn de Jozef, �ar tiu �urigis la Izraelidojn, dirante: Kiam Dio rememoros vin, tiam elportu miajn ostojn el �i tie kun vi.
20 Kaj ili elmovi�is el Sukot, kaj starigis sian tendaron en Etam, en la fino de la dezerto.
21 Kaj la Eternulo iradis anta� ili dum la tago en nuba kolono, por konduki ilin la� la �usta vojo, kaj dum la nokto en kolono fajra, por lumi al ili, ke ili povu iri tage kaj nokte.
22 Ne fori�adis de anta� la popolo la nuba kolono dum la tago nek la fajra kolono dum la nokto.

1 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo, dirante:
2 Diru al la Izraelidoj, ke ili iru returne, kaj starigu sian tendaron anta� Pi-Ha�irot, inter Migdol kaj la maro, apud Baal-Cefon; tie ili stari�u tendare super la maro.
3 Faraono diros pri la Izraelidoj: Ili perdis la vojon en la lando, la dezerto ilin �losis.
4 Kaj Mi obstinigos la koron de Faraono, kaj li kuros post ili; kaj Mi glori�os per Faraono kaj per lia tuta militistaro, kaj la Egiptoj scii�os, ke Mi estas la Eternulo. Kaj ili faris tiel.
5 Kiam oni diris al la re�o de Egiptujo, ke la popolo forkuris, tiam la koro de Faraono kaj de liaj servantoj turni�is kontra� la popolon, kaj ili diris: Kion ni faris, forliberiginte la Izraelidojn de servado al ni?
6 Kaj li jungis sian �aron kaj prenis kun si sian popolon.
7 Kaj li prenis sescent plej bonajn �arojn kaj �iujn �arojn de Egiptujo kaj la �efojn de la tuta militistaro.
8 Kaj la Eternulo obstinigis la koron de Faraono, la re�o de Egiptujo, kaj li postkuris la Izraelidojn; sed la Izraelidojn elirigis mano alta.
9 La Egiptoj postkuris ilin, kaj �iuj �evaloj kaj �aroj de Faraono kaj liaj rajdantoj kaj lia militistaro atingis ilin, kiam ili staris tendare super la maro, apud Pi-Ha�irot anta� Baal- Cefon.
10 Kiam Faraono alproksimi�is, tiam la Izraelidoj levis siajn okulojn, kaj ekvidis, ke jen la Egiptoj iras post ili; kaj ili tre ektimis, kaj la Izraelidoj ekkriis al la Eternulo.
11 Kaj ili diris al Moseo: �u ne ekzistis tomboj en Egiptujo, ke vi prenis nin, por morti en la dezerto? kion vi faris al ni, elkondukinte nin el Egiptujo?
12 Tion ni diris ja al vi en Egiptujo: Lasu nin, kaj ni servu la Egiptojn; �ar pli bone estus por ni servi la Egiptojn, ol morti en la dezerto.
13 Tiam Moseo diris al la popolo: Ne timu; staru, kaj vidu la savon de la Eternulo, kiun Li faros al vi hodia�; �ar la Egiptojn, kiujn vi vidas hodia�, vi eterne neniam plu vidos.
14 La Eternulo militos por vi, kaj vi silentu.

15 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Kion vi krias al Mi? diru al la Izraelidoj, ke ili ekiru.
16 Kaj vi levu vian bastonon kaj etendu vian manon super la maron kaj disfendu �in, por ke la Izraelidoj iru tra la mezo de la maro sur seka tero.
17 Kaj jen, Mi obstinigos la korojn de la Egiptoj, kaj ili iros post vi; kaj Mi glori�os per Faraono kaj per lia tuta militistaro, per liaj �aroj kaj liaj rajdantoj.
18 Kaj la Egiptoj scii�os, ke Mi estas la Eternulo, kiam Mi glori�os per Faraono, per liaj �aroj kaj liaj rajdantoj.
19 Kaj la Dia an�elo, kiu iradis anta� la tendaro de la Izraelidoj, formovi�is kaj ekiris post ili; kaj la nuba kolono formovi�is de anta� ili kaj stari�is post ili;
20 kaj �i aperis inter la tendaro de la Egiptoj kaj la tendaro de la Izraelidoj, kaj �i estis nubo malluma, kaj lumis dum la nokto tiamaniere, ke unuj al la aliaj ne povis alproksimi�i dum la tuta nokto.
21 Kaj Moseo etendis sian manon super la maron; kaj la Eternulo pelis la maron per forta orienta vento dum la tuta nokto kaj faris la maron seka tero; kaj la akvo disfendi�is.
22 Kaj la Izraelidoj ekiris tra la mezo de la maro sur seka tero, kaj la akvo estis por ili muro dekstre kaj maldekstre.
23 Kaj la Egiptoj postkuris kaj venis post ili, �iuj �evaloj de Faraono, liaj �aroj kaj liaj rajdantoj, en la mezon de la maro.
24 Kiam venis la matena gardotempo, la Eternulo ekrigardis la tendaron de la Egiptoj el la fajra kaj nuba kolono, kaj Li tumultigis la tendaron de la Egiptoj.
25 Kaj Li depu�is la radojn de iliaj �aroj kaj malrapidigis ilian iradon. Tiam la Egiptoj diris: Ni forkuru for de la Izraelidoj, �ar la Eternulo militas por ili kontra� la Egiptoj.

26 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Etendu vian manon super la maron, por ke la akvo revenu sur la Egiptojn, sur iliajn �arojn kaj iliajn rajdantojn.
27 Kaj Moseo etendis sian manon super la maron, kaj la maro revenis en la komenco de la mateno, sur sian lokon, kaj la Egiptoj kuris renkonte al �i. Kaj la Eternulo �etis la Egiptojn en la mezon de la maro.
28 Kaj la akvo revenis, kaj kovris la �arojn kaj la rajdantojn de la tuta militistaro de Faraono, kiu venis post ili en la maron; ne restis el ili e� unu.
29 Sed la Izraelidoj iris sur seka tero tra la mezo de la maro, kaj la akvo estis por ili muro dekstre kaj maldekstre.
30 Kaj la Eternulo savis en tiu tago la Izraelidojn el la mano de la Egiptoj; kaj la Izraelidoj vidis la Egiptojn mortintaj sur la bordo de la maro.
31 Kaj la Izraelidoj vidis la grandan manon, kiun la Eternulo aperigis sur la Egiptoj, kaj la popolo ektimis la Eternulon kaj ekkredis al la Eternulo kaj al Lia sklavo Moseo.

1 Tiam Moseo kaj la Izraelidoj kantis �i tiun kanton al la Eternulo, kaj parolis jene:

Mi kantos al la Eternulo, �ar Li alte levi�is; �evalon kaj �ian rajdanton Li �etis en la maron.
2 Mia forto kaj glorkanto estas la Eternulo, Kaj Li estis por mi savo. Li estas mia Dio, kaj mi Lin gloros, La Dio de mia patro, kaj mi Lin altigos.
3 La Eternulo estas viro de milito, Eternulo estas Lia nomo.
4 La �arojn de Faraono kaj lian militistaron Li �etis en la maron; Kaj liaj elektitaj militestroj dronis en la Ru�a Maro.
5 Abismoj ilin kovris; Ili falis en la profundojn kiel �tono.
6 Via dekstra mano, ho Eternulo, estas glora per forto, Via dekstra mano, ho Eternulo, disbatas malamikon.
7 Per Via granda majesto Vi frakasas Viajn kontra�ulojn; Vi sendas Vian koleron, kaj �i forbruligas ilin kiel pajlon.
8 De Via kolera blovo monti�is akvo, Amasigite stari�is flua�o, Densi�is abismoj en la mezo de la maro.
9 La malamiko diris: Mi persekutos, Mi atingos, mi dividos militakiron; Sati�os de ili mia animo; Mi eltiros mian glavon, ekstermos ilin mia mano.
10 Vi blovis per Via spirito, kaj ilin kovris la maro; Kiel plumbo ili iris al fundo en la akvo potenca.
11 Kiu estas kiel Vi inter la dioj, ho Eternulo? Kiu estas kiel Vi, majesta en sankteco, Timinda kaj la�dinda, faranta miraklojn?
12 Vi etendis Vian dekstran manon, Kaj ilin englutis la tero.
13 Vi kondukis kun Via favorkoreco tiun popolon, kiun Vi liberigis; Vi kondukis �in per Via forto al Via sankta lo�ejo.
14 A�dis popoloj kaj ektremis; Teruro atakis la lo�antojn de Fili�tujo.
15 Tiam ektimis la �efoj de Edom; La potenculojn de Moab atakis tremo; Perdis la kura�on �iuj lo�antoj de Kanaan.
16 Falas sur ilin timo kaj teruro pro la grandeco de Via brako; Ili muti�as kiel �tono, �is pasas Via popolo, ho Eternulo, �is pasas la popolo, kiun Vi akiris.
17 Vi venigos ilin, kaj plantos ilin Sur la monto de Via heredo, Sur la loko, ho Eternulo, kiun Vi faris Via sidejo, En la sanktejo, ho Sinjoro, kiun pretigis Viaj manoj.
18 La Eternulo re�os �iam kaj eterne.

19 �ar la �evaloj de Faraono kun liaj �aroj kaj rajdantoj eni�is en la maron, kaj la Eternulo turnis sur ilin la akvon de la maro; sed la Izraelidoj iris sur seka tero tra la mezo de la maro.
20 Mirjam, la profetino, fratino de Aaron, prenis tamburinon en sian manon, kaj �iuj virinoj eliris post �i kun tamburinoj kaj dancante.
21 Kaj Mirjam anta�kantis al ili:

Kantu al la Eternulo, �ar Li alte levi�is; �evalon kaj �ian rajdanton Li �etis en la maron.

22 Moseo ekkondukis la Izraelidojn for de la Ru�a Maro, kaj ili eliris al la dezerto �ur; ili iris dum tri tagoj tra la dezerto kaj ne trovis akvon.
23 Ili venis al Mara, sed ili ne povis trinki la akvon en Mara, �ar �i estis maldol�a; tial oni donis al la loko la nomon Mara.
24 Kaj la popolo ekmurmuris kontra� Moseo, dirante: Kiam ni trinkos?
25 Tiam li kriis al la Eternulo, kaj la Eternulo montris al li arbon, kaj li �etis �in en la akvon, kaj la akvo fari�is dol�a. Tie Li donis al ili le�on kaj ju�on, kaj tie Li ilin elprovis.
26 Kaj Li diris: Se vi a�skultados la vo�on de la Eternulo, via Dio, kaj farados tion, kio pla�as al Li, kaj vi atentados Liajn ordonojn kaj observados �iujn Liajn le�ojn, tiam Mi venigos sur vin neniun el tiuj malsanoj, kiujn Mi venigis sur la Egiptojn; �ar Mi estas la Eternulo, via saniganto.

27 Kaj ili venis al Elim; tie estis dek du fontoj de akvo, kaj sepdek daktilpalmoj. Kaj ili starigis tie sian tendaron �e la akvo.

1 Ili elmovi�is el Elim, kaj la tuta komunumo de la Izraelidoj venis en la dezerton Sin, kiu trovi�as inter Elim kaj Sinaj, en la dek-kvina tago de la dua monato, post sia eliro el la lando Egipta.
2 Kaj la tuta komunumo de la Izraelidoj ekmurmuris kontra� Moseo kaj Aaron en la dezerto.
3 Kaj la Izraelidoj diris al ili: Ho, ni dezirus morti per la mano de la Eternulo en la lando Egipta, sidante super la potoj kun viando, man�ante panon �issate! vi elkondukis nin en �i tiun dezerton, por mortigi �i tiun tutan komunumon per malsato.
4 Tiam la Eternulo diris al Moseo: Jen Mi pluvigos por vi panon el la �ielo; kaj la popolo eliru kaj kolektu �iutage tiom, kiom �i bezonas por la tago, por ke Mi esploru �in, �u �i sekvos Mian le�on a� ne.
5 Sed en la sesa tago ili preparu tion, kion ili devas enporti, kaj tiam estos duobla porcio kompare kun tio, kion ili kolektas �iutage.
6 Kaj Moseo kaj Aaron diris al �iuj Izraelidoj: Vespere vi scii�os, ke la Eternulo elkondukis vin el la lando Egipta.
7 Kaj matene vi vidos la gloron de la Eternulo; �ar Li a�dis vian murmuradon kontra� la Eternulo. Sed kio estas ni, ke vi murmuras kontra� ni?
8 Kaj Moseo diris: La Eternulo donos al vi vespere viandon por man�i kaj matene panon por sati�i; �ar la Eternulo a�dis vian murmuradon, kiun vi murmuris kontra� Li. Sed ni, kio ni estas? ne kontra� ni estas via murmurado, sed kontra� la Eternulo.
9 Kaj Moseo diris al Aaron: Diru al la tuta komunumo de la Izraelidoj: Alproksimi�u anta� la Eternulon, �ar Li a�dis vian murmuradon.
10 Kaj dum Aaron estis parolanta al la tuta komunumo de la Izraelidoj, ili turni�is al la dezerto, kaj jen la gloro de la Eternulo aperis en nubo.
11 Kaj la Eternulo parolis al Moseo, dirante:
12 Mi a�dis la murmuradon de la Izraelidoj; diru al ili jenon: En la komenco de la vespero vi man�os viandon, kaj matene vi sati�os per pano, kaj vi scii�os, ke Mi estas la Eternulo, via Dio.
13 Kiam venis la vespero, alflugis koturnoj kaj kovris la tendaron, kaj matene estis tavolo da roso �irka� la tendaro.
14 Kiam la tavolo da roso forlevi�is, tiam montri�is, ke sur la supra�o de la dezerto ku�as io delikata, sen�ela, delikata kiel prujno sur la tero.
15 Kiam la Izraelidoj ekvidis, ili diris unuj al la aliaj: Kio �i estas? �ar ili ne sciis, kio �i estas. Kaj Moseo diris al ili: �i estas la pano, kiun la Eternulo donis al vi por man�i.
16 Jen estas tio, kion ordonis la Eternulo: Kolektu �in �iu en tia kvanto, kiom li bezonas por man�i; prenu po unu omero por �iu kapo, la� la nombro de viaj animoj, kiujn �iu havas en sia tendo.
17 Kaj tiel faris la Izraelidoj, kaj ili kolektis, unu pli, alia malpli.
18 Kaj oni mezuris per omero; kaj kiu kolektis pli, ne havis superflue, kaj kiu kolektis malpli, ne havis mankon; �iu kolektis tiom, kiom li povis man�i.
19 Kaj Moseo diris al ili: Neniu restigu iom el �i �is la mateno.
20 Sed ili ne obeis Moseon, kaj kelkaj restigis iom el �i �is la mateno; kaj aperis en �i vermoj, kaj �i malbonodori�is; kaj Moseo ekkoleris ilin.
21 Ili kolektadis �in �iumatene, �iu tiom, kiom li bezonis por man�i; kaj kiam la suno fari�is pli varma, tio fandi�adis.
22 Kiam venis la sesa tago, ili kolektis duoble da pano, po du omeroj por �iu; kaj �iuj �efoj de la komunumo venis kaj diris tion al Moseo.
23 Kaj li diris al ili: Jen estas, kion diris la Eternulo: ripozo de sankta sabato de la Eternulo estas morga�; kion vi estas bakontaj, baku, kaj kion vi estas kuirontaj, kuiru; sed �ion superfluan formetu, por ke �i estu konservata �is la mateno.
24 Kaj ili formetis �in �is la mateno, kiel ordonis Moseo, kaj �i ne malbonodori�is, kaj vermoj ne aperis en �i.
25 Kaj Moseo diris: Man�u �in hodia�, �ar hodia� estas sabato de la Eternulo; hodia� vi ne trovos �in sur la kampo.
26 Dum ses tagoj kolektu �in, sed la sepa tago estas sabato, en tiu tago �i ne trovi�os.
27 En la sepa tago eliris kelkaj el la popolo, por kolekti, sed ili ne trovis.
28 Kaj la Eternulo diris al Moseo: �is kiam vi rifuzos observi Miajn ordonojn kaj Mian instruon?
29 Rigardu, la Eternulo donis al vi la sabaton, tial Li donas al vi en la sesa tago panon por du tagoj; restu �iu hejme, neniu eliru for de sia loko en la sepa tago.
30 Kaj la popolo ripozis en la sepa tago.
31 Kaj la domo de Izrael donis al �i la nomon manao; �i estis kiel la semo de koriandro, blanka, kaj �ia gusto estis kiel blankpaneto kun mielo.
32 Kaj Moseo diris: Jen estas tio, kion ordonis la Eternulo: Plenigu per �i omeron, ke �i estu konservata en viaj generacioj, por ke oni vidu la panon, kiun Mi man�igis al vi en la dezerto, kiam Mi elkondukis vin el la lando Egipta.
33 Kaj Moseo diris al Aaron: Prenu unu vazon kaj enmetu tien plenan omeron da manao kaj starigu �in anta� la Eternulo, por ke �i estu konservata en viaj generacioj.
34 Kiel la Eternulo ordonis al Moseo, Aaron starigis �in anta� la Atesto, por konservi�i.
35 Kaj la Izraelidoj man�is la manaon dum kvardek jaroj, �is ili venis en landon lo�eblan; la manaon ili man�is, �is ili venis al la limo de la lando Kanaana.
36 Kaj omero estas dekono de efo.

1 La tuta komunumo de la Izraelidoj elmovi�is el la dezerto Sin la� siaj tagvojoj, kiel ordonis la Eternulo; kaj ili starigis sian tendaron en Refidim, kaj la popolo ne havis akvon por trinki.
2 Kaj la popolo malpacis kontra� Moseo, kaj ili diris: Donu al ni akvon por trinki. Kaj Moseo diris al ili: Kial vi malpacas kontra� mi? kial vi provas la Eternulon?
3 Sed la popolo tie suferis pro manko de akvo, kaj la popolo murmuris kontra� Moseo, kaj diris: Kial vi elkondukis nin el Egiptujo, por mortigi nin kaj niajn infanojn kaj niajn brutojn per soifo?
4 Tiam Moseo kriis al la Eternulo, dirante: Kion mi faros kun �i tiu popolo? balda� povas okazi, ke ili min �tonmortigos.
5 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Preteriru anta� la popolo, kaj prenu kun vi kelkajn el la �efoj de Izrael, kaj vian bastonon, per kiu vi frapis la riveron, prenu en vian manon, kaj iru.
6 Jen Mi staros anta� vi tie super roko sur �oreb; kaj vi frapos la rokon, kaj eliros el �i akvo, kaj la popolo trinkos. Kaj Moseo faris tiel anta� la okuloj de la �efoj de Izrael.
7 Kaj li donis al tiu loko la nomon Masa kaj Meriba, pro la malpaco de la Izraelidoj, kaj pro tio, ke ili provis la Eternulon, dirante: �u la Eternulo estas inter ni, a� ne?

8 Venis la Amalekidoj, kaj ekmilitis kontra� la Izraelidoj en Refidim.
9 Tiam Moseo diris al Josuo: Elektu al ni virojn, kaj eliru, batalu kontra� la Amalekidoj. Morga� mi staros sur supro de monteto, kaj la Dian bastonon mi havos en mia mano.
10 Kaj Josuo faris, kiel diris al li Moseo, kaj batalis kontra� la Amalekidoj; kaj Moseo, Aaron, kaj �ur supreniris sur la supron de la monteto.
11 Kaj �iufoje, kiam Moseo levis sian manon, venkis Izrael; kaj kiam li mallevis sian manon, venkis Amalek.
12 Sed la manoj de Moseo estis pezaj; tial ili prenis �tonon kaj metis �in sub lin, kaj li sidi�is sur �i; kaj Aaron kaj �ur subtenis liajn manojn, unu de unu flanko, la dua de la dua flanko; kaj liaj manoj estis en �usta teni�o �is la subiro de la suno.
13 Kaj Josuo senfortigis Amalekon kaj lian popolon per la glavo.
14 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Skribu �i tion por memoro en libron kaj enmetu �i tion en la orelojn de Josuo, ke Mi ekstermos la memoron pri Amalek sub la �ielo.
15 Moseo konstruis altaron, kaj donis al �i la nomon: La Eternulo mia Standardo.
16 �ar li diris: Estas promesite per la altaro de la Eternulo, ke la Eternulo militos kontra� Amalek de generacio al generacio.

1 Jitro, la Midjana pastro, la bopatro de Moseo, a�dis �ion, kion la Eternulo faris al Moseo kaj al Sia popolo Izrael, ke la Eternulo elkondukis Izraelon el Egiptujo.
2 Kaj Jitro, la bopatro de Moseo, prenis Ciporan, la edzinon de Moseo, kiun tiu forlasis;
3 kaj �iajn du filojn, el kiuj unu havis la nomon Ger�om; �ar la patro diris: Mi estis fremdulo en fremda lando;
4 kaj la dua havis la nomon Eliezer, �ar tiu diris: La Dio de mia patro helpis min, kaj savis min kontra� la glavo de Faraono.
5 Kaj Jitro, la bopatro de Moseo, kun liaj filoj kaj lia edzino venis al Moseo en la dezerton, kie li staris tendare �e la monto de Dio.
6 Kaj li dirigis al Moseo: Mi, via bopatro Jitro, venas al vi, kaj anka� via edzino kaj �iaj du filoj kun �i.
7 Tiam Moseo eliris renkonte al sia bopatro kaj profunde salutis lin kaj kisis lin, kaj ili demandis sin reciproke pri la farto kaj eniris en la tendon.
8 Kaj Moseo rakontis al sia bopatro �ion, kion la Eternulo faris al Faraono kaj al la Egiptoj pro Izrael, kaj �iujn malfacila�ojn, kiuj trafis ilin dum la vojo kaj el kiuj la Eternulo ilin savis.
9 Jitro �ojis je la tuta bono, kiun la Eternulo faris al Izrael, savinte lin el la mano de la Egiptoj.
10 Kaj Jitro diris: Benata estu la Eternulo, kiu savis vin el la manoj de la Egiptoj kaj el la mano de Faraono, kaj kiu savis la popolon el sub la mano de la Egiptoj.
11 Nun mi scias, ke la Eternulo estas pli granda ol �iuj dioj; �i estas pro tio, ke tiuj malbonintencis kontra� ili.
12 Kaj Jitro, la bopatro de Moseo, alportis al Dio bruloferon kaj bu�oferojn; kaj Aaron kaj �iuj �efoj de Izrael venis, por man�i panon kun la bopatro de Moseo anta� Dio.
13 La sekvantan tagon Moseo sidi�is, por ju�i la popolon; kaj la popolo staris anta� Moseo de la mateno �is la vespero.
14 Kaj la bopatro de Moseo vidis �ion, kion li faras por la popolo, kaj diris: Kio estas tio, kion vi faras al la popolo? kial vi sola sidas kaj la tuta popolo staras anta� vi de mateno �is vespero?
15 Tiam Moseo diris al sia bopatro: La popolo venas al mi, por demandi Dion.
16 Kiam fari�as inter ili ia afero, ili venas al mi; kaj mi ju�as inter unu kaj alia, kaj mi sciigas la le�ojn de Dio kaj Liajn instruojn.
17 Sed la bopatro de Moseo diris al li: Ne bona estas la afero, kiun vi faras.
18 Senforti�os vi kaj �i tiu popolo, kiu estas kun vi; �ar la afero estas tro malfacila por vi; vi ne povas plenumi �in sola.
19 A�skultu mian vo�on, mi donos al vi konsilon, kaj Dio estos kun vi. Vi estu por la popolo perulo anta� Dio, kaj prezentu la aferojn al Dio.
20 Instruu al ili la le�ojn kaj instruojn, kaj montru al ili la vojon, kiun ili devas iri, kaj la farojn, kiujn ili devas fari.
21 Kaj vi elser�u inter la tuta popolo homojn bravajn, timantajn Dion, homojn veramajn, neprofitamajn; kaj starigu ilin super la popolo kiel milestrojn, centestrojn, kvindekestrojn, kaj dekestrojn.
22 Kaj ili ju�adu la popolon en �iu tempo; �iun grandan aferon ili venigu al vi, sed �iun malgrandan aferon ju�u ili; tiel fari�os pli facile al vi, kaj ili portos kun vi.
23 Se vi tion faros kaj Dio al vi ordonos, tiam vi povos resti forta, kaj anka� �i tiu tuta popolo venos al sia loko en paco.
24 Moseo obeis la vo�on de sia bopatro, kaj faris �ion, kion tiu diris.
25 Kaj Moseo elektis bravajn homojn inter la tuta Izrael, kaj faris ilin estroj super la popolo, milestroj, centestroj, kvindekestroj, kaj dekestroj.
26 Kaj ili ju�adis la popolon en �iu tempo; malfacilan aferon ili venigadis al Moseo, kaj �iun aferon malgrandan ju�adis ili.
27 Kaj Moseo lasis sian bopatron foriri, kaj tiu iris en sian landon.

1 En la tria monato post la eliro de la Izraelidoj el la lando Egipta, en tiu tago ili venis en la dezerton Sinaj.
2 Ili eliris el Refidim, kaj venis en la dezerton Sinaj kaj starigis sian tendaron en la dezerto; kaj Izrael stari�is tie tendare anta� la monto.
3 Kaj Moseo supreniris al Dio; kaj la Eternulo vokis al li de la monto, dirante: Tiel diru al la domo de Jakob kaj sciigu al la filoj de Izrael:
4 Vi vidis, kion Mi faris al la Egiptoj kaj kiel Mi portis vin sur aglaj flugiloj kaj venigis vin al Mi.
5 Kaj nun se vi obeos Mian vo�on kaj observos Mian interligon, vi estos Mia amata propra�o inter �iuj popoloj, �ar al Mi apartenas la tuta tero.
6 Kaj vi estos por Mi regno de pastroj kaj popolo sankta. Tio estas la vortoj, kiujn vi diru al la Izraelidoj.
7 Moseo venis, kaj alvokis la �efojn de la popolo, kaj prezentis al ili �iujn tiujn vortojn, pri kiuj la Eternulo ordonis al li.
8 Kaj la tuta popolo respondis kune kaj diris: �ion, kion la Eternulo diris, ni faros. Kaj Moseo raportis la vortojn de la popolo al la Eternulo.
9 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Jen Mi venos al vi en densa nubo, por ke la popolo a�du, kiam Mi parolos kun vi, kaj por ke ili kredu al vi eterne. Kaj Moseo sciigis la vortojn de la popolo al la Eternulo.
10 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Iru al la popolo kaj sanktigu �in hodia� kaj morga�, kaj ili lavu siajn vestojn.
11 Kaj ili estu pretaj por la tria tago, �ar en la tria tago la Eternulo malsupreniros anta� la okuloj de la tuta popolo sur la monton Sinaj.
12 Kaj difinu limon por la popolo �irka�e, dirante: Gardu vin, ke vi ne supreniru sur la monton nek tu�u �ian bazon; �iu, kiu tu�os la monton, estu mortigita.
13 Mano lin ne tu�u, sed per �tonoj li estu mortigita, a� li estu pafmortigita; �u tio estos bruto, �u tio estos homo, li ne vivu. Kiam eksonos longa trumpetado, tiam ili povas supreniri sur la monton.
14 Kaj Moseo malsupreniris de la monto al la popolo kaj sanktigis la popolon, kaj ili lavis siajn vestojn.
15 Kaj li diris al la popolo: Estu pretaj por la tria tago; ne alproksimi�u al virino.
16 En la tria tago, tuj matene, komenci�is tondroj kaj fulmoj, kaj densa nubo estis super la monto, kaj a�di�is tre forta sonado de korno; kaj ektremis la tuta popolo, kiu estis en la tendaro.
17 Kaj Moseo elirigis la popolon el la tendaro renkonte al Dio, kaj ili stari�is anta� la bazo de la monto.
18 Kaj la monto Sinaj tuta fumi�is ka�ze de tio, ke la Eternulo malsupreniris sur �in en fajro; kaj �ia fumo levi�adis kiel fumo el forno, kaj la tuta monto forte tremis.
19 Kaj la sonado de la korno fari�adis �iam pli kaj pli forta; Moseo paroladis, kaj Dio respondadis al li per vo�o.
20 Kaj la Eternulo malsupreniris sur la monton Sinaj, sur la supron de la monto; kaj la Eternulo vokis Moseon sur la supron de la monto, kaj Moseo supreniris.
21 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Iru malsupren, avertu la popolon, ke ili ne translimi�u perforte al la Eternulo, por vidi, �ar tiam multaj el ili falus.
22 E� la pastroj, kiuj alproksimi�os al la Eternulo, sanktigu sin, por ke la Eternulo ne frakasu ilin.
23 Kaj Moseo diris al la Eternulo: La popolo ne povas supreniri sur la monton Sinaj, �ar Vi avertis nin, dirante: Faru limon �irka� la monto, kaj sanktigu �in.
24 Sed la Eternulo diris al li: Iru malsupren, poste supreniru vi kaj Aaron kun vi; sed la pastroj kaj la popolo ne penu perforte supreniri al la Eternulo, por ke Li ne frakasu ilin.
25 Kaj Moseo malsupreniris al la popolo kaj diris tion al ili.

1 Kaj Dio diris �iujn sekvantajn vortojn:

2 Mi estas la Eternulo, via Dio, kiu elkondukis vin el la lando Egipta, el la domo de sklaveco.

3 Ne ekzistu �e vi aliaj dioj anta� Mi.

4 Ne faru al vi idolon, nek bildon de io, kio estas en la �ielo supre a� sur la tero malsupre a� en la akvo sub la tero;
5 ne klini�u anta� ili kaj ne servu ilin; �ar Mi, la Eternulo, via Dio, estas Dio severa, kiu la malbonagon de la patroj punas sur la idoj en la tria kaj kvara generacioj �e Miaj malamantoj,
6 kaj kiu faras favorkora�on por miloj al Miaj amantoj kaj al la plenumantoj de Miaj ordonoj.

7 Ne malbonuzu la nomon de la Eternulo, via Dio; �ar la Eternulo ne lasos senpuna tiun, kiu malbonuzas Lian nomon.

8 Memoru pri la tago sabata, ke vi tenu �in sankta.
9 Dum ses tagoj laboru kaj faru �iujn viajn aferojn;
10 sed la sepa tago estas sabato de la Eternulo, via Dio; faru nenian laboron, nek vi, nek via filo, nek via filino, nek via sklavo, nek via sklavino, nek via bruto, nek via fremdulo, kiu estas inter viaj pordegoj;
11 �ar dum ses tagoj la Eternulo kreis la �ielon kaj la teron, la maron, kaj �ion, kio estas en ili, sed en la sepa tago Li ripozis. Tial la Eternulo benis la tagon sabatan kaj sanktigis �in.

12 Respektu vian patron kaj vian patrinon, por ke longe da�ru via vivo sur la tero, kiun la Eternulo, via Dio, donas al vi.

13 Ne mortigu.

14 Ne adultu.

15 Ne �telu.

16 Ne parolu kontra� via proksimulo malveran ateston.

17 Ne deziru la domon de via proksimulo; ne deziru la edzinon de via proksimulo, nek lian sklavon, nek lian sklavinon, nek lian bovon, nek lian azenon, nek ion, kio apartenas al via proksimulo.

18 Kaj la tuta popolo vidis la tondrojn kaj la fulmojn kaj la sonadon de la korno kaj la fumi�adon de la monto; kaj la popolo vidis, kaj retiri�is kun teruro kaj stari�is malproksime.
19 Kaj ili diris al Moseo: Parolu vi kun ni, kaj ni a�skultos, sed Dio ne parolu kun ni, por ke ni ne mortu.
20 Kaj Moseo diris al la popolo: Ne timu; �ar por vin elprovi venis Dio, kaj por ke la timo anta� Li estu anta� via viza�o, por ke vi ne peku.
21 Kaj la popolo staris malproksime; sed Moseo alproksimi�is al la mallumo, kie estis Dio.

22 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Tiel diru al la Izraelidoj: Vi vidis, kiel Mi parolis kun vi el la �ielo.
23 Ne faru anta� Mi diojn ar�entajn, kaj diojn orajn ne faru al vi.
24 Altaron el tero faru al Mi, kaj oferu sur �i viajn bruloferojn kaj pacoferojn, viajn �afojn kaj viajn bovojn; sur �iu loko, kie Mi memorigos Mian nomon, Mi venos al vi kaj benos vin.
25 Kaj se vi faros al Mi altaron el �tonoj, ne konstruu �in el �tonoj hakitaj; �ar se vi levos sur �in vian hakilon, vi �in malsanktigos.
26 Kaj ne supreniru per �tupoj al Mia altaro, por ke ne malkovri�u via nudeco anta� �i.

1 Kaj jen estas la ju�oj, kiujn vi proponos al ili:

2 Se vi a�etos sklavon Hebreon, li servu dum ses jaroj; sed en la sepa li eliru libera senpage.
3 Se li venis sola, li eliru sola; se li estas edzigita, tiam lia edzino eliru kune kun li.
4 Se lia sinjoro donis al li edzinon kaj �i naskis al li filojn a� filinojn, tiam la edzino kaj �iaj infanoj restu �e sia sinjoro, kaj li eliru sola.
5 Sed se la sklavo diros: Mi amas mian sinjoron, mian edzinon, kaj miajn infanojn, mi ne volas liberi�i;
6 tiam lia sinjoro alkonduku lin anta� la potenculojn kaj starigu lin apud la pordo a� apud la fosto, kaj lia sinjoro trapiku lian orelon per aleno, kaj li estu lia sklavo por �iam.

7 Kaj se iu vendos sian filinon kiel sklavinon, �i ne eliru kiel eliras la sklavoj.
8 Se �i ne pla�as al sia sinjoro, al kiu �i estis fordonita, tiam li donu al �i la eblon ela�eti�i; al fremda popolo �in vendi li ne havas la rajton, �ar li kondutis ne honeste kontra� �i.
9 Se iu transdonos �in al sia filo, li agu kun �i la� la rajto de filinoj.
10 Se li prenos por li alian edzinon, tiam nutra�o, vestoj, kaj edzina vivo ne devas esti rifuzataj al �i.
11 Kaj se tiujn tri aferojn li ne faros por �i, tiam �i eliru senpage, sen ela�eto.

12 Se iu batos homon kaj tiu mortos, li estu mortigita.
13 Sed se li ne agis malbonintence, nur Dio pu�is tiun sub lian manon, Mi difinas al vi lokon, kien li povas forkuri.
14 Sed se iu intence mortigis sian proksimulon per ruzo, tiam e� de Mia altaro forprenu lin, ke li mortu.

15 Kiu batas sian patron a� sian patrinon, tiu devas esti mortigita.

16 Kaj se iu �telas homon por vendi lin, a� oni trovas tiun en lia mano, li devas esti mortigita.

17 Kiu malbenas sian patron a� sian patrinon, tiu devas esti mortigita.

18 Se homoj kverelos, kaj unu batos la alian per �tono a� per pugno kaj tiu ne mortos, sed devos ku�i en lito:
19 se li levi�os kaj irados ekstere per apogilo, tiam la batinto estu senkulpa; li nur kompensu al li lian malliberigitecon kaj zorgu pri lia kuracado.

20 Se iu batos sian sklavon a� sian sklavinon per bastono, kaj tiu mortos sub lia mano, tiam oni devas lin puni;
21 sed se tiu restos viva dum unu a� du tagoj, tiam oni ne devas lin puni; �ar tio estas lia mono.

22 Se viroj kverelos kaj frapos gravedan virinon, kaj �i abortos, sed ne fari�os malfeli�o, tiam oni punu lin per monpuno, kian metos sur lin la edzo de la virino, kaj li pagu �in la� decido de ju�antoj.
23 Sed se fari�os malfeli�o, tiam donu animon pro animo,
24 okulon pro okulo, denton pro dento, manon pro mano, piedon pro piedo,
25 bruldifekton pro bruldifekto, vundon pro vundo, kontuzon pro kontuzo.

26 Kaj se iu batos okulon de sia sklavo a� de sia sklavino kaj difektos �in, tiam li forliberigu tiun kompense pro la okulo.
27 Kaj se li elbatos denton de sia sklavo a� denton de sia sklavino, li forliberigu tiun kompense pro la dento.

28 Se bovo kornobatos viron a� virinon kaj tiu mortos, tiam oni �tonmortigu la bovon kaj �ia viando ne estu man�ata, sed la mastro de la bovo restu senkulpa.
29 Sed se la bovo estis kornobatema anta�e kaj oni tion sciigis al �ia mastro kaj li �in ne gardis kaj �i mortigis viron a� virinon, tiam la bovon oni �tonmortigu kaj �ian mastron oni mortigu.
30 Se oni metos sur lin ela�eton, tiam li donu pro sia animo tian ela�etan sumon, kia estos metita sur lin.
31 Se filo a� filino estos kornobatita, oni agu kun li en la sama maniero.
32 Se iun sklavon a� sklavinon kornobatos la bovo, tiam tridek sikloj da mono devas esti pagitaj al ties mastro kaj la bovo devas esti �tonmortigita.

33 Se iu malfermos kavon, a� elfosos kavon, kaj ne kovros �in, kaj falos tien bovo a� azeno,
34 tiam la mastro de la kavo devas kompensi per mono al �ia mastro, kaj la kadavro apartenu al li.

35 Se la bovo de iu homo kornobatos bovon de lia proksimulo tiel, ke �i mortos, tiam ili vendu la vivan bovon kaj dividu inter si egalparte la monon pro �i, kaj anka� la kadavron ili dividu.
36 Sed se oni sciis, ke la bovo estis kornobatema anta�e, kaj �ia mastro �in ne gardis, tiam ili pagu bovon pro la bovo, kaj la kadavro apartenu al li.

1 Se iu �telos bovon a� �afon kaj bu�os �in a� vendos �in, tiam li pagu kvin bovojn pro la bovo kaj kvar �afojn pro la �afo.
2 Se iu trovos �telanton �e subfosado kaj batos lin kaj tiu mortos, tiam oni ne ju�u lin pro la sango.
3 Sed se lumis super li la suno, tiam oni ju�u lin pro la sango. La �telinto pagu kompenson; se li ne havas, tiam oni lin vendu pro lia �telo.
4 Se la �telita�o, �u �i estas bovo, �u azeno, �u �afo, estos trovita en liaj manoj viva, tiam li kompensu duoble.

5 Se iu difektos kampon a� vinberejon, lasante sian bruton, ke �i difektu kampon de aliulo, tiam li devas pagi per plejbona�o el sia kampo kaj per plejbona�o el sia vinberejo.

6 Se eliros fajro kaj trafos dornojn kaj ekstermos garbojn a� starantan grenon a� kampon, tiam tiu kompensu, kiu ka�zis la brulon.

7 Se iu donos al sia proksimulo monon a� uzata�ojn, por konservi, kaj ili estos �telitaj el la domo de tiu homo, tiam, se la �telinto estos trovita, li kompensu duoble.
8 Se la �telinto ne estos trovita, tiam la mastro de la domo venu al la potenculoj, kaj �uru, ke li ne etendis sian manon sur la apartena�on de sia proksimulo.
9 Pri �iu maljusta�o, �u �i estos pri bovo, �u pri azeno, �u pri �afo, �u pri vesto, pri �iu perdita�o, pri kiu iu diros, ke �i estas lia, la afero de amba� devas esti prezentita al la potenculoj; kiun la potenculoj trovos kulpa, tiu kompensu duoble al sia proksimulo.

10 Se iu donos al sia proksimulo azenon a� bovon a� �afon a� alian bruton, por konservi, kaj �i mortos a� estos difektita a� forkaptita, kaj neniu tion vidos,
11 tiam �uro anta� la Eternulo estu inter ili, ke li ne etendis sian manon sur la apartena�on de sia proksimulo, kaj �ia mastro �in prenos kaj li ne kompensos.
12 Sed se oni �in �telos de li, tiam li devas kompensi al �ia mastro.
13 Se �i estos dis�irita, li prezentu ateston, kaj la dis�irita�on li ne kompensos.

14 Se iu �in prenos prunte de sia proksimulo, kaj �i estos difektita a� mortos dum foresto de sia mastro, tiam li devas kompensi.
15 Se �ia mastro estis apud �i, tiam li ne devas kompensi. Se �i estis dungita, li perdis sian dungomonon.

16 Se iu forlogos virgulinon, kiu ne estas fian�inigita, kaj ku�os kun �i, tiam li donu al �i doton kaj prenu �in al si kiel edzinon.
17 Se �ia patro ne volos doni �in al li, tiam li pagu tiom da mono, kiom virgulinoj ordinare ricevas dote.

18 Sor�istinon ne lasu vivi.

19 �iu, kiu ku�is kun bruto, estu mortigita.

20 Kiu alportas oferojn al dioj, krom al la Eternulo sole, tiu estu ekstermita.
21 Fremdulon ne ofendu, nek premu lin; �ar fremduloj vi estis en la lando Egipta.
22 Vidvinon kaj orfon ne premu.
23 Se vi ilin premos kaj ili krios al Mi, tiam Mi a�dos ilian krion;
24 kaj ekflamos Mia kolero, kaj Mi mortigos vin per glavo, kaj viaj edzinoj estos vidvinoj kaj viaj infanoj estos orfoj.

25 Se vi pruntedonos monon al iu el Mia popolo, al iu malri�ulo apud vi, ne estu por li premanto, ne metu sur lin procentojn.
26 Se vi prenos de via proksimulo veston kiel garantia�on, tiam anta� la subiro de la suno redonu �in al li;
27 �ar �i estas lia sola kovro, �i estas la vesto por lia korpo; en kio li dormos? kaj kiam li krios al Mi, Mi a�dos, �ar Mi estas favorkora.

28 Potenculojn ne malbenu, kaj estron de via popolo ne insultu.
29 Vian abundon kaj sukon ne retenu; la unuenaskiton el viaj filoj vi devas doni al Mi.
30 Tiel same agu kun via bovo kaj via �afo; sep tagojn �i restu kun sia patrino, en la oka tago donu �in al Mi.
31 Estu por Mi sanktaj homoj; kaj viandon, dis�iritan sur la kampo, ne man�u; al hundo �etu �in.

1 Ne disvastigu malveran famon; ne kunigu vian manon kun malvirtulo, por esti atestanto de malbonago.
2 Ne sekvu la amason por malbona�oj; kaj en ju�o ne klini�u al la opinio de la plimulto, por deklini�i de la vero.
3 Anka� malri�ulon ne favoru en lia ju�a afero.

4 Se vi renkontos bovon de via malamiko a� lian azenon erarvagantan, rekonduku �in al li.
5 Se vi vidos, ke azeno de via malamiko falis sub sia �ar�o, ne forlasu �in, sed alportu helpon kune kun li.

6 Ne forklinu la rajton de via malri�ulo en lia ju�a afero.
7 De mensoga�o malproksimi�u, kaj senkulpulon kaj virtulon ne mortigu; �ar Mi ne pravigos maljustulon.
8 Donacojn ne akceptu; �ar donacoj blindigas vidantojn kaj mal�ustigas la aferojn de virtuloj.
9 Fremdulon ne premu; vi konas ja la animon de fremdulo, �ar fremduloj vi estis en la lando Egipta.

10 Dum ses jaroj prisemu vian teron kaj rikoltu �iajn produkta�ojn;
11 sed en la sepa jaro ripozigu �in kaj ne tu�u �in, por ke man�u la malri�uloj el via popolo, kaj la resta�on man�u la bestoj de la kampo. Tiel same agu kun via vinberejo kaj kun via olivarbejo.
12 Dum ses tagoj faru viajn laborojn, kaj en la sepa tago festu, por ke ripozu via bovo kaj via azeno kaj por ke refre�i�u la filo de via sklavino kaj la fremdulo.
13 Kaj �ion, kion Mi diris al vi, observu; kaj la nomon de aliaj dioj ne citu, �i ne estu a�data el via bu�o.

14 Tri fojojn festu al Mi dum la jaro.
15 La feston de la macoj observu; dum sep tagoj man�u macojn, kiel Mi ordonis al vi, en la difinita tempo en la monato Abib (�ar en tiu tempo vi eliris el Egiptujo); kaj oni ne aperu anta� Mi kun malplenaj manoj;
16 anka� la feston de la rikolto de la unuaj fruktoj de via laboro, de tio, kion vi semos sur la kampo; kaj la feston de kolekto en la fino de la jaro, kiam vi kolektos viajn laborfruktojn el la kampo.
17 Tri fojojn �iujare aperu �iuj viaj virseksuloj anta� la Sinjoro, la Eternulo.

18 Ne ver�u sur fermenta�on la sangon de Mia ofero; kaj la graso de Mia festofero ne restu �is mateno.
19 La komenca�on de la unuaj fruktoj de via tero alportu en la domon de la Eternulo, via Dio. Ne kuiru kapridon en la lakto de �ia patrino.

20 Jen Mi sendas an�elon anta� vi, por gardi vin sur la vojo, kaj por venigi vin al la loko, kiun Mi pretigis.
21 Gardu vin anta� lia viza�o kaj a�skultu lian vo�on; ne incitu lin, �ar li ne pardonos vian pekon; �ar Mia nomo estas en li.
22 Sed se vi a�skultos lian vo�on, kaj faros �ion, kion Mi diros, tiam Mi malamikos kontra� viaj malamikoj kaj premos viajn premantojn.
23 Kiam Mia an�elo iros anta� vi, kaj Mi venigos vin al la Amoridoj, la �etidoj, la Perizidoj, la Kanaanidoj, la �ividoj, kaj la Jebusidoj, kaj Mi ilin ekstermos:
24 ne adoru iliajn diojn kaj ne servu ilin, kaj ne agu kiel ili agas, sed frakasu ilin kaj detruu iliajn statuojn.
25 Kaj servu la Eternulon, vian Dion, kaj Li benos vian panon kaj vian akvon; kaj Mi forigos malsanon el via mezo.
26 Ne estos seninfana nek sennaska en via lando; la nombron de viaj tagoj Mi faros plena.
27 Mian teruron Mi sendos anta� vi, kaj Mi konfuzos �iun popolon, al kiu vi venos, kaj �iujn viajn malamikojn Mi turnos al vi dorse.
28 Kaj Mi sendos krabrojn anta� vi, kaj ili forpelos la �ividojn kaj la Kanaanidojn kaj la �etidojn de anta� vi.
29 Mi ne forpelos ilin de anta� vi en unu jaro, por ke la tero ne fari�u senhoma kaj por ke ne multi�u kontra� vi la bestoj de la kampo.
30 Iom post iom Mi forpelos ilin de anta� vi, �is vi multi�os kaj posedos la landon.
31 Kaj Mi faros viajn limojn de la Ru�a Maro �is la Maro Fili�ta, kaj de la dezerto �is la Rivero; �ar Mi transdonos en viajn manojn la lo�antojn de la lando, kaj vi forpelos ilin de anta� vi.
32 Ne faru interligon kun ili nek kun iliaj dioj.
33 Ili ne lo�u en via lando, por ke ili ne pekigu vin kontra� Mi; se vi servos iliajn diojn, tio fari�os kaptilo por vi.

1 Kaj al Moseo Li diris: Supreniru al la Eternulo, vi kaj Aaron, Nadab kaj Abihu, kaj sepdek el la �efoj de Izrael, kaj faru adoron de malproksime.
2 Kaj Moseo sola alproksimi�u al la Eternulo; sed ili ne alproksimi�u, kaj la popolo ne supreniru kun li.
3 Kaj Moseo venis kaj rakontis al la popolo �iujn vortojn de la Eternulo kaj �iujn le�ojn. Kaj la tuta popolo respondis per unu vo�o, kaj ili diris: �ion, kion diris la Eternulo, ni faros.
4 Kaj Moseo skribis �iujn vortojn de la Eternulo, kaj li levi�is frue matene kaj konstruis altaron sub la monto kaj dek du kolonojn la� la dek du triboj de Izrael.
5 Kaj li sendis junulojn el la Izraelidoj, kaj ili alportis bruloferojn kaj bu�is pacoferojn al la Eternulo, bovidojn.
6 Moseo prenis duonon de la sango kaj enver�is en pelvojn, kaj duonon de la sango li �prucigis sur la altaron.
7 Kaj li prenis la libron de la interligo kaj la�tlegis �in al la popolo, kaj ili diris: �ion, kion diris la Eternulo, ni faros kaj obeos.
8 Kaj Moseo prenis la sangon kaj �prucigis sur la popolon, kaj diris: Jen estas sango de la interligo, kiun la Eternulo faris kun vi pri �iuj tiuj vortoj.
9 Kaj supreniris Moseo kaj Aaron, Nadab kaj Abihu, kaj sepdek el la �efoj de Izrael.
10 Kaj ili vidis la Dion de Izrael; kaj sub Liaj piedoj estis io, kiel farita�o el brilanta safiro, kaj kiel la �ielo mem, kiam �i estas klara.
11 Li ne etendis Sian manon kontra� la �efojn de Izrael; kaj ili vidis Dion, kaj man�is kaj trinkis.

12 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Supreniru al Mi sur la monton kaj estu tie; kaj Mi donos al vi �tonajn tabelojn, kaj la instruon kaj ordonojn, kiujn Mi skribis, por instrui ilin.
13 Kaj levi�is Moseo kaj lia servanto Josuo, kaj Moseo supreniris sur la monton de Dio.
14 Kaj al la �efoj li diris: Restu �i tie, �is ni revenos al vi; kaj jen Aaron kaj �ur estas kun vi; kiu havas ian aferon, tiu venu al ili.
15 Kaj Moseo supreniris sur la monton, kaj nubo kovris la monton.
16 Kaj la majesto de la Eternulo lo�is sur la monto Sinaj, kaj la nubo �in kovris dum ses tagoj; kaj Li vokis Moseon en la sepa tago el interne de la nubo.
17 Kaj la aspekto de la majesto de la Eternulo estis kiel fajro flamanta sur la supro de la monto anta� la okuloj de la Izraelidoj.
18 Kaj Moseo eniris en la mezon de la nubo, kaj supreniris sur la monton; kaj Moseo estis sur la monto dum kvardek tagoj kaj kvardek noktoj.

25_1">1 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo, dirante: 2 Diru al la Izraelidoj, ke ili alportu por Mi oferdonon; de �iu homo, kies koro deziros doni, prenu la oferdonon por Mi.
3 Kaj jen estas la oferdono, kiun vi prenos de ili: oro kaj ar�ento kaj kupro,
4 kaj blua teksa�o kaj purpura kaj ru�a, kaj bisino kaj kapra lano,
5 kaj vir�afaj feloj ru�e kolorigitaj kaj antilopaj feloj, kaj akacia ligno,
6 oleo por lumigado, aroma�oj por la sankta oleo kaj por la bonodoraj incensoj,
7 �tonoj oniksaj kaj �tonoj enkadrigeblaj por la efodo kaj por la surbrusta�o.
8 Kaj ili faru por Mi sanktejon, por ke Mi lo�u inter ili.
9 La� �io, kiel Mi montros al vi la bildon de la Lo�ejo kaj la bildon de �iuj �iaj objektoj, tiel faru.

10 Kaj ili faru keston el akacia ligno; du ulnoj kaj duono estu �ia longo, kaj unu ulno kaj duono �ia lar�o, kaj unu ulno kaj duono �ia alto.
11 Kaj tegu �in per pura oro, interne kaj ekstere tegu �in, kaj faru sur �i oran kronon �irka�e.
12 Kaj fandu por �i kvar orajn ringojn, kaj alfortikigu ilin sur �iaj kvar anguloj: du ringojn sur unu �ia flanko kaj du ringojn sur �ia alia flanko.
13 Kaj faru stangojn el akacia ligno kaj tegu ilin per oro.
14 Kaj metu la stangojn en la ringojn sur la flankoj de la kesto, por porti la keston per ili.
15 En la ringoj de la kesto devas esti la stangoj; ili ne estu prenataj for de �i.
16 Kaj en la keston enmetu la Ateston, kiun Mi donos al vi.
17 Kaj faru fermoplaton el pura oro; du ulnoj kaj duono estu �ia longo, kaj unu ulno kaj duono �ia lar�o.
18 Kaj faru du kerubojn el oro; per for�a laboro faru ilin �e la du randoj de la fermoplato.
19 Faru unu kerubon �e unu flanko kaj unu kerubon �e la alia flanko; elstarantaj el la fermoplato faru la kerubojn, sur �iaj du flankoj.
20 Kaj la keruboj estu etendantaj siajn flugilojn supren, kovrante per siaj flugiloj la fermoplaton, kaj iliaj viza�oj estu unu kontra� la alia; al la fermoplato estu turnitaj la viza�oj de la keruboj.
21 Kaj metu la fermoplaton sur la keston supre, kaj en la keston metu la ateston, kiun Mi donos al vi.
22 Kaj Mi aperados al vi tie, kaj Mi parolados kun vi super la fermoplato, el inter la du keruboj, kiuj estos super la kesto de atesto, pri �io, kion Mi ordonos al vi por la Izraelidoj.

23 Kaj faru tablon el akacia ligno; du ulnoj estu �ia longo, kaj unu ulno �ia lar�o, kaj unu ulno kaj duono �ia alto.
24 Kaj tegu �in per pura oro, kaj faru al �i oran kronon �irka�e.
25 Kaj faru �irka� �i manlar�an listelon, kaj faru oran kronon �irka� la listelo.
26 Kaj faru por �i kvar orajn ringojn, kaj alfortikigu la ringojn en la kvar anguloj, �e �iaj kvar piedoj.
27 Apud la listelo estu la ringoj, kiel ingoj por stangoj, por porti la tablon.
28 Kaj faru la stangojn el akacia ligno, kaj tegu ilin per oro, ke per ili oni portu la tablon.
29 Kaj faru �iajn pladojn kaj �iajn kulerojn, kaj �iajn kalikojn kaj �iajn kru�ojn, per kiuj oni ver�os; el pura oro faru ilin.
30 Kaj metu sur la tablon panon de propono anta� Mi �iam.

31 Kaj faru kandelabron el pura oro, per for�a laboro estu farita la kandelabro; �ia trunko kaj �iaj bran�oj, �iaj kalikoj, �iaj kapetoj, kaj �iaj floroj elstaru el �i.
32 Kaj ses bran�oj devas elstari el �iaj flankoj: tri bran�oj de la kandelabro el unu flanko, kaj tri bran�oj de la kandelabro el la alia flanko;
33 tri migdalformaj kalikoj, kapeto, kaj floro, sur unu bran�o, kaj kaj tri migdalformaj kalikoj, kapeto, kaj floro, sur la alia bran�o; tiel sur la ses bran�oj, kiuj elstaras el la kandelabro.
34 Kaj sur la kandelabro estu kvar migdalformaj kalikoj kun kapetoj kaj floroj.
35 Kaj kapeto sub unu paro da bran�oj, kapeto sub la dua paro da bran�oj, kaj kapeto sub la tria paro da bran�oj; tiel por la ses bran�oj, kiuj elstaras el la kandelabro.
36 La kapetoj kaj bran�oj devas elstari el �i; �io devas esti unu for�ita tuta�o el pura oro.
37 Kaj faru por �i sep lucernojn; kaj starigu sur �i �iajn lucernojn, ke ili lumu sur �ian anta�an flankon.
38 Kaj �iaj preniloj kaj cindrujoj estu el pura oro.
39 El kikaro da pura oro oni faru �in kaj �iujn tiujn apartena�ojn.
40 Kaj rigardu kaj faru la� ilia modelo, kiu estis montrita al vi sur la monto.

1 La tabernaklon faru el dek tapi�oj el tordita bisino, kaj el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o; kerubojn artiste laboritajn faru sur ili.
2 La longo de �iu tapi�o estu dudek ok ulnoj, kaj la lar�o de �iu tapi�o estu kvar ulnoj; unu mezuro estu por �iuj tapi�oj.
3 Kvin tapi�oj estu kunigitaj unu kun la alia, kaj la kvin ceteraj tapi�oj estu anka� kunigitaj unu kun la alia.
4 Kaj faru ma�ojn el blua teksa�o sur la rando de unu tapi�o, sur la rando de la kuni�o, kaj tiel same faru sur la rando de la ekstrema tapi�o, sur la dua rando de kuni�o.
5 Kvindek ma�ojn faru sur unu tapi�o, kaj kvindek ma�ojn faru sur la rando de tiu tapi�o, sur kiu estas la dua flanko de la kuni�o; la ma�oj devas esti reciproke aran�itaj unu kontra� alia.
6 Kaj faru kvindek orajn hoketojn, kaj kunigu la tapi�ojn unu kun la alia per la hoketoj, por ke la tabernaklo fari�u unu tuta�o.
7 Kaj faru tapi�ojn el kapra lano kiel kovron super la tabernaklo; dek unu tiajn tapi�ojn faru.
8 La longo de �iu tapi�o estu tridek ulnoj, kaj la lar�o de �iu tapi�o estu kvar ulnoj; unu mezuro estu por la dek unu tapi�oj.
9 Kaj kunigu kvin tapi�ojn aparte kaj ses tapi�ojn aparte, kaj la sesan tapi�on faldu duige anta� la tabernaklo.
10 Kaj faru kvindek ma�ojn sur la rando de la ekstrema tapi�o, sur la rando de la kuni�o, kaj kvindek ma�ojn sur la rando de la dua kuni�a tapi�o.
11 Kaj faru kvindek kuprajn hoketojn, kaj metu la hoketojn en la ma�ojn, por ke vi kunigu la tendon kaj �i estu unu tuta�o.
12 Kaj el la superflua pendanta parto de la tapi�oj de la kovro, duono de la superflua tapi�a parto superpendu super la malanta�a flanko de la tabernaklo.
13 Kaj po unu ulno �iuflanke el la superflua longo de la tapi�oj superpendu super amba� flankoj de la tabernaklo, por kovri �in.
14 Kaj faru kovron por la tendo el ru�aj vir�afaj feloj kaj ankora� kovron el antilopaj feloj supre.

15 Kaj faru starantajn tabulojn por la tabernaklo el akacia ligno.
16 Dek ulnoj estu la longo de �iu tabulo, kaj unu ulno kaj duono la lar�o de �iu tabulo.
17 Du pivotoj estu �e �iu tabulo, al�ustigitaj unu al la alia; tiel faru �e �iuj tabuloj de la tabernaklo.
18 Kaj faru la tabulojn por la tabernaklo: dudek tabuloj staru sur la flanko suda.
19 Kaj kvardek ar�entajn bazojn faru sub la dudek tabuloj: du bazojn sub �iu tabulo, por �iaj du pivotoj.
20 Kaj sur la dua flanko de la tabernaklo, sur la flanko norda, estu dudek tabuloj,
21 kaj kvardek ar�entaj bazoj por ili, po du bazoj sub �iu tabulo.
22 Kaj sur la malanta�a flanko de la tabernaklo, okcidente, faru ses tabulojn.
23 Kaj du tabulojn faru en la anguloj de la tabernaklo sur la malanta�a flanko.
24 Ili estu kunigitaj malsupre kaj kunigitaj supre per unu ringo; tiel �i estu kun ili amba�; por amba� anguloj ili estu.
25 Tiel estu ok tabuloj, kaj �e ili dek ses ar�entaj bazoj, po du bazoj sub �iu tabulo.
26 Kaj faru riglilojn el akacia ligno, kvin por la tabuloj de unu flanko de la tabernaklo,
27 kaj kvin riglilojn por la tabuloj de la dua flanko de la tabernaklo, kaj kvin riglilojn por la tabuloj de la malanta�a flanko de la tabernaklo, okcidente.
28 Kaj la meza riglilo meze de la tabuloj �ovi�u de unu fino �is la alia.
29 Kaj la tabulojn tegu per oro, kaj iliajn ringojn, ingojn por la rigliloj, faru el oro, kaj la riglilojn tegu per oro.
30 Starigu la tabernaklon la� �ia modelo, kiu estis montrita al vi sur la monto.

31 Kaj faru kurtenon el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, kaj el tordita bisino; artiste laboritaj keruboj estu faritaj sur �i.
32 Kaj pendigu �in sur kvar akaciaj kolonoj, tegitaj per oro kaj havantaj orajn hokojn kaj ar�entajn bazojn.
33 Kaj pendigu la kurtenon sub la hokoj, kaj enportu tien internen de la kurteno la keston de atesto; kaj la kurteno faru por vi apartigon inter la sanktejo kaj la plejsanktejo.
34 Kaj metu la fermoplaton sur la keston de atesto en la plejsanktejo.
35 Kaj starigu la tablon ekster la kurteno, kaj la kandelabron kontra� la tablo, en la suda parto de la tabernaklo; la tablon starigu en la norda parto.
36 Kaj faru kovrotukon por la pordo de la tabernaklo, el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, kaj el tordita bisino, kun broda�oj;
37 kaj faru por la kovrotuko kvin kolonojn el akacia ligno, kaj tegu ilin per oro, kaj iliaj hoketoj estu el oro; kaj fandu por ili kvin kuprajn bazojn.

1 Kaj faru la altaron el akacia ligno, havantan la longon de kvin ulnoj kaj la lar�on de kvin ulnoj; kvarangula estu la altaro; kaj �ia alto estu tri ulnoj.
2 Kaj faru �iajn kornojn sur �iaj kvar anguloj; el �i elstaru �iaj kornoj; kaj tegu �in per kupro.
3 Kaj faru por �i potojn por �ia cindro kaj �ovelilojn kaj kalikojn kaj forkojn kaj karbujojn; �iujn �iajn vazojn faru el kupro.
4 Kaj faru por �i kradon en formo de kupra reto, kaj faru sur la reto kvar kuprajn ringojn sur �iaj kvar anguloj.
5 Kaj metu �in sub la kornicon de la altaro, malsupren, tiel, ke la reto atingu �is la mezo de la altaro.
6 Kaj faru stangojn por la altaro, stangojn el akacia ligno, kaj tegu ilin per kupro.
7 Kaj metu �iajn stangojn en ringojn, tiel, ke la stangoj estu �e amba� flankoj de la altaro, kiam oni �in portos.
8 Interne malplena faru �in el tabuloj; kiel estis montrite al vi sur la monto, tiel oni faru.

9 Kaj faru korton por la tabernaklo; sur la flanko suda estu kurtenoj por la korto, el tordita bisino; unu flanko havu la longon de cent ulnoj;
10 kaj �iaj dudek kolonoj kaj iliaj dudek bazoj estu el kupro; la hokoj de la kolonoj kaj iliaj ligiloj estu el ar�ento.
11 Tiel same anka� sur la norda flanko la�longe estu kurtenoj, havantaj la longon de cent ulnoj; kaj dudek kolonoj, kaj por ili dudek bazoj el kupro; la hokoj de la kolonoj kaj iliaj ligiloj estu el ar�ento.
12 Sed la�lar�e de la korto, sur la flanko okcidenta, estu kurtenoj, havantaj la longon de kvindek ulnoj; dek kolonoj, kaj por ili dek bazoj.
13 Kaj la�lar�e de la korto, sur la flanko orienta, estu kurtenoj, havantaj la longon de kvindek ulnoj.
14 Kaj kurtenoj, havantaj la longon de dek kvin ulnoj, estu por unu latero; anka� tri kolonoj, kaj por ili tri bazoj.
15 Kaj por la dua latero estu kurtenoj, havantaj la longon de dek kvin ulnoj; anka� tri kolonoj, kaj por ili tri bazoj.
16 Kaj por la pordego de la korto estu kovrotuko, havanta la longon de dudek ulnoj, el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, kaj el tordita bisino, kun broda�oj; kvar kolonoj, kaj por ili kvar bazoj.
17 �iuj kolonoj �irka� la korto havu ligilojn el ar�ento, hokojn el ar�ento, kaj bazojn el kupro.
18 La longo de la korto estu cent ulnoj, la lar�o �ie kvindek, kaj la alto kvin ulnoj; �io estu farita el tordita bisino, kaj la bazoj estu el kupro.
19 �iuj vazoj de la tabernaklo, por �iuj servoj, kaj �iuj �iaj najloj kaj �iuj najloj de la korto, estu el kupro.

20 Kaj vi ordonu al la Izraelidoj, ke ili alportu al vi oleon olivan, puran, pistitan, por lumigado, por ke lucerno brulu �iam.
21 En la tabernaklo de kunveno, ekstere de la kurteno, kiu pendas anta� la atesto, aran�adu �in Aaron kaj liaj filoj de vespero �is mateno anta� la Eternulo. Tio estu eterna le�o en la generacioj de la Izraelidoj.

1 Kaj vi alproksimigu al vi vian fraton Aaron kaj liajn filojn kun li el inter la Izraelidoj, por ke li estu Mia pastro: Aaron, kaj Nadab, Abihu, Eleazar, kaj Itamar, la filoj de Aaron.
2 Kaj faru sanktajn vestojn por via frato Aaron, por honoro kaj ornamo.
3 Kaj diru al �iuj, kiuj havas sa�an koron kaj kiujn Mi plenigis per spirito de sa�o, ke ili faru por Aaron vestojn, por sanktigi lin, ke li estu Mia pastro.
4 Kaj jen estas la vestoj, kiujn ili devas fari: surbrusta�o, efodo, tuniko, �itono teksita, cidaro, kaj zono. Kaj ili faru sanktajn vestojn por via frato Aaron kaj por liaj filoj, ke li estu Mia pastro.
5 Kaj ili prenu oron, kaj bluan, purpuran, kaj ru�an teksa�on, kaj bisinon.

6 Kaj ili faru la efodon el oro, el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, kaj el tordita bisino, en artista maniero.
7 Du sur�ultra�ojn kunigantajn �i havu sur siaj du finoj, por ke �i estu ligita.
8 Kaj la �irka�liganta zono sur �i estu la sama labora�o, kiel �ia kontinua�o, el oro, el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, kaj el tordita bisino.
9 Kaj prenu du oniksajn �tonojn, kaj gravuru sur ili la nomojn de la filoj de Izrael:
10 ses el iliaj nomoj sur unu �tono kaj la ses ceterajn nomojn sur la dua �tono, la� la ordo de ilia naski�o.
11 Per laboro de gravuristoj, kiel sigelila gravurado, gravurigu sur la du �tonoj la nomojn de la filoj de Izrael; faru ilin �irka�ataj per kadretoj el oro.
12 Kaj metu la du �tonojn sur la sur�ultra�ojn de la efodo, kiel �tonojn de memoro pri la filoj de Izrael; kaj Aaron portu iliajn nomojn anta� la Eternulo sur siaj du sur�ultra�oj por memoro.

13 Kaj faru kadretojn el oro;
14 kaj du �enetojn el pura oro; faru ilin kuni�antaj per siaj finoj, plektitaj; kaj alfortikigu la plektitajn �enetojn al la kadretoj.
15 Kaj faru ju�an surbrusta�on per artista laboro; simile al la laboro de la efodo faru �in; el oro, el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, kaj el tordita bisino faru �in.
16 Kvarangula �i estu kaj duobla; manstre�o estu �ia longo, kaj manstre�o �ia lar�o.
17 Kaj enmetu en �in enmeta�on el �tonoj en kvar vicoj. La �tonoj de vico: rubeno, topazo, kaj smeraldo estu la unua vico;
18 kaj la dua vico: hiacinto, safiro, kaj jaspiso;
19 kaj la tria vico: ligurio, agato, kaj ametisto;
20 kaj la kvara vico: krizolito, kaj onikso, kaj berilo. En oraj kadretoj ili estu la� siaj vicoj.
21 Kaj la �tonoj estu la� la nomoj de la filoj de Izrael; dek du, la� iliaj nomoj, gravuritaj sigelile, �iu kun sia nomo, por la dek du triboj.
22 Kaj faru al la surbrusta�o plektitajn �enetojn, kuni�antajn per siaj finoj, el pura oro.
23 Kaj faru por la surbrusta�o du orajn ringojn, kaj alfortikigu la du ringojn al la du finoj de la surbrusta�o.
24 Kaj metu la du orajn plektitajn �enetojn en la du ringojn �e la finoj de la surbrusta�o.
25 Kaj la du finojn de la du plektitaj �enetoj enfortikigu en la du kadretojn, kaj alfortikigu ilin al la sur�ultra�oj de la efodo sur la anta�a flanko.
26 Kaj faru du orajn ringojn, kaj alfortikigu ilin al la du aliaj finoj de la surbrusta�o, sur interna �ia rando, direktita al la efodo.
27 Kaj faru du orajn ringojn, kaj alfortikigu ilin al la du sur�ultra�oj de la efodo malsupre, sur la anta�a flanko, �e �ia kuni�o, super la zono de la efodo.
28 Kaj oni alligu la surbrusta�on per �iaj ringoj al la ringoj de la efodo per la�o el blua �tofo, por ke �i estu super la zono de la efodo kaj por ke la surbrusta�o ne for�ovi�u de sur la efodo.
29 Kaj Aaron portu la nomojn de la filoj de Izrael sur la ju�a surbrusta�o sur sia koro, kiam li eniros en la sanktejon, por �iama memoro anta� la Eternulo.
30 Kaj metu sur la ju�an surbrusta�on la signojn de lumo kaj la signojn de justo, por ke ili estu sur la koro de Aaron, kiam li eniros anta� la Eternulon; kaj Aaron �iam portu la ju�on de la filoj de Izrael sur sia koro anta� la Eternulo.

31 Kaj faru la tunikon de la efodo tutan el blua teksa�o.
32 La aperturo por la kapo estu en �ia mezo; �irka� la aperturo estu teksita bordero, kiel �e aperturo de �ildo, por ke �i ne dis�iri�u.
33 Sur �ia malsupra rando faru granatojn el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, �irka�e sur �ia malsupra rando, kaj inter ili �irka�e orajn tintilojn.
34 Ora tintilo kaj granato, ora tintilo kaj granato estu �irka�e sur la malsupra rando de la tuniko.
35 �i estu sur Aaron dum lia servado; por ke oni a�du sonon de li, kiam li eniros en la sanktejon anta� la Eternulon kaj kiam li eliros, kaj por ke li ne mortu.

36 Kaj faru tabuleton el pura oro, kaj gravuru sur �i en sigelila maniero: SANKTA AL LA ETERNULO.
37 Kaj alfortikigu �in per la�o el blua �tofo, ke �i estu sur la cidaro; sur la anta�a flanko de la cidaro �i devas esti.
38 �i estu sur la frunto de Aaron; kaj Aaron portados la pekon kontra� la sankta�oj, kiujn sanktigos la Izraelidoj en �iuj siaj sanktaj donoj; kaj �i estos sur lia frunto �iam, por ke la Eternulo ilin favoru.
39 Kaj teksu la �itonon el bisino, kaj faru la cidaron el bisino, kaj faru broditan zonon.
40 Kaj por la filoj de Aaron faru �itonojn, kaj faru por ili zonojn, kaj mitrojn faru por ili, por honoro kaj ornamo.
41 Kaj vestu per ili vian fraton Aaron kaj liajn filojn kune kun li; kaj sanktoleu ilin kaj konsekru ilin kaj sanktigu ilin, por ke ili estu pastroj al Mi.
42 Kaj faru por ili linajn pantalonojn, por kovri la nudecon de ilia karno; de la lumbo �is la femuroj ili estu.
43 Kaj ili estu sur Aaron kaj sur liaj filoj, kiam ili eniros en la tabernaklon de kunveno, a� kiam ili alproksimi�os al la altaro, por servi en la sanktejo; por ke ili ne faru pekon kaj ne mortu. Eterna le�o �i estu por li kaj por lia idaro post li.

1 Kaj jen estas tio, kion vi devas fari al ili, por sanktigi ilin, ke ili estu pastroj al Mi: prenu unu virbovidon kaj du vir�afojn sendifektajn;
2 kaj macan panon, kaj macajn kukojn, miksitajn kun oleo, kaj macajn flanojn, �miritajn per oleo; el delikata tritika faruno faru ilin.
3 Kaj metu ilin en unu korbon, kaj venigu ilin en la korbo, kaj anka� la bovidon kaj la du vir�afojn.
4 Kaj Aaronon kaj liajn filojn alvenigu al la pordo de la tabernaklo de kunveno, kaj lavu ilin per akvo.
5 Kaj prenu la vestojn, kaj metu sur Aaronon la �itonon kaj la tunikon de la efodo kaj la efodon kaj la surbrusta�on, kaj zonu lin per la zono de la efodo.
6 Kaj metu la cidaron sur lian kapon, kaj metu la sanktan kronon sur la cidaron.
7 Kaj prenu la oleon de sanktoleado, kaj ver�u sur lian kapon kaj sanktoleu lin.
8 Kaj liajn filojn alvenigu, kaj vestu ilin per la �itonoj.
9 Kaj zonu ilin per zono, Aaronon kaj liajn filojn, kaj alligu sur ili mitrojn, por ke al ili apartenu la pastreco la� eterna le�o; kaj konsekru Aaronon kaj liajn filojn.
10 Kaj alvenigu la bovidon anta� la tabernaklon de kunveno, kaj Aaron kaj liaj filoj metu siajn manojn sur la kapon de la bovido.
11 Kaj bu�u la bovidon anta� la Eternulo, �e la pordo de la tabernaklo de kunveno.
12 Kaj prenu iom el la sango de la bovido kaj metu per viaj fingroj sur la kornojn de la altaro, kaj la tutan ceteran sangon elver�u �e la bazo de la altaro.
13 Kaj prenu la tutan sebon, kiu kovras la interna�on, kaj la reton de la hepato, kaj la du renojn, kaj la sebon, kiu estas sur ili, kaj incense bruligu ilin sur la altaro.
14 Kaj la karnon de la bovido kaj �ian felon kaj �ian malpura�on forbruligu per fajro ekster la tendaro; �i estas pekofero.
15 Kaj unu vir�afon prenu, kaj Aaron kaj liaj filoj metu siajn manojn sur la kapon de la vir�afo.
16 Kaj bu�u la vir�afon, kaj prenu �ian sangon kaj aspergu la altaron �irka�e.
17 Kaj la vir�afon dishaku en partojn, kaj lavu �ian interna�on kaj �iajn krurojn, kaj metu ilin sur �iajn partojn kaj sur �ian kapon.
18 Kaj forbruligu la tutan vir�afon sur la altaro; �i estas brulofero por la Eternulo; agrabla odora�o, fajrofero por la Eternulo �i estas.
19 Kaj prenu la duan vir�afon, kaj Aaron kaj liaj filoj metu siajn manojn sur la kapon de la vir�afo.
20 Kaj bu�u la vir�afon, kaj prenu iom el �ia sango kaj metu sur la malsupran randon de la dekstra orelo de Aaron kaj sur la malsupran randon de la dekstra orelo de liaj filoj kaj sur la dikan fingron de ilia dekstra mano kaj sur la dikan fingron de ilia dekstra piedo; kaj aspergu per la sango la altaron �irka�e.
21 Kaj prenu el la sango, kiu estos sur la altaro, kaj sanktan oleon, kaj aspergu Aaronon kaj liajn vestojn kaj liajn filojn kaj la vestojn de liaj filoj kune kun li; kaj sankti�os li kaj liaj vestoj kaj liaj filoj kaj la vestoj de liaj filoj kune kun li.
22 Kaj prenu de la vir�afo la sebon kaj la voston, kaj la sebon, kiu kovras la interna�on, kaj la reton de la hepato, kaj la du renojn, kaj la sebon, kiu estas sur ili, kaj la dekstran femuron, �ar tio estas vir�afo de konsekrado;
23 kaj unu bulon da pano kaj unu kukon kun oleo kaj unu flanon, el la korbo kun macoj, kiu staras anta� la Eternulo;
24 kaj metu �ion sur la manojn de Aaron kaj sur la manojn de liaj filoj, kaj skuu tion kiel skuoferon anta� la Eternulo.
25 Kaj prenu tion el iliaj manoj, kaj forbruligu �in sur la altaro kune kun la brulofero, kiel agrablan odora�on anta� la Eternulo; �i estas fajrofero por la Eternulo.
26 Kaj prenu la brusta�on de la vir�afo de konsekrado de Aaron, kaj skuu �in kiel skuoferon anta� la Eternulo; kaj tio estos via parto.
27 Kaj sanktigu la brusta�on de skuado kaj la femuron de levado, kiuj estis skuitaj kaj levitaj el la vir�afo de konsekrado de Aaron kaj de liaj filoj;
28 kaj tio estu por Aaron kaj por liaj filoj por�iama destinita�o de la Izraelidoj; �ar �i estas levofero, kaj levofero �i estu de la Izraelidoj, el iliaj pacoferoj ilia levofero al la Eternulo.
29 Kaj la sanktaj vestoj de Aaron estu por liaj filoj post li, por ke ili estu sanktoleataj en ili kaj por ke ili estu konsekrataj en ili.
30 Dum sep tagoj portu ilin sur si tiu el liaj filoj, kiu estos pastro anstata� li, kaj kiu venos en la tabernaklon de kunveno, por servi en la sanktejo.
31 Kaj la vir�afon de konsekrado prenu, kaj kuiru �ian viandon sur sankta loko.
32 Kaj Aaron kaj liaj filoj man�u la viandon de la vir�afo, kaj la panon, kiu estas en la korbo, �e la pordo de la tabernaklo de kunveno.
33 Kaj ili tion man�u, �ar per tio ili puri�is, por ke ili estu konsekritaj kaj por ke ili estu sanktigitaj. Laiko tion ne man�u, �ar tio estas sankta.
34 Se el la viando de konsekrado kaj el la pano restos iom �is la mateno, tiam forbruligu la resta�on per fajro; �i ne estu man�ata, �ar �i estas sankta.
35 Kaj agu kun Aaron kaj kun liaj filoj tiel, kiel Mi �ion ordonis al vi; dum sep tagoj konsekru ilin.
36 Kaj propekan bovidon oferu �iutage por senpeki�o; kaj senpekigu la altaron, oferante sur �i, kaj oleu �in, por �in sanktigi.
37 Dum sep tagoj senpekigu la altaron kaj sanktigu �in; kaj la altaro fari�u plejsankta�o; �io, kio ektu�os la altaron, fari�os sankta.

38 Jen tio, kion vi metos sur la altaron: du jara�ajn �afidojn �iutage, �iam;
39 unu �afidon oferu matene, kaj la duan �afidon oferu �irka� la vespero;
40 kaj por unu �afido dekonon de efo da delikata faruno, miksita kun kvarono de hino da elpistita oleo, kaj kvaronon de hino da vino por ver�oferi.
41 La duan �afidon oferu �irka� la vespero; faru kun �i kiel kun la matena donofero kaj ver�ofero, ke �i estu agrabla odora�o, fajrofero por la Eternulo,
42 �iama brulofero en viaj generacioj �e la pordo de la tabernaklo de kunveno anta� la Eternulo, kie Mi aperados anta� vi, por paroli tie kun vi.
43 Kaj Mi aperados tie anta� la Izraelidoj, kaj la loko sankti�os per Mia gloro.
44 Kaj Mi sanktigos la tabernaklon de kunveno kaj la altaron; kaj Aaronon kaj liajn filojn Mi sanktigos, por ke ili estu Miaj pastroj.
45 Kaj Mi lo�os inter la Izraelidoj, kaj Mi estos por ili Dio.
46 Kaj ili sciu, ke Mi estas la Eternulo, ilia Dio, kiu elirigis ilin el la lando Egipta, por ke Mi lo�u inter ili, Mi, la Eternulo, ilia Dio.

1 Kaj faru altaron, por fumigi incenson; el akacia ligno faru �in.
2 Unu ulno estu �ia longo, kaj unu ulno �ia lar�o; �i estu kvarangula; kaj du ulnoj estu �ia alto; kornoj elstaru el �i.
3 Kaj tegu �in per pura oro, �ian supran platon kaj �iajn flankojn �irka�e kaj �iajn kornojn; kaj faru al �i oran kronon �irka�e.
4 Kaj du orajn ringojn faru al �i sub �ia krono, sur �iaj du lateroj; sur du flankoj faru ilin; kaj ili estu ingoj por stangoj, per kiuj oni portu �in.
5 Kaj faru la stangojn el akacia ligno, kaj tegu ilin per oro.
6 Kaj starigu �in anta� la kurteno, kiu estas anta� la kesto de atesto, kontra� la fermoplato de la kesto de atesto, kie Mi aperados al vi.
7 Kaj Aaron incensadu sur �i aroman incenson; �iumatene, kiam li ordigos la lucernojn, li incensu.
8 Kaj kiam Aaron ekbruligos la lucernojn �irka� vespero, li incensu; �i estu �iama incensado anta� la Eternulo en viaj generacioj.
9 Ne alportu sur �i incenson alian, nek bruloferon nek donoferon, kaj ver�oferon ne ver�u sur �in.
10 Kaj �iopardonan oferon Aaron alportos sur �iaj kornoj unu fojon en la jaro; el la sango de la �iopardona pekofero unu fojon en jaro li alportu sur �i �iopardonan oferon en viaj generacioj; tio estos plej granda sankta�o anta� la Eternulo.

11 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo, dirante:
12 Kiam vi kalkulos la kapojn de la Izraelidoj, tiam �iu donu liberigan pagon por sia animo al la Eternulo, kiam ili estos kalkulataj; kaj tiam ne estos inter ili epidemio dum la kalkulado.
13 Jen kion devas doni �iu, kiu pasas la kalkulon: duonon de siklo la� la grandeco de la sankta siklo (siklo enhavas dudek gerojn); duono de siklo estu oferdono por la Eternulo.
14 �iu, kiu pasas la kalkulon, de la a�o de dudek jaroj kaj pli, devas doni la oferdonon al la Eternulo.
15 La ri�ulo ne donu pli kaj la malri�ulo ne donu malpli ol duonon de siklo, donante la oferdonon por la Eternulo, por liberigi viajn animojn.
16 Kaj prenu la monon de la liberigo de la Izraelidoj kaj uzu �in por la servado en la tabernaklo de kunveno, kaj tio estos por la Izraelidoj kiel memoriga�o anta� la Eternulo, por liberigi viajn animojn.

17 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo, dirante:
18 Faru kupran lavujon kun kupra piedestalo, por lavado; kaj starigu �in inter la tabernaklo de kunveno kaj la altaro, kaj enver�u tien akvon.
19 Kaj Aaron kaj liaj filoj lavu per �i siajn manojn kaj piedojn:
20 kiam ili iros en la tabernaklon de kunveno, ili lavu sin per akvo, por ke ili ne mortu; a� kiam ili alproksimi�os al la altaro, por servi, por incensi fajroferon al la Eternulo,
21 ili lavu siajn manojn kaj piedojn, por ke ili ne mortu; kaj tio estu por ili le�o eterna, por li kaj por lia idaro en iliaj generacioj.

22 Plue la Eternulo ekparolis al Moseo, dirante:
23 Prenu al vi plej bonajn aroma�ojn: da bonodora mirho kvincent siklojn, kaj da aroma cinamo duonon de tio, ducent kvindek, kaj da aroma kano ducent kvindek,
24 kaj da kasio kvincent siklojn la� la mezuro de la sankta siklo, kaj da olivoleo unu hinon.
25 Kaj faru el tio oleon por sanktoleado, kunmetitan �mira�on la� la arto de la �mira�isto; �i estu oleo por sanktoleado.
26 Kaj sanktoleu per �i la tabernaklon de kunveno kaj la keston de atesto,
27 kaj la tablon kaj �iujn �iajn apartena�ojn, kaj la kandelabron kaj �iajn apartena�ojn, kaj la altaron de incensado,
28 kaj la altaron de bruloferoj kaj �iujn �iajn apartena�ojn, kaj la lavujon kaj �ian piedestalon.
29 Kaj sanktigu ilin, ke ili fari�u plejsankta�o; �iu, kiu ektu�os ilin, sankti�os.
30 Kaj Aaronon kaj liajn filojn sanktoleu, kaj sanktigu ilin, ke ili estu Miaj pastroj.
31 Kaj al la Izraelidoj diru jene: Tio estu por Mi oleo de sanktoleado en viaj generacioj.
32 Sur homan karnon �i ne estu ver�ata, kaj la� �ia konsisto ne faru ion similan; �i estas sankta, �i estu sankta por vi.
33 Se iu konsistigos ion similan kaj �miros per �i laikon, li ekstermi�u el sia popolo.

34 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Prenu al vi aroma�on: balzamon kaj stakton kaj galbanon bonodoran kaj puran olibanon, po egalaj partoj el �io;
35 kaj faru el tio incensa�on kunmetitan la� la arto de la �mira�isto, bone frotmiksitan, puran, sanktan.
36 Kaj pistu el tio subtilan pulvoron, kaj metu iom el �i anta� la keston de atesto en la tabernaklo de kunveno, kie Mi aperados al vi; plejsankta�o �i estu por vi.
37 Kaj la� la incensa�o, kiun vi faros, ne faru al vi alian similan; sankta �i estu al vi por la Eternulo.
38 Se iu faros ion similan, por odorigi per �i, li ekstermi�os el sia popolo.

1 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo, dirante:
2 Jen, Mi vokis per la nomo Becalelon, filon de Uri, filo de �ur, el la tribo de Jehuda;
3 kaj Mi plenigis lin per Dia spirito, per sa�o kaj prudento kaj scio kaj �ia arto,
4 por pripensi ideojn, por labori el oro kaj el ar�ento kaj el kupro,
5 kaj por �izi �tonojn por enkadrigo, kaj por �izi lignon, por fari �ian laboron.
6 Kaj jen Mi donis al li kiel helpanton Oholiabon, filon de A�isama�, el la tribo de Dan; kaj en la koron de �iu kompetentulo Mi enmetis sa�on, por ke ili faru �ion, kion Mi ordonis al vi:
7 la tabernaklon de kunveno kaj la keston de atesto kaj la fermoplaton sur �i kaj �iujn apartena�ojn de la tabernaklo,
8 kaj la tablon kaj �iajn apartena�ojn kaj la puran kandelabron kaj �iujn �iajn apartena�ojn kaj la altaron de incensado,
9 kaj la altaron de bruloferoj kaj �iujn �iajn apartena�ojn kaj la lavujon kaj �ian piedestalon,
10 kaj la oficajn vestojn kaj la sanktajn vestojn por la pastro Aaron kaj la pastrajn vestojn de liaj filoj,
11 kaj la sanktan oleon kaj la aroman incensa�on por la sanktejo; �ion konforme al tio, kiel Mi ordonis al vi, ili faros.

12 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo, dirante:
13 Diru al la Izraelidoj jene: Nepre observu Miajn sabatojn; �ar tio estas signo inter Mi kaj vi en viaj generacioj, por ke vi sciu, ke Mi estas la Eternulo, kiu vin sanktigas.
14 Kaj observu la sabaton, �ar �i estas sankta por vi; kiu �in malsanktigos, tiu mortu; �ar se iu faros en �i laboron, tiu animo ekstermi�u el la mezo de sia popolo.
15 Dum ses tagoj oni faru laboron, sed la sepan tagon estas sabato de ripozo, sankta por la Eternulo; �iu, kiu faros laboron en la tago sabata, estu mortigita.
16 Kaj la Izraelidoj observu la sabaton, por fari la sabaton en siaj generacioj eterna interligo.
17 Inter Mi kaj la Izraelidoj �i estu signo por �iam; �ar dum ses tagoj la Eternulo faris la �ielon kaj la teron, sed en la sepa tago Li �esis kaj ripozis.

18 Kaj, fininte paroli al li sur la monto Sinaj, la Eternulo donis al Moseo du tabelojn de atesto, tabelojn �tonajn, skribitajn per la fingro de Dio.

1 Kiam la popolo vidis, ke Moseo longe ne malsuprenvenas de la monto, la popolo kolekti�is anta� Aaron, kaj diris al li: Levi�u, faru al ni diojn, kiuj irus anta� ni; �ar pri tiu Moseo, la viro, kiu elkondukis nin el la lando Egipta, ni ne scias, kio fari�is kun li.
2 Tiam diris al ili Aaron: Elprenu la orajn orelringojn, kiuj estas en la oreloj de viaj edzinoj, de viaj filoj, kaj de viaj filinoj, kaj alportu al mi.
3 Kaj la tuta popolo elprenis la orajn orelringojn, kiuj estis en iliaj oreloj, kaj alportis al Aaron.
4 Kaj li prenis tion el iliaj manoj kaj formis �in per �izilo kaj faris el �i fanditan bovidon. Kaj ili diris: Jen estas viaj dioj, ho Izrael, kiuj elirigis vin el la lando Egipta.
5 Kiam Aaron tion vidis, li konstruis altaron anta� �i; kaj Aaron proklamis kaj diris: Morga� estos festo de la Eternulo.
6 Kaj ili levi�is frue la sekvantan tagon kaj oferis bruloferojn kaj alportis pacoferojn; kaj la popolo sidi�is, por man�i kaj trinki, kaj ili levi�is, por ludi.

7 Tiam la Eternulo diris al Moseo: Iru, iru malsupren; �ar malvirti�is via popolo, kiun vi elkondukis el la lando Egipta.
8 Rapide ili forflanki�is de la vojo, kiun Mi ordonis al ili; ili faris al si fanditan bovidon kaj adorklini�is al �i kaj alportis al �i oferojn, kaj diris: Jen estas viaj dioj, ho Izrael, kiuj elirigis vin el la lando Egipta.
9 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Mi vidas �i tiun popolon, �i estas popolo malmolnuka.
10 Lasu do Min, kaj ekflamos Mia kolero kontra� ilin, kaj Mi ilin ekstermos, kaj Mi faros vin granda popolo.
11 Sed Moseo ekpetegis la Eternulon, sian Dion, kaj diris: Por kio, ho Eternulo, Via kolero estas ekflamonta kontra� Vian popolon, kiun Vi elirigis el la lando Egipta per granda forto kaj per potenca mano?
12 Por kio la Egiptoj diru: Por malbono Li elirigis ilin, por mortigi ilin en la montoj kaj por ekstermi ilin de sur la tero? Forlasu Vian flaman koleron kaj fordecidu la malbonon kontra� Via popolo.
13 Rememoru Abrahamon, Isaakon, kaj Izraelon, Viajn sklavojn, al kiuj Vi �uris per Vi, kaj al kiuj Vi diris: Mi multigos vian semon kiel la steloj de la �ielo, kaj la tutan tiun landon, pri kiu Mi parolis, Mi donos al viaj idoj, kaj ili posedos �in eterne.
14 Kaj la Eternulo fordecidis la malbonon, pri kiu Li diris, ke Li faros �in al Sia popolo.

15 Moseo sin returnis kaj malsupreniris de la monto, kaj la du tabeloj de atesto estis en liaj manoj, tabeloj, sur kiuj estis skribite amba�flanke; sur unu flanko kaj sur la alia estis skribite sur ili.
16 Kaj la tabeloj estis farita�o de Dio, kaj la skribo estis skribo de Dio, gravurita sur la tabeloj.
17 Kaj Josuo a�dis la bruon de la popolo �ojkrianta, kaj li diris al Moseo: Bruo de batalo estas en la tendaro.
18 Sed tiu diris: Tio ne estas kriado de venko, nek kriado de malvenko, sed bruon de kantantoj mi a�das.
19 Kiam li alproksimi�is al la tendaro kaj ekvidis la bovidon kaj la dancadon, tiam ekflamis la kolero de Moseo, kaj li for�etis el siaj manoj la tabelojn kaj disrompis ilin sub la monto.
20 Kaj li prenis la bovidon, kiun ili faris, kaj disbruligis �in per fajro kaj disfrakasis �is pulvoreco kaj dis�utis sur akvo kaj trinkigis �in al la Izraelidoj.
21 Kaj Moseo diris al Aaron: Kion faris al vi �i tiu poplo, ke vi venigis sur �in grandan pekon?
22 Kaj Aaron diris: Ne ekflamu la kolero de mia sinjoro; vi scias, ke la popolo havas inklinon al malbono;
23 ili diris al mi: Faru al ni diojn, kiuj irus anta� ni; �ar pri tiu Moseo, la viro, kiu elkondukis nin el la lando Egipta, ni ne scias, kio fari�is kun li.
24 Kaj mi diris al ili: Kiu havas oron, tiu deprenu �in; kaj ili donis al mi, kaj mi �etis �in en fajron, kaj eliris �i tiu bovido.
25 �ar Moseo vidis, ke la popolo estas sendisciplina, �ar Aaron sendisciplinigis �in �is honto anta� la malamikoj,
26 tial Moseo stari�is �e la pordego de la tendaro, kaj diris: Kiu estas partiano de la Eternulo, tiu venu al mi. Kaj kolekti�is al li �iuj idoj de Levi.
27 Kaj li diris al ili: Tiel diris la Eternulo, la Dio de Izrael: Metu �iu sian glavon sur sian femuron, trairu tien kaj reen de pordego �is pordego tra la tendaro, kaj �iu mortigu sian fraton, sian amikon, sian proksimulon.
28 Kaj la idoj de Levi faris, kiel diris Moseo; kaj estis mortigitaj el la popolo en tiu tago �irka� tri mil homoj.
29 Kaj Moseo diris: Konsekru vin hodia� al la Eternulo, �iu sur sia filo kaj sur sia frato, por ke estu donata al vi hodia� beno.
30 La sekvantan tagon Moseo diris al la popolo: Vi pekis per granda peko; nun mi supreniros al la Eternulo, eble mi akiros pardonon por via peko.
31 Kaj Moseo revenis al la Eternulo, kaj diris: Ho ve! tiu popolo pekis per granda peko kaj faris al si orajn diojn;
32 nun volu pardoni ilian pekon; kaj se ne, tiam volu elstreki min el Via libro, kiun Vi skribis.
33 Sed la Eternulo diris al Moseo; Kiu ajn pekis anta� Mi, tiun Mi elstrekos el Mia libro.
34 Kaj nun iru, konduku la popolon tien, kien Mi diris al vi. Jen Mia an�elo iros anta� vi; kaj en la tago de Mia rememorigado Mi rememorigos sur ili ilian pekon.
35 Kaj la Eternulo frapis la popolon pro tio, ke ili faris la bovidon, kiun faris Aaron.

1 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Iru, eliru el �i tie, vi kaj la popolo, kiun vi elkondukis el la lando Egipta, al la lando, pri kiu Mi �uris al Abraham, al Isaak, kaj al Jakob, dirante: Al via idaro Mi �in donos.
2 Kaj Mi sendos anta� vi an�elon, kaj Mi forpelos la Kanaanidojn, la Amoridojn kaj la �etidojn kaj la Perizidojn, la �ividojn kaj la Jebusidojn.
3 Iru al lando, en kiu fluas lakto kaj mielo. Mi ne iros meze de vi; �ar vi estas popolo malmolnuka, kaj Mi eble ekstermus vin dum la vojo.
4 Kaj la popolo a�dis tiun malbonan sciigon, kaj ili ekfunebris, kaj neniu metis sur sin siajn ornama�ojn.
5 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Diru al la Izraelidoj: Vi estas popolo malmolnuka; se Mi nur unu momenton irus meze de vi, Mi vin ekstermus; nun demetu de vi viajn ornama�ojn, kaj Mi rigardos, kion Mi faru kun vi.
6 Kaj la Izraelidoj demetis de si siajn ornama�ojn anta� la monto �oreb.

7 Moseo prenis la tabernaklon, kaj starigis �in ekster la tendaro, malproksime de la tendaro, kaj nomis �in Tabernaklo de Kunveno; kaj �iu, kiu volis peti la Eternulon, devis eliri al la tabernaklo de kunveno, kiu estis ekstere de la tendaro.
8 Kaj kiam Moseo eliradis al la tabernaklo, la tuta popolo levi�adis, kaj �iu stari�adis �e la pordo de sia tendo kaj rigardadis post Moseo, �is li eniris en la tabernaklon.
9 Kaj kiam Moseo eniradis en la tabernaklon, mallevi�adis nuba kolono kaj stari�adis �e la pordo de la tabernaklo kaj paroladis kun Moseo.
10 Kaj la tuta popolo vidadis la nuban kolonon, kiu staris �e la pordo de la tabernaklo; kaj la tuta popolo levi�adis kaj adorklini�adis �iu �e la pordo de sia tendo.
11 Kaj la Eternulo paroladis kun Moseo viza�on kontra� viza�o, kiel parolas homo kun sia amiko. Kaj kiam li reiradis en la tendaron, tiam lia servanto Josuo, filo de Nun, junulo, ne fori�adis el la tabernaklo.

12 Kaj Moseo diris al la Eternulo: Vidu, Vi diras al mi: Konduku �i tiun popolon; kaj Vi ne sciigis al mi, kiun Vi sendos kun mi, kvankam Vi diris: Mi konas vin la� via nomo, kaj vi akiris Mian favoron.
13 Nun, se mi akiris Vian favoron, volu sciigi al mi Vian vojon, por ke mi konu Vin, por akiri Vian favoron; kaj vidu, ke �i tiu popolo estas Via popolo.
14 Tiam Li diris: Mia viza�o iros anta�e, kaj Mi donos al vi ripozon.
15 Kaj li diris al Li: Se Via viza�o ne iros, tiam ne forkonduku nin de �i tie.
16 Per kio do montri�os, ke mi kaj Via popolo akiris Vian favoron? �u ne per tio, ke Vi irados kun ni? tiam mi kaj Via popolo distingi�os de �iu popolo, kiu estas sur la tero.

17 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Anka� tion, kion vi diris, Mi faros; �ar vi akiris Mian favoron kaj Mi konas vin la� via nomo.
18 Kaj li diris: Volu montri al mi Vian gloron.
19 Kaj Li diris: Mi preterpasigos anta� vi Mian tutan bonecon, kaj Mi alvokos la nomon de la Eternulo anta� vi; kaj Mi favorkoros tiun, kiun Mi favorkoros, kaj Mi kompatos tiun, kiun Mi kompatos.
20 Kaj Li diris: Vi ne povas vidi Mian viza�on, �ar ne povas homo vidi Min kaj resti viva.
21 Kaj la Eternulo diris: Jen estas loko �e Mi; stari�u sur la roko.
22 Kaj kiam preteriros Mia gloro, Mi metos vin en fendon de la roko, kaj Mi �irmos vin per Mia mano, �is Mi pasos.
23 Kaj kiam Mi formetos Mian manon, vi vidos Mian malanta�an flankon, sed Mia viza�o ne estos videbla.

1 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Skulptu al vi du �tonajn tabelojn kiel la unuaj; kaj Mi skribos sur la tabeloj la vortojn, kiuj estis sur la unuaj tabeloj, kiujn vi rompis.
2 Kaj estu preta por la mateno, kaj supreniru matene sur la monton Sinaj kaj stari�u anta� Mi tie sur la pinto de la monto.
3 Kaj neniu supreniru kun vi, kaj anka� neniu montri�u sur la tuta monto; e� �afo a� bovo ne pa�ti�u anta� tiu monto.
4 Kaj li skulptis du �tonajn tabelojn kiel la unuaj; kaj Moseo levi�is frue matene kaj supreniris sur la monton Sinaj, kiel ordonis al li la Eternulo, kaj li prenis en siajn manojn la du �tonajn tabelojn.
5 Kaj la Eternulo mallevi�is en nubo, kaj Moseo stari�is apud Li tie kaj alvokis la nomon de la Eternulo.
6 Kaj la Eternulo preteriris anta� li, kaj li ekkriis: Eternulo, Eternulo, Dio indulgema kaj kompatema, multepacienca, favorkora, kaj verema;
7 kiu konservas favorkorecon por miloj, pardonas kulpon kaj krimon kaj pekon, sed anta� kiu neniu estas senkulpa; kiu punas la kulpon de patroj sur filoj kaj nepoj, en la tria kaj kvara generacioj!
8 Kaj rapide Moseo klini�is �is la tero kaj faris adoron.
9 Kaj li diris: Ho, se mi akiris Vian favoron, mia Sinjoro, tiam mia Sinjoro volu iri en nia mezo, �ar tio estas popolo malmolnuka; kaj pardonu niajn kulpojn kaj niajn pekojn kaj faru nin Via poseda�o.
10 Kaj Li diris: Jen Mi faros interligon; anta� via tuta popolo Mi faros miraklojn, kiuj neniam ekzistis sur la tuta tero nek �e iuj gentoj; kaj la tuta popolo, en kies mezo vi estas, vidos la faron de la Eternulo; �ar terura estos tio, kion Mi faros por vi.
11 Observu tion, kion Mi ordonas al vi hodia�. Jen Mi forpelas anta� vi la Amoridojn kaj la Kanaanidojn kaj la �etidojn kaj la Perizidojn kaj la �ividojn kaj la Jebusidojn.
12 Gardu vin, ke vi ne faru interligon kun la lo�antoj de la lando, en kiun vi venos, por ke tio ne fari�u falilo inter vi;
13 sed iliajn altarojn detruu kaj iliajn statuojn rompu kaj iliajn sanktajn stangojn dishaku.
14 �ar vi ne devas adori alian dion; �ar la Eternulo, koleremulo estas Lia nomo, estas Dio kolerema.
15 Ne faru interligon kun la lo�antoj de la lando; �ar, mal�astante kun siaj dioj kaj alportante oferojn al siaj dioj, ili eble vokos vin kaj vi man�os de iliaj oferoj,
16 kaj vi prenos iliajn filinojn por viaj filoj, kaj iliaj filinoj mal�astos por siaj dioj kaj mal�astigos viajn filojn por siaj dioj.
17 Diojn fanditajn ne faru al vi.
18 La feston de macoj observu; dum sep tagoj man�u macojn, kiel Mi ordonis al vi, en la difinita tempo de la monato Abib, �ar en la monato Abib vi eliris el Egiptujo.
19 �io, kio malfermas unue la uteron, apartenas al mi; �iu virseksulo el viaj brutoj, kiu malfermas unue la uteron, bovo a� �afo.
20 Utermalferminton el azenoj ela�etu per �afido: kaj se vi ne ela�etos, tiam rompu al �i la kolon. La unuenaskiton el viaj filoj ela�etu. Kaj oni ne montri�u anta� Mi kun malplenaj manoj.
21 Dum ses tagoj laboru, kaj en la sepa tago ripozu; en la tempo de la plugado kaj de la rikoltado ripozu.
22 Kaj feston de semajnoj faru al vi en la komenco de la rikoltado de tritiko, kaj feston de kolektado de fruktoj en la fino de la jaro.
23 Tri fojojn en la jaro �iuj viaj virseksuloj aperu anta� la Sinjoro, la Eternulo, Dio de Izrael.
24 �ar Mi forpelos gentojn anta� vi kaj vastigos viajn limojn, kaj neniu deziros havi vian landon, kiam vi iros, por montri�i anta� la Eternulo, via Dio, tri fojojn en la jaro.
25 Ne bu�ver�u sur fermentinta�on la sangon de Mia ofero, kaj ne devas resti �is mateno la ofero de la festo de Pasko.
26 La komenca�on de la unuaj produktoj de via tero alportu en la domon de la Eternulo, via Dio. Ne kuiru kapridon en la lakto de �ia patrino.
27 Kaj la Eternulo diris al Moseo: Skribu al vi �i tiujn vortojn, �ar la� �i tiuj vortoj Mi faris interligon kun vi kaj kun Izrael.
28 Kaj li estis tie kun la Eternulo kvardek tagojn kaj kvardek noktojn; panon li ne man�is kaj akvon li ne trinkis; kaj li skribis sur la tabeloj la vortojn de la interligo, la dek ordonojn.

29 Kiam Moseo estis malsupreniranta de la monto Sinaj kaj la du tabeloj de atesto estis en la manoj de Moseo dum lia malsuprenirado de la monto, Moseo ne sciis, ke la ha�to de lia viza�o lumradiis pro tio, ke li parolis kun Li.
30 Kaj Aaron kaj �iuj Izraelidoj ekvidis Moseon, kaj jen la ha�to de lia viza�o lumradias; kaj ili timis alproksimi�i al li.
31 Sed Moseo vokis ilin, kaj returni�is al li Aaron kaj �iuj �efoj de la komunumo, kaj Moseo ekparolis al ili.
32 Poste alproksimi�is �iuj Izraelidoj; kaj li ordonis al ili �ion, kion diris al li la Eternulo sur la monto Sinaj.
33 Kiam Moseo �esis paroli al ili, li metis sur sian viza�on kovrotukon.
34 Kiam Moseo venadis anta� la Eternulon, por paroli kun Li, li formetadis la kovrotukon �is sia eliro; kaj elirinte, li diradis al la Izraelidoj tion, kio estis ordonita al li.
35 Kaj la Izraelidoj vidis, ke la ha�to de la viza�o de Moseo lumradias; kaj tiam Moseo denove metis la kovrotukon sur sian viza�on, �is li eniris, por paroli kun Li.

1 Kaj Moseo kunvenigis la tutan komunumon de la Izraelidoj, kaj diris al ili: Jen kion la Eternulo ordonis al vi fari:
2 Dum ses tagoj faru laboron, sed la sepa tago estu por vi sankta, sabato de ripozo al la Eternulo; �iu, kiu faros en �i laboron, estu mortigita.
3 Ne bruligu fajron en �iuj viaj lo�ejoj en la tago sabata.

4 Kaj Moseo ekparolis al la tuta komunumo de la Izraelidoj, dirante: Jen kion ordonis la Eternulo:
5 Prenu inter vi oferdonon por la Eternulo: �iu memvole alportu la oferdonon por la Eternulo: oron kaj ar�enton kaj kupron,
6 kaj bluan teksa�on kaj purpuran kaj ru�an, kaj bisinon kaj kapran lanon,
7 kaj vir�afajn felojn ru�e kolorigitajn, kaj antilopajn felojn, kaj akacian lignon,
8 kaj oleon por lumigado, kaj aroma�ojn por la sankta oleo kaj por la bonodoraj incensoj,
9 kaj �tonojn oniksajn kaj �tonojn enkadrigeblajn por la efodo kaj por la surbrusta�o.
10 Kaj �iu el vi, kiu estas kompetentulo, venu kaj faru �ion, kion ordonis la Eternulo:
11 la tabernaklon kaj �ian tendon kaj �ian kovron, �iajn hoketojn kaj �iajn tabulojn, �iajn riglilojn, �iajn kolonojn kaj �iajn bazojn;
12 la keston kaj �iajn stangojn, la fermoplaton kaj la kurtenon;
13 la tablon kaj �iajn stangojn kaj �iujn �iajn apartena�ojn kaj la panojn de propono;
14 kaj la kandelabron por lumigi kaj �iajn apartena�ojn kaj �iajn lucernojn kaj la oleon por lumigi;
15 kaj la altaron de incensado kaj �iajn stangojn kaj la sanktan oleon kaj la bonodoran incenson kaj la pordan kovrotukon anta� la pordo de la tabernaklo;
16 la altaron de bruloferoj kaj �ian kupran kradon, �iajn stangojn kaj �iujn �iajn apartena�ojn, la lavujon kaj �ian piedestalon;
17 la kurtenojn de la korto, �iajn kolonojn kaj bazojn kaj la kovrotukon de la pordego de la korto;
18 la najlojn de la tabernaklo kaj la najlojn de la korto kaj iliajn �nurojn;
19 la oficajn vestojn por servado en la sanktejo, la sanktajn vestojn por la pastro Aaron kaj la pastrajn vestojn de liaj filoj.

20 Kaj la tuta komunumo de la Izraelidoj eliris de anta� Moseo.
21 Kaj venis �iuj homoj, kiujn tiris la koro; kaj �iu, kiun inklinigis lia spirito, alportis la oferdonon por la Eternulo, por la aran�o de la tabernaklo de kunveno kaj por �ia tuta servado kaj por la sanktaj vestoj.
22 Kaj venis la viroj kaj la virinoj; �iuj, kiujn inklinigis la koro, alportis bukojn kaj orelringojn kaj ringojn kaj kolringojn, diversajn orajn objektojn; kaj �iu alportis oran oferdonon al la Eternulo.
23 Kaj �iu, �e kiu trovi�is blua teksa�o, a� purpura, a� ru�a, a� bisino, a� kapra lano, a� �afaj feloj ru�aj, a� antilopaj feloj, alportis.
24 �iu, kiu oferis ar�enton a� kupron, alportis la oferdonon por la Eternulo; kaj �iu, �e kiu trovi�is akacia ligno por �ia bezono de la servado, alportis �in.
25 Kaj �iu virino, kiu havis ian kompetentecon, �pinis kaj alportis �pinitan lanon bluan kaj purpuran kaj ru�an kaj bisinon.
26 Kaj �iuj virinoj, kiuj havis deziron kaj kompetentecon, �pinis kapran lanon.
27 Kaj la princoj alportis �tonojn oniksajn kaj �tonojn enkadrigeblajn por la efodo kaj por la surbrusta�o,
28 kaj la aroma�on kaj la oleon por lumigi kaj por la sankta oleo kaj por la bonodoraj incensoj.
29 �iu viro kaj virino el la Izraelidoj, kiujn inklinigis ilia koro alporti por �ia laboro, kiun la Eternulo per Moseo ordonis fari, alportis oferon al la Eternulo.

30 Kaj Moseo diris al la Izraelidoj: Jen, la Eternulo vokis per la nomo Becalelon, filon de Uri, filo de �ur, el la tribo de Jehuda;
31 kaj Li plenigis lin per Dia spirito, per sa�o kaj prudento, kaj scio kaj per �ia arto,
32 por pripensi ideojn, por labori el oro kaj el ar�ento kaj el kupro,
33 kaj por �izi �tonojn por enkadrigo, kaj por �izi lignon, por fari �ian artistan laboron.
34 Kaj Li donis al li la kapablon instrui, al li kaj al Oholiab, filo de A�isama�, el la tribo de Dan.
35 Li plenigis ilin per kompetenteco por farado de �ia majstra laboro, por �ia talenta brodado sur teksa�o blua kaj purpura kaj ru�a kaj sur bisino, por teksado de �ia labora�o kaj pripensado de ideoj.

1 Kaj laboros Becalel kaj Oholiab kaj �iuj kompetentuloj, en kiujn la Eternulo enmetis sa�on kaj prudenton, por ke ili sciu fari �iun laboron por la servado en la sanktejo, la� �io, kion ordonis la Eternulo.

2 Kaj Moseo alvokis Becalelon kaj Oholiabon, kaj �iun kompetentulon, al kiu la Eternulo enmetis sa�on en la koron, �iun, kiun tiris lia koro entrepreni la laboron kaj fari �in.
3 Kaj ili prenis de Moseo �iujn oferdonojn, kiujn alportis la Izraelidoj por la bezonoj de la servado en la sanktejo, por ellabori ilin. Kaj tiuj alportadis al li ankora� plue oferdonojn �iumatene.
4 Kaj venis �iuj sa�uloj, kiuj estis farantaj la tutan laboron por la sanktejo, �iu venis de sia laboro, kiun li faris.
5 Kaj ili diris al Moseo jene: La popolo alportas pli multe, ol bezonas la laboroj, kiujn la Eternulo ordonis fari.
6 Tiam Moseo ordonis, kaj oni elkriis en la tendaro jene: Neniu viro kaj neniu virino faru plue labora�on, por oferdoni al la sanktejo. Kaj la popolo �esis alporti.
7 Kaj la alportita�o estis sufi�a por la tuta farota laboro, kaj e� superflua.

8 Kaj �iuj kompetentuloj inter tiuj, kiuj estis farantaj la laboron por la tabernaklo, faris dek tapi�ojn el tordita bisino kaj el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o; kerubojn artiste laboritajn ili faris sur ili.
9 La longo de �iu tapi�o estis dudek ok ulnoj, kaj la lar�o de �iu tapi�o estis kvar ulnoj; unu mezuro estis por �iuj tapi�oj.
10 Kaj li kunigis kvin tapi�ojn unu kun la alia, kaj la kvin ceterajn anka� unu kun la alia.
11 Kaj li faris ma�ojn el blua teksa�o sur la rando de unu tapi�o, sur la rando de la kuni�o; tiel same li faris sur la rando de la ekstrema tapi�o, sur la dua rando de kuni�o.
12 Kvindek ma�ojn li faris sur unu tapi�o, kaj kvindek ma�ojn li faris sur la rando de tiu tapi�o, sur kiu estis la dua flanko de la kuni�o; la ma�oj estis reciproke aran�itaj unu kontra� alia.
13 Kaj li faris kvindek orajn hoketojn, kaj li kunigis la tapi�ojn unu kun la alia per la hoketoj; kaj la tabernaklo fari�is unu tuta�o.
14 Kaj li faris tapi�ojn el kapra lano kiel kovron super la tabernaklo; dek unu tiajn tapi�ojn li faris.
15 La longo de �iu tapi�o estis tridek ulnoj, kaj kvar ulnoj estis la lar�o de �iu tapi�o; unu mezuro estis por la dek unu tapi�oj.
16 Kaj li kunigis kvin tapi�ojn aparte kaj la ceterajn ses tapi�ojn aparte.
17 Kaj li faris kvindek ma�ojn sur la rando de la ekstrema tapi�o, sur la rando de la kuni�o, kaj kvindek ma�ojn li faris sur la rando de la dua kuni�a tapi�o.
18 Kaj li faris kvindek kuprajn hoketojn, por kunigi la tendon, por ke �i estu unu tuta�o.
19 Kaj li faris kovron por la tendo el ru�aj vir�afaj feloj kaj ankora� kovron el antilopaj feloj supre.

20 Kaj li faris la tabulojn por la tabernaklo, starantajn, el akacia ligno.
21 Dek ulnoj estis la longo de �iu tabulo, kaj unu ulno kaj duono la lar�o de �iu tabulo.
22 �iu tabulo havis du pivotojn, al�ustigitajn unu al la alia; tiel li faris �e �iuj tabuloj de la tabernaklo.
23 Kaj li faris la tabulojn por la tabernaklo; dudek tabulojn sur la flanko suda.
24 Kaj kvardek ar�entajn bazojn li faris sub la dudek tabuloj, du bazojn sub �iu tabulo, por �iaj du pivotoj.
25 Kaj sur la dua flanko de la tabernaklo, sur la flanko norda, li faris dudek tabulojn,
26 kaj kvardek ar�entajn bazojn por ili, du bazojn sub �iu tabulo.
27 Kaj sur la malanta�a flanko de la tabernaklo, okcidente, li faris ses tabulojn.
28 Kaj du tabulojn li faris en la anguloj de la tabernaklo sur la malanta�a flanko.
29 Kaj ili estis kunigitaj malsupre kaj kunigitaj supre per unu ringo; tiel li faris kun amba� en la du anguloj.
30 Kaj estis ok tabuloj, kaj �e ili dek ses ar�entaj bazoj, po du bazoj sub �iu tabulo.
31 Kaj li faris riglilojn el akacia ligno: kvin por la tabuloj de unu flanko de la tabernaklo,
32 kaj kvin riglilojn por la tabuloj de la dua flanko de la tabernaklo, kaj kvin riglilojn por la tabuloj de la malanta�a flanko de la tabernaklo, okcidente.
33 Kaj li faris mezan riglilon, kiu �ovi�is meze de la tabuloj de unu fino �is la alia.
34 Kaj la tabulojn li tegis per oro, kaj iliajn ringojn, ingojn por la rigliloj, li faris el oro, kaj la riglilojn li tegis per oro.

35 Kaj li faris la kurtenon el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, kaj el tordita bisino; per artista laboro li faris sur �i kerubojn.
36 Kaj li faris por �i kvar kolonojn el akacia ligno, kaj li tegis ilin per oro, kaj iliaj hoketoj estis el oro; kaj li fandis por ili kvar ar�entajn bazojn.
37 Kaj li faris kovrotukon por la pordo de la tabernaklo, el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, kaj el tordita bisino, kun broda�oj;
38 kaj kvin kolonojn por �i kun iliaj hoketoj; kaj li tegis iliajn kapojn kaj liga�ojn per oro; kaj por ili kvin kuprajn bazojn.

1 Kaj Becalel faris la keston el akacia ligno; du ulnoj kaj duono estis �ia longo, kaj unu ulno kaj duono �ia lar�o, kaj unu ulno kaj duono �ia alto.
2 Kaj li tegis �in per pura oro interne kaj ekstere, kaj li faris al �i oran kronon �irka�e.
3 Kaj li fandis por �i kvar orajn ringojn sur �iaj kvar anguloj: du ringojn sur unu �ia flanko kaj du ringojn sur �ia alia flanko.
4 Kaj li faris stangojn el akacia ligno kaj tegis ilin per oro.
5 Kaj li metis la stangojn en la ringojn sur la flankoj de la kesto, por porti la keston.
6 Kaj li faris fermoplaton el pura oro; du ulnoj kaj duono estis �ia longo, kaj unu ulno kaj duono �ia lar�o.
7 Kaj li faris du kerubojn el oro; per for�a laboro li faris ilin, sur la du randoj de la fermoplato:
8 unu kerubon �e unu flanko kaj la duan kerubon �e la dua flanko; elstarantaj el la fermoplato li faris la kerubojn, sur �iaj du flankoj.
9 Kaj la keruboj estis etendantaj siajn flugilojn supren, kovrante per siaj flugiloj la fermoplaton, kaj iliaj viza�oj estis unu kontra� la alia; al la fermoplato estis turnitaj la viza�oj de la keruboj.

10 Kaj li faris la tablon el akacia ligno; du ulnoj estis �ia longo, kaj unu ulno �ia lar�o, kaj unu ulno kaj duono �ia alto.
11 Kaj li tegis �in per pura oro, kaj li faris al �i oran kronon �irka�e.
12 Kaj li faris �irka� �i manlar�an listelon, kaj li faris oran kronon �irka� la listelo.
13 Kaj li fandis por �i kvar orajn ringojn, kaj li alfortikigis la ringojn sur la kvar anguloj, �e �iaj kvar piedoj.
14 Apud la listelo estis la ringoj, kiel ingoj por la stangoj, por porti la tablon.
15 Kaj li faris la stangojn el akacia ligno, kaj li tegis ilin per oro, por porti la tablon.
16 Kaj anka� la vazojn por la tablo, �iajn pladojn kaj �iajn kulerojn, kaj �iajn kru�ojn kaj la kalikojn, per kiuj oni ver�as, li faris el pura oro.

17 Kaj li faris la kandelabron el pura oro, per for�a laboro li faris la kandelabron; �ia trunko kaj �iaj bran�oj, �iaj kalikoj, �iaj kapetoj, kaj �iaj floroj elstaris el �i.
18 Kaj ses bran�oj elstaris el �iaj flankoj: tri bran�oj de la kandelabro el unu flanko, kaj tri bran�oj de la kandelabro el la dua flanko;
19 tri migdalformaj kalikoj, kapeto, kaj floro estis sur unu bran�o, kaj tri migdalformaj kalikoj, kapeto, kaj floro sur la dua bran�o; tiel estis sur la ses bran�oj, kiuj elstaris el la kandelabro.
20 Kaj sur la kandelabro estis kvar migdalformaj kalikoj kun siaj kapetoj kaj floroj.
21 Kaj kapeto estis sub unu paro da bran�oj, kaj kapeto sub la dua paro da bran�oj, kaj kapeto sub la tria paro da bran�oj; tiel estis �e la ses bran�oj, kiuj elstaris el �i.
22 La kapetoj kaj bran�oj elstaris el �i; �io estis unu for�ita tuta�o el pura oro.
23 Kaj li faris �iajn sep lucernojn kaj �iajn prenilojn kaj cindrujojn el pura oro.
24 El kikaro da pura oro li faris �in kaj �iujn �iajn apartena�ojn.

25 Kaj li faris la altaron por la incensado el akacia ligno; unu ulno estis �ia longo, kaj unu ulno �ia lar�o; kvarangula �i estis; du ulnoj estis �ia alto; el �i elstaris �iaj kornoj.
26 Kaj li tegis �in per pura oro, �ian supran platon kaj �iajn muretojn �irka�e kaj �iajn kornojn; kaj li faris al �i oran kronon �irka�e.
27 Kaj du orajn ringojn li faris al �i sub �ia krono, sur �iaj du flankoj, kiel ingojn por stangoj, per kiuj oni portu �in.
28 Kaj li faris la stangojn el akacia ligno kaj tegis ilin per oro.
29 Kaj li faris la oleon por la sanktoleado kaj la puran bonodoran incenson la� la arto de �mira�isto.

1 Kaj li faris la altaron por la bruloferoj el akacia ligno; kvin ulnoj estis �is longo, kaj kvin ulnoj �ia lar�o; kvarangula �i estis; kaj tri ulnoj estis �ia alto.
2 Kaj li faris �iajn kornojn sur �iaj kvar anguloj; el �i elstaris �iaj kornoj; kaj li tegis �in per kupro.
3 Kaj li faris �iujn vazojn de la altaro; la potojn, la �ovelilojn, la kalikojn, la forkojn, la karbujojn; �iujn �iajn vazojn li faris el kupro.
4 Kaj li faris por la altaro kradon en formo de kupra reto, sub �ia kornico, malsupre, �is la mezo.
5 Kaj li fandis kvar ringojn en la kvar anguloj de la kupra krado, ke ili estu ingoj por la stangoj.
6 Kaj li faris la stangojn el akacia ligno kaj tegis ilin per kupro.
7 Kaj li metis la stangojn en la ringojn sur la flankoj de la altaro, por ke oni povu porti �in per ili; li faris �in interne malplena, el tabuloj.

8 Kaj li faris la lavujon el kupro kaj �ian piedestalon el kupro, el la speguloj de la virinoj, kiuj kolekti�is amase anta� la pordo de la tabernaklo de kunveno.

9 Kaj li faris la korton: sur la flanko suda estis la kurtenoj de la korto el tordita bisino, cent ulnoj,
10 kaj al ili dudek kolonoj kun dudek kupraj bazoj; la hokoj de la kolonoj kaj iliaj liga�oj estis el ar�ento.
11 Kaj sur la norda flanko anka� cent ulnoj, kaj al ili dudek kolonoj kaj dudek kupraj bazoj; la hokoj de la kolonoj kaj iliaj liga�oj estis el ar�ento.
12 Kaj sur la okcidenta flanko estis kurtenoj de kvindek ulnoj, kaj al ili dek kolonoj kun dek bazoj; la hokoj de la kolonoj kaj iliaj liga�oj estis el ar�ento.
13 Kaj sur la orienta flanko kvindek ulnoj.
14 Kurtenoj de dek kvin ulnoj sur unu latero, kaj al tio tri kolonoj kun tri bazoj.
15 Kaj sur la dua latero, sur amba� flankoj de la pordego de la korto estis kurtenoj po dek kvin ulnoj, kaj al ili po tri kolonoj kun tri bazoj.
16 �iuj kurtenoj de la korto �irka�e estis el tordita bisino.
17 Kaj la bazoj de la kolonoj estis el kupro, la hokoj de la kolonoj kaj iliaj liga�oj el ar�ento, kaj iliaj kapoj estis tegitaj per ar�ento, kaj �iuj kolonoj de la korto estis kunigitaj per ar�entaj liga�oj.
18 Kaj la kovrotuko de la pordego de la korto estis brodita labora�o el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, kaj el tordita bisino; kaj dudek ulnoj estis �ia longo, kaj kvin ulnoj �ia lar�o, la� la mezuro de la kurtenoj de la korto.
19 Kaj al �i apartenis kvar kolonoj kun kvar kupraj bazoj; iliaj hokoj estis el ar�ento, iliaj kapoj estis tegitaj per ar�ento, kaj iliaj liga�oj estis el ar�ento.
20 Kaj �iuj najloj en la tabernaklo kaj en la korto �irka�e estis el kupro.

21 Jen estas la kalkulo pri la tabernaklo, la tabernaklo de atesto, kiu estis kalkulita la� la ordono de Moseo, por la servo de la Levidoj, sub la kontrolo de Itamar, filo de la pastro Aaron.
22 Kaj Becalel, filo de Uri, filo de �ur, el la tribo de Jehuda, faris �ion, kion ordonis la Eternulo al Moseo;
23 kaj kun li Oholiab, filo de A�isama�, el la tribo de Dan, artista skulptisto, teksisto, kaj brodisto sur blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, kaj sur bisino.

24 La tuta oro, kiu estis uzita por �iuj laboroj de la sanktejo, la oro, kiu estis alportita kiel oferdonoj, prezentis la kvanton de dudek na� kikaroj kaj sepcent tridek sikloj la� la mezuro de la sankta siklo.
25 Kaj la ar�ento, akirita per la kalkulado de la komunumo, prezentis la kvanton de cent kikaroj kaj mil sepcent sepdek kvin sikloj la� la sankta siklo:
26 po unu bek'o, tio estas po duono de siklo la� la sankta siklo, por �iu kapo, de �iuj, kiuj trapasis la kalkulon, kiuj havis la a�on de dudek jaroj kaj pli, de sescent tri mil kvincent kvindek homoj.
27 Cent kikaroj da ar�ento estis uzitaj por elfandi la bazojn de la sanktejo kaj la bazojn de la kurteno; cent bazoj el cent kikaroj, po unu kikaro por bazo.
28 Kaj el mil sepcent sepdek kvin sikloj estis faritaj hokoj por la kolonoj kaj estis tegitaj iliaj kapoj kaj estis faritaj liga�oj inter ili.
29 Kaj da oferdonita kupro estis sepdek kikaroj kaj du mil kvarcent sikloj.
30 Kaj li faris el �i la bazojn por la pordo de la tabernaklo de kunveno kaj la kupran altaron kaj la kupran kradon por �i kaj �iujn apartena�ojn de la altaro,
31 kaj la bazojn de la korto �irka�e kaj la bazojn de la pordego de la korto kaj �iujn najlojn de la tabernaklo kaj �iujn najlojn de la korto �irka�e.

1 Kaj el la blua, purpura, kaj ru�a teksa�o ili faris la oficajn vestojn por la servado en la sanktejo; kaj ili faris la sanktajn vestojn por Aaron, kiel la Eternulo ordonis al Moseo.

2 Kaj ili faris la efodon el oro, el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, kaj el tordita bisino.
3 Kaj ili batetendis foliojn da oro kaj tran�is ilin en formo de fadenoj, por enteksi internen de la blua, purpura, kaj ru�a teksa�o kaj de la bisino per artista laboro.
4 Sur�ultra�ojn kunigantajn ili faris al �i; sur siaj du finoj �i estis ligita.
5 Kaj la �irka�liganta zono sur �i estis kontinua�o de �i, la sama labora�o, el oro, el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, kaj el tordita bisino; kiel la Eternulo ordonis al Moseo.

6 Kaj ili faris la oniksajn �tonojn, �irka�e enkadrigitajn per oro, gravuritajn per sigelila gravurado la� la nomoj de la filoj de Izrael.
7 Kaj li metis ilin sur la sur�ultra�ojn de la efodo, kiel �tonojn de memoro pri la filoj de Izrael; kiel la Eternulo ordonis al Moseo.

8 Kaj ili faris faris la surbrusta�on per artista laboro, simile al la laboro de la efodo, el oro, el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, kaj el tordita bisino.
9 �i estis kvarangula; ili faris la surbrusta�on duobla; manstre�o estis �ia longo, kaj manstre�o �ia lar�o; �i estis duobla.
10 Kaj ili enmetis en �in kvar vicojn da �tonoj. La unua vico estis: rubeno, topazo, kaj smeraldo;
11 kaj la dua vico: hiacinto, safiro, kaj jaspiso;
12 kaj la tria vico: ligurio, agato, kaj ametisto;
13 kaj la kvara vico: krizolito, onikso, kaj berilo. �iuj vicoj estis en oraj kadretoj.
14 Kaj la �tonoj estis la� la nomoj de la filoj de Izrael; dek du, la� iliaj nomoj, gravuritaj sigelile, �iu kun sia nomo, por la dek du triboj.
15 Kaj ili faris al la surbrusta�o plektitajn �enetojn, kuni�antajn per siaj finoj, el pura oro.
16 Kaj ili faris du orajn kadretojn kaj du orajn ringojn, kaj alfortikigis la du ringojn al la du finoj de la surbrusta�o.
17 Kaj ili metis la du orajn plektitajn �enetojn en la du ringojn �e la finoj de la surbrusta�o.
18 Kaj la du finojn de la du plektitaj �enetoj ili alfortikigis al la du kadretoj, kaj alfortikigis ilin al la sur�ultra�oj de la efodo sur la anta�a flanko.
19 Kaj ili faris du orajn ringojn, kaj alfortikigis ilin al la du aliaj finoj de la surbrusta�o, sur �ia rando interna, direktita al la efodo.
20 Kaj ili faris du orajn ringojn, kaj alfortikigis ilin al la du sur�ultra�oj de la efodo malsupre, sur la anta�a flanko, �e �ia kuni�o, super la zono de la efodo.
21 Kaj ili alligis la surbrusta�on per �iaj ringoj al la ringoj de la efodo per la�o el blua �tofo, por ke �i estu super la zono de la efodo kaj por ke la surbrusta�o ne for�ovi�u de sur la efodo; kiel la Eternulo ordonis al Moseo.

22 Kaj li faris la tunikon por la efodo, teksitan, tutan el blua teksa�o.
23 Kaj la aperturo de la tuniko estis en la mezo, kiel aperturo de �ildo; borderon havis la aperturo �irka�e, por ke �i ne dis�iri�u.
24 Kaj ili faris sur la malsupra rando de la tuniko granatojn el blua, purpura, kaj ru�a �tofo, tordita.
25 Kaj ili faris tintilojn el pura oro, kaj metis la tintilojn mezen de la granatoj sur la malsupra rando de la tuniko, �irka�e inter la granatoj;
26 tintilon kaj granaton, tintilon kaj granaton sur la malsupra rando de la tuniko, �irka�e, por la servado; kiel la Eternulo ordonis al Moseo.

27 Kaj ili faris la �itonon el bisino, teksitan, por Aaron kaj liaj filoj,
28 kaj la cidaron el bisino, kaj la ornamajn mitrojn el bisino, kaj la linajn pantalonojn el tordita bisino,
29 kaj la zonon el tordita bisino kaj el blua, purpura, kaj ru�a teksa�o, broditan; kiel la Eternulo ordonis al Moseo.

30 Kaj ili faris la tabuleton, la sanktan kronon, el pura oro, kaj ili skribis sur �i skribon gravuritan: SANKTA AL LA ETERNULO.
31 Kaj ili alfortikigis al �i la�on el blua �tofo, por alfortikigi al la cidaro supre; kiel la Eternulo ordonis al Moseo.

32 Tiel fini�is la tuta laboro por la konstrua�o de la tabernaklo de kunveno. Kaj la Izraelidoj faris konforme al �io, kion la Eternulo ordonis al Moseo; tiel ili faris.

33 Kaj ili alportis la konstrua�on al Moseo, la tabernaklon kaj �iujn �iajn apartena�ojn: hokojn, tabulojn, riglilojn, kolonojn, kaj bazojn;
34 kaj la kovron el ru�aj vir�afaj feloj kaj la kovron el antilopaj feloj kaj la kurtenon;
35 la keston de atesto kaj �iajn stangojn kaj la fermoplaton;
36 la tablon, �iujn �iajn apartena�ojn, kaj la panon de propono;
37 la puran kandelabron, �iajn lucernojn, la lucernojn vice starantajn, �iujn �iajn apartena�ojn, kaj la oleon por lumigado;
38 kaj la oran altaron kaj la sanktan oleon kaj la bonodoran incenson kaj la kovrotukon por la pordo de la tabernaklo;
39 la kupran altaron kaj la kupran kradon por �i, �iajn stangojn kaj �iujn �iajn apartena�ojn, la lavujon kaj �ian piedestalon;
40 la kurtenojn de la korto, �iajn kolonojn kaj bazojn, la kovrotukon por la pordego de la korto, �iajn �nurojn kaj najlojn, kaj �ion, kio apartenas al la servado en la konstrua�o de la tabernaklo de kunveno;
41 la oficajn vestojn por la servado en la sanktejo, la sanktajn vestojn por la pastro Aaron kaj la pastrajn vestojn por liaj filoj.
42 Konforme al �io, kion la Eternulo ordonis al Moseo, tiel la Izraelidoj faris la tutan laboron.
43 Kaj Moseo vidis la tutan laboron, li vidis, ke ili faris �in tute tiel, kiel la Eternulo ordonis; kaj Moseo benis ilin.

1 Kaj la Eternulo ekparolis al Moseo, dirante:
2 En la unua monato, en la unua tago de la monato starigu la konstrua�on de la tabernaklo de kunveno.
3 Kaj metu tien la keston de atesto kaj �irmu la keston per la kurteno.
4 Kaj enportu la tablon kaj aran�u sur �i �ian aran�ota�on, kaj enportu la kandelabron kaj ekbruligu �iajn lucernojn.
5 Kaj starigu la oran altaron por la incensado anta� la kesto de atesto, kaj pendigu la kovrotukon �e la eniro de la tabernaklo.
6 Kaj starigu la altaron de bruloferoj anta� la eniro en la konstrua�on de la tabernaklo de kunveno.
7 Kaj starigu la lavujon inter la tabernaklo de kunveno kaj la altaro kaj enver�u en �in akvon.
8 Kaj aran�u la korton �irka�e, kaj pendigu la kovrotukon �e la pordego de la korto.
9 Kaj prenu la sanktan oleon, kaj sanktoleu la lo�ejon, kaj �ion, kio estas en �i, kaj sanktigu �in kun �iuj �iaj apartena�oj, por ke �i estu sankta.
10 Kaj sanktoleu la altaron de bruloferoj kun �iuj �iaj apartena�oj, kaj sanktigu la altaron, ke la altaro estu tre sankta.
11 Kaj sanktoleu la lavujon kaj �ian piedestalon, kaj sanktigu �in.
12 Kaj alkonduku Aaronon kaj liajn filojn al la eniro de la tabernaklo de kunveno, kaj lavu ilin per akvo.
13 Kaj vestu Aaronon per la sanktaj vestoj kaj sanktoleu lin kaj sanktigu lin, ke li estu Mia pastro.
14 Kaj liajn filojn alkonduku, kaj vestu ilin per �itonoj.
15 Kaj sanktoleu ilin, kiel vi sanktoleis ilian patron, ke ili estu Miaj pastroj; kaj ilia sanktoleiteco estu por ili por eterna pastreco en iliaj generacioj.
16 Kaj Moseo faris konforme al �io, kion la Eternulo al li ordonis; tiel li faris.

17 En la unua monato de la dua jaro, en la unua tago de la monato estis starigita la tabernaklo.
18 Kaj Moseo starigis la tabernaklon kaj metis �iajn bazojn kaj kaj starigis �iajn tabulojn kaj aran�is �iajn riglilojn kaj starigis �iajn kolonojn.
19 Kaj li etendis tendon super la tabernaklo kaj metis la kovron de la tendo sur �in supre, kiel la Eternulo ordonis al Moseo.
20 Kaj li prenis kaj metis la ateston en la keston, kaj almetis la stangojn al la kesto kaj surmetis la fermoplaton sur la keston supre.
21 Kaj li envenigis la keston en la tabernaklon, kaj pendigis la kurtenon kaj �irmis la keston de atesto, kiel la Eternulo ordonis al Moseo.
22 Kaj li starigis la tablon en la tabernaklo de kunveno, en la norda parto de la tabernaklo, ekster la kurteno.
23 Kaj li aran�is sur �i vicon da panoj anta� la Eternulo, kiel la Eternulo ordonis al Moseo.
24 Kaj li starigis la kandelabron en la tabernaklo de kunveno kontra� la tablo, en la suda parto de la tabernaklo.
25 Kaj li ekbruligis la lucernojn anta� la Eternulo, kiel la Eternulo ordonis al Moseo.
26 Kaj li starigis la oran altaron en la tabernaklo de kunveno anta� la kurteno.
27 Kaj li bruligis sur �i bonodoran incenson, kiel la Eternulo ordonis al Moseo.
28 Kaj li pendigis la kovrotukon �e la pordo de la tabernaklo.
29 Kaj la altaron de bruloferoj li starigis �e la eniro de la tabernaklo de kunveno, kaj li alportis sur �i la bruloferon kaj la farunoferon, kiel la Eternulo ordonis al Moseo.
30 Kaj li starigis la lavujon inter la tabernaklo de kunveno kaj la altaro, kaj enver�is tien akvon por sin lavi.
31 Kaj lavis per �i Moseo kaj Aaron kaj liaj filoj siajn manojn kaj siajn piedojn;
32 kiam ili eniradis en la tabernaklon de kunveno kaj aliradis al la altaro, ili lavadis sin; kiel la Eternulo ordonis al Moseo.
33 Kaj li aran�is la korton �irka�e de la tabernaklo kaj de la altaro, kaj li pendigis la kovrotukon �e la pordego de la korto. Tiamaniere Moseo finis la laboron.

34 Kaj nubo kovris la tabernaklon de kunveno, kaj la majesto de la Eternulo plenigis la tabernaklon.
35 Kaj Moseo ne povis eniri en la tabernaklon de kunveno, �ar ku�is sur �i la nubo kaj la majesto de la Eternulo plenigis la tabernaklon.
36 Kaj kiam la nubo levi�adis de sur la tabernaklo, la Izraelidoj ekmar�adis, por fari �iujn siajn mar�ojn.
37 Sed se la nubo ne levi�is, ili ne ekmar�is �is la tago de �ia levi�o.
38 �ar nubo de la Eternulo estis super la tabernaklo dum la tago, kaj fajro estis dum la nokto super �i, anta� la okuloj de �iuj Izraelidoj en �iuj iliaj mar�oj.