JUISTOJ

apitro 1


1 Post la morto de Josuo la Izraelidoj demandis la Eternulon, dirante: Kiu el ni plej antae devas iri kontra la Kanaanidojn, por militi kontra ili?
2 Kaj la Eternulo diris: Jehuda iros; jen Mi transdonas la landon en liajn manojn.
3 Tiam Jehuda diris al sia frato Simeon: Iru kun mi en mian sorton, kaj ni militos kontra la Kanaanidoj; kaj mi anka iros kun vi en vian sorton. Kaj Simeon iris kun li.
4 Kaj Jehuda iris, kaj la Eternulo transdonis en liajn manojn la Kanaanidojn kaj la Perizidojn; kaj ili batis el ili en Bezek dek mil homojn.
5 Kaj ili renkontis Adoni-Bezekon en Bezek kaj batalis kontra li kaj venkobatis la Kanaanidojn kaj la Perizidojn.
6 Kaj Adoni-Bezek forkuris; sed ili postkuris lin kaj kaptis lin kaj dehakis la dikfingrojn de liaj manoj kaj piedoj.
7 Kaj Adoni-Bezek diris: Sepdek reoj kun dehakitaj dikfingroj de la manoj kaj piedoj kolektadis panrestaojn sub mia tablo; kiel mi agis, tiel Dio repagis al mi. Kaj oni venigis lin en Jerusalemon, kaj li mortis tie.


8 Kaj la Jehudaidoj militis kontra Jerusalem kaj prenis in kaj venkobatis in per glavo, kaj la urbon ili forbruligis.
9 Poste la Jehudaidoj iris, por militi kontra la Kanaanidoj, kiuj lois sur la monto kaj en la suda regiono kaj sur la malaltao.
10 Kaj Jehuda iris al la Kanaanidoj, kiuj lois en ebron (la nomo de ebron antae estis Kirjat-Arba), kaj venkobatis eajon kaj Aimanon kaj Talmajon.
11 Kaj de tie li iris al la loantoj de Debir (la nomo de Debir antae estis Kirjat-Sefer).
12 Kaj Kaleb diris: Kiu venkobatos Kirjat-Seferon kaj prenos in, al tiu mi donos mian filinon Asa kiel edzinon.
13 Kaj prenis in Otniel, filo de Kenaz, la pli juna frato de Kaleb; kaj li donis al li sian filinon Asa kiel edzinon.
14 Kaj kiam i venis, i instigis lin peti de ia patro kampon. Kaj i malsupreniis de la azeno; kaj Kaleb diris al i: Kio estas al vi?
15 Kaj i diris al li: Donu al mi benon; ar vi donis al mi teron sudflankan, tial donu al mi anka akvofontojn. Kaj Kaleb donis al i fontojn suprajn kaj fontojn malsuprajn.


16 Kaj la idoj de la Kenido, bofrato de Moseo, iris el la urbo de Palmoj kun la idoj de Jehuda en la dezerton de Jehuda, kiu estas sude de Arad; kaj ili venis kaj eklois kune kun la popolo.
17 Kaj Jehuda iris kun sia frato Simeon, kaj ili venkobatis la Kanaanidojn, kiuj lois en Cefat, kaj detruis in, kaj donis al la urbo la nomon orma.
18 Kaj Jehuda prenis la urbojn Gaza kun iaj limoj kaj Akelon kun iaj limoj kaj Ekron kun iaj limoj.
19 Kaj la Eternulo estis kun Jehuda, kaj li ekposedis la monton. Sed li ne povis forpeli la loantojn de la valo, ar ili havis ferajn arojn.
20 Kaj oni donis al Kaleb ebronon, kiel diris Moseo; kaj li elpelis el tie la tri filojn de Anak.
21 Sed la Jebusidojn, kiuj lois en Jerusalem, la Benjamenidoj ne elpelis; kaj la Jebusidoj lois kun la Benjamenidoj en Jerusalem is la nuna tago.


22 Kaj iris anka la Jozefidoj al Bet-El; kaj la Eternulo estis kun ili.
23 Kaj la Jozefidoj esplorrigardis Bet-Elon (la nomo de la urbo antae estis Luz).
24 Kaj la esplorrigardantoj vidis viron, irantan el la urbo, kaj ili diris al li: Montru al ni la eniron en la urbon, kaj ni faros al vi favoraon.
25 Kaj li montris al ili la eniron en la urbon, kaj ili venkobatis la urbon per glavo; sed tiun viron kaj lian tutan familion ili forliberigis.
26 Kaj la viro iris en la landon de la etidoj, kaj konstruis urbon, kaj donis al i la nomon Luz; tia estas ia nomo is la nuna tago.


27 Kaj Manase ne ekposedis la urbojn Bet-ean kun iaj urbetoj kaj Taana kun iaj urbetoj, kaj la loantojn de Dor kaj de iaj urbetoj kaj la loantojn de Jibleam kaj de iaj urbetoj kaj la loantojn de Megido kaj de iaj urbetoj; kaj la Kanaanidoj plue lois en tiu lando.
28 Kiam Izrael fortiis, li faris la Kanaanidojn tributuloj, sed ne elpelis ilin.


29 Kaj Efraim ne elpelis la Kanaanidojn, kiuj lois en Gezer; kaj la Kanaanidoj lois inter li en Gezer.


30 Zebulun ne forpelis la loantojn de Kitron, nek la loantojn de Nahalol; kaj la Kanaanidoj lois inter li, kaj fariis tributuloj.


31 Aer ne forpelis la loantojn de Ako, nek la loantojn de Cidon, nek de Alab, nek de Azib, nek de elba, nek de Afek, nek de Reob.
32 Kaj la Aeridoj lois meze de la Kanaanidoj, loantoj de la lando; ar ili ne forpelis ilin.


33 Naftali ne forpelis la loantojn de Bet-eme, nek la loantojn de Bet-Anat; kaj li lois meze de la Kanaanidoj, loantoj de la lando; kaj la loantoj de Bet-eme kaj de Bet- Anat fariis liaj tributuloj.


34 Kaj la Amoridoj premis la Danidojn sur la monton, ne permesante al ili malsupreniri en la valon.
35 Kaj la Amoridoj plue lois sur la monto eres, en Ajalon kaj en aalbim; sed la mano de la Jozefidoj pezis sur ili, kaj ili fariis tributuloj.
36 Kaj la limo de la Amoridoj estis de la loko, kie levias Akrabim, de Sela pli alten.

apitro 2


1 Kaj venis anelo de la Eternulo el Gilgal al Boim, kaj diris: Mi elkondukis vin el Egiptujo, kaj venigis vin en la landon, pri kiu Mi uris al viaj patroj, kaj Mi diris: Mi neniam rompos Mian interligon kun vi;
2 sed vi ne faru interligon kun la loantoj de i tiu lando, iliajn altarojn detruu. Sed vi ne obeis Mian voon; kial vi tion faris?
3 Tial Mi diras: Mi ne forpelos ilin de vi, kaj ili estos por vi kaptilo, kaj iliaj dioj estos por vi falilo.
4 Kaj kiam la anelo de la Eternulo parolis tiujn vortojn al iuj Izraelidoj, la popolo levis sian voon kaj ploris.
5 Kaj ili donis al tiu loko la nomon Boim. Kaj ili tie buis oferojn al la Eternulo.


6 Kaj Josuo forliberigis la popolon, kaj la Izraelidoj iris iu al sia hereda parto, por ekposedi la landon.
7 Kaj la popolo servis al la Eternulo dum la tuta vivo de Josuo, kaj dum la tuta vivo de la plejauloj, kiuj vivis longe post Josuo, kaj kiuj vidis iujn grandajn farojn de la Eternulo, kiujn Li faris al Izrael.
8 Kaj mortis Josuo, filo de Nun, servanto de la Eternulo, en la ao de cent dek jaroj.
9 Kaj oni enterigis lin inter la limoj de lia posedao en Timnat-eres, sur la monto de Efraim, norde de la monto Gaa.
10 Kaj anka tiu tuta generacio alkolektiis al siaj patroj; kaj aperis post ili generacio alia, kiu ne konis la Eternulon, nek la farojn, kiujn Li faris al Izrael.


11 Kaj la Izraelidoj faris malbonon anta la okuloj de la Eternulo, kaj servis al Baaloj.
12 Kaj ili forlasis la Eternulon, Dion de iliaj patroj, kiu elkondukis ilin el la lando Egipta, kaj ili sekvis aliajn diojn, el la dioj de la popoloj, kiuj estis irka ili, kaj ili adoris ilin, kaj kolerigis la Eternulon.
13 Kaj ili forlasis la Eternulon, kaj servis al Baal kaj al Atar.
14 Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontra Izrael, kaj Li transdonis ilin en la manojn de rabistoj, kiuj prirabis ilin, kaj Li vendis ilin en la manojn de iliaj malamikoj irkae; kaj ili ne povis plu sin teni anta siaj malamikoj.
15 Kien ajn ili iris, la mano de la Eternulo estis kontra ili por malbono, kiel la Eternulo diris kaj kiel la Eternulo uris al ili; kaj ili estis tre premataj.
16 Kaj la Eternulo starigis juistojn, kiuj savis ilin el la manoj de iliaj rabintoj;
17 tamen anka la juistojn ili ne obeis, sed ili malastis kun aliaj dioj kaj adoris ilin, rapide dekliniis de la vojo, kiun iris iliaj patroj, obeante la ordonojn de la Eternulo; ili tiel ne agis.
18 Kaj kiam la Eternulo starigis por ili juistojn, kaj la Eternulo estis kun la juisto, kaj savadis ilin el la manoj de iliaj malamikoj dum la tuta vivo de la juisto, ar la Eternulo kompatis ilin, kiam ili emis pro siaj turmentantoj kaj premantoj:
19 tiam, apena la juisto mortis, ili denove fariis pli malbonaj ol iliaj patroj, sekvante aliajn diojn, servante al ili, kaj adorante ilin. Ili ne dekliniis de siaj faroj kaj de sia malbona vojo.
20 Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontra Izrael, kaj Li diris: ar i tiu popolo malobeis Mian interligon, kiun Mi donis al iliaj patroj, kaj ne askultis Mian voon,
21 tial Mi anka forpelos de ili neniun el la popoloj, kiujn restigis Josuo, kiam li mortis;
22 por elprovi per ili Izraelon, u ili observos la vojon de la Eternulo kaj iros in, kiel observis iliaj patroj, a ne.
23 Kaj la Eternulo restigis tiujn popolojn, kaj ne rapidis elpeli ilin, kaj ne transdonis ilin en la manojn de Josuo.

apitro 3


1 Kaj jen estas la popoloj, kiujn la Eternulo restigis, por elprovi per ili Izraelon, iujn, kiuj ne sciis pri iuj militoj kontra Kanaan;
2 por ke eksciu la generacioj de la Izraelidoj, por lernigi militon al tiuj, kiuj antae ne konis in:
3 kvin princoj de Filitoj, kaj iuj Kanaanidoj, kaj Cidonanoj, kaj ividoj, kiuj lois sur la monto Lebanon, de la monto Baal-ermon is la eniro de amat.
4 Ili restis, por elprovi per ili la Izraelidojn, por sciii, u ili obeos la ordonojn de la Eternulo, kiujn Li donis al iliaj patroj per Moseo.
5 Kaj la Izraelidoj lois meze de la Kanaanidoj, etidoj kaj Amoridoj kaj Perizidoj kaj ividoj kaj Jebusidoj.
6 Kaj ili prenis al si iliajn filinojn kiel edzinojn, kaj siajn filinojn ili donis al iliaj filoj, kaj ili servis al iliaj dioj.


7 Kaj la Izraelidoj faris malbonon anta la okuloj de la Eternulo, kaj forgesis la Eternulon, sian Dion, kaj servis al Baaloj kaj al sanktaj stangoj.
8 Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontra Izrael, kaj Li transdonis ilin en la manojn de Kuan-Riataim, reo de Mezopotamio; kaj la Izraelidoj servis al Kuan-Riataim dum ok jaroj.
9 Kaj la Izraelidoj ekkriis al la Eternulo, kaj la Eternulo aperigis savanton por la Izraelidoj, kiu savis ilin: Otnielon, filon de Kenaz, pli juna frato de Kaleb.
10 Kaj estis sur li la spirito de la Eternulo, kaj li estis juisto de Izrael. Kaj li eliris milite, kaj la Eternulo transdonis en lian manon Kuan-Riataimon, reon de Mezopotamio, kaj lia mano fariis forta super Kuan-Riataim.
11 Kaj la lando ripozis dum kvardek jaroj; kaj mortis Otniel, filo de Kenaz.


12 Kaj denove la Izraelidoj faris malbonon anta la okuloj de la Eternulo; kaj la Eternulo fortigis Eglonon, reon de Moab, kontra Izrael, pro tio, ke ili faris malbonon anta la okuloj de la Eternulo.
13 Kaj li aligis al si la Amonidojn kaj Amalekidojn, kaj iris kaj venkobatis Izraelon, kaj ili ekposedis la urbon de Palmoj.
14 Kaj la Izraelidoj servis al Eglon, reo de Moab, dum dek ok jaroj.
15 Kaj la Izraelidoj ekkriis al la Eternulo, kaj la Eternulo aperigis por ili savanton, Ehudon, filon de Gera, Benjamenidon, maldekstramanulon. Kaj la Izraelidoj sendis per li donacojn al Eglon, reo de Moab.
16 Kaj Ehud faris al si glavon dutranan, havantan la longon de unu ulno, kaj zonis in sub sia vesto al sia dekstra femuro.
17 Kaj li prezentis la donacojn al Eglon, reo de Moab; Eglon estis homo tre grasdika.
18 Kaj kiam li finis la prezentadon de la donacoj, li foririgis la homojn, kiuj alportis la donacojn.
19 Sed li mem revenis de la idoloj en Gilgal, kaj diris: Mi devas diri al vi ion sekretan, ho reo. Kaj tiu diris: Silentu! Kaj eliris de apud li iuj, kiuj staris apud li.
20 Kaj Ehud eniris al li, kiam li sidis en malvarmeta ambreto, kiu estis por li sola; kaj Ehud diris: Mi havas por vi vorton de Dio; kaj li leviis de la seo.
21 Tiam Ehud etendis sian maldekstran manon, kaj prenis la glavon de sia dekstra femuro, kaj enpuis in en lian ventron tiel,
22 ke e la tenilo eniris post la tranfero, kaj la graso kovris la tranferon; ar li ne eltiris la glavon el lia ventro, kaj i trapenetris la postan parton de la korpo.
23 Kaj Ehud eliris en la vestiblon, kaj fermis post si la pordon de la ambreto, kaj losis in.
24 Kiam li eliris, la servantoj de la reo venis, kaj vidis, ke la pordo de la ambreto estas losita, kaj ili diris: Certe pro natura bezono li estas en la malvarmeta ambreto.
25 Kaj ili atendis longe, sed neniu malfermis la pordon de la ambreto; tiam ili prenis la losilon kaj mallosis, kaj ili vidis, ke ilia sinjoro kuas malviva sur la tero.
26 Kaj dum ili staris konsternitaj, Ehud forkuris, kaj li preterpasis la idolojn kaj forkuris al Seira.
27 Kaj kiam li alvenis, li ektrumpetis per korno sur la monto de Efraim, kaj la Izraelidoj malsupreniris kun li de la monto, kaj li estis anta ili.
28 Kaj li diris al ili: Kuru post mi; ar la Eternulo transdonis viajn malamikojn, la Moabidojn, en viajn manojn. Kaj ili iris post li, kaj okupis la transirejon de Jordan, kondukantan al Moab, kaj permesis al neniu transiri.
29 Kaj ili mortigis en tiu tempo irka dek mil virojn el la Moabidoj, homojn sanajn kaj fortajn; kaj neniu saviis.
30 Kaj en tiu tago Moab humiliis sub la manojn de la Izraelidoj; kaj la lando ripozis dum okdek jaroj.


31 Post li estis amgar, filo de Anat; li mortigis sescent virojn el la Filitoj per bova bastono; kaj li anka savis Izraelon.

apitro 4


1 Kaj la Izraelidoj denove faris malbonon anta la okuloj de la Eternulo, kiam Ehud mortis.
2 Kaj la Eternulo transdonis ilin en la manojn de Jabin, Kanaana reo, kiu reis en acor; lia militistestro estis Sisera, kiu lois en aroet-Goim.
3 Kaj la Izraelidoj ekkriis al la Eternulo; ar tiu havis nacent ferajn arojn, kaj li forte premis la Izraelidojn dum dudek jaroj.


4 Debora, profetino, edzino de Lapidot, estis en tiu tempo juistino de la Izraelidoj;
5 i sidadis sub la palmo de Debora, inter Rama kaj Bet-El, sur la monto de Efraim; kaj la Izraelidoj venadis al i por juo.
6 Kaj i sendis kaj alvokigis Barakon, filon de Abinoam, el Kede-Naftali, kaj diris al li: La Eternulo, Dio de Izrael, ordonis: Iru, konduku la militistaron sur la monton Tabor, kaj prenu kun vi dek mil virojn el la Naftaliidoj kaj el la Zebulunidoj;
7 kaj al la torento Kion Mi alkondukos al vi Siseran, la militistestron de Jabin, kaj liajn arojn kaj lian amasegon; kaj Mi transdonos lin en viajn manojn.
8 Tiam diris al i Barak: Se vi iros kun mi, mi iros; sed se vi ne iros kun mi, mi ne iros.
9 Kaj i respondis: Bone, mi iros kun vi; sed vi ne havos gloron sur la vojo, kiun vi iros; ar en la manojn de virino la Eternulo transdonos Siseran. Kaj Debora leviis, kaj iris kun Barak al Kede.
10 Kaj Barak vokis la Zebulunidojn kaj la Naftaliidojn al Kede; kaj lin sekvis dek mil viroj, kaj Debora iris kun li.
11 eber, la Kenido, apartiis de la Kenidoj, de la idoj de obab, bofrato de Moseo, kaj li starigis sian tendon apud la kverkaro en Caananim, apud Kede.
12 Kaj oni sciigis Siseran, ke Barak, filo de Abinoam, supreniris sur la monton Tabor.
13 Kaj Sisera kunvokis iujn siajn arojn, nacent ferajn arojn, kaj la tutan popolon, kiu estis kun li, el aroet-Goim al la torento Kion.
14 Tiam Debora diris al Barak: Leviu, ar nun estas la tago, en kiu la Eternulo transdonos Siseran en viajn manojn; jen la Eternulo eliris anta vi. Kaj Barak malsupreniris de la monto Tabor, kaj post li dek mil viroj.
15 Kaj la Eternulo etis konfuzon sur Siseran kaj sur iujn arojn kaj sur la tutan militistaron, anta la glavo de Barak; kaj Sisera deiris de la aro kaj forkuris piede.
16 Kaj Barak persekutis la arojn kaj la militistaron is aroet-Goim; kaj la tuta militistaro de Sisera falis de glavo; restis neniu.


17 Sed Sisera forkuris piede al la tendo de Jael, edzino de la Kenido eber; ar estis paco inter Jabin, reo de acor, kaj la domo de la Kenido eber.
18 Kaj Jael eliris renkonte al Sisera, kaj diris al li: Eniru, mia sinjoro, eniru al mi; ne timu. Kaj li eniris al i en la tendon, kaj i kovris lin per litkovrilo.
19 Kaj li diris al i: Donu al mi por trinki iom da akvo, ar mi soifas. Kaj i malfermis felsakon kun lakto kaj donis al li por trinki, kaj kovris lin.
20 Kaj li diris al i: Staru e la pordo de la tendo, kaj se iu venos kaj demandos vin, kaj diros: u iu estas i tie? tiam diru, ke neniu estas.
21 Kaj Jael, edzino de eber, prenis najlon de la tendo kaj metis martelon en sian manon kaj aliris al li mallate, kaj enbatis la najlon en lian tempion tiel, ke i enpenetris en la teron. Li dormis, lacigita; kaj li mortis.
22 Kaj Barak postkuris Siseran. Kaj Jael eliris al li renkonte, kaj diris al li: Venu, mi montros al vi la viron, kiun vi seras. Kaj li venis al i, kaj li vidis, ke Sisera kuas malviva kaj najlo estas en lia tempio.
23 Tiel Dio humiligis en tiu tago Jabinon, reon de Kanaan, anta la Izraelidoj.
24 Kaj la mano de la Izraelidoj iam pli fortiis super Jabin, reo de Kanaan, is ili ekstermis Jabinon, reon de Kanaan.

apitro 5


1 Kaj ekkantis Debora, kaj Barak, filo de Abinoam, en tiu tago, jene:


2 ar la efoj gvidis en Izrael Kaj la popolo montris sin fervora, Benu la Eternulon.
3 Askultu, ho reoj; atentu, ho princoj: Mi al la Eternulo, mi kantas; Mi ludas al la Eternulo, Dio de Izrael.
4 Ho Eternulo! kiam Vi eliris de Seir, Kiam Vi iris de la kampo de Edom, Tremis la tero, kaj la ielo fluigis gutojn, Kaj la nuboj gutigis akvon.
5 La montoj fluis anta la Eternulo, Tiu Sinaj anta la Eternulo, Dio de Izrael.
6 En la tempo de amgar, filo de Anat, En la tempo de Jael, forlasitaj estis la vojoj, Kaj tiuj, kiuj devis iri sur la vojoj, iris la flankaj vojetoj.
7 Forestis juistoj en Izrael, forestis, is stariis mi, Debora, is stariis mi, patrino en Izrael.
8 Oni elektis novajn diojn; Kaj tiam milito aperis anta la pordego. u iu vidis ildon a lancon e la kvardek miloj de Izrael?
9 Mia koro estas kun la estroj de Izrael, Kun la fervoruloj en la popolo; Benu la Eternulon.
10 Vi, kiuj rajdas sur blankaj azeninoj, Vi, kiuj sidas sur tapioj, Kaj vi, kiuj iras sur la vojo, kantu!
11 Inter la kantoj de la pafarkistoj e la akvoerpejoj, Tie oni prikantos la justecon de la Eternulo, La justecon de Lia estrado en Izrael. Tiam eliris al la pordego la popolo de la Eternulo.
12 Vekiu, vekiu, Debora, Vekiu, vekiu, kantu kanton; Leviu, Barak, kaj konduku viajn kaptitojn, filo de Abinoam!
13 Tiam eliris la restintoj el la fortuloj de la popolo; La Eternulo eliris kun mi inter la herooj.
14 De Efraim venis tiuj, kiuj havas siajn radikojn en Amalek; Post vi venis Benjamen en via popolo; De Mair venis estroj, Kaj de Zebulun kondukantoj per princa bastono.
15 Kaj princoj el Isaar estis kun Debora, Kaj Isaar, kiel Barak, kuris en la valon. e la torentoj de Ruben estas grandaj konsilioj.
16 Kial vi sidas inter la baraoj, Askultante la fajfadon e la brutaroj? e la torentoj de Ruben estas grandaj konsilioj.
17 Gilead restis transe de Jordan; Kaj kial Dan sidas sur la ipoj? Aer sidas sur la bordo de la maro, Kaj loas e siaj golfoj.
18 Zebulun estas popolo, kiu riskis sian animon por la morto, Kaj Naftali sur la altaoj de la kampo.
19 Venis reoj, ili batalis; Tiam batalis reoj de Kanaan En Taana, e la akvo de Megido; Sed ili ricevis neniom da mono.
20 El la ielo oni batalis; La steloj de siaj vojoj batalis kontra Sisera.
21 La torento Kion forportis ilin, La torento antikva, la torento Kion. Piedpremu, mia animo, la fortulojn.
22 Tiam frapis la hufoj de evaloj Pro la rapidega forkurado de fortuloj.
23 Malbenu la urbon Meroz, diris anelo de la Eternulo, Malbenu, malbenu iajn loantojn; ar ili ne venis kun helpo al la Eternulo, Kun helpo al la Eternulo inter la herooj.
24 Benita estu inter la virinoj Jael, La edzino de la Kenido eber, Inter la virinoj en la tendo i estu benita.
25 Akvon li petis, lakton i donis; En belega kaliko i alportis buteron.
26 i etendis sian manon al najlo Kaj sian dekstran manon al martelo de laboristoj; Kaj i ekbatis Siseran, ekfrapis lian kapon, Kaj frakasis kaj traboris lian tempion.
27 Al iaj piedoj li kliniis kaj falis kaj ekkuis; Al iaj piedoj li kliniis kaj falis; Kie li kliniis, tie li falis pereinta.
28 Tra la fenestro rigardas, kaj plorkrias tra la krado, la patrino de Sisera: Kial longe ne venas lia aro? Kial malfruias la radoj de liaj kaleoj?
29 La saaj el iaj sinjorinoj respondas al i, Kaj i mem al si respondas:
30 Ili ja trovis kaj dividas militakiron; Po unu a po du knabinoj por iu viro, Diverskolorajn vestojn por Sisera, Diverskolorajn vestojn broditajn, Ambaflanke broditajn por la kolo.
31 Tiel pereu iuj Viaj malamikoj, ho Eternulo! Sed Liaj amantoj estu kiel la levianta suno en sia potenco.

Kaj la lando ripozis dum kvardek jaroj.

apitro 6


1 Kaj la Izraelidoj faris malbonon anta la okuloj de la Eternulo; kaj la Eternulo transdonis ilin en la manojn de Midjan por la daro de sep jaroj.
2 Kaj la mano de Midjan forte premis Izraelon. Kontra la Midjanidoj la Izraelidoj faris al si la fendegojn en la montoj kaj la kavernojn kaj la fortikaojn.
3 Kaj kiam la Izraelidoj semis, tiam venadis la Midjanidoj kaj la Amalekidoj kaj la orientanoj, kaj atakadis ilin,
4 kaj stariadis tendare kontra ili, kaj ekstermadis la produktojn de la tero sur la tuta spaco is Gaza, kaj ne restigadis porvivaon e la Izraelidoj, nek afon, nek bovon, nek azenon.
5 ar ili venadis kun siaj brutoj kaj tendoj en multego, simile al akridoj; kaj ili kaj iliaj kameloj estis sennombraj, kaj ili venadis en la landon, por dezertigi in.
6 Kaj Izrael tre mizeriis de Midjan; kaj la Izraelidoj ekkriis al la Eternulo.


7 Kaj kiam la Izraelidoj ekkriis al la Eternulo pro Midjan,
8 tiam la Eternulo sendis profeton al la Izraelidoj, kaj i tiu diris al ili: Tiel diras la Eternulo, la Dio de Izrael: Mi venigis vin el Egiptujo, kaj Mi elkondukis vin el la domo de sklaveco,
9 kaj Mi savis vin el la manoj de la Egiptoj kaj el la manoj de iuj viaj premantoj, kaj Mi forpelis ilin de vi, kaj Mi donis al vi ilian landon;
10 kaj Mi diris al vi: Mi estas la Eternulo, via Dio; ne timu la diojn de la Amoridoj, en kies lando vi loas; sed vi ne obeis Mian voon.


11 Kaj venis anelo de la Eternulo, kaj sidiis sub kverko, kiu estis en Ofra kaj apartenis al Joa la Abiezrido; lia filo Gideon estis draanta tritikon en vinpremejo, por kai anta la Midjanidoj.
12 Kaj aperis al li la anelo de la Eternulo, kaj diris al li: La Eternulo estas kun vi, brava heroo!
13 Kaj Gideon diris al li: Mia sinjoro! se la Eternulo estas kun ni, tiam kial trafis nin io i tio? kaj kie estas iuj Liaj mirakloj, pri kiuj rakontis al ni niaj patroj, dirante: La Eternulo elkondukis ja nin el Egiptujo? Kaj nun la Eternulo forlasis nin, kaj transdonis nin en la manojn de Midjan.
14 Kaj la Eternulo Sin turnis al li, kaj diris: Iru kun i tiu via forto, kaj savu Izraelon el la manoj de Midjan; jen Mi sendas vin.
15 Kaj tiu diris al Li: Mia Sinjoro! per kio mi savos Izraelon? mia familio estas ja la plej mizera en Manase, kaj mi estas la plej juna en la domo de mia patro!
16 Kaj la Eternulo diris al li: Sed Mi estos kun vi, kaj vi venkobatos la Midjanidojn kiel unu homon.
17 Kaj li diris al Li: Se mi akiris Vian favoron, donu al mi pruvosignon, ke tio estas Vi, kiu parolas kun mi;
18 ne foriru de i tie, is mi venos al Vi kaj alportos mian oferaon kaj metos anta Vin. Kaj Li diris: Mi restos, is vi revenos.
19 Kaj Gideon venis, kaj pretigis kapridon kaj macojn el efo da faruno; la viandon li metis en korbon kaj la brogaon li enveris en poton, kaj alportis al Li sub la kverkon kaj proponis.
20 Kaj la anelo de Dio diris al li: Prenu la viandon kaj la macojn kaj metu sur i tiun rokon, kaj la brogaon elveru. Kaj li faris tiel.
21 Kaj la anelo de la Eternulo etendis la finon de la bastono, kiu estis en lia mano, kaj ektuis la viandon kaj la macojn; kaj tiam eliris fajro el la roko kaj konsumis la viandon kaj la macojn; kaj la anelo de la Eternulo foriris de anta liaj okuloj.
22 Tiam Gideon vidis, ke tio estis anelo de la Eternulo; kaj Gideon diris: Ho ve, mia Sinjoro, ho Eternulo! ar mi vidis anelon de la Eternulo, vizaon kontra vizao.
23 Sed la Eternulo diris al li: Paco al vi; ne timu; vi ne mortos.
24 Kaj Gideon konstruis tie altaron al la Eternulo, kaj donis al i la nomon: La Eternulo estas Paco. is la nuna tago i estas ankora en Ofra de la Abiezridoj.


25 Kaj en tiu nokto diris al li la Eternulo: Prenu junan bovon de via patro, kaj alian bovon sepjaran, kaj detruu la altaron de Baal, kiu estas e via patro, kaj la sanktan stangon, kiu estas apud i, dehaku;
26 kaj konstruu altaron al la Eternulo, via Dio, sur la supro de i tiu roko, la la reguloj, kaj prenu la duan bovon, kaj alportu bruloferon sur la ligno de la sankta stango, kiun vi dehakos.
27 Kaj Gideon prenis dek homojn el siaj servantoj, kaj faris, kiel diris al li la Eternulo; sed ar li timis la domanojn de sia patro kaj la urbanojn, por fari tion en la tago, tial li faris en la nokto.
28 Kiam frue matene la urbanoj leviis, ili ekvidis, ke la altaro de Baal estas detruita, kaj la sankta stango, kiu estas apud i, estas dehakita, kaj la dua bovo estas alportita kiel brulofero sur la konstruita altaro.
29 Kaj ili diris unu al alia: Kiu tion faris? Kaj ili seris kaj demandis, kaj oni diris: Gideon, filo de Joa, faris tion.
30 Tiam la urbanoj diris al Joa: Elirigu vian filon; li devas morti, ar li detruis la altaron de Baal, kaj ar li dehakis la sanktan stangon, kiu estis apud i.
31 Sed Joa diris al iuj, kiuj staris anta li: u vi bezonas batali por Baal? u vi bezonas helpi lin? kiu batalos por li, tiu mortos i tiun matenon. Se li estas dio, li mem batalu por si pro tio, ke oni detruis lian altaron.
32 Kaj de tiu tago oni nomis lin Jerubaal, dirante: Baal batalu kontra li, ar li detruis lian altaron.


33 Kaj iuj Midjanidoj kaj Amalekidoj kaj orientanoj kolektiis kune, kaj transiris kaj stariis tendare en la valo Jizreel.
34 Kaj la spirito de la Eternulo venis sur Gideonon, kaj li ekblovis per trumpeto; kaj la familio de la Abiezridoj kolektiis, por sekvi lin.
35 Kaj li sendis senditojn al la tuta Manase, kaj anka ili sekvis lin; kaj li sendis senditojn al Aer kaj al Zebulun kaj al Naftali, kaj ili eliris renkonte.
36 Kaj Gideon diris al Dio: Se Vi intencas helpi per mia mano Izraelon, kiel Vi diris,
37 en tia okazo jen mi metas sur la draejon tonditan lanon: se estos roso nur sur la lano, kaj sur la tuta tero estos seke, tiam mi scios, ke Vi helpos per mia mano Izraelon, kiel Vi diris.
38 Kaj tiel fariis: kiam la morgaan tagon li matene leviis, li elpremis la lanon, kaj elpremis el la lano roson, plenan kalikon da akvo.
39 Kaj Gideon diris al Dio: Ne koleru min, se mi ankora unu fojon ekparolos, kaj ankora nur unu fojon faros provon kun la lano: estu sekeco nur sur la lano, kaj sur la tuta tero estu roso.
40 Kaj Dio faris tiel en tiu nokto: estis sekeco nur sur la lano, kaj sur la tuta tero estis roso.

apitro 7


1 Kaj frue matene leviis Jerubaal, tio estas Gideon, kaj la tuta popolo, kiu estis kun li, kaj ili starigis sian tendaron e la fonto arod; kaj la tendaro de Midjan estis rilate al li sur la norda flanko de la monteto More en la valo.


2 Kaj la Eternulo diris al Gideon: La popolo, kiu estas kun vi, estas tro grandnombra, por ke Mi transdonu la Midjanidojn en iliajn manojn; eble fierios kontra Mi Izrael, dirante: Mia mano helpis min.
3 Tial nun proklamu al la oreloj de la popolo jene: Kiu estas timema kaj tremema, tiu iru returne kaj foriru de la monto Gilead. Kaj iris returne el la popolo dudek du mil, kaj dek mil restis.


4 Kaj la Eternulo diris al Gideon: Ankora estas tro multe da popolo; konduku ilin malsupren al la akvo, kaj tie Mi ilin elektos por vi. Pri kiu Mi diros al vi: i tiu iru kun vi--tiu devas iri kun vi; kaj iu, pri kiu Mi diros al vi: i tiu ne iru kun vi--tiu ne devas iri.
5 Kaj li alvenigis la popolon al la akvo. Kaj la Eternulo diris al Gideon: iun, kiu lektrinkos akvon per sia lango, kiel lektrinkas hundo, tiun starigu aparte; anka iun, kiu klinios sur siaj genuoj, por trinki.
6 Kaj la nombro de tiuj, kiuj lektrinkis el la mano al la buo, estis tricent homoj; la tuta cetera popolo kliniis sur siaj genuoj, por trinki la akvon.
7 Kaj la Eternulo diris al Gideon: Per la tricent homoj, kiuj lektrinkis, Mi helpos vin, kaj Mi transdonos la Midjanidojn en viajn manojn; kaj la tuta popolo foriru iu al sia loko.
8 Kaj ili prenis al si la manotaon de la popolo, kaj iliajn trumpetojn; kaj iujn Izraelidojn li forsendis iun al lia tendo, kaj la tricent homojn li retenis. La tendaro de Midjan estis malsupre de li en la valo.


9 En tiu nokto la Eternulo diris al li: Leviu, iru malsupren en la tendaron; ar Mi transdonas in en viajn manojn.
10 Sed se vi timas malsupreniri, tiam iru vi kun via junulo Pura al la tendaro,
11 kaj askultu, kion oni parolas; tiam fortios viaj manoj, kaj vi iros malsupren en la tendaron. Kaj li iris kun sia junulo Pura al la unua armita tamenteto de la tendaro.
12 La Midjanidoj kaj la Amalekidoj kaj iuj orientanoj kuis en la valo en tia multego, kiel akridoj; kaj iliaj kameloj estis sennombraj, en tia multego, kiel la sablo sur la bordo de la maro.
13 Gideon venis, kaj jen unu rakontas al sia kamarado sonon, kaj diras: Mi vidis en sono, ke jen elbakita hordea pano ruliis tra la tendaro de Midjan, kaj venis al tendo, kaj ekfrapis in tiel, ke i falis, kaj renversis in, kaj la tendo tute kuis.
14 Tiam lia kamarado respondis, dirante: Tio estas nenio alia, nur la glavo de Gideon, filo de Joa, Izraelido; Dio transdonis en lian manon la Midjanidojn kaj la tutan tendaron.


15 Kaj kiam Gideon adis la rakonton pri la sono kaj la klarigon de ia signifo, li adorkliniis, kaj revenis en la tendaron de la Izraelidoj, kaj diris: Leviu, ar la Eternulo transdonis en viajn manojn la tendaron de Midjan.
16 Kaj li dividis la tricent homojn en tri tamentojn, kaj donis al iuj en la manojn trumpetojn kaj malplenajn kruojn, kun toroj interne de la kruoj.
17 Kaj li diris al ili: Rigardu min, kaj faru tion saman, kion mi faros; jen mi iras al la rando de la tendaro, kaj kion mi faros, tion faru anka vi.
18 Kiam mi kaj tiuj, kiuj estas kun mi, ekblovos per trumpeto, tiam anka vi blovu per la trumpetoj irka la tuta tendaro, kaj kriu: Pro la Eternulo kaj pro Gideon!


19 Kaj venis Gideon, kaj la cent homoj, kiuj estis kun li, al la rando de la tendaro en la komenco de la meza noktogardo, kiam us stariis la gardistoj; kaj ili ekblovis per la trumpetoj, kaj rompis la kruojn, kiujn ili havis en la manoj.
20 Tiam ekblovis la tri tamentoj per la trumpetoj kaj rompis la kruojn, kaj ili tenis en la maldekstra mano la torojn, kaj en la dekstra la trumpetojn por blovi, kaj ili kriis: Glavo pro la Eternulo kaj pro Gideon!
21 Kaj ili staris iu sur sia loko irka la tendaro; kaj la tuta tendaranaro ekkuris; kaj iuj ekkriis kaj forkuris.
22 Kaj oni blovis per la tricent trumpetoj, kaj la Eternulo turnis en la tuta tendaro la glavon de unu kontra alian; kaj la tendaranoj kuris is Bet-ita, al Cerera, is la limo de Abel- Meola apud Tabat.
23 Kaj oni kunvokis la Izraelidojn el Naftali kaj el Aer kaj el la tuta Manase, kaj ili postkuris la Midjanidojn.
24 Kaj Gideon sendis senditojn sur la tutan monton de Efraim, por diri: Kuru renkonte al la Midjanidoj kaj baru al ili la akvon is Bet-Bara kaj is Jordan. Kaj kolektiis iuj Efraimidoj kaj baris la vojon is Bet-Bara kaj is Jordan.
25 Kaj ili kaptis Orebon kaj Zeebon, du princojn de Midjan, kaj mortigis Orebon e la roko de Oreb, kaj Zeebon ili mortigis e la vinpremejo de Zeeb, kaj persekutis la Midjanidojn; kaj la kapojn de Oreb kaj Zeeb ili alportis al Gideon trans Jordanon.

apitro 8


1 Kaj la Efraimidoj diris al li: Kial vi tion faris al ni, ke vi ne vokis nin, kiam vi iris batali kontra Midjan? Kaj ili forte kverelis kun li.
2 Sed li diris al ili: Kion mi faris nun similan al via faro? u la postkolekto de Efraim ne estas pli bona ol la tuta vinberkolekto de Abiezer?
3 En viajn manojn Dio transdonis Orebon kaj Zeebon, la princojn de Midjan; kaj kiel mi povis fari en komparo kun tio, kion vi faris? Tiam kvietiis ilia kolero kontra li, kiam li diris tion.
4 Kaj Gideon venis al Jordan kaj transiris, li kaj la tricent homoj, kiuj estis kun li, lacaj kaj persekutantaj.
5 Kaj li diris al la loantoj de Sukot: Donu, mi petas, panojn al la homoj, kiuj sekvas min; ar ili estas lacaj, kaj mi postkuras Zebaon kaj Calmunan, reojn de Midjan.
6 Sed la estroj de Sukot diris: u la manoj de Zeba kaj Calmuna estas jam en viaj manoj, ke ni donu al via militistaro panon?
7 Tiam Gideon diris: Pro tio, kiam la Eternulo transdonos Zebaon kaj Calmunan en miajn manojn, mi draos viajn korpojn per dornoj de dezerto kaj per kardoj.
8 Kaj li iris de tie al Penuel, kaj diris al iaj loantoj tion saman; kaj la loantoj de Penuel respondis al li tiel, kiel respondis la loantoj de Sukot.
9 Kaj li diris anka al la loantoj de Penuel jene: Kiam mi revenos felie, mi detruos i tiun turon.


10 Kaj Zeba kaj Calmuna estis en Karkor, kaj kun ili estis ilia militistaro, irka dek kvin mil, iuj, kiuj restis el la tuta militistaro de la orientanoj; la nombro de la falintoj estis cent dudek mil homoj, kiuj povis eltiri glavon.
11 Kaj Gideon iris la la vojo de la tendoloantoj orienten de Noba kaj Jogbeha, kaj venkobatis la tendaron, kiam la tendaro opiniis sin tute eksterdanera.
12 Kaj Zeba kaj Calmuna forkuris; sed li postkuris ilin, kaj kaptis Zebaon kaj Calmunan, la du reojn de Midjan, kaj la tutan militistaron li ektremigis.
13 Kaj revenis Gideon, filo de Joa, de la milito, de la deklivo de eres.
14 Kaj li kaptis junulon el la loantoj de Sukot, kaj demandis lin; kaj tiu skribis al li la estrojn de Sukot kaj iajn plejaulojn, sepdek sep homojn.
15 Kaj li venis al la loantoj de Sukot, kaj diris: Jen estas Zeba kaj Calmuna, pri kiuj vi mokis min, dirante: u la manoj de Zeba kaj Calmuna estas jam en viaj manoj, ke ni donu al viaj lacaj homoj panon?
16 Kaj li prenis la plejaulojn de la urbo, kaj la dornojn de dezerto kaj la kardojn, kaj punis per ili la loantojn de Sukot.
17 Kaj la turon de Penuel li detruis, kaj mortigis la loantojn de la urbo.
18 Kaj li diris al Zeba kaj Calmuna: Kiaj estis la homoj, kiujn vi mortigis e Tabor? Kaj ili diris: Ili estis tiaj, kiel vi, iuj aspektis kiel reidoj.
19 Tiam li diris: Tio estis miaj fratoj, filoj de mia patrino. Per la vivo de la Eternulo, se vi restigus ilin vivaj, mi ne mortigus vin.
20 Kaj li diris al sia unuenaskito Jeter: Leviu, mortigu ilin. Sed la junulo ne eltiris sian glavon; ar li timis, ar li estis ankora juna.
21 Kaj Zeba kaj Calmuna diris: Leviu mem kaj frapu nin, ar kia estas la viro, tia estas lia forto. Tiam Gideon leviis kaj mortigis Zebaon kaj Calmunan, kaj li prenis la ornamaojn, kiuj estis sur la koloj de iliaj kameloj.


22 Kaj la Izraelidoj diris al Gideon: Regu nin, vi kaj via filo kaj la filo de via filo; ar vi savis nin el la manoj de Midjan.
23 Sed Gideon diris al ili: Mi ne regos vin, kaj anka mia filo ne regos vin: la Eternulo regu vin.
24 Kaj Gideon diris al ili: Mi petas de vi peton, iu el vi donu al mi la orelringon el sia militakiro. Ili havis orajn orelringojn, ar estis afero kun Imaelidoj.
25 Kaj ili diris: Ni donos. Kaj ili sternis veston, kaj iu etis tien orelringon el sia militakiro.
26 Kaj la pezo de la oraj orelringoj, kiujn li elpetis, estis mil sepcent sikloj da oro, krom la ornamaoj kaj la ringoj kaj la purpuraj vestoj, kiuj estis sur la reoj de Midjan, kaj krom la kolornamaoj, kiuj estis sur la koloj de iliaj kameloj.
27 Kaj Gideon faris el tio efodon, kaj lokmetis in en sia urbo, en Ofra; kaj iuj Izraelidoj malastiis per i tie; kaj tio fariis falilo por Gideon kaj por lia domo.
28 Kaj humiliis la Midjanidoj anta la Izraelidoj kaj ne levis plu sian kapon. Kaj la lando ripozis dum kvardek jaroj en la tempo de Gideon.


29 Kaj Jerubaal, filo de Joa, iris kaj eklois en sia domo.
30 Kaj Gideon havis sepdek filojn, kiuj eliris el liaj lumboj, ar li havis multe da edzinoj.
31 Kaj lia kromvirino, kiu estis en eem, anka naskis al li filon, kaj li donis al li la nomon Abimele.
32 Kaj Gideon, filo de Joa, mortis en tre maljuna ago; kaj oni enterigis lin en la tombo de Joa, lia patro, en Ofra de la Abiezridoj.


33 Kiam Gideon mortis, la Izraelidoj denove malaste sekvis la Baalojn kaj elektis al si Baal-Beriton kiel sian dion.
34 Kaj la Izraelidoj ne memoris la Eternulon, sian Dion, kiu savadis ilin el la manoj de iuj iliaj malamikoj irkae.
35 Kaj ili ne estis favorkoraj al la domo de Jerubaal-Gideon rekompence al la tuta bono, kiun li faris al Izrael.

apitro 9


1 Abimele, filo de Jerubaal, iris en eemon, al la fratoj de sia patrino, kaj ekparolis al ili kaj al la tuta familio de la domo de sia patrinpatro jene:
2 Diru al la oreloj de iuj loantoj de eem: Kio estas pli bona al vi, u ke regu vin sepdek homoj, iuj filoj de Jerubaal, a ke regu vin unu homo? memoru anka, ke mi estas via osto kaj via karno.
3 Kaj la fratoj de lia patrino diris pri li al la oreloj de iuj loantoj de eem iujn tiujn vortojn, kaj ilia koro inkliniis al Abimele; ar ili diris: Li estas nia frato.
4 Kaj ili donis al li sepdek arentajn monerojn el la domo de Baal-Berit, kaj Abimele dungis per ili homojn mallaboremajn kaj facilanimajn, kaj ili sekvis lin.
5 Kaj li venis en la domon de sia patro en Ofra, kaj mortigis siajn fratojn, la filojn de Jerubaal, sepdek homojn, sur unu tono; restis Jotam, la plej juna filo de Jerubaal, ar li kaiis.


6 Kaj kolektiis iuj loantoj de eem kaj la tuta domo de Milo, kaj ili iris kaj faris Abimeleon reo, e la kverko, kiu staras en eem.
7 Kaj oni diris pri tio al Jotam, kaj li iris kaj stariis sur la supro de la monto Gerizim, kaj late ekkriis, kaj diris al ili: Askultu min, loantoj de eem, kaj askultos vin Dio.
8 Iris la arboj, por sanktolei reon super si; kaj ili diris al la olivarbo: Reu super ni.
9 Sed la olivarbo diris al ili: u mi perdis mian grason, per kiu estas honorataj Dio kaj homoj, ke mi iru vagi super la arboj?
10 Kaj la arboj diris al la figarbo: Iru vi, reu super ni.
11 Sed la figarbo diris al ili: u mi perdis mian dolecon kaj miajn bonajn fruktojn, ke mi iru vagi super la arboj?
12 Kaj la arboj diris al la vinberujo: Iru vi, reu super ni.
13 Sed la vinberujo diris al ili: u mi perdis mian moston, kiu gajigas Dion kaj homojn, ke mi iru vagi super la arboj?
14 Tiam iuj arboj diris al la dornarbusto: Iru vi, reu super ni.
15 Kaj la dornarbusto diris al la arboj: Se vere vi sanktoleas min kiel reon super vi, tiam venu, irmu vin sub mia ombro; se ne, tiam eliros fajro el la dornarbusto kaj forbruligos la cedrojn de Lebanon.
16 Nun u vi agis uste kaj juste, reigante Abimeleon? kaj u vi agis bone rilate Jerubaalon kaj lian domon, kaj u vi agis kun li konforme al lia merito?
17 Mia patro batalis pro vi kaj ne atis sian vivon kaj savis vin el la manoj de Midjan;
18 kaj vi leviis nun kontra la domon de mia patro, kaj mortigis liajn filojn, sepdek homojn, sur unu tono, kaj Abimeleon, filon de lia sklavino, vi reigis super la loantoj de eem, pro tio, ke li estas via frato.
19 Se uste kaj juste vi agis nun rilate Jerubaalon kaj lian domon, tiam oju pri Abimele, kaj li anka oju pri vi.
20 Sed se ne, tiam eliru fajro el Abimele kaj forbruligu la loantojn de eem kaj la domon de Milo; kaj fajro eliru el la loantoj de eem kaj el la domo de Milo kaj forbruligu Abimeleon.
21 Kaj Jotam forkuris kaj forsavis sin kaj iris en Beeron kaj eklois tie pro timo anta sia frato Abimele.


22 Kaj Abimele regis super Izrael tri jarojn.
23 Kaj Dio venigis malbonan spiriton inter Abimele kaj la loantoj de eem; kaj la loantoj de eem perfidis Abimeleon,
24 por ke la krimo pri la sepdek filoj de Jerubaal kaj ilia sango venu sur Abimeleon, ilian fraton, kiu mortigis ilin, kaj sur la loantojn de eem, kiuj subtenis liajn manojn, por ke li mortigu siajn fratojn.
25 Kaj la loantoj de eem starigis kontra li insidantojn sur la suproj de la montoj, kaj ili prirabadis iun, kiu pasis preter ili sur la vojo. Kaj oni diris tion al Abimele.


26 Kaj venis Gaal, filo de Ebed, kun siaj fratoj, kaj ili iris tra eem; kaj fidis lin la loantoj de eem.
27 Kaj ili eliris sur la kampon kaj irkolektis siajn vinberojn kaj elpremis ilin kaj faris feston kaj iris en la domon de sia dio kaj manis kaj drinkis kaj malbenis Abimeleon.
28 Kaj Gaal, filo de Ebed, diris: Kiu estas Abimele, kaj kio estas eem, ke ni servu al li? li estas ja filo de Jerubaal, kaj Zebul estas lia oficisto. Servu al la homoj de amor, patro de eem, sed al tiu kial ni servu?
29 Se iu donus i tiun popolon en miajn manojn, mi forpelus Abimeleon. Kaj oni diris al Abimele: Plimultigu vian militistaron, kaj eliru.
30 Kiam Zebul, la estro de la urbo, adis la vortojn de Gaal, filo de Ebed, lia kolero ekflamis.
31 Kaj li sendis ruze senditojn al Abimele, por diri: Jen Gaal, filo de Ebed, kun siaj fratoj venis en eemon kaj ribeligas la urbon kontra vi;
32 tial leviu en la nokto, vi kaj la popolo, kiu estas kun vi, kaj faru embuskon sur la kampo;
33 kaj matene, kiam levios la suno, leviu frue, kaj ataku la urbon; kaj kiam li kaj la popolo, kiu estas kun li, eliros al vi, tiam faru al li, kion via mano povos.


34 Kaj Abimele, kaj la tuta popolo, kiu estis kun li, leviis en la nokto, kaj faris apud eem embuskon el kvar tamentoj.
35 Kaj Gaal, filo de Ebed, eliris kaj stariis e la pordego de la urbo; kaj Abimele, kaj la popolo, kiu estis kun li, leviis el la embusko.
36 Kiam Gaal ekvidis la popolon, li diris al Zebul: Jen popolo malsupreniras de la suproj de la montoj. Sed Zebul diris al li: La ombro de la montoj ajnas al vi homoj.
37 Kaj Gaal parolis plue, kaj diris: Jen popolo malsupreniras de la altao, kaj unu tamento venas la la vojo de la kverko de soristoj.
38 Tiam Zebul diris al li: Kie nun estas via buo, kiu diris: Kiu estas Abimele, ke ni servu al li? Tio estas ja tiu popolo, kiun vi malatis; nun eliru, kaj batalu kontra i.
39 Kaj Gaal eliris, havante post si la loantojn de eem, kaj ekbatalis kontra Abimele.
40 Kaj Abimele ekpelis lin, kaj li forkuris, kaj falis multe da mortigitoj is la pordego mem.
41 Kaj Abimele restis en Aruma; kaj Zebul elpelis Gaalon kaj liajn fratojn, ke ili ne lou en eem.
42 En la sekvanta tago la popolo eliris sur la kampon. Kaj oni diris tion al Abimele.
43 Kaj li prenis sian militistaron kaj dividis in en tri tamentojn kaj faris embuskon sur la kampo. Kiam li vidis, ke la popolo eliras el la urbo, li leviis kontra ili kaj batis ilin.
44 Kaj Abimele, kaj la tamentoj, kiuj estis kun li, atakis kaj stariis anta la pordego de la urbo; kaj du tamentoj atakis iujn, kiuj estis sur la kampo, kaj mortigis ilin.
45 Kaj Abimele batalis kontra la urbo la tutan tiun tagon; kaj li prenis la urbon, kaj mortigis la popolon, kiu estis en i; kaj li detruis la urbon kaj semis sur ia loko salon.


46 Kiam tion adis iuj loantoj de la turo de eem, ili foriris en la fortikaon de la dio Berit.
47 Kaj oni diris al Abimele, ke kolektiis iuj loantoj de la turo de eem.
48 Tiam Abimele iris sur la monton Calmon, li kaj la tuta popolo, kiu estis kun li, kaj Abimele prenis hakilon en sian manon kaj dehakis branon de arbo kaj prenis in kaj metis in sur sian ultron, kaj diris al la homoj, kiuj estis kun li: Kion vi vidis, ke mi faris, tion rapide faru kiel mi.
49 Kaj anka iuj el la tuta popolo dehakis branojn kaj iris post Abimele kaj almetis al la fortikao kaj ekbruligis per ili la fortikaon per fajro; kaj mortis anka iuj homoj de la turo de eem, irka mil viroj kaj virinoj.


50 Kaj Abimele iris al Tebec kaj sieis Tebecon kaj prenis in.
51 Fortika turo estis meze de la urbo, kaj tien forkuris iuj viroj kaj virinoj kaj iuj loantoj de la urbo, kaj enlosis sin tie kaj supreniris sur la tegmenton de la turo.
52 Kaj Abimele venis al la turo kaj sieis in, kaj aliris al la pordo de la turo, por forbruligi in per fajro.
53 Tiam iu virino etis mueltonon sur la kapon de Abimele kaj rompis al li la kranion.
54 Tiam li rapide alvokis la junulon, kiu portis liajn batalilojn, kaj diris al li: Eltiru vian glavon kaj mortigu min, por ke oni ne diru pri mi: Virino lin mortigis. Kaj lia junulo lin trapikis, kaj li mortis.
55 Kaj la Izraelidoj vidis, ke Abimele mortis, kaj ili iris iu al sia loko.
56 Tiel Dio repagis la malbonagon de Abimele, kiun i tiu faris rilate sian patron, mortigante siajn sepdek fratojn.
57 Kaj la tutan malbonagon de la loantoj de eem Dio revenigis sur ilian kapon; kaj venis sur ilin la malbeno de Jotam, filo de Jerubaal.

apitro 10


1 Post Abimele leviis, por helpadi al Izrael, Tola, filo de Pua, filo de Dodo, Isaarido. Li lois en amir, sur la monto de Efraim.
2 Kaj li estis juisto de Izrael dum dudek tri jaroj, kaj li mortis, kaj oni enterigis lin en amir.


3 Post li leviis Jair, Gileadano, kaj li estis juisto de Izrael dum dudek du jaroj.
4 Li havis tridek filojn, kiuj rajdadis sur tridek junaj azenoj, kaj ili havis tridek urbojn; is nun oni ilin nomas Vilaoj de Jair, kiuj estas en la lando Gilead.
5 Kaj Jair mortis, kaj oni enterigis lin en Kamon.


6 Kaj la Izraelidoj plue faradis malbonon anta la okuloj de la Eternulo, kaj servadis al la Baaloj kaj al la Ataroj kaj al la dioj de Sirio kaj al la dioj de Cidon kaj al la dioj de Moab kaj al la dioj de la Amonidoj kaj al la dioj de la Filitoj; kaj ili forlasis la Eternulon, kaj ne servadis al Li.
7 Tiam ekflamis la kolero de la Eternulo kontra Izrael, kaj Li transdonis ilin en la manojn de la Filitoj kaj en la manojn de la Amonidoj.
8 Kaj ili premadis kaj turmentadis la Izraelidojn de tiu jaro dum dek ok jaroj, iujn Izraelidojn, kiuj estis transe de Jordan en la lando de la Amoridoj, kiu estas en Gilead.
9 Kaj la Amonidoj transiris Jordanon, por militi anka kontra Jehuda kaj Benjamen kaj la domo de Efraim; kaj Izrael estis tre premata.
10 Tiam ekkriis la Izraelidoj al la Eternulo, dirante: Ni pekis anta Vi, ar ni forlasis nian Dion kaj servis al la Baaloj.
11 Kaj la Eternulo diris al la Izraelidoj: Mi savis ja vin de la Egiptoj kaj de la Amoridoj kaj de la Amonidoj kaj de la Filitoj.
12 Kaj la Cidonanoj kaj Amalekidoj kaj Maonidoj premis vin, kaj vi kriis al Mi, kaj Mi savis vin el iliaj manoj;
13 kaj tamen vi forlasis Min kaj servis al aliaj dioj; tial Mi ne plu helpos vin.
14 Iru kaj kriu al la dioj, kiujn vi elektis; ili helpu vin en la tempo de via mizero.
15 Kaj la Izraelidoj diris al la Eternulo: Ni pekis; faru al ni ion, kio plaas al Vi; nur savu nin hodia.
16 Kaj ili forigis el inter si la fremdajn diojn, kaj ekservis al la Eternulo; kaj Li eksentis kompaton pro la suferado de Izrael.


17 Kaj kolektiis la Amonidoj kaj stariis tendare en Gilead; kolektiis anka la Izraelidoj kaj stariis tendare en Micpa.
18 Kaj la estroj de Gilead diris unuj al la aliaj: Kiu komencos batalon kontra la Amonidoj, tiu estos estro de iuj loantoj de Gilead.

apitro 11


1 Jifta, la Gileadano, estis heroa militisto, sed li estis filo de malastulino. De Gilead naskiis Jifta.
2 Kaj la edzino de Gilead naskis al li filojn. Kiam la filoj de la edzino grandiis, ili forpelis Jiftaon, kaj diris al li: Vi ne heredos en la domo de nia patro; ar vi estas filo de alia patrino.
3 Tiam Jifta forkuris de siaj fratoj kaj eklois en la lando Tob. Kaj kolektiis al Jifta sentagaj homoj kaj eliradis kun li.


4 Post kelka tempo ekmilitis la Amonidoj kontra Izrael.
5 Kaj kiam la Amonidoj militis kontra Izrael, la plejauloj de Gilead iris, por preni Jiftaon el la lando Tob.
6 Kaj ili diris al Jifta: Iru kaj estu nia kondukanto, kaj ni batalos kontra la Amonidoj.
7 Kaj Jifta diris al la plejauloj de Gilead: Vi malamas ja min, kaj vi forpelis min el la domo de mia patro; kial do vi nun venis al mi, kiam vi estas en mizero?
8 Kaj la plejauloj de Gilead diris al Jifta: Pro tio ni nun revenas al vi, ke vi iru kun ni, kaj ni batalos kontra la Amonidoj, kaj vi estos e ni estro de iuj loantoj de Gilead.
9 Kaj Jifta diris al la plejauloj de Gilead: Se vi revenigas min, por batali kontra la Amonidoj, kaj la Eternulo transdonos ilin al mi, u tiam mi estos via estro?
10 Kaj la plejauloj de Gilead diris al Jifta: La Eternulo estu askultanto inter ni, ke ni faros konforme al viaj vortoj.
11 Tiam Jifta iris kun la plejauloj de Gilead, kaj la popolo faris lin super si estro kaj kondukanto, kaj Jifta eldiris iujn siajn vortojn anta la Eternulo en Micpa.


12 Jifta sendis senditojn al la reo de la Amonidoj, por diri: Kio estas inter mi kaj vi, ke vi venis al mi, por militi kontra mia lando?
13 Kaj la reo de la Amonidoj diris al la senditoj de Jifta: Pro tio, ke Izrael prenis mian landon, kiam li iris el Egiptujo, de Arnon is Jabok kaj is Jordan; nun redonu in al mi en paco.
14 Tiam Jifta duan fojon sendis senditojn al la reo de la Amonidoj,
15 kaj dirigis al li: Tiel diris Jifta: Izrael ne prenis landon de Moab, nek landon de la Amonidoj;
16 ar irante el Egiptujo, Izrael iris tra la dezerto is la Rua Maro kaj venis al Kade;
17 kaj tiam Izrael sendis senditojn al la reo de Edom, por diri: Permesu al mi trairi vian landon; sed la reo de Edom ne konsentis; anka al la reo de Moab estis sendite, sed li ne konsentis; tial Izrael restis en Kade;
18 kaj li iris tra la dezerto kaj irkais la landon de Edom kaj la landon de Moab kaj venis de oriento al la lando de Moab kaj stariis tendare transe de Arnon, sed ne eniris en la limojn de Moab, ar Arnon estas la limo de Moab.
19 Kaj Izrael sendis senditojn al Sion, reo de la Amoridoj, reo de ebon, kaj Izrael diris al li: Permesu al ni trairi vian landon is mia loko;
20 sed Sion ne volis, ke Izrael trairu liajn limojn; kaj Sion kolektis sian tutan popolon, kaj ili stariis tendare en Jahac kaj batalis kontra Izrael.
21 Kaj la Eternulo, Dio de Izrael, transdonis Sionon kaj lian tutan popolon en la manojn de Izrael, kiu venkobatis ilin; kaj Izrael ekposedis la tutan landon de la Amoridoj, kiuj lois en tiu lando.
22 Kaj ili ekposedis la tutan regionon de la Amoridoj, de Arnon is Jabok kaj de la dezerto is Jordan.
23 Tiamaniere la Eternulo, Dio de Izrael, forpelis la Amoridojn de anta Lia popolo Izrael; kaj vi volas preni ian posedaon?
24 Tion, kion posedigas al vi Kemo, via dio, tion posedu; sed iun, kiun la Eternulo, nia Dio, forpelis de anta ni, tiun ni heredos.
25 u vi estas pli bona ol Balak, filo de Cipor kaj reo de Moab? u tiu malpacis kun Izrael a militis kontra li?
26 De la tempo, kiam Izrael eklois en ebon kaj en iaj dependaoj kaj en Aroer kaj en iaj dependaoj, kaj en iuj urboj, kiuj estas apud Arnon, pasis jam tricent jaroj; kial vi ne forprenis ilin en tiu tempo?
27 Mi ne pekis kontra vi, kaj vi faras al mi malbonon, militante kontra mi. La Eternulo, la Juanto, juu nun inter la Izraelidoj kaj la Amonidoj.
28 Sed la reo de Amon ne atentis la vortojn de Jifta, kiujn i tiu sendis al li.


29 Kaj venis sur Jiftaon la spirito de la Eternulo, kaj li trapasis Gileadon kaj la regionon de Manase, kaj li trairis Micpan Gileadan, kaj de Micpa Gileada li iris al la Amonidoj.
30 Kaj Jifta faris sanktan promeson al la Eternulo, kaj diris: Se Vi transdonos la Amonidojn en miajn manojn,
31 tiam tiu, kiu eliros el la pordo de mia domo renkonte al mi, kiam mi felie revenos de la Amonidoj--tiu apartenu al la Eternulo, kaj mi oferos lin kiel bruloferon.
32 Kaj Jifta venis al la Amonidoj, por batali kontra ili; kaj la Eternulo transdonis ilin en liajn manojn.
33 Kaj li venkobatis ilin de Aroer is Minit, dudek urbojn, kaj is Abel-Keramim--tio estis tre granda venkobato; kaj la Amonidoj humiliis anta la Izraelidoj.


34 Kaj Jifta venis al Micpa, al sia domo, kaj jen lia filino eliras renkonte al li kun tamburinoj kaj danco; kaj i estis lia sola infano; krom i li havis neniun filon nek filinon.
35 Kiam li ekvidis in, li disiris siajn vestojn, kaj diris: Ho ve, mia filino! kiel forte vi min klinis, vi min malojigis! mi malfermis mian buon anta la Eternulo, kaj mi ne povas repreni la faron.
36 Kaj i diris al li: Mia patro! vi malfermis vian buon anta la Eternulo; agu do kun mi tiel, kiel diris via buo, post kiam la Eternulo faris al vi venon kontra viaj malamikoj, kontra la Amonidoj.
37 Kaj i diris al sia patro: Faru por mi jenon: lasu min for por du monatoj, kaj mi iros, mi iros sur la montojn kaj priploros mian virgecon, mi kune kun miaj amikinoj.
38 Kaj li diris: Iru; kaj li forsendis in por du monatoj. Kaj i iris kune kun siaj amikinoj kaj priploris sian virgecon sur la montoj.
39 Kaj kiam pasis la du monatoj, i revenis al sia patro, kaj li plenumis sur i sian sanktan promeson, kiun li faris; kaj i ne ekkonis viron. Kaj fariis moro en Izrael,
40 ke iujare la filinoj de Izrael iras priplori la filinon de Jifta, la Gileadano, dum kvar tagoj en jaro.

apitro 12


1 Kaj kolektiis la Efraimidoj kaj iris norden, kaj diris al Jifta: Kial vi iris militi kontra la Amonidoj, kaj nin ne vokis, ke ni iru kun vi? vian domon kune kun vi ni forbruligos per fajro.
2 Kaj Jifta diris al ili: Mi kaj mia popolo havis grandan disputon kun la Amonidoj; mi kriis al vi, sed vi ne savis min el ilia mano.
3 Kiam mi vidis, ke vi ne savas, mi elmetis al risko mian animon kaj iris kontra la Amonidojn, kaj la Eternulo transdonis ilin en miajn manojn. Kial do vi venis hodia al mi, por malpaci kontra mi?
4 Kaj Jifta kolektis iujn loantojn de Gilead kaj batalis kontra la Efraimidoj. Kaj la loantoj de Gilead venkobatis la Efraimidojn; ar i tiuj diris: Vi estas forkurintoj el Efraim, Gilead estas ja meze de Efraim kaj meze de Manase.
5 Kaj la Gileadanoj baris al la Efraimidoj la transirejojn de Jordan. Kaj kiam iu el la forkurantaj Efraimidoj diris: Mi volas transiri, tiam la Gileadanoj diris al li: u vi estas Efraimido? Se li diris: Ne,
6 tiam ili diris al li: Diru: ibolet; li diris: Sibolet, ar li ne povis elparoli uste; tiam ili kaptis lin kaj buis lin e la transirejo de Jordan. Kaj en tiu tempo falis el la Efraimidoj kvardek du mil.


7 Kaj Jifta estis juisto de Izrael dum ses jaroj. Kaj mortis Jifta, la Gileadano, kaj oni enterigis lin en la urboj de Gilead.


8 Kaj post li estis juisto de Izrael Ibcan el Bet-Leem.
9 Li havis tridek filojn, kaj tridek filinojn li edzinigis eksteren, kaj tridek filinojn li prenis el ekstere por siaj filoj. Kaj li estis juisto de Izrael dum sep jaroj.
10 Kaj Ibcan mortis, kaj oni enterigis lin en Bet-Leem.


11 Kaj post li estis juisto de Izrael Elon, Zebulunido, kaj li estis juisto de Izrael dum dek jaroj.
12 Kaj mortis Elon, la Zebulunido, kaj oni enterigis lin en Ajalon, en la lando de Zebulun.


13 Kaj post li estis juisto de Izrael Abdon, filo de Hilel, Piratonano.
14 Li havis kvardek filojn kaj tridek nepojn, kiuj rajdadis sur sepdek junaj azenoj. Kaj li estis juisto de Izrael dum ok jaroj.
15 Kaj mortis Abdon, filo de Hilel, la Piratonano, kaj oni enterigis lin en Piraton, en la lando de Efraim, sur la monto de la Amalekidoj.

apitro 13


1 Kaj la Izraelidoj denove faris malbonon anta la okuloj de la Eternulo; kaj la Eternulo transdonis ilin en la manojn de la Filitoj por kvardek jaroj.


2 Kaj estis iu homo el Corea, el la tribo de Dan, kies nomo estis Manoa; lia edzino estis senfrukta kaj ne naskis.
3 Kaj aperis anelo de la Eternulo al la virino, kaj diris al i: Jen vi estas senfrukta kaj ne naskas; tamen vi gravedios kaj naskos filon.
4 Sed nun gardu vin, kaj ne trinku vinon nek ebriigaon, kaj manu nenion malpuran;
5 ar jen vi gravedios kaj naskos filon; kaj razilo ne devas tui lian kapon, ar konsekrita al Dio estos la knabo de el la ventro; kaj li komencos savadi Izraelon el la manoj de la Filitoj.
6 Kaj la virino iris, kaj diris al sia edzo jene: Dia homo venis al mi, kaj lia aspekto estis kiel la aspekto de anelo de Dio, tre respektinda; kaj mi ne demandis lin, de kie li estas, kaj sian nomon li ne diris al mi.
7 Kaj li diris al mi: Jen vi gravedios kaj naskos filon; kaj nun ne trinku vinon nek ebriigaon, kaj manu nenion malpuran; ar konsekrita al Dio estos la knabo de el la ventro is la tago de lia morto.
8 Tiam Manoa ekpreis al la Eternulo, kaj diris: Mi petas Vin, ho mia Sinjoro: la Dia homo, kiun Vi sendis, venu denove al ni, kaj li instruu nin, kiel ni devas agi kun la naskota knabo.
9 Kaj Dio askultis la voon de Manoa; kaj la anelo de Dio venis denove al la virino, kiam i estis sur la kampo; kaj Manoa, ia edzo, ne estis kun i.
10 La virino rapide kuris kaj sciigis sian edzon, kaj diris al li: Jen aperis al mi la homo, kiu venis al mi en tiu tago.
11 Kaj Manoa leviis kaj iris post sia edzino kaj venis al la homo, kaj diris al li: u vi estas tiu homo, kiu parolis al la virino? Kaj tiu diris: Mi.
12 Kaj Manoa diris: Se viaj vortoj plenumios, tiam kiaj devas esti la reguloj pri la knabo kaj liaj agoj?
13 Kaj la anelo de la Eternulo diris al Manoa: Kontra io, pri kio mi parolis al la virino, i sin gardu;
14 nenion el tio, kio devenas el vinberbrano, i manu, vinon a ebriigaon i ne trinku, kaj nenion malpuran i manu; ion, kion mi ordonis al i, i plenumu.
15 Kaj Manoa diris al la anelo de la Eternulo: Permesu, ke ni retenu vin, kaj ni pretigos por vi kapridon.
16 Sed la anelo de la Eternulo diris al Manoa: Kvankam vi retenos min, mi tamen ne manos vian panon; sed se vi volas fari bruloferon, faru in al la Eternulo. ar Manoa ne sciis, ke tio estas anelo de la Eternulo.
17 Kaj Manoa diris al la anelo de la Eternulo: Kia estas via nomo? ke ni povu honori vin, kiam plenumios via vorto.
18 Sed la anelo de la Eternulo diris al li: Por kio vi demandas pri mia nomo? i estas neordinara.
19 Kaj Manoa prenis kapridon kaj farunoferon kaj oferlevis tion sur roko al la Eternulo. Kaj Li faris miraklon, kaj Manoa kaj lia edzino tion vidis:
20 kiam la flamo leviis de la altaro al la ielo, tiam la anelo de la Eternulo leviis en la flamo de la altaro. Kaj Manoa kaj lia edzino tion vidis, kaj ili etis sin vizaaltere.
21 Kaj la anelo de la Eternulo ne montris sin plu al Manoa kaj al lia edzino. Tiam Manoa konvinkiis, ke tio estis anelo de la Eternulo.
22 Kaj Manoa diris al sia edzino: Ni certe mortos, ar ni vidis Dion.
23 Sed lia edzino diris al li: Se la Eternulo dezirus mortigi nin, Li ne akceptus el niaj manoj bruloferon kaj farunoferon, kaj ne montrus al ni ion tion, kaj nun Li ne adigus al ni tion, kion Li adigis.
24 Kaj la virino naskis filon kaj donis al li la nomon imon. Kaj la knabo kreskis, kaj la Eternulo lin benis.
25 Kaj la spirito de la Eternulo komencis ekscitadi lin en la Tendaro de Dan, inter Corea kaj Etaol.

apitro 14


1 imon iris en Timnan, kaj ekvidis en Timna virinon el la filinoj de la Filitoj.
2 Kaj li iris kaj sciigis tion al sia patro kaj al sia patrino, kaj diris: Mi vidis en Timna virinon el la filinoj de la Filitoj; nun prenu in al mi kiel edzinon.
3 Kaj lia patro kaj lia patrino diris al li: u ne trovias virino inter la filinoj de viaj fratoj kaj en nia tuta popolo, ke vi iras preni edzinon el la necirkumciditaj Filitoj? Sed imon diris al sia patro: in prenu por mi, ar i plaas al mi.
4 Kaj lia patro kaj lia patrino ne sciis, ke tio estas de la Eternulo, ar Li seris pretekston kontra la Filitoj; en tiu tempo la Filitoj regis super Izrael.


5 Kaj imon kun sia patro kaj kun sia patrino iris en Timnan; kiam ili venis al la vinberardenoj de Timna, juna leono blekegante venis renkonte al li.
6 Kaj venis sur lin la spirito de la Eternulo, kaj li disiris lin, kiel oni disiras kapridon, kvankam li nenion havis en sia mano. Kaj li ne diris al siaj gepatroj, kion li faris.
7 Kaj li venis kaj parolis kun la virino, kaj i plais al imon.
8 Post kelka tempo li iris denove, por preni in, kaj li devojiis, por vidi la kadavron de la leono; kaj jen svarmamaso da abeloj estas en la kadavro de la leono, kaj anka mielo.
9 Kaj li prenis in en siajn manojn kaj iris, manante dum la irado; kaj li iris al siaj gepatroj, kaj donis al ili, kaj ili manis; sed li ne diris al ili, ke el la kadavro de la leono li prenis la mielon.
10 Kaj lia patro venis al la virino, kaj imon faris tie festenon, kiel ordinare faras la junuloj.
11 Kiam ili ekvidis lin, ili donis al li tridek kompanianojn, ke ili estu kun li.
12 Kaj imon diris al ili: Mi proponos al vi enigmon; se vi divenos in al mi dum la sep tagoj de la festeno kaj trafos, tiam mi donos al vi tridek emizojn kaj tridek kompletojn da vestoj;
13 sed se vi ne povas diveni al mi, tiam vi donos al mi tridek emizojn kaj tridek kompletojn da vestoj. Kaj ili diris al li: Proponu vian enigmon, kaj ni askultos.
14 Kaj li diris al ili:

El manantao devenis manatao, Kaj el fortao devenis dolao.

Kaj ili ne povis solvi la enigmon dum tri tagoj.
15 En la sepa tago ili diris al la edzino de imon: Admonu vian edzon, ke li solvu al ni la enigmon; alie ni forbruligos per fajro vin kaj la domon de via patro. u por senhavigi nin vi invitis nin i tien?
16 Tiam la edzino de imon ekploris anta li, kaj diris: Vi nur malamas min, sed ne amas; vi proponis enigmon al la filoj de mia popolo, kaj al mi vi ne diris ian solvon. Kaj li diris al i: Jen al miaj gepatroj mi ne diris la solvon, kaj u al vi mi in diru?
17 Kaj i ploris anta li dum la sep tagoj, kiujn daris e ili la festeno; en la sepa tago li diris al i la solvon, ar i tre insistis. Kaj i diris la solvon de la enigmo al la filoj de ia popolo.
18 Kaj la urbanoj diris al li en la sepa tago, anta la subiro de la suno: Kio estas pli dola ol mielo? kaj kio estas pli forta ol leono? Kaj li diris al ili:

Se vi ne plugus per mia bovidino, Vi ne trovus la solvon de mia enigmo.


19 Kaj venis sur lin la spirito de la Eternulo, kaj li iris en Akelonon kaj mortigis tie tridek homojn kaj prenis iliajn vestojn kaj donis la kompletojn de iliaj vestoj al la solvintoj de la enigmo. Sed ekflamis lia kolero, kaj li foriris en la domon de sia patro.
20 Kaj la edzino de imon fariis edzino de lia festena kompaniulo, kiu kompaniis al li.

apitro 15


1 Post kelka tempo, en la tempo de rikoltado de tritiko, imon vizitis sian edzinon, alportante kapridon, kaj diris: Mi envenos al mia edzino en la internan ambron. Sed ia patro ne permesis al li eniri.
2 Kaj ia patro diris: Mi pensis, ke vi ekmalamis in, kaj mi donis in al via amiko. Jen ia pli juna fratino estas ja pli bela ol i; i fariu via, anstata tiu.
3 Sed imon diris al ili: i tiun fojon mi estos senkulpa anta la Filitoj, se mi faros al ili malbonon.
4 Kaj imon iris, kaj kaptis tricent vulpojn kaj prenis torojn, kaj turnis voston al vosto kaj alligis po unu toro meze inter iuj du vostoj.
5 Kaj li ekbruligis per fajro la torojn kaj pelis ilin sur la grenkampojn de la Filitoj kaj forbruligis la garbojn kaj la ankora ne rikoltitan grenon kaj la vinberardenojn kaj la olivarbojn.
6 Kaj la Filitoj diris: Kiu tion faris? Kaj oni respondis: imon, bofilo de la Timnaano; ar i tiu prenis lian edzinon kaj fordonis in al lia amiko. Kaj la Filitoj iris kaj forbruligis per fajro in kaj ian patron.
7 Tiam imon diris al ili: Se vi agas tiel, tiam mi ne esos, anta ol mi faros venon kontra vi.
8 Kaj li forte batis al ili la krurojn kaj la lumbojn; poste li iris kaj eklois en la fendego de la roko Etam.


9 Tiam la Filitoj iris kaj stariis tendare en la regiono de Jehuda kaj etendiis is Lei.
10 Kaj la Jehudaidoj diris: Pro kio vi eliris kontra nin? Kaj ili respondis: Ni venis, por ligi imonon, por agi kun li, kiel li agis kun ni.
11 Tiam iris tri mil homoj el Jehuda al la fendego de la roko Etam, kaj diris al imon: u vi ne scias, ke la Filitoj regas super ni? kion do vi faris al ni? Kaj li diris al ili: Kiel ili agis kun mi, tiel mi agis kun ili.
12 Kaj ili diris al li: Ni venis, por ligi vin, por doni vin en la manojn de la Filitoj. Tiam imon diris al ili: uru al mi, ke vi ne mortigos min.
13 Kaj ili diris al li jene: Ne; ni nur ligos vin kaj transdonos vin en iliajn manojn, sed certe ni ne mortigos vin. Kaj ili ligis lin per du novaj nuroj kaj elkondukis lin el la roko.
14 Kiam li venis al Lei, la Filitoj ojkriante iris renkonte al li. Sed venis sur lin la spirito de la Eternulo, kaj la nuroj, kiuj estis sur liaj brakoj, fariis kiel lino, bruligita de fajro, kaj liaj katenoj disfalis de liaj manoj.
15 Kaj li trovis frean makzelon de azeno, kaj li etendis sian manon kaj prenis in kaj mortigis per i mil homojn.
16 Kaj imon diris:

Per makzelo de azeno grandegan amason, Per makzelo de azeno mi mortigis mil homojn.


17 Kiam li finis paroli, li foretis el sia mano la makzelon; kaj li donis al tiu loko la nomon Ramat-Lei.
18 Kaj li eksentis grandan soifon, kaj li ekvokis al la Eternulo, kaj diris: Vi faris per la mano de Via sklavo tiun grandan savon; kaj nun mi devas morti de soifo kaj fali en la manojn de la necirkumciditoj!
19 Tiam Dio fendis kavon, kiu estis en Lei, kaj eliris el i akvo; kaj li trinkis, kaj lia spirito revenis, kaj li reviviis. Tial i ricevis la nomon is la nuna tago: Fonto de la Vokanto en Lei.
20 Kaj li estis juisto de Izrael en la tempo de la Filitoj dum dudek jaroj.

apitro 16


1 imon iris en Gazan kaj vidis tie malastulinon kaj eniris al i.
2 Al la Gazaanoj oni diris: imon venis i tien; kaj ili irkais lin kaj spione atendis lin dum la tuta nokto e la pordego de la urbo, kaj staris senbrue dum la tuta nokto, dirante: Anta la matenio ni lin mortigos.
3 imon kuis is noktomezo; je noktomezo li leviis kaj kaptis la pordojn de la urba pordego kune kun amba fostoj kaj levis ilin kune kun la riglilo kaj metis sur siajn ultrojn, kaj forportis ilin sur la supron de la monto, kiu estas anta ebron.


4 Post tio li ekamis virinon en la valo Sorek; ia nomo estis Delila.
5 Kaj venis al i la estroj de la Filitoj, kaj diris al i: Allogu lin, kaj vidu, en kio konsistas lia granda forto, kaj per kio ni povus fortosuperi lin, ke ni ligu lin kaj humiligu lin; tiam ni donos al vi iu po mil kaj cent arentaj moneroj.
6 Kaj Delila diris al imon: Diru al mi, mi petas, en kio konsistas via granda forto, kaj per kio oni povas ligi vin, por humiligi vin.
7 Kaj imon diris al i: Se oni ligos min per sep freaj ne sekiintaj nuroj, tiam mi senfortios kaj farios kiel la aliaj homoj.
8 Tiam la estroj de la Filitoj alportis al i sep freajn ne sekiintajn nurojn, kaj i ligis lin per ili.
9 Kaj dum la embuskuloj sidis e i en alia ambro, i diris al li: Filitoj iras al vi, imon! Tiam li disiris la nurojn, kiel oni disiras fadenon el stupo, kiam fajro in bruldifektis. Kaj oni ne sciiis pri lia forto.
10 Kaj Delila diris al imon: Jen vi trompis min kaj diris al mi mensogon; nun diru al mi, per kio oni povas vin ligi.
11 Kaj li diris al i: Se oni min ligos per novaj nuroj, kiuj ne estis uzitaj por laboro, tiam mi senfortios kaj farios kiel la aliaj homoj.
12 Tiam Delila prenis novajn nurojn kaj ligis lin per ili, kaj diris al li: Filitoj iras al vi, imon! Dume la embuskuloj sidis en alia ambro. Kaj li deiris ilin de siaj brakoj kiel fadenon.
13 Kaj Delila diris al imon: is nun vi trompas min kaj diras al mi mensogojn; diru al mi, per kio oni povas vin ligi. Kaj li diris al i: Se vi interteksos la sep buklojn de mia kapo kun pinao.
14 Kaj i alfortikigis ilin per najlo, kaj diris al li: Filitoj iras al vi, imon! Kaj li vekiis el sia dormo kaj eltiris la interteksan najlon kune kun la pinao.
15 Tiam i diris al li: Kial vi diras, ke vi amas min, dum tamen via koro ne estas kun mi? jam tri fojojn vi trompis min, kaj ne diris al mi, en kio konsistas via granda forto.
16 Kaj ar i tedadis lin per siaj vortoj iutage kaj turmentadis lin, lia animo morte laciis.
17 Kaj li malkais al i sian tutan koron, kaj diris al i: Tondilo ne tuis mian kapon, ar mi estas konsekrita al Dio de el la ventro de mia patrino. Se oni tondos miajn harojn, tiam forlasos min mia forto, mi senfortios kaj farios kiel la aliaj homoj.
18 Kiam Delila vidis, ke li malkais al i sian tutan koron, i sendis kaj vokigis la estrojn de la Filitoj, dirante: Venu i tiun fojon, ar li malkais al mi sian tutan koron. Kaj venis al i la estroj de la Filitoj kaj alportis la arenton en siaj manoj.
19 Kaj i endormigis lin sur siaj genuoj, kaj alvokis homon, kaj detondigis la sep buklojn de lia kapo. Kaj i komencis humiligadi lin, kaj lia forto lin forlasis.
20 Kaj i diris: Filitoj iras al vi, imon! Li vekiis de sia dormo, kaj diris: Mi eliros, kiel iufoje, kaj mi viglios; sed li ne sciis, ke la Eternulo forlasis lin.
21 Kaj la Filitoj kaptis lin kaj elpikis liajn okulojn, kaj venigis lin en Gazan kaj ligis lin per kupraj enoj; kaj li devis mueli en la malliberejo.
22 Dume la haroj de lia kapo komencis rekreski post la fortondo.


23 La estroj de la Filitoj kunvenis, por alporti grandan oferon al sia dio Dagon kaj por festeni, kaj ili diris: Nia dio transdonis en niajn manojn nian malamikon imon.
24 Kaj la popolo vidis lin, kaj gloris sian dion, dirante: Nia dio transdonis en niajn manojn nian malamikon kaj la ruiniganton de nia lando kaj la mortiginton de multaj el ni.
25 Kiam ilia koro gajiis, ili diris: Voku imonon, ke li amuzu nin. Kaj oni vokis imonon el la malliberejo, kaj li faris amuzon al ili, kaj oni starigis lin inter la kolonoj.
26 Kaj imon diris al la junulo, kiu kondukis lin je la mano: Lasu min, ke mi palpu la kolonojn, sur kiuj la domo staras, kaj mi apogos min al ili.
27 Kaj la domo estis plena de viroj kaj virinoj, kaj tie estis iuj estroj de la Filitoj; kaj sur la tegmento estis irka tri mil viroj kaj virinoj, kiuj rigardis la amuzadon de imon.
28 Kaj imon vokis al la Eternulo, kaj diris: Mia Sinjoro, ho Eternulo, mi petas, rememoru min kaj fortigu min nur i tiun fojon, ho Dio, por ke mi faru al la Filitoj venon per unu fojo pro miaj du okuloj.
29 Kaj imon kaptis la du mezajn kolonojn, sur kiuj staris la domo, kaj apogis sin al ili, al unu per sia dekstra mano kaj al la dua per sia maldekstra mano.
30 Kaj imon diris: Mortu mia animo kune kun la Filitoj! Kaj li ekpremis forte; kaj falis la domo sur la estrojn, kaj sur la tutan popolon, kiu estis en i. Kaj la nombro de la mortintoj, kiujn li mortigis e sia morto, estis pli granda, ol la nombro de tiuj, kiujn li mortigis dum sia vivo.
31 Kaj venis liaj fratoj kaj la tuta domo de lia patro kaj prenis lin, kaj iris kaj enterigis lin inter Corea kaj Etaol, en la tombo de lia patro Manoa. Li estis juisto de Izrael dum dudek jaroj.

apitro 17


1 Estis homo sur la monto de Efraim; lia nomo estis Mia.
2 Li diris al sia patrino: La mil kaj cent arentaj moneroj, kiujn oni prenis de vi kaj pro kiuj vi malbenis anta miaj oreloj, jen la arento estas e mi; mi prenis in. Kaj lia patrino diris: Mia filo estu benata de la Eternulo.
3 Kaj li redonis la mil kaj cent arentajn monerojn al sia patrino. Kaj lia patrino diris: Mi dediis la arenton al la Eternulo el mia mano por mia filo, por fari figuron kaj idolon; nun mi redonas in al vi.
4 Sed li redonis la arenton al sia patrino. Lia patrino prenis ducent arentajn monerojn kaj donis ilin al orfandisto, kaj li faris el tio figuron kaj idolon, kiu restis en la domo de Mia.
5 Tiu homo Mia havis domon de dio; kaj li faris efodon kaj domajn diojn, kaj konsekris unu el siaj filoj, ke li estu por li pastro.
6 En tiu tempo ne ekzistis reo e Izrael; iu faradis tion, kio plais al li.


7 Estis junulo el Bet-Leem de Jehuda, el familio de Jehudaidoj, li estis Levido kaj lois tie.
8 Tiu homo iris el la urbo, el Bet-Leem de Jehuda, por ekloi tie, kie li trovos oportune. Kaj li venis dum sia vojirado sur la monton de Efraim al la domo de Mia.
9 Kaj Mia diris al li: De kie vi venas? Kaj tiu diris al li: Mi estas Levido el Bet-Leem de Jehuda, kaj mi iras, por ekloi tie, kie mi trovos oportune.
10 Tiam Mia diris al li: Restu e mi kaj estu por mi patro kaj pastro, kaj mi donados al vi po dek arentaj moneroj iujare kaj necesajn vestojn kaj manaon. Kaj la Levido iris.
11 Kaj la Levido konsentis resti e tiu homo, kaj la junulo estis por li kiel unu el liaj filoj.
12 Kaj Mia konsekris la Levidon, kaj la junulo fariis por li pastro kaj lois en la domo de Mia.
13 Kaj Mia diris: Nun mi scias, ke la Eternulo bonfaros al mi, ar Levido fariis por mi pastro.

apitro 18


1 En tiu tempo ne ekzistis reo e Izrael; kaj en tiu tempo la tribo de Dan seris por si posedaon, por ekloi, ar is tiu tempo ili ne ricevis posedaon inter la triboj de Izrael.
2 Kaj la Danidoj sendis kvin homojn el sia tribo, el siaj reprezentantoj, virojn batalkapablajn el Corea kaj Etaol, por rigardi la landon kaj esplori in, kaj diris al ili: Iru, esploru la landon. Kaj ili venis sur la monton de Efraim al la domo de Mia kaj tranoktis tie.
3 Kiam ili estis kun la domanoj de Mia, ili rekonis la voon de la juna Levido, kaj eniris tien, kaj diris al li: Kiu venigis vin i tien? kaj kion vi faras i tie? kaj kion vi bezonas i tie?
4 Kaj li diris al ili: Tiel kaj tiel agis kun mi Mia, kaj li dungis min, kaj mi fariis pastro por li.
5 Kaj ili diris al li: Demandu, ni petas, Dion, por ke ni eksciu, u estos sukcesa nia vojo, kiun ni iras.
6 Kaj la pastro diris al ili: Iru en paco; la la Eternulo estas via vojo, kiun vi iras.


7 Kaj tiuj kvin viroj ekiris kaj venis en Laion, kaj vidis la popolon, ke i tie loas senzorge, la la maniero de la Cidonanoj, trankvile kaj fide, kaj neniu per io ofendas ilin en la lando a regas super ili, kaj de la Cidonanoj ili estas malproksime kaj kun neniu ili havas ian aferon.
8 Kaj ili venis al siaj fratoj en Corean kaj Etaolon; kaj iliaj fratoj diris al ili: Kion vi raportos?
9 Kaj ili diris: Leviu, kaj ni iru kontra ilin; ar ni vidis, ke la lando estas tre bona; estu trankvilaj, ne prokrastu iri kaj veni kaj ekposedi la landon.
10 Kiam vi venos, vi venos al popolo, kiu ne pensas pri danero, kaj la lando estas vasta; Dio transdonas in en viajn manojn; tio estas loko, kie mankas nenio, kio estas sur la tero.


11 Kaj elmoviis el tie el la tribo de la Danidoj, el Corea kaj Etaol, sescent viroj, zonitaj per bataliloj.
12 Kaj ili iris, kaj stariis tendare en Kirjat-Jearim, en la regiono de Jehuda. Tial oni is nun nomas tiun lokon Tendaro de Dan; i estas post Kirjat-Jearim.
13 Kaj ili iris de tie sur la monton de Efraim kaj venis al la domo de Mia.
14 Kaj la kvin viroj, kiuj iris, por esplorrigardi la landon Lai, diris al siaj fratoj: u vi scias, ke en i tiuj domoj trovias efodo kaj domaj dioj kaj figuro kaj idolo? pripensu do, kion vi devas fari.
15 Kaj ili turniis tien kaj eniris en la domon de la juna Levido, en la domon de Mia, kaj salutis lin.
16 La sescent viroj el la Danidoj, zonitaj per siaj bataliloj, staris anta la pordego.
17 Kaj la kvin viroj, kiuj iris, por esplorrigardi la landon, eniris tien kaj prenis la figuron kaj la efodon kaj la domajn diojn kaj la idolon. Dume la pastro staris anta la pordego, kun la sescent viroj, zonitaj per bataliloj.
18 Kiam tiuj eniris en la domon de Mia, kaj prenis la figuron, la efodon, la domajn diojn, kaj la idolon, la pastro diris al ili: Kion vi faras?
19 Sed ili diris al li: Silentu, metu vian manon sur vian buon; kaj iru kun ni kaj estu por ni patro kaj pastro; u pli bone estas por vi esti pastro por la domo de unu homo, ol esti pastro por tribo kaj gento en Izrael?
20 Kaj tio bone plais al la pastro, kaj li prenis la efodon kaj la domajn diojn kaj la figuron kaj iris inter la popolon.
21 Kaj ili turniis kaj iris, kaj sendis la infanojn kaj la brutojn kaj la pakaojn anta sin.
22 Kiam ili malproksimiis de la domo de Mia, la homoj, kiuj estis en la domoj najbaraj de Mia, kun krio kolektiis kaj kuris post la Danidoj.
23 Kaj ili kriis al la Danidoj; kaj i tiuj turnis siajn vizaojn, kaj diris al Mia: Kio estas al vi, ke vi faras krion?
24 Kaj li diris: Miajn diojn, kiujn mi faris, vi forprenis, kaj anka la pastron, kaj vi foriris; kaj kio ankora estas al mi? kial do vi demandas, kio estas al mi?
25 Kaj la Danidoj diris al li: Ne adigu vian voon anta ni, ar alie atakos vin koleraj homoj kaj vi pereigos vian animon kaj la animon de via domo.
26 Kaj la Danidoj foriris sian vojon. Kaj Mia vidis, ke ili estas pli fortaj ol li; kaj li returniis kaj revenis en sian domon.
27 Sed tiuj prenis tion, kion faris Mia, kaj la pastron, kiu estis e li; kaj ili venis en Laion, kontra la popolon trankvilan kaj senzorgan, kaj venkobatis in per la glavo; kaj la urbon ili forbruligis per fajro.
28 Kaj estis neniu savanto, ar i estis malproksime de Cidon kaj ili havis neniajn aferojn kun iu, kaj i estis en la valo, kiu trovias apud Bet-Reob. Ili konstruis la urbon kaj eklois en i.
29 Ili donis al la urbo la nomon Dan, la la nomo de sia patro, kiu naskiis de Izrael; antae la nomo de la urbo estis Lai.
30 Kaj la Danidoj starigis al si la figuron; kaj Jehonatan, filo de Gerom, filo de Manase, li kaj liaj filoj estis pastroj por la tribo de la Danidoj, is la tago, kiam ili estis forkaptitaj el la lando.
31 Kaj dum la tuta tempo, kiam la domo de Dio estis en ilo, ili havis e si la idolon de Mia, kiun li faris.

apitro 19


1 En tiu tempo, kiam ne ekzistis reo e Izrael, lois iu Levido sur la deklivo de la monto de Efraim. Li prenis al si kromedzinon el Bet-Leem de Jehuda.
2 Kaj lia kromedzino perfidis lin kaj foriris de li en la domon de sia patro en Bet-Leem de Jehuda, kaj i restis tie kvar monatojn.
3 Kaj leviis ia edzo kaj iris al i, por paroli al ia koro, por revenigi in; kun li estis lia junulo kaj paro da azenoj. Kaj i enirigis lin en la domon de sia patro; kaj la patro de la juna virino lin ekvidis kaj akceptis lin kun ojo.
4 Kaj retenis lin lia bopatro, la patro de la juna virino, kaj li restis e li dum tri tagoj; kaj ili manis kaj trinkis kaj tranoktis tie.
5 En la kvara tago ili leviis frue matene, kaj li intencis foriri; sed la patro de la juna virino diris al sia bofilo: Fortigu vian koron per peco da pano; kaj poste vi iros.
6 Kaj ili restis, kaj amba kune manis kaj trinkis. Kaj la patro de la juna virino diris al la viro: Mi petas vin, tranoktu kaj ojigu vian koron.
7 La viro leviis, por foriri; sed lia bopatro insiste petis lin, kaj li restis kaj tranoktis tie.
8 En la kvina tago li leviis frue matene, por iri; sed la patro de la juna virino diris: Fortigu, mi petas, vian koron, kaj ne rapidu, is finios la tago. Kaj ili amba manis.
9 Kaj la viro leviis, por iri, li kaj lia kromedzino kaj lia junulo. Sed lia bopatro, la patro de la juna virino, diris al li: Jen finiis la tago kaj farias vespero, tranoktu do, mi petas; jen la tago finiis, tranoktu i tie, ke via koro faru al si ojon; morga frue vi levios, por iri vian vojon, kaj vi iros al via tendo.
10 Sed la viro ne volis tranokti; li leviis kaj iris. Kaj li venis al la irkaao de Jebus (tio estas Jerusalem); kun li estis paro da aritaj azenoj, kaj anka lia kromedzino.
11 Kiam ili estis anta Jebus, la tago jam forte kliniis. Kaj la junulo diris al sia sinjoro: Venu, ni eniru en i tiun urbon de la Jebusidoj, kaj ni tranoktu en i.
12 Sed lia sinjoro diris al li: Ni ne eniros en urbon de aligentuloj, kiuj ne estas el la Izraelidoj; ni iros pluen, is Gibea.
13 Kaj li diris al sia junulo: Iru, ke ni alproksimiu al unu el la lokoj, kaj ni tranoktu en Gibea a en Rama.
14 Kaj ili iris pluen kaj iris; kaj la suno subiris anta ili apud Gibea, kiu apartenis al la Benjamenidoj.
15 Kaj ili turniis tien, por eniri kaj tranokti en Gibea. Kaj li eniris kaj sidiis sur la strato; sed neniu invitis ilin en la domon, por tranokti.
16 Sed jen iu maljunulo venis vespere de sia laboro de la kampo; li estis de la monto de Efraim kaj lois tiutempe en Gibea; kaj la loantoj de tiu loko estis Benjamenidoj.
17 Li levis siajn okulojn kaj ekvidis la fremdan homon sur la strato de la urbo. Kaj la maljunulo diris: Kien vi iras? kaj de kie vi venas?
18 Kaj tiu diris al li: Ni iras el Bet-Leem de Jehuda al la deklivo de la monto de Efraim, de kie mi estas. Mi iris al Bet-Leem de Jehuda, kaj nun mi iras al la domo de la Eternulo; kaj neniu invitas min en la domon.
19 Ni havas pajlon kaj manaon por niaj azenoj, anka panon kaj vinon mi havas por mi kaj por via sklavino, kaj por la junulo, kiu estas kun viaj sklavoj; nenio mankas al ni.
20 Kaj la maljunulo diris: Paco estu al vi; ion, kio mankus al vi, mi prenas sur min; nur ne tranoktu sur la strato.
21 Kaj li envenigis lin en sian domon, kaj li donis manaon al la azenoj; kaj ili lavis siajn piedojn kaj manis kaj trinkis.
22 Dum ili ojigadis sian koron, jen la loantoj de la urbo, homoj malmoralaj, irkais la domon, frapis je la pordo, kaj diris al la maljuna domomastro jene: Elirigu la homon, kiu venis en vian domon, ke ni lin ekkonu.
23 Tiam eliris al ili la domomastro, kaj diris al ili: Ne, miaj fratoj, ne faru malbonon; ar tiu homo venis en mian domon, ne faru tian malnoblaon.
24 Jen mi havas filinon virgulinon, kaj li havas kromedzinon; mi elirigos ilin, kaj vi malhonoru ilin, kaj faru al ili tion, kio plaas al vi; sed kun i tiu viro ne faru tian abomenindaon.
25 Sed la homoj ne volis askulti lin. Tiam la viro prenis sian kromedzinon kaj elirigis al ili sur la straton. Kaj ili ekkonis in, kaj faris al si amuzon kun i dum la tuta nokto, is la mateno; kaj ili forliberigis in, kiam leviis la matenruo.
26 Kaj la virino venis anta la matenio, kaj falis anta la pordo de la domo de tiu homo, kie estis ia sinjoro; kaj i kuis, is fariis lume.
27 Matene leviis ia sinjoro kaj malfermis la pordon de la domo, kaj eliris, por iri sian vojon; kaj jen li vidas, ke la virino, lia kromedzino, kuas anta la pordo de la domo, kaj iaj manoj estas sur la sojlo.
28 Kaj li diris al i: Leviu, kaj ni iros. Sed estis nenia respondo. Tiam li prenis in sur la azenon, leviis, kaj iris al sia loko.
29 Kiam li venis en sian domon, li prenis tranilon, prenis sian kromedzinon kaj distranis in kun iaj ostoj en dek du partojn kaj dissendis tion en iujn regionojn de Izrael.
30 Kaj iu, kiu tion vidis, diris: Ne estis kaj ne vidiis io simila de post la tago, kiam la Izraelidoj eliris el la lando Egipta, is nun; atentu tion, konsiliu, kaj decidu.

apitro 20


1 Kaj eliris iuj Izraelidoj, kaj kolektiis la tuta komunumo kiel unu homo, de Dan is Beer-eba, kaj la lando Gilead, anta la Eternulo en Micpa.
2 Kaj kunvenis la estroj de la tuta popolo, iuj triboj de Izrael, en la kunvenejon de la popolo de Dio, kvarcent mil piedirantoj kapablaj eltiri glavon.
3 La Benjamenidoj adis, ke la Izraelidoj venis en Micpan. Kaj la Izraelidoj diris: Diru, kiamaniere okazis tiu malbonao?
4 Tiam respondis la Levido, la edzo de la mortigita virino, kaj diris: Mi venis en Gibean de la Benjamenidoj, mi kun mia kromedzino, por tranokti.
5 Kaj leviis kontra min la loantoj de Gibea, kaj irkais pro mi la domon nokte. Min ili intencis mortigi, kaj mian kromedzinon ili turmentis tiel, ke i mortis.
6 Tiam mi prenis mian kromedzinon, distranis in kaj dissendis en iujn regionojn de Izrael; ar ili faris malastaon kaj malnoblaon en Izrael.
7 Jen vi iuj estas Izraelidoj; faru konsilion kaj decidon i tie.
8 Kaj leviis la tuta popolo kiel unu homo, kaj diris: Neniu el ni iros al sia tendo, kaj neniu el ni revenos al sia domo;
9 sed jen estas, kion ni faros al Gibea: ni lotos pri i;
10 kaj ni prenos po dek homoj el iu cento, el iuj triboj, po cent el mil kaj po mil el dek mil, ke ili alportu manaon por la popolo, por ke i tiu iru en Gibean de la Benjamenidoj, kaj agu kontra i konforme al la malnoblao, kiun i faris en Izrael.
11 Kaj kolektiis kontra la urbo iuj Izraelidoj unuanime, kiel unu homo.


12 Kaj la triboj de Izrael sendis homojn al iuj familioj de Benjamen, por diri: Kio estas la malbonao, kiu estas farita e vi?
13 Eligu do nun la kanajlajn homojn, kiuj estas en Gibea, kaj ni mortigos ilin kaj ekstermos la malbonon el Izrael. Sed la Benjamenidoj ne volis obei la voon de siaj fratoj, la Izraelidoj.
14 Kaj la Benjamenidoj kolektiis el la urboj en Gibea, por eliri milite kontra la Izraelidojn.
15 Kaj la nombro de la Benjamenidoj el la urboj en tiu tago estis dudek ses mil homoj pretaj eltiri glavon; krom tio el la loantoj de Gibea estis la nombro de sepcent homoj plej tagaj.
16 El tiu tuta popolo estis sepcent homoj plej tagaj, maldekstruloj; iu el ili povis eti tonon kontra haron, kaj ne maltrafi.


17 Kaj la nombro de la Izraelidoj, krom la Benjamenidoj, estis kvarcent mil homoj pretaj eltiri glavon; iuj ili estis batalkapablaj.
18 Kaj ili leviis kaj iris en Bet-Elon kaj demandis Dion, kaj la Izraelidoj diris: Kiu el ni devas iri antae milite kontra la Benjamenidojn? Kaj la Eternulo diris: Jehuda antae.
19 Kaj la Izraelidoj leviis matene kaj eksieis Gibean.
20 Kaj la Izraelidoj eliris milite kontra la Benjamenidojn, kaj la Izraelidoj komencis batalon kontra ili anta Gibea.
21 Kaj eliris la Benjamenidoj el Gibea kaj batis en tiu tago el la Izraelidoj dudek du mil homojn sur la teron.
22 Sed la popolo de la Izraelidoj ekscitis sian kuraon, kaj denove komencis batalon sur la loko, kie ili batalis en la unua tago.
23 Kaj la Izraelidoj iris kaj ploris anta la Eternulo is la vespero, kaj demandis la Eternulon, dirante: u ni devas plue alproksimii milite al la Benjamenidoj, niaj fratoj? Kaj la Eternulo diris: Iru kontra ilin.


24 Kaj la Izraelidoj alpais al la Benjamenidoj en la dua tago.
25 Kaj la Benjamenidoj eliris al ili renkonte el Gibea en la dua tago kaj batis el la Izraelidoj ankora dek ok mil homojn sur la teron; iuj ili estis eltirantoj de glavo.
26 Tiam iuj Izraelidoj kaj la tuta popolo iris kaj venis en Bet-Elon kaj ploris kaj restis tie anta la Eternulo kaj fastis en tiu tago is la vespero kaj alportis bruloferojn kaj pacoferojn anta la Eternulon.
27 Kaj la Izraelidoj demandis la Eternulon (tie estis en tiu tempo la kesto de interligo de Dio,
28 kaj Pineas, filo de Eleazar, filo de Aaron, staris anta i en tiu tempo); kaj ili diris: u ni devas plue elpai batale kontra niajn fratojn la Benjamenidojn, a u ni devas esi? Kaj la Eternulo diris: Iru, ar morga Mi transdonos ilin en viajn manojn.
29 Kaj la Izraelidoj aranis embuskojn irkae de Gibea.


30 Kaj la Izraelidoj eliris kontra la Benjamenidojn en la tria tago kaj stariis kontra Gibea kiel antae.
31 Kaj la Benjamenidoj eliris kontra la popolon, malproksimiis de la urbo, kaj komencis batadi la popolon kiel en la antaaj fojoj, sur la vojoj, el kiuj unu iras al Bet-El kaj la dua al Gibea, kaj mortigis pli-malpli tridek homojn el la Izraelidoj.
32 Kaj la Benjamenidoj diris al si: Ili falas anta ni kiel antae. Kaj la Izraelidoj diris: Ni kuru, por ke ni ellogu ilin el la urbo sur la vojon.
33 Kaj iuj Izraelidoj leviis de sia loko kaj stariis en Baal-Tamar. Kaj la embuskuloj de la Izraelidoj etis sin el sia loko, el la kaverno Geba.
34 Kaj venis anta Gibean dek mil elektitaj viroj el la tuta Izrael, kaj estis kruela batalo; kaj ili ne sciis, ke trafos ilin malbono.
35 Kaj la Eternulo frapis la Benjamenidojn anta la Izraelidoj; kaj la Izraelidoj ekstermis en tiu tago el la Benjamenidoj dudek kvin mil kaj cent homojn; iuj ili estis eltirantoj de glavo.


36 La Benjamenidoj vidis, ke tiuj estis frapitaj kaj la Izraelidoj cedis la lokon al la Benjamenidoj; ar ili fidis la embuskon, kiun ili aranis e Gibea.
37 Kaj la embuskuloj rapidis kaj etis sin kontra Gibean, kaj la embuskuloj eniris kaj batis la tutan urbon per glavo.
38 Estis interkonsentite inter la Izraelidoj kaj la embuskuloj, ke i tiuj suprenigos grandan kolonon da fumo el la urbo.
39 Kiam la Izraelidoj retiriis dum la batalo, kaj la Benjamenidoj komencis mortigi Izraelidojn kaj mortigis pli-malpli tridek homojn, kaj diris: Ili falas anta ni kiel en la unua batalo:
40 tiam komencis leviadi el la urbo kolono da fumo. La Benjamenidoj ekrigardis returne, kaj ili ekvidis, ke el la tuta urbo levias flamoj al la ielo.
41 Kaj la Izraelidoj returniis, kaj la Benjamenidoj terure konsterniis; ar ili vidis, ke malfelio ilin trafis.
42 Kaj ili turniis anta la Izraelidoj, al la vojo, kiu kondukas al la dezerto; sed la batalo postkuris ilin, kaj la elirintoj el la urboj ekstermis ilin dumvoje,
43 irkais la Benjamenidojn, persekutis ilin is Menua, kaj piedpremis ilin is la orienta flanko de Gibea.
44 Kaj falis el la Benjamenidoj dek ok mil homoj; iuj ili estis fortaj militistoj.
45 Kaj ili sin turnis kaj ekkuris al la dezerto, al la roko Rimon; kaj oni batis el ili sur la vojo kvin mil homojn, kaj oni postkuris ilin is Gidom kaj batis el ili ankora du mil homojn.
46 La nombro de iuj falintoj el la Benjamenidoj en tiu tago estis dudek kvin mil homoj eltirantoj de glavo; iuj ili estis fortaj militistoj.
47 Kaj ili sin turnis kaj forkuris en la dezerton, al la roko Rimon, sescent homoj; kaj ili restis e la roko Rimon kvar monatojn.
48 Sed la Izraelidoj reiris al la Benjamenidoj, kaj mortigis per glavo la urbanojn, la brutojn, kaj ion, kion ili trovis; kaj iujn urbojn, kiujn ili renkontis, ili forbruligis per fajro.

apitro 21


1 Kaj la Izraelidoj uris en Micpa, dirante: Neniu el ni donos sian filinon edzinige al Benjamenido.
2 Kaj la popolo venis en Bet-Elon, kaj restis tie is la vespero anta Dio, kaj levis sian voon kaj forte ploris,
3 kaj diris: Kial, ho Eternulo, Dio de Izrael, fariis tio en Izrael, ke malaperis nun el Izrael unu tribo?
4 La morgaan tagon la popolo leviis frue kaj konstruis tie altaron kaj oferis bruloferojn kaj pacoferojn.
5 Kaj la Izraelidoj diris: Kiu homo el iuj triboj de Izrael ne venis kun la komunumo al la Eternulo? ar estis farita granda uro pri tiuj, kiuj ne venis al la Eternulo en Micpan, ke ili estos mortigitaj.
6 Kaj la Izraelidoj ekpentis pri siaj fratoj la Benjamenidoj, kaj diris: Forhakita estas hodia unu tribo el Izrael!
7 kion ni faros al ili, al la restintoj, koncerne edzinojn? ni uris ja per la Eternulo, ke ni ne donos al ili edzinojn el niaj filinoj.
8 Kaj ili diris: Kiu homo el la triboj de Izrael ne venis al la Eternulo en Micpan? Kaj tiam montriis, ke en la tendaron al la komunumo venis neniu el Jabe en Gilead.
9 Kaj oni reviziis la popolon, kaj montriis, ke tie estas neniu el la loantoj de Jabe en Gilead.
10 Tiam la komunumo sendis tien dek du mil homojn el la viroj batalkapablaj, kaj ordonis al ili jene: Iru kaj mortigu per glavo la loantojn de Jabe en Gilead, anka la virinojn kaj infanojn.
11 Kaj tiel agu: iun virseksulon, kaj iun virinon, kiu ekkonis kuejon de viro, ekstermu.
12 Kaj ili trovis inter la loantoj de Jabe en Gilead kvarcent junajn virgulinojn, kiuj ne ekkonis kuejon de viro; kaj ili venigis ilin en la tendaron en ilon, kiu estas en la lando Kanaana.


13 Kaj la tuta komunumo sendis, por paroli kun la Benjamenidoj, kiuj estis e la roko Rimon, kaj anonci al ili pacon.
14 Tiam la Benjamenidoj revenis, kaj oni donis al ili la virinojn, kiuj restis vivaj el la virinoj de Jabe en Gilead; sed ne estis sufie por ili.
15 Kaj la popolo bedaris pri Benjamen, ar la Eternulo faris fendon en la triboj de Izrael.


16 Kaj la plejauloj de la komunumo diris: Kion ni faru al la restintoj koncerne edzinojn? ekstermitaj estas ja la virinoj de Benjamen.
17 Kaj ili diris: La restintoj el la Benjamenidoj bezonas ja heredontojn, por ke ne malaperu tribo el Izrael;
18 kaj ni ne povas doni al ili edzinojn el niaj filinoj, ar la Izraelidoj uris, dirante: Malbenita estu tiu, kiu donos edzinon al Benjamenido.
19 Sed ili diris: Jen iujare estas festo de la Eternulo en ilo, kiu estas norde de Bet-El, oriente de la vojo, kiu kondukas de Bet-El al eem, kaj sude de Lebona.
20 Kaj ili ordonis al la Benjamenidoj jene: Iru kaj faru insidon en la vinberardenoj;
21 kaj kiam vi vidos, ke la knabinoj de ilo eliras, por danci en rondoj, tiam eliru el la vinberardenoj kaj kaptu al vi iu edzinon el la knabinoj de ilo kaj iru en la landon de la Benjamenidoj.
22 Kaj se venos iliaj patroj a fratoj kun plendo al ni, ni diros al ili: Pardonu nin pro ili; ar ni ne prenis por iu edzinon en la milito, kaj vi ne donis al ili; tial vi estas nun senkulpaj.
23 Kaj tiel agis la Benjamenidoj, kaj prenis edzinojn la sia nombro el la dancrondoj, rabinte ilin; kaj ili iris kaj revenis al sia posedao kaj konstruis urbojn kaj eklois en ili.
24 Kaj en la sama tempo disiris de tie la Izraelidoj, iu al sia tribo kaj al sia familio, kaj iu foriris de tie al sia posedao.
25 En tiu tempo ne ekzistis reo e Izrael; iu faradis tion, kio plais al li.

Hosted by uCoz