IJOB

1 Estis iu homo en la lando Uc, lia nomo estis Ijob. Tiu homo estis honesta, justa, diotima, kaj li evitadis malbonon.
2 Al li naski�is sep filoj kaj tri filinoj.
3 Lia brutaro konsistis el sep mil �afoj, tri mil kameloj, kvincent paroj da bovoj, kvincent azeninoj, kaj li havis tre multe da servistoj; kaj tiu homo estis pli eminenta, ol �iuj filoj de la oriento.
4 Liaj filoj havis la kutimon faradi festenon en la domo de �iu el ili, �iu en sia tago; kaj ili invitadis siajn tri fratinojn, por man�i kaj trinki kun ili.
5 Kaj �iufoje, kiam la rondo de la festenaj tagoj estis finita, Ijob sendis, por sanktigi ilin, kaj li levi�is frue matene kaj alportis bruloferojn la� la nombro de ili �iuj; �ar, diris Ijob: Eble miaj filoj pekis kaj blasfemis Dion en sia koro. Tiel agadis Ijob �iam.

6 Unu tagon, kiam la filoj de Dio venis, por stari�i anta� la Eternulo, venis inter ili anka� Satano.
7 Kaj la Eternulo diris al Satano: De kie vi venas? Kaj Satano respondis al la Eternulo, kaj diris: Mi vagadis sur la tero kaj rondiradis sur �i.
8 Kaj la Eternulo diris al Satano: �u vi atentis Mian servanton Ijob? ne ekzistas ja sur la tero homo simila al li, tiel honesta, justa, diotima, kaj evitanta malbonon.
9 Kaj Satano respondis al la Eternulo, kaj diris: �u vane Ijob timas Dion?
10 Vi �irmis ja �iuflanke lin kaj lian domon, kaj �ion, kio apartenas al li; la farojn de liaj manoj Vi benis, kaj liaj brutaroj disvasti�is sur la tero.
11 Sed etendu nur Vian manon, kaj ektu�u �ion, kion li havas; Vi vidos, �u li ne blasfemos Vin anta� Via viza�o.
12 Tiam la Eternulo diris al Satano: Jen �io, kion li havas, estas transdonata en vian manon; nur sur lin mem ne etendu vian manon. Kaj Satano foriris de anta� la Eternulo.

13 Unu tagon, kiam liaj filoj kaj liaj filinoj estis man�antaj kaj trinkantaj vinon en la domo de ilia unuenaskita frato,
14 venis sendito al Ijob, kaj diris: Dum la bovoj estis plugantaj kaj la azeninoj estis pa�ti�antaj apud ili,
15 superfalis ilin la �ebaanoj, kaj forprenis ilin; kaj la servistojn ili mortigis per glavo; savi�is nur mi sola, por raporti al vi.
16 Kiam ankora� tiu parolis, venis alia, kaj diris: Fajro de Dio falis el la �ielo, bruligis la �afojn kaj la servistojn, kaj ekstermis ilin; savi�is nur mi sola, por raporti al vi.
17 Kiam tiu ankora� parolis, venis alia, kaj diris: La �aldeoj aran�is tri ta�mentojn, atakis la kamelojn kaj forprenis ilin, kaj la servistojn ili mortigis per glavo; savi�is nur mi sola, por raporti al vi.
18 Dum tiu ankora� parolis, venis alia, kaj diris: Viaj filoj kaj viaj filinoj estis man�antaj kaj trinkantaj vinon en la domo de ilia unuenaskita frato;
19 kaj jen granda vento levi�is de la flanko de la dezerto, pu�is la kvar angulojn de la domo, kaj �i tiu falis sur la junulojn, kaj ili mortis; savi�is nur mi sola, por raporti al vi.
20 Tiam Ijob levi�is, dis�iris sian veston, pritondis sian kapon, �etis sin sur la teron, kaj adorklini�is;
21 kaj li diris: Nuda mi eliris el la ventro de mia patrino, kaj nuda mi revenos tien; la Eternulo donis, kaj la Eternulo prenis; la nomo de la Eternulo estu benata.
22 Malgra� �io �i tio Ijob ne pekis, kaj ne eldiris blasfemon kontra� Dio.

1 Unu tagon, kiam la filoj de Dio venis, por stari�i anta� la Eternulo, venis anka� Satano inter ili, por stari�i anta� la Eternulo.
2 Kaj la Eternulo diris al Satano: De kie vi venas? Kaj Satano respondis al la Eternulo, kaj diris: Mi vagadis sur la tero kaj rondiradis sur �i.
3 Kaj la Eternulo diris al Satano: �u vi atentis Mian servanton Ijob? ne ekzistas sur la tero homo simila al li, tiel honesta, justa, diotima, kaj evitanta malbonon; kaj li �is nun ankora� estas firma en sia virteco, kvankam vi ekscitis Min kontra� li, por pereigi lin senkulpe.
4 Tiam Satano respondis al la Eternulo, kaj diris: Ha�to pro ha�to; kaj �ion, kion homo posedas, li fordonus pro sia vivo.
5 Sed etendu Vian manon, kaj tu�u liajn ostojn kaj lian karnon; tiam Vi vidos, ke li blasfemos Vin anta� Via viza�o.
6 La Eternulo diris al Satano: Jen li estas transdonata en vian manon; nur lian vivon konservu.
7 Satano foriris de anta� la viza�o de la Eternulo, kaj frapis Ijobon per turmentaj abscesoj de la plando de lia piedo �is lia verto.
8 Li prenis potpecon, por skrapadi sin per �i, sidante meze de cindro.
9 Kaj lia edzino diris al li: Vi �iam ankora� estas firma en via virteco! blasfemu Dion, kaj mortu.
10 Sed li diris al �i: Vi parolas tiel, kiel parolas iu el la malsa�ulinoj; �u bonon ni akceptu de Dio, kaj malbonon ni ne akceptu? Malgra� �io �i tio Ijob ne pekis per siaj lipoj.

11 Kiam la tri amikoj de Ijob a�dis pri tiu tuta malfeli�o, kiu trafis lin, ili iris �iu de sia loko, Elifaz, la Temanano, Bildad, la �u�ano, kaj Cofar, la Naamano, kaj kunvenis kune, por iri plori kun li kaj konsoli lin.
12 Kiam ili levis siajn okulojn de malproksime, ili ne rekonis lin; kaj ili levis sian vo�on kaj ekploris; kaj �iu el ili dis�iris sian veston, kaj �etis teron sur sian kapon, turnante sin al la �ielo.
13 Kaj ili sidis kun li sur la tero dum sep tagoj kaj sep noktoj, kaj ne parolis al li e� unu vorton; �ar ili vidis, ke la suferado estas tre granda.

1 Poste Ijob malfermis sian bu�on, kaj malbenis sian tagon.
2 Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

3 Pereu la tago, en kiu mi naski�is, Kaj la nokto, kiu diris: Embrii�is homo.
4 Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu �in, Neniu lumo ekbrilu super �i.
5 Mallumo kaj tomba ombro ekposedu �in; Nubo �in kovru; Eklipsoj de tago faru �in terura.
6 Tiun nokton prenu mallumego; �i ne alkalkuli�u al la tagoj de la jaro, �i ne eniru en la kalkulon de la monatoj.
7 Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu �ojkrio a�di�u en �i.
8 Malbenu �in la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.
9 Mallumi�u la steloj de �ia krepusko; �i atendu lumon, kaj �i tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenru�o �i ne ekvidu;
10 Pro tio, ke �i ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne ka�is per tio la malfeli�on anta� miaj okuloj.
11 Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senvivi�is post la eliro el la ventro?
12 Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi su�u?
13 Mi nun ku�us kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,
14 Kune kun la re�oj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,
15 A� kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per ar�ento;
16 A� kiel abortita�o ka�ita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.
17 Tie la malpiuloj �esas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumi�is.
18 Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne a�das la vo�on de premanto.
19 Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.
20 Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldol�an animon,
21 Kiuj atendas la morton, kaj �i ne aperas, Kiuj elfosus �in pli volonte ol trezorojn,
22 Kiuj ek�ojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?
23 Al la homo, kies vojo estas ka�ita, Kaj anta� kiu Dio starigis barilon?
24 Anta� ol mi ekman�as panon, mi devas �emi, Kaj mia plorkriado ver�i�as kiel akvo;
25 �ar terura�o, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.
26 Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

1 Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

2 Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?
3 Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senforti�intajn vi refortigis;
4 Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksi�antajn genuojn vi fortigis;
5 Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; �i ektu�is vin, kaj vi ektimis.
6 �u ne via timo anta� Dio estas via konsolo? �u la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?
7 Rememoru do, �u pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?
8 Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;
9 De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.
10 La kriado de leono kaj la vo�o de leopardo silenti�is, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompi�is;
11 Leono pereis pro manko de man�a�o, Kaj idoj de leonino diskuris.
12 Kaj al mi ka�e alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de �i.
13 Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,
14 Atakis min teruro kaj tremo, Kaj �iuj miaj ostoj eksentis timon.
15 Kaj spirito traflugis anta� mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidi�is.
16 Staris bildo anta� miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni �ian aspekton; Estis silento, kaj mi eka�dis vo�on, dirantan:
17 �u homo estas pli justa ol Dio? �u viro estas pli pura ol lia Kreinto?
18 Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn an�elojn Li trovas malla�dindaj:
19 Des pli koncerne tiujn, Kiuj lo�as en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn forman�as vermoj.
20 De la mateno �is la vespero ili disfalas, Pereas por �iam, kaj neniu tion atentas.
21 La fadeno de ilia vivo estas distran�ita; Ili mortas, kaj ne en sa�eco.

1 Voku do! �u iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?
2 Malsa�ulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la inciti�emeco.
3 Mi vidis malsa�ulon, kiu enradiki�is, Kaj mi malbenis subite lian lo�ejon.
4 Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin �e la pordego, Kaj neniu ilin savos.
5 Lian rikolta�on forman�os malsatulo, El inter la dornoj li �in prenos, Kaj soifantoj englutos lian hava�on.
6 Ne el la polvo eliras malpia�o, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.
7 Sed homo naski�as por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.
8 Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;
9 Al Tiu, kiu faras granda�ojn, kiujn neniu povas esplori, Mirinda�ojn, kiujn neniu povas kalkuli;
10 Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,
11 Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj levi�u savite.
12 Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.
13 Li kaptas la sa�ulojn per ilia ruza�o; Kaj la decido de maliculoj fari�as senvalora.
14 En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.
15 Li savas kontra� glavo, Kontra� la bu�o kaj mano de potenculo Li savas malri�ulon.
16 Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian bu�on.
17 Feli�a estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne mal�atu;
18 �ar Li vundas, sed anka� banda�as; Li batas, sed Liaj manoj anka� resanigas.
19 En ses malfeli�oj Li vin savos; En la sepa ne tu�os vin la malbono.
20 En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.
21 Kontra� la vipo de lango vi estos ka�ita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam �i venos.
22 Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;
23 �ar kun la �tonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.
24 Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian lo�ejon, kaj nenio mankos.
25 Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.
26 En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.
27 Vidu, ni tion esploris, kaj tiel �i estas; Atentu tion, kaj sciu tion.

1 Ijob respondis kaj diris:

2 Se estus pesita mia �agreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,
3 �i estus nun pli peza, ol la sablo �e la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.
4 �ar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La terura�oj de Dio direkti�is sur min.
5 �u krias sova�a azeno sur herbo? �u bovo blekas kolere �e sia man�a�o?
6 �u oni man�as sengusta�on sen salo? �u havas guston la albumeno de ovo?
7 Kion ne volis tu�i mia animo, Tio nun estas abomeninde mia man�a�o.
8 Ho, se mia peto plenumi�us, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!
9 Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!
10 Tio estus ankora� konsolo por mi; Kaj mi �ojus, se en la turmento Li ne kompatus, �ar mi ne forpu�is ja la vortojn de la Sanktulo.
11 Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?
12 �u mia forto estas forto de �tonoj? �u mia karno estas kupro?
13 Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpu�ita for de mi.
14 Al malfeli�ulo decas kompato de amiko, E� se li forlasas la timon anta� la Plejpotenculo.
15 Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,
16 Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj ka�as sin ne�o;
17 En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili for�ovi�as de sia loko.
18 Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.
19 Ser�as ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el �eba;
20 Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ru�i�as de honto.
21 Nun vi nenii�is; Vi ekvidis terura�on, kaj ektimis.
22 �u mi diris: Donu al mi, El via hava�o donacu pro mi,
23 Savu min el la mano de premanto, A� liberigu min el la mano de turmentantoj?
24 Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.
25 Kial vi malla�das pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?
26 �u vi intencas ripro�i pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.
27 E� orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.
28 Nun, �ar vi komencis, rigardu min; �u mi mensogos anta� via viza�o?
29 Rigardu denove, vi ne trovos malpia�on; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.
30 �u estas peko sur mia lango? �u mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?

1 Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.
2 Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,
3 Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.
4 Kiam mi ku�i�as, mi diras: Kiam mi levi�os? Sed la vespero fari�as longa, kaj mi sati�as de maltrankvileco �is la tagi�o.
5 Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia ha�to krevis kaj putras.
6 Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.
7 Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;
8 Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.
9 Nubo pasas kaj foriras; Tiel ne plu revenas tiu, kiu iris en �eolon;
10 Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.
11 Tial mi ne detenos mian bu�on; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldol�eco de mia animo.
12 �u mi estas maro a� mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?
13 Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia ku�ejo plifaciligos mian suferadon,
14 Tiam Vi teruras min per son�oj, Timigas min per vizioj;
15 Kaj mia animo deziras sufoki�on, Miaj ostoj la morton.
16 Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, �ar miaj tagoj estas vanta�o.
17 Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,
18 Ke Vi rememoras lin �iumatene, Elprovas lin �iumomente?
19 Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera e� tiom, ke mi povu engluti mian salivon?
20 Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fari�is �ar�o por mi mem?
21 Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja balda� ku�os en la tero; Kaj kiam Vi morga� ser�os min, mi ne ekzistos.

1 Kaj ekparolis Bildad, la �u�ano, kaj diris:

2 Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via bu�o estos kiel forta vento?
3 �u Dio falsas la ju�on? �u la Plejpotenculo falsas la justecon?
4 Se viaj filoj pekis kontra� Li, Li forpu�is ilin pro ilia malbonago.
5 Se vi ser�as Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
6 Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta lo�ejo.
7 Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
8 �ar demandu la anta�ajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
9 �ar ni estas de hiera�, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
10 Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
11 �u povas kreski kano sen malsekeco? �u kreskas junko sen akvo?
12 En tia okazo �i velkseki�as pli frue ol �iu herbo, Kiam �i estas ankora� en sia fre�eco, Kiam �i ankora� ne estas detran�ita.
13 Tiaj estas la vojoj de �iuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
14 Kies fido dehaki�as, Kaj kies espero estas aranea�o.
15 Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos �in, sed ne povos sin teni.
16 Li estis verda anta� la suno, Kaj super lia �ardeno etendi�as liaj bran�oj;
17 Amase plekti�as liaj radikoj, Inter �tonoj ili tenas sin forte;
18 Sed kiam oni el�iras lin el lia loko, �i malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
19 Tia estas la �ojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
20 Vidu, Dio ne forpu�as virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
21 Li plenigos ankora� vian bu�on per rido Kaj viajn lipojn per �ojkrioj.
22 Viaj malamantoj kovri�os per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.

1 Ijob respondis kaj diris:

2 Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?
3 Se li volus havi kun Li ju�an disputon, Li ne povus respondi al Li e� unu kontra� mil.
4 Li estas sa�a per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kura�us stari kontra� Li kaj restus sendifekta?
5 Li for�ovas montojn, kaj ili e� ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;
6 Li skuas la teron de �ia loko, Ke �iaj kolonoj tremas;
7 Li diras al la suno, kaj �i ne levi�as, Kaj la stelojn Li sigelfermas;
8 Li sola etendas la �ielon, Kaj Li iras sur la alta�oj de la maro;
9 Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;
10 Li faras neesploreblajn granda�ojn, Kaj nekalkuleblajn mirinda�ojn.
11 Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion e� ne vidos; Li pasos, kaj mi e� ne rimarkos Lin.
12 Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?
13 Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksi�as la helpantoj de Rahab.
14 Des pli �u mi povus respondi al Li, �u mi povus elekti vortojn kontra� Li?
15 E� se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian ju�anton.
16 Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li a�dis mian vo�on,
17 Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.
18 Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldol�o.
19 Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas ju�on, kiu alvokos min?
20 Se mi montros mian pravecon, mia propra bu�o min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.
21 Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.
22 �io estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li amba� pereigas.
23 Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas �e la elprovado de senkulpuloj.
24 La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La viza�on de �iaj ju�istoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?
25 Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;
26 Ili forkuris, kiel �ipetoj el kano, Kiel aglo flugas al man�ota�o.
27 Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:
28 Tiam mi ektremas pro �iuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.
29 Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?
30 Se mi lavus min per ne�a akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,
31 E� tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.
32 �ar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu amba� iri al ju�o.
33 Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin amba�.
34 Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;
35 Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, �ar ne tia mi estas en mi mem.

1 Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la mal�ojeco de mia animo.
2 Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontra� mi.
3 �u Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpu�as la laborita�on de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?
4 �u Vi havas okulojn karnajn, Kaj �u Vi rigardas, kiel homo rigardas?
5 �u Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, A� �u Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,
6 Ke Vi ser�as mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,
7 Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?
8 Viaj manoj min formis kaj faris min tutan �irka�e, Kaj tamen Vi min pereigas!
9 Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.
10 Vi elver�is ja min kiel lakton, Kaj kiel froma�on Vi min kundensigis.
11 Per ha�to kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.
12 Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.
13 Sed �i tion Vi ka�is en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:
14 Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.
15 Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.
16 Se �i levi�as, Vi �asas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.
17 Vi elmetas kontra� mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontra� mi; Nova armeo min atakas.
18 Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!
19 Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.
20 Mia vivo estas ja mallonga; �esu do, lasu min libera, por ke mi iom revigli�u,
21 Anta� ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,
22 En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.

1 Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 �u kontra� multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj �u tiu, kiu multe parolas, estas prava?
3 �u via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?
4 Vi diras: Mia opinio estas �usta, Kaj mi estas pura anta� Viaj okuloj.
5 Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus anta� vi Siajn lipojn,
6 Kaj malka�us anta� vi la sekretojn de la sa�o, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne �iujn viajn pekojn Dio rememoras.
7 �u vi povas eltrovi la esencon de Dio? �u vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?
8 Tio estas pli alta ol la �ielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol �eol; Kion vi povas ekscii?
9 Pli longa ol la tero estas �ia mezuro, Kaj pli lar�a ol la maro.
10 Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros ju�on, Tiam kiu repu�os Lin?
11 �ar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.
12 E� vanta homo devas kompreni, E� homo, kiu naski�is sova�ulo.
13 Se vi aran�as vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;
14 Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbona�oj resti en via tendo:
15 Tiam vi povos levi vian viza�on sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.
16 Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros �in kiel forfluintan akvon.
17 Kaj via vivo levi�os pli hele ol la tagmezo, La mallumo fari�os kiel mateno.
18 Kaj vi estos trankvila, �ar ekzistas espero; Vi rigardos �irka�en, kaj iros dormi en sendan�ereco.
19 Vi ku�os, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj ser�os vian favoron.
20 Sed la okuloj de malpiuloj konsumi�os, Pereos por ili la rifu�o, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.

1 Kaj Ijob respondis kaj diris:

2 Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la sa�o.
3 Mi anka� havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?
4 Mi fari�is mokata�o por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis a�skultata; Virtulo kaj senkulpulo fari�is mokata�o;
5 Malestimata lucerneto li estas anta� la pensoj de feli�uloj, Pretigita por migrantoj.
6 Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendan�erecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.
7 Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la �ielo, kaj ili diros al vi;
8 A� parolu kun la tero, kaj �i klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fi�oj de la maro.
9 Kiu ne ekscius el �io �i tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,
10 De Tiu, en kies mano estas la animo de �io vivanta Kaj la spirito de �iu homa karno?
11 La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la man�a�on.
12 La maljunuloj posedas sa�on, Kaj la granda�uloj kompetentecon.
13 �e Li estas la sa�o kaj la forto; �e Li estas konsilo kaj kompetenteco.
14 Kion Li detruas, tio ne rekonstrui�as; Kiun Li en�losos, tiu ne liberi�os.
15 Kiam Li digas la akvon, �i elseki�as; Kiam Li fluigas �in, �i renversas la teron.
16 �e Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.
17 Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la ju�istojn Li faras malsa�aj.
18 La ligilojn de re�oj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.
19 Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.
20 Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.
21 Li ver�as honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.
22 Li malkovras profunda�on el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.
23 Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.
24 Li senkura�igas la �efojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;
25 Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li �anceli�igas ilin kiel ebriuloj.

1 �ion �i tion mia okulo vidis, Mia orelo a�dis kaj komprenis.
2 Kion vi scias, mi anka� scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.
3 Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.
4 Tamen vi komentarias malvere, Vi �iuj estas senutilaj kuracistoj.
5 Ho, se vi silentus, Tio estus sa�eco de via flanko.
6 A�skultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia bu�o.
7 �u pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsa�on?
8 �u vi volas esti personfavoraj al Li, A� pro Dio vi volas disputi?
9 �u estos bone, kiam Li esploros vin? �u vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?
10 Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.
11 �u Lia majesto ne konfuzas vin? �u ne falas sur vin timo anta� Li?
12 Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.
13 Silentu anta� mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.
14 Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?
15 Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi anta� Li.
16 Tio jam estos savo por mi, �ar ne hipokritulo venos anta� Lin.
17 A�skultu mian parolon Kaj mian klarigon anta� viaj oreloj.
18 Jen mi pretigis ju�an aferon; Mi scias, ke mi montri�os prava.
19 Kiu povas procesi kontra� mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.
20 Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne ka�os min anta� Via viza�o:
21 Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.
22 Tiam voku, kaj mi respondos; A� mi parolos, kaj Vi respondu al mi.
23 Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.
24 Kial Vi ka�as Vian viza�on Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?
25 �u Vi volas montri Vian forton kontra� de�irita folio? Kaj �u seki�intan pajleron Vi volas persekuti?
26 �ar Vi skribas kontra� mi maldol�a�on Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.
27 Vi metis miajn piedojn en �tipon, Vi observas �iujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;
28 Dum mi ja disfalas kiel putra�o, Kiel vesto disman�ita de tineoj.

1 Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.
2 Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.
3 Kaj kontra� tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al ju�o kun Vi!
4 �u povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.
5 Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas �e Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.
6 Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, �is venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.
7 Arbo havas esperon, se �i estas dehakita, ke �i denove �an�i�os, Kaj �i ne �esos kreskigi bran�ojn.
8 Se �ia radiko maljuni�is en la tero, Kaj �ia trunko mortas en polvo,
9 Tamen, eksentinte la odoron de akvo, �i denove verdi�as, Kaj kreskas plue, kvaza� �us plantita.
10 Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo fini�is, kie li estas?
11 Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero el�erpi�as kaj elseki�as:
12 Tiel homo ku�i�as, kaj ne plu levi�as; Tiel longe, kiel la �ielo ekzistas, ili ne plu veki�os, Nek revigli�os el sia dormado.
13 Ho, se Vi ka�us min en �eol, Se Vi ka�us min �is la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min!
14 Kiam homo mortas, �u li poste povas revivi�i? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, �i venos mia for�an�o.
15 Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la farita�on de Viaj manoj.
16 Nun Vi kalkulas miajn pa�ojn; Ne konservu mian pekon;
17 Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.
18 Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko for�ovi�as de sia loko;
19 �tonojn forlavas la akvo, Kaj �ia disver�i�o fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.
20 Vi premas lin �is fino, kaj li foriras; Li �an�as sian viza�on, kaj Vi forigas lin.
21 Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.
22 Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.

1 Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

2 �u sa�ulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensenca�oj?
3 Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.
4 Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas pre�on anta� Dio.
5 �ar via malbonago instigas vian bu�on, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.
6 Vin kondamnas via bu�o, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontra� vi.
7 �u vi naski�is la unua homo? �u vi estas kreita pli frue ol la alta�oj?
8 �u vi a�dis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la sa�on?
9 Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?
10 Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.
11 �u tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?
12 Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,
13 Ke vi direktas kontra� Dion vian koleron, Kaj elirigis el via bu�o tiajn vortojn?
14 Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?
15 Vidu, inter Liaj sanktuloj ne �iuj estas fidindaj, Kaj la �ielo ne estas pura en Liaj okuloj:
16 Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.
17 Mi montros al vi, a�skultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,
18 Kion sa�uloj diris kaj ne ka�is anta� siaj patroj,
19 Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:
20 Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas ka�ita anta� li;
21 Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.
22 Li ne esperas, ke li savi�os el mallumo; Kaj li ser�as �irka�e glavon.
23 Li vagadas, ser�ante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.
24 Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel re�o, preti�inta por batalo;
25 Pro tio, ke li etendis sian manon kontra� Dion Kaj kontra�staris al la Plejpotenculo,
26 Kuris kontra� Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj �ildoj.
27 Li kovris sian viza�on per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.
28 Li lo�as en urboj ruinigitaj, En domoj ne lo�ataj, Destinitaj esti �tonamasoj.
29 Li ne restos ri�a, lia bonstato ne teni�os, Kaj lia hava�o ne disvasti�os sur la tero.
30 Li ne forklini�os de mallumo; Flamo velksekigos liajn bran�ojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia bu�o.
31 La erarinto ne fidu vanta�on, �ar vanta estos lia rekompenco.
32 Anta�tempe li fini�os, Kaj lia bran�o ne estos verda.
33 Lia nematura bero estos de�irita, kiel �e vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel �e olivarbo.
34 �ar la anaro de la hipokrituloj senhomi�os; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas suba�eton.
35 Ili gravedi�is per malpia�o kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malica�on.

1 Ijob respondis kaj diris:

2 Mi a�dis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi �iuj estas.
3 �u estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?
4 Mi anka� povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.
5 Mi fortigus vin per mia bu�o Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.
6 Se mi parolos, mia doloro ne kvieti�os; Se mi �esos, kio foriros de mi?
7 Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.
8 Vi faris al mi sulkojn, tio fari�is atesto; Mia senforti�o staras anta� mia viza�o, kaj parolas.
9 Lia kolero dis�iras; Mia malamanto grincigas kontra� mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontra� mi siajn okulojn.
10 Ili malfermegis kontra� mi sian bu�on, insulte batas min sur la vangojn; �iuj kune kontentigis sur mi sian koleron.
11 Dio transdonis min al maljustulo, �etis min en la manojn de malbonuloj.
12 Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.
13 Liaj pafistoj min �irka�is; Li dishakas miajn interna�ojn kaj ne kompatas, Li elver�as sur la teron mian galon.
14 Li faras en mi bre�on post bre�o, Li kuras kontra� min kiel batalisto.
15 Saka�on mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi ka�is mian kornon.
16 Mia viza�o �velis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;
17 Kvankam ne trovi�as perforta�o en miaj manoj, Kaj mia pre�o estas pura.
18 Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.
19 Vidu, en la �ielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.
20 Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,
21 Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.
22 �ar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.

1 Mia spirito senforti�is, miaj tagoj mallongi�is, Tomboj estas anta� mi.
2 Mokado min �irka�as; En aflikto pro tio restas mia okulo.
3 Estu Vi mem mia garantianto anta� Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?
4 �ar ilian koron Vi kovris kontra� prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.
5 Se iu fanfaronas anta� siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumi�os.
6 Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fari�is homo, al kiu oni kra�as en la viza�on.
7 Mia okulo mallumi�is de �agreno, Kaj �iuj miaj membroj fari�is kiel ombro.
8 La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo eksciti�os kontra� la hipokritulo.
9 Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmi�os.
10 Kaj kiom ajn vi �iuj revenos, Mi ne trovos inter vi sa�ulon.
11 Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.
12 La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.
13 Se mi atendas, tamen �eol estas mia domo, En la mallumo estas pretigita mia lito.
14 Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.
15 Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?
16 En la profundon de �eol �i malsupreniros, Ni amba� kune ku�os en la polvo.

1 Ekparolis Bildad, la �u�ano, kaj diris:

2 Kiam vi �esos �etadi vortojn? Pripensu, kaj poste ni parolos.
3 Kial ni estu rigardataj kiel brutoj, Kaj ni estu malpuruloj en viaj okuloj?
4 Ho vi, kiu dis�iras sian animon en sia kolero, �u por vi estu forlasata la tero, Kaj roko for�ovi�u de sia loko?
5 La lumo de la malpiulo estingi�os, Kaj ne brilos la flamo de lia fajro.
6 La lumo mallumi�os en lia tendo, Kaj lia lucerno super li estingi�os.
7 Mallongi�os liaj fortaj pa�oj, Kaj lia propra intenco lin faligos.
8 �ar li trafis per siaj piedoj en reton, Kaj li movi�as en kaptilo.
9 La ma�o enkro�igos lian kalkanon, Kaj pereo lin atakos.
10 Ka�ita en la tero estas lia falilo, Kaj kaptiloj kontra� li estas sur la vojo.
11 De �iuj flankoj timigos lin teruroj Kaj atakos liajn piedojn.
12 Malsato konsumos lian forton, Kaj pereo estas preparita por liaj flankoj.
13 Konsumi�os la membroj de lia korpo, Liajn membrojn konsumos la unuenaskito de la morto.
14 Lia espero estos el�irita el lia tendo, Kaj �i pelos lin al la re�o de teruroj.
15 Nenio restos en lia tendo; Sur lian lo�ejon �uti�os sulfuro.
16 Malsupre seki�os liaj radikoj, Kaj supre detran�i�os liaj bran�oj.
17 La memoro pri li malaperos de sur la tero, Kaj sur la stratoj li ne havos nomon.
18 Li estos elpelita el lumo en mallumon, Kaj el la mondo li estos elpu�ita.
19 Nek filon nek nepon li havos en sia popolo, Kaj neniu restos �e li en lia lo�loko.
20 La posteuloj sentos teruron pri lia tago, Kaj la anta�ulojn kaptos timo.
21 Tia estas la lo�ejo de maljustulo, Kaj tia estas la loko de tiu, kiu ne konas Dion.

1 Ijob respondis kaj diris:

2 �is kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?
3 Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.
4 Se mi efektive eraris, Mia eraro restos �e mi.
5 Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi ripro�as al mi hontinda�on,
6 Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljusta�on, Kaj �irka�is min per Sia reto.
7 Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas ju�on.
8 Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.
9 Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.
10 Li disbatis min �irka�e tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li el�iris kiel arbon.
11 Ekflamis kontra� mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.
12 Kune venis Liaj ta�mentoj, kaj ebenigis kontra� mi sian vojon Kaj stari�is sie�e �irka� mia tendo.
13 Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdi�is de mi.
14 Miaj parencoj fortiri�is, Kaj miaj konantoj forgesis min.
15 La lo�antoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fari�is aligentulo.
16 Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia bu�o mi devas petegi lin.
17 Mia spiro fari�is abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.
18 E� la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi levi�as, ili parolas kontra� mi.
19 Abomenas min �iuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontra� mi.
20 Kun mia ha�to kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun ha�to sur miaj dentoj.
21 Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; �ar la mano de Dio frapis min.
22 Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas sati�i de mia karno?
23 Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,
24 Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!
25 Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li levi�os super la polvo.
26 Kaj post kiam mia ha�to estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;
27 Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.
28 Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontra� li la radikon de la afero,
29 Tiam timu glavon; �ar furioza estas la glavo kontra� malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas ju�o.

1 Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.
3 Hontindan ripro�on mi a�dis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.
4 �u vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,
5 Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la �ojo de hipokritulo estas nur momenta?
6 Se lia grandeco e� atingus �is la �ielo, Kaj lia kapo tu�us la nubon,
7 Li tamen pereos por �iam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?
8 Kiel son�o li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.
9 Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.
10 Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian hava�on.
11 Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio ku�i�os kune kun li en la polvo.
12 Se la malbono estas dol�a en lia bu�o, Li ka�as �in sub sia lango,
13 Li flegas �in kaj ne forlasas �in, Kaj retenas �in sur sia palato:
14 Tiam lia man�a�o renversi�os en liaj interna�oj, Fari�os galo de aspidoj interne de li.
15 Li englutis hava�on, sed li �in elvomos; El lia ventro Dio �in elpelos.
16 Venenon de aspidoj li su�os; Lango de vipuro lin mortigos.
17 Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.
18 Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia hava�o, li �in fordonos kaj ne �uos �in.
19 �ar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.
20 �ar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.
21 Nenion restigis lia man�emeco; Tial lia bonstato ne estos longeda�ra.
22 Malgra� lia abundeco, li estos premata; �iaspecaj suferoj trafos lin.
23 Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.
24 Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.
25 Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.
26 Nenia mallumo povos ka�i liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.
27 La �ielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero levi�os kontra� lin.
28 Malaperos la greno el lia domo, Dis�utita �i estos en la tago de Lia kolero.
29 Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la hereda�o destinita por li de Dio.

1 Ijob respondis kaj diris:

2 A�skultu mian parolon; Kaj �i estu anstata� viaj konsoloj.
3 Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.
4 �u kontra� homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?
5 Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la bu�on.
6 Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.
7 Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan hava�on?
8 Ilia idaro estas bone aran�ita anta� ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas anta� iliaj okuloj.
9 Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.
10 Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpu�ata; Ilia bovino gravedi�as kaj ne abortas.
11 Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel �afaron, Kaj iliaj knaboj saltas.
12 Ili �ojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.
13 Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en �eolon momente.
14 Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;
15 Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?
16 Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.
17 �is kiam? La lumilo de la malpiuloj estingi�u, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.
18 Ili estu kiel pajlero anta� vento, Kaj kiel grenventuma�o, kiun forportas ventego.
19 Dio konservas lian malfeli�on por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;
20 Liaj propraj okuloj vidu lian malfeli�on, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.
21 �ar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj fini�is?
22 �u oni povas instrui scion al Dio, Kiu ju�as ja plej altajn?
23 Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;
24 Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.
25 Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne �uis bonon.
26 Sed amba� kune ili ku�as en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.
27 Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontra� mi;
28 Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu lo�is la malpiuloj?
29 Sed demandu la voja�antojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:
30 En tago de malfeli�o la malpiulo estas �irmata, En tago de kolero li estas metata flanken.
31 Kiu montros anta� lia viza�o lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?
32 Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba alta�eto estas starigataj gardistoj.
33 Dol�aj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treni�as �iuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris anta� li.
34 Kiel do vi volas konsoli min per vanta�o, Kaj viaj respondoj enhavas nur mal�usta�ojn?

1 Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

2 �u Dion povas instrui homo? �u povas Lin instrui e� sa�ulo?
3 �u por la Plejpotenculo tio estas utila, se vi estas virta? Kaj �u Li havas profiton de tio, se via konduto estas pia?
4 �u pro timo anta� vi Li disputos kun vi, Iros kun vi al ju�o?
5 Via malvirteco estas ja granda, Kaj viaj malbonagoj ne havas finon.
6 Vi prenis de viaj fratoj garantia�on vane, De preska�-nuduloj vi deprenis la vestojn;
7 Al laculo vi ne donis akvon por trinki, Kaj al malsatulo vi rifuzis panon;
8 Per forta brako vi akiris teron, Kaj dank' al eminenteco vi lo�is sur �i;
9 Vidvinojn vi foririgis kun nenio, Kaj la brakojn de orfoj vi frakasis.
10 Pro tio �irka�e de vi estas kaptiloj, Kaj subita teruro vin timigas.
11 A� pro mallumo vi nenion vidas, Kaj multego da akvo vin kovris?
12 �u ne estas Dio tie alte en la �ielo? Rigardu la stelojn, kiel alte ili estas.
13 Kaj vi diras: Kion scias Dio? �u Li povas ju�i en mallumo?
14 La nuboj kovras Lin, kaj Li ne vidas; Kaj Li nur rondiras en la rondo de la �ielo.
15 �u vi konservas la vojon antikvan, Kiun iradis homoj malpiaj,
16 Kiuj estis kaptitaj anta�tempe, Kaj kies grundo disver�i�is kiel rivero,
17 Kiuj parolis al Dio: Foriru de ni! Kion povas fari al ni la Plejpotenculo?
18 Kvankam Li plenigis iliajn domojn per bona�o. Sed la pensmaniero de malvirtuloj estas malproksima de mi.
19 La virtuloj vidos kaj �ojos; La senkulpulo mokos ilin:
20 Certe malaperis nia kontra�ulo, Kaj kio restis, tion ekstermis fajro.
21 Interkonsentu do kun Li, kaj vi havos pacon; Per tio venos al vi bono.
22 Prenu el Lia bu�o instruon, Kaj metu Liajn vortojn en vian koron.
23 Se vi revenos al la Plejpotenculo, vi estos konstruita; Forigu malpia�on el via tendo.
24 �etu en la polvon la multekostan metalon, Kaj la Ofiran oron sur la �tonojn de la torentoj;
25 Tiam la Plejpotenculo estos via oro kaj via brilanta ar�ento;
26 �ar tiam vi havos vian plezuron en la Plejpotenculo, Kaj vi levos al Dio vian viza�on;
27 Vi pre�os al Li, kaj Li vin a�skultos; Kaj viajn sanktajn promesojn vi plenumos;
28 Se vi ion decidos, �i plenumi�os �e vi; Kaj super viaj vojoj brilos lumo.
29 �ar tiujn, kiuj humili�is, Li altigos; Kaj kiu mallevas la okulojn, tiu estos savita.
30 Anka� tiun, kiu ne estis senkulpa, Li savos; Tia estos savita pro la pureco de viaj manoj.

1 Ijob respondis kaj diris:

2 E� hodia� mia parolado restas maldol�a; Mia suferado estas pli peza, ol miaj �emoj.
3 Ho, se mi scius, kiamaniere mi povas Lin trovi, Veni al Lia trono!
4 Mi prezentus al Li ju�an aferon, Kaj mian bu�on mi plenigus per argumentoj.
5 Mi ekscius la vortojn, kiujn Li respondus al mi; Mi komprenus, kion Li dirus al mi.
6 �u en la grandeco de Sia forto Li luktus kontra� mi? Ne, Li nur atentu min;
7 Tiam pravulo procesus kun Li, Kaj mi liberi�us por �iam de mia Ju�anto.
8 Sed jen mi iras anta�en, kaj Li tie ne estas; Mi iras malanta�en, kaj mi Lin ne rimarkas;
9 Se Li faras ion maldekstre, mi Lin ne trovas; Se Li ka�as Sin dekstre, mi Lin ne vidas.
10 Sed mian vojon Li konas; Se Li min elprovos, mi eliros kiel oro.
11 Sur Lia irejo forte teni�as mia piedo; Lian vojon mi konservis, kaj ne forklini�is.
12 Mi ne deturnas min de la ordonoj de Liaj lipoj; Pli ol mian propran le�on mi konservis la dirojn de Lia bu�o.
13 Sed Li estas sola: kiu kontra�staros al Li? Kion Lia animo deziras, tion Li faras.
14 Kio estas destinita por mi, tion Li plenumos; Kaj Li havas multe da similaj aferoj.
15 Tial mi tremas anta� Lia viza�o, Mi primeditas, kaj mi timas Lin.
16 Dio senkura�igis mian koron, Kaj la Plejpotenculo min konfuzis.
17 �ar mi ne estas neniigita anta� la mallumo, Kaj anta� mia viza�o Li ne kovris la mallumon.

1 Kial la Plejpotenculo ne destinis tempojn, Kaj Liaj konantoj ne vidas Liajn tagojn?
2 Oni for�ovas la limojn; Oni rabas la �afaron kaj pa�tas �in.
3 Oni forkondukas la azenon de orfoj, Oni prenas kiel garantia�on la bovon de vidvino.
4 Oni forpu�as malri�ulojn de la vojo; La suferantoj sur la tero devas sin ka�i.
5 Jen kiel sova�aj azenoj ili eliras al sia laboro, por ser�i kapta�on; La stepo donas al ili panon por iliaj infanoj.
6 Sur fremda kampo ili rikoltas, Kaj en vinber�ardeno de malpiulo ili kolektas berojn.
7 Nudaj ili tradormas la nokton, �ar ili ne havas veston, Kaj dum la frosto ili havas nenion, por sin kovri.
8 De la pluvego de la montoj ili malseki�as, Kaj pro nehavado de rifu�ejo ili �irka�prenas rokon.
9 Oni for�iras orfon de la mamoj, Kaj oni ruinigas malri�ulon.
10 Ili iras nudaj, sen vestoj, Kaj malsataj ili portas garbojn;
11 Inter iliaj muroj oni pretigas oleon; Oni devigas ilin treti en vinpremejoj, dum ili mem estas soifantaj.
12 El la urbo a�di�as �emoj de homoj, Kaj la animoj de mortigatoj krias; Sed Dio ne atentas tiun blasfemadon.
13 Tiuj homoj estas kontra�uloj de la lumo; Ili ne konas Liajn vojojn, Ne revenas al Lia irejo.
14 Anta� tagi�o levi�as la mortigisto, Mortigas malri�ulon kaj senhavulon, Kaj en la nokto li estas kiel �telisto.
15 La okulo de adultulo atendas la krepuskon, Dirante: Neniu okulo min vidu; Kaj li kovras sian viza�on.
16 En mallumo oni faras subfoson sub domoj; Dum la tago oni ka�as sin �e si, ne konante lumon.
17 �ar la mallumo estas mateno por ili �iuj, �ar ili interkonati�is kun la teruroj de la mallumo.
18 Tia homo estas malpeza sur la supra�o de akvo; Malgranda estas lia parto sur la tero; Li ne iras la� la vojo de vinber�ardenoj.
19 Kiel seka tero kaj varmego englutas ne�an akvon, Tiel �eol englutas la pekulojn.
20 Forgesu lin la interno de lia patrino; La vermoj frandu lin; Oni lin ne plu rememoru; Li rompi�u kiel malbona arbo--
21 Li, kiu premas seninfanulinon, kiu ne naskis, Kaj kiu ne faras bonon al vidvino.
22 Kiu e� potenculojn maltrankviligas per sia forto, Tiel ke oni ne estas certa pri sia vivo, kiam li levi�is.
23 Dio donas al ili sendan�erecon kaj apogon, Kaj Liaj okuloj estas super iliaj vojoj.
24 Ili levi�is alte; sed subite ili ne plu ekzistas; Ili falas kaj estas forkaptataj kiel �iuj, Kaj kiel la kapo de spiko ili dehaki�as.
25 �u ne estas tiel? Kiu pruvos, ke mi mensogas, kaj senvalorigos mian parolon?

1 Ekparolis Bildad, la �u�ano, kaj diris:

2 Regado kaj timigo estas �e Li, Kiu faras pacon en Siaj altaj sferoj.
3 �u oni povas kalkuli Liajn ta�mentojn? Kaj super kiu ne levi�as Lia lumo?
4 Kiel povas homo esti prava anta� Dio? Kaj kiel naskito de virino povas esti pura?
5 Vidu, e� la luno ne estas hela Kaj la steloj ne estas puraj anta� Liaj okuloj:
6 Des pli homo, la vermo! Kaj homido, la tineo!

1 Ijob respondis kaj diris:

2 Kiel vi helpas al tiu, kiu ne havas forton! Kiel vi subtenas tiun, kies brako estas senforta!
3 Kian konsilon vi donas al tiu, kiu ne havas sa�on, Kaj kiel grandan prudenton vi montras!
4 Al kiu vi parolas vortojn? Kaj kies spirito eliras el vi?
5 La mortintoj tremas sub la akvo, Kaj anka� tiuj, kiuj vivas en �i.
6 �eol estas malkovrita anta� Li, Kaj la abismo ne havas kovron.
7 Li etendis la nordon super la malpleno, Li pendigis la teron sur nenio.
8 Li ligas la akvon en Siaj nuboj, Kaj nubo ne krevas sub tio.
9 Li kovras la tronon Kaj etendas �irka� �i Sian nubon.
10 Li faris limon sur la akvo, �is la loko, kie fini�as la lumo kaj la mallumo.
11 La kolonoj de la �ielo �anceli�as Kaj tremas de Lia krio.
12 Per Sia forto Li kvietigas la maron, Kaj per Sia sa�o Li frakasas Rahabon.
13 Per Lia spirito belegi�is la �ielo; Lia mano trapikas la tordi�antan serpenton.
14 Jen tio estas parto de Liaj vojoj; Kaj nur iometon ni a�dis pri Li. Kiu povas kompreni la tondron de Lia potenco?

1 Kaj Ijob da�rigis siajn sentencojn, kaj diris:

2 Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:
3 Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,
4 Miaj lipoj ne eldiros mal�usta�on, Kaj mia lango ne diros malvera�on.
5 Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; �is mia morto mi ne �esos rigardi min kiel senkulpan.
6 Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos �in; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi ripro�on pri tio.
7 Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontra�ulo kiel malpiulo.
8 �ar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, el�iras lian animon?
9 �u lian kriadon Dio a�skultos, Kiam trafos lin malfeli�o?
10 �u li povas havi �uon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en �iu tempo?
11 Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne ka�os anta� vi tion, kio estas �e la Plejpotenculo.
12 Jen vi �iuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhava�on?
13 Tia estas la sorto de malbona homo �e Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:
14 Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.
15 Tiujn, kiuj restos �e li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.
16 Se li kolektos ar�enton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,
17 Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la ar�enton.
18 Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si la�bon.
19 Li ku�i�as ri�a, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.
20 Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.
21 Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.
22 Li tion �etos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.
23 Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.

1 La ar�ento havas lokon, kie oni �in elakiras; Kaj la oro havas lokon, kie oni �in fandas.
2 La fero estas ricevata el polvo, Kaj el �tono oni fandas la kupron.
3 Oni faras finon al la mallumo, Kaj rezulte oni trovas la �tonojn el grandega mallumo.
4 Oni fosas kavon tie, kie oni lo�as; Kaj tie, kie pa�as neniu piedo, ili laboras pendante, forgesitaj de homoj.
5 La tero, el kiu devenas pano, Estas trafosata sube kvaza� per fajro.
6 �iaj �tonoj estas loko de safiroj, Kaj terbuloj enhavas oron.
7 La vojon ne konas rabobirdo, Kaj la okulo de falko �in ne vidis.
8 Ne pa�is sur �i sova�aj bestoj, Ne iris sur �i leono.
9 Sur rokon oni metas sian manon, Oni renversas montojn de ilia bazo.
10 En rokoj oni elhakas riverojn, Kaj �ion grandvaloran vidis la okulo de homo.
11 Oni haltigas la fluon de riveroj, Kaj ka�ita�on oni eltiras al la lumo.
12 Sed kie oni trovas la sa�on? Kaj kie estas la loko de prudento?
13 La homo ne scias �ian prezon; Kaj �i ne estas trovata sur la tero de vivantoj.
14 La abismo diras: Ne en mi �i estas; La maro diras: �i ne trovi�as �e mi.
15 Oni ne povas doni por �i plej bonan oron, Oni ne pesas ar�enton page por �i.
16 Oni ne taksas �in per oro Ofira, Nek per multekosta onikso kaj safiro.
17 Ne valoregalas al �i oro kaj vitro; Kaj oni ne povas �an�i �in kontra� vazoj el pura oro.
18 Koraloj kaj kristalo ne estas atentataj; Kaj posedo de sa�o estas pli valora ol perloj.
19 Ne valoregalas al �i topazo el Etiopujo; Pura oro ne povas esti �ia prezo.
20 De kie venas la sa�o? Kaj kie estas la loko de prudento?
21 Ka�ita �i estas anta� la okuloj de �io vivanta, Nevidebla por la birdoj de la �ielo.
22 La abismo kaj la morto diras: Per niaj oreloj ni a�dis nur famon pri �i.
23 Dio komprenas �ian vojon, Kaj Li scias �ian lokon;
24 �ar Li rigardas �is la fino de la tero, Li vidas sub la tuta �ielo.
25 Kiam Li donis pezon al la vento Kaj aran�is la akvon la�mezure,
26 Kiam Li starigis le�on por la pluvo Kaj vojon por la fulmo kaj tondro:
27 Tiam Li vidis �in kaj anoncis �in, Pretigis �in kaj esploris �in;
28 Kaj Li diris al la homoj: Vidu, timo anta� Dio estas sa�o, Kaj evitado de malbono estas prudento.

1 Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

2 Ho, se estus al mi tiel, kiel en la anta�aj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;
3 Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;
4 Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la �irmado de Dio estis super mia tendo;
5 Kiam la Plejpotenculo estis ankora� kun mi, Kaj �irka� mi estis miaj infanoj;
6 Kiam miaj pa�oj lavi�adis en butero, Kaj la roko ver�adis al mi fluojn da oleo!
7 Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aran�is al mi sidon sur la placo,
8 Vidis min junuloj kaj ka�is sin, Kaj maljunuloj levi�is kaj staris;
9 Eminentuloj �esis paroli Kaj metis la manon sur sian bu�on;
10 La vo�o de altranguloj sin ka�is, Kaj ilia lango alglui�is al ilia palato.
11 Kiam orelo a�dis, �i nomis min feli�a; Kiam okulo vidis, �i gloris min;
12 �ar mi savadis kriantan malri�ulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.
13 Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis �ojigata de mi.
14 Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.
15 Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;
16 Mi estis patro por la malri�uloj, Kaj ju�an aferon de homoj nekonataj mi esploradis;
17 Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi el�iradis la kaptita�on.
18 Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;
19 Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj bran�oj.
20 Mia gloro estas �iam nova, Kaj mia pafarko �iam reforti�as en mia mano.
21 Oni a�skultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.
22 Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.
23 Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian bu�on, kiel por malfrua pluvo.
24 Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia viza�o ne falis.
25 Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la �efa loko; Mi lo�is kiel re�o inter ta�mentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.

1 Sed nun ridas pri mi homoj pli junaj ol mi, Kies patrojn mi ne volus starigi kun la hundoj de miaj �afaroj;
2 Kies forto de la manoj estis senbezona por mi, Kaj kiuj ne povis atingi maljunecon;
3 Kiuj pro malri�eco kaj malsato solece kuris En la dezerton mizeran kaj senvivan;
4 Kiuj el�iras atriplon apud la arbeta�oj, Kaj kies pano estas la radiko de genisto.
5 El meze de la homoj oni elpelas ilin; Oni krias sur ilin, kiel sur �teliston;
6 En terfendoj �e la valoj ili lo�as, En truoj de la tero kaj de rokoj;
7 Inter la arbeta�oj ili krias, Sub la kardoj ili kolekti�as;
8 Kiel infanoj de senta�guloj kaj sennomuloj, Ili estas elpelitaj el la lando.
9 Kaj nun mi fari�is objekto de ilia mokokanto, Mi fari�is por ili objekto de babilado.
10 Ili abomenas min, malproksimi�as de mi, Ne timas kra�i sur mian viza�on.
11 Li malligis mian �nuron kaj turmentas min, Kaj ili for�etis anta� mi la bridon.
12 Dekstre buboj stari�is, kaj pu�as miajn piedojn; Ili ebenigis kontra� mi siajn pereigajn vojojn;
13 Ili disfosis mian vojon, facile pereigas min, Ne bezonante helpanton;
14 Ili venas kiel tra lar�a bre�o, �etas sin tumulte.
15 Teruroj turnis sin kontra� min, Forpelis mian majeston kiel vento; Kiel nubo foriris mia feli�o.
16 Kaj nun elver�i�as mia animo; Kaptis min tagoj de mizero.
17 En la nokto miaj ostoj trabori�as en mi, Kaj miaj mordetantoj ne dormas.
18 Kun granda malfacileco demeti�as mia vesto; Premas min la rando de mia �emizo.
19 Oni komparas min kun koto; Mi simili�is al polvo kaj cindro.
20 Mi krias al Vi, sed Vi ne respondas al mi; Mi staras, ke Vi atentu min.
21 Vi fari�is kruelulo por mi; Per la forto de Via mano Vi montras al mi Vian malamon.
22 Vi levis min en la venton, Lasis min kaj neniigis min en la ventego.
23 Mi scias, ke Vi transdonos min al la morto, En la kunvenejon de �io vivanta.
24 Sed �u oni povas ne deziri eltiri manon, Kaj krii en sia malfeli�o?
25 �u mi ne ploris pri tiu, kiu havis malfeli�an tempon? �u mia animo ne aflikti�is pri malri�ulo?
26 Mi atendis bonon, sed venis malbono; Mi esperis lumon, sed venis mallumo.
27 Miaj interna�oj bolas kaj ne �esas; Atakis min tempo de mizero.
28 Mi estas nigra, sed ne de la suno; Mi levi�as en la komunumo kaj krias.
29 Mi fari�is frato al la �akaloj Kaj kamarado al la strutoj.
30 Mia ha�to nigri�is sur mi, Kaj miaj ostoj seki�is de varmego.
31 Mia harpo fari�is plendilo, Kaj mia fluto fari�is vo�o de plorantoj.

1 Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.
2 Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?
3 �u ne malfeli�on al malpiulo, Kaj forpu�on de malbonagantoj?
4 �u Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas �iujn miajn pa�ojn?
5 �u mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?
6 Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinki�os pri mia senkulpeco.
7 Se mia pa�o forklini�is de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano alglui�is makulo:
8 Tiam mi semu kaj alia man�u, Kaj mia idaro elradiki�u.
9 Se mia koro forlogi�is al virino, Kaj mi ka�e atendis �e la pordo de mia amiko:
10 Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj klini�u super �i.
11 �ar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni ju�istoj.
12 Tio estas fajro, kiu ekstermas �is la abismo, Kaj mian tutan akirita�on �i elradikigus.
13 �u mi mal�atis la rajton de mia servisto a� de mia servistino, Kiam ili havis ju�an aferon kun mi?
14 Tiam kion mi farus, kiam Dio levi�us? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?
15 Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro anka� lin.
16 �u mi rifuzis la deziron de senhavuloj? A� �u mi turmentis la okulojn de vidvino?
17 �u mian panpecon mi man�is sola? �u ne man�is de �i anka� orfo?
18 �ar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.
19 Kiam mi vidis malfeli�ulon sen vesto Kaj malri�ulon sen kovro,
20 �u tiam ne benis min liaj lumboj, �u li ne estis varmigata per la lano de miaj �afoj?
21 Se mi levis mian manon kontra� orfon, �ar mi vidis en la pordego helpon al mi,
22 En tia okazo mia �ultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompi�u de kano.
23 �ar mi timas la punon de Dio, Kaj �ian pezon mi ne povus elteni.
24 �u mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?
25 �u mi �ojis, ke mia ri�eco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?
26 Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,
27 �u tiam sekrete forlogi�is mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?
28 Anka� tio estus krimo ju�inda, �ar mi forneus per tio Dion en la alto.
29 �u mi �ojis pri malfeli�o de mia malamiko? A� �u mi estis ravita, se lin trafis malbono?
30 Mi ne permesis al mia gor�o peki Per eldiro de malbeno kontra� lia animo.
31 �u la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne sati�us de lia karno!
32 Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.
33 �u mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por ka�i en mia brusto miajn pekojn?
34 En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.
35 Ho, se iu a�skultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,
36 Mi portus �in sur mia �ultro, Mi metus �in sur min kiel kronon,
37 Mi raportus al li pri la nombro de miaj pa�oj; Mi alproksimi�us al li kiel al princo.
38 Se mia lando kriis kontra� mi, Kaj �iaj sulkoj ploris,
39 Se �iajn fruktojn mi man�is senpage, Kaj mi afliktis la animon de �iaj mastroj:
40 Tiam anstata� tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstata� hordeo dornoj.

Fini�is la paroloj de Ijob.

1 Kaj tiuj tri viroj �esis respondi al Ijob, �ar li opiniis sin prava.
2 Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Bara�el, Buzano, el la familio de Ram. Kontra� Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;
3 kaj kontra� liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.
4 Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, �ar ili estis pli a�aj ol li.
5 Sed kiam Elihu vidis, ke ne trovi�as respondo en la bu�o de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

6 Kaj ekparolis Elihu, filo de Bara�el, la Buzano, kaj diris:

Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.
7 Mi pensis: La a�o parolu, Kaj la jarmulto montru sa�on.
8 Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.
9 Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias ju�i,
10 Tial mi diras: A�skultu min; Mi anka� eldiros mian opinion.
11 Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, �is vi trovos la �ustan parolon.
12 Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.
13 Ne diru: Ni trovis la sa�on. Dio instruu lin, ne homo.
14 Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.
15 Ili perdis la kura�on, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.
16 Mi atendis, �is ili �esos paroli; Sed �ar ili haltis kaj ne plu respondis,
17 Tial anka� mi de mia flanko respondos, Mi anka� eldiros mian opinion.
18 �ar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.
19 Mia interno estas kiel vino �topfermita, Kiu krevigas novan felsakon.
20 Mi ekparolos, kaj tiam fari�os al mi pli facile; Mi malfermos mian bu�on, kaj mi respondos.
21 Mi ne atentos la viza�on de persono, Kaj mi ne flatos al homo;
22 �ar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.

1 A�skultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu �iujn miajn vortojn.
2 Jen mi malfermis mian bu�on, Parolas mia lango en mia gor�o.
3 �uste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.
4 La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.
5 Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontra� mi, kaj stari�u.
6 Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi anka� estas farita el argilo.
7 Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia �ar�o ne pezos sur vi.
8 Vi parolis anta� miaj oreloj, Kaj mi a�dis la sonon de tiaj vortoj:
9 Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;
10 Jen Li trovis ion ripro�indan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;
11 Li metis miajn piedojn en �tipon; Li observas �iujn miajn vojojn.
12 Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; �ar Dio estas pli granda ol homo.
13 Kial vi havas pretendon kontra� Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri �iuj Siaj faroj?
14 Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.
15 En son�o, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,
16 Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas �in,
17 Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontra� fiereco,
18 Por �irmi lian animon kontra� pereo Kaj lian vivon kontra� falo sub glavon.
19 Anka� per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam �iuj liaj ostoj estas ankora� fortaj.
20 Kaj abomenata fari�as por li en lia vivo la man�a�o, Kaj por lia animo la franda�o.
21 Lia karno konsumi�as tiel, ke oni �in jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj anta�e estis nevideblaj.
22 Kaj lia animo alproksimi�as al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.
23 Sed se li havas por si an�elon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,
24 Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, �ar Mi trovis pardonigon.
25 Tiam lia korpo fari�as denove fre�a, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.
26 Li pre�as al Dio, Kaj �i Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian viza�on kun �ojo, Kaj rekompencas la homon la� lia virteco.
27 Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;
28 Li liberigis mian animon, ke �i ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.
29 �ion �i tion Dio faras Du a� tri fojojn kun homo,
30 Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.
31 Atentu, Ijob, a�skultu min; Silentu, kaj mi parolos.
32 Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, �ar mi dezirus, ke vi montri�u prava.
33 Se ne, tiam a�skultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi sa�on.

1 Elihu parolis plue, kaj diris:

2 A�skultu, sa�uloj, miajn vortojn; Kaj vi, kompetentuloj, atentu min.
3 �ar la orelo esploras la parolon, Kiel la palato gustumas la man�a�on.
4 Decidon ni elektu al ni; Ni esploru inter ni, kio estas bona.
5 �ar Ijob diris: Mi estas prava, Sed Dio forigis mian rajton;
6 En mia ju�a afero mi estas refutata; Turmentas min mia sago, kvankam mi estas senkulpa.
7 Kiu homo estas simila al Ijob, Kiu trinkas mokojn kiel akvon?
8 Kaj li estas preta ali�i al malbonaguloj Kaj iri kun malpiuloj;
9 �ar li diras: Homo ne havas utilon, Se li ser�as favoron de Dio.
10 Tial a�skultu min, ho sa�aj homoj: Dio estas malproksima de malbonagoj, Kaj la Plejpotenculo estas malproksima de maljusteco;
11 Sed Li repagas al homo la� liaj agoj, Kaj la� la vojo de �iu Li renkontas lin.
12 Vere, Dio ne malbonagas, Kaj la Plejpotenculo ne kurbigas la veron.
13 Kiu komisiis al Li la teron? Kaj kiu starigis Lin super la tuta mondo?
14 Se Li pensus nur pri Si, Se Li prenus al Si Sian spiriton kaj spiron,
15 Tiam pereus absolute �iu karno, Kaj homo refari�us polvo.
16 Se vi havas prudenton, a�skultu �i tion; Atentu la vo�on de miaj paroloj.
17 �u povas regi malamanto de justeco? �u vi povas akuzi la Plejjustulon?
18 �u oni povas diris al re�o: Senta�gulo; A� al altranguloj: Malpiulo?
19 Sed Li ne atentas la viza�on de princoj, Kaj ne preferas ri�ulon anta� malri�ulo; �ar �iuj estas farita�o de Liaj manoj.
20 Momente ili mortas, noktomeze ili tumulti�as kaj malaperas; Ne de homa mano estas forigataj la potenculoj.
21 �ar Liaj okuloj estas super la vojoj de homo, Kaj �iujn liajn pa�ojn Li vidas.
22 Ne ekzistas mallumo nek ombrego, Kie povus sin ka�i malbonaguloj.
23 Li ne bezonas multe klopodi kun homo, Ke li iru al Dio por ju�o.
24 Li pereigas la fortulojn sennombre Kaj starigas sur ilia loko aliajn;
25 �ar Li scias iliajn farojn; Li renversas ilin en la nokto, kaj ili frakasi�as.
26 Kiel malpiulojn Li frapas ilin sur loko, kie �iuj vidas;
27 Pro tio, ke ili forturni�is de Li Kaj ne penis kompreni �iujn Liajn vojojn,
28 Sed venigis al Li la kriadon de malri�ulo, Kaj Li a�dis la kriadon de mizeruloj.
29 Se Li kvietigas, tiam kiu povas ribeligi? Se Li ka�as Sian viza�on, tiam kiu povas Lin vidi? Tiel estas egale kun nacio kaj kun aparta homo,
30 Por ke ne regu homo hipokrita, El la pekigantoj de popolo.
31 Al Dio oni devas diri: Mi fieri�is, mi ne plu faros malbonon;
32 Kion mi ne vidas, pri tio instruu min; Se mi faris maljusta�on, mi ne plu faros.
33 �u konforme al via opinio Li devas repagi? Al vi ja ne pla�is. Vi elektu, ne mi; Kaj kion vi scias, tion diru.
34 Sa�aj homoj diros al mi, Kaj prudenta homo, kiu min a�skultas:
35 Ijob parolas malsa�e, Kaj liaj vortoj estas malprudentaj.
36 Ho, se Ijob estus elprovita �is la fino, Pro tio, ke li ali�as al homoj pekaj;
37 �ar al sia peko li aldonas blasfemon; Inter ni li mokas, kaj multe parolas kontra� Dio.

1 Elihu parolis plue, kaj diris:

2 �u tion vi opinias justa, ke vi diras: Mi estas pli prava ol Dio?
3 �ar vi diras: Kiom tio utilas al vi? Kian profiton mi havas kompare kun tiu okazo, se mi pekus?
4 Mi respondos al vi, Kaj kune anka� al viaj amikoj:
5 Rigardu la �ielon, kaj vidu; Rigardu la nubojn, kiel tro alte ili estas por vi.
6 Se vi pekas, kiom vi malutilas al Li? Kaj se viaj malbonagoj estas multaj, kion vi faras al Li?
7 Se vi estas virta, kion vi donas al Li? A� kion Li prenas el via mano?
8 Al homo, simila al vi, povas ion fari via malbonago, Kaj via virteco havas signifon nur por homido.
9 Pro multe da premado oni krias; Oni �emas pro la brako de potenculoj.
10 Sed oni ne diras: Kie estas Dio, kiu min kreis, Kiu donas kantojn en la nokto,
11 Kiu instruas nin pli ol la brutojn sur la tero, Prudentigas nin pli ol la birdojn de la �ielo?
12 Tie ili krias pri la fiereco de la malbonuloj, Sed Li ne respondas.
13 Tamen malvere estas, ke Dio ne a�das Kaj ke la Plejpotenculo ne vidas.
14 Kvankam vi diras, ke vi Lin ne vidas, Ekzistas tamen ju�o �e Li; Kaj vi atendu Lin.
15 Sed �ar Li nun ne montras Sian koleron Kaj ne atentas la tro grandan malvirtecon,
16 Tial Ijob vante malfermis sian bu�on Kaj tre multe parolas malprudente.

1 Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

2 Atendu ankora� iom; mi montros al vi, �ar mi havas ankora� kion paroli pro Dio.
3 Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.
4 �ar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas anta� vi.
5 Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun mal�atas; Li estas potenca per la forto de la koro.
6 Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.
7 Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun re�oj sur trono Li sidigas ilin por �iam, Por ke ili estu altaj.
8 Kaj se ili estas ligitaj per �enoj, Malliberigitaj mizere per �nuroj,
9 Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.
10 Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.
11 Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;
12 Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.
13 La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;
14 Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la mal�astuloj.
15 Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.
16 Anka� vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon �e via tablo, plena de grasa�oj.
17 Sed vi fari�is plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj ju�o tenas sin kune.
18 Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de ela�eto ne deklinu vin.
19 �u Li atentos vian ri�econ? Ne, nek oron, nek forton a� potencon.
20 Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.
21 Gardu vin, ne klini�u al malpieco; �ar tion vi komencis pro la mizero.
22 Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?
23 Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?
24 Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.
25 �iuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.
26 Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.
27 Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili ver�i�as pluve el la nebulo;
28 Ver�i�as la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.
29 Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapi�ojn de Sia tendo,
30 Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.
31 �ar per ili Li ju�as la popolojn Kaj donas anka� man�a�on abunde.
32 Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al �i aperi denove.
33 Anta�diras pri �i �ia bruo, Kaj e� la brutaroj, kiam �i alproksimi�as.

1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
2 A�skultu atente en la bruo Lian vo�on, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia bu�o.
3 Sub la tutan �ielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
4 Post �i ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta vo�o, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam a�di�as Lia vo�o.
5 Mirinde tondras Dio per Sia vo�o; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
6 Al la ne�o Li diras: Falu sur la teron; Anka� al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
7 Sur la manon de �iu homo Li metas sigelon, Por ke �iuj homoj sciu Lian faron.
8 La sova�a besto iras en sian kavon Kaj restas en sia lo�ejo.
9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fari�as kvaza� fanda�o.
11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo dis�utas Lian lumon.
12 Li direktas ilin �irka�en, kien Li volas, Por ke ili plenumu �ion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
13 �u por puno de ia lando, �u por favorkora�o Li ilin direktas.
14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
15 �u vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
16 �u vi komprenas, �e la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
17 Kiamaniere viaj vestoj varmi�as, Kiam la tero kvieti�as de sude?
18 �u vi povas etendi kun Li la �ielon, Firman kiel fandita spegulo?
19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
20 �u estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la �ielo, Kiam la vento pasas kaj purigas �in.
22 De norde venas oro; �irka� Dio estas terura brilo.
23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la sa�uloj.

1 La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:

2 Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?
3 Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
4 Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.
5 Kiu starigis �iajn mezurojn, se vi tion scias? A� kiu etendis super �i rekto�nuron?
6 Sur kio estas enfortikigitaj �iaj bazoj, A� kiu ku�igis �ian angul�tonon,
7 Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj �ojkriado de �iuj filoj de Dio?
8 Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam �i elpu�i�is kvaza� el la ventro de patrino;
9 Kiam Mi faris la nubon �ia vesto Kaj mallumon �iaj vinda�oj,
10 Kaj starigis al �i limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,
11 Kaj diris: �is �i tie aliru, sed ne plu, Kaj �i tie rompi�ados viaj majestaj ondoj?
12 �u vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenru�o �ian lokon,
13 Ke �i kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskui�u el �i;
14 Ke ilia interna�o renversi�u kiel koto, Kaj ke ili tute konfuzi�u;
15 Ke de la malpiuloj forpreni�u ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?
16 �u vi venis �is la fontoj de la maro? Kaj �u vi iradis sur la fundo de la abismo?
17 �u malfermi�is anta� vi la pordego de la morto? Kaj �u vi vidis la pordegon de la mallumego?
18 �u vi pririgardis la lar�on de la tero? Diru, �u vi scias �ion �i tion?
19 Kie estas la vojo al la lo�ejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,
20 Ke vi konduku �in al �ia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al �ia domo?
21 �u vi sciis, kiam vi naski�os Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?
22 �u vi venis al la devenejo de la ne�o, Kaj �u vi vidis la devenejon de la hajlo,
23 Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?
24 Kie estas la vojo, la� kiu dividi�as la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?
25 Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,
26 Por doni pluvon sur teron, kie neniu trovi�as, Sur dezerton senhoman,
27 Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?
28 �u la pluvo havas patron? A� kiu naskigis la gutojn de roso?
29 El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la �ielo?
30 Simile al �tono malmoli�as la akvo, Kaj la supra�o de la abismo kunfirmi�as.
31 �u vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? A� �u vi povas malligi la ligon de Oriono?
32 �u vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun �iaj infanoj?
33 �u vi konas la le�ojn de la �ielo? A� �u vi povas aran�i �ian regadon super la tero?
34 �u vi povas levi al la nubo vian vo�on, Ke abundo da akvo vin kovru?
35 �u vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?
36 Kiu metis en la internon la sa�on? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?
37 Kiu estas tiel sa�a, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elver�as la felsakojn de la �ielo,
38 Kiam la polvo kunfandi�as Kaj la terbuloj kunglui�as?

39 �u vi �asas kapta�on por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,
40 Kiam ili ku�as en la nestegoj, Sidas embuske en la la�bo?

41 Kiu pretigas al la korvo �ian man�a�on, Kiam �iaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion man�i?

1 �u vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? �u vi observis la aku�i�on de la cervinoj?
2 �u vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? A� �u vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
3 Ili fleksi�as, el�etas siajn idojn, Liberi�as de siaj doloroj.
4 Iliaj infanoj forti�as, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

5 Kiu donis liberecon al la sova�a azeno? Kaj kiu malligis �iajn ligilojn?
6 La dezerton Mi faris �ia domo, Kaj stepon �ia lo�ejo;
7 �i ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto �i ne a�das;
8 La produkta�oj de la montoj estas �ia man�a�o, Kaj �i ser�as �ian verda�on.

9 �u bubalo volos servi al vi? �u �i volos nokti �e via man�ujo?
10 �u vi povas alligi bubalon per �nuro al bedo? �u �i erpos post vi valojn?
11 �u vi fidos �in pro �ia granda forto? Kaj �u vi komisios al �i vian laboron?
12 �u vi havos konfidon al �i, ke �i reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

13 La flugilo de struto levi�as gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
14 �ar �i lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
15 �i forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sova�a besto povas ilin disbati.
16 �i estas kruela por siaj idoj, kvaza� ili ne estus �iaj; �i ne zorgas pri tio, ke �ia laboro estas vana;
17 �ar Dio senigis �in je sa�o Kaj ne donis al �i prudenton.
18 Kiam �i levi�as alten, �i mokas �evalon kaj �ian rajdanton.

19 �u vi donas forton al la �evalo? �u vi vestas �ian kolon per kolharoj?
20 �u vi povas saltigi �in kiel akrido? Terura estas la beleco de �ia ronkado.
21 �i fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; �i eliras kontra� armiton;
22 �i ridas pri timo kaj ne senkura�i�as, Kaj ne retiras sin de glavo.
23 Super �i sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
24 Kun bruo kaj kolero �i glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile �e sonado de trumpeto.
25 Kiam eksonas la trumpeto, �i ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime �i flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

26 �u pro via sa�o flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
27 �u pro via ordono levi�as la aglo Kaj faras alte sian neston?
28 Sur roko �i lo�as, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
29 De tie �i elrigardas por si man�a�on; Malproksime vidas �iaj okuloj.
30 �iaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie �i estas.

1 Kaj la Eternulo plue parolis al Ijob, kaj diris:

2 �u povas blasfemanto disputi kun la Plejpotenculo? La malla�danto de Dio tion respondu.

3 Kaj Ijob respondis al la Eternulo, kaj diris:

4 Jen mi estis facilanima; kion mi povas respondi al Vi? Mi metas mian manon sur mian bu�on.
5 Unu fojon mi parolis, kaj mi ne respondos; Tion mi ne faros duan fojon.

6 Kaj la Eternulo respondis al Ijob el la ventego, kaj diris:

7 Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
8 �u vi volas senvalorigi Mian verdikton, Akuzi Min, por ke vi montri�u prava?
9 Se vi havas tian brakon, kiel Dio, Kaj se vi povas tondri per vo�o simile al Li,
10 Tiam ornamu vin per majesto, kaj alti�u, Vestu vin per gloro kaj belegeco;
11 Elver�u la furiozon de via kolero; Ekrigardu �ion fieran kaj humiligu �in;
12 Ekrigardu �iun fierulon kaj konfuzu lin; Kaj frakasu la malpiulojn sur ilia loko;
13 Ka�u ilin �iujn en la tero; Ilian viza�on kovru per mallumo.
14 Tiam Mi gloros vin, Se via dekstra mano vin helpos.

15 Vidu la hipopotamon, kiun Mi kreis apud vi; Herbon �i man�as, kiel bovo.
16 Vidu, �ia forto estas en �iaj lumboj, Kaj �ia fortikeco estas en la muskoloj de �ia ventro.
17 �i stre�as sian voston kiel cedron, La tendenoj de �iaj femuroj estas interplektitaj.
18 �iaj ostoj estas kiel kupraj tuboj, �iaj ostoj estas kiel feraj stangoj.
19 �i estas la komenco de la vojoj de Dio; �ia Kreinto donis al �i �ian glavon.
20 La montoj alportas al �i man�a�on, Kaj �iuj bestoj de la kampo tie ludas.
21 Sub ombrori�aj arboj �i ku�as, Sub kovro de kanoj kaj en �limo.
22 Ombrori�aj arboj �irmas �in per sia ombro, �irka�as �in salikoj apud torentoj.
23 Se la rivero tumultas, �i ne konfuzi�as; �i staras trankvile, se e� Jordan enver�i�us en �ian bu�on.
24 �u iu povas preni �in anta� �iaj okuloj, �u iu povas trabori per �nuroj �ian nazon?

1 �u vi povas eltiri levjatanon per fi�hoko, A� ligi per �nuro �ian langon?
2 �u vi povas trameti kanon tra �ia nazo Kaj trapiki �ian vangon per pikilo?
3 �u �i multe petegos vin, A� parolos al vi flata�ojn?
4 �u �i faros interligon kun vi? �u vi povas preni �in kiel por�iaman sklavon?
5 �u vi amuzi�os kun �i kiel kun birdo? A� �u vi ligos �in por viaj knabinoj?
6 �u kamaradoj �in dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 �u vi povas plenigi per pikiloj �ian ha�ton Kaj per fi�istaj hokoj �ian kapon?
8 Metu sur �in vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj �in ne plu entreprenos.
9 Vidu, la espero �iun trompos; Jam ekvidinte �in, li falos.
10 Neniu estas tiel kura�a, por inciti �in; Kiu do povas stari anta� Mi?
11 Kiu anta�e ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta �ielo �io estas Mia.
12 Mi ne silentos pri �iaj membroj, Pri �ia forto kaj bela staturo.
13 Kiu povas levi �ian veston? Kiu aliros al �ia paro da makzeloj?
14 Kiu povas malfermi la pordon de �ia viza�o? Teruro �irka�as �iajn dentojn.
15 �iaj fieraj skvamoj estas kiel �ildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 Unu kuntu�i�as kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 Unu alfortiki�is al la alia, Interkuni�is kaj ne disi�as.
18 �ia terno briligas lumon, Kaj �iaj okuloj estas kiel la palpebroj de la �ielru�o.
19 El �ia bu�o eliras tor�oj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 El �iaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto a� kaldrono.
21 �ia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el �ia bu�o.
22 Sur �ia kolo lo�as forto, Kaj anta� �i kuras teruro.
23 La partoj de �ia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur �i, kaj ne �anceli�as.
24 �ia koro estas malmola kiel �tono, Kaj fortika kiel suba muel�tono.
25 Kiam �i sin levas, ektremas fortuloj, Konsterni�as de teruro.
26 Glavo, kiu alproksimi�as al �i, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, a� kiraso.
27 Feron �i rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 Ne forpelos �in sago; �tonoj el �ton�etilo fari�as pajleroj anta� �i.
29 Bastonegon �i rigardas kiel pajlon, Kaj �i mokas la sonon de lanco.
30 Sube �i havas akrajn pecetojn; Kiel dra�rulo �i ku�as sur la �limo.
31 Kiel kaldronon �i ondigas la profundon; La maron �i kirlas kiel �mira�on.
32 La vojo post �i lumas; La abismo aperas kiel griza�o.
33 Ne ekzistas sur la tero io simila al �i; �i estas kreita sentima.
34 �i rigardas malestime �ion altan; �i estas re�o super �iuj sova�aj bestoj.

1 Ijob respondis al la Eternulo, kaj diris:

2 Mi scias, ke Vi �ion povas fari, Kaj ke nenio, kion Vi entreprenas, estas malfacila por Vi.
3 Kiu estas tiu, kiu kovras malkompetente la plej altan decidon? Jes, mi parolis sen komprenado pri aferoj, Kiuj estas tro misteraj por mi, kaj kiujn mi ne konas.
4 A�skultu, kaj mi parolos; Mi demandos Vin, kaj Vi sciigu al mi.
5 Nur per la oreloj mi a�dis pri Vi; Sed nun mia okulo Vin vidis.
6 Tial mi faras al mi ripro�on, Kaj mi pentas en polvo kaj cindro.

7 Post kiam la Eternulo parolis tiujn vortojn al Ijob, la Eternulo diris al Elifaz, la Temanano: Mia kolero ekflamis kontra� vi kaj kontra� viaj du amikoj, pro tio, ke vi ne parolis anta� Mi tiel �uste, kiel Mia servanto Ijob.
8 Prenu do nun al vi sep bovojn kaj sep �afojn, kaj iru al Mia servanto Ijob, kaj alportu bruloferon pro vi; kaj Mia servanto Ijob pre�os por vi; �ar nur lin Mi atentos, por ne fari al vi punon pro tio, ke vi ne parolis anta� Mi tiel �uste, kiel Mia servanto Ijob.
9 Kaj iris Elifaz, la Temanano, kaj Bildad, la �u�ano, kaj Cofar, la Naamano, kaj faris tion, kion diris al ili la Eternulo. Kaj la Eternulo atentis Ijobon.
10 Kaj la Eternulo redonis la forprenita�on al Ijob, kiam li pre�is por siaj amikoj. Kaj la Eternulo donis al Ijob duoble pli ol �io, kion li havis anta�e.
11 Kaj venis al li �iuj liaj fratoj kaj �iuj liaj fratinoj kaj �iuj liaj anta�aj konatoj, kaj ili man�is kun li en lia domo, kaj esprimis al li sian kunsenton, kaj konsolis lin pri la tuta malbono, kiun la Eternulo venigis sur lin; kaj �iu el ili donis al li po unu kesito, kaj �iu po unu ora ringo.
12 Kaj la Eternulo benis la lastajn jarojn de Ijob pli ol la komencajn; kaj li havis dek kvar mil �afojn kaj ses mil kamelojn kaj mil parojn da bovoj kaj mil azeninojn.
13 Kaj li havis sep filojn kaj tri filinojn.
14 Al unu el �i tiuj li donis al nomon Jemima, al la dua la nomon Kecia, kaj al la tria la nomon Keren-Hapu�.
15 Kaj en la tuta lando ne trovi�is virinoj tiel belaj, kiel la filinoj de Ijob; kaj ilia patro donis al ili heredan poseda�on inter iliaj fratoj.
16 Kaj post tio Ijob vivis cent kvardek jarojn, kaj li vidis siajn filojn kaj nepojn �is la kvara generacio.
17 Kaj Ijob mortis, maljuna kaj sati�inta de la vivo.