1 Alta kanto de Salomono.
2 Ho, li kisu min per kisoj de sia buo!
ar via amo estas pli bona, ol vino.
3 Ho, kiel bonodoras viaj aromaoj!
Via nomo similas al elverita oleo;
Tial la fralinoj amas vin.
4 Altiru min; ni postkuros vin.
La reo envenigu min en siajn ambrojn;
Ho, ni ojos kaj gajios kun vi;
Ni memoros vian amon pli, ol vinon;
Sincere oni amas vin.
5 Mi estas nigra, tamen beleta,
Ho filinoj de Jerusalem,
Kiel la tendoj de Kedar,
Kiel la tapetoj de Salomono.
6 Ne rigardu min, ke mi estas nigreta:
La suno min brulkolorigis.
La filoj de mia patrino koleris kontra mi;
Ili faris min gardistino de la vinberardenoj;
Mian propran vinberardenon mi ne gardis.
7 Diru al mi, ho vi, kiun mia animo amas,
Kie vi patas, kie vi ripozigas vian brutaron tagmeze:
Kial mi similu al vagistino
e la brutaroj de viaj kamaradoj?
8 Se vi ne scias tion, ho belulino inter virinoj,
Sekvu la paojn de la afaro,
Kaj patu viajn kapridojn e la tendoj de la patistoj.
9 Al la evalino en la aroj de Faraono
Mi komparas vin, ho mia amatino.
10 Belaj estas viaj vangoj sub la orelringoj,
Via kolo sub la laoj de perloj.
11 Orajn orelringojn ni faros al vi,
Kun arentaj enkrustaoj.
12 Dum la reo sidas e la festotablo,
Mia nardo bonodoras.
13 Kiel fasko de mirho, restanta inter miaj mamoj,
Estas al mi mia amato.
14 Kiel floraro de kofero estas por mi mia amato,
En la vinberardenoj de En-Gedi.
15 Ho, vi estas bela, mia amatino; ho, vi estas ja bela;
Viaj okuloj estas kiel e kolomboj.
16 Ho, vi estas bela, mia amato, kaj arma;
Nia lito estas kiel freaj herboj;
17 La traboj de nia domo estas cedraj,
Niaj evronoj estas abiaj.
1 Mi estas la lilio de aron,
La rozo de la valoj.
2 Kiel rozo inter la dornoj,
Tiel estas mia amatino inter la knabinoj.
3 Kiel pomarbo inter arboj nefruktaj,
Tiel estas mia amato inter la junuloj.
Mi sopiris al lia ombro, jen mi sidiis;
Kaj liaj fruktoj estas bongustaj al mia palato.
4 Li enkonduku min en vindomon,
Kaj lia standardo super mi estu la amo.
5 Plifortigu min per vinberkuko,
Refreigu min per pomsuko;
ar mi estas malsana de amo.
6 Lia maldekstra mano estu sub mia kapo,
Lia dekstra irkaprenu min.
7 Mi urligas vin, ho filinoj de Jerusalem,
Je la gazeloj a la cervoj de la kampo:
Ne veku nek sendormigu la amatinon,
is i mem volos.
8 Ho, jen estas la voo de mia amato! Ho, jen li venas,
Rapidante sur la montoj, saltante sur la altaoj.
9 Mia amato similas al gazelo a al cervo.
Ho, jen li staras post nia muro,
Rigardante tra la fenestro,
Sin montrante e la krado.
10 Mia amato vokas, li parolas al mi:
Leviu, mia amatino, mia belulino, ho venu;
11 ar la vintro jam forpasis,
La pluvo pasis kaj malaperis;
12 La floroj jam estas sur la tero;
La kantosezono jam alvenis,
Kaj la voo de la turto jam adias en nia lando;
13 La figarbo jam maturigas siajn fruktetojn,
La vinbertrunkoj siajn vinberetojn,
Kiuj jam bonodoras.
Leviu, mia amatino, mia belulino, kaj venu.
14 Ho mia kolombino, en la krevaoj de la roko, en la kaejo de
la rokkrutao,
Montru al mi vian aspekton, adigu al mi vian voon;
ar via voo estas dola, kaj via aspekto estas bela.
15 Kaptu al ni la akalojn, la malgrandajn akalojn,
La detruantojn de la vinberardenoj,
Kiam niaj vinberardenoj buronas.
16 Mia amato apartenas al mi,
Kaj mi apartenas al li,
Kiu patas inter la rozoj.
17 is la tago malvarmetios kaj la ombroj forkuros,
Turnu vin, ho amato, similiu al gazelo a al cervo
Sur la montoj de aromaoj.
1 Sur mia kuejo dum la nokto mi seris tiun, kiun mia animo
amas;
Mi seris lin, sed mi lin ne trovis.
2 Mi levios, kaj irados tra la urbo;
Sur la stratoj kaj placoj mi seros tiun, kiun mia animo
amas;
Mi seris lin, sed mi lin ne trovis.
3 La gardistoj, kiuj iradas tra la urbo, renkontis min,
Al ili mi demandis: u vi vidis tiun, kiun mia animo amas?
4 Kiam mi nur ekforiris de ili,
Mi renkontis tiun, kiun mia animo amas;
Mi tenis lin, kaj ne delasis lin,
is mi enkondukis lin en la domon de mia patrino,
Kaj en la ambron de i, kiu naskis min.
5 Mi urligas vin, ho filinoj de Jerusalem,
Je la gazeloj a cervoj de la kampo:
Ne veku nek sendormigu la amatinon,
is i mem volos.
6 Kiu estas i, kiu venas el la dezerto, kiel kolono de fumo
Parfumita per mirho kaj olibano,
Per iaj pudroj de la parfumisto?
7 Jen estas la lito de Salomono!
Sesdek fortuloj irkaas in
El la fortuloj de Izrael,
8 iuj tenantaj glavojn, kompetentaj batalantoj;
iu portas sian glavon e sia femuro,
Pro la teruro de la nokto.
9 Edzian liton el la ligno de Lebanon
Konstruis al si la reo Salomono.
10 iajn kolonojn li konstruis el arento,
La arpentaon el oro, la tegaon el purpuro;
La interno estas pavimita per la amo de la filinoj de
Jerusalem.
11 Iru tien, ho filinoj de Cion, kaj vidu la reon Salomono,
Vestitan per la krono, per kiu lia patrino kronis lin en la
tago de lia edziofesto,
En la tago de la ojo de lia koro.
1 Vi estas bela, mia amatino, vi estas bela;
Viaj okuloj estas kolombaj, malanta via vualo.
Viaj haroj estas kiel aro da kaprinoj,
Deirantaj sur la deklivo de la monto Gilead.
2 Viaj dentoj estas kiel tondotaj afinoj,
Kiuj elvenas el la lavejo;
iuj estas en paroj,
Kaj ne mankas e unu el ili.
3 Viaj lipoj estas kiel rua fadeno,
Kaj via elparolado estas bela;
Kiel peco de granato, viaj vangoj aspektas
Malanta via vualo.
4 Via kolo estas kiel la turo de David, kiu estas konstruita
kiel armiltenejo;
Mil ildoj pendas sur i,
iuj ildoj de la potenculoj.
5 Viaj du mamoj estas kiel du cervidoj, emeloj de gazelino,
Kiuj sin patas inter la rozoj.
6 is la tago malvarmetios kaj la ombroj forkuros,
Mi foriros al la monto de mirho kaj al la altao de olibano.
7 Via tutao estas bela, mia amatino;
Vi ne havas difekton.
8 Kun mi el Lebanon venu, ho mia fianino,
Kun mi el Lebanon;
Rigardu malsupren de la pinto de Amana,
De la pinto de Senir kaj ermon,
El la kavernoj de la leonoj,
De la montoj de la leopardoj.
9 Vi kortuis min, mia fratino, mia fianino;
Vi kortuis min per unu ekrigardo de viaj okuloj,
Per unu eno de sur via kolo.
10 Kiel bela estas via amo, mia fratino, mia fianino!
Ho, kiom pli bona estas via amo, ol vino!
Kaj la bonodoro de viaj parfumaoj estas pli bona, ol iaj
aromaoj!
11 Mielo gutadas el viaj lipoj, ho mia fianino;
Mielo kaj lakto kuas sub via lango;
Kaj la bonodoro de viaj vestoj estas kiel la bonodoro de
Lebanon.
12 Vi estas ardeno losita, ho mia fratino, mia fianino;
Vi estas fonto losita, puto sigelita.
13 Viaj kreskaoj estas paradizo de granatoj kun multevaloraj
fruktoj,
Plena de koferoj kaj nardoj;
14 Nardo kaj safrano;
Kano kaj cinamo, kun iuspecaj olibanarboj;
Mirho kaj aloo kaj la plej delikataj aromaoj;
15 ardenfonto, puto de vivanta akvo,
Kaj riveretoj elfluantaj el Lebanon.
16 Vekiu, ho norda vento, venu, ho suda vento;
Trablovu mian ardenon, ke iaj aromaoj elfluu.
Venu mia amato en sian ardenon
Kaj manu iajn multevalorajn fruktojn.
1 Mi venis en mian ardenon, mia fratino, mia fianino;
Mi deiris mian mirhon kaj miajn aromaojn;
Mi manis mian mielelaron, kiel anka mian mielon;
Mi trinkis mian vinon, kiel anka mian lakton.
Manu, ho miaj kamaradoj;
Drinku kaj ebriiu, ho miaj amikoj.
2 Mi dormis, sed mia koro estis maldorma;
Jen estas la voo de mia amato, jen li ekfrapas:
Malfermu al mi, ho mia fratino, mia amatino, mia kolombino,
mia virtulino;
ar mia kapo estas plena de roso,
Miaj harbukloj de la gutoj de la nokto.
3 Mi jam demetis mian itonon; kial mi in denove surmetu?
Mi jam lavis miajn piedojn; kial mi ilin malpurigu?
4 Mia amato etendis sian manon tra la truo,
Kaj mia interno kompatis lin.
5 Mi leviis, por malfermi al mia amato;
Kaj de miaj manoj gutis mirho,
Kaj miaj fingroj estis malsekaj de mirha fluidao,
Sur la riglilo de la seruro.
6 Mi malfermis al mia amato;
Sed mia amato forturniis kaj malaperis.
Mia animo tremis, dum li parolis;
Mi lin seris, sed mi lin ne trovis;
Mi vokis lin, sed li ne respondis al mi.
7 La gardistoj, kiuj irkaas la urbon, renkontis min,
Ili batis kaj vundis min;
La gardistoj de la muroj deprenis de mi la kovrotukon.
8 Mi urligas vin, ho filinoj de Jerusalem, se vi renkontos
mian amaton,
Ho, kion vi diros al li? ke mi estas malsana de amo.
9 Per kio diferencas via amato de aliaj amatoj,
Ho belulino inter virinoj?
Per kio diferencas via amato de aliaj amatoj,
Ke vi tiele urligas nin?
10 Mia amato estas blanka kaj rua,
Distinginda inter dekmilo.
11 Lia kapo estas pura oro;
Liaj haroj estas buklitaj, nigraj kiel korvo;
12 Liaj okuloj estas kiel kolomboj e la akvotorentoj;
Lavitaj per lakto, orname enkadrigitaj;
13 Liaj vangoj estas kiel bedoj de aromaoj, kiel kesto de
miraisto;
Liaj lipoj estas kiel rozoj, ili gutadas fluidan mirhon;
14 Liaj manoj estas kiel oraj ringoj, kadritaj per topazoj;
Lia korpo estas ebura, enkrustita per safiroj;
15 Liaj kruroj estas kiel marmoraj kolonoj, enfiksitaj en bazoj
el pura oro;
Lia aspekto estas kiel Lebanon, majesta kiel cedroj;
16 Lia palato estas dolaoj; lia tutao estas tre aminda.
Tia estas mia amato, kaj tia estas mia kamarado,
Ho filinoj de Jerusalem.
1 Kien foriris via amato,
Ho belulino inter virinoj?
Kien forturniis via amato,
Por ke ni lin seru kun vi?
2 Mia amato iris en sian ardenon, al la bedoj de aromaoj,
Por pati en la ardenoj kaj kolekti rozojn.
3 Mi apartenas al mia amato, kaj mia amato apartenas al mi;
Tiu, kiu patas inter la rozoj.
4 Ho, mia amatino, vi estas bela kiel Tirca,
Agrabla kiel Jerusalem,
Terura kiel batalantaj tamentoj.
5 Forturnu la okulojn for de mi,
ar ili venkas min.
Viaj haroj estas kiel aro da kaprinoj,
Deirantaj sur la deklivo de la monto Gilead.
6 Viaj dentoj estas kiel aro da afinoj,
Kiuj elvenas el la lavejo;
iuj estas en paroj,
Kaj ne mankas e unu el ili.
7 Kiel peco de granato, viaj vangoj aspektas
Malanta via vualo.
8 Da reinoj ekzistas sesdek, kaj okdeko da kromvirinoj,
Kaj la junulinoj estas sennombraj.
9 Sed unu sola estas mia kolombino, mia virtulino;
i estas la sola e sia patrino,
La elektita de sia naskintino;
La filinoj vidis in, kaj nomas in feliulino;
La reinoj kaj la kromvirinoj ladas in, dirante:
10 Kiu estas i, kiu aspektas kiel la matenruo,
Bela kiel la luno,
Hela kiel la suno,
Terura kiel batalantaj tamentoj?
11 Mi iris en la nuksarban ardenon,
Por trarigardi la verdajn kreskaojn de la valo,
Por vidi, u la vinbertrunko buronas, u la granatarboj
floras.
12 Tiam mi ankora ne sciis,
Ke mia animo elektos min por la aroj de la nobeloj de mia
popolo.
13 Turniu, turniu, ho ulamit;
Turniu, turniu, ke ni rigardu vin.
Kial vi volas rigardi ulamiton tiel, Kiel oni rigardas la dancadon de la tamentoj?
1 Kiel belaj estas viaj paoj en sandaloj, ho filino de
princo!
La svingado de viaj femuroj estas kiel enringoj,
Majstre ellaboritaj.
2 Via umbiliko estas kiel ronda pokalo,
Al kiu trinkao ne mankas;
Via ventro estas kiel amaso da tritiko irkaita de rozoj;
3 Viaj du mamoj estas kiel du cervidoj,
emeloj de gazelino;
4 Via kolo estas kiel turo el eburo;
Viaj okuloj kiel la lagetoj en ebon, e la pordego de Bat-
Rabim;
Via nazo estas kiel la turo de Lebanon rigardanta Damaskon;
5 Via kapo sur vi estas kiel Karmel,
Kaj la harbukloj de via kapo kiel la purpura robo de la
reo, falde kunligita.
6 Kiel bela kaj kiel arma estas mia amatino inter la
plezuroj!
7 Via staturo similas la palmotrunkon,
Kaj viaj mamoj la vinberarojn.
8 Mi diris: Mi suprengrimpos la palmotrunkon kaj tenios je
iaj branoj;
Kaj viaj mamoj estu kiel la penikoj de la vinbertrunko,
Kaj la bonodoro de via nazo kiel la bonodoro de citronoj;
9 Kaj via palato kiel vino bongusta,
Kiu englitias armege kaj glate,
Kiu paroligas la lipojn de la dormantoj.
10 Mi apartenas al mia amato,
Kaj li sin tiras al mi.
11 Venu, mia amato, ni eliru sur la kamparon;
Ni enloiu en la vilaoj.
12 Frumatene ni iru al la vinberardenoj;
Ni rigardu, u la vinbertrunko jam buronis,
u iaj floroj jam malfermiis,
u la granatarboj jam floras;
Tie mi donos al vi mian amon.
13 La mandragoroj jam bonodoras,
Kaj apud nia enirejo trovias delikataj fruktoj iuspecaj,
fruaj kaj malfruaj,
Kiujn mi provizis por vi, ho mia amato!
1 Ho, se vi estus al mi kiel frato,
Kiu suis la mamojn de mia patrino!
Se mi renkontus vin ekstere, mi kisus vin;
Kaj tamen neniu malestimus min.
2 Mi gvidus vin, mi enkondukus vin en la domon de mia patrino;
Vi instruus min,
Kaj mi trinkigus al vi la spicitan vinon kaj la granatsukon.
3 Lia maldekstra mano estu sub mia kapo,
Kaj lia dekstra irkaprenu min!
4 Mi urligas vin, ho filinoj de Jerusalem,
Ne veku nek sendormigu la amatinon,
is i mem volos.
5 Kiu estas i, kiu venas el la dezerto,
Sin apogante sur sia amato?
Sub la pomarbo mi vekis vin; Tie, kie via patrino vin naskis, Kie vin naskis via naskintino.
6 Konservu min kiel sigelon en via koro, kiel sigelon sur via
brako;
ar la amo estas forta kiel la morto;
La aluzo estas nefleksebla kiel eol;
iaj brulaoj estas brulaoj de fajro,
La flamo de la Eternulo.
7 Granda akvo ne povas estingi la amon,
Kaj riveroj ne povas superakvi in;
Se homo proponus doni la tutan havaon de sia domo por la
amo,
Oni malestime lin forpuus.
8 Nia fratino ankora estas malgranda,
Kaj mamojn i ankora ne havas;
Kion ni faros al nia fratino,
Kiam oni svatos in?
9 Se i estos muro, ni konstruos sur i arentan palacon;
Kaj se i estos pordo, ni irkabaros in per traboj el
cedro.
10 Mi estas muro, kaj miaj mamoj kiel turoj;
Mi jam estis al li kiel iu, kiu trovis favoron.
11 Salomono posedis vinberardenon en Baal-Hamon;
Li luigis la vinberardenon al gardistoj;
iu devas alporti milon da arentaj moneroj pro iaj
fruktoj.
12 Mia propra vinberardeno estas anta mi.
La milon al vi, ho Salomono,
Kaj ducent al la gardistoj de iaj fruktoj.
13 Ho vi, loantino de la ardenoj,
La kamaradoj volas askulti vian voon;
Al mi in adigu.
14 Forkuru, ho mia amato,
Kaj similiu al gazelo a al cervo
Sur la montoj de aromaoj.