1 Kiel solece sidas la urbo, kiu estis tiel multehoma!
La estrino de la nacioj fariis kiel vidvino,
La princino de landoj fariis tributulino!
2 Senese i ploras en la nokto, kaj iaj larmoj estas sur
iaj vangoj;
i havas neniun konsolanton inter iuj siaj amintoj,
iuj iaj amikoj in perfidis, fariis iaj malamikoj.
3 Elmigris Jehuda pro mizero kaj tro malfacila laborado;
Li eklois inter la nacioj, sed ne trovas ripozon;
iuj liaj persekutantoj atingis lin en malvastaj lokoj.
4 La vojoj de Cion estas malojaj, ar neniu iras al festoj;
iuj iaj pordegoj dezertiis, iaj pastroj emas;
iaj virgulinoj ploras, kaj al i mem estas tre maldole.
5 iaj kontrauloj fariis efoj, iaj malamikoj uas
bonstaton;
ar la Eternulo etis sur in mizeron pro la multo de iaj
malbonagoj;
iaj infanoj iris en kaptitecon, pelataj de la malamiko.
6 Foriis de la filino de Cion ia tuta beleco;
iaj princoj fariis kiel cervoj, kiuj ne trovas patejon,
Kaj ili iras senforte anta la pelanto.
7 En la tagoj de sia mizero kaj suferoj Jerusalem rememoras
iujn armaojn, kiujn i havis en la tempoj pasintaj;
Dume nun ia popolo enfalis en la manon de premanto, kaj
neniu in helpas,
La malamikoj in rigardas kaj ridas pri ia ruinio.
8 Pekis, pekis Jerusalem, tial i fariis kiel hontindulino;
iuj, kiuj in estimis, nun malestimas in, ar ili vidas
ian malhonoron;
Kaj i mem emas kaj turnas sin malantaen.
9 ia malpurao estas sur la rando de ia vesto; i ne pensis
pri sia estonteco;
Tial i terure malaltiis, kaj i havas neniun konsolanton:
Rigardu, ho Eternulo, mian mizeron, ar la malamiko forte
fieras.
10 La malamiko etendis sian manon sur iujn iajn
grandvaloraojn;
i vidas, kiel en ian sanktejon eniras nacioj,
Pri kiuj Vi ordonis, ke ili ne eniru en Vian komunumon.
11 ia tuta popolo emas, ili seras panon,
Ili fordonas siajn grandvaloraojn pro manao, por
revigligi sian animon:
Rigardu, ho Eternulo, kaj vidu, kiel malestimata mi fariis!
12 Ho vi, iuj, kiuj preteriras la vojon, rigardu kaj vidu,
u ekzistas sufero simila al mia sufero,
Kiu trafis min kaj kiun la Eternulo etis sur min en la tago
de Lia flama kolero.
13 De supre Li etis fajron en miajn ostojn, kaj i ekregis en
ili;
Li etendis reton anta miaj piedoj, renversis min
malantaen;
Li ruinigis min, faris min dolorplena dum la tuta tago.
14 Kunplektiis per Lia mano la jugo de miaj pekoj;
Ili kunplektiis, suriris sur mian kolon; Li faligis mian
forton;
La Sinjoro transdonis min en tiajn manojn, el kiuj mi ne
povas levii.
15 La Sinjoro dispremis per la piedoj iujn miajn fortulojn
interne de mi;
Li kunvokis festan kunvenon kontra min, por disbati miajn
junulojn;
Kiel en vinpremejo la Sinjoro piedpremis la virgulinon-
filinon de Jehuda.
16 Pro tio mi ploras kaj miaj amba okuloj abunde fluigas
akvon;
ar malproksime de mi estas konsolanto, kiu povus revigligi
mian animon;
Miaj infanoj pereis, ar la malamiko venkis.
17 Cion etendas siajn manojn, sed i ne trovas konsolanton;
La Eternulo vokis kontra Jakobon liajn malamikojn de iuj
flankoj;
Jerusalem fariis inter ili kiel hontindulino.
18 Justa Li estas, la Eternulo, ar mi malobeis Liajn vortojn.
Askultu, ho iuj popoloj, kaj rigardu mian suferadon:
Miaj virgulinoj kaj junuloj iris en kaptitecon.
19 Mi vokis miajn amikojn, sed ili min trompis;
Miaj pastroj kaj miaj plejauloj estas mortantaj en la urbo,
Ili seras por si panon, por revigligi sian animon.
20 Rigardu, ho Eternulo, en kia mizero mi estas!
Miaj internaoj velis, mia koro renversiis en mi, ar mi
forte malobeis.
Ekstere seninfanigis min la glavo, kaj en la domo la morto.
21 Oni adas, kiel mi emas, sed neniu min konsolas;
iuj miaj malamikoj adis pri mia malfelio, kaj ekojis,
ar Vi tion faris;
Venigu do la tagon, kiam Vi proklamos, ke ili fariu kiel
mi.
22 Ilia tuta malboneco venu anta Vin;
Kaj agu kun ili tiel, kiel Vi agis kun mi pro iuj miaj
pekoj;
ar granda estas mia emado, kaj mia koro doloras.
1 Kiele la Sinjoro en Sia kolero kovris per mallumo la filinon
de Cion!
De la ielo sur la teron Li etegis la belecon de Izrael,
Kaj ne rememoris Sian piedbenketon en la tago de Sia kolero.
2 Senindulge ekstermis la Sinjoro iujn loejojn de Jakob;
Li detruis en Sia kolero la fortikaojn de la filino de
Jehuda, alniveligis ilin al la tero;
Li frapis la regnon kaj iajn regantojn.
3 En flama kolero Li rompis iujn kornojn de Izrael;
Li tiris Sian dekstran manon malantaen, kiam venis la
malamiko;
Kaj Li ekbruligis en Jakob kvaza flamantan fajron, kiu
ekstermas ion irkae.
4 Li streis Sian pafarkon kiel malamiko, direktis Sian
dekstran manon kiel atakanto,
Kaj mortigis ion, kio estis arma por la okuloj;
En la tendo de la filino de Cion Li elveris Sian koleron
kiel fajron.
5 La Sinjoro fariis kiel malamiko,
Li ekstermis Izraelon, ekstermis iujn liajn palacojn,
detruis liajn fortikaojn;
Kaj al la filino de Jehuda Li donis multe da plorado kaj
emado.
6 Kiel ardenon Li ruinigis lian tendon, detruis lian
kunvenejon;
La Eternulo forgesigis en Cion feston kaj sabaton,
Kaj forpuis en la indigno de Sia kolero reon kaj pastron.
7 La Sinjoro forlasis Sian altaron, abomenis Sian sanktejon,
Transdonis en la manojn de malamikoj la murojn de iaj
palacoj;
Ili faris bruon en la domo de la Eternulo kiel en tago de
festo.
8 La Eternulo decidis ekstermi la muregon de la filino de
Cion;
Li eltiris la mezurnuron, ne detenis Sian manon de
ekstermado;
Li funebrigis la fortikaon kaj muregon, amba havas nun
mizeran aspekton.
9 Enprofundiis en la teron iaj pordegoj; Li detruis kaj
rompis iajn riglilojn;
ia reo kaj iaj princoj estas inter la nacioj;
La leoj jam ne ekzistas, kaj iaj profetoj ne plu ricevas
vizion de la Eternulo.
10 Silente sidas sur la tero la plejauloj de la filino de
Cion;
Polvon ili metis sur sian kapon, zonis sin per sakao;
Al la tero klinis sian kapon la virgulinoj de Jerusalem.
11 Konsumiis de larmoj miaj okuloj, velis miaj internaoj,
Elveriis sur la teron mia hepato, pro la pereo de la
filino de mia popolo,
Kiam infanoj kaj suinfanoj senfortiis de malsato sur la
stratoj de la urbo.
12 Al siaj patrinoj ili diris: Kie estas pano kaj vino?
Ili falis kiel vunditaj sur la stratoj de la urbo,
Kaj eligis sian animon sur la brusto de siaj patrinoj.
13 Kiun mi povas montri al vi, kun kiu mi povas kompari vin, ho
filino de Jerusalem?
Kiun similan mi povas montri al vi, por konsoli vin, ho
virgulino-filino de Cion?
ar granda kiel la maro estas via malfelio; kiu vin
resanigos?
14 Viaj profetoj profetis al vi malveraon kaj sensencaon,
Kaj ne montris al vi viajn malbonagojn, por antagardi vin
kontra kaptiteco;
Ili predikis al vi viziojn malverajn, kiuj alportis al vi
elpelon.
15 Kunfrapas pri vi siajn manojn iuj preterirantoj;
Ili fajfas kaj balancas la kapon pri la filino de Jerusalem,
dirante:
u tio estas la urbo, kiun oni nomis perfektao de beleco,
ojo de la tuta tero?
16 Malfermegas kontra vi sian buon iuj viaj malamikoj;
Ili fajfas kaj grincigas la dentojn, dirante: Ni englutis
in;
i tiun tagon ni atendis, ni in atingis, ni in vidas.
17 La Eternulo plenumis tion, kion Li intencis;
Li plenumis Sian vorton, kiun Li eldiris anta longa tempo;
Li detruis senindulge, Li ojigis pri vi la malamikon, Li
altigis la kornon de viaj kontrauloj.
18 Ilia koro krias al la Sinjoro:
Ho murego de la filino de Cion, veru larmojn kiel torento
tage kaj nokte;
Ne ripozu, la pupilo de via okulo ne silentu.
19 Leviu, ploregu en la nokto en la komenco de iu gardoparto;
Elveru kiel akvon vian koron anta la vizao de la Sinjoro;
Levu al Li viajn manojn pro la animo de viaj infanoj, kiuj
senfortias de malsato en la komenco de iuj stratoj.
20 Rigardu, ho Eternulo, kaj vidu, kun kiu Vi agis tiamaniere!
u ie aliloke manis virinoj sian frukton, siajn dorlotitajn
infanojn?
u ie estis mortigataj en la sanktejo de la Sinjoro pastroj
kaj profetoj?
21 Surtere sur la stratoj kuis junuloj kaj maljunuloj;
Miaj junulinoj kaj junuloj falis de glavo;
Vi mortigis en la tago de Via kolero, buis kaj ne kompatis.
22 Kiel por festa tago Vi kunvokis de irkae miajn terurajn
najbarojn,
Kaj en la tago de la kolero de la Eternulo neniu saviis,
neniu restis;
Tiujn, kiujn mi dorlotis kaj edukis, iujn ekstermis mia
malamiko.
1 Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia
kolero.
2 Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.
3 Nur sur min Li turnas Sian manon iutage denove.
4 Li maljunigis mian karnon kaj haton, rompis miajn ostojn.
5 Li konstruis irka mi, irkais min per maldolaoj kaj
malfacilaoj.
6 En mallumon Li lokis min, kiel poriamajn mortintojn.
7 Li irkabaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per
pezaj enoj.
8 Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn anta
mia preo.
9 Li baris miajn vojojn per hakitaj tonoj; Li kurbigis miajn
vojetojn.
10 Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaita
loko.
11 Li depuis min de miaj vojoj, kaj disiris min; Li faris min
objekto de teruro.
12 Li streis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por
Siaj sagoj.
13 En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.
14 Mi fariis mokatao por mia tuta popolo, ilia iutaga
rekantao.
15 Li satigis min per maldolao, trinkoplenigis min per
vermuto.
16 Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuis
min en cindron.
17 Mia animo estas forpuita for de paco; bonstaton mi
forgesis.
18 Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la
Eternulo.
19 La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj
galo.
20 Konstante rememorante tion, senfortias en mi mia animo.
21 Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:
22 i estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis;
ar Lia kompatemeco ne finiis,
23 Sed iumatene i renovias; granda estas Via fideleco.
24 Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi
esperas al Li.
25 La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la
animo, kiu seras Lin.
26 Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.
27 Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;
28 Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas arita;
29 Li metas sian buon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;
30 Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin
per malhonoro.
31 ar ne por eterne forlasas la Sinjoro;
32 Se Li iun suferigas, Li anka kompatas pro Sia granda
favorkoreco;
33 ar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la
homoj.
34 Kiam oni premas sub siaj piedoj iujn malliberulojn de la
tero,
35 Kiam oni forklinas la rajton de homo anta la vizao de la
Plejaltulo,
36 Kiam oni estas maljusta kontra homo en lia jua afero--
u la Sinjoro tion ne vidas?
37 Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariu, se la Sinjoro
tion ne ordonis?
38 u ne el la buo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri
malbono kaj pri bono?
39 Kial murmuras homo vivanta? iu murmuru kontra siaj pekoj.
40 Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la
Eternulo;
41 Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ielo.
42 Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.
43 Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi
ne kompatis.
44 Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preo.
45 Vi faris nin balaindao kaj abomenindao inter la popoloj.
46 Malfermegis kontra ni sian buon iuj niaj malamikoj.
47 Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfelio.
48 Torentojn da akvo veras mia okulo pri la malfelio de la
filino de mia popolo.
49 Mia okulo fluigas kaj ne esas, ne ekzistas por i halto,
50 is la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ielo.
51 Mia okulo suferigas mian animon pri iuj filinoj de mia
urbo.
52 Senkaze asas min kiel birdon miaj malamikoj;
53 Ili pereigas mian vivon en kavo, ili etas sur min tonojn.
54 Akvo leviis kontra mian kapon, kaj mi diris: Mi tute
pereis.
55 Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;
56 Vi adis mian voon; ne kovru Vian orelon anta mia vokado
pri liberigo.
57 Vi alproksimiis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.
58 Vi, ho Sinjoro, defendis mian juaferon; Vi liberigis mian
vivon.
59 Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaon, kiun mi suferas; juu
mian aferon.
60 Vi vidis ilian tutan venon, iujn iliajn intencojn kontra
mi.
61 Vi adis ilian insultadon, ho Eternulo, iujn iliajn
intencojn kontra mi,
62 La parolojn de tiuj, kiuj leviis kontra min, kaj iliajn
pensojn kontra mi dum la tuta tago.
63 Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili levias; mi iam estas
ilia rekantao.
64 Redonu al ili repagon, ho Eternulo, la la faroj de iliaj
manoj.
65 Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian
malbenon.
66 Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ielo
de la Eternulo.
1 Kiele senbriliis la oro, aniis la bonega metalo!
La tonoj de la sanktejo kuas disetitaj en la komenco de
iuj stratoj!
2 La karaj filoj de Cion, havantaj la valoron de plej pura
oro,
Kiele ili similiis al argilaj potoj, faritao de potisto!
3 E akaloj donas siajn mamojn kaj nutras siajn idojn;
Sed la filino de mia popolo fariis kruela, kiel strutoj en
la dezerto.
4 La lango de suinfano algluiis al ia palato pro soifo;
Infanoj petas panon, sed neniu donas al ili.
5 Kiuj antae manadis frandaojn, tiuj senfortias nun pro
malsato sur la stratoj;
Kiuj estis edukitaj sur purpuro, tiuj rulias nun sur
sterko.
6 La pekoj de la filino de mia popolo estas pli grandaj, ol la
pekoj de Sodom,
Kiu estis renversita momente, kaj manoj in ne turmentis.
7 iaj princoj estis pli puraj ol neo, pli klaraj ol lakto;
Ilia vizao estis pli rua ol koraloj, ili aspektis kiel
safiro;
8 Nun ilia vizao estas pli nigra ol karbo; oni ne rekonas
ilin sur la stratoj;
Ilia hato alpendiis al iliaj ostoj, velksekiis kiel
ligno.
9 Pli bone estis al tiuj, kiuj mortis de glavo, ol al tiuj,
kiuj mortas de malsato,
Kiuj senfortias kaj pereas pro manko de produktaoj de
kampo.
10 La manoj de kompatemaj virinoj kuiris iliajn infanojn;
Kaj i tiuj fariis ilia manao en la mizerego de la filino
de mia popolo.
11 La Eternulo plene elerpis Sian koleron, Li elveris la
flamon de Sia indigno;
Li ekbruligis en Cion fajron, kiu ekstermis iajn
fundamentojn.
12 Ne kredis la reoj de la tero, nek iuj loantoj de la
mondo,
Ke malamiko kaj kontraulo eniros en la pordegojn de
Jerusalem.
13 Tio fariis pro la pekoj de iaj profetoj, pro la malbonagoj
de iaj pastroj,
Kiuj veradis en i sangon de virtuloj.
14 Kiel blinduloj ili vagadis sur la stratoj,
Malpurigis sin per sango tiel, ke oni ne povis tui iliajn
vestojn.
15 Oni kriis al ili: For, malpuruloj! for, for, ne altuiu!
Kiam ili foriadis kaj vagadis, oni diradis inter la nacioj:
Ili ne plu loos tie.
16 La vizao de la Eternulo ilin disetis, kaj jam ne volas
rigardi ilin;
Pastrojn ili ne respektis, plejaulojn ili ne kompatis.
17 Ankora laciadis niaj okuloj, atendante senvaloran helpon;
Stree ni atendis nacion, kiu ne povas helpi.
18 Ili glitigis niajn paojn, ke ni ne povu iri sur niaj
stratoj.
Alproksimiis nia fino; pleniis nia tempo, ar venis nia
fino.
19 Pli rapidaj ol agloj de la ielo estis niaj persekutantoj;
Sur la montoj ili postkuris nin, en la dezerto ili faris
embuskojn kontra ni.
20 La spiro de nia vivo, la sanktoleito de la Eternulo,
kaptiis en iliajn kavojn,
Pri kiu ni diris: Sub lia ombro ni vivos inter la nacioj.
21 oju kaj estu gaja, ho filino de Edom, kiu loas en la lando
Uc;
Anka al vi venos la kaliko, vi ebriios kaj nudios.
22 Finiis viaj malbonagoj, ho filino de Cion; Li vin ne plu
forkondukigos;
Sed viajn malbonagojn, ho filino de Edom, Li punos, Li
malkovros viajn pekojn.
1 Rememoru, ho Eternulo, kio fariis al ni;
Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Nia heredao transiris al fremduloj,
Niaj domoj al aligentuloj.
3 Ni fariis orfoj senpatraj,
Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Nian akvon ni trinkas pro mono;
Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Oni pelas nin je nia kolo;
Ni laciis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Al Egiptujo ni etendis la manon,
Al Asirio, por satii per pano.
7 Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas;
Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Sklavoj regas super ni;
Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Kun danero por nia vivo ni akiras nian panon,
Pro la glavo en la dezerto.
10 Nia hato varmegiis kiel forno,
Por la kruela malsato.
11 La virinojn en Cion ili senhonorigis,
La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 La princoj estas pendigitaj je siaj manoj;
La maljunulojn oni ne respektis.
13 La junuloj devas porti mueltonojn;
La knaboj falas sub la lignoaroj.
14 La maljunuloj jam ne sidas e la pordegoj,
La junuloj jam ne kantas.
15 Malaperis la gajeco de nia koro;
Niaj dancrondoj aliformiis en funebron.
16 Defalis la krono de nia kapo;
Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Pro tio senfortiis nia koro,
Pro tio senlumiis niaj okuloj:
18 Pro la monto Cion, ke i fariis dezerta,
Ke vulpoj vagas sur i.
19 Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne
Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Kial Vi forgesis nin kvaza por eterne,
Forlasis nin por longa tempo?
21 Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu;
Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaa.
22 ar u Vi nin tute forpuis?
Vi tre forte ekkoleris kontra ni.