LA EPISTOLO AL LA
HEBREOJ

1 Dio, kiu multafoje kaj multamaniere parolis en la tempo antikva al niaj patroj en la profetoj,
2 en tiuj lastaj tagoj parolis al ni en Filo, kiun Li nomis heredanto de �io, per kiu anka� Li faris la monda�ojn,
3 kiu, estante la elbrilo de Lia gloro kaj plena bildo de Lia substanco, kaj subtenante �ion per la vorto de sia potenco, kaj farinte la elpurigon de niaj pekoj, sidi�is dekstre de la Majesto en alta�oj;
4 fari�inte tiom pli granda ol la an�eloj, kiom pli bonegan nomon ol ili li heredis.
5 �ar al kiu el la an�eloj Li iam diris:

Vi estas Mia Filo, Hodia� Mi vin naskis?

kaj denove:

Mi estos al li Patro, Kaj li estos al Mi Filo?

6 Kaj ankora�, kiam Li enkondukas la unuenaskiton en la mondon, Li diras: Kaj klini�u anta� li �iuj an�eloj de Dio.
7 Kaj pri la an�eloj Li diras:

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

8 sed pri la Filo:

Via trono estas Dia trono por �iam kaj eterne; La sceptro de via regno estas sceptro de justeco.
9 Vi amas virton kaj malamas malvirton; Tial Dio, via Dio, oleis vin per oleo de �ojo pli ol viajn kamaradojn.

10 Kaj:

En antikveco Vi, ho Eternulo, fondis la teron, Kaj la �ielo estas la faro de Viaj manoj.
11 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj �iuj ili eluzi�os kiel vesto,
12 Kiel veston Vi ilin �an�os, kaj ili �an�i�os. Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne fini�os.

13 Sed al kiu el la an�eloj Li iam diris:

Sidu dekstre de Mi, �is Mi faros viajn malamikojn benketo por viaj piedoj?

14 �u ne estas ili �iuj spiritoj servantaj, elsendataj, por servi al tiuj, kiuj estas heredontoj de la savo?

1 Pro tio ni devas pli diligente atenti la a�dita�ojn, por ke ni de ili ne forflosu.
2 �ar se la vorto parolata per an�eloj montri�is konstanta, kaj �iu deklini�o kaj malobeo ricevis justan rekompencon,
3 kiamaniere ni forsavi�os, mal�atinte tian gravan savon? kiu, unue ekanoncite per la Sinjoro, estas konfirmita al ni de la a�dintoj;
4 dum Dio anka� kunatestis per signoj kaj mirinda�oj kaj diversaj potenca�oj kaj disdonoj de la Sankta Spirito, la� Sia volo.

5 �ar ne al an�eloj Li submetis la estontan mondon, pri kiu ni paroladas.
6 Sed iu atestis ie, dirante:

Kio estas homo, ke Vi lin memoras? Kio estas homido, ke Vi pensas pri li?
7 Vi malaltigis lin malmulte anta� la an�eloj, Per honoro kaj beleco Vi lin kronis. Vi faris lin reganto super la farita�oj de Viaj manoj;
8 �ion Vi metis sub liajn piedojn.

�ar, metante �ion sub lin, Li nenion lasis ne submetita. Sed nun ni ankora� ne vidas �ion submetita sub lin.
9 Sed la malmulte sub la an�eloj malaltigitan Jesuon ni vidas, pro la sufero de morto, kronita per honoro kaj beleco, por ke per la favoro de Dio li gustumu morton por �iu.
10 �ar konvenis al Li, por kiu �io estas, kaj de kiu �io estas, alkondukanta multajn filojn al gloro, perfektigi per suferado la estron de ilia savo.
11 �ar la sanktiganto kaj la sanktigatoj estas �iuj el unu; pro tiu ka�zo li ne hontas nomi ilin fratoj,
12 dirante:

Mi predikos Vian nomon al miaj fratoj, En la mezo de popola kunveno mi Vin gloros.

13 Kaj anka�: Mi fidos Lin. Kaj anka�: Jen mi kaj la infanoj, kiujn Dio donis al mi.
14 �ar do la infanoj partoprenas en sango kaj karno, li anka� mem egale partoprenis en ili, por ke per morto li neniigu tiun, kiu havis la potencon de morto, tio estas la diablo,
15 kaj liberigu tiujn, kiuj per timo de morto dum la tuta vivo estis subigitaj al sklaveco.
16 �ar vere li ektenas ne an�elojn, sed la idaron de Abraham li ektenas.
17 Tial li devis en �io simili�i al siaj fratoj, por ke li fari�u kompatema kaj fidela �efpastro en la aferoj de Dio, por fari repacigon por la pekoj de la popolo.
18 �ar per tio, ke li mem, tentate, suferis, li povas helpi la tentatojn.

1 Tial, fratoj sanktaj, partoprenantaj en �iela voko, pripensu la Apostolon kaj �efpastron de nia konfeso, Jesuon,
2 kiu estis fidela al Tiu, kiu nomis lin kiel anka� Moseo en Lia domo.
3 �ar �i tiu estas rigardita kiel inda je tiom pli granda gloro ol Moseo, kiom pli grandan honoron, ol la domo, havas �ia stariginto.
4 �ar �iu domo estas starigita de iu; sed la stariginto de �io estas Dio.
5 Kaj Moseo ja estis fidela en Lia tuta domo, kiel servanto, por atesta�o pri tio, kio estis parolota;
6 sed Kristo, kiel filo super Lia domo; kies domo ni estas, se ni tenos nian kura�on kaj la �ojadon de nia espero firmaj �is la fino.
7 Tial, kiel diras la Sankta Spirito:

Hodia�, se vi a�skultas Lian vo�on,
8 Ne obstinigu vian koron, kiel en la indignigo, Kiel en la tago de la tento en la dezerto,
9 Kiam viaj patroj Min incitis, Esploris kaj vidis Miajn farojn kvardek jarojn.
10 Pro tio Mi indignis kontra� tiu generacio, Kaj Mi diris: Ili �iam estas kun koro mal�usta, Kaj ili ne volas koni Miajn vojojn;
11 Tial Mi �uris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon.

12 Gardu vin, fratoj, ke ne estu en iu el vi koro malbona de nekredemo, en defalo de la vivanta Dio;
13 sed konsilu unu la alian �iutage, dum estas nomate hodia�, por ke neniu el vi estu obstinigita per la trompeco de peko;
14 �ar ni fari�is partoprenantoj en Kristo, se la komencon de nia certi�o ni tenos firma �is la fino;
15 dum estas dirite:

Hodia�, se vi a�skultas Lian vo�on, Ne obstinigu vian koron, kiel en la indignigo.

16 �ar kiuj, a�skultinte, indignigis? �u ne �iuj elirintoj el Egiptujo per Moseo?
17 Kaj kontra� kiuj Li indignis kvardek jarojn? �u ne kontra� la pekintoj, kies korpoj falis en la dezerto?
18 Kaj al kiuj Li �uris, ke ili ne venos en Lian ripozejon, krom al la neobeantoj?
19 Kaj ni vidas, ke ili pro nekredemo ne povis enveni.

1 Ni do timu, ke, kiam al ni restas promeso veni en Lian ripozejon, iu el vi eble �ajne malatingos �in.
2 �ar al ni anka� estas evangelio anoncita tiel same, kiel al ili; sed al ili la a�dita parolo ne utilis, ne miksite kun fido �e la a�dantoj.
3 �ar ni ekkredintoj venas en la ripozejon, kiel Li diris:

Tial Mi �uris en Mia kolero, Ke ili ne venos en Mian ripozejon;

kvankam la farita�oj estis finitaj jam de post la fondo de la mondo.
4 �ar Li diris ie pri la sepa tago jene: Kaj Dio ripozis en la sepa tago de Sia tuta laboro;
5 kaj anka� jene:

Ili ne venos en Mian ripozejon.

6 �ar restas do por iuj veni en �in, kaj tiuj, al kiuj la evangelio unue estis predikita, ne envenis pro malobeo,
7 denove Li difinis iun tagon, dirante en David: Hodia�, post tiom da tempo; kiel estas dirite:

Hodia�, se vi a�skultas Lian vo�on, Ne obstinigu vian koron.

8 �ar se Josuo al ili estus doninta ripozon, Li ne parolus poste pri alia tago.
9 Tial restas sabata ripozo por la popolo de Dio.
10 �ar tiu, kiu venis en sian ripozejon, anka� mem ripozas de siaj faroj, kiel Dio de Siaj.
11 Ni klopodu do veni en tiun ripozejon, por ke neniu falu la� la sama ekzemplo de malobeo.
12 �ar la vorto de Dio estas viva kaj energia, kaj pli akra ol �ia glavo dutran�a, kaj penetranta �is divido de la animo kaj spirito, kaj de artikoj kaj medolo, kaj kritikanta la pensojn kaj celojn de la koro.
13 Kaj ne ekzistas kreita�o ka�ita anta� Lia vidado; sed �io estas nuda kaj evidenta al la okuloj de Tiu, al kiu nia afero rilatas.

14 Havante do �efpastron grandan, trapasintan la �ielon, Jesuon, la Filon de Dio, ni tenu firme nian konfeson.
15 �ar ni havas �efpastron ne tian, kiu ne povus simpatii kun niaj malforta�oj, sed tentitan en �io tiel same, tamen sen peko.
16 Ni do alvenu kun kura�o al la trono de graco, por ke ni ricevu kompaton kaj trovu gracon por �ustatempa helpo.

1 �ar �iu �efpastro, prenata el inter homoj, pro homoj estas difinita por aferoj rilatantaj al Dio, por ke li oferu kaj donacojn kaj oferojn pro pekoj;
2 povante indulgi tiujn, kiuj estas malkleraj kaj erarantaj, tial, ke li mem estas �irka�ata de malforteco;
3 kaj pro tio li devas, kiel por la popolo, tiel anka� por si mem, oferi pro pekoj.
4 Kaj neniu alprenas al si tiun honoron krom la vokato de Dio, tiel same, kiel Aaron.
5 Tiel anka� Kristo sin mem ne honoris, por fari�i �efpastro, sed lin honoris Tiu, kiu diris al li:

Vi estas Mia Filo, Hodia� Mi vin naskis;

6 kiel anka� aliloke Li diris:

Vi estas pastro por �iam, La� la maniero de Melkicedek.

7 En siaj karnaj tagoj, pre�ojn kaj petegojn oferinte, kun forta kriado kaj larmoj, al Tiu, kiu povis lin savi el morto, kaj a�dite pro sia pia timo,
8 tiu, kvankam li estis Filo, tamen lernis obeon per tio, kion li suferis;
9 kaj perfektigite, li fari�is la fonto de eterna savo al �iuj al li obeantaj;
10 nomite de Dio �efpastro la� la maniero de Melkicedek.

11 Pri tiu ni havas dirota�ojn multajn, kaj malfacile klarigeblajn tial, ke vi surdi�is en a�dado.
12 �ar kvankam vi jam devus esti instruistoj, vi ankora� bezonas, ke oni instruu al vi, kiaj estas la komencaj elementoj de la orakoloj de Dio, kaj vi fari�is bezonantoj de lakto kaj ne de solida nutra�o.
13 �ar �iu, kiu nutri�as per lakto, estas nesperta rilate la vorton de justeco; �ar li estas infaneto.
14 Sed solida nutra�o estas por la plena�uloj, kiuj per uzado havas la sentojn ekzercitaj, por distingi inter bono kaj malbono.

1 Tial, �esigante la diskutadon pri la elementoj de Kristo, ni iru anta�en al perfekti�o, ne metante denove fundamenton de pento el malvivaj faroj kaj de fido al Dio,
2 de la dogmaro pri baptoj, surmetado de manoj, de revivigo de mortintoj, de eterna ju�o.
3 Kaj tion ni faros, se Dio permesos.
4 �ar �e tiuj, kiuj unufoje estas allumitaj kaj gustumis la �ielan donon kaj fari�is partoprenantoj en la Sankta Spirito,
5 kaj gustumis la bonan vorton de Dio kaj la potencojn de la estonta mondo,
6 kaj defalis, ne estas eble renovigi ilin ankora� al pento, dum ili rekrucumas al si la Filon de Dio kaj elmetas lin al publika malhonoro.
7 �ar la tero, kiu entrinkis la pluvon, sur �in ofte venantan, kaj produktas kreska�ojn, ta�gajn por tiuj, pro kiuj �i anka� estas kultivata, ricevas benon de Dio;
8 sed se �i donas dornojn kaj kardojn, �i estas malaprobata kaj proksima al malbeno; �ia fino estas en brulado.

9 Sed ni certigas al ni aferojn pli bonajn pri vi, amatoj, kaj aferojn, kiuj akompanas savon, kvankam ni tiel parolas;
10 �ar Dio ne estas maljusta, por forgesi vian laboron kaj la amon, kiun vi montris al Lia nomo, servinte al la sanktuloj kaj ankora� servante.
11 Sed ni deziras, ke �iu el vi montru tian saman diligentecon por la plenumo de la espero �is la fino;
12 por ke vi fari�u ne maldiligentaj, sed imitantoj de tiuj, kiuj per fido kaj pacienco heredas la promesojn.

13 �ar kiam Dio promesis al Abraham, Li �uris per Si mem (�ar Li ne povis �uri per iu pli granda),
14 dirante: Certe benante Mi benos vin, kaj multigante Mi multigos vin.
15 Kaj tiel, atendinte kun pacienco, li atingis la promeson.
16 �ar homoj �uras per la pli granda, kaj �e ili la �uro por certigo estas fino de �ia disputado.
17 Kaj Dio, volante montri pli abunde al la heredantoj de la promeso la ne�an�eblecon de Sia intenco, intermetis �uron,
18 por ke per du ne�an�eblaj aferoj, en kiuj ne eble estas por Dio mensogi, fortan konsolon havu ni, kiuj rifu�is, por akiri la esperon anta� ni metitan,
19 kiun ni havas kiel ankron de la animo, firman kaj konstantan, enirantan internen de la kurteno;
20 kien eniris Jesuo, la anta�ulo por ni, fari�inte �efpastro por �iam la� la maniero de Melkicedek.

1 �ar tiu Melkicedek, re�o de Salem, pastro de Dio la Plejalta, kiu renkontis Abrahamon revenantan de la mortigado de la re�oj, kaj lin benis,
2 kaj al kiu anka� Abraham donis dekonon el �io (unue la� interpreto re�o de justeco, kaj poste re�o de Salem, tio estas re�o de paco;
3 senpatra, senpatrina, sengenealogia, havanta nek komencon de tagoj, nek finon de vivo, sed similigita al la Filo de Dio), restas pastro por �iam.

4 Nun pripensu, kiel granda estis �i tiu, al kiu la patriarko Abraham donis dekonon el la akira�oj.
5 Kaj efektive el la filoj de Levi tiuj, kiuj ricevas la pastran oficon, havas ordonon imposti la�le�e podekone la popolon, tio estas, siajn fratojn, kvankam elirintajn el la lumboj de Abraham;
6 sed tiu, kies genealogio ne estas el ili, ricevis de Abraham dekona�on, kaj benis tiun, kiu havis la promesojn.
7 Sed ekster �ia kontra�parolo, la malpli granda ricevas benon de la pli granda.
8 Kaj �i tie homoj, kiuj mortas, ricevas dekona�ojn, sed tie unu, pri kiu estas atestate, ke li vivas.
9 Kaj, por tiel diri, per Abraham anka� Levi, la ricevanto de dekona�oj, donis dekona�on;
10 �ar li estis ankora� en la lumboj de la patro, kiam Melkicedek lin renkontis.

11 Tial, se ekzistis perfekteco per la Levida pastreco (�ar sub �i la popolo ricevis la le�on), kia plua bezono estis, ke levi�u alia pastro la� la maniero de Melkicedek, kaj ne estu nomata la� la maniero de Aaron?
12 �ar kiam la pastraro �an�i�as, necese anka� fari�as �an�o de le�o.
13 �ar tiu, pri kiu tio estas dirita, estas ano de alia tribo, el kiu neniu servis �e la altaro.
14 �ar evidente estas, ke nia Sinjoro devenis de Jehuda, pri kiu tribo Moseo diris nenion rilate pastrecon.
15 Kaj tio e� pli evidenta estas, se la� simileco de Melkicedek levi�as pastro alia,
16 kiu estas farita ne la� la le�o de ordono karna, sed la� la potenco de vivo nedetruebla;
17 �ar li havas la ateston:

Vi estas pastro por �iam La� la maniero de Melkicedek.

18 �ar okazas vere nuligado de anta�iranta ordono, pro �ia malforteco kaj senutileco
19 (�ar la le�o nenion perfektigis); kaj okazas la enkonduko de pli bona espero, per kiu ni alproksimi�as al Dio.
20 Kaj pro tio, ke ne mankas �urado
21 (�ar ili sen �urado estas faritaj pastroj, sed �i tiu kun �uro la� Tiu, kiu diris pri li:

La Eternulo �uris, kaj ne pentos: Vi estas pastro por �iam);

22 Jesuo fari�is garantiulo de des pli bona interligo.
23 Kaj ili ja fari�is pastroj multenombraj, �ar pro morto estas malpermesate al ili da�ri;
24 sed �i tiu, pro sia eterna da�rado, havas sian pastrecon ne�an�ebla.
25 Tial anka� li povas savi �is la ekstrema�o tiujn, kiuj alproksimi�as per li al Dio, �ar li �iam vivas, por propeti pro ili.

26 �ar por ni konvenis tia �efpastro, sankta, senpeka, senmakula, apartigita for de pekuloj, kaj farita pli alta ol la �ielo;
27 li ne havas �iutagan necesecon, kiel tiuj �efpastroj, oferi oferojn, unue pro la propraj pekoj, poste pro la pekoj de la popolo; �ar tion li faris unufoje por �iam, oferante sin mem.
28 �ar la le�o starigas kiel �efpastrojn homojn, kiuj havas malfortecon; sed la vorto de la �uro, kiu estas post la le�o, nomas Filon, perfektigitan por �iam.

1 Jen do la resumo rilate la dirita�ojn: Ni havas tian �efpastron, kiu sidi�is dekstre de la trono de la Majesto en la �ielo,
2 servanto de la sanktejo, kaj de la vera tabernaklo, kiun starigis ne homo, sed la Sinjoro.
3 �ar �iu �efpastro estas enoficigita por oferi donacojn kaj oferojn; kaj tial estas necese, ke anka� �i tiu havu ion por oferi.
4 Sed se li estus sur la tero, li tute ne estus pastro, tial, ke jam ekzistas oferantoj de donacoj la� la le�o;
5 kiuj servas al la ekzemplo kaj ombro de �ielaj aferoj, kiel Moseo estis admonita, faronte la tabernaklon; �ar: Zorgu, Li diris, ke vi faru �ion la� la modelo, kiu estis montrita al vi sur la monto.
6 Sed nun li ricevis servadon des pli bonan, ju pli bona estas la interligo, kies interulo li fari�is kaj kiu sur pli bonaj promesoj estas dekretita.
7 �ar se tiu unua interligo estus sendifekta, tiam ne estus ser�ita loko por dua.
8 �ar ripro�ante ilin, Li diris:

Jen venos la tempo, diras la Eternulo, Kiam Mi faros kun la domo de Izrael kaj la domo de Jehuda interligon novan:
9 Ne tian, kiel la interligo, kiun Mi faris kun iliaj patroj En la tago, kiam Mi prenis ilian manon, por elkonduki ilin el la lando Egipta, �ar ili ne restis en Mia interligo, Kaj Mi malatentis ilin, diris la Eternulo.
10 Sed jen estas la interligo, kiun Mi faros kun la domo de Izrael Post tiu tempo, diras la Eternulo: Mi metos Miajn le�ojn en ilian internon, Kaj sur ilia koro Mi ilin skribos, Kaj Mi estos ilia Dio, Kaj ili estos Mia popolo.
11 Kaj ne plu instruos �iu sian proksimulon, Kaj �iu sian fraton, dirante: Ekkonu la Eternulon; �ar �iuj Min konos, De iliaj malgranduloj �is iliaj granduloj;
12 �ar Mi pardonos iliajn kulpojn, Kaj iliajn pekojn kaj malbona�ojn Mi ne plu rememoros.

13 Dirante: Novan interligon--Li malnovigis la unuan. Kaj tio, kio kaduki�as kaj malnovi�as estas proksima al malapero.

1 Sed e� la unua interligo havis ordonojn pri Diservado, kaj sanktejon mondan.
2 �ar tabernaklo estis pretigita: la unua, en kiu estis la kandelabro kaj la tablo kaj la panoj de propono; �i estas nomata la Sanktejo;
3 kaj post la dua kurteno, la tabernaklo nomata la Plejsanktejo,
4 havanta la oran incensilon, kaj la keston de interligo, tegitan entute per oro, en kiu estis vazo ora (enhavanta la manaon) kaj la ekflorinta bastono de Aaron kaj la tabeloj de la interligo,
5 kaj super tio kerubojn de gloro superombrantajn la fermoplaton, pri kiuj ni nun ne povas detale paroli.
6 Kiam do �i tio estis tiel aran�ita, en la unuan tabernaklon eniras �iam la pastroj, farante la Diservojn;
7 sed en la duan, unufoje en la jaro eniras la �efpastro sola, ne sen sango, kiun li oferas pro si kaj pro la eraroj de la popolo;
8 per tio la Sankta Spirito montras, ke la vojo en la sanktejon ankora� ne estas elmontrita, dum la unua tabernaklo ankora� staras;
9 kio estas parabolo por la nuna tempo; la� kio estas oferataj donacoj kaj oferoj, kiuj ne povas la� la konscienco perfektigi la adoranton,
10 nur altrudate (kun man�a�oj kaj trinka�oj kaj diversaj lavadoj kaj karnaj purigadoj) �is tempo de reformo.

11 Sed Kristo, aperinte kiel �efpastro de la estontaj bonoj, per la pli granda kaj pli perfekta tabernaklo, ne manfarita, tio estas ne el �i tiu kreo,
12 nek per la sango de kaproj kaj bovidoj, sed per sia propra sango, eniris unufoje por �iam en la sanktejon, atinginte eternan ela�eton.
13 �ar se la sango de kaproj kaj bovoj, kaj la cindro de bovidino, �prucigite sur malpurulojn, sanktigas �is la purigado de la karno:
14 kiom pli la sango de Kristo, kiu per la eterna Spirito sin oferis senmakula al Dio, purigos vian konsciencon el malvivaj faroj, por servi al la vivanta Dio?
15 Kaj pro tio li estas interulo de nova testamento, por ke (post kiam morto okazis por la ela�eto de tiuj pekoj, kiuj estis sub la unua testamento) la vokitoj ricevu la promeson de la eterna hereda�o.
16 �ar kiam estas testamento, nepre devas esti la morto de la testamentinto.
17 �ar testamento efektivi�as rilate mortinton, �ar �i neniam efikas, dum vivas la testamentinto.
18 Tial anka� la unua testamento ne sen sango dedi�i�is.
19 �ar Moseo, parolinte �iun ordonon la� la le�o al la tuta popolo, prenis la sangon de bovidoj kaj kaproj, kun akvo kaj lano skarlata kaj hisopo, kaj aspergis la libron mem kaj la tutan popolon,
20 dirante: Jen estas la sango de la interligo, kiun Dio ordonis al vi.
21 Plue li aspergis per la sango la tabernaklon kaj �iujn vazojn de la Diservo.
22 Kaj la� la le�o, preska� �io puri�as per sango; kaj sen sangover�ado ne fari�as absolvo.

23 Necese do estis, ke la ekzemploj de la en�ielaj aferoj estu purigitaj per �i tiuj, sed la en�ielaj aferoj mem per pli bonaj oferoj, ol �i tiuj.
24 �ar eniris Kristo ne en sanktejon manfaritan, ekzemplon de la vera; sed en la �ielon mem, por aperi anta� la viza�o de Dio por ni;
25 nek estas necese, ke li oferu sin ofte, kiel la �efpastro eniras en la sanktejon jaron post jaro, kun sango ne propra;
26 alie li devus ofte suferi de post la fondo de la mondo; sed nun unufoje en la fino de la monda�oj li aperis, por forigi la pekon per la ofero de si mem.
27 Kaj kiel estas dekretite por homoj unufoje morti, kaj post tio ju�o;
28 tiel anka� Kristo, oferite unufoje, por porti la pekojn de multaj, aperos duan fojon, aparte de peko, al tiuj, kiuj lin atendas, por savo.

1 �ar la le�o, havante ombron de estontaj bona�oj, ne la bildon mem de la aferoj, neniam povas, per tiuj samaj oferoj, kiujn oni oferadas sen�ese jaron post jaro, perfektigi la tien venantajn.
2 �ar alie �u ili ne �esus esti oferataj? tial, ke la adorantoj, unufoje purigite, jam ne havus konsciencon pri pekoj.
3 Sed en tiuj oferoj estas �iujara rememorigo pri pekoj.
4 �ar ne eble estas, ke la sango de bovoj kaj kaproj forprenus pekojn.
5 Tial, venante en la mondon, li diris:

Oferojn kaj donacojn Vi ne deziras, Sed korpon Vi preparis por mi;
6 Bruloferojn kaj pekoferojn Vi ne �atis.
7 Tiam mi diris: Jen mi venis (En la rula�o de la libro estas skribite pri mi), Por plenumi Vian volon, ho Dio!

8 Anta�e dirinte: Oferojn kaj donacojn kaj bruloferojn kaj pekoferojn Vi nek deziris nek �atis (kiuj estas oferataj la� la le�o),
9 tiam li diris: Jen mi venis, por plenumi Vian volon. Li forprenas la unuan, por ke li starigu la duan.
10 La� tiu volo ni estas sanktigitaj per la ofero de la korpo de Jesuo Kristo unufoje por �iam.
11 Kaj �iu pastro staradas �iutage, servante kaj oferante ofte la samajn oferojn, kiuj neniam povas forpreni pekojn;
12 sed li, oferinte unu oferon por pekoj por �iam, sidi�is dekstre de Dio;
13 de nun atendante, �is liaj malamikoj fari�os benketo por liaj piedoj.
14 �ar per unu ofero li perfektigis �is eterneco la sanktigatojn.
15 Kaj la Sankta Spirito anka� atestas al ni; �ar, dirinte:

16 Jen estas la interligo, kiun Mi faros kun ili Post tiu tempo, diras la Eternulo: Mi metos Miajn le�ojn en ilian internon, Kaj sur ilia koro Mi ilin skribos;

li anka� diras:

17 Kaj iliajn pekojn kaj malbona�ojn Mi ne plu rememoros.

18 Sed kie estas absolvo de �i tiuj, ne plu estas oferado pro peko.

19 Havante do, fratoj, kura�on eniri en la plejsanktejon per la sango de Jesuo,
20 per la vojo nova kaj vivanta, kiun li dedi�is por ni, tra la kurteno, tio estas, lia karno,
21 kaj havante grandan pastron super la domo de Dio,
22 ni alproksimi�u kun sincera koro, en pleneco de fido, kun niaj koroj aspergitaj for de malbona konscienco, kaj kun la korpoj lavitaj per akvo pura;
23 ni tenu firme la konfeson de nia espero sendeklini�e; �ar la promesinto estas fidela;
24 kaj ni pripensu unu la alian, por instigi al amo kaj bonaj faroj;
25 ne forlasante nian kunvenadon, kiel estas la kutimo de iuj; sed konsilante unu la alian, kaj des pli forte, ju pli vi vidas la tagon alproksimi�anta.

26 �ar se, ricevinte la scion de la vero, ni pekos memvole, jam ne restas ofero pro pekoj,
27 sed ia timoplena atendo de ju�o, kaj de fajra kolero, kiu ekstermos la kontra�ulojn.
28 Tiu, kiu mal�atis la le�on de Moseo, sen kompato mortas �e du a� tri atestantoj;
29 kiom pli severan punon, vi opinias, ke meritos tiu, kiu piedpremis la Filon de Dio kaj rigardas kiel ne sanktan la sangon de la interligo, per kiu li estis sanktigita, kaj kiu spitis la Spiriton de graco?
30 �ar ni konas Tiun, kiu diris: �e Mi estas ven�o, Mi repagos. Kaj anka�: La Eternulo ju�os Sian popolon.
31 Terure estas fali en la manojn de la vivanta Dio.

32 Sed memoru la anta�ajn tagojn, en kiuj vi, jam allumite, elportis grandan konflikton de suferoj;
33 unuflanke, kiam vi fari�is spektaklo per ripro�oj kaj doloroj, kaj aliflanke, kiam vi partoprenis kun tiuj, kiuj tian sperton havis.
34 �ar vi kompatis tiujn, kiuj estis en katenoj, kaj �oje akceptis la rabadon de via poseda�o, sciante, ke vi mem havas pli bonan kaj restantan poseda�on.
35 Tial ne for�etu vian kura�on, kiu havas rekompencon grandan.
36 �ar vi havas bezonon de pacienco, por ke, plenuminte la volon de Dio, vi ricevu la promeson.

37 �ar ankora� iomete da tempo, La venonto venos, kaj ne malfruos.
38 Sed virtulo vivos per sia fideleco; Kaj se li sin tiros malanta�en, mia spirito ne �ojos en li.

39 Sed ni ne estas el la malanta�en tiri�antaj en pereon, sed el la kredantaj por la gajnado de la animo.

1 Kaj la fido estas realigo de esperata�oj, provado de aferoj ne vidataj.
2 �ar per tio la antikvuloj ricevis bonan ateston.
3 Per la fido ni komprenas, ke la monda�oj estas kreitaj per vorto de Dio, tiel ke tio, kio estas vidata, ne estas farita el aperanta�oj.
4 Per la fido Habel oferis al Dio pli bonan oferon ol Kain, per kio li ricevis ateston, ke li estas justa, �ar Dio atestis pri liaj donacoj; kaj per �i li, mortinte, ankora� parolas.
5 Per la fido �ano� estis transportita, por ne vidi morton; kaj li ne estis trovata, �ar Dio lin transportis; �ar anta� lia transporto estis atestite pri li, ke li pla�is al Dio;
6 kaj sen fido neeble estas pla�i al Li; �ar necese estas, ke tiu, kiu alvenas al Dio, kredu, ke Li ekzistas, kaj ke Li fari�as rekompencanto al tiuj, kiuj Lin diligente ser�as.
7 Per la fido Noa, avertite pri la ankora� ne viditaj aferoj, kun pia timo konstruis arkeon por la savado de sia domo; per kio li kondamnis la mondon, kaj fari�is heredanto de la justeco la� fido.
8 Per la fido Abraham, vokite, obeis eliri en lokon, kiun li estis ricevonta kiel hereda�on; kaj li eliris, ne sciante, kien li iras.
9 Per la fido li fari�is paslo�anto en la lando de la promeso, kiel lando fremda, lo�ante en tendoj kun Isaak kaj Jakob, kunheredantoj de la sama promeso;
10 �ar li ser�is la urbon havantan la fundamentojn, kies ar�itekturisto kaj konstruanto estas Dio.
11 Per la fido anka� Sara mem ricevis kapablon gravedi�i, e� post la ordinara a�o, �ar �i kredis la Promesinton fidela;
12 sekve anka� el unu, kaj tiu kvaza� malviva, levi�is tiel multaj, kiel la steloj de la �ielo la�nombre, kaj kiel la sablo, kiu estas sur la bordo de la maro, nekalkulebla.

13 �iuj tiuj mortis en fido, ne ricevinte la promesojn, sed vidinte kaj salutinte ilin de malproksime, kaj konfesinte, ke ili estas fremduloj kaj migrantoj sur la tero.
14 �ar tiuj, kiuj parolas tiamaniere, konstatas, ke patrolandon ili ser�as.
15 Kaj se ili tenadus en memoro tiun landon, el kiu ili eliris, ili havus ian okazon por reiri.
16 Sed nun pli bonan landon ili celas, tio estas, �ielan; tial Dio ne hontas pri ili, esti nomata ilia Dio; �ar Li por ili pretigis urbon.

17 Per la fido Abraham, provate, oferis Isaakon; tiu, kiu akceptis la promesojn, ekoferis ja sian solenaskiton;
18 nome tiu, al kiu estis dirite: Per Isaak oni nomos vian idaron;
19 pensante, ke Dio povas relevi lin e� el la mortintoj; el kie anka� li en simila�o lin retrovis.
20 Per la fido Isaak benis Jakobon kaj Esavon pri estontaj aferoj.
21 Per la fido Jakob, mortante, benis �iun el la filoj de Jozef, kaj adorklini�is sur la supro de sia bastono.
22 Per la fido Jozef, �e la fino de sia vivo, aludis la foriron de la Izraelidoj, kaj pri siaj ostoj ordonis.
23 Per la fido Moseo, naski�inte, estis ka�ata tri monatojn de la gepatroj, �ar ili vidis la infaneton belega, kaj ne timis la dekreton de la re�o.
24 Per la fido Moseo, plenkreskinte, rifuzis esti nomata filo de filino de Faraono,
25 plivole elektante kunsuferi kun la popolo de Dio, ol havi la kelktempan �uadon de peko,
26 taksante la ripro�on de Kristo pligranda ri�eco ol la trezoroj Egiptaj, �ar li rigardis al la estonta rekompenco.
27 Per la fido li forlasis Egiptujon, ne timante la koleregon de la re�o; �ar li persistis, kiel vidante Tiun, kiu ne estas videbla.
28 Per la fido li observis la Paskon kaj la sangaspergon, por ke la ekstermanto de la unuenaskitoj ne tu�u ilin.
29 Per la fido li trapasis la Ru�an Maron kvaza� sekteron, kion fari penante, la Egiptoj dronis.
30 Per la fido la muroj de Jeri�o falis, �irka�irite sep tagojn.
31 Per la fido la mal�astistino Ra�ab ne pereis kun la nekredantoj, akceptinte la spionojn kun paco.
32 Kaj kion mi diru plu? �ar mankus al mi tempo por rakonti pri Gideon kaj Barak kaj �im�on kaj Jifta� kaj David kaj Samuel kaj la profetoj;
33 kiuj pere de fido venkis regnojn, plenumis justecon, atingis promesojn, fermis la bu�ojn de leonoj,
34 estingis la forton de fajro, forsavi�is de la tran�rando de glavo, el malforteco reforti�is, fari�is potencaj en militado, forkurigis armeojn de fremduloj.
35 Virinoj rericevis siajn mortintojn per revivigo; kaj aliaj suferis turmentadon, ne akceptante liberigon, por atingi pli bonan relevi�on;
36 kaj aliaj elprovi�is per mokado kaj skur�ado kaj anka� de katenoj kaj malliberi�o;
37 ili estis �tonmortigataj, dissegataj, tentataj; per glavo ili estis mortigitaj; ili �irka�vagis en �afaj kaj kapraj feloj, senigite, subpremate, dolorigate
38 (je kiuj la mondo ne estis inda); ili vagadis en dezertoj, sur montoj, en kavernoj kaj ka�ejoj de la tero.
39 Kaj �iuj tiuj, ricevinte bonan ateston per sia fido, ne ricevis la promeson,
40 �ar Dio anta�vidis por ni ion pli bonan, por ke ili sen ni ne estu perfektigataj.

1 Tial anka� ni, havante �irka� ni tian nubegon da atestantoj, formetu �ion pezan kaj la pekon embarasantan, kaj persiste kuru la kuradon anta� ni metitan,
2 direktante la rigardon al la a�toro kaj perfektiganto de la fido, Jesuo, kiu, pro la �ojo anta� li metita, suferis la krucon, malestimante honton, kaj sidi�is dekstre de la trono de Dio.
3 �ar pripensu tiun, kiu suferis tian kontra�diradon de pekuloj kontra� li, por ke vi ne laci�u kaj ne malforti�u en viaj spiritoj.
4 Vi ankora� ne kontra�staris �is sango, batalante kontra� peko;
5 kaj vi forgesis la admonon, kiu rezonas kun vi, kiel kun filoj:

Mia filo, ne mal�atu la punon de la Eternulo, Nek svenu, ripro�ate de Li;
6 �ar kiun la Eternulo amas, tiun Li punkorektas, Kaj Li skur�as �iun filon, kiun Li akceptas.

7 Se vi suferas punon, kiel al filoj Dio rilati�as al vi; �ar kia filo estas, kiun la patro ne punas?
8 Sed se vi estas sen puno, en kiu �iuj fari�as partoprenantoj, tiuokaze vi estas bastardoj, kaj ne filoj.
9 Cetere ni havis patrojn de nia karno, kiuj nin punis, kaj ni respektis ilin; �u ni ne multe pli submeti�u al la Patro de la spiritoj, kaj vivu?
10 �ar ili ja dum kelke da tagoj la� sia volo punis; sed Li, por utilo, por ke ni partoprenu en Lia sankteco.
11 �iu puno portempe �ajnas esti ne �oja, sed mal�oja; sed poste �i donas la pacplenan frukton de justeco al tiuj, kiuj per �i estas ekzercitaj.
12 Tial levu la manojn pendantajn kaj la senfortajn genuojn;
13 kaj faru rektajn vojetojn por viaj piedoj, por ke tio, kio estas lama, ne deturni�u, sed prefere resani�u.

14 Ser�u pacon kun �iuj, kaj la sanktigon, sen kiu neniu vidos la Sinjoron;
15 rigardante zorge, por ke neniu maltrafu la gracon de Dio, por ke nenia radiko de maldol�eco, altkreskante, vin �enu, kaj por ke per tio multaj ne malpuri�u;
16 por ke ne estu iu mal�astulo a� malpiulo, kiel Esav, kiu por unu man�o vendis sian unuenaskitecon.
17 �ar vi scias, ke e� kiam li poste deziris heredi la benon, li estis rifuzita; �ar por pentado li trovis nenian lokon, kvankam kun larmoj li �in ser�is.

18 �ar vi ne alvenis al monto tu�ebla kaj brulanta per fajro, kaj al nigreco kaj mallumo kaj ventego,
19 kaj sono de trumpeto kaj vo�o de paroloj, kies a�dantoj petegis, ke plua vorto ne estu parolata al ili,
20 �ar ili ne povis elporti la ordonon: Se e� bruto tu�os la monton, �i estu �tonmortigita;
21 kaj tiel terura estis la apera�o, ke Moseo diris: Mi timegas kaj tremas;
22 sed vi alvenis al la monto Cion kaj al la urbo de vivanta Dio, la �iela Jerusalem, kaj al miriadoj da an�eloj,
23 al la �enerala kunveno kaj eklezio de la unuenaskitoj, en la �ielo enskribitaj, kaj al Dio, la Ju�isto de �iuj, kaj al la spiritoj de justuloj perfektigitaj,
24 kaj al Jesuo, la interulo de nova interligo, kaj al la sango de aspergo, kiu parolas pli bonajn aferojn ol la sango de Habel.
25 Gardu vin, ke vi ne forrifuzu la parolanton. �ar se ne forsavi�is tiuj, kiuj forrifuzis la admonanton sur la tero, des malpli ni, deturnante nin de la parolanto el la �ielo,
26 kies vo�o tiam skuis la teron; sed nun Li promesis, dirante: Ankora� unufoje Mi ekmovos ne sole la teron, sed anka� la �ielon.
27 Kaj tiu diro: Ankora� unufoje--montras la translokigon de la skuita�oj, kiel de farita�oj, por ke la neskueblaj restu.
28 Tial, ricevante regnon neskueblan, ni havu dankemecon, per kiu ni adoru Dion akcepteble kun respektego kaj pia timo;
29 �ar nia Dio estas fajro konsumanta.

1 La fratamo da�radu.
2 Ne forgesu gastamon al nekonatoj; �ar per tio iuj gastigis an�elojn, ne sciante.
3 Memoru la katenitojn, kvaza� vi anka� estus katenitaj, kaj la suferantojn, �ar vi anka� estas en la korpo.
4 Estu honorata la edzeco �e �iuj, kaj la lito estu senmakula; �ar mal�astulojn kaj adultulojn Dio ju�os.
5 Estu via karaktero sen monamo; estu kontentaj je tio, kion vi havas; �ar Li mem diris: Mi ne foriros de vi kaj ne forlasos vin.
6 Tial ni kura�as diri:

La Eternulo estas mia helpanto, mi ne timos; Kion faros al mi homo?

7 Memoru viajn regintojn, kiuj parolis al vi la vorton de Dio; kaj ilian fidon imitu, pripensante la finon de ilia vivmaniero.
8 Jesuo Kristo estas la sama hiera�, hodia�, kaj �is eterneco.
9 Ne forporti�u per dogmaroj diversaj kaj fremdaj; �ar estas bone, ke la koro estu plifortigata per graco, ne per man�a�oj, per kiuj ne profitis la okupi�antaj pri ili.
10 Ni havas altaron, el kiu la servantoj de la tabernaklo havas nenian rajton man�i.
11 �ar la korpoj de tiuj bestoj, kies sango estas en la sanktejon enportata de la �efpastro pro peko, estas bruligataj ekster la tendaro.
12 Tial Jesuo anka�, por ke li sanktigu la popolon per sia propra sango, ekster la pordego suferis.
13 Tial ni eliru al li ekster la tendaro, portante lian ripro�on.
14 �ar �i tie ni ne havas restantan urbon, sed estontan ni ser�as.
15 Per li do ni oferu al Dio �iam oferon de la�do, tio estas, la frukton de niaj lipoj konfesantaj al lia nomo.
16 Sed ne forgesu la bonfaradon kaj kunulecon; �ar tiaj oferoj pla�as al Dio.
17 Obeu al tiuj, kiuj vin regas, kaj submeti�u; �ar ili viglas pro viaj animoj, kvaza� liveronte raporton; por ke kun �ojo ili faru tion, kaj ne �emante, �ar �i tio estus senprofita por vi.

18 Pre�u por ni; �ar ni fidas, ke ni havas bonan konsciencon, dezirante en �io honeste vivi.
19 Sed des pli ur�e mi petegas vin fari tion, por ke mi tiom pli frue estu redonata al vi.

20 Nun la Dio de paco, kiu relevis el la mortintoj la grandan pa�tiston de la �afoj, nian Sinjoron Jesuo, per la sango de la eterna interligo,
21 perfektigu vin en �ia bona laboro, por plenumi Lian volon, farante en vi tion, kio pla�as al Li, per Jesuo Kristo, al kiu estu la gloro por �iam kaj eterne. Amen.

22 Kaj mi petegas vin, fratoj, toleru la vorton de konsilo, �ar mi skribis al vi per malmulte da vortoj.
23 Sciu, ke estas liberigita nia frato Timoteo, kun kiu, se li venos balda�, mi vin vidos.

24 Salutu �iujn, kiuj vin regas, kaj �iujn sanktulojn. Tiuj, kiuj estas el Italujo, vin salutas.

25 Graco estu kun vi �iuj. Amen.