APOKALIPSO
DE SANKTA JOHANO

apitro 1


1 Apokalipso de Jesuo Kristo, kiun Dio donis al li, por montri al siaj servistoj tion, kio devas balda okazi; kaj Li sendis kaj montris in per Sia anelo al Sia servisto Johano,
2 kiu atestis la vorton de Dio kaj la ateston de Jesuo Kristo, pri io, kion li vidis.
3 Feliaj estas la leganto kaj la askultantoj de la vortoj de la profetao kaj la observantoj de la skribitaoj en i; ar la tempo estas proksima.


4 Johano al la sep eklezioj en Azio: Graco al vi kaj paco de Tiu, kiu estas kaj estis kaj venos; kaj de la sep spiritoj anta Lia trono;
5 kaj de Jesuo Kristo, la fidela atestanto, la unuenaskita el la mortintoj, kaj la reganto de la reoj de la tero. Al tiu, kiu nin amas, kaj nin malligis de niaj pekoj per sia sango,
6 kaj faris nin regno, pastroj al lia Dio kaj Patro; al li la gloro kaj la potenco por iam kaj eterne. Amen.
7 Jen li venas kun la nuboj; kaj lin vidos iu okulo, kaj tiuj, kiuj lin trapikis; kaj iuj gentoj de la tero ploros pro li. Vere, Amen.


8 Mi estas la Alfa kaj la Omega, diras la Sinjoro, la Dio, kiu estas kaj estis kaj venos, la Plejpotenca.


9 Mi, Johano, via frato kaj partoprenanto kun vi en la aflikto kaj regno kaj pacienco de Jesuo, estis sur la insulo nomata Patmos pro la vorto de Dio kaj la atesto de Jesuo.
10 Mi min trovis en la Spirito en la tago de la Sinjoro, kaj mi adis malanta mi grandan voon kvaza de trumpeto,
11 dirantan: Kion vi vidas, tion skribu en libron kaj sendu al la sep eklezioj: al Efeso kaj al Smirna kaj al Pergamo kaj al Tiatira kaj al Sardes kaj al Filadelfia kaj al Laodikea.
12 Kaj mi min turnis, por vidi la voon, kiu parolis kun mi. Kaj turniinte, mi vidis sep orajn lampingojn;
13 kaj meze de la sep lampingoj iun similan al la Filo de homo, vestitan ispiede, kaj zonitan irka la brusto per ora zono.
14 Kaj lia kapo kaj liaj haroj estis blankaj kiel blanka lano, kiel neo; kaj liaj okuloj estis kiel fajra flamo;
15 kaj liaj piedoj estis kiel brilanta latuno, kvaza rafinita en forno; kaj lia voo estis kiel voo de multaj akvoj.
16 Kaj li havis en sia dekstra mano sep stelojn; kaj el lia buo eliris akra dutrana glavo; kaj lia aspekto estis kiel brilas la suno en sia forteco.
17 Kaj kiam mi vidis lin, mi falis e liaj piedoj kvaza senviva. Kaj li metis sian dekstran manon sur min, dirante: Ne timu; mi estas la unua kaj la lasta,
18 kaj la vivanta; kaj mi fariis mortinta, kaj jen, mi estas vivanta por iam kaj eterne, kaj mi havas la losilojn de la morto kaj de Hades.
19 Skribu do tion, kion vi vidis, kaj kio estas, kaj kio okazos poste;
20 la misteron de la sep steloj, kiujn vi vidis en mia dekstra mano, kaj la sep orajn lampingojn. La sep steloj estas la aneloj de la sep eklezioj; kaj la sep lampingoj estas la sep eklezioj.

apitro 2


1 Al la anelo de la eklezio en Efeso skribu:

Tiele diras la tenanto de la sep steloj en sia dekstra mano, la iranto meze de la sep oraj lampingoj:
2 Mi scias viajn farojn, kaj vian laboron kaj vian paciencon, kaj ke vi ne povas toleri la malbonulojn, kaj ke vi provis tiujn, kiuj nomas sin apostoloj kaj ne estas tiaj, kaj trovis ilin malveraj;
3 kaj vi havas paciencon kaj toleris pro mia nomo kaj ne laciis.
4 Sed mi havas kontra vi, ke vi forlasis vian unuan amon.
5 Memoru do, de kie vi falis, kaj pentu, kaj faru la unuajn farojn; alie mi venos al vi, kaj formovos vian lampingon el ia loko, se vi ne pentos.
6 Sed i tion vi havas, ke vi malamas la farojn de la Nikolaitoj, kiujn mi anka malamas.
7 Kiu havas orelon, tiu askultu, kion la Spirito diras al la eklezioj. Al la venkanto mi donos mani el la arbo de vivo, kiu estas en la Paradizo de Dio.


8 Kaj al la anelo de la eklezio en Smirna skribu:

Tiele diras la unua kaj la lasta, kiu fariis senviva kaj vivis:
9 Mi scias vian aflikton kaj vian malriecon (vi tamen estas ria), kaj la blasfemon de tiuj, kiuj nomas sin Judoj, kaj estas ne tiaj, sed sinagogo de Satano.
10 Ne timu tion, kion vi suferos; jen la diablo etos iujn el vi en malliberejon, por ke vi estu elprovataj; kaj vi havos aflikton dek tagojn. Estu fidela is morto, kaj mi donos al vi la kronon de vivo.
11 Kiu havas orelon, tiu askultu, kion la Spirito diras al la eklezioj. La venkanto tute ne difektios de la dua morto.


12 Kaj al la anelo de la eklezio en Pergamo skribu:

Tiele diras la portanto de la akra dutrana glavo:
13 Mi scias, kie vi loas: tie, kie estas la trono de Satano; kaj vi tenas firme mian nomon, kaj ne malkonfesis mian fidon, e en la tagoj de Antipas, mia fidela atestinto, kiu estis mortigita inter vi, kie loas Satano.
14 Sed mi havas kelkon kontra vi: ke vi havas tie sekvantojn de la instruo de Bileam, kiu instruis al Balak eti falilon anta la Izraelidojn, por ke ili manu idoloferitaojn kaj malastu.
15 Kaj vi anka havas sekvantojn de la instruo de la Nikolaitoj tiel same.
16 Pentu do; alie mi rapide venos al vi, kaj militos kontra ili per la glavo de mia buo.
17 Kiu havas orelon, tiu askultu, kion la Spirito diras al la eklezioj. Al la venkanto mi donos el la kaita manao, kaj mi donos al li blankan toneton, kaj sur la toneto novan nomon skribitan, kiun konas neniu krom la ricevanto.


18 Kaj al la anelo de la eklezio en Tiatira skribu:

Tiele diras la Filo de Dio, kiu havas okulojn kiel fajra flamo, kaj liaj piedoj estas kiel brilanta latuno:
19 Mi scias viajn farojn, kaj viajn amon kaj fidon kaj servadon kaj paciencon, kaj pri viaj faroj, ke la lastaj estas pli multaj ol la unuaj.
20 Sed mi havas kontra vi, ke vi toleras la virinon Izebel, kiu nomas sin profetino; kaj i instruas kaj delogas miajn servistojn malasti kaj mani idoloferitaojn.
21 Kaj mi donis al i tempon, por ke i pentu; kaj i ne volas penti pri sia malasteco.
22 Jen mi etos in en liton, kaj la kun i adultantojn en grandan aflikton, se ili ne pentos pri iaj faroj.
23 Kaj mi pereigos iajn idojn per morto; kaj iuj eklezioj scios, ke mi estas tiu, kiu esploras internaojn kaj korojn; kaj mi donos al iu el vi la viaj faroj.
24 Sed al vi mi diras, al la ceteraj en Tiatira, al iuj, kiuj ne havas i tiun instruon, kaj kiuj ne konas la profundaojn de Satano, kiel oni diras: Mi ne etos sur vin alian aron.
25 Tamen tion, kion vi havas, tenu, is mi venos.
26 Kaj al la venkanto kaj la observanto de miaj faroj is la fino mi donos atoritaton super la nacioj;
27 kaj li regos ilin per fera sceptro, kiel la potaj vazoj estas dispecigataj; kiel mi anka ricevis de mia Patro;
28 kaj mi donos al li la matenan stelon.
29 Kiu havas orelon, tiu askultu, kion la Spirito diras al la eklezioj.

apitro 3


1 Kaj al la anelo de la eklezio en Sardes skribu:

Tiele diras tiu, kiu havas la sep Spiritojn de Dio, kaj la sep stelojn: Mi scias viajn farojn, ke vi estas nomata viva, kaj estas malviva.
2 Fariu vigla, kaj firmigu la restaojn, kiuj estis preska mortantaj; ar mi ne trovis viajn farojn plenumitaj anta mia Dio.
3 Memoru do, kiel vi ricevis kaj adis; kaj observu, kaj pentu. Se do vi ne viglos, mi venos, kvaza telisto, kaj vi ne scios, je kiu horo mi venos al vi.
4 Sed vi havas en Sardes kelkajn nomojn, kiuj ne makulis siajn vestojn; kaj ili promenos kun mi en blankaoj; ar ili estas indaj.
5 La venkanto estos tiel vestita per blankaj vestoj; kaj mi ja ne elstrekos lian nomon el la libro de vivo, kaj mi konfesos lian nomon anta mia Patro kaj anta Liaj aneloj.
6 Kiu havas orelon, tiu askultu, kion la Spirito diras al la eklezioj.


7 Kaj al la anelo de la eklezio en Filadelfia skribu:

Tiele diras la sanktulo, la verulo, kiu havas la losilon de David, tiu, kiu malfermas, kaj neniu fermas; kiu fermas, kaj neniu malfermas:
8 Mi scias viajn farojn (jen mi donis anta vi pordon malfermitan, kiun neniu povas fermi), ke vi havas kelkan potencon, kaj observis mian vorton, kaj ne malkonfesis mian nomon.
9 Jen mi donas el la sinagogo de Satano, kiuj sin nomas Judoj, kaj estas ne tiaj, sed mensogas; jen mi igos ilin veni kaj adorklinii anta viaj piedoj, kaj scii, ke mi vin amis.
10 ar vi observis la vorton de mia pacienco, mi anka vin konservos el tiu horo de provo, kiu venos sur la tutan mondon, por provi la loantojn sur la tero.
11 Mi venos rapide; tenadu tion, kion vi havas, por ke neniu forprenu vian kronon.
12 La venkanton mi faros kolono en la templo de mia Dio, kaj li ne plu eliros el i; kaj mi skribos sur li la nomon de mia Dio, kaj la nomon de la urbo de mia Dio, la nova Jerusalem, kiu venas malsupren de mia Dio el la ielo, kaj mian novan nomon.
13 Kiu havas orelon, tiu askultu, kion la Spirito diras al la eklezioj.


14 Kaj al la anelo de la eklezio en Laodikea skribu:

Tiele diras la Amen, la atestanto fidela kaj vera, la komenco de la kreo de Dio:
15 Mi scias viajn farojn, ke vi estas nek malvarma, nek varmega; mi volus, ke vi estu a malvarma a varmega.
16 Tial, ar vi estas varmeta, kaj nek malvarma nek varmega, mi elsputos vin el mia buo.
17 ar vi diras: Mi estas ria kaj akiris rion, kaj nenion mi bezonas; kaj vi ne scias, ke vi estas la mizera kaj kompatinda kaj malria kaj blinda kaj nuda;
18 mi konsilas al vi aeti de mi oron rafinitan per fajro, por ke vi riiu; kaj blankajn vestojn, por ke vi vin vestu, kaj por ke ne aperu la honto de via nudeco; kaj kolirion, por miri viajn okulojn, por ke vi vidu.
19 iujn, kiujn mi amas, mi riproas kaj punas; estu do fervora, kaj pentu.
20 Jen mi staras e la pordo kaj frapas; se iu adas mian voon kaj malfermas la pordon, mi eniros al li kaj manos kun li, kaj li kun mi.
21 Al la venkanto mi donos sidii kun mi sur mia trono, kiel mi anka venkis kaj sidiis kun mia Patro sur Lia trono.
22 Kiu havas orelon, tiu askultu, kion la Spirito diras al la eklezioj.

apitro 4


1 Post tio mi rigardis, kaj jen pordo malfermita en la ielo, kaj la unua voo, kiun mi adis, estis voo kvaza de trumpeto parolanta kun mi, dirante: Suprenvenu i tien, kaj mi montros al vi tion, kio devas okazi poste.
2 Tuj mi min trovis en la Spirito; kaj jen trono stariis en la ielo, kaj sur la trono unu sidanta;
3 kaj la Sidanto estis en aspekto simila al tono jaspisa kaj sardia; kaj jen ielarko irka la trono, aspekte simila al smeraldo.
4 Kaj irka la trono estis dudek kvar tronoj; kaj sur la tronoj mi vidis dudek kvar presbiterojn sidantajn, vestitajn per blankaj vestoj; kaj sur iliaj kapoj orajn kronojn.
5 Kaj el la trono eliris fulmoj kaj vooj kaj tondroj. Kaj anta la trono brulis sep fajraj toroj, kiuj estas la sep Spiritoj de Dio;
6 kaj anta la trono kvaza vitra maro, simila al kristalo; kaj meze apud la trono kaj ronde irka la trono kvar kreitaoj, plenaj de okuloj antae kaj malantae.
7 Kaj la unua kreitao similis leonon, kaj la dua kreitao similis bovidon, kaj la tria kreitao havis vizaon kvaza homan, kaj la kvara kreitao similis aglon flugantan.
8 Kaj la kvar kreitaoj, havantaj po ses flugiloj, estas irkae kaj interne plenaj de okuloj; kaj pazon ili ne havas tage kaj nokte, dirante: Sankta, sankta, sankta, estas Dio, la Sinjoro, la Plejpotenca, la estanta kaj estinta kaj venonta.
9 Kaj kiam la kreitaoj donos gloron kaj honoron kaj dankon al la Sidanto sur la trono, al la Vivanto por iam kaj eterne,
10 la dudek kvar presbiteroj falos anta la Sidanto sur la trono, kaj ili adorklinios al la Vivanto por iam kaj eterne, kaj etos siajn kronojn anta la trono, dirante:
11 Inda Vi estas, ho nia Sinjoro kaj nia Dio, ricevi la gloron kaj la honoron kaj la potencon; ar Vi kreis ion, kaj pro Via volo io ekzistis kaj kreiis.

apitro 5


1 Kaj mi vidis en la dekstra mano de la Sidanto sur la trono libron, skribitan interne kaj malantae, sigelitan per sep sigeloj.
2 Kaj mi vidis fortan anelon, proklamantan per granda voo: Kiu estas inda malfermi la libron kaj rompi iajn sigelojn?
3 Kaj neniu en la ielo, nek sur la tero, nek sub la tero, povis malfermi la libron, a rigardi in.
4 Kaj mi multe ploris, ar troviis neniu inda malfermi la libron, a in rigardi;
5 kaj unu el la presbiteroj diris al mi: Ne ploru; jen la leono el la tribo de Jehuda, la Markoto de David, venkis, por malfermi la libron kaj iajn sep sigelojn.
6 Kaj mi vidis meze inter la trono kaj la kvar kreitaoj, kaj meze de la presbiteroj, afidon starantan, kvaza oferbuitan, havantan sep kornojn kaj sep okulojn, kiuj estas la sep Spiritoj de Dio, senditaj sur la tutan teron.
7 Kaj li venis, kaj prenis in el la dekstra mano de la Sidanto sur la trono.
8 Kaj kiam li prenis la libron, la kvar kreitaoj kaj la dudek kvar presbiteroj falis anta la afido, havantaj iu harpon, kaj orajn pelvojn plenajn de incenso, kiuj estas la preoj de la sanktuloj.
9 Kaj ili kantis novan kanton, dirante: Vi estas inda preni la libron kaj malfermi iajn sigelojn; ar vi estis mortigita, kaj vi elaetis al Dio per via sango homojn el iu tribo kaj lingvo kaj popolo kaj nacio,
10 kaj faris ilin al nia Dio regno kaj pastroj; kaj ili reas sur la tero.
11 Kaj mi rigardis, kaj mi adis voon de multaj aneloj, ronde irka la trono kaj la kreitaoj kaj la presbiteroj; kaj ilia nombro estis miriadoj da miriadoj kaj miloj da miloj;
12 dirantaj per granda voo: Inda estas la afido, la mortigita, ricevi la potencon kaj rion kaj saecon kaj forton kaj honoron kaj gloron kaj ladon.
13 Kaj iun kreitaon, kiu estis en la ielo kaj sur la tero kaj sub la tero kaj sur la maro, kaj ion en ili, mi adis dirantajn: Al la Sidanto sur la trono, kaj al la afido, estu la lado kaj la honoro kaj la gloro kaj la potenco por iam kaj eterne.
14 Kaj la kvar kreitaoj diris: Amen. Kaj la presbiteroj falis kaj adorkliniis.

apitro 6


1 Kaj mi rigardis, kiam la afido malfermis unu el la sep sigeloj, kaj mi adis unu el la kvar kreitaoj dirantan kvaza per voo de tondro: Venu.
2 Kaj mi rigardis, kaj jen blanka evalo, kaj la sidanta sur i havis pafarkon; kaj estis donita al li krono; kaj li eliris venkanta, kaj por venki.


3 Kaj kiam li malfermis la duan sigelon, mi adis la duan kreitaon dirantan: Venu.
4 Kaj eliris alia evalo, flamkolora; kaj al la sidanta sur i estis donite forpreni pacon de la tero, kaj ke oni mortigu unu la alian; kaj al li estis donita granda glavo.


5 Kaj kiam li malfermis la trian sigelon, mi adis la trian kreitaon dirantan: Venu. Kaj mi rigardis, kaj jen nigra evalo; kaj la sidanta sur i havis en la mano pesilon.
6 Kaj mi adis kvaza voon, meze de la kvar kreitaoj, dirantan: Mezuro da tritiko por denaro, kaj tri mezuroj da hordeo por denaro; kaj la oleon kaj la vinon ne difektu.


7 Kaj kiam li malfermis la kvaran sigelon, mi adis la voon de la kvara kreitao dirantan: Venu.
8 Kaj mi rigardis, kaj jen pala evalo; kaj la nomo de la sidanta sur i estis Morto; kaj Hades sekvis kun li. Kaj estis donita al ili atoritato super kvarono de la tero, por mortigi per glavo kaj per malsato kaj per morto kaj per la sovaaj bestoj de la tero.


9 Kaj kiam li malfermis la kvinan sigelon, mi vidis sub la altaro la animojn de la mortigitaj pro la vorto de Dio kaj pro la atesto, kiun ili havadis;
10 kaj ili kriis per granda voo, dirante: is kiam, ho Estro, la sankta kaj vera, Vi ne juas kaj ne venas nian sangon al la loantoj sur la tero?
11 Kaj estis donita al iu el ili blanka robo; kaj estis dirite al ili, ke ili atendu ankora kelkan tempon, is anka iliaj kunservistoj kaj iliaj fratoj, mortigotaj kiel ili mem, plensumios.


12 Kaj mi rigardis, kiam li malfermis la sesan sigelon, kaj fariis granda tertremo; kaj la suno fariis nigra kiel sakao el haroj, kaj la tuta luno fariis kiel sango;
13 kaj la steloj de la ielo falis sur la teron, kiel figarbo, skuate de forta vento, etas siajn nematurajn figojn.
14 Kaj la ielo formoviis, kvaza kunvolvata libro; kaj iu monto kaj iu insulo formoviis de sia loko.
15 Kaj la reoj de la tero kaj la granduloj kaj la milestroj kaj la riuloj kaj la fortuloj kaj iu sklavo kaj iu liberulo sin kais en la kavernoj kaj inter la rokoj de la montoj;
16 kaj ili diris al la montoj kaj al la rokoj: Falu sur nin, kaj nin kau for de la vizao de la Sidanto sur la trono, kaj for de la kolero de la afido;
17 ar venis la granda tago de ilia kolero; kaj kiu povas stari?

apitro 7


1 Post tio mi vidis kvar anelojn starantajn sur la kvar anguloj de la tero, retenantajn la kvar ventojn de la tero, por ke ne blovu vento sur la teron, nek sur la maron, nek sur ian arbon.
2 Kaj mi vidis alian anelon suprenirantan de la sunlevio, havantan sigelilon de la vivanta Dio; kaj li ekkriis per granda voo al la kvar aneloj, al kiuj estis donite difekti la teron kaj la maron,
3 dirante: Ne difektu la teron, nek la maron, nek la arbojn, anta ol ni sigelos sur iliaj fruntoj la servistojn de nia Dio.
4 Kaj mi adis la nombron de la sigelitoj, cent kvardek kvar miloj, sigelitaj el iuj triboj de la Izraelidoj:


5 El la tribo de Jehuda estis sigelitaj dek du miloj; El la tribo de Ruben, dek du miloj; El la tribo de Gad, dek du miloj;
6 El la tribo de Aer, dek du miloj; El la tribo de Naftali, dek du miloj; El la tribo de Manase, dek du miloj;
7 El la tribo de Simeon, dek du miloj; El la tribo de Levi, dek du miloj; El la tribo de Isaar, dek du miloj;
8 El la tribo de Zebulun, dek du miloj; El la tribo de Jozef, dek du miloj; El la tribo de Benjamen estis sigelitaj dek du miloj.


9 Post tio mi rigardis, kaj jen granda homamaso, kiun neniu povis kalkuli, el iu nacio, kaj el iuj triboj kaj popoloj kaj lingvoj, starantaj anta la trono kaj anta la afido, vestitaj per blankaj roboj, kaj kun palmoj en iliaj manoj;
10 kaj ili kriis per granda voo, dirante: Savo al nia Dio, la sidanta sur la trono, kaj al la afido.
11 Kaj iuj aneloj staris irka la trono kaj la presbiteroj kaj la kvar kreitaoj; kaj ili falis sur sian vizaon anta la trono, kaj adorkliniis al Dio,
12 dirante: Amen; La lado kaj la gloro kaj la saeco kaj la danko kaj la honoro kaj la potenco kaj la forto estu al nia Dio por iam kaj eterne. Amen.
13 Kaj respondis unu el la presbiteroj, dirante al mi: Kiuj estas i tiuj per blankaj roboj vestitaj, kaj de kie ili venis?
14 Kaj mi diris al li: Mia sinjoro, vi scias. Kaj li diris al mi: i tiuj estas la venantoj el la granda afliktado, kaj ili lavis siajn robojn, kaj blankigis ilin en la sango de la afido.
15 Tial ili estas anta la trono de Dio; kaj ili servas al Li tage kaj nokte en Lia templo; kaj la Sidanto sur la trono etendos super ili Sian tabernaklon.
16 Ili ne plu malsatos, nek plu soifos; ne frapos ilin la suno nek ia varmego;
17 ar la afido, kiu estas meze de la trono, patos ilin kaj kondukos ilin al akvofontoj de vivo; kaj Dio forvios de iliaj okuloj iun larmon.

apitro 8


1 Kaj kiam li malfermis la sepan sigelon, fariis silento en la ielo por irka duono de horo.
2 Kaj mi vidis la sep anelojn, kiuj staras anta Dio; kaj estis donitaj al ili sep trumpetoj.


3 Kaj alia anelo venis, kaj staris apud la altaro, havante incensilon oran; kaj estis donita al li multe da incenso, por ke li aldonu in al la preoj de iuj sanktuloj sur la altaro ora, kiu estis anta la trono.
4 Kaj la fumo de la incenso, kun la preoj de la sanktuloj, leviis anta Dio el la mano de la anelo.
5 Kaj la anelo prenis la incensilon, kaj li plenigis in per la fajro de la altaro, kaj etis in sur la teron; kaj fariis tondroj kaj vooj kaj fulmoj kaj tertremo.


6 Kaj la sep aneloj, havantaj la sep trumpetojn, sin pretigis, por trumpeti.


7 Kaj la unua trumpetis, kaj fariis hajlo kaj fajro, miksitaj kun sango, kaj ili estis etitaj sur la teron; kaj triono de la tero forbrulis, kaj triono de la arboj forbrulis, kaj la tuta verda herbo forbrulis.


8 Kaj la dua anelo trumpetis, kaj kvaza granda monto, per fajro brulanta, estis etita en la maron; kaj triono de la maro fariis sango;
9 kaj mortis triono de la kreitaoj en la maro, kiuj havis vivon; kaj triono de la ipoj pereis.


10 Kaj la tria anelo trumpetis, kaj falis el la ielo granda stelo, brulanta kiel toro, kaj i falis sur trionon de la riveroj kaj sur la fontojn de la akvoj;
11 kaj la nomo de la stelo estas Absinto; kaj triono de la akvoj fariis absintao; kaj multe da homoj mortis de la akvoj, ar ili maldoliis.


12 Kaj la kvara anelo trumpetis, kaj estis frapita triono de la suno kaj triono de la luno kaj triono de la steloj, por ke mallumiu triono de ili, kaj ke ne lumu dum triono de la tago, kaj por la nokto tiel same.


13 Kaj mi rigardis, kaj mi adis unu aglon, flugantan en meza ielo, dirantan per granda voo: Ve! ve! ve al la loantoj sur la tero, pro la ceteraj vooj trumpetaj de la tri aneloj ankora trumpetontaj!

apitro 9


1 Kaj la kvina anelo trumpetis, kaj mi vidis stelon el la ielo falintan sur la teron; kaj al li estis donita la losilo de la puto de la abismo.
2 Kaj li malfermis la puton de la abismo; kaj el la puto leviadis fumo, kiel fumo el granda forno; kaj mallumiis la suno kaj la aero pro la fumo de la puto.
3 Kaj el la fumo eliris akridoj sur la teron; kaj al ili estis donita povo, kiel havas povon la skorpioj de la tero.
4 Kaj estis ordonite al ili, ke ili ne difektu la herbon de la tero, nek ian verdaon, nek ian arbon, sed nur tiujn homojn, kiuj ne havas sur la frunto la sigelon de Dio.
5 Kaj al ili estis komisiite, ke ili ne mortigu ilin, sed ke ili estu turmentataj kvin monatojn; kaj ilia turmento estis kiel turmento de skorpio, kiam i pikvundas homon.
6 Kaj en tiuj tagoj la homoj seros morton, kaj in tute ne trovos; kaj ili deziregos morti, kaj morto forflugos de ili.
7 Kaj la formoj de la akridoj similis evalojn, pretigitajn por milito; kaj sur iliaj kapoj estis kvaza kronoj similaj al oro, kaj iliaj vizaoj estis kiel vizaoj de homoj.
8 Kaj ili havis harojn kiel haroj de virinoj, kaj iliaj dentoj estis kiel de leonoj.
9 Kaj ili havis kirasojn, kiel kirasoj el fero; kaj la sono de iliaj flugiloj estis kiel la sono de aroj, de multe da evaloj kurantaj en militon.
10 Kaj ili havis vostojn similajn al vostoj de skorpioj, kaj pikilojn; kaj en iliaj vostoj estas ilia kapablo difekti la homojn kvin monatojn.
11 Ili havis super si reon, la anelon de la abismo; lia nomo estas en la Hebrea lingvo Abadon, kaj en la Greka lingvo li havas la nomon Apolion.


12 La unua Veo jam pasis; jen post tio venas ankora du Veoj.


13 Kaj la sesa anelo trumpetis, kaj mi adis voon el la kornoj de la ora altaro, kiu staras anta Dio,
14 dirantan al la sesa anelo, kiu havis la trumpeton: Malligu la kvar anelojn, ligitajn apud la granda rivero Efrato.
15 Kaj malligiis la kvar aneloj, pretigitaj por la horo kaj tago kaj monato kaj jaro, por ke ili mortigu trionon de la homoj.
16 Kaj la nombro de la armeoj de la kavalerio estis ducent milionoj; mi adis ilian nombron.
17 Kaj tiel mi vidis la evalojn en la vizio, kaj la sidantajn sur ili, havantajn kirasojn kiel el fajro kaj el jacinto kaj el sulfuro; kaj la kapoj de la evaloj estis kiel kapoj de leonoj, kaj el iliaj buoj eliris fajro kaj fumo kaj sulfuro.
18 Per tiuj tri plagoj triono de la homoj estis mortigita, per la fajro kaj la fumo kaj la sulfuro elirantaj el iliaj buoj.
19 ar la kapablo de la evaloj estas en iliaj buoj kaj en iliaj vostoj; ar iliaj vostoj similas serpentojn kaj havas kapojn; kaj per i tiuj ili vundas.
20 Kaj la ceteraj homoj, kiuj ne estis mortigitaj per tiuj plagoj, ne pentis pri la faroj de siaj manoj, por ne adorklinii al demonoj, kaj al la idoloj oraj kaj arentaj kaj kupraj kaj tonaj kaj lignaj, kiuj povas nek vidi, nek adi, nek mari;
21 kaj ili ne pentis pri siaj mortigoj, nek pri siaj soroj, nek pri sia malastado, nek pri siaj teloj.

apitro 10


1 Kaj mi vidis alian fortan anelon, malsuprenirantan el la ielo, vestitan per nubo; kaj la ielarko estis super lia kapo, kaj lia vizao estis kiel la suno, kaj liaj piedoj kiel kolonoj el fajro;
2 kaj li havis en la mano libreton malfermitan; kaj li metis la dekstran piedon sur la maron, kaj la maldekstran sur la teron;
3 kaj li ekkriis per granda voo, kiel leono blekas; kaj kiam li kriis, la sep tondroj parolis per siaj vooj.
4 Kaj kiam la sep tondroj parolis, mi volis skribi; kaj mi adis voon el la ielo, dirantan: Sigelu tion, kion parolis la sep tondroj, kaj in ne skribu.
5 Kaj la anelo, kiun mi vidis staranta sur la maro kaj sur la tero, levis sian dekstran manon al la ielo,
6 kaj uris per la Vivanto por iam kaj eterne, kiu kreis la ielon kaj tion, kio estas en i, kaj la teron kaj tion, kio estas en i, kaj la maron kaj tion, kio estas en i, ke tempo ne plu ekzistos;
7 sed en la tagoj de la voo de la sepa anelo, kiam li tuj trumpetos, tiam finios la mistero de Dio, kiel Li evangeliis al Siaj servistoj, la profetoj.
8 Kaj la voo, kiun mi adis el la ielo, parolis al mi denove, dirante: Iru, prenu la libreton malfermitan en la mano de la anelo, staranta sur la maro kaj sur la tero.
9 Kaj mi iris al la anelo, kaj diris al li: Donu al mi la libreton. Kaj li diris al mi: Prenu in, kaj formanu in; kaj i maldoligos al vi la ventron, sed en via buo i estos dola kiel mielo.
10 Kaj mi prenis la libreton el la mano de la anelo, kaj formanis in; kaj en mia buo i estis dola kiel mielo, kaj kiam mi in manis, mia ventro maldoliis.
11 Kaj ili diris al mi: Vi devas denove profeti e multaj popoloj kaj nacioj kaj lingvoj kaj reoj.

apitro 11


1 Kaj estis donita al mi kano, simila al bastono; kaj iu diris: Leviu, kaj mezuru la templon de Dio, kaj la altaron, kaj la adorantojn en i.
2 Kaj la korton ekster la templo preterlasu, kaj ne mezuru in, ar i estas donita al la nacioj; kaj la sanktan urbon ili piedpremos kvardek du monatojn.
3 Kaj mi donos komision al miaj du atestantoj, kaj ili profetos mil ducent sesdek tagojn, vestite per sakao.
4 Ili estas la du olivarboj kaj la du lampingoj, starantaj anta la Sinjoro de la tero.
5 Kaj se iu volas difekti ilin, fajro elvenas el ilia buo kaj formanas iliajn malamikojn; kaj se iu volas difekti ilin, tiamaniere li devas esti mortigita.
6 Ili havas la povon fermi la ielon, por ke ne pluvu dum la tagoj de ilia profetado; kaj ili havas povon super la akvoj, por ani ilin en sangon, kaj frapi la teron per ia plago iufoje, kiam ili volos.
7 Kaj kiam ili finos sian ateston, la besto, kiu suprenvenas el la abismo, faros militon kontra ili kaj venkos ilin kaj mortigos ilin.
8 Kaj iliaj kadavroj kuas sur la strato de la granda urbo, kiu nomias laspirite Sodom kaj Egiptujo, kie anka ilia Sinjoro estis krucumita.
9 Kaj el la popoloj kaj triboj kaj lingvoj kaj nacioj oni rigardas iliajn kadavrojn dum tri tagoj kaj duono, kaj ne lasas meti iliajn kadavrojn en tombon.
10 Kaj la loantoj sur la tero ojas pri ili, kaj gajias; kaj ili sendos donacojn unu al la alia; ar tiuj du profetoj turmentadis la loantojn sur la tero.
11 Kaj post la tri tagoj kaj duono la spirito de vivo el Dio eniris en ilin, kaj ili stariis sur siaj piedoj; kaj granda timo falis sur tiujn, kiuj ilin rigardis.
12 Kaj ili adis grandan voon el la ielo, dirantan al ili: Suprenvenu i tien. Kaj ili supreniris en la ielon en la nubo; kaj iliaj malamikoj rigardis ilin.
13 Kaj en tiu horo fariis granda tertremo, kaj dekono de la urbo falis; kaj en la tertremo mortis sep mil homoj; kaj la ceteraj pleniis de timo, kaj donis ladon al la Dio de la ielo.


14 La dua Veo jam pasis; jen la tria Veo rapide venas.


15 Kaj la sepa anelo trumpetis; kaj fariis grandaj vooj en la ielo, dirante: La regno de la mondo fariis regno de nia Sinjoro kaj de Lia Kristo; kaj li reos por iam kaj eterne.
16 Kaj la dudek kvar presbiteroj, kiuj anta Dio sidas sur siaj tronoj, falis sur la vizaon kaj adorkliniis al Dio,
17 dirante: Ni dankas Vin, ho Dio, la Sinjoro, la Plejpotenca, kiu estas kaj estis; ar Vi alprenis Vian grandan potencon kaj reis.
18 Kaj la nacioj furiozis, kaj venis Via kolero, kaj la tempo de la mortintoj, por esti juataj, kaj la tempo doni la rekompencon al Viaj servistoj, la profetoj, kaj al la sanktuloj, kaj al la timantoj de Via nomo, malgrandaj kaj grandaj, kaj pereigi la detruantojn de la tero.


19 Kaj malfermiis la eniela templo de Dio, kaj vidiis en Lia templo la kesto de Lia interligo; kaj fariis fulmoj kaj vooj kaj tondroj kaj tertremo kaj granda hajlo.

apitro 12


1 Kaj granda signo vidiis en la ielo: virino vestita per la suno, kaj la luno sub iaj piedoj, kaj sur ia kapo krono el dek du steloj;
2 kaj estante graveda, i ekkriis, naskodolorigate kaj suferante por naski.
3 Kaj vidiis alia signo en la ielo; kaj jen granda rua drako, havanta sep kapojn kaj dek kornojn, kaj sur siaj kapoj sep diademojn.
4 Kaj ia vosto trenis trionon de la steloj de la ielo, kaj etis ilin sur la teron; kaj la drako staris anta la virino naskonta, por ke, kiam i estos naskinta, i formanu ian infanon.
5 Kaj i naskis filon, viran infanon, kiu regos iujn naciojn per fera sceptro; kaj ia infano estis forkaptita supren al Dio kaj al Lia trono.
6 Kaj la virino forkuris en la dezerton, kie i havis lokon pretigitan de Dio, por ke tie oni nutru in mil ducent sesdek tagojn.


7 Kaj fariis milito en la ielo: Miael kaj liaj aneloj ekmilitis kontra la drako; kaj militis la drako kaj iaj aneloj;
8 kaj ne prosperis al ili, kaj ne plu troviis ilia loko en la ielo.
9 Kaj etiis malsupren la granda drako, la antikva serpento, nomata Diablo kaj Satano, la trompanto de la tuta mondo; i etiis sur la teron, kaj iaj aneloj etiis kun i.
10 Kaj mi adis grandan voon en la ielo, dirantan: Nun fariis la savo kaj la potenco kaj la reeco de nia Dio, kaj la atoritato de Lia Kristo; ar etiis malsupren la akuzanto de niaj fratoj, kiu tage kaj nokte akuzas ilin anta nia Dio.
11 Kaj ili venkis in pro la sango de la afido, kaj pro la vorto de sia atesto; kaj ili ne amis sian vivon is morto mem.
12 Pro tio oju, ho ieloj, kaj vi, kiuj en ili loas. Ve al la tero kaj al la maro! ar la diablo malsupreniris en vin, havante grandan koleron, sciante, ke li havas nur mallongan tempon.


13 Kaj kiam la drako vidis, ke i estas etita sur la teron, i persekutis la virinon, kiu naskis la viran infanon.
14 Kaj al la virino estis donitaj la du flugiloj de la granda aglo, por ke i flugu en la dezerton, sur sian lokon, kie i estas nutrata tempon kaj tempojn kaj duontempon, for de la vizao de la serpento.
15 Kaj la serpento eletis el sia buo, post la virinon, akvon kvaza riveron, por ke i igu in forportii de la fluo.
16 Kaj la tero helpis la virinon, kaj la tero malfermis sian buon, kaj englutis la riveron, kiun la drako eletis el sia buo.
17 Kaj la drako furiozis kontra la virino, kaj foriris, por fari militon kontra la restintojn de ia idaro, kiuj observas la ordonojn de Dio kaj havas la ateston de Jesuo;

apitro 13


1 kaj i staris sur la sablo de la maro.

Kaj mi vidis beston suprenirantan el la maro, havantan dek kornojn kaj sep kapojn, kaj sur siaj kornoj dek diademojn, kaj sur siaj kapoj nomojn de blasfemo.
2 Kaj la besto, kiun mi vidis, estis simila al leopardo, kaj iaj piedoj estis kiel de urso, kaj ia buo kiel buo de leono; kaj la drako donis al i sian potencon kaj sian tronon kaj grandan atoritaton.
3 Kaj mi vidis unu el iaj kapoj kvaza morte vunditan; kaj la morta vundo saniis; kaj la tuta tero miris post la besto;
4 kaj ili adorkliniis al la drako, ar i donis sian atoritaton al la besto; kaj ili adorkliniis al la besto, dirante: Kiu estas simila al la besto? kaj kiu povas militi kontra i?
5 kaj estis donita al i buo, parolanta grandaojn kaj blasfemaojn; kaj estis donita al i atoritato agadi dum kvardek du monatoj.
6 Kaj i malfermis la buon por blasfemoj kontra Dio, por blasfemi Lian nomon kaj Lian tabernaklon kaj la loantojn de la ielo.
7 Kaj estis donite al i fari militon kontra la sanktuloj, kaj venki ilin; kaj estis donita al i atoritato sur iu tribo kaj popolo kaj lingvo kaj nacio.
8 Kaj adorklinios al i iuj loantoj de la tero, kies nomo ne estas skribita en la libro de vivo, libro de la afido oferita jam de la fondo de la mondo.
9 Se iu havas orelon, tiu askultu.
10 Se iu malliberigas, en malliberecon li iras; se iu per la glavo mortigos, li devas per la glavo esti mortigita. i tie estas la pacienco kaj la fido de la sanktuloj.


11 Kaj mi vidis alian beston suprenirantan el la tero; kaj i havis du kornojn, simile al afido, kaj i parolis kiel drako.
12 Kaj i ekzercas la tutan atoritaton de la unua besto anta i. Kaj i devigas la teron kaj la loantojn sur i adorklinii al la unua besto, kies morta vundo saniis.
13 Kaj i faras grandajn signojn, devigante e fajron malsupreniri el la ielo sur la teron anta la homoj.
14 Kaj i trompas la loantojn de la tero per la signoj, kiujn estis donite al i fari anta la besto; dirante al la loantoj sur la tero, ke ili faru bildon al la besto, kiu havis la glavovundon kaj vivis.
15 Kaj estis donite, ke i donu spiron al la bildo de la besto, por ke e parolu la bildo de la besto, kaj faru, ke iuj, kiuj ne volas adorklinii al la bildo de la besto, estu mortigitaj.
16 Kaj i devigas iujn, la malgrandajn kaj la grandajn, la riajn kaj la malriajn, la liberajn kaj la sklavajn, ricevi markon sur la dekstra mano a sur la frunto;
17 por ke neniu povu aeti a vendi, krom tiuj, kiuj havas la markon, la nomon de la besto, a la numeron de ia nomo.
18 i tie estas saeco. Kiu havas prudenton, tiu kalkulu la numeron de la besto; ar i estas la numero de homo; kaj ia numero estas sescent sesdek ses.

apitro 14


1 Kaj mi rigardis, kaj jen la afido staranta sur la monto Cion, kaj kun li cent kvardek kvar miloj, havantaj lian nomon, kaj la nomon de lia Patro, skribitajn sur ilia frunto.
2 Kaj mi adis voon el la ielo, kiel voon de multaj akvoj, kaj kiel voon de granda tondro; kaj la voo, kiun mi adis, estis kiel de harpistoj, harpantaj per siaj harpoj;
3 kaj ili kantas kvaza novan kanton anta la trono kaj anta la kvar kreitaoj kaj la presbiteroj; kaj neniu povis lerni la kanton krom la cent kvardek kvar miloj, la elaetitoj el la tero.
4 Ili estas tiuj, kiuj ne malpuriis kun virinoj; ar ili estas virguloj. Ili estas la sekvantoj de la afido, kien ajn li iras. Ili estas elaetitaj el inter la homoj, la unuaao al Dio kaj al la afido.
5 Kaj en ilia buo ne troviis mensogo; ili estas senkulpaj.


6 Kaj mi vidis alian anelon, flugantan en meza ielo, havantan eternan evangelion, por evangelii la loantojn de la tero kaj iun nacion kaj tribon kaj lingvon kaj popolon,
7 kaj dirantan per granda voo: Timu Dion, kaj donu al Li gloron, ar venis la horo de Lia juo; kaj adorkliniu al la Kreinto de la ielo kaj la tero kaj la maro kaj la fontoj akvaj.


8 Kaj alia anelo, dua, sekvis, dirante: Falis, falis Babel la granda, kiu trinkigis iujn naciojn el la vino de la kolero de ia malastao.


9 Kaj alia anelo, tria, sekvis ilin, dirante per granda voo: Se iu adorklinias al la besto kaj al ia bildo, kaj ricevas markon sur sia frunto a sur sia mano,
10 tiu anka trinkos el la vino de la kolero de Dio, kiu estas pretigita nemiksite en la pokalo de Lia kolero, kaj li turmentios en fajro kaj sulfuro anta la sanktaj aneloj kaj anta la afido;
11 kaj la fumo de ilia turmento levias por iam kaj eterne; kaj ne havas pazon tage kaj nokte tiuj, kiuj adorklinias al la besto kaj al ia bildo, kaj iu, kiu ricevas la markon de ia nomo.
12 i tie estas la pacienco de la sanktuloj, kiuj observas la ordonojn de Dio kaj la fidon de Jesuo.


13 Kaj mi adis voon el la ielo, dirantan: Skribu: Feliaj estas la mortintoj, kiuj de nun mortas en la Sinjoro; vere, diras la Spirito, por ke ili ripozu de siaj laboroj; ar iliaj faroj sekvas kun ili.


14 Kaj mi rigardis, kaj jen blanka nubo, kaj sur la nubo sidanto, simila al la Filo de homo, havanta sur sia kapo oran kronon, kaj en sia mano akran rikoltilon.
15 Kaj alia anelo eliris el la templo, kriante per granda voo al la sidanta sur la nubo: Sendu vian rikoltilon, kaj rikoltu; ar venis la horo por rikolti, ar la rikolto de la tero tromaturiis.
16 Kaj la sidanta sur la nubo etis sian rikoltilon sur la teron; kaj la tero rikoltiis.


17 Kaj alia anelo eliris el la eniela templo, anka havante akran rikoltilon.
18 Kaj alia anelo eliris el la altaro, havante atoritaton super la fajro; kaj li kriis per granda voo al la portanto de la akra rikoltilo, dirante: Sendu vian akran rikoltilon, kaj detranu la vinberarojn de la vinberarbo de la tero; ar tute maturiis iaj vinberoj.
19 Kaj la anelo etis sian rikoltilon en la teron kaj detranis la vinberarbon de la tero kaj etis in en la grandan vinpremilon de la kolero de Dio.
20 Kaj la vinpremilo estis tretita ekster la urbo, kaj eliris sango el la vinpremilo, is la bridoj de la evaloj, en la spaco de mil sescent stadioj.

apitro 15


1 Kaj mi vidis alian signon en la ielo, grandan kaj mirindan: sep anelojn havantajn sep plagojn, la finajn, ar en ili finiis la kolero de Dio.


2 Kaj mi vidis kvaza vitran maron, miksitan kun fajro; kaj tiujn, kiuj venkis la beston kaj ian bildon kaj la numeron de ia nomo; kaj ili staris sur la vitra maro, havante harpojn de Dio.
3 Kaj ili kantis la kanton de Moseo, la servanto de Dio, kaj la kanton de la afido, dirante: Grandaj kaj mirindaj estas Viaj faroj, ho Dio, la Sinjoro, la Plejpotenca; justaj kaj veraj estas Viaj vojoj, ho Reo de la nacioj.
4 Kiu ne timos, ho Sinjoro, kaj ne gloros Vian nomon? ar Vi sola estas sankta; ar iuj nacioj venos kaj adorklinios al Vi; ar Viaj justaoj elmontriis.


5 Kaj post tio mi rigardis, kaj malfermiis la templo de la tabernaklo de la atesto en la ielo;
6 kaj elvenis el la templo la sep aneloj, havante la sep plagojn, vestite per linao pura kaj luma, kaj zonite irka la brusto per ora zono.
7 Kaj unu el la kvar kreitaoj donis al la sep aneloj sep orajn pelvojn, plenajn de la kolero de Dio, la vivanta por iam kaj eterne.
8 Kaj la templo pleniis de fumo el la gloro de Dio kaj el Lia potenco; kaj neniu povis eniri en la templon, is finios la sep plagoj de la sep aneloj.

apitro 16


1 Kaj mi adis grandan voon el la templo, dirantan al la sep aneloj: Iru, kaj elveru sur la teron la sep pelvojn de la kolero de Dio.


2 Kaj la unua foriris, kaj elveris sian pelvon sur la teron; kaj fariis malbona kaj dolora ulcero sur la homoj, kiuj havis la markon de la besto kaj kiuj adorkliniis al ia bildo.


3 Kaj la dua elveris sian pelvon en la maron; kaj fariis sango, kiel de mortinto; kaj mortis iu vivanta estao en la maro.


4 Kaj la tria elveris sian pelvon en la riverojn kaj en la fontojn de akvoj; kaj fariis sango.
5 Kaj mi adis la anelon de la akvoj dirantan: Justa estas Vi, la estanta kaj estinta, la Sanktulo, ar Vi tiele juis;
6 ar ili elveris la sangon de sanktuloj kaj profetoj, kaj sangon Vi donis al ili trinki; ili tion meritas.
7 Kaj mi adis la altaron dirantan: Vere, ho Dio, la Sinjoro, la Plejpotenca, veraj kaj justaj estas Viaj juoj.


8 Kaj la kvara elveris sian pelvon sur la sunon; kaj estis donite al i brulvundi homojn per fajro.
9 Kaj la homoj brulvundiis per granda varmego, kaj ili blasfemis la nomon de Dio, kiu havas atoritaton sur tiuj plagoj; kaj ili ne pentis, por doni al Li gloron.


10 Kaj la kvina elveris sian pelvon sur la tronon de la besto; kaj ia regno mallumiis; kaj ili mordis sian langon pro dolorego,
11 kaj ili blasfemis la Dion de la ielo pro siaj doloroj kaj siaj ulceroj; kaj ili ne pentis pri siaj faroj.


12 Kaj la sesa elveris sian pelvon sur la grandan riveron, la riveron Efrato; kaj ia akvo forsekiis, por ke pretiu la vojo de la reoj, kiuj venas el la sunleviejo.
13 Kaj mi vidis tri malpurajn spiritojn, kvaza ranojn, elirantaj el la buo de la drako, kaj el la buo de la besto, kaj el la buo de la falsa profeto;
14 ar ili estas spiritoj de demonoj, farantaj signojn; ili foriras al la reoj de la tuta mondo, por kolekti ilin por la milito de la granda tago de Dio, la Plejpotenca.
15 (Jen mi venas kvaza telisto. Felia estas tiu, kiu viglas kaj konservas siajn vestojn, por ke li ne iru nuda, kaj oni ne vidu lian honton.)
16 Kaj oni kolektis ilin en lokon, nomatan en la Hebrea lingvo Har- Magedon.


17 Kaj la sepa anelo elveris sian pelvon sur la aeron; kaj eliris granda voo el la templo, for de la trono, dirante: Fariis!
18 kaj okazis fulmoj kaj vooj kaj tondroj; kaj okazis granda tertremo tia, kia ne okazis de kiam homoj estiis sur la tero, tiela tertremo, tiel granda.
19 Kaj la granda urbo disiis en tri partojn, kaj la urboj de la nacioj falis; kaj Babel la granda estis memorata anta Dio, por doni al i la pokalon de la vino de la furiozeco de Lia kolero.
20 Kaj iu insulo forflugis, kaj la montoj ne troviis.
21 Kaj granda hajlo, peza kvaza po talanto, falis el la ielo sur la homojn; kaj la homoj blasfemis Dion pro la plago de la hajlo; ar ia plago estas treege granda.

apitro 17


1 Kaj unu el la sep aneloj, havantaj la sep pelvojn, venis kaj parolis kun mi, dirante: Venu i tien, mi montros al vi la juon de la granda malastistino, kiu sidas sur multaj akvoj;
2 kun kiu la reoj de la tero malastis, kaj la loantoj sur la tero ebriiis per la vino de ia malasteco.
3 Kaj li forportis min en la Spirito en dezerton; kaj mi vidis virinon, sidantan sur skarlata besto, plena de nomoj de blasfemo, havanta sep kapojn kaj dek kornojn.
4 Kaj la virino estis vestita per purpuro kaj skarlato, kaj ornamita per oro kaj altvaloraj tonoj kaj perloj, kaj havis en sia mano oran pokalon, plenan de abomenindaoj kaj la malpuraoj de ia malasteco,
5 kaj sur sia frunto nomon skribitan: MISTERO, BABEL LA GRANDA, LA PATRINO DE LA MALASTISTINOJ KAJ DE LA ABOMENINDAOJ DE LA TERO.
6 Kaj mi vidis la virinon ebria de la sango de la sanktuloj, kaj de la sango de la martiroj de Jesuo. Kaj vidinte in, mi miris per granda miro.
7 Kaj la anelo diris al mi: Kial vi miris? mi diros al vi la misteron de la virino, kaj de la besto, kiu portas in kaj kiu havas la sep kapojn kaj la dek kornojn.
8 La besto, kiun vi vidis, ekzistis, sed ne ekzistas, kaj venos supren el la abismo kaj iros en pereon. Kaj la loantoj sur la tero, kies nomoj ne estas skribitaj en la libro de vivo jam de la fondo de la mondo, miros, kiam ili vidos la beston, ke i ekzistis kaj ne ekzistas, sed venos.
9 i tie estas la signifo, kiu havas saecon: la sep kapoj estas sep montoj, sur kiuj sidas la virino;
10 kaj ili estas sep reoj; la kvin jam falis, la unu estas, la alia ankora ne venis; kaj kiam li venos, li devos resti kelkan tempon.
11 Kaj la besto, kiu ekzistis kaj ne ekzistas, estas anka oka, kaj estas el la sep; kaj i iras en pereon.
12 Kaj la dek kornoj, kiujn vi vidis, estas dek reoj, kiuj ankora ne ricevis regnon; sed ili ricevas atoritaton kiel reoj, kun la besto, por unu horo.
13 Tiuj havas unu intencon, kaj ili donas sian potencon kaj atoritaton al la besto.
14 Tiuj militos kontra la afido, kaj la afido venkos ilin, ar li estas Sinjoro de sinjoroj, kaj Reo de reoj; kaj venkos tiuj, kiuj estas kun li, vokitaj kaj elektitaj kaj fidelaj.
15 Kaj li diris al mi: La akvoj, kiujn vi vidis, kie sidas la malastistino, estas popoloj kaj homamasoj kaj nacioj kaj lingvoj.
16 Kaj la dek kornoj, kiujn vi vidis, kaj la besto, malamos la malastistinon, kaj faros in izolita kaj nuda, kaj manos ian karnon, kaj forbruligos in per fajro.
17 ar Dio enmetis en ilian koron efektivigi Lian intencon, kaj efektivigi unu intencon, kaj doni sian regnon al la besto, is la vortoj de Dio plenumios.
18 Kaj la virino, kiun vi vidis, estas la granda urbo, kiu havas reecon super la reoj de la tero.

apitro 18


1 Post tio mi vidis alian anelon, malsuprenirantan el la ielo, havantan grandan atoritaton; kaj la tero lumiis per lia gloro.
2 Kaj li forte kriis per granda voo, dirante: Falis, falis Babel la granda, kaj fariis loejo de demonoj, kaj malliberejo de ia malpura spirito, kaj malliberejo de ia malpura kaj malaminda birdo.
3 ar per la vino de la kolero de ia malasteco falis iuj nacioj; kaj la reoj de la tero malastis kun i, kaj la komercistoj de la tero riiis per la potenco de ia lukso.


4 Kaj mi adis alian voon el la ielo, dirantan: Elvenu el i, ho Mia popolo, por ke vi ne partoprenu en iaj pekoj, kaj por ke vi ne ricevu el iaj plagoj;
5 ar iaj pekoj amasiis is la ielo, kaj Dio memoris iajn maljustaojn.
6 Redonu al i, uste kiel i donis, kaj duobligu duoble la iaj faroj; en la pokalo, kiun i miksis, miksu al i duoblon.
7 Kiom i gloris sin kaj voluptis, tiom donu al i da turmento kaj funebro; ar i diras en sia koro: Mi sidas reino, kaj mi ne estas vidvino, kaj mi tute ne vidos funebron.
8 Tial en unu tago venos iaj plagoj, morto kaj funebro kaj malsatego; kaj i forbrulos per fajro; ar forta estas Dio, la Sinjoro, kiu in juas.
9 Kaj la reoj de la tero, kiuj malastis kun i kaj voluptis, ploros kaj emos pri i, kiam ili rigardos la fumon de ia brulado,
10 starante malproksime pro timo de ia turmento, dirante: Ve! ve, la granda urbo, Babel, la forta urbo! ar en unu horo venis via juo.
11 Kaj la komercistoj de la tero ploras kaj lamentas pri i, ar jam neniu aetas ilian komercaon;
12 komercaon el oro kaj arento kaj altvaloraj tonoj kaj perloj kaj bisino kaj purpuro kaj silko kaj skarlato, kaj ia parfuma ligno kaj ia vazo ebura kaj ia vazo el plej altvalora ligno kaj el kupro kaj fero kaj marmoro,
13 kaj cinamo kaj amomo kaj incenso kaj mirao kaj olibano kaj vino kaj oleo kaj faruno kaj tritiko kaj brutoj kaj afoj, kaj el evaloj kaj aroj, kaj korpoj kaj animoj de homoj.
14 Kaj la fruktaro de la deziroj de via animo malaperis for de vi, kaj io bongusta kaj brila pereis for de vi, kaj oni ne plu trovos ilin.
15 La negocintoj de tiuj komercaoj, kiuj riiis per i, malproksime staros pro la timo de ia turmento, plorante kaj lamentante,
16 kaj dirante: Ve! ve, la granda urbo, la vestita per bisino kaj purpuro kaj skarlato, kaj ornamita per oro kaj altvaloraj tonoj kaj perloj!
17 ar en unu horo pereis tiom da rieco. Kaj iu ipestro, kaj iu ien ipe veturanta, kaj maristoj, kaj iuj, kiuj sur la maro laboris, staris malproksime,
18 kaj kriis, vidante la fumon de ia brulego, dirante: Kio similas la grandan urbon?
19 Kaj ili etis polvon sur siajn kapojn, kaj kriis, plorante kaj lamentante, kaj dirante: Ve! ve, la granda urbo! en kiu riiis iuj, kiuj havis siajn ipojn sur la maro per ia luksego! ar en unu horo i dezertiis.
20 ojegu super i, ho ielo, kaj la sanktuloj, kaj la apostoloj, kaj la profetoj; ar Dio decidis pri i la via juo.


21 Kaj forta anelo prenis tonon, kvaza grandan mueltonon, kaj etis in en la maron, dirante: Tiel per puego deetios Babel, la granda urbo, kaj jam ne plu trovios.
22 Kaj voo de harpistoj kaj muzikistoj kaj flutistoj kaj trumpetistoj jam ne plu adios en vi; kaj ia metiisto de ia metio jam ne plu trovios en vi; kaj sono de mueltono jam ne plu adios en vi;
23 kaj lumo de lampo jam ne plu brilos en vi; kaj voo de fiano kaj fianino jam ne plu adios en vi; ar viaj komercistoj estis la granduloj de la tero; ar per via sorado iuj nacioj trompiis.
24 Kaj en i troviis la sango de profetoj kaj sanktuloj, kaj de iuj mortigitoj sur la tero.

apitro 19


1 Post tio mi adis kvaza grandan voon de granda homamaso en la ielo, dirantan: Haleluja! La savo kaj la gloro kaj la potenco apartenas al nia Dio;
2 ar veraj kaj justaj estas Liaj juoj; ar Li juis la grandan malastistinon, kiu infektis la teron per sia malasteco, kaj Li venis la sangon de Siaj servistoj el ia mano.
3 Kaj duan fojon ili diris: Haleluja! Kaj ia fumo levias por iam kaj eterne.
4 Kaj la dudek kvar presbiteroj kaj la kvar kreitaoj falis kaj adorkliniis al Dio, la sidanta sur la trono, dirante: Amen, Haleluja!
5 Kaj el la trono eliris voo, dirante: Ladu nian Dion, iuj Liaj servistoj, vi, kiuj timas Lin, la malgrandaj kaj la grandaj.
6 Kaj mi adis kvaza voon de granda homamaso kaj kvaza voon de multaj akvoj kaj kvaza voon de fortaj tondroj, dirantajn: Haleluja! ar la Sinjoro, nia Dio, la Plejpotenca, reas.
7 Ni oju kaj triumfu, kaj donu al Li la gloron; ar venis la edzio de la afido, kaj lia edzino sin pretigis.
8 Kaj estis donite al i, ke i sin vestu per bisino luma kaj pura; ar la bisino estas la justaoj de la sanktuloj.
9 Kaj li diris al mi: Skribu: Feliaj estas la invititaj al la edzia festeno de la afido. Kaj li diris al mi: Tio estas la veraj vortoj de Dio.
10 Kaj mi falis anta liaj piedoj, por adorklinii al li. Kaj li diris al mi: Gardu vin, ke vi tion ne faru; mi estas kunservisto kun vi kaj kun viaj fratoj, kiuj konservas la ateston de Jesuo; adorkliniu al Dio; ar la atesto de Jesuo estas la spirito de profetado.


11 Kaj mi vidis la ielon malfermitan; kaj jen blanka evalo, kaj la sidanta sur i, nomata Fidela kaj Vera; en justeco li juas kaj militas.
12 Kaj liaj okuloj estas fajra flamo, kaj sur lia kapo estas multaj diademoj; kaj li havas nomon skribitan, kiun konas neniu krom li mem.
13 Kaj li estas vestita per vesto, trempita en sangon; kaj lia nomo estas: La Vorto de Dio.
14 Kaj la armeoj en la ielo sekvis lin sur blankaj evaloj, vestite per bisino blanka kaj pura.
15 Kaj el lia buo eliras akra glavo, por ke li per i frapu la naciojn; kaj li regos ilin per fera sceptro; kaj li tretas la vinpremilon de la furiozeco de la kolero de Dio, la Plejpotenca.
16 Kaj li havas sur la vesto kaj sur la femuro nomon skribitan: REO DE REOJ KAJ SINJORO DE SINJOROJ.


17 Kaj mi vidis unu anelon, starantan en la suno; kaj li ekkriis per granda voo, dirante al iuj birdoj, kiuj flugas en meza ielo: Venu, kolektiu al la granda festeno de Dio;
18 por ke vi manu karnon de reoj kaj karnon de milestroj kaj karnon de fortuloj kaj karnon de evaloj kaj de iliaj rajdantoj, kaj karnon de iuj homoj, liberaj kaj sklavaj, grandaj kaj malgrandaj.


19 Kaj mi vidis la beston, kaj la reojn de la tero kaj iliajn armeojn, kunigitajn, por fari militon kontra la sidanta sur la evalo kaj kontra lia armeo.
20 Kaj la besto estis kaptita, kaj kun i la falsa profeto, kiu faris anta i la signojn, per kiuj li trompis tiujn, kiuj ricevis la markon de la besto kaj adorkliniis al ia bildo; ili amba estis etitaj vivaj en la lagon fajran, brulantan per sulfuro;
21 kaj la ceteraj estis mortigitaj per la glavo de la sidanta sur la evalo, la glavo, kiu eliris el lia buo; kaj iuj birdoj satiis per ilia karno.

apitro 20


1 Kaj mi vidis anelon malsuprenirantan el la ielo, havantan la losilon de la abismo kaj grandan katenon en sia mano.
2 Kaj li ekkaptis la drakon, la antikvan serpenton, kiu estas la Diablo kaj Satano, kaj enkatenis lin por mil jaroj,
3 kaj etis lin en la abismon kaj fermis in kaj sigelis in super li, por ke li ne plu trompu la naciojn, is finios la mil jaroj; post tio li devos esti malligita por kelka tempo.


4 Kaj mi vidis tronojn, kaj oni sidis sur ili, kaj juo estis donita al ili; kaj mi vidis la animojn de la senkapigitaj pro la atesto de Jesuo kaj pro la vorto de Dio, kaj tiujn, kiuj ne adorkliniis al la besto, nek al ia bildo, kaj ne ricevis la markon sur sia frunto kaj sur sia mano; kaj ili vivis, kaj ili reis kun Kristo mil jarojn.
5 La ceteraj mortintoj ne vivis, is finios la mil jaroj. Tio estas la unua relevio.
6 Felia kaj sankta estas la partoprenanto en la unua relevio; super tiuj la dua morto havas nenian atoritaton; sed ili estos pastroj de Dio kaj de Kristo, kaj reos kun li mil jarojn.


7 Kaj kiam finios la mil jaroj, Satano estos ellasita el sia malliberejo,
8 kaj eliros, por trompi la naciojn en la kvar anguloj de la tero, Gog kaj Magog, por kolekti ilin por la milito; ilia nombro estas kiel la sablo de la maro.
9 Kaj ili supreniris lalare de la tero kaj irkais la tendaron de la sanktuloj kaj la amatan urbon; kaj fajro malsupreniris el la ielo, kaj ekstermis ilin.
10 Kaj la diablo, kiu trompis ilin, estis etita en la lagon fajran kaj sulfuran, kie trovias la besto kaj la falsa profeto; kaj ili estos turmentataj tage kaj nokte por iam kaj eterne.


11 Kaj mi vidis grandan blankan tronon, kaj la Sidanton sur i, anta kies vizao forflugis la tero kaj la ielo; kaj ne troviis loko por ili.
12 Kaj mi vidis la mortintojn, grandajn kaj malgrandajn, starantajn anta la trono; kaj libroj estis malfermitaj; kaj estis malfermita alia libro, kiu estas la libro de vivo; kaj la mortintoj estis juataj el la skribitaoj en la libroj, la siaj faroj.
13 Kaj la maro liveris la mortintojn, kiuj estis en i; kaj la morto kaj Hades liveris la mortintojn, kiuj estis en ili; kaj iu estis juata la siaj faroj.
14 Kaj la morto kaj Hades estis etitaj en la fajran lagon. Tio estas la dua morto--la fajra lago.
15 Kaj se iu ne troviis skribita en la libro de vivo, tiu estis etita en la fajran lagon.

apitro 21


1 Kaj mi vidis novan ielon kaj novan teron; ar la unua ielo kaj la unua tero forpasis; kaj la maro jam ne ekzistis.
2 Kaj mi vidis la sanktan urbon, novan Jerusalemon, malsuprenirantan el la ielo for de Dio, pretigitan kiel fianino, ornamita por sia edzo.
3 Kaj mi adis grandan voon el la trono, dirantan: Jen la tabernaklo de Dio estas kun la homoj, kaj Li loos kun ili, kaj ili estos Liaj popoloj, kaj Dio mem estos kun ili kaj estos ilia Dio;
4 kaj Li forvios iun larmon el iliaj okuloj; kaj la morto jam ne ekzistos; ne plu ekzistos funebro, nek plorado, nek doloro; la unuaj aferoj forpasis.
5 Kaj diris la Sidanto sur la trono: Vidu, Mi faras ion nova. Kaj Li diris: Skribu, ar tiuj vortoj estas fidelaj kaj veraj.
6 Kaj Li diris al mi: io fariis. Mi estas la Alfa kaj la Omega, la komenco kaj la fino. Mi donos donace al la soifanto el la fonto de la akvo de vivo.
7 La venkanto heredos ion; kaj Mi estos por li Dio, kaj li estos por Mi filo.
8 Sed por la timemaj kaj nekredemaj kaj abomenindaj kaj mortigistoj kaj malastuloj kaj soristoj kaj idolanoj kaj iuj mensoguloj, ilia lotao estos en la lago, brulanta per fajro kaj sulfuro; tio estas la dua morto.


9 Kaj venis unu el la sep aneloj, havantaj la sep pelvojn, plenajn de la sep finaj plagoj; kaj li parolis kun mi, dirante: Venu i tien, mi montros al vi la fianinon, la edzinon de la afido.
10 Kaj li forportis min en la Spirito sur monton, grandan kaj altan, kaj li montris al mi la sanktan urbon Jerusalem, malsuprenirantan el la ielo for de Dio,
11 havantan la gloron de Dio; ia lumo estis simila al tono plej altvalora, kvaza jaspiso kristaleca;
12 kun muro granda kaj alta, kun dek du pordegoj, kaj apud la pordegoj dek du aneloj; kaj nomoj surskribitaj, kiuj estas la nomoj de la dek du triboj de la Izraelidoj;
13 oriente estis tri pordegoj, kaj norde tri pordegoj, kaj sude tri pordegoj, kaj okcidente tri pordegoj.
14 Kaj la muro de la urbo havis dek du fundamentojn, kaj sur ili dek du nomojn de la dek du apostoloj de la afido.
15 Kaj mia kunparolanto havis mezurilon, oran vergon, por mezuri la urbon kaj iajn pordegojn kaj ian muron.
16 Kaj la urbo staras kvadrate, kaj ia longo estas tiom, kiom la laro; kaj li mezuris la urbon per la vergo, dek du mil stadiojn; ia longo kaj ia laro kaj ia alto estas egalaj.
17 Kaj li mezuris ian muron, cent kvardek kvar ulnojn, la mezuro de homo, tio estas, de anelo.
18 Kaj la strukturo de ia muro estis jaspiso; kaj la urbo estis pura oro, simila al pura vitro.
19 La fundamentoj de la muro de la urbo estis ornamitaj per altvaloraj tonoj iuspecaj. La unua fundamento estis jaspiso; la dua, safiro; la tria, kalcedonio; la kvara, smeraldo;
20 la kvina, sardonikso; la sesa, sardio; la sepa, krizolito; la oka, berilo; la naa, topazo; la deka, krizopraso; la dek-unua, jacinto; la dek-dua, ametisto.
21 Kaj la dek du pordegoj estis dek du perloj, iu el la pordegoj estis el unu perlo; kaj la strato de la urbo estis pura oro, kvaza travidebla vitro.
22 Kaj templon en i mi ne vidis; ar Dio, la Sinjoro, la Plejpotenca, kaj la afido estas ia templo.
23 Kaj la urbo ne bezonas la sunon, nek la lunon, por brili al i; ar la gloro de Dio lumis al i, kaj ia lampo estas la afido.
24 Kaj la nacioj promenos per ia lumo; kaj la reoj de la tero alportas en in sian gloron.
25 Kaj iaj pordegoj tute ne estos fermitaj tage (ar nokto ne ekzistos tie);
26 kaj ili alportos en in la gloron kaj la honoron de la nacioj;
27 kaj tute ne eniros en in io malpura, nek faranto de abomenindao kaj mensogo; sed nur la skribitaj en la libro de vivo de la afido.

apitro 22


1 Kaj li montris al mi riveron de akvo de vivo, helan kiel kristalo, elirantan el la trono de Dio kaj de la afido,
2 meze de ia strato. Kaj e iu flanko de la rivero estis arbo de vivo, portanta dek du fruktojn, liveranta sian frukton iumonate; kaj la folioj de la arbo estis por la resanigo de la nacioj.
3 Kaj ne plu ekzistos malbeno; kaj en i estos la trono de Dio kaj de la afido; kaj Liaj servistoj Lin adoros;
4 kaj ili vidos Lian vizaon; kaj Lia nomo estos sur ilia frunto.
5 Kaj nokto ne plu ekzistos; kaj ili ne bezonas lumon de lampo, nek lumon de suno; ar Dio, la Sinjoro, lumos al ili; kaj ili reos por iam kaj eterne.


6 Kaj li diris al mi: Tiuj vortoj estas fidelaj kaj veraj; kaj la Sinjoro, la Dio de la spiritoj de la profetoj, sendis Sian anelon, por montri al Siaj servistoj tion, kio devas okazi balda.
7 Kaj jen mi rapide venos. Felia estas tiu, kiu observas la vortojn de la profetao de i tiu libro.


8 Kaj mi, Johano, estis la adanto kaj la vidanto de i tio. Kaj kiam mi adis kaj vidis, mi falis, por adorklinii anta la piedoj de la anelo, kiu montris tion al mi.
9 Kaj li diris al mi: Gardu vin, ke vi tion ne faru; mi estas kunservisto kun vi kaj kun viaj fratoj, la profetoj, kaj kun la observantoj de la vortoj de i tiu libro; adorkliniu al Dio.


10 Kaj li diris al mi: Ne sigelu la vortojn de la profetao de i tiu libro; ar la tempo estas proksima.
11 La maljustulo ankora estu maljusta; kaj la malpurulo ankora estu malpura; kaj la justulo ankora faru juston; kaj la sanktulo ankora sanktiu.
12 Jen mi rapide venos; kaj mia rekompenco estas kun mi, por repagi al iu la lia faro.
13 Mi estas la Alfa kaj la Omega, la unua kaj la lasta, la komenco kaj la fino.
14 Feliaj estas tiuj, kiuj lavas siajn robojn, por ke ili havu rajton sur la arbo de vivo, kaj ke ili eniru tra la pordegoj en la urbon.
15 Ekstere estas la hundoj kaj la soristoj kaj la malastuloj kaj la mortigistoj kaj la idolanoj, kaj iu, kiu amas kaj faras mensogon.


16 Mi, Jesuo, sendis mian anelon, por atesti al vi i tion por la eklezioj. Mi estas la markoto kaj ido de David, la hela, la matena stelo.


17 Kaj la Spirito kaj la fianino diras: Venu. Kaj la adanto diru: Venu. Kaj la soifanto venu; kiu volas, tiu prenu donace la akvon de vivo.


18 Mi atestas al iu, kiu adas la vortojn de la profetao de i tiu libro: Se iu aldonos al ili, Dio aldonos al li la plagojn, skribitajn en i tiu libro;
19 kaj se iu forprenos el la vortoj de la libro de i tiu profetao, skribitaj en i tiu libro, Dio forprenos lian lotaon el la arbo de vivo kaj el la sankta urbo.


20 La atestanto de tio diras: Vere, mi rapide venos. Amen; venu, Sinjoro Jesuo.


21 La graco de la Sinjoro Jesuo estu kun iuj sanktuloj. Amen.

Hosted by uCoz