JU�ISTOJ

1 Post la morto de Josuo la Izraelidoj demandis la Eternulon, dirante: Kiu el ni plej anta�e devas iri kontra� la Kanaanidojn, por militi kontra� ili?
2 Kaj la Eternulo diris: Jehuda iros; jen Mi transdonas la landon en liajn manojn.
3 Tiam Jehuda diris al sia frato Simeon: Iru kun mi en mian sorton, kaj ni militos kontra� la Kanaanidoj; kaj mi anka� iros kun vi en vian sorton. Kaj Simeon iris kun li.
4 Kaj Jehuda iris, kaj la Eternulo transdonis en liajn manojn la Kanaanidojn kaj la Perizidojn; kaj ili batis el ili en Bezek dek mil homojn.
5 Kaj ili renkontis Adoni-Bezekon en Bezek kaj batalis kontra� li kaj venkobatis la Kanaanidojn kaj la Perizidojn.
6 Kaj Adoni-Bezek forkuris; sed ili postkuris lin kaj kaptis lin kaj dehakis la dikfingrojn de liaj manoj kaj piedoj.
7 Kaj Adoni-Bezek diris: Sepdek re�oj kun dehakitaj dikfingroj de la manoj kaj piedoj kolektadis panresta�ojn sub mia tablo; kiel mi agis, tiel Dio repagis al mi. Kaj oni venigis lin en Jerusalemon, kaj li mortis tie.

8 Kaj la Jehudaidoj militis kontra� Jerusalem kaj prenis �in kaj venkobatis �in per glavo, kaj la urbon ili forbruligis.
9 Poste la Jehudaidoj iris, por militi kontra� la Kanaanidoj, kiuj lo�is sur la monto kaj en la suda regiono kaj sur la malalta�o.
10 Kaj Jehuda iris al la Kanaanidoj, kiuj lo�is en �ebron (la nomo de �ebron anta�e estis Kirjat-Arba), kaj venkobatis �e�ajon kaj A�imanon kaj Talmajon.
11 Kaj de tie li iris al la lo�antoj de Debir (la nomo de Debir anta�e estis Kirjat-Sefer).
12 Kaj Kaleb diris: Kiu venkobatos Kirjat-Seferon kaj prenos �in, al tiu mi donos mian filinon A�sa kiel edzinon.
13 Kaj prenis �in Otniel, filo de Kenaz, la pli juna frato de Kaleb; kaj li donis al li sian filinon A�sa kiel edzinon.
14 Kaj kiam �i venis, �i instigis lin peti de �ia patro kampon. Kaj �i malsupreni�is de la azeno; kaj Kaleb diris al �i: Kio estas al vi?
15 Kaj �i diris al li: Donu al mi benon; �ar vi donis al mi teron sudflankan, tial donu al mi anka� akvofontojn. Kaj Kaleb donis al �i fontojn suprajn kaj fontojn malsuprajn.

16 Kaj la idoj de la Kenido, bofrato de Moseo, iris el la urbo de Palmoj kun la idoj de Jehuda en la dezerton de Jehuda, kiu estas sude de Arad; kaj ili venis kaj eklo�is kune kun la popolo.
17 Kaj Jehuda iris kun sia frato Simeon, kaj ili venkobatis la Kanaanidojn, kiuj lo�is en Cefat, kaj detruis �in, kaj donis al la urbo la nomon �orma.
18 Kaj Jehuda prenis la urbojn Gaza kun �iaj limoj kaj A�kelon kun �iaj limoj kaj Ekron kun �iaj limoj.
19 Kaj la Eternulo estis kun Jehuda, kaj li ekposedis la monton. Sed li ne povis forpeli la lo�antojn de la valo, �ar ili havis ferajn �arojn.
20 Kaj oni donis al Kaleb �ebronon, kiel diris Moseo; kaj li elpelis el tie la tri filojn de Anak.
21 Sed la Jebusidojn, kiuj lo�is en Jerusalem, la Benjamenidoj ne elpelis; kaj la Jebusidoj lo�is kun la Benjamenidoj en Jerusalem �is la nuna tago.

22 Kaj iris anka� la Jozefidoj al Bet-El; kaj la Eternulo estis kun ili.
23 Kaj la Jozefidoj esplorrigardis Bet-Elon (la nomo de la urbo anta�e estis Luz).
24 Kaj la esplorrigardantoj vidis viron, irantan el la urbo, kaj ili diris al li: Montru al ni la eniron en la urbon, kaj ni faros al vi favora�on.
25 Kaj li montris al ili la eniron en la urbon, kaj ili venkobatis la urbon per glavo; sed tiun viron kaj lian tutan familion ili forliberigis.
26 Kaj la viro iris en la landon de la �etidoj, kaj konstruis urbon, kaj donis al �i la nomon Luz; tia estas �ia nomo �is la nuna tago.

27 Kaj Manase ne ekposedis la urbojn Bet-�ean kun �iaj urbetoj kaj Taana� kun �iaj urbetoj, kaj la lo�antojn de Dor kaj de �iaj urbetoj kaj la lo�antojn de Jibleam kaj de �iaj urbetoj kaj la lo�antojn de Megido kaj de �iaj urbetoj; kaj la Kanaanidoj plue lo�is en tiu lando.
28 Kiam Izrael forti�is, li faris la Kanaanidojn tributuloj, sed ne elpelis ilin.

29 Kaj Efraim ne elpelis la Kanaanidojn, kiuj lo�is en Gezer; kaj la Kanaanidoj lo�is inter li en Gezer.

30 Zebulun ne forpelis la lo�antojn de Kitron, nek la lo�antojn de Nahalol; kaj la Kanaanidoj lo�is inter li, kaj fari�is tributuloj.

31 A�er ne forpelis la lo�antojn de Ako, nek la lo�antojn de Cidon, nek de A�lab, nek de A�zib, nek de �elba, nek de Afek, nek de Re�ob.
32 Kaj la A�eridoj lo�is meze de la Kanaanidoj, lo�antoj de la lando; �ar ili ne forpelis ilin.

33 Naftali ne forpelis la lo�antojn de Bet-�eme�, nek la lo�antojn de Bet-Anat; kaj li lo�is meze de la Kanaanidoj, lo�antoj de la lando; kaj la lo�antoj de Bet-�eme� kaj de Bet- Anat fari�is liaj tributuloj.

34 Kaj la Amoridoj premis la Danidojn sur la monton, ne permesante al ili malsupreniri en la valon.
35 Kaj la Amoridoj plue lo�is sur la monto �eres, en Ajalon kaj en �aalbim; sed la mano de la Jozefidoj pezis sur ili, kaj ili fari�is tributuloj.
36 Kaj la limo de la Amoridoj estis de la loko, kie levi�as Akrabim, de Sela pli alten.

1 Kaj venis an�elo de la Eternulo el Gilgal al Bo�im, kaj diris: Mi elkondukis vin el Egiptujo, kaj venigis vin en la landon, pri kiu Mi �uris al viaj patroj, kaj Mi diris: Mi neniam rompos Mian interligon kun vi;
2 sed vi ne faru interligon kun la lo�antoj de �i tiu lando, iliajn altarojn detruu. Sed vi ne obeis Mian vo�on; kial vi tion faris?
3 Tial Mi diras: Mi ne forpelos ilin de vi, kaj ili estos por vi kaptilo, kaj iliaj dioj estos por vi falilo.
4 Kaj kiam la an�elo de la Eternulo parolis tiujn vortojn al �iuj Izraelidoj, la popolo levis sian vo�on kaj ploris.
5 Kaj ili donis al tiu loko la nomon Bo�im. Kaj ili tie bu�is oferojn al la Eternulo.

6 Kaj Josuo forliberigis la popolon, kaj la Izraelidoj iris �iu al sia hereda parto, por ekposedi la landon.
7 Kaj la popolo servis al la Eternulo dum la tuta vivo de Josuo, kaj dum la tuta vivo de la pleja�uloj, kiuj vivis longe post Josuo, kaj kiuj vidis �iujn grandajn farojn de la Eternulo, kiujn Li faris al Izrael.
8 Kaj mortis Josuo, filo de Nun, servanto de la Eternulo, en la a�o de cent dek jaroj.
9 Kaj oni enterigis lin inter la limoj de lia poseda�o en Timnat-�eres, sur la monto de Efraim, norde de la monto Gaa�.
10 Kaj anka� tiu tuta generacio alkolekti�is al siaj patroj; kaj aperis post ili generacio alia, kiu ne konis la Eternulon, nek la farojn, kiujn Li faris al Izrael.

11 Kaj la Izraelidoj faris malbonon anta� la okuloj de la Eternulo, kaj servis al Baaloj.
12 Kaj ili forlasis la Eternulon, Dion de iliaj patroj, kiu elkondukis ilin el la lando Egipta, kaj ili sekvis aliajn diojn, el la dioj de la popoloj, kiuj estis �irka� ili, kaj ili adoris ilin, kaj kolerigis la Eternulon.
13 Kaj ili forlasis la Eternulon, kaj servis al Baal kaj al A�tar.
14 Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontra� Izrael, kaj Li transdonis ilin en la manojn de rabistoj, kiuj prirabis ilin, kaj Li vendis ilin en la manojn de iliaj malamikoj �irka�e; kaj ili ne povis plu sin teni anta� siaj malamikoj.
15 Kien ajn ili iris, la mano de la Eternulo estis kontra� ili por malbono, kiel la Eternulo diris kaj kiel la Eternulo �uris al ili; kaj ili estis tre premataj.
16 Kaj la Eternulo starigis ju�istojn, kiuj savis ilin el la manoj de iliaj rabintoj;
17 tamen anka� la ju�istojn ili ne obeis, sed ili mal�astis kun aliaj dioj kaj adoris ilin, rapide deklini�is de la vojo, kiun iris iliaj patroj, obeante la ordonojn de la Eternulo; ili tiel ne agis.
18 Kaj kiam la Eternulo starigis por ili ju�istojn, kaj la Eternulo estis kun la ju�isto, kaj savadis ilin el la manoj de iliaj malamikoj dum la tuta vivo de la ju�isto, �ar la Eternulo kompatis ilin, kiam ili �emis pro siaj turmentantoj kaj premantoj:
19 tiam, apena� la ju�isto mortis, ili denove fari�is pli malbonaj ol iliaj patroj, sekvante aliajn diojn, servante al ili, kaj adorante ilin. Ili ne deklini�is de siaj faroj kaj de sia malbona vojo.
20 Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontra� Izrael, kaj Li diris: �ar �i tiu popolo malobeis Mian interligon, kiun Mi donis al iliaj patroj, kaj ne a�skultis Mian vo�on,
21 tial Mi anka� forpelos de ili neniun el la popoloj, kiujn restigis Josuo, kiam li mortis;
22 por elprovi per ili Izraelon, �u ili observos la vojon de la Eternulo kaj iros �in, kiel observis iliaj patroj, a� ne.
23 Kaj la Eternulo restigis tiujn popolojn, kaj ne rapidis elpeli ilin, kaj ne transdonis ilin en la manojn de Josuo.

1 Kaj jen estas la popoloj, kiujn la Eternulo restigis, por elprovi per ili Izraelon, �iujn, kiuj ne sciis pri �iuj militoj kontra� Kanaan;
2 por ke eksciu la generacioj de la Izraelidoj, por lernigi militon al tiuj, kiuj anta�e ne konis �in:
3 kvin princoj de Fili�toj, kaj �iuj Kanaanidoj, kaj Cidonanoj, kaj �ividoj, kiuj lo�is sur la monto Lebanon, de la monto Baal-�ermon �is la eniro de �amat.
4 Ili restis, por elprovi per ili la Izraelidojn, por scii�i, �u ili obeos la ordonojn de la Eternulo, kiujn Li donis al iliaj patroj per Moseo.
5 Kaj la Izraelidoj lo�is meze de la Kanaanidoj, �etidoj kaj Amoridoj kaj Perizidoj kaj �ividoj kaj Jebusidoj.
6 Kaj ili prenis al si iliajn filinojn kiel edzinojn, kaj siajn filinojn ili donis al iliaj filoj, kaj ili servis al iliaj dioj.

7 Kaj la Izraelidoj faris malbonon anta� la okuloj de la Eternulo, kaj forgesis la Eternulon, sian Dion, kaj servis al Baaloj kaj al sanktaj stangoj.
8 Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontra� Izrael, kaj Li transdonis ilin en la manojn de Ku�an-Ri�ataim, re�o de Mezopotamio; kaj la Izraelidoj servis al Ku�an-Ri�ataim dum ok jaroj.
9 Kaj la Izraelidoj ekkriis al la Eternulo, kaj la Eternulo aperigis savanton por la Izraelidoj, kiu savis ilin: Otnielon, filon de Kenaz, pli juna frato de Kaleb.
10 Kaj estis sur li la spirito de la Eternulo, kaj li estis ju�isto de Izrael. Kaj li eliris milite, kaj la Eternulo transdonis en lian manon Ku�an-Ri�ataimon, re�on de Mezopotamio, kaj lia mano fari�is forta super Ku�an-Ri�ataim.
11 Kaj la lando ripozis dum kvardek jaroj; kaj mortis Otniel, filo de Kenaz.

12 Kaj denove la Izraelidoj faris malbonon anta� la okuloj de la Eternulo; kaj la Eternulo fortigis Eglonon, re�on de Moab, kontra� Izrael, pro tio, ke ili faris malbonon anta� la okuloj de la Eternulo.
13 Kaj li aligis al si la Amonidojn kaj Amalekidojn, kaj iris kaj venkobatis Izraelon, kaj ili ekposedis la urbon de Palmoj.
14 Kaj la Izraelidoj servis al Eglon, re�o de Moab, dum dek ok jaroj.
15 Kaj la Izraelidoj ekkriis al la Eternulo, kaj la Eternulo aperigis por ili savanton, Ehudon, filon de Gera, Benjamenidon, maldekstramanulon. Kaj la Izraelidoj sendis per li donacojn al Eglon, re�o de Moab.
16 Kaj Ehud faris al si glavon dutran�an, havantan la longon de unu ulno, kaj zonis �in sub sia vesto al sia dekstra femuro.
17 Kaj li prezentis la donacojn al Eglon, re�o de Moab; Eglon estis homo tre grasdika.
18 Kaj kiam li finis la prezentadon de la donacoj, li foririgis la homojn, kiuj alportis la donacojn.
19 Sed li mem revenis de la idoloj en Gilgal, kaj diris: Mi devas diri al vi ion sekretan, ho re�o. Kaj tiu diris: Silentu! Kaj eliris de apud li �iuj, kiuj staris apud li.
20 Kaj Ehud eniris al li, kiam li sidis en malvarmeta �ambreto, kiu estis por li sola; kaj Ehud diris: Mi havas por vi vorton de Dio; kaj li levi�is de la se�o.
21 Tiam Ehud etendis sian maldekstran manon, kaj prenis la glavon de sia dekstra femuro, kaj enpu�is �in en lian ventron tiel,
22 ke e� la tenilo eniris post la tran�fero, kaj la graso kovris la tran�feron; �ar li ne eltiris la glavon el lia ventro, kaj �i trapenetris la postan parton de la korpo.
23 Kaj Ehud eliris en la vestiblon, kaj fermis post si la pordon de la �ambreto, kaj �losis �in.
24 Kiam li eliris, la servantoj de la re�o venis, kaj vidis, ke la pordo de la �ambreto estas �losita, kaj ili diris: Certe pro natura bezono li estas en la malvarmeta �ambreto.
25 Kaj ili atendis longe, sed neniu malfermis la pordon de la �ambreto; tiam ili prenis la �losilon kaj mal�losis, kaj ili vidis, ke ilia sinjoro ku�as malviva sur la tero.
26 Kaj dum ili staris konsternitaj, Ehud forkuris, kaj li preterpasis la idolojn kaj forkuris al Seira.
27 Kaj kiam li alvenis, li ektrumpetis per korno sur la monto de Efraim, kaj la Izraelidoj malsupreniris kun li de la monto, kaj li estis anta� ili.
28 Kaj li diris al ili: Kuru post mi; �ar la Eternulo transdonis viajn malamikojn, la Moabidojn, en viajn manojn. Kaj ili iris post li, kaj okupis la transirejon de Jordan, kondukantan al Moab, kaj permesis al neniu transiri.
29 Kaj ili mortigis en tiu tempo �irka� dek mil virojn el la Moabidoj, homojn sanajn kaj fortajn; kaj neniu savi�is.
30 Kaj en tiu tago Moab humili�is sub la manojn de la Izraelidoj; kaj la lando ripozis dum okdek jaroj.

31 Post li estis �amgar, filo de Anat; li mortigis sescent virojn el la Fili�toj per bova bastono; kaj li anka� savis Izraelon.

1 Kaj la Izraelidoj denove faris malbonon anta� la okuloj de la Eternulo, kiam Ehud mortis.
2 Kaj la Eternulo transdonis ilin en la manojn de Jabin, Kanaana re�o, kiu re�is en �acor; lia militistestro estis Sisera, kiu lo�is en �aro�et-Goim.
3 Kaj la Izraelidoj ekkriis al la Eternulo; �ar tiu havis na�cent ferajn �arojn, kaj li forte premis la Izraelidojn dum dudek jaroj.

4 Debora, profetino, edzino de Lapidot, estis en tiu tempo ju�istino de la Izraelidoj;
5 �i sidadis sub la palmo de Debora, inter Rama kaj Bet-El, sur la monto de Efraim; kaj la Izraelidoj venadis al �i por ju�o.
6 Kaj �i sendis kaj alvokigis Barakon, filon de Abinoam, el Kede�-Naftali, kaj diris al li: La Eternulo, Dio de Izrael, ordonis: Iru, konduku la militistaron sur la monton Tabor, kaj prenu kun vi dek mil virojn el la Naftaliidoj kaj el la Zebulunidoj;
7 kaj al la torento Ki�on Mi alkondukos al vi Siseran, la militistestron de Jabin, kaj liajn �arojn kaj lian amasegon; kaj Mi transdonos lin en viajn manojn.
8 Tiam diris al �i Barak: Se vi iros kun mi, mi iros; sed se vi ne iros kun mi, mi ne iros.
9 Kaj �i respondis: Bone, mi iros kun vi; sed vi ne havos gloron sur la vojo, kiun vi iros; �ar en la manojn de virino la Eternulo transdonos Siseran. Kaj Debora levi�is, kaj iris kun Barak al Kede�.
10 Kaj Barak vokis la Zebulunidojn kaj la Naftaliidojn al Kede�; kaj lin sekvis dek mil viroj, kaj Debora iris kun li.
11 �eber, la Kenido, aparti�is de la Kenidoj, de la idoj de �obab, bofrato de Moseo, kaj li starigis sian tendon apud la kverkaro en Caananim, apud Kede�.
12 Kaj oni sciigis Siseran, ke Barak, filo de Abinoam, supreniris sur la monton Tabor.
13 Kaj Sisera kunvokis �iujn siajn �arojn, na�cent ferajn �arojn, kaj la tutan popolon, kiu estis kun li, el �aro�et-Goim al la torento Ki�on.
14 Tiam Debora diris al Barak: Levi�u, �ar nun estas la tago, en kiu la Eternulo transdonos Siseran en viajn manojn; jen la Eternulo eliris anta� vi. Kaj Barak malsupreniris de la monto Tabor, kaj post li dek mil viroj.
15 Kaj la Eternulo �etis konfuzon sur Siseran kaj sur �iujn �arojn kaj sur la tutan militistaron, anta� la glavo de Barak; kaj Sisera deiris de la �aro kaj forkuris piede.
16 Kaj Barak persekutis la �arojn kaj la militistaron �is �aro�et-Goim; kaj la tuta militistaro de Sisera falis de glavo; restis neniu.

17 Sed Sisera forkuris piede al la tendo de Jael, edzino de la Kenido �eber; �ar estis paco inter Jabin, re�o de �acor, kaj la domo de la Kenido �eber.
18 Kaj Jael eliris renkonte al Sisera, kaj diris al li: Eniru, mia sinjoro, eniru al mi; ne timu. Kaj li eniris al �i en la tendon, kaj �i kovris lin per litkovrilo.
19 Kaj li diris al �i: Donu al mi por trinki iom da akvo, �ar mi soifas. Kaj �i malfermis felsakon kun lakto kaj donis al li por trinki, kaj kovris lin.
20 Kaj li diris al �i: Staru �e la pordo de la tendo, kaj se iu venos kaj demandos vin, kaj diros: �u iu estas �i tie? tiam diru, ke neniu estas.
21 Kaj Jael, edzino de �eber, prenis najlon de la tendo kaj metis martelon en sian manon kaj aliris al li malla�te, kaj enbatis la najlon en lian tempion tiel, ke �i enpenetris en la teron. Li dormis, lacigita; kaj li mortis.
22 Kaj Barak postkuris Siseran. Kaj Jael eliris al li renkonte, kaj diris al li: Venu, mi montros al vi la viron, kiun vi ser�as. Kaj li venis al �i, kaj li vidis, ke Sisera ku�as malviva kaj najlo estas en lia tempio.
23 Tiel Dio humiligis en tiu tago Jabinon, re�on de Kanaan, anta� la Izraelidoj.
24 Kaj la mano de la Izraelidoj �iam pli forti�is super Jabin, re�o de Kanaan, �is ili ekstermis Jabinon, re�on de Kanaan.

1 Kaj ekkantis Debora, kaj Barak, filo de Abinoam, en tiu tago, jene:

2 �ar la �efoj gvidis en Izrael Kaj la popolo montris sin fervora, Benu la Eternulon.
3 A�skultu, ho re�oj; atentu, ho princoj: Mi al la Eternulo, mi kantas; Mi ludas al la Eternulo, Dio de Izrael.
4 Ho Eternulo! kiam Vi eliris de Seir, Kiam Vi iris de la kampo de Edom, Tremis la tero, kaj la �ielo fluigis gutojn, Kaj la nuboj gutigis akvon.
5 La montoj fluis anta� la Eternulo, Tiu Sinaj anta� la Eternulo, Dio de Izrael.
6 En la tempo de �amgar, filo de Anat, En la tempo de Jael, forlasitaj estis la vojoj, Kaj tiuj, kiuj devis iri sur la vojoj, iris la� flankaj vojetoj.
7 Forestis ju�istoj en Izrael, forestis, �is stari�is mi, Debora, �is stari�is mi, patrino en Izrael.
8 Oni elektis novajn diojn; Kaj tiam milito aperis anta� la pordego. �u iu vidis �ildon a� lancon �e la kvardek miloj de Izrael?
9 Mia koro estas kun la estroj de Izrael, Kun la fervoruloj en la popolo; Benu la Eternulon.
10 Vi, kiuj rajdas sur blankaj azeninoj, Vi, kiuj sidas sur tapi�oj, Kaj vi, kiuj iras sur la vojo, kantu!
11 Inter la kantoj de la pafarkistoj �e la akvo�erpejoj, Tie oni prikantos la justecon de la Eternulo, La justecon de Lia estrado en Izrael. Tiam eliris al la pordego la popolo de la Eternulo.
12 Veki�u, veki�u, Debora, Veki�u, veki�u, kantu kanton; Levi�u, Barak, kaj konduku viajn kaptitojn, filo de Abinoam!
13 Tiam eliris la restintoj el la fortuloj de la popolo; La Eternulo eliris kun mi inter la herooj.
14 De Efraim venis tiuj, kiuj havas siajn radikojn en Amalek; Post vi venis Benjamen en via popolo; De Ma�ir venis estroj, Kaj de Zebulun kondukantoj per princa bastono.
15 Kaj princoj el Isa�ar estis kun Debora, Kaj Isa�ar, kiel Barak, kuris en la valon. �e la torentoj de Ruben estas grandaj konsili�oj.
16 Kial vi sidas inter la bara�oj, A�skultante la fajfadon �e la brutaroj? �e la torentoj de Ruben estas grandaj konsili�oj.
17 Gilead restis transe de Jordan; Kaj kial Dan sidas sur la �ipoj? A�er sidas sur la bordo de la maro, Kaj lo�as �e siaj golfoj.
18 Zebulun estas popolo, kiu riskis sian animon por la morto, Kaj Naftali sur la alta�oj de la kampo.
19 Venis re�oj, ili batalis; Tiam batalis re�oj de Kanaan En Taana�, �e la akvo de Megido; Sed ili ricevis neniom da mono.
20 El la �ielo oni batalis; La steloj de siaj vojoj batalis kontra� Sisera.
21 La torento Ki�on forportis ilin, La torento antikva, la torento Ki�on. Piedpremu, mia animo, la fortulojn.
22 Tiam frapis la hufoj de �evaloj Pro la rapidega forkurado de fortuloj.
23 Malbenu la urbon Meroz, diris an�elo de la Eternulo, Malbenu, malbenu �iajn lo�antojn; �ar ili ne venis kun helpo al la Eternulo, Kun helpo al la Eternulo inter la herooj.
24 Benita estu inter la virinoj Jael, La edzino de la Kenido �eber, Inter la virinoj en la tendo �i estu benita.
25 Akvon li petis, lakton �i donis; En belega kaliko �i alportis buteron.
26 �i etendis sian manon al najlo Kaj sian dekstran manon al martelo de laboristoj; Kaj �i ekbatis Siseran, ekfrapis lian kapon, Kaj frakasis kaj traboris lian tempion.
27 Al �iaj piedoj li klini�is kaj falis kaj ekku�is; Al �iaj piedoj li klini�is kaj falis; Kie li klini�is, tie li falis pereinta.
28 Tra la fenestro rigardas, kaj plorkrias tra la krado, la patrino de Sisera: Kial longe ne venas lia �aro? Kial malfrui�as la radoj de liaj kale�oj?
29 La sa�aj el �iaj sinjorinoj respondas al �i, Kaj �i mem al si respondas:
30 Ili ja trovis kaj dividas militakiron; Po unu a� po du knabinoj por �iu viro, Diverskolorajn vestojn por Sisera, Diverskolorajn vestojn broditajn, Amba�flanke broditajn por la kolo.
31 Tiel pereu �iuj Viaj malamikoj, ho Eternulo! Sed Liaj amantoj estu kiel la levi�anta suno en sia potenco.

Kaj la lando ripozis dum kvardek jaroj.

1 Kaj la Izraelidoj faris malbonon anta� la okuloj de la Eternulo; kaj la Eternulo transdonis ilin en la manojn de Midjan por la da�ro de sep jaroj.
2 Kaj la mano de Midjan forte premis Izraelon. Kontra� la Midjanidoj la Izraelidoj faris al si la fendegojn en la montoj kaj la kavernojn kaj la fortika�ojn.
3 Kaj kiam la Izraelidoj semis, tiam venadis la Midjanidoj kaj la Amalekidoj kaj la orientanoj, kaj atakadis ilin,
4 kaj stari�adis tendare kontra� ili, kaj ekstermadis la produktojn de la tero sur la tuta spaco �is Gaza, kaj ne restigadis porviva�on �e la Izraelidoj, nek �afon, nek bovon, nek azenon.
5 �ar ili venadis kun siaj brutoj kaj tendoj en multego, simile al akridoj; kaj ili kaj iliaj kameloj estis sennombraj, kaj ili venadis en la landon, por dezertigi �in.
6 Kaj Izrael tre mizeri�is de Midjan; kaj la Izraelidoj ekkriis al la Eternulo.

7 Kaj kiam la Izraelidoj ekkriis al la Eternulo pro Midjan,
8 tiam la Eternulo sendis profeton al la Izraelidoj, kaj �i tiu diris al ili: Tiel diras la Eternulo, la Dio de Izrael: Mi venigis vin el Egiptujo, kaj Mi elkondukis vin el la domo de sklaveco,
9 kaj Mi savis vin el la manoj de la Egiptoj kaj el la manoj de �iuj viaj premantoj, kaj Mi forpelis ilin de vi, kaj Mi donis al vi ilian landon;
10 kaj Mi diris al vi: Mi estas la Eternulo, via Dio; ne timu la diojn de la Amoridoj, en kies lando vi lo�as; sed vi ne obeis Mian vo�on.

11 Kaj venis an�elo de la Eternulo, kaj sidi�is sub kverko, kiu estis en Ofra kaj apartenis al Joa� la Abiezrido; lia filo Gideon estis dra�anta tritikon en vinpremejo, por ka�i anta� la Midjanidoj.
12 Kaj aperis al li la an�elo de la Eternulo, kaj diris al li: La Eternulo estas kun vi, brava heroo!
13 Kaj Gideon diris al li: Mia sinjoro! se la Eternulo estas kun ni, tiam kial trafis nin �io �i tio? kaj kie estas �iuj Liaj mirakloj, pri kiuj rakontis al ni niaj patroj, dirante: La Eternulo elkondukis ja nin el Egiptujo? Kaj nun la Eternulo forlasis nin, kaj transdonis nin en la manojn de Midjan.
14 Kaj la Eternulo Sin turnis al li, kaj diris: Iru kun �i tiu via forto, kaj savu Izraelon el la manoj de Midjan; jen Mi sendas vin.
15 Kaj tiu diris al Li: Mia Sinjoro! per kio mi savos Izraelon? mia familio estas ja la plej mizera en Manase, kaj mi estas la plej juna en la domo de mia patro!
16 Kaj la Eternulo diris al li: Sed Mi estos kun vi, kaj vi venkobatos la Midjanidojn kiel unu homon.
17 Kaj li diris al Li: Se mi akiris Vian favoron, donu al mi pruvosignon, ke tio estas Vi, kiu parolas kun mi;
18 ne foriru de �i tie, �is mi venos al Vi kaj alportos mian ofera�on kaj metos anta� Vin. Kaj Li diris: Mi restos, �is vi revenos.
19 Kaj Gideon venis, kaj pretigis kapridon kaj macojn el efo da faruno; la viandon li metis en korbon kaj la broga�on li enver�is en poton, kaj alportis al Li sub la kverkon kaj proponis.
20 Kaj la an�elo de Dio diris al li: Prenu la viandon kaj la macojn kaj metu sur �i tiun rokon, kaj la broga�on elver�u. Kaj li faris tiel.
21 Kaj la an�elo de la Eternulo etendis la finon de la bastono, kiu estis en lia mano, kaj ektu�is la viandon kaj la macojn; kaj tiam eliris fajro el la roko kaj konsumis la viandon kaj la macojn; kaj la an�elo de la Eternulo foriris de anta� liaj okuloj.
22 Tiam Gideon vidis, ke tio estis an�elo de la Eternulo; kaj Gideon diris: Ho ve, mia Sinjoro, ho Eternulo! �ar mi vidis an�elon de la Eternulo, viza�on kontra� viza�o.
23 Sed la Eternulo diris al li: Paco al vi; ne timu; vi ne mortos.
24 Kaj Gideon konstruis tie altaron al la Eternulo, kaj donis al �i la nomon: La Eternulo estas Paco. �is la nuna tago �i estas ankora� en Ofra de la Abiezridoj.

25 Kaj en tiu nokto diris al li la Eternulo: Prenu junan bovon de via patro, kaj alian bovon sepjaran, kaj detruu la altaron de Baal, kiu estas �e via patro, kaj la sanktan stangon, kiu estas apud �i, dehaku;
26 kaj konstruu altaron al la Eternulo, via Dio, sur la supro de �i tiu roko, la� la reguloj, kaj prenu la duan bovon, kaj alportu bruloferon sur la ligno de la sankta stango, kiun vi dehakos.
27 Kaj Gideon prenis dek homojn el siaj servantoj, kaj faris, kiel diris al li la Eternulo; sed �ar li timis la domanojn de sia patro kaj la urbanojn, por fari tion en la tago, tial li faris en la nokto.
28 Kiam frue matene la urbanoj levi�is, ili ekvidis, ke la altaro de Baal estas detruita, kaj la sankta stango, kiu estas apud �i, estas dehakita, kaj la dua bovo estas alportita kiel brulofero sur la konstruita altaro.
29 Kaj ili diris unu al alia: Kiu tion faris? Kaj ili ser�is kaj demandis, kaj oni diris: Gideon, filo de Joa�, faris tion.
30 Tiam la urbanoj diris al Joa�: Elirigu vian filon; li devas morti, �ar li detruis la altaron de Baal, kaj �ar li dehakis la sanktan stangon, kiu estis apud �i.
31 Sed Joa� diris al �iuj, kiuj staris anta� li: �u vi bezonas batali por Baal? �u vi bezonas helpi lin? kiu batalos por li, tiu mortos �i tiun matenon. Se li estas dio, li mem batalu por si pro tio, ke oni detruis lian altaron.
32 Kaj de tiu tago oni nomis lin Jerubaal, dirante: Baal batalu kontra� li, �ar li detruis lian altaron.

33 Kaj �iuj Midjanidoj kaj Amalekidoj kaj orientanoj kolekti�is kune, kaj transiris kaj stari�is tendare en la valo Jizreel.
34 Kaj la spirito de la Eternulo venis sur Gideonon, kaj li ekblovis per trumpeto; kaj la familio de la Abiezridoj kolekti�is, por sekvi lin.
35 Kaj li sendis senditojn al la tuta Manase, kaj anka� ili sekvis lin; kaj li sendis senditojn al A�er kaj al Zebulun kaj al Naftali, kaj ili eliris renkonte.
36 Kaj Gideon diris al Dio: Se Vi intencas helpi per mia mano Izraelon, kiel Vi diris,
37 en tia okazo jen mi metas sur la dra�ejon tonditan lanon: se estos roso nur sur la lano, kaj sur la tuta tero estos seke, tiam mi scios, ke Vi helpos per mia mano Izraelon, kiel Vi diris.
38 Kaj tiel fari�is: kiam la morga�an tagon li matene levi�is, li elpremis la lanon, kaj elpremis el la lano roson, plenan kalikon da akvo.
39 Kaj Gideon diris al Dio: Ne koleru min, se mi ankora� unu fojon ekparolos, kaj ankora� nur unu fojon faros provon kun la lano: estu sekeco nur sur la lano, kaj sur la tuta tero estu roso.
40 Kaj Dio faris tiel en tiu nokto: estis sekeco nur sur la lano, kaj sur la tuta tero estis roso.

1 Kaj frue matene levi�is Jerubaal, tio estas Gideon, kaj la tuta popolo, kiu estis kun li, kaj ili starigis sian tendaron �e la fonto �arod; kaj la tendaro de Midjan estis rilate al li sur la norda flanko de la monteto More en la valo.

2 Kaj la Eternulo diris al Gideon: La popolo, kiu estas kun vi, estas tro grandnombra, por ke Mi transdonu la Midjanidojn en iliajn manojn; eble fieri�os kontra� Mi Izrael, dirante: Mia mano helpis min.
3 Tial nun proklamu al la oreloj de la popolo jene: Kiu estas timema kaj tremema, tiu iru returne kaj foriru de la monto Gilead. Kaj iris returne el la popolo dudek du mil, kaj dek mil restis.

4 Kaj la Eternulo diris al Gideon: Ankora� estas tro multe da popolo; konduku ilin malsupren al la akvo, kaj tie Mi ilin elektos por vi. Pri kiu Mi diros al vi: �i tiu iru kun vi--tiu devas iri kun vi; kaj �iu, pri kiu Mi diros al vi: �i tiu ne iru kun vi--tiu ne devas iri.
5 Kaj li alvenigis la popolon al la akvo. Kaj la Eternulo diris al Gideon: �iun, kiu lektrinkos akvon per sia lango, kiel lektrinkas hundo, tiun starigu aparte; anka� �iun, kiu klini�os sur siaj genuoj, por trinki.
6 Kaj la nombro de tiuj, kiuj lektrinkis el la mano al la bu�o, estis tricent homoj; la tuta cetera popolo klini�is sur siaj genuoj, por trinki la akvon.
7 Kaj la Eternulo diris al Gideon: Per la tricent homoj, kiuj lektrinkis, Mi helpos vin, kaj Mi transdonos la Midjanidojn en viajn manojn; kaj la tuta popolo foriru �iu al sia loko.
8 Kaj ili prenis al si la man�ota�on de la popolo, kaj iliajn trumpetojn; kaj �iujn Izraelidojn li forsendis �iun al lia tendo, kaj la tricent homojn li retenis. La tendaro de Midjan estis malsupre de li en la valo.

9 En tiu nokto la Eternulo diris al li: Levi�u, iru malsupren en la tendaron; �ar Mi transdonas �in en viajn manojn.
10 Sed se vi timas malsupreniri, tiam iru vi kun via junulo Pura al la tendaro,
11 kaj a�skultu, kion oni parolas; tiam forti�os viaj manoj, kaj vi iros malsupren en la tendaron. Kaj li iris kun sia junulo Pura al la unua armita ta�menteto de la tendaro.
12 La Midjanidoj kaj la Amalekidoj kaj �iuj orientanoj ku�is en la valo en tia multego, kiel akridoj; kaj iliaj kameloj estis sennombraj, en tia multego, kiel la sablo sur la bordo de la maro.
13 Gideon venis, kaj jen unu rakontas al sia kamarado son�on, kaj diras: Mi vidis en son�o, ke jen elbakita hordea pano ruli�is tra la tendaro de Midjan, kaj venis al tendo, kaj ekfrapis �in tiel, ke �i falis, kaj renversis �in, kaj la tendo tute ku�is.
14 Tiam lia kamarado respondis, dirante: Tio estas nenio alia, nur la glavo de Gideon, filo de Joa�, Izraelido; Dio transdonis en lian manon la Midjanidojn kaj la tutan tendaron.

15 Kaj kiam Gideon a�dis la rakonton pri la son�o kaj la klarigon de �ia signifo, li adorklini�is, kaj revenis en la tendaron de la Izraelidoj, kaj diris: Levi�u, �ar la Eternulo transdonis en viajn manojn la tendaron de Midjan.
16 Kaj li dividis la tricent homojn en tri ta�mentojn, kaj donis al �iuj en la manojn trumpetojn kaj malplenajn kru�ojn, kun tor�oj interne de la kru�oj.
17 Kaj li diris al ili: Rigardu min, kaj faru tion saman, kion mi faros; jen mi iras al la rando de la tendaro, kaj kion mi faros, tion faru anka� vi.
18 Kiam mi kaj tiuj, kiuj estas kun mi, ekblovos per trumpeto, tiam anka� vi blovu per la trumpetoj �irka� la tuta tendaro, kaj kriu: Pro la Eternulo kaj pro Gideon!

19 Kaj venis Gideon, kaj la cent homoj, kiuj estis kun li, al la rando de la tendaro en la komenco de la meza noktogardo, kiam �us stari�is la gardistoj; kaj ili ekblovis per la trumpetoj, kaj rompis la kru�ojn, kiujn ili havis en la manoj.
20 Tiam ekblovis la tri ta�mentoj per la trumpetoj kaj rompis la kru�ojn, kaj ili tenis en la maldekstra mano la tor�ojn, kaj en la dekstra la trumpetojn por blovi, kaj ili kriis: Glavo pro la Eternulo kaj pro Gideon!
21 Kaj ili staris �iu sur sia loko �irka� la tendaro; kaj la tuta tendaranaro ekkuris; kaj �iuj ekkriis kaj forkuris.
22 Kaj oni blovis per la tricent trumpetoj, kaj la Eternulo turnis en la tuta tendaro la glavon de unu kontra� alian; kaj la tendaranoj kuris �is Bet-�ita, al Cerera, �is la limo de Abel- Me�ola apud Tabat.
23 Kaj oni kunvokis la Izraelidojn el Naftali kaj el A�er kaj el la tuta Manase, kaj ili postkuris la Midjanidojn.
24 Kaj Gideon sendis senditojn sur la tutan monton de Efraim, por diri: Kuru renkonte al la Midjanidoj kaj baru al ili la akvon �is Bet-Bara kaj �is Jordan. Kaj kolekti�is �iuj Efraimidoj kaj baris la vojon �is Bet-Bara kaj �is Jordan.
25 Kaj ili kaptis Orebon kaj Zeebon, du princojn de Midjan, kaj mortigis Orebon �e la roko de Oreb, kaj Zeebon ili mortigis �e la vinpremejo de Zeeb, kaj persekutis la Midjanidojn; kaj la kapojn de Oreb kaj Zeeb ili alportis al Gideon trans Jordanon.

1 Kaj la Efraimidoj diris al li: Kial vi tion faris al ni, ke vi ne vokis nin, kiam vi iris batali kontra� Midjan? Kaj ili forte kverelis kun li.
2 Sed li diris al ili: Kion mi faris nun similan al via faro? �u la postkolekto de Efraim ne estas pli bona ol la tuta vinberkolekto de Abiezer?
3 En viajn manojn Dio transdonis Orebon kaj Zeebon, la princojn de Midjan; kaj kiel mi povis fari en komparo kun tio, kion vi faris? Tiam kvieti�is ilia kolero kontra� li, kiam li diris tion.
4 Kaj Gideon venis al Jordan kaj transiris, li kaj la tricent homoj, kiuj estis kun li, lacaj kaj persekutantaj.
5 Kaj li diris al la lo�antoj de Sukot: Donu, mi petas, panojn al la homoj, kiuj sekvas min; �ar ili estas lacaj, kaj mi postkuras Zeba�on kaj Calmunan, re�ojn de Midjan.
6 Sed la estroj de Sukot diris: �u la manoj de Zeba� kaj Calmuna estas jam en viaj manoj, ke ni donu al via militistaro panon?
7 Tiam Gideon diris: Pro tio, kiam la Eternulo transdonos Zeba�on kaj Calmunan en miajn manojn, mi dra�os viajn korpojn per dornoj de dezerto kaj per kardoj.
8 Kaj li iris de tie al Penuel, kaj diris al �iaj lo�antoj tion saman; kaj la lo�antoj de Penuel respondis al li tiel, kiel respondis la lo�antoj de Sukot.
9 Kaj li diris anka� al la lo�antoj de Penuel jene: Kiam mi revenos feli�e, mi detruos �i tiun turon.

10 Kaj Zeba� kaj Calmuna estis en Karkor, kaj kun ili estis ilia militistaro, �irka� dek kvin mil, �iuj, kiuj restis el la tuta militistaro de la orientanoj; la nombro de la falintoj estis cent dudek mil homoj, kiuj povis eltiri glavon.
11 Kaj Gideon iris la� la vojo de la tendolo�antoj orienten de Noba� kaj Jogbeha, kaj venkobatis la tendaron, kiam la tendaro opiniis sin tute eksterdan�era.
12 Kaj Zeba� kaj Calmuna forkuris; sed li postkuris ilin, kaj kaptis Zeba�on kaj Calmunan, la du re�ojn de Midjan, kaj la tutan militistaron li ektremigis.
13 Kaj revenis Gideon, filo de Joa�, de la milito, de la deklivo de �eres.
14 Kaj li kaptis junulon el la lo�antoj de Sukot, kaj demandis lin; kaj tiu skribis al li la estrojn de Sukot kaj �iajn pleja�ulojn, sepdek sep homojn.
15 Kaj li venis al la lo�antoj de Sukot, kaj diris: Jen estas Zeba� kaj Calmuna, pri kiuj vi mokis min, dirante: �u la manoj de Zeba� kaj Calmuna estas jam en viaj manoj, ke ni donu al viaj lacaj homoj panon?
16 Kaj li prenis la pleja�ulojn de la urbo, kaj la dornojn de dezerto kaj la kardojn, kaj punis per ili la lo�antojn de Sukot.
17 Kaj la turon de Penuel li detruis, kaj mortigis la lo�antojn de la urbo.
18 Kaj li diris al Zeba� kaj Calmuna: Kiaj estis la homoj, kiujn vi mortigis �e Tabor? Kaj ili diris: Ili estis tiaj, kiel vi, �iuj aspektis kiel re�idoj.
19 Tiam li diris: Tio estis miaj fratoj, filoj de mia patrino. Per la vivo de la Eternulo, se vi restigus ilin vivaj, mi ne mortigus vin.
20 Kaj li diris al sia unuenaskito Jeter: Levi�u, mortigu ilin. Sed la junulo ne eltiris sian glavon; �ar li timis, �ar li estis ankora� juna.
21 Kaj Zeba� kaj Calmuna diris: Levi�u mem kaj frapu nin, �ar kia estas la viro, tia estas lia forto. Tiam Gideon levi�is kaj mortigis Zeba�on kaj Calmunan, kaj li prenis la ornama�ojn, kiuj estis sur la koloj de iliaj kameloj.

22 Kaj la Izraelidoj diris al Gideon: Regu nin, vi kaj via filo kaj la filo de via filo; �ar vi savis nin el la manoj de Midjan.
23 Sed Gideon diris al ili: Mi ne regos vin, kaj anka� mia filo ne regos vin: la Eternulo regu vin.
24 Kaj Gideon diris al ili: Mi petas de vi peton, �iu el vi donu al mi la orelringon el sia militakiro. Ili havis orajn orelringojn, �ar estis afero kun I�maelidoj.
25 Kaj ili diris: Ni donos. Kaj ili sternis veston, kaj �iu �etis tien orelringon el sia militakiro.
26 Kaj la pezo de la oraj orelringoj, kiujn li elpetis, estis mil sepcent sikloj da oro, krom la ornama�oj kaj la ringoj kaj la purpuraj vestoj, kiuj estis sur la re�oj de Midjan, kaj krom la kolornama�oj, kiuj estis sur la koloj de iliaj kameloj.
27 Kaj Gideon faris el tio efodon, kaj lokmetis �in en sia urbo, en Ofra; kaj �iuj Izraelidoj mal�asti�is per �i tie; kaj tio fari�is falilo por Gideon kaj por lia domo.
28 Kaj humili�is la Midjanidoj anta� la Izraelidoj kaj ne levis plu sian kapon. Kaj la lando ripozis dum kvardek jaroj en la tempo de Gideon.

29 Kaj Jerubaal, filo de Joa�, iris kaj eklo�is en sia domo.
30 Kaj Gideon havis sepdek filojn, kiuj eliris el liaj lumboj, �ar li havis multe da edzinoj.
31 Kaj lia kromvirino, kiu estis en �e�em, anka� naskis al li filon, kaj li donis al li la nomon Abimele�.
32 Kaj Gideon, filo de Joa�, mortis en tre maljuna ago; kaj oni enterigis lin en la tombo de Joa�, lia patro, en Ofra de la Abiezridoj.

33 Kiam Gideon mortis, la Izraelidoj denove mal�aste sekvis la Baalojn kaj elektis al si Baal-Beriton kiel sian dion.
34 Kaj la Izraelidoj ne memoris la Eternulon, sian Dion, kiu savadis ilin el la manoj de �iuj iliaj malamikoj �irka�e.
35 Kaj ili ne estis favorkoraj al la domo de Jerubaal-Gideon rekompence al la tuta bono, kiun li faris al Izrael.

1 Abimele�, filo de Jerubaal, iris en �e�emon, al la fratoj de sia patrino, kaj ekparolis al ili kaj al la tuta familio de la domo de sia patrinpatro jene:
2 Diru al la oreloj de �iuj lo�antoj de �e�em: Kio estas pli bona al vi, �u ke regu vin sepdek homoj, �iuj filoj de Jerubaal, a� ke regu vin unu homo? memoru anka�, ke mi estas via osto kaj via karno.
3 Kaj la fratoj de lia patrino diris pri li al la oreloj de �iuj lo�antoj de �e�em �iujn tiujn vortojn, kaj ilia koro inklini�is al Abimele�; �ar ili diris: Li estas nia frato.
4 Kaj ili donis al li sepdek ar�entajn monerojn el la domo de Baal-Berit, kaj Abimele� dungis per ili homojn mallaboremajn kaj facilanimajn, kaj ili sekvis lin.
5 Kaj li venis en la domon de sia patro en Ofra, kaj mortigis siajn fratojn, la filojn de Jerubaal, sepdek homojn, sur unu �tono; restis Jotam, la plej juna filo de Jerubaal, �ar li ka�i�is.

6 Kaj kolekti�is �iuj lo�antoj de �e�em kaj la tuta domo de Milo, kaj ili iris kaj faris Abimele�on re�o, �e la kverko, kiu staras en �e�em.
7 Kaj oni diris pri tio al Jotam, kaj li iris kaj stari�is sur la supro de la monto Gerizim, kaj la�te ekkriis, kaj diris al ili: A�skultu min, lo�antoj de �e�em, kaj a�skultos vin Dio.
8 Iris la arboj, por sanktolei re�on super si; kaj ili diris al la olivarbo: Re�u super ni.
9 Sed la olivarbo diris al ili: �u mi perdis mian grason, per kiu estas honorataj Dio kaj homoj, ke mi iru vagi super la arboj?
10 Kaj la arboj diris al la figarbo: Iru vi, re�u super ni.
11 Sed la figarbo diris al ili: �u mi perdis mian dol�econ kaj miajn bonajn fruktojn, ke mi iru vagi super la arboj?
12 Kaj la arboj diris al la vinberujo: Iru vi, re�u super ni.
13 Sed la vinberujo diris al ili: �u mi perdis mian moston, kiu gajigas Dion kaj homojn, ke mi iru vagi super la arboj?
14 Tiam �iuj arboj diris al la dornarbusto: Iru vi, re�u super ni.
15 Kaj la dornarbusto diris al la arboj: Se vere vi sanktoleas min kiel re�on super vi, tiam venu, �irmu vin sub mia ombro; se ne, tiam eliros fajro el la dornarbusto kaj forbruligos la cedrojn de Lebanon.
16 Nun �u vi agis �uste kaj juste, re�igante Abimele�on? kaj �u vi agis bone rilate Jerubaalon kaj lian domon, kaj �u vi agis kun li konforme al lia merito?
17 Mia patro batalis pro vi kaj ne �atis sian vivon kaj savis vin el la manoj de Midjan;
18 kaj vi levi�is nun kontra� la domon de mia patro, kaj mortigis liajn filojn, sepdek homojn, sur unu �tono, kaj Abimele�on, filon de lia sklavino, vi re�igis super la lo�antoj de �e�em, pro tio, ke li estas via frato.
19 Se �uste kaj juste vi agis nun rilate Jerubaalon kaj lian domon, tiam �oju pri Abimele�, kaj li anka� �oju pri vi.
20 Sed se ne, tiam eliru fajro el Abimele� kaj forbruligu la lo�antojn de �e�em kaj la domon de Milo; kaj fajro eliru el la lo�antoj de �e�em kaj el la domo de Milo kaj forbruligu Abimele�on.
21 Kaj Jotam forkuris kaj forsavis sin kaj iris en Beeron kaj eklo�is tie pro timo anta� sia frato Abimele�.

22 Kaj Abimele� regis super Izrael tri jarojn.
23 Kaj Dio venigis malbonan spiriton inter Abimele� kaj la lo�antoj de �e�em; kaj la lo�antoj de �e�em perfidis Abimele�on,
24 por ke la krimo pri la sepdek filoj de Jerubaal kaj ilia sango venu sur Abimele�on, ilian fraton, kiu mortigis ilin, kaj sur la lo�antojn de �e�em, kiuj subtenis liajn manojn, por ke li mortigu siajn fratojn.
25 Kaj la lo�antoj de �e�em starigis kontra� li insidantojn sur la suproj de la montoj, kaj ili prirabadis �iun, kiu pasis preter ili sur la vojo. Kaj oni diris tion al Abimele�.

26 Kaj venis Gaal, filo de Ebed, kun siaj fratoj, kaj ili iris tra �e�em; kaj fidis lin la lo�antoj de �e�em.
27 Kaj ili eliris sur la kampon kaj �irkolektis siajn vinberojn kaj elpremis ilin kaj faris feston kaj iris en la domon de sia dio kaj man�is kaj drinkis kaj malbenis Abimele�on.
28 Kaj Gaal, filo de Ebed, diris: Kiu estas Abimele�, kaj kio estas �e�em, ke ni servu al li? li estas ja filo de Jerubaal, kaj Zebul estas lia oficisto. Servu al la homoj de �amor, patro de �e�em, sed al tiu kial ni servu?
29 Se iu donus �i tiun popolon en miajn manojn, mi forpelus Abimele�on. Kaj oni diris al Abimele�: Plimultigu vian militistaron, kaj eliru.
30 Kiam Zebul, la estro de la urbo, a�dis la vortojn de Gaal, filo de Ebed, lia kolero ekflamis.
31 Kaj li sendis ruze senditojn al Abimele�, por diri: Jen Gaal, filo de Ebed, kun siaj fratoj venis en �e�emon kaj ribeligas la urbon kontra� vi;
32 tial levi�u en la nokto, vi kaj la popolo, kiu estas kun vi, kaj faru embuskon sur la kampo;
33 kaj matene, kiam levi�os la suno, levi�u frue, kaj ataku la urbon; kaj kiam li kaj la popolo, kiu estas kun li, eliros al vi, tiam faru al li, kion via mano povos.

34 Kaj Abimele�, kaj la tuta popolo, kiu estis kun li, levi�is en la nokto, kaj faris apud �e�em embuskon el kvar ta�mentoj.
35 Kaj Gaal, filo de Ebed, eliris kaj stari�is �e la pordego de la urbo; kaj Abimele�, kaj la popolo, kiu estis kun li, levi�is el la embusko.
36 Kiam Gaal ekvidis la popolon, li diris al Zebul: Jen popolo malsupreniras de la suproj de la montoj. Sed Zebul diris al li: La ombro de la montoj �ajnas al vi homoj.
37 Kaj Gaal parolis plue, kaj diris: Jen popolo malsupreniras de la alta�o, kaj unu ta�mento venas la� la vojo de la kverko de sor�istoj.
38 Tiam Zebul diris al li: Kie nun estas via bu�o, kiu diris: Kiu estas Abimele�, ke ni servu al li? Tio estas ja tiu popolo, kiun vi mal�atis; nun eliru, kaj batalu kontra� �i.
39 Kaj Gaal eliris, havante post si la lo�antojn de �e�em, kaj ekbatalis kontra� Abimele�.
40 Kaj Abimele� ekpelis lin, kaj li forkuris, kaj falis multe da mortigitoj �is la pordego mem.
41 Kaj Abimele� restis en Aruma; kaj Zebul elpelis Gaalon kaj liajn fratojn, ke ili ne lo�u en �e�em.
42 En la sekvanta tago la popolo eliris sur la kampon. Kaj oni diris tion al Abimele�.
43 Kaj li prenis sian militistaron kaj dividis �in en tri ta�mentojn kaj faris embuskon sur la kampo. Kiam li vidis, ke la popolo eliras el la urbo, li levi�is kontra� ili kaj batis ilin.
44 Kaj Abimele�, kaj la ta�mentoj, kiuj estis kun li, atakis kaj stari�is anta� la pordego de la urbo; kaj du ta�mentoj atakis �iujn, kiuj estis sur la kampo, kaj mortigis ilin.
45 Kaj Abimele� batalis kontra� la urbo la tutan tiun tagon; kaj li prenis la urbon, kaj mortigis la popolon, kiu estis en �i; kaj li detruis la urbon kaj semis sur �ia loko salon.

46 Kiam tion a�dis �iuj lo�antoj de la turo de �e�em, ili foriris en la fortika�on de la dio Berit.
47 Kaj oni diris al Abimele�, ke kolekti�is �iuj lo�antoj de la turo de �e�em.
48 Tiam Abimele� iris sur la monton Calmon, li kaj la tuta popolo, kiu estis kun li, kaj Abimele� prenis hakilon en sian manon kaj dehakis bran�on de arbo kaj prenis �in kaj metis �in sur sian �ultron, kaj diris al la homoj, kiuj estis kun li: Kion vi vidis, ke mi faris, tion rapide faru kiel mi.
49 Kaj anka� �iuj el la tuta popolo dehakis bran�ojn kaj iris post Abimele� kaj almetis al la fortika�o kaj ekbruligis per ili la fortika�on per fajro; kaj mortis anka� �iuj homoj de la turo de �e�em, �irka� mil viroj kaj virinoj.

50 Kaj Abimele� iris al Tebec kaj sie�is Tebecon kaj prenis �in.
51 Fortika turo estis meze de la urbo, kaj tien forkuris �iuj viroj kaj virinoj kaj �iuj lo�antoj de la urbo, kaj en�losis sin tie kaj supreniris sur la tegmenton de la turo.
52 Kaj Abimele� venis al la turo kaj sie�is �in, kaj aliris al la pordo de la turo, por forbruligi �in per fajro.
53 Tiam iu virino �etis muel�tonon sur la kapon de Abimele� kaj rompis al li la kranion.
54 Tiam li rapide alvokis la junulon, kiu portis liajn batalilojn, kaj diris al li: Eltiru vian glavon kaj mortigu min, por ke oni ne diru pri mi: Virino lin mortigis. Kaj lia junulo lin trapikis, kaj li mortis.
55 Kaj la Izraelidoj vidis, ke Abimele� mortis, kaj ili iris �iu al sia loko.
56 Tiel Dio repagis la malbonagon de Abimele�, kiun �i tiu faris rilate sian patron, mortigante siajn sepdek fratojn.
57 Kaj la tutan malbonagon de la lo�antoj de �e�em Dio revenigis sur ilian kapon; kaj venis sur ilin la malbeno de Jotam, filo de Jerubaal.

1 Post Abimele� levi�is, por helpadi al Izrael, Tola, filo de Pua, filo de Dodo, Isa�arido. Li lo�is en �amir, sur la monto de Efraim.
2 Kaj li estis ju�isto de Izrael dum dudek tri jaroj, kaj li mortis, kaj oni enterigis lin en �amir.

3 Post li levi�is Jair, Gileadano, kaj li estis ju�isto de Izrael dum dudek du jaroj.
4 Li havis tridek filojn, kiuj rajdadis sur tridek junaj azenoj, kaj ili havis tridek urbojn; �is nun oni ilin nomas Vila�oj de Jair, kiuj estas en la lando Gilead.
5 Kaj Jair mortis, kaj oni enterigis lin en Kamon.

6 Kaj la Izraelidoj plue faradis malbonon anta� la okuloj de la Eternulo, kaj servadis al la Baaloj kaj al la A�taroj kaj al la dioj de Sirio kaj al la dioj de Cidon kaj al la dioj de Moab kaj al la dioj de la Amonidoj kaj al la dioj de la Fili�toj; kaj ili forlasis la Eternulon, kaj ne servadis al Li.
7 Tiam ekflamis la kolero de la Eternulo kontra� Izrael, kaj Li transdonis ilin en la manojn de la Fili�toj kaj en la manojn de la Amonidoj.
8 Kaj ili premadis kaj turmentadis la Izraelidojn de tiu jaro dum dek ok jaroj, �iujn Izraelidojn, kiuj estis transe de Jordan en la lando de la Amoridoj, kiu estas en Gilead.
9 Kaj la Amonidoj transiris Jordanon, por militi anka� kontra� Jehuda kaj Benjamen kaj la domo de Efraim; kaj Izrael estis tre premata.
10 Tiam ekkriis la Izraelidoj al la Eternulo, dirante: Ni pekis anta� Vi, �ar ni forlasis nian Dion kaj servis al la Baaloj.
11 Kaj la Eternulo diris al la Izraelidoj: Mi savis ja vin de la Egiptoj kaj de la Amoridoj kaj de la Amonidoj kaj de la Fili�toj.
12 Kaj la Cidonanoj kaj Amalekidoj kaj Maonidoj premis vin, kaj vi kriis al Mi, kaj Mi savis vin el iliaj manoj;
13 kaj tamen vi forlasis Min kaj servis al aliaj dioj; tial Mi ne plu helpos vin.
14 Iru kaj kriu al la dioj, kiujn vi elektis; ili helpu vin en la tempo de via mizero.
15 Kaj la Izraelidoj diris al la Eternulo: Ni pekis; faru al ni �ion, kio pla�as al Vi; nur savu nin hodia�.
16 Kaj ili forigis el inter si la fremdajn diojn, kaj ekservis al la Eternulo; kaj Li eksentis kompaton pro la suferado de Izrael.

17 Kaj kolekti�is la Amonidoj kaj stari�is tendare en Gilead; kolekti�is anka� la Izraelidoj kaj stari�is tendare en Micpa.
18 Kaj la estroj de Gilead diris unuj al la aliaj: Kiu komencos batalon kontra� la Amonidoj, tiu estos estro de �iuj lo�antoj de Gilead.

1 Jifta�, la Gileadano, estis heroa militisto, sed li estis filo de mal�astulino. De Gilead naski�is Jifta�.
2 Kaj la edzino de Gilead naskis al li filojn. Kiam la filoj de la edzino grandi�is, ili forpelis Jifta�on, kaj diris al li: Vi ne heredos en la domo de nia patro; �ar vi estas filo de alia patrino.
3 Tiam Jifta� forkuris de siaj fratoj kaj eklo�is en la lando Tob. Kaj kolekti�is al Jifta� senta�gaj homoj kaj eliradis kun li.

4 Post kelka tempo ekmilitis la Amonidoj kontra� Izrael.
5 Kaj kiam la Amonidoj militis kontra� Izrael, la pleja�uloj de Gilead iris, por preni Jifta�on el la lando Tob.
6 Kaj ili diris al Jifta�: Iru kaj estu nia kondukanto, kaj ni batalos kontra� la Amonidoj.
7 Kaj Jifta� diris al la pleja�uloj de Gilead: Vi malamas ja min, kaj vi forpelis min el la domo de mia patro; kial do vi nun venis al mi, kiam vi estas en mizero?
8 Kaj la pleja�uloj de Gilead diris al Jifta�: Pro tio ni nun revenas al vi, ke vi iru kun ni, kaj ni batalos kontra� la Amonidoj, kaj vi estos �e ni estro de �iuj lo�antoj de Gilead.
9 Kaj Jifta� diris al la pleja�uloj de Gilead: Se vi revenigas min, por batali kontra� la Amonidoj, kaj la Eternulo transdonos ilin al mi, �u tiam mi estos via estro?
10 Kaj la pleja�uloj de Gilead diris al Jifta�: La Eternulo estu a�skultanto inter ni, ke ni faros konforme al viaj vortoj.
11 Tiam Jifta� iris kun la pleja�uloj de Gilead, kaj la popolo faris lin super si estro kaj kondukanto, kaj Jifta� eldiris �iujn siajn vortojn anta� la Eternulo en Micpa.

12 Jifta� sendis senditojn al la re�o de la Amonidoj, por diri: Kio estas inter mi kaj vi, ke vi venis al mi, por militi kontra� mia lando?
13 Kaj la re�o de la Amonidoj diris al la senditoj de Jifta�: Pro tio, ke Izrael prenis mian landon, kiam li iris el Egiptujo, de Arnon �is Jabok kaj �is Jordan; nun redonu �in al mi en paco.
14 Tiam Jifta� duan fojon sendis senditojn al la re�o de la Amonidoj,
15 kaj dirigis al li: Tiel diris Jifta�: Izrael ne prenis landon de Moab, nek landon de la Amonidoj;
16 �ar irante el Egiptujo, Izrael iris tra la dezerto �is la Ru�a Maro kaj venis al Kade�;
17 kaj tiam Izrael sendis senditojn al la re�o de Edom, por diri: Permesu al mi trairi vian landon; sed la re�o de Edom ne konsentis; anka� al la re�o de Moab estis sendite, sed li ne konsentis; tial Izrael restis en Kade�;
18 kaj li iris tra la dezerto kaj �irka�is la landon de Edom kaj la landon de Moab kaj venis de oriento al la lando de Moab kaj stari�is tendare transe de Arnon, sed ne eniris en la limojn de Moab, �ar Arnon estas la limo de Moab.
19 Kaj Izrael sendis senditojn al Si�on, re�o de la Amoridoj, re�o de �e�bon, kaj Izrael diris al li: Permesu al ni trairi vian landon �is mia loko;
20 sed Si�on ne volis, ke Izrael trairu liajn limojn; kaj Si�on kolektis sian tutan popolon, kaj ili stari�is tendare en Jahac kaj batalis kontra� Izrael.
21 Kaj la Eternulo, Dio de Izrael, transdonis Si�onon kaj lian tutan popolon en la manojn de Izrael, kiu venkobatis ilin; kaj Izrael ekposedis la tutan landon de la Amoridoj, kiuj lo�is en tiu lando.
22 Kaj ili ekposedis la tutan regionon de la Amoridoj, de Arnon �is Jabok kaj de la dezerto �is Jordan.
23 Tiamaniere la Eternulo, Dio de Izrael, forpelis la Amoridojn de anta� Lia popolo Izrael; kaj vi volas preni �ian poseda�on?
24 Tion, kion posedigas al vi Kemo�, via dio, tion posedu; sed �iun, kiun la Eternulo, nia Dio, forpelis de anta� ni, tiun ni heredos.
25 �u vi estas pli bona ol Balak, filo de Cipor kaj re�o de Moab? �u tiu malpacis kun Izrael a� militis kontra� li?
26 De la tempo, kiam Izrael eklo�is en �e�bon kaj en �iaj dependa�oj kaj en Aroer kaj en �iaj dependa�oj, kaj en �iuj urboj, kiuj estas apud Arnon, pasis jam tricent jaroj; kial vi ne forprenis ilin en tiu tempo?
27 Mi ne pekis kontra� vi, kaj vi faras al mi malbonon, militante kontra� mi. La Eternulo, la Ju�anto, ju�u nun inter la Izraelidoj kaj la Amonidoj.
28 Sed la re�o de Amon ne atentis la vortojn de Jifta�, kiujn �i tiu sendis al li.

29 Kaj venis sur Jifta�on la spirito de la Eternulo, kaj li trapasis Gileadon kaj la regionon de Manase, kaj li trairis Micpan Gileadan, kaj de Micpa Gileada li iris al la Amonidoj.
30 Kaj Jifta� faris sanktan promeson al la Eternulo, kaj diris: Se Vi transdonos la Amonidojn en miajn manojn,
31 tiam tiu, kiu eliros el la pordo de mia domo renkonte al mi, kiam mi feli�e revenos de la Amonidoj--tiu apartenu al la Eternulo, kaj mi oferos lin kiel bruloferon.
32 Kaj Jifta� venis al la Amonidoj, por batali kontra� ili; kaj la Eternulo transdonis ilin en liajn manojn.
33 Kaj li venkobatis ilin de Aroer �is Minit, dudek urbojn, kaj �is Abel-Keramim--tio estis tre granda venkobato; kaj la Amonidoj humili�is anta� la Izraelidoj.

34 Kaj Jifta� venis al Micpa, al sia domo, kaj jen lia filino eliras renkonte al li kun tamburinoj kaj danco; kaj �i estis lia sola infano; krom �i li havis neniun filon nek filinon.
35 Kiam li ekvidis �in, li dis�iris siajn vestojn, kaj diris: Ho ve, mia filino! kiel forte vi min klinis, vi min mal�ojigis! mi malfermis mian bu�on anta� la Eternulo, kaj mi ne povas repreni la faron.
36 Kaj �i diris al li: Mia patro! vi malfermis vian bu�on anta� la Eternulo; agu do kun mi tiel, kiel diris via bu�o, post kiam la Eternulo faris al vi ven�on kontra� viaj malamikoj, kontra� la Amonidoj.
37 Kaj �i diris al sia patro: Faru por mi jenon: lasu min for por du monatoj, kaj mi iros, mi iros sur la montojn kaj priploros mian virgecon, mi kune kun miaj amikinoj.
38 Kaj li diris: Iru; kaj li forsendis �in por du monatoj. Kaj �i iris kune kun siaj amikinoj kaj priploris sian virgecon sur la montoj.
39 Kaj kiam pasis la du monatoj, �i revenis al sia patro, kaj li plenumis sur �i sian sanktan promeson, kiun li faris; kaj �i ne ekkonis viron. Kaj fari�is moro en Izrael,
40 ke �iujare la filinoj de Izrael iras priplori la filinon de Jifta�, la Gileadano, dum kvar tagoj en jaro.

1 Kaj kolekti�is la Efraimidoj kaj iris norden, kaj diris al Jifta�: Kial vi iris militi kontra� la Amonidoj, kaj nin ne vokis, ke ni iru kun vi? vian domon kune kun vi ni forbruligos per fajro.
2 Kaj Jifta� diris al ili: Mi kaj mia popolo havis grandan disputon kun la Amonidoj; mi kriis al vi, sed vi ne savis min el ilia mano.
3 Kiam mi vidis, ke vi ne savas, mi elmetis al risko mian animon kaj iris kontra� la Amonidojn, kaj la Eternulo transdonis ilin en miajn manojn. Kial do vi venis hodia� al mi, por malpaci kontra� mi?
4 Kaj Jifta� kolektis �iujn lo�antojn de Gilead kaj batalis kontra� la Efraimidoj. Kaj la lo�antoj de Gilead venkobatis la Efraimidojn; �ar �i tiuj diris: Vi estas forkurintoj el Efraim, Gilead estas ja meze de Efraim kaj meze de Manase.
5 Kaj la Gileadanoj baris al la Efraimidoj la transirejojn de Jordan. Kaj kiam iu el la forkurantaj Efraimidoj diris: Mi volas transiri, tiam la Gileadanoj diris al li: �u vi estas Efraimido? Se li diris: Ne,
6 tiam ili diris al li: Diru: �ibolet; li diris: Sibolet, �ar li ne povis elparoli �uste; tiam ili kaptis lin kaj bu�is lin �e la transirejo de Jordan. Kaj en tiu tempo falis el la Efraimidoj kvardek du mil.

7 Kaj Jifta� estis ju�isto de Izrael dum ses jaroj. Kaj mortis Jifta�, la Gileadano, kaj oni enterigis lin en la urboj de Gilead.

8 Kaj post li estis ju�isto de Izrael Ibcan el Bet-Le�em.
9 Li havis tridek filojn, kaj tridek filinojn li edzinigis eksteren, kaj tridek filinojn li prenis el ekstere por siaj filoj. Kaj li estis ju�isto de Izrael dum sep jaroj.
10 Kaj Ibcan mortis, kaj oni enterigis lin en Bet-Le�em.

11 Kaj post li estis ju�isto de Izrael Elon, Zebulunido, kaj li estis ju�isto de Izrael dum dek jaroj.
12 Kaj mortis Elon, la Zebulunido, kaj oni enterigis lin en Ajalon, en la lando de Zebulun.

13 Kaj post li estis ju�isto de Izrael Abdon, filo de Hilel, Piratonano.
14 Li havis kvardek filojn kaj tridek nepojn, kiuj rajdadis sur sepdek junaj azenoj. Kaj li estis ju�isto de Izrael dum ok jaroj.
15 Kaj mortis Abdon, filo de Hilel, la Piratonano, kaj oni enterigis lin en Piraton, en la lando de Efraim, sur la monto de la Amalekidoj.

1 Kaj la Izraelidoj denove faris malbonon anta� la okuloj de la Eternulo; kaj la Eternulo transdonis ilin en la manojn de la Fili�toj por kvardek jaroj.

2 Kaj estis iu homo el Corea, el la tribo de Dan, kies nomo estis Manoa�; lia edzino estis senfrukta kaj ne naskis.
3 Kaj aperis an�elo de la Eternulo al la virino, kaj diris al �i: Jen vi estas senfrukta kaj ne naskas; tamen vi gravedi�os kaj naskos filon.
4 Sed nun gardu vin, kaj ne trinku vinon nek ebriiga�on, kaj man�u nenion malpuran;
5 �ar jen vi gravedi�os kaj naskos filon; kaj razilo ne devas tu�i lian kapon, �ar konsekrita al Dio estos la knabo de el la ventro; kaj li komencos savadi Izraelon el la manoj de la Fili�toj.
6 Kaj la virino iris, kaj diris al sia edzo jene: Dia homo venis al mi, kaj lia aspekto estis kiel la aspekto de an�elo de Dio, tre respektinda; kaj mi ne demandis lin, de kie li estas, kaj sian nomon li ne diris al mi.
7 Kaj li diris al mi: Jen vi gravedi�os kaj naskos filon; kaj nun ne trinku vinon nek ebriiga�on, kaj man�u nenion malpuran; �ar konsekrita al Dio estos la knabo de el la ventro �is la tago de lia morto.
8 Tiam Manoa� ekpre�is al la Eternulo, kaj diris: Mi petas Vin, ho mia Sinjoro: la Dia homo, kiun Vi sendis, venu denove al ni, kaj li instruu nin, kiel ni devas agi kun la naskota knabo.
9 Kaj Dio a�skultis la vo�on de Manoa�; kaj la an�elo de Dio venis denove al la virino, kiam �i estis sur la kampo; kaj Manoa�, �ia edzo, ne estis kun �i.
10 La virino rapide kuris kaj sciigis sian edzon, kaj diris al li: Jen aperis al mi la homo, kiu venis al mi en tiu tago.
11 Kaj Manoa� levi�is kaj iris post sia edzino kaj venis al la homo, kaj diris al li: �u vi estas tiu homo, kiu parolis al la virino? Kaj tiu diris: Mi.
12 Kaj Manoa� diris: Se viaj vortoj plenumi�os, tiam kiaj devas esti la reguloj pri la knabo kaj liaj agoj?
13 Kaj la an�elo de la Eternulo diris al Manoa�: Kontra� �io, pri kio mi parolis al la virino, �i sin gardu;
14 nenion el tio, kio devenas el vinberbran�o, �i man�u, vinon a� ebriiga�on �i ne trinku, kaj nenion malpuran �i man�u; �ion, kion mi ordonis al �i, �i plenumu.
15 Kaj Manoa� diris al la an�elo de la Eternulo: Permesu, ke ni retenu vin, kaj ni pretigos por vi kapridon.
16 Sed la an�elo de la Eternulo diris al Manoa�: Kvankam vi retenos min, mi tamen ne man�os vian panon; sed se vi volas fari bruloferon, faru �in al la Eternulo. �ar Manoa� ne sciis, ke tio estas an�elo de la Eternulo.
17 Kaj Manoa� diris al la an�elo de la Eternulo: Kia estas via nomo? ke ni povu honori vin, kiam plenumi�os via vorto.
18 Sed la an�elo de la Eternulo diris al li: Por kio vi demandas pri mia nomo? �i estas neordinara.
19 Kaj Manoa� prenis kapridon kaj farunoferon kaj oferlevis tion sur roko al la Eternulo. Kaj Li faris miraklon, kaj Manoa� kaj lia edzino tion vidis:
20 kiam la flamo levi�is de la altaro al la �ielo, tiam la an�elo de la Eternulo levi�is en la flamo de la altaro. Kaj Manoa� kaj lia edzino tion vidis, kaj ili �etis sin viza�altere.
21 Kaj la an�elo de la Eternulo ne montris sin plu al Manoa� kaj al lia edzino. Tiam Manoa� konvinki�is, ke tio estis an�elo de la Eternulo.
22 Kaj Manoa� diris al sia edzino: Ni certe mortos, �ar ni vidis Dion.
23 Sed lia edzino diris al li: Se la Eternulo dezirus mortigi nin, Li ne akceptus el niaj manoj bruloferon kaj farunoferon, kaj ne montrus al ni �ion tion, kaj nun Li ne a�digus al ni tion, kion Li a�digis.
24 Kaj la virino naskis filon kaj donis al li la nomon �im�on. Kaj la knabo kreskis, kaj la Eternulo lin benis.
25 Kaj la spirito de la Eternulo komencis ekscitadi lin en la Tendaro de Dan, inter Corea kaj E�taol.

1 �im�on iris en Timnan, kaj ekvidis en Timna virinon el la filinoj de la Fili�toj.
2 Kaj li iris kaj sciigis tion al sia patro kaj al sia patrino, kaj diris: Mi vidis en Timna virinon el la filinoj de la Fili�toj; nun prenu �in al mi kiel edzinon.
3 Kaj lia patro kaj lia patrino diris al li: �u ne trovi�as virino inter la filinoj de viaj fratoj kaj en nia tuta popolo, ke vi iras preni edzinon el la necirkumciditaj Fili�toj? Sed �im�on diris al sia patro: �in prenu por mi, �ar �i pla�as al mi.
4 Kaj lia patro kaj lia patrino ne sciis, ke tio estas de la Eternulo, �ar Li ser�is pretekston kontra� la Fili�toj; en tiu tempo la Fili�toj regis super Izrael.

5 Kaj �im�on kun sia patro kaj kun sia patrino iris en Timnan; kiam ili venis al la vinber�ardenoj de Timna, juna leono blekegante venis renkonte al li.
6 Kaj venis sur lin la spirito de la Eternulo, kaj li dis�iris lin, kiel oni dis�iras kapridon, kvankam li nenion havis en sia mano. Kaj li ne diris al siaj gepatroj, kion li faris.
7 Kaj li venis kaj parolis kun la virino, kaj �i pla�is al �im�on.
8 Post kelka tempo li iris denove, por preni �in, kaj li devoji�is, por vidi la kadavron de la leono; kaj jen svarmamaso da abeloj estas en la kadavro de la leono, kaj anka� mielo.
9 Kaj li prenis �in en siajn manojn kaj iris, man�ante dum la irado; kaj li iris al siaj gepatroj, kaj donis al ili, kaj ili man�is; sed li ne diris al ili, ke el la kadavro de la leono li prenis la mielon.
10 Kaj lia patro venis al la virino, kaj �im�on faris tie festenon, kiel ordinare faras la junuloj.
11 Kiam ili ekvidis lin, ili donis al li tridek kompanianojn, ke ili estu kun li.
12 Kaj �im�on diris al ili: Mi proponos al vi enigmon; se vi divenos �in al mi dum la sep tagoj de la festeno kaj trafos, tiam mi donos al vi tridek �emizojn kaj tridek kompletojn da vestoj;
13 sed se vi ne povas diveni al mi, tiam vi donos al mi tridek �emizojn kaj tridek kompletojn da vestoj. Kaj ili diris al li: Proponu vian enigmon, kaj ni a�skultos.
14 Kaj li diris al ili:

El man�anta�o devenis man�ata�o, Kaj el forta�o devenis dol�a�o.

Kaj ili ne povis solvi la enigmon dum tri tagoj.
15 En la sepa tago ili diris al la edzino de �im�on: Admonu vian edzon, ke li solvu al ni la enigmon; alie ni forbruligos per fajro vin kaj la domon de via patro. �u por senhavigi nin vi invitis nin �i tien?
16 Tiam la edzino de �im�on ekploris anta� li, kaj diris: Vi nur malamas min, sed ne amas; vi proponis enigmon al la filoj de mia popolo, kaj al mi vi ne diris �ian solvon. Kaj li diris al �i: Jen al miaj gepatroj mi ne diris la solvon, kaj �u al vi mi �in diru?
17 Kaj �i ploris anta� li dum la sep tagoj, kiujn da�ris �e ili la festeno; en la sepa tago li diris al �i la solvon, �ar �i tre insistis. Kaj �i diris la solvon de la enigmo al la filoj de �ia popolo.
18 Kaj la urbanoj diris al li en la sepa tago, anta� la subiro de la suno: Kio estas pli dol�a ol mielo? kaj kio estas pli forta ol leono? Kaj li diris al ili:

Se vi ne plugus per mia bovidino, Vi ne trovus la solvon de mia enigmo.

19 Kaj venis sur lin la spirito de la Eternulo, kaj li iris en A�kelonon kaj mortigis tie tridek homojn kaj prenis iliajn vestojn kaj donis la kompletojn de iliaj vestoj al la solvintoj de la enigmo. Sed ekflamis lia kolero, kaj li foriris en la domon de sia patro.
20 Kaj la edzino de �im�on fari�is edzino de lia festena kompaniulo, kiu kompaniis al li.

1 Post kelka tempo, en la tempo de rikoltado de tritiko, �im�on vizitis sian edzinon, alportante kapridon, kaj diris: Mi envenos al mia edzino en la internan �ambron. Sed �ia patro ne permesis al li eniri.
2 Kaj �ia patro diris: Mi pensis, ke vi ekmalamis �in, kaj mi donis �in al via amiko. Jen �ia pli juna fratino estas ja pli bela ol �i; �i fari�u via, anstata� tiu.
3 Sed �im�on diris al ili: �i tiun fojon mi estos senkulpa anta� la Fili�toj, se mi faros al ili malbonon.
4 Kaj �im�on iris, kaj kaptis tricent vulpojn kaj prenis tor�ojn, kaj turnis voston al vosto kaj alligis po unu tor�o meze inter �iuj du vostoj.
5 Kaj li ekbruligis per fajro la tor�ojn kaj pelis ilin sur la grenkampojn de la Fili�toj kaj forbruligis la garbojn kaj la ankora� ne rikoltitan grenon kaj la vinber�ardenojn kaj la olivarbojn.
6 Kaj la Fili�toj diris: Kiu tion faris? Kaj oni respondis: �im�on, bofilo de la Timnaano; �ar �i tiu prenis lian edzinon kaj fordonis �in al lia amiko. Kaj la Fili�toj iris kaj forbruligis per fajro �in kaj �ian patron.
7 Tiam �im�on diris al ili: Se vi agas tiel, tiam mi ne �esos, anta� ol mi faros ven�on kontra� vi.
8 Kaj li forte batis al ili la krurojn kaj la lumbojn; poste li iris kaj eklo�is en la fendego de la roko Etam.

9 Tiam la Fili�toj iris kaj stari�is tendare en la regiono de Jehuda kaj etendi�is �is Le�i.
10 Kaj la Jehudaidoj diris: Pro kio vi eliris kontra� nin? Kaj ili respondis: Ni venis, por ligi �im�onon, por agi kun li, kiel li agis kun ni.
11 Tiam iris tri mil homoj el Jehuda al la fendego de la roko Etam, kaj diris al �im�on: �u vi ne scias, ke la Fili�toj regas super ni? kion do vi faris al ni? Kaj li diris al ili: Kiel ili agis kun mi, tiel mi agis kun ili.
12 Kaj ili diris al li: Ni venis, por ligi vin, por doni vin en la manojn de la Fili�toj. Tiam �im�on diris al ili: �uru al mi, ke vi ne mortigos min.
13 Kaj ili diris al li jene: Ne; ni nur ligos vin kaj transdonos vin en iliajn manojn, sed certe ni ne mortigos vin. Kaj ili ligis lin per du novaj �nuroj kaj elkondukis lin el la roko.
14 Kiam li venis al Le�i, la Fili�toj �ojkriante iris renkonte al li. Sed venis sur lin la spirito de la Eternulo, kaj la �nuroj, kiuj estis sur liaj brakoj, fari�is kiel lino, bruligita de fajro, kaj liaj katenoj disfalis de liaj manoj.
15 Kaj li trovis fre�an makzelon de azeno, kaj li etendis sian manon kaj prenis �in kaj mortigis per �i mil homojn.
16 Kaj �im�on diris:

Per makzelo de azeno grandegan amason, Per makzelo de azeno mi mortigis mil homojn.

17 Kiam li finis paroli, li for�etis el sia mano la makzelon; kaj li donis al tiu loko la nomon Ramat-Le�i.
18 Kaj li eksentis grandan soifon, kaj li ekvokis al la Eternulo, kaj diris: Vi faris per la mano de Via sklavo tiun grandan savon; kaj nun mi devas morti de soifo kaj fali en la manojn de la necirkumciditoj!
19 Tiam Dio fendis kavon, kiu estis en Le�i, kaj eliris el �i akvo; kaj li trinkis, kaj lia spirito revenis, kaj li revivi�is. Tial �i ricevis la nomon �is la nuna tago: Fonto de la Vokanto en Le�i.
20 Kaj li estis ju�isto de Izrael en la tempo de la Fili�toj dum dudek jaroj.

1 �im�on iris en Gazan kaj vidis tie mal�astulinon kaj eniris al �i.
2 Al la Gazaanoj oni diris: �im�on venis �i tien; kaj ili �irka�is lin kaj spione atendis lin dum la tuta nokto �e la pordego de la urbo, kaj staris senbrue dum la tuta nokto, dirante: Anta� la mateni�o ni lin mortigos.
3 �im�on ku�is �is noktomezo; je noktomezo li levi�is kaj kaptis la pordojn de la urba pordego kune kun amba� fostoj kaj levis ilin kune kun la riglilo kaj metis sur siajn �ultrojn, kaj forportis ilin sur la supron de la monto, kiu estas anta� �ebron.

4 Post tio li ekamis virinon en la valo Sorek; �ia nomo estis Delila.
5 Kaj venis al �i la estroj de la Fili�toj, kaj diris al �i: Allogu lin, kaj vidu, en kio konsistas lia granda forto, kaj per kio ni povus fortosuperi lin, ke ni ligu lin kaj humiligu lin; tiam ni donos al vi �iu po mil kaj cent ar�entaj moneroj.
6 Kaj Delila diris al �im�on: Diru al mi, mi petas, en kio konsistas via granda forto, kaj per kio oni povas ligi vin, por humiligi vin.
7 Kaj �im�on diris al �i: Se oni ligos min per sep fre�aj ne seki�intaj �nuroj, tiam mi senforti�os kaj fari�os kiel la aliaj homoj.
8 Tiam la estroj de la Fili�toj alportis al �i sep fre�ajn ne seki�intajn �nurojn, kaj �i ligis lin per ili.
9 Kaj dum la embuskuloj sidis �e �i en alia �ambro, �i diris al li: Fili�toj iras al vi, �im�on! Tiam li dis�iris la �nurojn, kiel oni dis�iras fadenon el stupo, kiam fajro �in bruldifektis. Kaj oni ne scii�is pri lia forto.
10 Kaj Delila diris al �im�on: Jen vi trompis min kaj diris al mi mensogon; nun diru al mi, per kio oni povas vin ligi.
11 Kaj li diris al �i: Se oni min ligos per novaj �nuroj, kiuj ne estis uzitaj por laboro, tiam mi senforti�os kaj fari�os kiel la aliaj homoj.
12 Tiam Delila prenis novajn �nurojn kaj ligis lin per ili, kaj diris al li: Fili�toj iras al vi, �im�on! Dume la embuskuloj sidis en alia �ambro. Kaj li de�iris ilin de siaj brakoj kiel fadenon.
13 Kaj Delila diris al �im�on: �is nun vi trompas min kaj diras al mi mensogojn; diru al mi, per kio oni povas vin ligi. Kaj li diris al �i: Se vi interteksos la sep buklojn de mia kapo kun �pina�o.
14 Kaj �i alfortikigis ilin per najlo, kaj diris al li: Fili�toj iras al vi, �im�on! Kaj li veki�is el sia dormo kaj eltiris la interteksan najlon kune kun la �pina�o.
15 Tiam �i diris al li: Kial vi diras, ke vi amas min, dum tamen via koro ne estas kun mi? jam tri fojojn vi trompis min, kaj ne diris al mi, en kio konsistas via granda forto.
16 Kaj �ar �i tedadis lin per siaj vortoj �iutage kaj turmentadis lin, lia animo morte laci�is.
17 Kaj li malka�is al �i sian tutan koron, kaj diris al �i: Tondilo ne tu�is mian kapon, �ar mi estas konsekrita al Dio de el la ventro de mia patrino. Se oni tondos miajn harojn, tiam forlasos min mia forto, mi senforti�os kaj fari�os kiel la aliaj homoj.
18 Kiam Delila vidis, ke li malka�is al �i sian tutan koron, �i sendis kaj vokigis la estrojn de la Fili�toj, dirante: Venu �i tiun fojon, �ar li malka�is al mi sian tutan koron. Kaj venis al �i la estroj de la Fili�toj kaj alportis la ar�enton en siaj manoj.
19 Kaj �i endormigis lin sur siaj genuoj, kaj alvokis homon, kaj detondigis la sep buklojn de lia kapo. Kaj �i komencis humiligadi lin, kaj lia forto lin forlasis.
20 Kaj �i diris: Fili�toj iras al vi, �im�on! Li veki�is de sia dormo, kaj diris: Mi eliros, kiel �iufoje, kaj mi vigli�os; sed li ne sciis, ke la Eternulo forlasis lin.
21 Kaj la Fili�toj kaptis lin kaj elpikis liajn okulojn, kaj venigis lin en Gazan kaj ligis lin per kupraj �enoj; kaj li devis mueli en la malliberejo.
22 Dume la haroj de lia kapo komencis rekreski post la fortondo.

23 La estroj de la Fili�toj kunvenis, por alporti grandan oferon al sia dio Dagon kaj por festeni, kaj ili diris: Nia dio transdonis en niajn manojn nian malamikon �im�on.
24 Kaj la popolo vidis lin, kaj gloris sian dion, dirante: Nia dio transdonis en niajn manojn nian malamikon kaj la ruiniganton de nia lando kaj la mortiginton de multaj el ni.
25 Kiam ilia koro gaji�is, ili diris: Voku �im�onon, ke li amuzu nin. Kaj oni vokis �im�onon el la malliberejo, kaj li faris amuzon al ili, kaj oni starigis lin inter la kolonoj.
26 Kaj �im�on diris al la junulo, kiu kondukis lin je la mano: Lasu min, ke mi palpu la kolonojn, sur kiuj la domo staras, kaj mi apogos min al ili.
27 Kaj la domo estis plena de viroj kaj virinoj, kaj tie estis �iuj estroj de la Fili�toj; kaj sur la tegmento estis �irka� tri mil viroj kaj virinoj, kiuj rigardis la amuzadon de �im�on.
28 Kaj �im�on vokis al la Eternulo, kaj diris: Mia Sinjoro, ho Eternulo, mi petas, rememoru min kaj fortigu min nur �i tiun fojon, ho Dio, por ke mi faru al la Fili�toj ven�on per unu fojo pro miaj du okuloj.
29 Kaj �im�on kaptis la du mezajn kolonojn, sur kiuj staris la domo, kaj apogis sin al ili, al unu per sia dekstra mano kaj al la dua per sia maldekstra mano.
30 Kaj �im�on diris: Mortu mia animo kune kun la Fili�toj! Kaj li ekpremis forte; kaj falis la domo sur la estrojn, kaj sur la tutan popolon, kiu estis en �i. Kaj la nombro de la mortintoj, kiujn li mortigis �e sia morto, estis pli granda, ol la nombro de tiuj, kiujn li mortigis dum sia vivo.
31 Kaj venis liaj fratoj kaj la tuta domo de lia patro kaj prenis lin, kaj iris kaj enterigis lin inter Corea kaj E�taol, en la tombo de lia patro Manoa�. Li estis ju�isto de Izrael dum dudek jaroj.

1 Estis homo sur la monto de Efraim; lia nomo estis Mi�a.
2 Li diris al sia patrino: La mil kaj cent ar�entaj moneroj, kiujn oni prenis de vi kaj pro kiuj vi malbenis anta� miaj oreloj, jen la ar�ento estas �e mi; mi prenis �in. Kaj lia patrino diris: Mia filo estu benata de la Eternulo.
3 Kaj li redonis la mil kaj cent ar�entajn monerojn al sia patrino. Kaj lia patrino diris: Mi dedi�is la ar�enton al la Eternulo el mia mano por mia filo, por fari figuron kaj idolon; nun mi redonas �in al vi.
4 Sed li redonis la ar�enton al sia patrino. Lia patrino prenis ducent ar�entajn monerojn kaj donis ilin al orfandisto, kaj li faris el tio figuron kaj idolon, kiu restis en la domo de Mi�a.
5 Tiu homo Mi�a havis domon de dio; kaj li faris efodon kaj domajn diojn, kaj konsekris unu el siaj filoj, ke li estu por li pastro.
6 En tiu tempo ne ekzistis re�o �e Izrael; �iu faradis tion, kio pla�is al li.

7 Estis junulo el Bet-Le�em de Jehuda, el familio de Jehudaidoj, li estis Levido kaj lo�is tie.
8 Tiu homo iris el la urbo, el Bet-Le�em de Jehuda, por eklo�i tie, kie li trovos oportune. Kaj li venis dum sia vojirado sur la monton de Efraim al la domo de Mi�a.
9 Kaj Mi�a diris al li: De kie vi venas? Kaj tiu diris al li: Mi estas Levido el Bet-Le�em de Jehuda, kaj mi iras, por eklo�i tie, kie mi trovos oportune.
10 Tiam Mi�a diris al li: Restu �e mi kaj estu por mi patro kaj pastro, kaj mi donados al vi po dek ar�entaj moneroj �iujare kaj necesajn vestojn kaj man�a�on. Kaj la Levido iris.
11 Kaj la Levido konsentis resti �e tiu homo, kaj la junulo estis por li kiel unu el liaj filoj.
12 Kaj Mi�a konsekris la Levidon, kaj la junulo fari�is por li pastro kaj lo�is en la domo de Mi�a.
13 Kaj Mi�a diris: Nun mi scias, ke la Eternulo bonfaros al mi, �ar Levido fari�is por mi pastro.

1 En tiu tempo ne ekzistis re�o �e Izrael; kaj en tiu tempo la tribo de Dan ser�is por si poseda�on, por eklo�i, �ar �is tiu tempo ili ne ricevis poseda�on inter la triboj de Izrael.
2 Kaj la Danidoj sendis kvin homojn el sia tribo, el siaj reprezentantoj, virojn batalkapablajn el Corea kaj E�taol, por rigardi la landon kaj esplori �in, kaj diris al ili: Iru, esploru la landon. Kaj ili venis sur la monton de Efraim al la domo de Mi�a kaj tranoktis tie.
3 Kiam ili estis kun la domanoj de Mi�a, ili rekonis la vo�on de la juna Levido, kaj eniris tien, kaj diris al li: Kiu venigis vin �i tien? kaj kion vi faras �i tie? kaj kion vi bezonas �i tie?
4 Kaj li diris al ili: Tiel kaj tiel agis kun mi Mi�a, kaj li dungis min, kaj mi fari�is pastro por li.
5 Kaj ili diris al li: Demandu, ni petas, Dion, por ke ni eksciu, �u estos sukcesa nia vojo, kiun ni iras.
6 Kaj la pastro diris al ili: Iru en paco; la� la Eternulo estas via vojo, kiun vi iras.

7 Kaj tiuj kvin viroj ekiris kaj venis en Lai�on, kaj vidis la popolon, ke �i tie lo�as senzorge, la� la maniero de la Cidonanoj, trankvile kaj fide, kaj neniu per io ofendas ilin en la lando a� regas super ili, kaj de la Cidonanoj ili estas malproksime kaj kun neniu ili havas ian aferon.
8 Kaj ili venis al siaj fratoj en Corean kaj E�taolon; kaj iliaj fratoj diris al ili: Kion vi raportos?
9 Kaj ili diris: Levi�u, kaj ni iru kontra� ilin; �ar ni vidis, ke la lando estas tre bona; estu trankvilaj, ne prokrastu iri kaj veni kaj ekposedi la landon.
10 Kiam vi venos, vi venos al popolo, kiu ne pensas pri dan�ero, kaj la lando estas vasta; Dio transdonas �in en viajn manojn; tio estas loko, kie mankas nenio, kio estas sur la tero.

11 Kaj elmovi�is el tie el la tribo de la Danidoj, el Corea kaj E�taol, sescent viroj, zonitaj per bataliloj.
12 Kaj ili iris, kaj stari�is tendare en Kirjat-Jearim, en la regiono de Jehuda. Tial oni �is nun nomas tiun lokon Tendaro de Dan; �i estas post Kirjat-Jearim.
13 Kaj ili iris de tie sur la monton de Efraim kaj venis al la domo de Mi�a.
14 Kaj la kvin viroj, kiuj iris, por esplorrigardi la landon Lai�, diris al siaj fratoj: �u vi scias, ke en �i tiuj domoj trovi�as efodo kaj domaj dioj kaj figuro kaj idolo? pripensu do, kion vi devas fari.
15 Kaj ili turni�is tien kaj eniris en la domon de la juna Levido, en la domon de Mi�a, kaj salutis lin.
16 La sescent viroj el la Danidoj, zonitaj per siaj bataliloj, staris anta� la pordego.
17 Kaj la kvin viroj, kiuj iris, por esplorrigardi la landon, eniris tien kaj prenis la figuron kaj la efodon kaj la domajn diojn kaj la idolon. Dume la pastro staris anta� la pordego, kun la sescent viroj, zonitaj per bataliloj.
18 Kiam tiuj eniris en la domon de Mi�a, kaj prenis la figuron, la efodon, la domajn diojn, kaj la idolon, la pastro diris al ili: Kion vi faras?
19 Sed ili diris al li: Silentu, metu vian manon sur vian bu�on; kaj iru kun ni kaj estu por ni patro kaj pastro; �u pli bone estas por vi esti pastro por la domo de unu homo, ol esti pastro por tribo kaj gento en Izrael?
20 Kaj tio bone pla�is al la pastro, kaj li prenis la efodon kaj la domajn diojn kaj la figuron kaj iris inter la popolon.
21 Kaj ili turni�is kaj iris, kaj sendis la infanojn kaj la brutojn kaj la paka�ojn anta� sin.
22 Kiam ili malproksimi�is de la domo de Mi�a, la homoj, kiuj estis en la domoj najbaraj de Mi�a, kun krio kolekti�is kaj kuris post la Danidoj.
23 Kaj ili kriis al la Danidoj; kaj �i tiuj turnis siajn viza�ojn, kaj diris al Mi�a: Kio estas al vi, ke vi faras krion?
24 Kaj li diris: Miajn diojn, kiujn mi faris, vi forprenis, kaj anka� la pastron, kaj vi foriris; kaj kio ankora� estas al mi? kial do vi demandas, kio estas al mi?
25 Kaj la Danidoj diris al li: Ne a�digu vian vo�on anta� ni, �ar alie atakos vin koleraj homoj kaj vi pereigos vian animon kaj la animon de via domo.
26 Kaj la Danidoj foriris sian vojon. Kaj Mi�a vidis, ke ili estas pli fortaj ol li; kaj li returni�is kaj revenis en sian domon.
27 Sed tiuj prenis tion, kion faris Mi�a, kaj la pastron, kiu estis �e li; kaj ili venis en Lai�on, kontra� la popolon trankvilan kaj senzorgan, kaj venkobatis �in per la glavo; kaj la urbon ili forbruligis per fajro.
28 Kaj estis neniu savanto, �ar �i estis malproksime de Cidon kaj ili havis neniajn aferojn kun iu, kaj �i estis en la valo, kiu trovi�as apud Bet-Re�ob. Ili konstruis la urbon kaj eklo�is en �i.
29 Ili donis al la urbo la nomon Dan, la� la nomo de sia patro, kiu naski�is de Izrael; anta�e la nomo de la urbo estis Lai�.
30 Kaj la Danidoj starigis al si la figuron; kaj Jehonatan, filo de Ger�om, filo de Manase, li kaj liaj filoj estis pastroj por la tribo de la Danidoj, �is la tago, kiam ili estis forkaptitaj el la lando.
31 Kaj dum la tuta tempo, kiam la domo de Dio estis en �ilo, ili havis �e si la idolon de Mi�a, kiun li faris.

1 En tiu tempo, kiam ne ekzistis re�o �e Izrael, lo�is iu Levido sur la deklivo de la monto de Efraim. Li prenis al si kromedzinon el Bet-Le�em de Jehuda.
2 Kaj lia kromedzino perfidis lin kaj foriris de li en la domon de sia patro en Bet-Le�em de Jehuda, kaj �i restis tie kvar monatojn.
3 Kaj levi�is �ia edzo kaj iris al �i, por paroli al �ia koro, por revenigi �in; kun li estis lia junulo kaj paro da azenoj. Kaj �i enirigis lin en la domon de sia patro; kaj la patro de la juna virino lin ekvidis kaj akceptis lin kun �ojo.
4 Kaj retenis lin lia bopatro, la patro de la juna virino, kaj li restis �e li dum tri tagoj; kaj ili man�is kaj trinkis kaj tranoktis tie.
5 En la kvara tago ili levi�is frue matene, kaj li intencis foriri; sed la patro de la juna virino diris al sia bofilo: Fortigu vian koron per peco da pano; kaj poste vi iros.
6 Kaj ili restis, kaj amba� kune man�is kaj trinkis. Kaj la patro de la juna virino diris al la viro: Mi petas vin, tranoktu kaj �ojigu vian koron.
7 La viro levi�is, por foriri; sed lia bopatro insiste petis lin, kaj li restis kaj tranoktis tie.
8 En la kvina tago li levi�is frue matene, por iri; sed la patro de la juna virino diris: Fortigu, mi petas, vian koron, kaj ne rapidu, �is fini�os la tago. Kaj ili amba� man�is.
9 Kaj la viro levi�is, por iri, li kaj lia kromedzino kaj lia junulo. Sed lia bopatro, la patro de la juna virino, diris al li: Jen fini�is la tago kaj fari�as vespero, tranoktu do, mi petas; jen la tago fini�is, tranoktu �i tie, ke via koro faru al si �ojon; morga� frue vi levi�os, por iri vian vojon, kaj vi iros al via tendo.
10 Sed la viro ne volis tranokti; li levi�is kaj iris. Kaj li venis al la �irka�a�o de Jebus (tio estas Jerusalem); kun li estis paro da �ar�itaj azenoj, kaj anka� lia kromedzino.
11 Kiam ili estis anta� Jebus, la tago jam forte klini�is. Kaj la junulo diris al sia sinjoro: Venu, ni eniru en �i tiun urbon de la Jebusidoj, kaj ni tranoktu en �i.
12 Sed lia sinjoro diris al li: Ni ne eniros en urbon de aligentuloj, kiuj ne estas el la Izraelidoj; ni iros pluen, �is Gibea.
13 Kaj li diris al sia junulo: Iru, ke ni alproksimi�u al unu el la lokoj, kaj ni tranoktu en Gibea a� en Rama.
14 Kaj ili iris pluen kaj iris; kaj la suno subiris anta� ili apud Gibea, kiu apartenis al la Benjamenidoj.
15 Kaj ili turni�is tien, por eniri kaj tranokti en Gibea. Kaj li eniris kaj sidi�is sur la strato; sed neniu invitis ilin en la domon, por tranokti.
16 Sed jen iu maljunulo venis vespere de sia laboro de la kampo; li estis de la monto de Efraim kaj lo�is tiutempe en Gibea; kaj la lo�antoj de tiu loko estis Benjamenidoj.
17 Li levis siajn okulojn kaj ekvidis la fremdan homon sur la strato de la urbo. Kaj la maljunulo diris: Kien vi iras? kaj de kie vi venas?
18 Kaj tiu diris al li: Ni iras el Bet-Le�em de Jehuda al la deklivo de la monto de Efraim, de kie mi estas. Mi iris al Bet-Le�em de Jehuda, kaj nun mi iras al la domo de la Eternulo; kaj neniu invitas min en la domon.
19 Ni havas pajlon kaj man�a�on por niaj azenoj, anka� panon kaj vinon mi havas por mi kaj por via sklavino, kaj por la junulo, kiu estas kun viaj sklavoj; nenio mankas al ni.
20 Kaj la maljunulo diris: Paco estu al vi; �ion, kio mankus al vi, mi prenas sur min; nur ne tranoktu sur la strato.
21 Kaj li envenigis lin en sian domon, kaj li donis man�a�on al la azenoj; kaj ili lavis siajn piedojn kaj man�is kaj trinkis.
22 Dum ili �ojigadis sian koron, jen la lo�antoj de la urbo, homoj malmoralaj, �irka�is la domon, frapis je la pordo, kaj diris al la maljuna domomastro jene: Elirigu la homon, kiu venis en vian domon, ke ni lin ekkonu.
23 Tiam eliris al ili la domomastro, kaj diris al ili: Ne, miaj fratoj, ne faru malbonon; �ar tiu homo venis en mian domon, ne faru tian malnobla�on.
24 Jen mi havas filinon virgulinon, kaj li havas kromedzinon; mi elirigos ilin, kaj vi malhonoru ilin, kaj faru al ili tion, kio pla�as al vi; sed kun �i tiu viro ne faru tian abomeninda�on.
25 Sed la homoj ne volis a�skulti lin. Tiam la viro prenis sian kromedzinon kaj elirigis al ili sur la straton. Kaj ili ekkonis �in, kaj faris al si amuzon kun �i dum la tuta nokto, �is la mateno; kaj ili forliberigis �in, kiam levi�is la matenru�o.
26 Kaj la virino venis anta� la mateni�o, kaj falis anta� la pordo de la domo de tiu homo, kie estis �ia sinjoro; kaj �i ku�is, �is fari�is lume.
27 Matene levi�is �ia sinjoro kaj malfermis la pordon de la domo, kaj eliris, por iri sian vojon; kaj jen li vidas, ke la virino, lia kromedzino, ku�as anta� la pordo de la domo, kaj �iaj manoj estas sur la sojlo.
28 Kaj li diris al �i: Levi�u, kaj ni iros. Sed estis nenia respondo. Tiam li prenis �in sur la azenon, levi�is, kaj iris al sia loko.
29 Kiam li venis en sian domon, li prenis tran�ilon, prenis sian kromedzinon kaj distran�is �in kun �iaj ostoj en dek du partojn kaj dissendis tion en �iujn regionojn de Izrael.
30 Kaj �iu, kiu tion vidis, diris: Ne estis kaj ne vidi�is io simila de post la tago, kiam la Izraelidoj eliris el la lando Egipta, �is nun; atentu tion, konsili�u, kaj decidu.

1 Kaj eliris �iuj Izraelidoj, kaj kolekti�is la tuta komunumo kiel unu homo, de Dan �is Beer-�eba, kaj la lando Gilead, anta� la Eternulo en Micpa.
2 Kaj kunvenis la estroj de la tuta popolo, �iuj triboj de Izrael, en la kunvenejon de la popolo de Dio, kvarcent mil piedirantoj kapablaj eltiri glavon.
3 La Benjamenidoj a�dis, ke la Izraelidoj venis en Micpan. Kaj la Izraelidoj diris: Diru, kiamaniere okazis tiu malbona�o?
4 Tiam respondis la Levido, la edzo de la mortigita virino, kaj diris: Mi venis en Gibean de la Benjamenidoj, mi kun mia kromedzino, por tranokti.
5 Kaj levi�is kontra� min la lo�antoj de Gibea, kaj �irka�is pro mi la domon nokte. Min ili intencis mortigi, kaj mian kromedzinon ili turmentis tiel, ke �i mortis.
6 Tiam mi prenis mian kromedzinon, distran�is �in kaj dissendis en �iujn regionojn de Izrael; �ar ili faris mal�asta�on kaj malnobla�on en Izrael.
7 Jen vi �iuj estas Izraelidoj; faru konsili�on kaj decidon �i tie.
8 Kaj levi�is la tuta popolo kiel unu homo, kaj diris: Neniu el ni iros al sia tendo, kaj neniu el ni revenos al sia domo;
9 sed jen estas, kion ni faros al Gibea: ni lotos pri �i;
10 kaj ni prenos po dek homoj el �iu cento, el �iuj triboj, po cent el mil kaj po mil el dek mil, ke ili alportu man�a�on por la popolo, por ke �i tiu iru en Gibean de la Benjamenidoj, kaj agu kontra� �i konforme al la malnobla�o, kiun �i faris en Izrael.
11 Kaj kolekti�is kontra� la urbo �iuj Izraelidoj unuanime, kiel unu homo.

12 Kaj la triboj de Izrael sendis homojn al �iuj familioj de Benjamen, por diri: Kio estas la malbona�o, kiu estas farita �e vi?
13 Eligu do nun la kanajlajn homojn, kiuj estas en Gibea, kaj ni mortigos ilin kaj ekstermos la malbonon el Izrael. Sed la Benjamenidoj ne volis obei la vo�on de siaj fratoj, la Izraelidoj.
14 Kaj la Benjamenidoj kolekti�is el la urboj en Gibea, por eliri milite kontra� la Izraelidojn.
15 Kaj la nombro de la Benjamenidoj el la urboj en tiu tago estis dudek ses mil homoj pretaj eltiri glavon; krom tio el la lo�antoj de Gibea estis la nombro de sepcent homoj plej ta�gaj.
16 El tiu tuta popolo estis sepcent homoj plej ta�gaj, maldekstruloj; �iu el ili povis �eti �tonon kontra� haron, kaj ne maltrafi.

17 Kaj la nombro de la Izraelidoj, krom la Benjamenidoj, estis kvarcent mil homoj pretaj eltiri glavon; �iuj ili estis batalkapablaj.
18 Kaj ili levi�is kaj iris en Bet-Elon kaj demandis Dion, kaj la Izraelidoj diris: Kiu el ni devas iri anta�e milite kontra� la Benjamenidojn? Kaj la Eternulo diris: Jehuda anta�e.
19 Kaj la Izraelidoj levi�is matene kaj eksie�is Gibean.
20 Kaj la Izraelidoj eliris milite kontra� la Benjamenidojn, kaj la Izraelidoj komencis batalon kontra� ili anta� Gibea.
21 Kaj eliris la Benjamenidoj el Gibea kaj batis en tiu tago el la Izraelidoj dudek du mil homojn sur la teron.
22 Sed la popolo de la Izraelidoj ekscitis sian kura�on, kaj denove komencis batalon sur la loko, kie ili batalis en la unua tago.
23 Kaj la Izraelidoj iris kaj ploris anta� la Eternulo �is la vespero, kaj demandis la Eternulon, dirante: �u ni devas plue alproksimi�i milite al la Benjamenidoj, niaj fratoj? Kaj la Eternulo diris: Iru kontra� ilin.

24 Kaj la Izraelidoj alpa�is al la Benjamenidoj en la dua tago.
25 Kaj la Benjamenidoj eliris al ili renkonte el Gibea en la dua tago kaj batis el la Izraelidoj ankora� dek ok mil homojn sur la teron; �iuj ili estis eltirantoj de glavo.
26 Tiam �iuj Izraelidoj kaj la tuta popolo iris kaj venis en Bet-Elon kaj ploris kaj restis tie anta� la Eternulo kaj fastis en tiu tago �is la vespero kaj alportis bruloferojn kaj pacoferojn anta� la Eternulon.
27 Kaj la Izraelidoj demandis la Eternulon (tie estis en tiu tempo la kesto de interligo de Dio,
28 kaj Pine�as, filo de Eleazar, filo de Aaron, staris anta� �i en tiu tempo); kaj ili diris: �u ni devas plue elpa�i batale kontra� niajn fratojn la Benjamenidojn, a� �u ni devas �esi? Kaj la Eternulo diris: Iru, �ar morga� Mi transdonos ilin en viajn manojn.
29 Kaj la Izraelidoj aran�is embuskojn �irka�e de Gibea.

30 Kaj la Izraelidoj eliris kontra� la Benjamenidojn en la tria tago kaj stari�is kontra� Gibea kiel anta�e.
31 Kaj la Benjamenidoj eliris kontra� la popolon, malproksimi�is de la urbo, kaj komencis batadi la popolon kiel en la anta�aj fojoj, sur la vojoj, el kiuj unu iras al Bet-El kaj la dua al Gibea, kaj mortigis pli-malpli tridek homojn el la Izraelidoj.
32 Kaj la Benjamenidoj diris al si: Ili falas anta� ni kiel anta�e. Kaj la Izraelidoj diris: Ni kuru, por ke ni ellogu ilin el la urbo sur la vojon.
33 Kaj �iuj Izraelidoj levi�is de sia loko kaj stari�is en Baal-Tamar. Kaj la embuskuloj de la Izraelidoj �etis sin el sia loko, el la kaverno Geba.
34 Kaj venis anta� Gibean dek mil elektitaj viroj el la tuta Izrael, kaj estis kruela batalo; kaj ili ne sciis, ke trafos ilin malbono.
35 Kaj la Eternulo frapis la Benjamenidojn anta� la Izraelidoj; kaj la Izraelidoj ekstermis en tiu tago el la Benjamenidoj dudek kvin mil kaj cent homojn; �iuj ili estis eltirantoj de glavo.

36 La Benjamenidoj vidis, ke tiuj estis frapitaj kaj la Izraelidoj cedis la lokon al la Benjamenidoj; �ar ili fidis la embuskon, kiun ili aran�is �e Gibea.
37 Kaj la embuskuloj rapidis kaj �etis sin kontra� Gibean, kaj la embuskuloj eniris kaj batis la tutan urbon per glavo.
38 Estis interkonsentite inter la Izraelidoj kaj la embuskuloj, ke �i tiuj suprenigos grandan kolonon da fumo el la urbo.
39 Kiam la Izraelidoj retiri�is dum la batalo, kaj la Benjamenidoj komencis mortigi Izraelidojn kaj mortigis pli-malpli tridek homojn, kaj diris: Ili falas anta� ni kiel en la unua batalo:
40 tiam komencis levi�adi el la urbo kolono da fumo. La Benjamenidoj ekrigardis returne, kaj ili ekvidis, ke el la tuta urbo levi�as flamoj al la �ielo.
41 Kaj la Izraelidoj returni�is, kaj la Benjamenidoj terure konsterni�is; �ar ili vidis, ke malfeli�o ilin trafis.
42 Kaj ili turni�is anta� la Izraelidoj, al la vojo, kiu kondukas al la dezerto; sed la batalo postkuris ilin, kaj la elirintoj el la urboj ekstermis ilin dumvoje,
43 �irka�is la Benjamenidojn, persekutis ilin �is Menu�a, kaj piedpremis ilin �is la orienta flanko de Gibea.
44 Kaj falis el la Benjamenidoj dek ok mil homoj; �iuj ili estis fortaj militistoj.
45 Kaj ili sin turnis kaj ekkuris al la dezerto, al la roko Rimon; kaj oni batis el ili sur la vojo kvin mil homojn, kaj oni postkuris ilin �is Gidom kaj batis el ili ankora� du mil homojn.
46 La nombro de �iuj falintoj el la Benjamenidoj en tiu tago estis dudek kvin mil homoj eltirantoj de glavo; �iuj ili estis fortaj militistoj.
47 Kaj ili sin turnis kaj forkuris en la dezerton, al la roko Rimon, sescent homoj; kaj ili restis �e la roko Rimon kvar monatojn.
48 Sed la Izraelidoj reiris al la Benjamenidoj, kaj mortigis per glavo la urbanojn, la brutojn, kaj �ion, kion ili trovis; kaj �iujn urbojn, kiujn ili renkontis, ili forbruligis per fajro.

1 Kaj la Izraelidoj �uris en Micpa, dirante: Neniu el ni donos sian filinon edzinige al Benjamenido.
2 Kaj la popolo venis en Bet-Elon, kaj restis tie �is la vespero anta� Dio, kaj levis sian vo�on kaj forte ploris,
3 kaj diris: Kial, ho Eternulo, Dio de Izrael, fari�is tio en Izrael, ke malaperis nun el Izrael unu tribo?
4 La morga�an tagon la popolo levi�is frue kaj konstruis tie altaron kaj oferis bruloferojn kaj pacoferojn.
5 Kaj la Izraelidoj diris: Kiu homo el �iuj triboj de Izrael ne venis kun la komunumo al la Eternulo? �ar estis farita granda �uro pri tiuj, kiuj ne venis al la Eternulo en Micpan, ke ili estos mortigitaj.
6 Kaj la Izraelidoj ekpentis pri siaj fratoj la Benjamenidoj, kaj diris: Forhakita estas hodia� unu tribo el Izrael!
7 kion ni faros al ili, al la restintoj, koncerne edzinojn? ni �uris ja per la Eternulo, ke ni ne donos al ili edzinojn el niaj filinoj.
8 Kaj ili diris: Kiu homo el la triboj de Izrael ne venis al la Eternulo en Micpan? Kaj tiam montri�is, ke en la tendaron al la komunumo venis neniu el Jabe� en Gilead.
9 Kaj oni reviziis la popolon, kaj montri�is, ke tie estas neniu el la lo�antoj de Jabe� en Gilead.
10 Tiam la komunumo sendis tien dek du mil homojn el la viroj batalkapablaj, kaj ordonis al ili jene: Iru kaj mortigu per glavo la lo�antojn de Jabe� en Gilead, anka� la virinojn kaj infanojn.
11 Kaj tiel agu: �iun virseksulon, kaj �iun virinon, kiu ekkonis ku�ejon de viro, ekstermu.
12 Kaj ili trovis inter la lo�antoj de Jabe� en Gilead kvarcent junajn virgulinojn, kiuj ne ekkonis ku�ejon de viro; kaj ili venigis ilin en la tendaron en �ilon, kiu estas en la lando Kanaana.

13 Kaj la tuta komunumo sendis, por paroli kun la Benjamenidoj, kiuj estis �e la roko Rimon, kaj anonci al ili pacon.
14 Tiam la Benjamenidoj revenis, kaj oni donis al ili la virinojn, kiuj restis vivaj el la virinoj de Jabe� en Gilead; sed ne estis sufi�e por ili.
15 Kaj la popolo beda�ris pri Benjamen, �ar la Eternulo faris fendon en la triboj de Izrael.

16 Kaj la pleja�uloj de la komunumo diris: Kion ni faru al la restintoj koncerne edzinojn? ekstermitaj estas ja la virinoj de Benjamen.
17 Kaj ili diris: La restintoj el la Benjamenidoj bezonas ja heredontojn, por ke ne malaperu tribo el Izrael;
18 kaj ni ne povas doni al ili edzinojn el niaj filinoj, �ar la Izraelidoj �uris, dirante: Malbenita estu tiu, kiu donos edzinon al Benjamenido.
19 Sed ili diris: Jen �iujare estas festo de la Eternulo en �ilo, kiu estas norde de Bet-El, oriente de la vojo, kiu kondukas de Bet-El al �e�em, kaj sude de Lebona.
20 Kaj ili ordonis al la Benjamenidoj jene: Iru kaj faru insidon en la vinber�ardenoj;
21 kaj kiam vi vidos, ke la knabinoj de �ilo eliras, por danci en rondoj, tiam eliru el la vinber�ardenoj kaj kaptu al vi �iu edzinon el la knabinoj de �ilo kaj iru en la landon de la Benjamenidoj.
22 Kaj se venos iliaj patroj a� fratoj kun plendo al ni, ni diros al ili: Pardonu nin pro ili; �ar ni ne prenis por �iu edzinon en la milito, kaj vi ne donis al ili; tial vi estas nun senkulpaj.
23 Kaj tiel agis la Benjamenidoj, kaj prenis edzinojn la� sia nombro el la dancrondoj, rabinte ilin; kaj ili iris kaj revenis al sia poseda�o kaj konstruis urbojn kaj eklo�is en ili.
24 Kaj en la sama tempo disiris de tie la Izraelidoj, �iu al sia tribo kaj al sia familio, kaj �iu foriris de tie al sia poseda�o.
25 En tiu tempo ne ekzistis re�o �e Izrael; �iu faradis tion, kio pla�is al li.