SAMUEL
LIBRO UNUA

1 Estis unu viro el Ramataim-Cofim, de la monto de Efraim; lia nomo estis Elkana, filo de Jero�am, filo de Elihu, filo de To�u, filo de Cuf, Efratano.
2 Li havis du edzinojn; la nomo de unu estis �ana, kaj la nomo de la dua estis Penina. Penina havis infanojn, sed �ana ne havis infanojn.
3 Tiu viro �iujare iradis el sia urbo, por adorklini�i kaj fari oferon al la Eternulo Cebaot en �ilo; kaj tie �ofni kaj Pine�as, du filoj de Eli, estis pastroj de la Eternulo.
4 Unu tagon Elkana faris oferon, kaj li donis al sia edzino Penina kaj al �iuj �iaj filoj kaj filinoj partojn;
5 kaj al �ana li kun mal�ojo donis unu parton, �ar �anan li amis, sed la Eternulo �losis �ian uteron.
6 Kaj �ia konkurantino afliktis �in kaj tre incitis �in ka�ze de tio, ke la Eternulo �losis �ian uteron.
7 Tiel estis farate �iujare; kiam �i iradis al la domo de la Eternulo, la konkurantino tiel incitadis �in, ke �i ploris kaj ne man�is.
8 Kaj �ia edzo Elkana diris al �i: �ana, kial vi ploras? kaj kial vi ne man�as? kaj kial tiel aflikti�as via koro? �u mi ne estas por vi pli bona ol dek filoj?
9 Kaj �ana levi�is, man�inte en �ilo kaj trinkinte. Kaj la pastro Eli sidis sur se�o �e la fosto de la templo de la Eternulo.
10 Kaj �i estis tre mal�oja, kaj pre�is al la Eternulo, kaj forte ploris.
11 Kaj �i faris sanktan promeson, kaj diris: Ho Eternulo Cebaot! se Vi rigardos la suferon de Via sklavino kaj rememoros min kaj ne forgesos Vian sklavinon kaj donos al Via sklavino idon virseksan, tiam mi fordonos lin al la Eternulo por la tuta tempo de lia vivo, kaj tondilo ne tu�os lian kapon.
12 Dum �i longe pre�is anta� la Eternulo, Eli atente rigardis �ian bu�on.
13 �ana parolis en sia koro; nur �iaj lipoj movi�adis, sed �ian vo�on oni ne a�dis; tial Eli pensis, ke �i estas ebria.
14 Kaj Eli diris al �i: Kiel longe vi restos ebria? forigu vian vinon el vi.
15 Sed �ana respondis kaj diris: Ne, mia sinjoro, mi estas virino kun mal�oja koro; vinon a� ebriiga�on mi ne trinkis, mi nur elver�as mian animon anta� la Eternulo.
16 Ne opiniu pri via sklavino, ke �i estas virino malmorala; pro mia granda mal�ojo kaj sufero mi parolis �is nun.
17 Tiam Eli respondis kaj diris: Iru en paco, kaj la Dio de Izrael plenumos vian peton, kiun vi petis de Li.
18 Kaj �i diris: Via sklavino akiru vian favoron. Kaj la virino iris sian vojon, kaj �i man�is, kaj �ia viza�o ne estis plu malgaja.
19 Kaj ili levi�is frue matene kaj adorklini�is anta� la Eternulo, kaj reiris kaj venis al sia domo en Rama. Kaj Elkana ekkonis sian edzinon �ana, kaj la Eternulo rememoris �in.
20 Post kelka tempo �ana gravedi�is kaj naskis filon, kaj �i donis al li la nomon Samuel, �ar: De la Eternulo mi lin elpetis.
21 La viro Elkana kun sia tuta domanaro iris, por oferi al la Eternulo la �iujaran oferon kaj sian promesita�on.
22 Sed �ana ne iris, sed �i diris al sia edzo: Kiam la knabo estos demamigita, tiam mi venigos lin, ke li aperu anta� la Eternulo kaj restu tie por �iam.
23 Kaj �ia edzo Elkana diris al �i: Faru tion, kio pla�as al vi; restu, �is vi demamigos lin; nur la Eternulo plenumu Sian promeson. Kaj la virino restis, kaj su�igis sian infanon, �is �i demamigis lin.
24 Kaj post kiam �i demamigis lin, �i venigis lin kun si kune kun tri bovoj kaj unu efo da faruno kaj felsako da vino, kaj �i venigis lin en la domon de la Eternulo en �ilo; kaj la knabo estis ankora� juna.
25 Kaj oni bu�is bovon kaj venigis la knabon al Eli.
26 Kaj �i diris: Ho mia sinjoro! tiel certe, kiel vivas via animo, mia sinjoro, mi estas tiu virino, kiu staris �i tie apud vi kaj pre�is al la Eternulo.
27 Pri �i tiu knabo mi pre�is, kaj la Eternulo plenumis al mi mian peton, pri kiu mi petis Lin.
28 Tial mi fordonas lin al la Eternulo; por la tuta tempo de sia vivo li estu fordonita al la Eternulo. Kaj ili tie adorklini�is anta� la Eternulo.

1 Kaj �ana pre�is kaj diris:

�ojas mia koro pri la Eternulo, Mia korno alti�is pro la Eternulo; Lar�e malfermi�is mia bu�o kontra� miaj malamikoj, �ar mi �ojas pro Via helpo.
2 Neniu estas tiel sankta, kiel la Eternulo; �ar ekzistas neniu krom Vi, Kaj nenia defendanto simila al nia Dio.
3 Ne parolu plu fiera�on; Malhumila�o ne eliru plu el via bu�o; �ar la Eternulo estas Dio �ioscianta, Kaj Li starigis la aferojn.
4 La pafarko de la fortuloj estas senvalorigata, Kaj la malfortuloj zoni�as per forto.
5 Satuloj sin dungigas pro pano, Kaj malsatuloj jam ne malsatas; Senfruktulino naskis sep, Kaj multinfanulino senforti�is.
6 La Eternulo mortigas kaj vivigas, Malsuprigas en �eolon kaj suprigas.
7 La Eternulo malri�igas kaj ri�igas, Malaltigas kaj altigas.
8 Li levas malri�ulon el polvo, El koto Li altigas senhavulon, Por sidigi lin kun altranguloj, Kaj tronon de gloro Li heredigas al li; �ar al la Eternulo apartenas la fundamentoj de la tero, Kaj sur ili Li starigis la mondon.
9 La piedojn de Siaj piuloj Li gardas, Kaj la malvirtuloj pereas en mallumo; �ar ne per sia forto potenci�as la homo.
10 La Eternulo pereigas tiujn, kiuj ribelas kontra� Li; El la �ielo Li tondras kontra� ili. La Eternulo ju�os la finojn de la tero, Kaj donos forton al Sia re�o, Kaj altigos la kornon de Sia sanktoleito.

11 Kaj Elkana iris en Raman, al sia domo; kaj la knabo fari�is servisto de la Eternulo apud la pastro Eli.

12 La filoj de Eli estis malmoralaj; ili ne konis la Eternulon,
13 nek la devojn de pastroj koncerne la popolon. Se iu bu�is oferon, tiam venadis knabo de la pastro dum la kuirado de la viando, havante en sia mano tridentan forkon,
14 kaj li enpu�adis �in en la lavujon a� en la kaldronon a� en la poton a� en la kaserolon, kaj �ion, kion trafis la forko, prenadis la pastro. Tiel ili agadis kun �iuj Izraelidoj, kiuj venadis tien en �ilon.
15 E� anta� la oferbruligo de la sebo venadis knabo de la pastro, kaj diradis al la alportanto de la ofero: Donu viandon, por rosti por la pastro; li ne prenos de vi viandon kuiritan, sed nur krudan.
16 Se la homo diris al li: Anta�e oni oferbruligu la sebon, kaj poste prenu al vi, kion via animo deziras; tiam li diradis: Donu tuj, alie mi prenos per forto.
17 La peko de la knaboj estis tre granda anta� la Eternulo, �ar la homoj malestimis la oferdonon, faratan al la Eternulo.

18 Samuel estis servisto anta� la Eternulo; la knabo estis zonita per lina efodo.
19 Kaj malgrandan tunikon faradis al li lia patrino, kaj alportadis al li �iujare, kiam �i venadis kun sia edzo, por alporti la �iujaran oferon.
20 Kaj Eli benadis Elkanan kaj lian edzinon, kaj diradis: La Eternulo donu al vi idojn de �i tiu virino rekompence pro la konsekrito, kiun vi konsekris al la Eternulo. Kaj ili iradis al sia loko.
21 La Eternulo atentis �anan, kaj �i gravedi�is kaj naskis tri filojn kaj du filinojn; kaj la knabo Samuel kreskis anta� la Eternulo.

22 Eli estis tre maljuna; li a�dis �ion, kiel agas liaj filoj kun �iuj Izraelidoj, kaj ke ili ku�as kun la virinoj, kiuj kolekti�as anta� la pordo de la tabernaklo de kunveno.
23 Kaj li diris al ili: Kial vi faras tiajn agojn? �ar mi a�das pri viaj malbonaj agoj de �i tiu tuta popolo.
24 Ne, miaj infanoj, ne bona estas la famo, kiun mi a�das; vi devojigas la popolon de la Eternulo.
25 Se pekas homo kontra� homo, povas defendi lin Dio; sed se homo pekas kontra� la Eternulo, tiam kiu defendos lin? Sed ili ne a�skultis la vo�on de sia patro, �ar la Eternulo decidis mortigi ilin.
26 Dume la knabo Samuel �iam pli kreskis, kaj li pla�is kiel al la Eternulo, tiel anka� al la homoj.

27 Kaj venis homo de Dio al Eli, kaj diris al li: Tiel diras la Eternulo: Mi montris Min ja al la domo de via patro, kiam ili estis en Egiptujo, en la domo de Faraono;
28 kaj Mi elektis lin el �iuj triboj de Izrael kiel pastron por Mi, ke li oferu sur Mia altaro, ke li fumigu incenson, ke li portu efodon anta� Mi; kaj Mi donis al la domo de via patro �iujn fajroferojn de la Izraelidoj.
29 Kial do vi piedpremas Mian bu�oferon kaj farunoferon, kiujn Mi starigis por la lo�ejo? vi honoras viajn filojn pli ol Min, por grasigi vin per la unuaj partoj de �iuj oferdonoj de Mia popolo Izrael.
30 Tial la Eternulo, Dio de Izrael, diras: Mi diris, ke via domo kaj la domo de via patro irados anta� Mi eterne; sed nun, diras la Eternulo, Mi tion ne permesos; �ar Miajn honorantojn Mi honoros, kaj Miaj malestimantoj estos malaltigitaj.
31 Jen venos balda� la tempo, kiam Mi rompos vian brakon kaj la brakon de via patrodomo, ke ne estos maljunulo en via domo;
32 kaj vi vidos konkuranton en la lo�ejo, dum �iuj bonoj, kiuj estos farataj al Izrael; kaj neniam estos maljunulo en via domo.
33 Sed Mi neniun ekstermos �e vi de anta� Mia altaro, por ke viaj okuloj konsumi�u kaj via animo turmenti�u; �iu, kiu naski�as en via domo, mortos en la vira a�o.
34 Kaj jen estas por vi la pruvosigno, kiu plenumi�os sur viaj du filoj, sur �ofni kaj Pine�as: en unu tago ili amba� mortos.
35 Kaj Mi starigos por Mi pastron fidelan, kiu agados la� Mia koro kaj la� Mia animo; kaj Mi konstruos al li domon fidindan, kaj li irados �iam anta� Mia sanktoleito.
36 Kaj �iu, kiu restos el via domo, venos kaj klini�os anta� li �is la tero pro malgranda monero kaj pro bulo da pano, kaj diros: Mi petas, lasu min ali�i al ia el la pastra�oj, por ke mi povu man�i pecon da pano.

1 La knabo Samuel servadis al la Eternulo anta� Eli; kaj la vorto de la Eternulo estis grandpreza en tiu tempo; ne aperadis ofte profetaj vizioj.
2 En tiu tempo unu fojon Eli ku�is sur sia loko (lia vidado komencis malakri�i, ke li ne povis vidi);
3 kaj la lucerno de Dio ankora� ne estingi�is, kaj Samuel ku�is en la templo de la Eternulo, kie estis la kesto de Dio;
4 tiam la Eternulo vokis Samuelon, kaj �i tiu diris: Jen mi estas.
5 Kaj li kuris al Eli, kaj diris: Jen mi estas, kiel vi vokis min. Sed tiu diris: Mi ne vokis; iru returne kaj ku�i�u. Kaj li iris kaj ku�i�is.
6 Kaj la Eternulo denove vokis Samuelon, kaj Samuel levi�is kaj iris al Eli, kaj diris: Jen mi estas, kiel vi vokis min. Sed tiu diris: Mi ne vokis, mia filo; iru returne kaj ku�i�u.
7 Samuel ankora� ne konis la Eternulon, kaj ankora� ne estis revelaciita al li la vorto de la Eternulo.
8 Kaj la Eternulo denove vokis Samuelon la trian fojon; kaj li levi�is kaj iris al Eli, kaj diris: Jen mi estas, kiel vi vokis min. Tiam Eli komprenis, ke la Eternulo vokas la knabon.
9 Kaj Eli diris al Samuel: Iru, ku�i�u; kaj se vi estos vokata, tiam diru: Parolu, ho Eternulo, �ar Via sklavo a�skultas. Kaj Samuel iris kaj ku�i�is sur sia loko.
10 Kaj venis la Eternulo kaj stari�is, kaj vokis kiel la anta�ajn fojojn: Samuel, Samuel! Kaj Samuel diris: Parolu, �ar Via sklavo a�skultas.
11 Tiam la Eternulo diris al Samuel: Jen Mi faros en Izrael tian faron, ke al �iu, kiu tion a�dos, eksonoros amba� liaj oreloj.
12 En tiu tago Mi plenumos super Eli �ion, kion Mi diris pri lia domo; Mi komencos kaj finos.
13 Mi sciigis al li, ke Mi ju�os lian domon por �iam pro la krimo, ke li sciis, ke liaj filoj venigas malbenon sur sin, kaj li ne detenis ilin.
14 Kaj tial Mi �uris al la domo de Eli, ke neniam pekliberi�os la krimo de la domo de Eli per bu�ofero nek per farunofero.
15 Kaj Samuel ku�is �is la mateno; poste li malfermis la pordojn de la domo de la Eternulo. Sed Samuel timis raporti pri la vizio al Eli.
16 Kaj Eli vokis Samuelon, kaj diris: Samuel, mia filo! Kaj �i tiu diris: Jen mi estas.
17 Kaj tiu diris: Kia estas la afero, pri kiu Li parolis al vi? mi petas, ne ka�u anta� mi; tion kaj ankora� pli faru al vi Dio, se vi ka�os anta� mi ion el �io, kion Li diris al vi.
18 Kaj Samuel rakontis al li �ion, kaj nenion ka�is anta� li. Kaj li diris: Li estas la Eternulo; Li faru tion, kio pla�as al Li.
19 Kaj Samuel kreskis, kaj la Eternulo estis kun li; kaj neniun el Liaj vortoj li faligis sur la teron.
20 Kaj eksciis la tuta Izrael, de Dan �is Beer-�eba, ke Samuel fari�is fidinda profeto de la Eternulo.
21 Kaj la Eternulo plue aperadis en �ilo, post kiam la Eternulo revelaciis Sin al Samuel en �ilo per la parolo de la Eternulo.

1 Kaj Samuel parolis al la tuta Izrael.

Kaj Izrael eliris milite kontra� la Fili�tojn, kaj stari�is tendare apud Eben-Ezer, kaj la Fili�toj stari�is tendare apud Afek.
2 Kaj la Fili�toj starigis siajn vicojn kontra� Izrael, kaj la batalo vasti�is, kaj Izrael estis venkobatita de la Fili�toj, kaj ili mortigis sur la kampo de la batalo pli-malpli kvar mil homojn.
3 Kaj la popolo venis en la tendaron, kaj la pleja�uloj de Izrael diris: Pro kio la Eternulo frapis nin hodia� anta� la Fili�toj? ni prenu al ni el �ilo la keston de interligo de la Eternulo, por ke �i venu inter nin kaj savu nin kontra� la manoj de niaj malamikoj.
4 Kaj la popolo sendis en �ilon, kaj oni alportis de tie la keston de interligo de la Eternulo Cebaot, sidanta sur la keruboj; tie estis kun la kesto de interligo de Dio la du filoj de Eli, �ofni kaj Pine�as.
5 Kaj kiam la kesto de interligo de la Eternulo venis en la tendaron, tiam la tuta Izrael faris tian grandan kriadon, ke la tero ekbruis.
6 Kiam la Fili�toj a�dis la la�tan kriadon, ili diris: Kion signifas �i tiu granda kaj forta kriado en la tendaro de la Hebreoj? Kaj ili eksciis, ke la kesto de la Eternulo venis en la tendaron.
7 Kaj la Fili�toj ektimis, �ar ili diris: Venis Dio en la tendaron. Kaj ili diris: Ve al ni! �ar ne estis tiel anta�e.
8 Ve al ni! kiu savos nin kontra� la manoj de tiuj fortaj dioj? tio estas tiuj dioj, kiuj frapis la Egiptojn per �iaj frapoj en la dezerto.
9 Estu kura�aj kaj viraj, ho Fili�toj, por ke vi ne fari�u sklavoj al la Hebreoj, kiel ili estis sklavoj al vi; estu viroj kaj batalu.
10 Kaj la Fili�toj batalis, kaj la Izraelidoj estis venkobatitaj, kaj ili forkuris �iu al sia tendo; kaj la venkobato estis tre granda, kaj falis el la Izraelidoj tridek mil piedirantoj.
11 Kaj la kesto de Dio estis prenita, kaj la du filoj de Eli, �ofni kaj Pine�as, mortis.
12 Unu Benjamenido kuris el la militistaro kaj venis en �ilon en la sama tago, kaj liaj vestoj estis dis�iritaj, kaj tero estis sur lia kapo.
13 Kiam li venis, Eli sidis sur se�o, rigardante sur la vojon, �ar lia koro tremis pri la kesto de Dio. Kaj tiu homo venis, por sciigi en la urbo, kaj ekkriis la tuta urbo.
14 Kiam Eli a�dis la kriadon, li diris: Kion signifas �i tiu tumulta kriado? Kaj la viro rapide venis kaj sciigis al Eli.
15 Eli tiam havis la a�on de na�dek ok jaroj, kaj liaj okuloj malakri�is, kaj li ne povis vidi.
16 Kaj tiu viro diris al Eli: Mi venis el la militistaro, mi alkuris hodia� el la militistaro. Kaj Eli diris: Kia estis la afero, mia filo?
17 Kaj la sciiganto respondis kaj diris: Izrael forkuris anta� la Fili�toj, kaj granda frapo trafis la popolon, kaj anka� viaj du filoj, �ofni kaj Pine�as, mortis, kaj la kesto de Dio estas forprenita.
18 Apena� li menciis la keston de Dio, Eli falis de la se�o malanta�en �e la pordego, rompis al si la kolon, kaj mortis; �ar li estis maljuna kaj peza. Li estis ju�isto de Izrael dum kvardek jaroj.
19 Lia bofilino, la edzino de Pine�as, estis graveda, balda� naskonta. Kiam �i a�dis la sciigon pri la forpreno de la kesto de Dio kaj pri la morto de sia bopatro kaj de sia edzo, �i klini�is kaj naskis, �ar subite atakis �in la naskaj doloroj.
20 Kaj dum �i estis mortanta, la virinoj, kiuj �in �irka�is, diris: Ne timu, �ar vi naskis filon; sed �i ne respondis, kaj ne prenis tion al sia koro.
21 Kaj �i donis al la knabo la nomon Ikabod, dirante: For estas la gloro de Izrael; �ar forprenita estis la kesto de Dio kaj pereis �ia bopatro kaj �ia edzo.
22 Kaj �i diris: For estas la gloro de Izrael, �ar forprenita estas la kesto de Dio.

1 La Fili�toj prenis la keston de Dio kaj portis �in el Eben-Ezer en A�dodon.
2 Kaj la Fili�toj prenis la keston de Dio kaj enportis �in en la templon de Dagon kaj starigis �in apude de Dagon.
3 Sed kiam la A�dodanoj en la morga�a tago levi�is, ili vidis, ke jen Dagon ku�as viza�altere anta� la kesto de la Eternulo. Kaj ili prenis Dagonon kaj restarigis lin sur lia loko.
4 Kiam ili en la morga�a tago matene levi�is, ili vidis, ke jen Dagon ku�as viza�altere anta� la kesto de la Eternulo; la kapo de Dagon kaj liaj amba� manoj dehakitaj ku�as sur la sojlo, nur la torso restis.
5 Pro tio la pastroj de Dagon, kaj �iuj, kiuj eniras en la templon de Dagon en A�dod, ne pa�as sur la sojlon de Dagon �is la nuna tago.

6 Kaj la mano de la Eternulo peze falis sur la A�dodanojn, kaj Li komencis ekstermi ilin kaj frapis ilin per tuberoj, en A�dod kaj en �iaj �irka�a�oj.
7 Kiam la A�dodanoj vidis, ke estas tiel, tiam ili diris: Ne restu �e ni la kesto de la Dio de Izrael, �ar peza estas Lia mano sur ni kaj sur nia dio Dagon.
8 Ili sendis kaj kunvenigis al si �iujn estrojn de la Fili�toj, kaj diris: Kion ni faru kun la kesto de la Dio de Izrael? Kaj tiuj diris: Oni transportu la keston de la Dio de Izrael en Gaton. Kaj oni transportis la keston de la Dio de Izrael.
9 Sed kiam oni transportis �in, la mano de la Eternulo faris en la urbo tre grandan tumulton, kaj Li frapis la lo�antojn de la urbo, kiel la malgrandajn, tiel anka� la grandajn, kaj aperis sur ili tuberoj.
10 Tiam ili forsendis la keston de Dio en Ekronon. Sed kiam la kesto de Dio venis en Ekronon, la Ekronanoj ekkriis, dirante: Oni alportis al ni la keston de la Dio de Izrael, por mortigi nin kaj nian popolon.
11 Ili sendis kaj kunvenigis �iujn estrojn de la Fili�toj, kaj diris: Forsendu la keston de la Dio de Izrael, ke �i revenu sur sian lokon kaj ne mortigu nin kaj nian popolon; �ar en la tuta urbo estis morta teruro, tiel forte pezis la mano de Dio.
12 Kaj la homoj, kiuj ne mortis, estis frapitaj per tuberoj, kaj la kriado de la urbo levi�is �is la �ielo.

1 La kesto de la Eternulo estis en la lando de la Fili�toj dum sep monatoj.
2 Kaj la Fili�toj vokis la pastrojn kaj la a�guristojn, kaj diris: Kion ni faru kun la kesto de la Eternulo? sciigu al ni, kiamaniere ni resendu �in sur �ian lokon.
3 Kaj tiuj diris: Se vi volas resendi la keston de la Dio de Izrael, ne resendu �in sen donacoj, sed repagu al Li prokulpan oferon; tiam vi resani�os, kaj ekscios, kial ne fori�as de vi Lia mano.
4 Kaj ili diris: Kian prokulpan oferon ni repagu al Li? Kaj tiuj diris: La� la nombro de la estroj de la Fili�toj kvin orajn tuberojn kaj kvin orajn musojn; �ar la sama frapo trafis vin �iujn kaj viajn estrojn.
5 Faru bildojn de viaj tuberoj kaj bildojn de viaj musoj, kiuj ruinigis la landon, kaj faru honoron al la Dio de Izrael; tiam Li eble malplipezigos Sian manon sur vi kaj sur viaj dioj kaj sur via lando.
6 Kial vi obstinigus vian koron, kiel obstinigis sian koron Faraono kaj la Egiptoj? kiam Li montris sur ili Sian forton, ili ja forliberigis ilin, ke ili iru.
7 Nun faru novan �aron, kaj prenu du su�igantajn bovinojn, kiuj ankora� ne havis sur si jugon, kaj jungu la bovinojn al la �aro, kaj iliajn idojn forkonduku de ili hejmen.
8 Kaj prenu la keston de la Eternulo, kaj metu �in sur la �aron; kaj la orajn objektojn, kiujn vi donos al Li kiel prokulpan oferon, metu en kesteton apud �in, kaj forsendu �in, ke �i iru.
9 Kaj rigardu: se �i iros la� la vojo al sia regiono, al Bet-�eme�, tiam Li faris al ni tiun grandan malbonon; se ne, tiam ni scios, ke ne Lia mano frapis nin, sed ke tio trafis nin blindokaze.
10 Kaj la homoj faris tiel, kaj ili prenis du su�igantajn bovinojn kaj aljungis ilin al �aro, kaj iliajn idojn ili en�losis hejme;
11 kaj ili metis la keston de la Eternulo sur la �aron, kaj anka� la kesteton kun la oraj musoj kaj kun la bildoj de siaj tuberoj.
12 Kaj la bovinoj direktis sian iradon al la vojo, kiu kondukas al Bet-�eme�; ili iris nur sur unu vojeto, iris kaj blekis, sed ne forflanki�is dekstren nek maldekstren; kaj la estroj de la Fili�toj iris post ili �is la limo de Bet-�eme�.
13 Kaj la lo�antoj de Bet-�eme� estis rikoltantaj tritikon en la valo; kiam ili levis la okulojn kaj ekvidis la keston, ili ek�ojis pro tio, kion ili vidis.
14 La �aro venis sur la kampon de Josuo, Bet-�eme�ano, kaj haltis tie; tie estis granda �tono. Kaj oni dishakis la lignon de la �aro, kaj la bovinojn oni oferis brulofere al la Eternulo.
15 La Levidoj malsuprenprenis la keston de la Eternulo, kaj la kesteton, kiu estis apud �i kaj enhavis la orajn objektojn, kaj ili metis tion sur la grandan �tonon; kaj la lo�antoj de Bet- �eme� faris bruloferojn kaj bu�is bu�oferojn al la Eternulo en tiu tago.
16 Kaj la kvin estroj de la Fili�toj vidis, kaj reiris en Ekronon en la sama tago.

17 Kaj jen estas la oraj tuberoj, kiujn la Fili�toj donis kiel prokulpan oferon al la Eternulo: unu pro A�dod, unu pro Gaza, unu pro A�kelon, unu pro Gat, unu pro Ekron.
18 La oraj musoj, la� la nombro de �iuj urboj Fili�taj en la kvin provincoj, kiel de la urboj fortikigitaj, tiel anka� de la ne�irmitaj vila�oj, kaj anka� la granda �tono, sur kiun oni metis la keston de la Eternulo, estas ka�itaj �is nun sur la kampo de Josuo, la Bet- �eme�ano.
19 Kaj Li frapis la lo�antojn de Bet-�eme� pro tio, ke ili enrigardis en la keston de la Eternulo; Li mortigis el la popolo [kvindek mil] sepdek homojn; kaj ekfunebris la popolo pro tio, ke la Eternulo frapis la popolon per granda frapo.
20 Kaj la lo�antoj de Bet-�eme� diris: Kiu povas stari anta� la Eternulo, tiu sankta Dio? kaj al kiu Li iros de ni?
21 Kaj ili sendis senditojn al la lo�antoj de Kirjat-Jearim, por diri: La Fili�toj redonis la keston de la Eternulo; venu, prenu �in al vi.

1 Kaj venis la lo�antoj de Kirjat-Jearim, kaj prenis la keston de la Eternulo kaj alportis �in en la domon de Abinadab sur la monteton, kaj lian filon Eleazar ili konsekris, por gardi la keston de la Eternulo.

2 De la tago, de kiam la kesto restis en Kirjat-Jearim, pasis multe da tempo, pasis dudek jaroj. Kaj la tuta domo de Izrael sopiris pri la Eternulo.
3 Kaj Samuel diris al la tuta domo de Izrael jene: Se per via tuta koro vi konverti�is al la Eternulo, tiam forigu el inter vi la fremdajn diojn kaj la A�tarojn, kaj turnu vian koron al la Eternulo kaj servu al Li sola, kaj Li savos vin el la manoj de la Fili�toj.
4 Kaj la Izraelidoj forigis la Baalojn kaj la A�tarojn, kaj komencis servadi al la Eternulo sola.

5 Kaj Samuel diris: Kunvenigu la tutan Izraelon en Micpan, kaj mi pre�os por vi al la Eternulo.
6 Kaj ili kunvenis en Micpan, kaj �erpis akvon kaj ver�is anta� la Eternulo, kaj fastis en tiu tago, kaj diris tie: Ni pekis anta� la Eternulo. Kaj Samuel ju�is la Izraelidojn en Micpa.
7 Kiam la Fili�toj a�dis, ke la Izraelidoj kolekti�is en Micpa, la estroj de la Fili�toj elmovi�is kontra� Izraelon. A�dinte tion, la Izraelidoj ektimis anta� la Fili�toj.
8 Kaj la Izraelidoj diris al Samuel: Ne �esu krii por ni al la Eternulo, nia Dio, ke Li savu nin kontra� la manoj de la Fili�toj.
9 Tiam Samuel prenis unu su�antan �afidon kaj oferis �in tutan brulofere al la Eternulo, kaj Samuel vokis al la Eternulo por Izrael, kaj la Eternulo a�skultis lin.
10 Kaj dum Samuel estis oferanta la bruloferon, la Fili�toj venis, por batali kontra� la Izraelidoj. Sed la Eternulo ektondris en tiu tago per granda tondro super la Fili�toj kaj teruris ilin, kaj ili estis frapitaj anta� Izrael.
11 Kaj la viroj de Izrael eliris el Micpa kaj persekutis la Fili�tojn, kaj batis ilin �is sub Bet- Kar.
12 Kaj Samuel prenis unu �tonon, kaj metis �in inter Micpa kaj �en, kaj donis al �i la nomon Eben-Ezer, dirante: �is �i tiu loko helpis nin la Eternulo.
13 Tiamaniere la Fili�toj estis kvietigitaj, kaj ne venadis plu en la regionon de Izrael. Kaj la mano de la Eternulo estis super la Fili�toj dum la tuta vivo de Samuel.
14 Kaj estis redonitaj al Izrael la urboj, kiujn la Fili�toj prenis de Izrael, de Ekron �is Gat, kaj iliajn regionojn Izrael savis el la manoj de la Fili�toj. Kaj estis paco inter Izrael kaj la Amoridoj.
15 Kaj Samuel estis ju�isto de Izrael dum sia tuta vivo.
16 Kaj li iradis �iujare �irka�e en Bet-Elon, Gilgalon, kaj Micpan, kaj ju�adis Izraelon en �iuj tiuj lokoj.
17 Kaj li revenadis en Raman, �ar tie estis lia domo; kaj tie anka� li ju�adis Izraelon, kaj li konstruis tie altaron al la Eternulo.

1 Kiam Samuel maljuni�is, li faris siajn filojn ju�istoj de Izrael.
2 La nomo de lia unuenaskita filo estis Joel, kaj la nomo de lia dua filo estis Abija; ili ju�adis en Beer-�eba.
3 Sed liaj filoj ne iris la� lia vojo; ili ser�is profiton, ili prenadis suba�eton kaj ju�adis maljuste.

4 Kaj kolekti�is �iuj pleja�uloj de Izrael kaj venis al Samuel en Raman,
5 kaj diris al li: Jen vi maljuni�is, kaj viaj filoj ne iras la� via vojo; starigu do al ni re�on, por ke li ju�adu nin, kiel �e �iuj popoloj.
6 Ne pla�is la afero al Samuel, kiam ili diris: Starigu al ni re�on, por ke li ju�adu nin. Kaj Samuel ekpre�is al la Eternulo.
7 Kaj la Eternulo diris al Samuel: Obeu la vo�on de la popolo en �io, kion ili diros al vi; �ar ne vin ili forpu�is, sed Min ili forpu�is de regado super ili.
8 Simile al �iuj agoj, kiujn ili faris de la tempo, kiam Mi elkondukis ilin el Egiptujo, �is nun, kaj kiel ili forlasis Min kaj servis al aliaj dioj, tiel ili agas anka� kun vi.
9 Nun obeu ilian vo�on, tamen klarigu al ili kaj sciigu al ili la rajtojn de la re�o, kiu re�os super ili.

10 Kaj Samuel raportis �iujn vortojn de la Eternulo al la popolo, kiu petis de li re�on.
11 Kaj li diris: Tiaj estos la rajtoj de la re�o, kiu re�os super vi: viajn filojn li prenos por siaj �aroj kaj por siaj �evaloj, kaj ili kurados anta� lia �aro;
12 kaj li faros ilin milestroj kaj kvindekestroj, kaj devigos ilin plugi lian kampon kaj rikolti lian rikolton kaj fari liajn batalilojn kaj la apartena�ojn de lia �aro;
13 kaj viajn filinojn li prenos kiel �mira�istinojn, kuiristinojn, kaj bakistinojn.
14 Kaj viajn plej bonajn kampojn kaj vinber�ardenojn kaj oliv�ardenojn li prenos, kaj donos al siaj servantoj.
15 Kaj el viaj semita�oj kaj vinber�ardenoj li prenos dekona�on, kaj donos al siaj korteganoj kaj al siaj servantoj.
16 Kaj viajn servantojn kaj servantinojn kaj viajn plej bonajn junulojn kaj viajn azenojn li prenos, kaj uzos por siaj laboroj.
17 El viaj �afoj li prenos dekonon, kaj vi fari�os por li sklavoj.
18 Tiam vi ekkrios pro via re�o, kiun vi elektis al vi, sed la Eternulo tiam ne a�skultos vin.
19 Sed la popolo ne volis obei la vo�on de Samuel kaj diris: Ne, re�o estu super ni;
20 kaj ni anka� estu kiel �iuj popoloj, kaj nia re�o ju�adu nin kaj iradu anta� ni kaj kondukadu niajn militojn.
21 Kaj Samuel a�skultis �iujn vortojn de la popolo, kaj raportis ilin al la Eternulo.
22 Kaj la Eternulo diris al Samuel: Obeu ilian vo�on, kaj starigu super ili re�on. Kaj Samuel diris al la viroj de Izrael: Iru �iu en sian urbon.

1 Estis viro el la Benjamenidoj, kiu havis la nomon Ki�, filo de Abiel, filo de Ceror, filo de Be�orat, filo de Afia�, Benjamenido, viro forta.
2 Li havis filon, kies nomo estis Saul; �i tiu estis juna kaj bela, kaj neniu el la Izraelidoj estis pli bela ol li; de siaj �ultroj supren li estis pli alta ol la tuta popolo.
3 Perdi�is azeninoj de Ki�, patro de Saul; kaj Ki� diris al sia filo Saul: Prenu kun vi unu el la junuloj, kaj levi�u, kaj iru ser�i la azeninojn.
4 Kaj li iris sur la monton de Efraim kaj trairis la landon �ali�a, sed ili ne trovis; kaj ili trairis la landon �aalim, sed tie ne trovi�is; kaj li trairis la landon de Benjamen, sed ili ne trovis.
5 Kiam li venis en la landon Cuf, Saul diris al la junulo, kiu estis kun li: Venu, ni reiru hejmen, �ar alie mia patro eble �esos pensi pri la azeninoj kaj estos maltrankvila pri ni.
6 Kaj tiu diris al li: Jen en �i tiu urbo estas Dia homo, homo respektata; �io, kion li diras, nepre plenumi�as; ni iru do tien, eble li montros al ni la vojon, kiun ni devas iri.
7 Kaj Saul diris al sia junulo: Bone, ni iros, sed kion ni alportos al la homo? �ar la pano el�erpi�is en nia sako, kaj ni havas nenian donacon, por alporti al la Dia homo; kion ni havas?
8 La junulo plue respondis al Saul kaj diris: Jen en mia mano trovi�as kvarono de ar�enta siklo; mi donos �in al la Dia homo, kaj li montros al ni la vojon.
9 (En la anta�a tempo �e Izrael oni tiel diradis, kiam oni iris demandi Dion: Ni iru al la anta�vidisto; �ar kion oni nun nomas profeto, tion oni anta�e nomis anta�vidisto.)
10 Kaj Saul diris al sia junulo: Bone vi diris; ni iru. Kaj ili iris en la urbon, en kiu lo�is la Dia homo.
11 Irante supren en la urbon, ili renkontis knabinojn, kiuj eliris, por �erpi akvon; kaj ili diris al tiuj: �u la anta�vidisto estas �i tie?
12 Kaj tiuj respondis al ili kaj diris: �i tie; jen li estas anta� vi; nun rapidu, �ar hodia� li venis en la urbon, �ar hodia� la popolo alportas bu�oferon sur la alta�o.
13 Kiam vi eniros en la urbon, vi tuj trovos lin, anta� ol li iros sur la alta�on, por man�i; �ar la popolo ne man�as anta� lia veno, �ar li benas la bu�oferon, kaj nur poste man�as la invititoj. Iru do, �ar nun vi lin trovos.
14 Kaj ili iris supren en la urbon. Apena� ili venis en la mezon de la urbo, jen Samuel eliras renkonte al ili, por iri sur la alta�on.

15 Dume la Eternulo revelaciis al la oreloj de Samuel, unu tagon anta� la veno de Saul, dirante:
16 Morga� en �i tiu tempo Mi sendos al vi homon el la lando de Benjamen, kaj vi sanktoleos lin kiel �efon super Mia popolo Izrael, kaj li savos Mian popolon el la manoj de la Fili�toj; �ar Mi vidis Mian popolon, kaj �iaj krioj atingis Min.
17 Kiam Samuel ekvidis Saulon, la Eternulo diris al li: Jen estas la homo, pri kiu Mi diris al vi, ke li regos super Mia popolo.
18 Saul alproksimi�is al Samuel en la pordego, kaj diris: Diru al mi, mi petas, kie estas �i tie la domo de la anta�vidisto.
19 Kaj Samuel respondis al Saul kaj diris: Mi estas la anta�vidisto; iru anta� mi sur la alta�on; vi man�os kun mi hodia�, kaj morga� mi lasos vin for, kaj mi diros al vi �ion, kio estas en via koro.
20 Kaj pri la azeninoj, kiuj perdi�is �e vi anta� tri tagoj, ne zorgu, �ar ili estas trovitaj. Kaj al kiu apartenos �io plej bona en Izrael? �u ne al vi kaj al la tuta domo de via patro?
21 Saul respondis kaj diris: Mi estas ja Benjamenido, el la plej malgrandaj triboj de Izrael, kaj mia familio estas la plej malgranda el �iuj familioj de la tribo de Benjamen; kial do vi diris al mi tiajn vortojn?
22 Tiam Samuel prenis Saulon kaj lian junulon, kaj enkondukis ilin en la man�o�ambron, kaj donis al ili lokon supraloke de la invititoj, kiuj estis en la nombro de �irka� tridek homoj.
23 Kaj Samuel diris al la kuiristo: Donu tiun porcion, kiun mi donis al vi kaj pri kiu mi diris al vi, ke vi retenu �in �e vi.
24 Kaj la kuiristo prezentis femuron, kaj tion, kio estas kun �i, kaj metis tion anta� Saulon, kaj Samuel diris: Jen estas, kio restis; metu �in anta� vin kaj man�u, �ar �i estas rezervita por vi por la tempo, por kiu mi invitis la popolon. Kaj Saul man�is kun Samuel en tiu tago.
25 Kaj ili malsupreniris de la alta�o en la urbon, kaj Samuel parolis kun Saul sur la tegmento.
26 Kaj ili levi�is frue; kaj kiam la matenru�o levi�is, Samuel vokis Saulon sur la tegmenton, kaj diris: Levi�u, mi lasos vin for. Kaj Saul levi�is, kaj ili eliris amba�, li kaj Samuel, eksteren.
27 Kiam ili atingis la finon de la urbo, Samuel diris al Saul: Diru al la junulo, ke li iru anta�en (kaj tiu iris anta�en); kaj vi haltu nun, kaj mi anoncos al vi la diron de Dio.

1 Tiam Samuel prenis kru�eton kun oleo kaj ver�is sur lian kapon, kaj kisis lin, kaj diris: Vidu, la Eternulo sanktoleis vin kiel �efon super Sia hereda�o.
2 Kiam vi hodia� foriros de mi, vi trovos �e la tombo de Ra�el, en la regiono de Benjamen, en Celca�, du homojn, kiuj diros al vi: Estas trovitaj la azeninoj, kiujn vi iris ser�i, kaj jen via patro �esis pensi pri la azeninoj, kaj estas maltrankvila pri vi, dirante: Kion mi faru koncerne mian filon?
3 Kaj kiam vi foriros de tie pluen kaj venos al la kverko de Tabor, renkontos vin tie tri homoj, irantaj al Dio en Bet-Elon; unu portas tri kapridojn, la dua portas tri bulojn da pano, kaj la tria portas felsakon da vino.
4 Kaj ili salutos vin, kaj donos al vi du panojn; kaj vi prenu el iliaj manoj.
5 Poste vi venos al la monteto de Dio, kie estas garnizono de la Fili�toj; kaj kiam vi tie eniros en la urbon, vi renkontos grupon da profetoj, irantaj malsupren de la alta�o, kaj anta� ili psalteron, tamburinon, fluton, kaj harpon, kaj ili profetas.
6 Kaj penetros vin la spirito de la Eternulo, kaj vi ekprofetos kune kun ili, kaj vi fari�os alia homo.
7 Kiam plenumi�os super vi �i tiuj anta�signoj, tiam faru, kion bontrovos via mano, �ar Dio estas kun vi.
8 Kaj vi iros anta� mi en Gilgalon; poste mi venos al vi, por fari bruloferojn, por bu�i pacoferojn. Sep tagojn atendu, �is mi venos al vi, kaj sciigos al vi, kion vi devas fari.
9 Kaj kiam li turnis siajn �ultrojn, por foriri de Samuel, Dio donis al li alian koron, kaj �iuj tiuj anta�signoj plenumi�is en tiu tago.

10 Kiam ili venis tien al la monteto, jen grupo da profetoj iras al li renkonte; kaj penetris lin la spirito de la Eternulo, kaj li ekprofetis meze de ili.
11 Kaj kiam �iuj, kiuj konis lin de anta�e, vidis, ke li profetas kun profetoj, tiam la homoj diris unu al alia: Kio fari�is kun la filo de Ki�? �u anka� Saul estas inter la profetoj?
12 Kaj unu el tie respondis kaj diris: Kiu estas ilia patro? De tio devenis la proverbo: �u anka� Saul estas inter la profetoj?
13 Kaj �esinte profeti, li venis sur la alta�on.

14 Kaj la onklo de Saul diris al li kaj al lia junulo: Kien vi iris? Kaj li respondis: Por ser�i la azeninojn; sed kiam ni vidis, ke ili ne trovi�as, ni iris al Samuel.
15 Tiam diris la onklo de Saul: Diru al mi, mi petas, kion diris al vi Samuel.
16 Kaj Saul diris al sia onklo: Li diris al ni, ke la azeninoj estas trovitaj. Sed tion, kion Samuel diris pri la re�ado, li ne diris al li.

17 Dume Samuel kunvenigis la popolon al la Eternulo en Micpan.
18 Kaj li diris al la Izraelidoj: Tiel diris la Eternulo, Dio de Izrael: Mi elkondukis Izraelon el Egiptujo, kaj savis vin el la manoj de la Egiptoj, kaj el la manoj de �iuj regnoj, kiuj premis vin.
19 Sed vi nun forrifuzis vian Dion, kiu savas vin el �iuj viaj mizeroj kaj suferoj, kaj vi diris al Li: Re�on starigu super ni. Stari�u do nun anta� la Eternulo la� viaj triboj kaj familioj.
20 Kaj Samuel alvenigis �iujn tribojn de Izrael; kaj la loto trafis la tribon de Benjamen.
21 Kaj li alvenigis la tribon de Benjamen la� �iaj familioj, kaj la loto trafis la familion de Matri; kaj la loto trafis Saulon, filon de Ki�. Oni ser�is lin, sed oni lin ne trovis.
22 Tiam oni demandis ankora� la Eternulon: �u la viro ankora� venos �i tien? Kaj la Eternulo diris: Jen li ka�is sin inter la vazaro.
23 Kaj oni kuris, kaj prenis lin de tie; kaj li stari�is meze de la popolo, kaj de la �ultroj supren li estis pli alta ol la tuta popolo.
24 Kaj Samuel diris al la tuta popolo: �u vi vidas, kiun la Eternulo elektis? �ar ne ekzistas simila al li en la tuta popolo. Kaj la tuta popolo ekkriis, kaj diris: Vivu la re�o!

25 Kaj Samuel klarigis al la popolo la rajtojn de la re�ado, kaj skribis tion en libron kaj metis anta� la Eternulon. Kaj Samuel foririgis la tutan popolon �iun al lia domo.
26 Kaj Saul anka� iris al sia domo en Gibean; kaj iris kun li la militistoj, kies koron Dio ektu�is.
27 Sed la senta�guloj diris: Kiamaniere helpos nin �i tiu? Kaj ili malestimis lin, kaj ne alportis al li donacojn; sed li �ajnigis, ke li ne a�das.

1 Venis Na�a� la Amonido, kaj stari�is tendare anta� Jabe� en Gilead. Kaj �iuj lo�antoj de Jabe� diris al Na�a�: Faru kun ni interligon, kaj ni servos al vi.
2 Sed Na�a� la Amonido diris al ili: Mi faros kun la kondi�o, ke al �iuj el vi mi elpikos la dekstran okulon kaj per tio metos malhonoron sur la tutan Izraelon.
3 Tiam diris al li la pleja�uloj de Jabe�: Donu al ni tempon de sep tagoj, por ke ni sendu senditojn en �iujn regionojn de Izrael; kaj se neniu nin helpos, tiam ni eliros al vi.
4 Kaj venis la senditoj en Gibean de Saul kaj diris tiujn vortojn al la oreloj de la popolo, kaj la tuta popolo la�te ekploris.
5 Sed jen Saul venas de la kampo malanta� la bovoj. Kaj Saul diris: Kio estas al la popolo, ke ili ploras? Kaj oni transdiris al li la vortojn de la lo�antoj de Jabe�.
6 Kaj la spirito de Dio penetris Saulon, kiam li a�dis tiujn vortojn, kaj forte ekflamis lia kolero.
7 Kaj li prenis paron da bovoj kaj dishakis ilin, kaj dissendis la partojn per la senditoj en �iujn regionojn de Izrael, dirante: Se iu ne eliros post Saul kaj post Samuel, tiam tiel estos farite kun liaj bovoj. Kaj timo anta� la Eternulo falis sur la popolon, kaj ili eliris kiel unu homo.
8 Li kalkulis ilin en Bezek, kaj la nombro de la Izraelidoj estis tricent mil, kaj la nombro de la Jehudaidoj estis tridek mil.
9 Kaj ili diris al la venintaj senditoj: Tiel diru al la lo�antoj de Jabe� en Gilead: Morga� venos al vi helpo, kiam la suno brilos varmege. Kaj la senditoj venis kaj raportis al la lo�antoj de Jabe�, kaj tiuj �ojis.
10 Kaj la lo�antoj de Jabe� diris: Morga� ni eliros al vi, por ke vi agu kun ni, kiel pla�os al vi.
11 En la sekvanta tago Saul dividis la popolon en tri ta�mentojn, kaj ili eniris en la tendaron dum la matena gardotempo, kaj venkobatis la Amonidojn, anta� ol la tago fari�is varma; la restintoj diskuris tiel, ke ne restis e� du kune.
12 Kaj la popolo diris al Samuel: Kiuj estas tiuj, kiuj diris: �u Saul re�os super ni? Donu tiujn homojn, ke ni ilin mortigu.
13 Sed Saul diris: Neniun oni devas mortigi en �i tiu tago, �ar hodia� la Eternulo faris savon al Izrael.

14 Kaj Samuel diris al la popolo: Venu, ni iru en Gilgalon, kaj ni novofestos tie la re�econ.
15 Kaj la tuta popolo iris en Gilgalon, kaj ili re�igis tie Saulon anta� la Eternulo en Gilgal, kaj bu�is tie pacoferojn anta� la Eternulo, kaj forte gajis tie Saul kaj �iuj Izraelidoj.

1 Tiam Samuel diris al �iuj Izraelidoj: Jen mi obeis vian vo�on pri �io, kion vi diris al mi, kaj mi starigis por vi re�on.
2 Kaj nun jen la re�o iras anta� vi, kaj mi maljuni�is kaj grizi�is, kaj miaj filoj estas �i tie inter vi; mi iradis anta� vi de mia juneco �is la nuna tago.
3 Jen mi estas; parolu pri mi anta� la Eternulo kaj anta� Lia sanktoleito: kies bovon mi prenis? kaj kies azenon mi prenis? kaj kontra� kiu mi agis maljuste? kaj kiun mi premis? kaj el kies mano mi prenis suba�eton, por ke mi kovru miajn okulojn koncerne lin? kaj mi repagos al vi.
4 Sed ili diris: Vi faris al ni nenian perforta�on nek maljusta�on, kaj vi nenion prenis el ies mano.
5 Kaj li diris al ili: La Eternulo estas atestanto anta� vi, kaj Lia sanktoleito estas atestanto hodia�, ke vi nenion trovis en mia mano. Kaj ili diris: Atestanto.
6 Tiam Samuel diris al la popolo: La Eternulo, kiu starigis Moseon kaj Aaronon, kaj kiu elkondukis viajn patrojn el la lando Egipta.
7 Nun stari�u, kaj mi faru ju�an analizon koncerne vin anta� la Eternulo pri �iuj bonfaroj de la Eternulo, kiujn Li faris al vi kaj al viaj patroj.
8 Kiam Jakob venis en Egiptujon kaj viaj patroj ekkriis al la Eternulo, tiam la Eternulo sendis Moseon kaj Aaronon, kaj ili elkondukis viajn patrojn el Egiptujo kaj eklo�igis ilin sur �i tiu loko.
9 Sed ili forgesis la Eternulon, sian Dion, kaj Li transdonis ilin en la manojn de Sisera, militestro de �acor, kaj en la manojn de la Fili�toj kaj en la manojn de la re�o de Moab, kiuj militis kontra� ili.
10 Tiam ili ekkriis al la Eternulo, kaj diris: Ni pekis, �ar ni forlasis la Eternulon kaj servis al la Baaloj kaj al la A�taroj; nun savu nin el la manoj de niaj malamikoj, kaj ni servos al Vi.
11 Tiam la Eternulo sendis Jerubaalon kaj Bedanon kaj Jifta�on kaj Samuelon, kaj Li savis vin el la manoj de viaj malamikoj �irka�e, kaj vi restis eksterdan�eraj.
12 Sed kiam vi vidis, ke Na�a�, re�o de la Amonidoj, venis kontra� vin, vi diris al mi: Ne, re�o regu super ni; kaj la Eternulo, via Dio, estas ja via re�o.
13 Nun jen estas la re�o, kiun vi elektis, pri kiu vi petis; jen la Eternulo starigis re�on super vi.
14 Se vi timos la Eternulon kaj servos al Li kaj obeos Lian vo�on kaj ne ribelos kontra� la diro de la Eternulo, tiam vi kaj anka� la re�o, kiu ekregis super vi, estos sub la defendo de la Eternulo, via Dio.
15 Sed se vi ne obeos la vo�on de la Eternulo kaj vi ribelos kontra� la diro de la Eternulo, tiam la mano de la Eternulo estos kontra� vi, kiel kontra� viaj patroj.
16 E� nun stari�u, kaj vidu tiun grandan faron, kiun la Eternulo faros anta� vi.
17 �u ne estas nun rikolto de tritiko? sed mi ekvokos al la Eternulo, kaj Li donos tondrojn kaj pluvon, por ke vi sciu kaj vidu, kiel granda estas via malbono, kiun vi faris anta� la Eternulo, petante por vi re�on.
18 Kaj Samuel ekvokis al la Eternulo, kaj la Eternulo donis tondrojn kaj pluvon en tiu tago; kaj forte ektimis la tuta popolo la Eternulon kaj Samuelon.
19 Kaj la tuta popolo diris al Samuel: Pre�u por viaj sklavoj al la Eternulo, via Dio, por ke ni ne mortu; �ar al �iuj niaj pekoj ni aldonis ankora� malbonagon per tio, ke ni petis por ni re�on.
20 Sed Samuel diris al la popolo: Ne timu; vi faris ja tiun tutan malbonon; nur ne forturni�u de la Eternulo, kaj servu al la Eternulo per via tuta koro.
21 Kaj ne forklini�u al la vanta�oj, kiuj ne helpas nek savas, �ar ili estas vanta�o.
22 La Eternulo ne forlasos Sian popolon, pro Sia granda nomo; �ar la Eternulo bonvolis fari vin Lia popolo.
23 Mi anka� ne permesos al mi peki anta� la Eternulo, �esante pre�i por vi, kaj mi gvidados vin la� la vojo bona kaj �usta.
24 Nur timu la Eternulon kaj servu al Li fidele per via tuta koro, �ar vi vidas, kion grandan Li faris al vi.
25 Sed se vi agos malbone, tiam amba�, kiel vi, tiel anka� via re�o, pereos.

1 Unu jaro pasis post la re�i�o de Saul, kaj jam du jarojn li re�is super Izrael.
2 Kaj Saul elektis al si tri mil virojn el Izrael; du mil estis kun Saul en Mi�ma� kaj sur la monto Bet-El, kaj mil estis kun Jonatan en Gibea de Benjamen; la ceterajn el la popolo li foririgis �iun al lia tendo.
3 Kaj Jonatan venkobatis la garnizonon de la Fili�toj, kiu estis en Geba. Kaj tion a�dis la Fili�toj; kaj Saul disblovigis per trumpeto tra la tuta lando, dirante: A�du tion la Hebreoj.
4 Kaj la tuta Izrael a�dis jenon: Saul venkobatis la garnizonon de la Fili�toj, kaj Izrael fari�is malamata por la Fili�toj. Kaj oni kunvokis la popolon al Saul en Gilgalon.

5 Kaj la Fili�toj kolekti�is, por militi kontra� Izrael, tridek mil �aroj kaj ses mil rajdantoj, kaj tiom da popolo, kiom da sablo sur la bordo de la maro. Kaj ili eliris kaj stari�is tendare en Mi�ma�, oriente de Bet-Aven.
6 La Izraelidoj vidis, ke ili estas en mizero, �ar la popolo perdis la kura�on, kaj la homoj ka�is sin en kavernoj, en arbustoj, en rokoj, en kavoj, kaj en putoj.
7 Hebreoj transiris anka� trans Jordanon en la landon de Gad kaj en Gileadon. Sed Saul estis ankora� en Gilgal, kaj la tuta popolo tremis �e li.

8 Kaj li atendis sep tagojn �is la templimo, kiun difinis Samuel, sed Samuel ne venis en Gilgalon; kaj la popolo komencis disi�i de li.
9 Tiam Saul diris: Alportu al mi la bruloferon kaj la pacoferojn. Kaj li oferis la bruloferon.
10 Apena� li finis la oferadon de la brulofero, venis Samuel. Kaj Saul eliris renkonte al li, por saluti lin.
11 Sed Samuel diris: Kion vi faris? Saul respondis: Mi vidis, ke la popolo diskuras de mi, kaj vi ne venis al la difinita tempo, kaj la Fili�toj kolekti�is en Mi�ma�;
12 kaj mi diris: Nun la Fili�toj atakos min �i tie en Gilgal, kaj mi ankora� ne pre�is anta� la Eternulo; mi detenis min, sed fine mi oferis la bruloferon.
13 Tiam Samuel diris al Saul: Vi agis malprudente, ne plenumante la ordonon de la Eternulo, via Dio, kiun Li ordonis al vi; �ar nun la Eternulo fortikigus vian re�adon super Izrael por eterne.
14 Sed nun via re�ado ne longe da�ros: la Eternulo elser�is al Si viron la� Sia koro, kaj la Eternulo ordonis al li esti estro super Lia popolo, �ar vi ne plenumis tion, kion la Eternulo ordonis al vi.

15 Kaj Samuel levi�is kaj iris de Gilgal al Gibea de Benjamen. Kaj Saul kalkulis la popolon, kiu trovi�is �e li, �irka� sescent homoj.
16 Saul kaj lia filo Jonatan, kaj la popolo, kiu estis kun ili, restis en Gibea de Benjamen, kaj la Fili�toj staris tendare en Mi�ma�.
17 Kaj eliris el la tendaro de la Fili�toj tri ta�mentoj da ekstermantoj: unu ta�mento direktis sin la� la vojo al Ofra, al la lando �ual;
18 la dua ta�mento direktis sin la� la vojo al Bet-�oron; kaj la tria ta�mento direktis sin la� la lima vojo, kiu kondukas al la valo Ceboim, al la dezerto.

19 Sed en la tuta lando de Izrael oni ne povis trovi for�iston, �ar la Fili�toj zorgis pri tio, ke la Hebreoj ne faru glavon a� ponardegon.
20 Kaj �iuj Izraelidoj devis iri al la Fili�toj, se iu bezonis akrigi sian plugilon a� sian fosilon a� sian hakilon a� sian rikoltilon.
21 Kaj la tran�randoj de la plugilferoj kaj de la fosiloj kaj de la tridentoj kaj de la hakiloj kaj de la pikstangoj malakri�is.
22 Tial en la tago de la batalo ne trovi�is glavo nek ponardego en la manoj de la tuta popolo, kiu estis kun Saul kaj kun Jonatan, sed trovi�is nur �e Saul kaj �e lia filo Jonatan.
23 Dume gardistaro el la Fili�toj eliris al la trapasejo de Mi�ma�.

1 Unu tagon Jonatan, filo de Saul, diris al sia junulo armilportisto: Venu, ni transiru al la garnizono de la Fili�toj, kiu estas tie transe; sed al sia patro li tion ne diris.
2 Kaj Saul estis en la randa parto de Gibea, sub granatarbo, kiu estis en Migron; kaj da popolo estis kun li �irka� sescent homoj.
3 Kaj A�ija, filo de A�itub, frato de Ikabod, filo de Pina�as, filo de Eli, la pastro de la Eternulo en �ilo, estis portanto de la efodo; kaj la popolo ne sciis, ke Jonatan foriris.
4 Inter la pasejoj, tra kiuj Jonatan volis transiri al la garnizono de la Fili�toj, estis pinta roko sur unu flanko kaj pinta roko sur la dua flanko; la nomo de unu estis Bocec, kaj la nomo de la dua estis Sene.
5 Unu roko elstaris norde kontra� Mi�ma�, kaj la dua sude kontra� Geba.
6 Kaj Jonatan diris al sia junulo armilportisto: Venu, ni transiru al la garnizono de tiuj necirkumciditoj; eble la Eternulo ion faros por ni; �ar por la Eternulo ne estas malfacile helpi per multo a� per malmulto.
7 Kaj lia armilportisto diris al li: Faru �ion, kion diras al vi via koro; iru anta�en, mi iros kun vi, kien vi volas.
8 Tiam Jonatan diris: Jen ni transiros al tiuj homoj, kaj montros nin al ili.
9 Se ili diros al ni tiel: Restu, �is ni atingos vin--tiam ni haltos sur nia loko kaj ne supreniros al ili;
10 sed se ili diros tiel: Venu al ni supren--tiam ni supreniros; �ar la Eternulo transdonis ilin en niajn manojn, kaj tio estos por ni pruvosigno.
11 Kaj ili amba� aperis anta� la garnizono de la Fili�toj, kaj la Fili�toj diris: Jen Hebreoj eliras el la truoj, en kiuj ili sin ka�is.
12 Kaj la homoj el la garnizono ekparolis al Jonatan kaj al lia armilportisto, kaj diris: Venu al ni supren, kaj ni klarigos al vi aferon. Tiam Jonatan diris al sia armilportisto: Sekvu min, �ar la Eternulo transdonis ilin en la manojn de Izrael.
13 Kaj Jonatan ekgrimpis per siaj manoj kaj piedoj, kaj lia armilportisto post li. Tiam ili ekfalis anta� Jonatan, kaj lia armilportisto mortigis ilin post li.
14 La unua mortigo, kiun faris Jonatan kaj lia armilportisto, estis �irka� dudek homoj, sur la spaco de �irka� duontaga plugado.
15 Tiam fari�is teruro en la tendaro, sur la kampo, kaj inter la tuta popolo; la garnizonanoj kaj la vagatakistoj anka� ektimis, kaj la tero ektremis, kaj ekregis tumulto, farita de Dio.
16 La gardostarantoj de Saul en Gibea de Benjamen ekvidis, ke la amaso dis�uti�is kaj kuras en diversajn flankojn.

17 Tiam Saul diris al la homoj, kiuj estis �e li: Esploru kaj rigardu, kiu foriris de ni. Kaj oni esploris, kaj montri�is, ke forestas Jonatan kaj lia armilportisto.
18 Kaj Saul diris al A�ija: Venigu la keston de Dio; �ar la kesto de Dio estis en tiu tago kun la Izraelidoj.
19 Kaj dum Saul parolis ankora� kun la pastro, la tumulto en la tendaro de la Fili�toj fari�is ankora� pli granda. Kaj Saul diris al la pastro: Retiru vian manon.
20 Kaj kolekti�is Saul kaj la tuta popolo, kiu estis kun li, kaj ili venis al la batalejo, kaj jen ili ekvidis, ke la glavo de �iu frapas lian proksimulon kaj la konfuzo estas tre granda.
21 Kaj la Hebreoj, kiuj estis kun la Fili�toj anta�e kaj venis kune kun ili en tendaro �irka�en, ili anka� ali�is al la Izraelidoj, kiuj estis kun Saul kaj Jonatan.
22 Kaj �iuj Izraelidoj, kiuj sin ka�is sur la monto de Efraim, a�dis, ke la Fili�toj forkuras, kaj ili anka� ali�is kontra� ili batale.
23 Kaj la Eternulo helpis en tiu tago Izraelon; la batalo da�ris �is Bet-Aven.
24 La Izraelidoj estis lacaj en tiu tago; sed Saul �urligis la popolon, dirante: Malbenita estu tiu, kiu man�os panon anta� la vespero, anta� ol mi ven�os al miaj malamikoj. Kaj la tuta popolo ne gustumis panon.
25 Kaj �iuj venis en arbaron; kaj tie estis mielo sur la tero.
26 Kiam la popolo venis en la arbaron, ili vidis, ke jen fluas la mielo; sed neniu levis sian manon al la bu�o, �ar la popolo timis la �uron.
27 Sed Jonatan ne a�dis, kiam lia patro �urligis la popolon; kaj li etendis la pinton de la bastono, kiu estis en lia mano, kaj trempis �in en la miel�elaro, kaj almetis sian manon al la bu�o, kaj liaj okuloj revigli�is.
28 Tiam unu el la popolo ekparolis, kaj diris: Via patro �urligis la popolon, dirante: Malbenita estu tiu, kiu ion man�os hodia�; kaj la popolo laci�is.
29 Tiam Jonatan diris: Mia patro malgajigis la landon; rigardu, kiel revigli�is miaj okuloj, kiam mi gustumis iom el �i tiu mielo.
30 Se la popolo man�us hodia� el la militakira�o, kion �i prenis de siaj malamikoj kaj kion �i trovis, �u nun ne pligrandi�us la venkobato kontra� la Fili�toj?
31 Kaj ili venkobatis en tiu tago la Fili�tojn de Mi�ma� �is Ajalon; kaj la popolo forte laci�is.
32 Kaj la popolo �etis sin sur la militakira�on; kaj ili prenis �afojn kaj bovojn kaj bovidojn kaj bu�is ilin sur la tero, kaj la popolo man�is kune kun la sango.
33 Oni raportis al Saul, dirante: Jen la popolo pekas anta� la Eternulo, man�ante kun la sango. Kaj li diris: Vi faris kontra�le�a�on; rulu nun al mi grandan �tonon.
34 Kaj Saul diris: Disiru en la popolon, kaj diru al �i: �iu alkonduku al mi sian bovon kaj sian �afon, kaj bu�u �in �i tie kaj man�u, kaj ne peku anta� la Eternulo, man�ante kun la sango. Kaj �iu el la popolo propramane alkondukis en tiu nokto sian bovon kaj bu�is tie.
35 Kaj Saul konstruis altaron al la Eternulo; tio estis la unua altaro, kiun li konstruis al la Eternulo.

36 Kaj Saul diris: Ni postkuru la Fili�tojn en la nokto kaj ni prirabu ilin, �is eklumos la mateno, kaj ni neniun restigu el ili. Kaj ili diris: Faru �ion, kio pla�as al vi. Kaj la pastro diris: Ni turnu nin �i tie al Dio.
37 Kaj Saul demandis Dion: �u mi iru post la Fili�toj? �u Vi transdonos ilin en la manojn de la Izraelidoj? Sed Li ne respondis al li en tiu tago.
38 Tiam Saul diris: Venu �i tien �iuj estroj de la popolo; eksciu kaj vidu, en kio konsistis la peko hodia�.
39 �ar kiel vivas la Eternulo, la helpanto de Izrael: se la kulpo estas en Jonatan, mia filo, li estos mortigita. Sed neniu el la tuta popolo respondis al li.
40 Tiam li diris al �iuj Izraelidoj: Vi estos sur unu flanko, kaj mi kun mia filo Jonatan estos sur la dua flanko. Kaj la popolo respondis al Saul: Faru tion, kio pla�as al vi.
41 Kaj Saul diris al la Eternulo, Dio de Izrael: Montru, kiu estas prava. Tiam estis trafitaj Jonatan kaj Saul, sed la popolo eliris senkulpa.
42 Tiam Saul diris: Lotu inter mi kaj mia filo Jonatan. Kaj trafita estis Jonatan.
43 Tiam Saul diris al Jonatan: Raportu al mi, kion vi faris. Kaj Jonatan raportis al li kaj diris: Mi gustumis per la pinto de la bastono, kiu estas en mia mano, iom da mielo: nun mi mortu.
44 Kaj Saul diris: Dio faru tiel kaj pli; Jonatan devas morti.
45 Sed la popolo diris al Saul: �u devas morti Jonatan, kiu faris tiun grandan helpon al Izrael? ho, neniel! kiel vivas la Eternulo, e� unu haro de lia kapo ne falu sur la teron, �ar kun Dio li agis hodia�. Kaj la popolo liberigis Jonatanon, kaj li ne mortis.
46 Kaj Saul foriris de la Fili�toj, kaj la Fili�toj iris sur sian lokon.

47 Kaj Saul prenis en siajn manojn la regadon super Izrael, kaj li militis �irka�e kontra� �iuj siaj malamikoj, kontra� Moab kaj kontra� la Amonidoj kaj kontra� Edom kaj kontra� la re�oj de Coba kaj kontra� la Fili�toj; kaj kien ajn li sin direktis, li venkobatis.
48 Li aran�is militistaron kaj venkobatis Amalekon kaj liberigis Izraelon el la manoj de liaj rabantoj.

49 La filoj de Saul estis: Jonatan kaj Ji�vi kaj Malki-�ua; kaj la nomoj de liaj du filinoj estis: la nomo de la unuenaskita estis Merab, kaj la nomo de la pli juna estis Mi�al.
50 Kaj la nomo de la edzino de Saul estis A�inoam, filino de A�imaac; kaj la nomo de lia militestro estis Abner, filo de Ner kaj onklo de Saul.
51 Ki� estis la patro de Saul; kaj Ner, patro de Abner, estis filo de Abiel.

52 Forta estis la milito kontra� la Fili�toj dum la tuta vivo de Saul. Kaj �iufoje, kiam Saul vidis ian viron fortan kaj bravan, li prenis lin al si.

1 Kaj Samuel diris al Saul: Min sendis la Eternulo, por sanktolei vin kiel re�on super Lia popolo, super Izrael; a�skultu do la vo�on de la vortoj de la Eternulo.
2 Tiel diris la Eternulo Cebaot: Mi rememoris, kion faris Amalek al Izrael, kiel li baris la vojon al li, kiam �i tiu iris el Egiptujo.
3 Nun iru kaj frapu Amalekon, kaj ekstermu �ion, kion li havas; ne indulgu lin, sed mortigu la virojn kaj virinojn, infanojn kaj su�infanojn, bovojn kaj �afojn, kamelojn kaj azenojn.

4 Tiam Saul faris alvokon al la popolo, kaj li kalkulis ilin en Telaim, tie estis ducent mil piedirantoj kaj dek mil viroj el Jehuda.
5 Kaj Saul venis al la urbo de Amalek kaj faris batalon �e la torento.
6 Kaj Saul diris al la Kenidoj: Iru, deturnu vin kaj fori�u el inter la Amalekidoj, por ke mi ne ekstermu vin kune kun ili; vi faris ja favorkora�on al �iuj Izraelidoj, kiam ili iris el Egiptujo. Kaj la Kenidoj foriris el inter la Amalekidoj.
7 Kaj Saul venkobatis Amalekon de �avila �is �ur, kiu estas anta� Egiptujo.
8 Kaj li kaptis Agagon, re�on de Amalek, vivantan, sed la tutan popolon li ekstermis per glavo.
9 Kaj Saul kaj la popolo indulgis Agagon kaj la plej bonajn �afojn kaj bovojn kaj bovidojn kaj �afidojn, kaj �ion, kio estis bona, kaj ili ne volis ekstermi ilin, sed �ion senvaloran kaj neakceptindan ili ekstermis.

10 Tiam la Eternulo ekparolis al Samuel, dirante:
11 Mi beda�ras, ke Mi faris Saulon re�o; �ar li deturnis sin de Mi, kaj Miajn vortojn li ne plenumis. Tio mal�ojigis Samuelon, kaj li vokis al la Eternulo dum la tuta nokto.
12 Kaj Samuel levi�is frue matene, por iri renkonte al Saul. Oni raportis al Samuel, ke Saul venis al Karmel, ke li tie starigis al si monumenton kaj poste turnis sin kaj foriris kaj venis en Gilgalon.
13 Kiam Samuel venis al Saul, Saul diris al li: Estu benita de la Eternulo; mi plenumis la diron de la Eternulo.
14 Sed Samuel diris: Kion do signifas tiu vo�o de �afoj en miaj oreloj, kaj la vo�o de bovoj, kiun mi a�das?
15 Kaj Saul respondis: De la Amalekidoj oni venigis ilin, �ar la popolo indulgis la plej bonajn �afojn kaj bovojn, por bu�oferi ilin al la Eternulo, via Dio; la ceterajn ni ekstermis.
16 Sed Samuel diris al Saul: Permesu, mi diros al vi, kion parolis al mi la Eternulo en �i tiu nokto. Kaj tiu respondis al li: Diru.
17 Kaj Samuel diris: �u vi ne estis malgranda en viaj okuloj, kaj tamen vi fari�is estro de la triboj de Izrael, kaj la Eternulo sanktoleis vin re�o super Izrael?
18 Kaj la Eternulo vojirigis vin, kaj diris: Iru kaj ekstermu la pekulojn la Amalekidojn, kaj militu kontra� ili, �is vi tute ekstermos ilin.
19 Kial do vi ne obeis la vo�on de la Eternulo, sed direkti�is al militakira�o kaj faris la malbonon anta� la okuloj de la Eternulo?
20 Kaj Saul diris al Samuel: Mi obeis la vo�on de la Eternulo, kaj mi iris la vojon, sur kiun sendis min la Eternulo, kaj mi venigis Agagon, re�on de Amalek, kaj la Amalekidojn mi ekstermis.
21 Kaj la popolo prenis el la militakira�o �afojn kaj bovojn, la plej bonan el la kondamnita�o, por bu�oferi al la Eternulo, via Dio, en Gilgal.
22 Sed Samuel diris: �u bruloferoj kaj bu�oferoj estas tiel agrablaj al la Eternulo, kiel la obeado al la vo�o de la Eternulo? vidu, obeado estas pli bona ol bu�ofero, atentado estas pli bona ol la sebo de �afoj.
23 �ar malobeo estas kiel peko de sor�ado, kaj neplenumo estas kiel peko de idolservado. Pro tio, ke vi mal�atis la diron de la Eternulo, Li mal�atis vin, ke vi ne estu plu re�o.
24 Tiam Saul diris al Samuel: Mi pekis, �ar mi malobeis la diron de la Eternulo kaj viajn vortojn; mi timis la popolon, kaj mi obeis �ian vo�on.
25 Kaj nun pardonu, mi petas, mian pekon, kaj iru kun mi returne, por ke mi adorklini�u anta� la Eternulo.
26 Sed Samuel diris al Saul: Mi ne iros kun vi returne; �ar vi mal�atis la diron de la Eternulo, tial la Eternulo mal�atis vin, ke vi ne estu plu re�o super Izrael.
27 Kaj kiam Samuel deturnis sin por iri, li kaptis lin je la rando de lia vesto, kaj �i dis�iri�is.
28 Tiam Samuel diris al li: La Eternulo for�iris de vi hodia� la regnon de Izrael, kaj transdonis �in al via proksimulo, kiu estas pli bona ol vi.
29 Kaj la Potenculo de Izrael ne �an�os Sian decidon kaj ne pentos; �ar Li ne estas homo, ke Li pentu.
30 Kaj tiu diris: Mi pekis; sed nun, mi vin petas, faru al mi honoron anta� la pleja�uloj de mia popolo kaj anta� Izrael, reiru kun mi, por ke mi adorklini�u anta� la Eternulo, via Dio.
31 Tiam Samuel reiris post Saul, kaj Saul adorklini�is anta� la Eternulo.

32 Kaj Samuel diris: Alkonduku al mi Agagon, re�on de Amalek; kaj venis al li Agag en katenoj, kaj Agag diris: Ho, alproksimi�as la maldol�eco de la morto.
33 Kaj Samuel diris: Kiel via glavo seninfanigis virinojn, via patrino fari�os seninfana inter la virinoj. Kaj Samuel dishakis Agagon anta� la Eternulo en Gilgal.

34 Kaj Samuel foriris en la direkto al Rama, kaj Saul iris al sia domo en Gibea de Saul.
35 Kaj Samuel ne plu vidis Saulon �is la tago de sia morto; tamen Samuel funebris pri Saul; kaj la Eternulo beda�ris, ke Li faris Saulon re�o super Izrael.

1 Kaj la Eternulo diris al Samuel: Kiel longe vi funebros pri Saul, kiun Mi trovis nedigna re�i super Izrael? plenigu vian kornon per oleo, kaj iru; Mi sendos vin al Ji�aj la Bet-Le�emano, �ar inter liaj filoj Mi elvidis al Mi re�on.
2 Kaj Samuel diris: Kiel mi iros? Saul a�dos, kaj mortigos min. Sed la Eternulo diris: Prenu kun vi bovidinon, kaj diru: Mi venis, por fari bu�oferon al la Eternulo.
3 Kaj invitu Ji�ajon al la ofero; kaj Mi sciigos al vi, kion vi devas fari, kaj vi sanktoleos al Mi tiun, kiun Mi montros al vi.
4 Kaj Samuel faris tion, kion diris la Eternulo, kaj li venis Bet-Le�emon. Kun timo iris al li renkonte la pleja�uloj de la urbo, kaj diris: �u en paco vi venas?
5 Kaj li respondis: En paco; mi venis, por bu�oferi al la Eternulo; sanktigu vin, kaj venu kun mi por la bu�ofero. Kaj li sanktigis Ji�ajon kaj liajn filojn, kaj invitis ilin al la ofero.
6 Kiam ili venis, li ekvidis Eliabon, kaj diris: Jen anta� la Eternulo estas Lia sanktoleito.
7 Sed la Eternulo diris al Samuel: Ne rigardu lian aspekton kaj lian altan kreskon, �ar Mi mal�atas lin; ne estas tiel, kiel vidas homo: �ar homo vidas tion, kio estas anta� la okuloj, sed la Eternulo rigardas en la koron.
8 Tiam Ji�aj vokis Abinadabon, kaj pasigis lin anta� Samuel; sed �i tiu diris: Anka� �i tiun la Eternulo ne elektis.
9 Kaj Ji�aj pasigis �aman; sed Samuel diris: Anka� �i tiun la Eternulo ne elektis.
10 Tiel Ji�aj pasigis siajn sep filojn anta� Samuel; sed Samuel diris al Ji�aj: La Eternulo ne elektis �i tiujn.
11 Kaj Samuel diris al Ji�aj: �u tio estas jam �iuj knaboj? Kaj �i tiu diris: Restas ankora� la plej juna, li pa�tas nun la �afojn. Kaj Samuel diris al Ji�aj: Sendu, kaj venigu lin, �ar ni ne sidi�os al la tablo, anta� ol li venos �i tien.
12 Kaj li sendis, kaj venigis lin. Kaj li estis ru�a, kun belaj okuloj kaj bonaspekta. Tiam la Eternulo diris: Levi�u, sanktoleu lin, �ar tio estas li.
13 Kaj Samuel prenis la kornon kun la oleo, kaj sanktoleis lin inter liaj fratoj. Kaj la spirito de la Eternulo ekfavoris Davidon de post tiu tago kaj pluen. Kaj Samuel levi�is kaj iris en Raman.

14 Kaj la spirito de la Eternulo fori�is de Saul, kaj ekturmentis lin spirito malbona, sendita de la Eternulo.
15 Kaj la servantoj de Saul diris al li: Jen malbona spirito, sendita de Dio, turmentas vin;
16 tial nia sinjoro diru al siaj servantoj, ke ili elser�u homon, kiu povoscias ludi harpon: kaj kiam atakos vin la malbona spirito, sendita de Dio, li ekludos per sia mano, kaj tiam fari�os al vi bone.
17 Kaj Saul diris al siaj servantoj: Elser�u al mi homon, kiu bone ludas, kaj venigu lin al mi.
18 Tiam unu el la junuloj respondis kaj diris: �e Ji�aj la Bet- Le�emano mi vidis filon, kiu povoscias ludi, kaj li estas fortulo kaj militkapablulo kaj prudenta en siaj paroloj kaj belaspekta, kaj la Eternulo estas kun li.
19 Kaj Saul sendis senditojn al Ji�aj, kaj dirigis: Sendu al mi vian filon David, kiu estas �e la �afoj.
20 Tiam Ji�aj prenis azenon, �ar�itan per pano, kaj felsakon kun vino, kaj unu kapridon, kaj li sendis tion per sia filo David al Saul.
21 Kaj David venis al Saul, kaj ekservis anta� li; kaj �i tiu tre ekamis lin, kaj li fari�is lia armilportisto.
22 Kaj Saul sendis al Ji�aj, por diri: Mi petas, David restu �e mi, �ar li pla�as al mi.
23 Kaj �iufoje, kiam la spirito, sendita de Dio, atakis Saulon, David prenadis la harpon kaj ludadis per sia mano; tiam al Saul fari�adis pli facile kaj bone, kaj la malbona spirito fori�adis de li.

1 La Fili�toj kolektis siajn militistarojn por milito, kaj kuni�is apud So�o de Jehuda, kaj stari�is tendare inter So�o kaj Azeka, en Efes-Damim.
2 Kaj Saul kaj la viroj de Izrael kolekti�is, kaj stari�is tendare en la valo de Ela, kaj pretigis sin por batalo kontra� la Fili�toj.
3 La Fili�toj staris sur la monto unuflanke, kaj la Izraelidoj staris sur la monto duaflanke, kaj la valo estis inter ili.
4 Kaj eliris grandegulo el la tendaroj de la Fili�toj; lia nomo estis Goljat, el Gat; lia alteco estis ses ulnoj kaj unu manlar�o.
5 Kaj kupra kasko estis sur lia kapo, kaj per skvamita kiraso li estis vestita, kaj la pezo de la kiraso estis kvin mil sikloj da kupro.
6 Kaj kupraj arma�etoj estis sur liaj piedoj, kaj kupra �ildo sur liaj �ultroj.
7 La tenilo de lia lanco estis kiel rultrabo de teksisto, kaj la fero de lia lanco havis la pezon de sescent sikloj da fero; kaj anta� li iris �ildoportisto.
8 Kaj li stari�is, kaj ekkriis al la ta�mentoj de Izrael, kaj diris al ili: Por kio vi eliris batale? �u mi ne estas Fili�to, kaj vi sklavoj de Saul? elektu inter vi viron, kaj li malsupreniru al mi.
9 Se li povos batali kun mi kaj venkos min, tiam ni estos viaj sklavoj; sed se mi lin venkos kaj batos, tiam vi estos niaj sklavoj kaj vi servos al ni.
10 Kaj la Fili�to diris: Mi hontigos hodia� la ta�mentojn de Izrael; donu al mi viron, ke ni amba� interbatalu.
11 Kiam Saul kaj �iuj Izraelidoj a�dis la vortojn de tiu Fili�to, ili eksentis teruron kaj tre ektimis.

12 Estis David, filo de tiu Efratano el Bet-Le�em de Jehuda, kies nomo estis Ji�aj kaj kiu havis ok filojn; kaj tiu viro en la tempo de Saul estis jam maljuna, profunda�a inter la viroj.
13 La tri plej maljunaj filoj de Ji�aj iris, sekvante Saulon, en la militon; la nomoj de liaj tri filoj, kiuj iris en la militon, estis: Eliab, la unuenaskito, kaj la dua post li Abinadab, kaj la tria �ama.
14 David estis la plej juna; kaj la tri plej maljunaj iris post Saul.
15 Sed David venadis al Saul kaj reiradis de li, por pa�ti la �afojn de sia patro en Bet-Le�em.
16 La Fili�to eliradis matene kaj vespere, kaj stari�adis dum kvardek tagoj.

17 Kaj Ji�aj diris al sia filo David: Prenu por viaj fratoj �i tiun efon da rostitaj grajnoj kaj �i tiujn dek panojn, kaj kuru en la tendaron al viaj fratoj;
18 kaj �i tiujn dek froma�ojn alportu al la milestro, kaj rigardu, kiel fartas viaj fratoj, kaj prenu ilian komision.
19 Kaj Saul kaj ili kaj �iuj viroj de Izrael estis en la valo de Ela, militante kontra� la Fili�toj.
20 Kaj David levi�is frue matene, lasis la �afojn al la gardisto, prenis la portota�on kaj iris, kiel ordonis al li Ji�aj, kaj venis al la tendaro, kiam la militistaro eliris por sin aran�i kaj oni trumpetis por batalo.
21 Kaj aran�is sin la Izraelidoj kaj la Fili�toj, fronton kontra� fronto.
22 David lasis la vazojn, kiujn li portis, �e la gardisto de ilaroj, kuris al la fronto, kaj demandis pri la farto de siaj fratoj.
23 Dum li parolis kun ili, jen la grandegulo, Goljat la Fili�to estis lia nomo, el Gat, eliris el la vicoj de la Fili�toj kaj komencis paroli kiel anta�e; kaj David tion a�dis.
24 Kaj �iuj Izraelidoj, ekvidinte tiun viron, forkuris de li kaj tre timis.
25 Kaj la Izraelidoj diris: �u vi vidis tiun viron, kiu tiel sin levas? por moki Izraelon li sin levas; kiu lin venkobatos, tiun la re�o ri�igos per granda ri�eco, kaj sian filinon li donos al li, kaj la domon de lia patro li faros libera en Izrael.
26 Tiam David diris al la homoj, kiuj staris apud li: Kio estos farita al la homo, kiu venkobatos tiun Fili�ton kaj deprenos de Izrael la malhonoron? �ar kiu estas tiu necirkumcidita Fili�to, ke li mokas la militistaron de la vivanta Dio?
27 Kaj la popolo diris al li kiel anta�e: Tio estos farita al la homo, kiu venkobatos lin.
28 Kiam lia plej maljuna frato Eliab a�dis, kiel li parolas kun la homoj, ekflamis la kolero de Eliab kontra� David, kaj li diris: Por kio vi venis? kaj sub kies zorgado vi lasis tiun malgrandan �afaron en la dezerto? mi konas vian arogantecon kaj vian malbonan koron; vi venis nur por vidi la batalon.
29 Tiam David diris: Kion do mi nun faris? �u mi venis sen bezono?
30 Kaj li deturnis sin de li al alia flanko, kaj ekparolis kiel anta�e; kaj la homoj respondis al li kiel la unuan fojon.
31 Kiam oni a�dis la vortojn, kiujn diris David, oni raportis al Saul, kaj �i tiu venigis lin.
32 Kaj David diris al Saul: Neniu perdu la kura�on pro li: via sklavo iros kaj batalos kontra� tiu Fili�to.
33 Sed Saul diris al David: Vi ne povas iri kontra� tiun Fili�ton, por batali kontra� li; �ar vi estas knabo, kaj li estas batalisto detempe de siaj plej junaj jaroj.
34 Tiam David diris al Saul: Via sklavo estis �e sia patro pa�tanto de �afoj; kaj venadis leono a� urso kaj forportadis �afon el la �afaro;
35 tiam mi kuradis post tiu, batadis �in, kaj savadis el �ia bu�o; se �i stari�is kontra� mi, mi kaptis �in je la makzelo, batis kaj mortigis �in.
36 Kiel la leonon, tiel anka� la urson via sklavo venkobatis; anka� kun �i tiu necirkumcidita Fili�to estos la sama afero, kiel kun �iu el tiuj, �ar li malhonoras la militistaron de la vivanta Dio.
37 Kaj David diris: La Eternulo, kiu savis min kontra� leono kaj kontra� urso, savos min kontra� �i tiu Fili�to. Tiam Saul diris al David: Iru, kaj la Eternulo estu kun vi.
38 Kaj Saul vestis Davidon per siaj vestoj, kaj metis kupran kaskon sur lian kapon, kaj vestis lin per kiraso.
39 Kaj David zonis lian glavon supre de siaj vestoj, kaj provis iri, �ar li ne kutimis; sed David diris al Saul: Mi ne povas iri en �i tio, �ar mi ne kutimis. Kaj David demetis tion de si.
40 Kaj li prenis sian bastonon en sian manon, kaj elektis al si kvin glatajn �tonojn el la torento, kaj metis ilin en la pa�tistan vazon, kiun li havis, kaj en la saketon, kaj kun la �etilo en la mano li iris al la Fili�to.
41 Kaj la Fili�to eliris kaj komencis alproksimi�i al David, kaj lia �ildoportisto iris anta� li.
42 Kiam la Fili�to ekrigardis kaj vidis Davidon, li mal�atis lin, �ar li estis knabo, ru�vanga kaj belaspekta.
43 Kaj la Fili�to diris al David: �u mi estas hundo, ke vi iras al mi kun bastono? Kaj la Fili�to malbenis Davidon per siaj dioj.
44 Kaj la Fili�to diris al David: Venu al mi, por ke mi donu vian karnon al la birdoj de la �ielo kaj al la bestoj de la kampo.
45 Sed David diris al la Fili�to: Vi iras kontra� min kun glavo, lanco, kaj �ildo; kaj mi iras kontra� vin en la nomo de la Eternulo Cebaot, la Dio de la militistaro de Izrael, kiun vi malhonoris.
46 Hodia� la Eternulo transdonos vin en mian manon, ke mi venkobatu vin kaj deprenu de vi vian kapon, kaj por ke mi donu hodia� la kadavrojn de la Fili�taj ta�mentoj al la birdoj de la �ielo kaj al la bestoj de la tero, por ke eksciu la tuta tero, ke Izrael havas Dion.
47 Kaj ekscios �i tiu tuta komunumo, ke ne per glavo kaj lanco savas la Eternulo, �ar de la Eternulo dependas la milito, kaj Li transdonos vin en niajn manojn.
48 Kaj kiam la Fili�to levi�is kaj ekiris, por alproksimi�i al David, tiam David rapide ekkuris al la fronto kontra� la Fili�ton.
49 Kaj David etendis sian manon al la vazo, kaj prenis el tie �tonon, �etis per la �etilo kaj trafis la Fili�ton en lian frunton, kaj la �tono penetris en lian frunton, kaj li falis kun la viza�o sur la teron.
50 Tiamaniere David venkis la Fili�ton per la �etilo kaj per la �tono, kaj batis la Fili�ton kaj mortigis lin, kvankam glavo ne estis en la mano de David.
51 David alkuris, stari�is super la Fili�to, prenis lian glavon, elprenis �in el la ingo, kaj mortigis lin, kaj dehakis per �i lian kapon. Kiam la Fili�toj vidis, ke ilia fortegulo mortis, ili forkuris.
52 Tiam levi�is la viroj de Izrael kaj Jehuda, kaj ekkriis, kaj postkuris la Fili�tojn �is la eniro en la valon kaj �is la pordego de Ekron. Kaj falis la mortigitoj el la Fili�toj sur la vojo al �aaraim, �is Gat kaj �is Ekron.
53 Kaj la Izraelidoj revenis de la kurado post la Fili�toj kaj disrabis ilian tendaron.
54 Kaj David prenis la kapon de la Fili�to, kaj alportis �in en Jerusalemon, kaj liajn armilojn li metis en sian tendon.

55 Kiam Saul vidis Davidon, elirantan kontra� la Fili�ton, li diris al Abner, la militestro: Kies filo estas �i tiu junulo, Abner? Kaj Abner respondis: Mi �uras per via animo, ho re�o, ke mi ne scias.
56 Kaj la re�o diris: Demandu, kies filo estas �i tiu junulo.
57 Kiam David revenis post la mortigo de la Fili�to, Abner prenis lin kaj venigis lin anta� Saulon, kaj la kapo de la Fili�to estis en lia mano.
58 Kaj Saul diris al li: Kies filo vi estas, junulo? Kaj David respondis: Filo de via sklavo Ji�aj, la Bet-Le�emano.

1 Kiam li finis la paroladon kun Saul, la animo de Jonatan alligi�is al la animo de David, kaj Jonatan ekamis lin kiel sian animon.
2 Kaj Saul prenis lin en tiu tago, kaj ne lasis lin reiri al la domo de sia patro.
3 Kaj Jonatan faris kun David interligon, �ar li ekamis lin kiel sian animon.
4 Kaj Jonatan deprenis la tunikon, kiu estis sur li, kaj donis �in al David, anka� siajn militajn vestojn, inkluzive sian glavon, sian pafarkon, kaj sian zonon.
5 Kaj David iradis �ien, kien sendis lin Saul, kaj agadis prudente; kaj Saul faris lin estro de la militistoj, kaj tio pla�is al la tuta popolo kaj anka� al la servantoj de Saul.

6 Okazis, ke dum ilia revenado, kiam David revenis post la mortigo de la Fili�to, eliris la virinoj el �iuj urboj de Izrael, kantante kaj dancante, renkonte al la re�o Saul, kun tamburinoj, �ojkrioj, kaj cimbaloj.
7 Kaj la ludantaj virinoj kantis unuj al la aliaj, kaj diris:

Saul frapis milojn, Kaj David dekmilojn.

8 Kaj tio tre kolerigis Saulon kaj ne pla�is al li, kaj li diris: Ili donis al David dekmilojn, kaj al mi ili donis milojn; nun mankas al li ankora� nur la re�eco.
9 De tiu tago kaj plue Saul malamike rigardadis Davidon.

10 En la morga�a tago okazis, ke la malbona spirito, sendita de Dio, atakis Saulon, kaj li furiozis en sia domo, kaj David ludis per sia mano, kiel �iutage, kaj en la mano de Saul estis lanco.
11 Kaj Saul �etis la lancon, kaj pensis: Mi alpikos Davidon al la muro. Sed David forturnis sin de li du fojojn.
12 Tiam Saul ektimis Davidon, �ar la Eternulo estis kun li, kaj de Saul Li Sin forturnis.
13 Kaj Saul forigis lin de si kaj faris lin milestro, kaj li iradis kaj venadis anta� la popolo.
14 Kaj David estis prudenta en �iuj siaj agoj, kaj la Eternulo estis kun li.
15 Kaj Saul vidis, ke li agas tre prudente, kaj li timis lin.
16 Sed la tuta Izrael kaj Jehuda amis Davidon pro tio, kiamaniere li iradis kaj venadis anta� ili.

17 Kaj Saul diris al David: Jen estas mia plia�a filino Merab, mi donos �in al vi kiel edzinon; nur estu al mi kura�a kaj konduku la militojn de la Eternulo. �ar Saul pensis: Mia mano lin ne tu�u, sed li pereu de la manoj de la Fili�toj.
18 Sed David diris al Saul: Kiu mi estas, kaj kia estas la vivo de la familio de mia patro en Izrael, ke mi fari�u bofilo de la re�o?
19 Tamen, kiam venis la tempo, ke Merab, la filino de Saul, estu donata al David, �i estis fordonita kiel edzino al Adriel, la Me�olatano.
20 Dume Mi�al, filino de Saul, ekamis Davidon, kaj oni diris tion al Saul, kaj la afero pla�is al li.
21 Kaj Saul pensis: Mi donos �in al li, por ke �i fari�u por li falilo, kaj por ke trafu lin la manoj de la Fili�toj. Kaj Saul diris al David: Per la dua filino fari�u nun mia bofilo.
22 Kaj Saul ordonis al siaj servantoj: Parolu al David sekrete, kaj diru: Jen la re�o vin favoras, kaj �iuj liaj servantoj vin amas; boparenci�u do nun kun la re�o.
23 Kaj la servantoj de Saul diris tiujn vortojn al David; sed David diris: �u vi opinias, ke estas afero facila boparenci�i kun la re�o? mi estas ja homo malri�a kaj ne eminenta.
24 Kaj la servantoj de Saul raportis al li, dirante: Tiajn vortojn diris David.
25 Tiam Saul diris: Tiamaniere diru al David: La re�o ne deziras alian edzi�an donacon krom cent prepucioj de Fili�toj, por ven�i al la malamikoj de la re�o. Kaj Saul esperis faligi Davidon per la manoj de la Fili�toj.
26 Kaj liaj servantoj diris al David tiujn vortojn, kaj al David pla�is la afero, ke li boparenci�os kun la re�o. Kaj anta� ol venis la destinita tempo,
27 David levi�is kaj iris kun siaj viroj kaj mortigis el la Fili�toj ducent virojn, kaj David alportis iliajn prepuciojn en plena nombro al la re�o, por boparenci�i kun la re�o. Kaj Saul donis al li sian filinon Mi�al kiel edzinon.
28 Kaj Saul vidis kaj komprenis, ke la Eternulo estas kun David, kaj ke Mi�al, la filino de Saul, lin amas.
29 Tiam Saul ankora� pli ektimis Davidon, kaj Saul fari�is malamiko de David por �iam.

30 La estroj de la Fili�toj eliradis, kaj �iufoje, kiam ili eliris, David agis pli prudente ol �iuj servantoj de Saul, kaj lia nomo fari�is tre glora.

1 Saul diris al sia filo Jonatan kaj al �iuj siaj servantoj, ke ili mortigu Davidon.
2 Sed Jonatan, filo de Saul, tre amis Davidon. Kaj Jonatan sciigis al David, dirante: Mia patro Saul intencas mortigi vin; tial gardu vin, mi petas, morga� matene: iru en sekretan lokon kaj ka�u vin.
3 Kaj mi eliros kaj stari�os apud mia patro sur tiu kampo, kie vi estos, kaj mi parolos pri vi al mia patro; kaj kiam mi vidos, kiel la afero staras, mi diros al vi.
4 Kaj Jonatan parolis pri David bonon al sia patro Saul, kaj diris al li: La re�o ne peku kontra� sia sklavo David, �ar li ne pekis kontra� vi kaj �ar liaj agoj estas tre bonaj por vi;
5 li riskis sian vivon kaj mortigis la Fili�ton, kaj la Eternulo faris grandan savon al la tuta Izrael; vi tion vidis, kaj vi �ojis; kial do vi volas peki kontra� senkulpa sango kaj mortigi Davidon senka�ze?
6 Kaj Saul a�skultis la vo�on de Jonatan, kaj Saul �uris: Mi �uras per la Eternulo, li ne mortos.
7 Tiam Jonatan alvokis Davidon, kaj Jonatan rakontis al li �ion �i tion; kaj Jonatan alkondukis Davidon al Saul, ke li estu anta� �i tiu kiel anta�e.

8 Komenci�is denove milito; kaj David eliris kaj batalis kontra� la Fili�toj, kaj frapis ilin per granda frapo, kaj ili forkuris de li.
9 Sed la malbona spirito, sendita de la Eternulo, denove venis sur Saulon, kiam li sidis en sia domo kaj lia lanco estis en lia mano kaj David ludis per la mano.
10 Kaj Saul intencis alpiki per la lanco Davidon al la muro; sed David forsaltis de Saul, kaj la lanco enpiki�is en la muron, kaj David forkuris kaj savi�is en tiu nokto.
11 Tiam Saul sendis senditojn al la domo de David, por fari gardon kontra� li kaj mortigi lin matene. Sed al David diris lia edzino Mi�al jene: Se vi ne savos vian animon en �i tiu nokto, vi morga� estos mortigita.
12 Kaj Mi�al malsuprenigis Davidon per la fenestro, kaj li foriris, forkuris, kaj savi�is.
13 Poste Mi�al prenis doman dion, metis �in sur la liton, �irka� �ian kapon �i metis tapi�on el kapra felo, kaj kovris �in per vesto.
14 Kiam Saul sendis senditojn, por preni Davidon, �i diris: Li estas malsana.
15 Saul sendis la senditojn, ke ili rigardu Davidon, kaj li diris al ili: Alportu lin al mi kun la lito, por ke oni mortigu lin.
16 La senditoj venis, kaj vidis, ke sur la lito estas doma dio kaj �irka� �ia kapo estas tapi�o el kapra felo.
17 Kaj Saul diris al Mi�al: Kial vi tiel trompis min kaj foririgis mian malamikon, ke li savi�u? Kaj Mi�al diris al Saul: Li diris al mi: Foririgu min, �ar alie mi vin mortigos.

18 Dume David forkuris kaj savi�is, kaj venis al Samuel en Raman, kaj rakontis al li �ion, kion faris al li Saul. Kaj li kaj Samuel iris kaj restis en Najot.
19 Kaj oni raportis al Saul, dirante: Jen David estas nun en Najot, en la regiono de Rama.
20 Tiam Saul sendis senditojn, por preni Davidon. Sed ili ekvidis aron da profetoj, kiuj estis profetantaj, kaj Samuelon, kiu staris super ili; kaj venis sur la senditojn de Saul la spirito de Dio, kaj ili anka� ekprofetis.
21 Kiam oni tion raportis al Saul, li sendis aliajn senditojn; sed anka� ili ekprofetis. Kaj Saul plue sendis triajn senditojn, sed anka� ili ekprofetis.
22 Tiam li mem iris en Raman, kaj venis al la granda puto, kiu estas en Se�u, kaj demandis: Kie estas Samuel kaj David? Kaj oni respondis: En Najot, en la regiono de Rama.
23 Kaj li iris tien, en Najoton en la Rama regiono; sed tiam anka� sur lin venis la spirito de Dio, kaj li iris �iam profetante, �is li venis en Najoton en la Rama regiono.
24 Kaj li anka� demetis siajn vestojn, kaj li anka� profetis anta� Samuel, kaj li ku�is senveste dum tiu tuta tago kaj dum la tuta nokto. Tial oni diras: �u anka� Saul estas inter la profetoj?

1 Sed David forkuris el Najot en la Rama regiono, kaj venis, kaj diris al Jonatan: Kion mi faris? kio estas mia krimo? kaj kio estas mia peko anta� via patro, ke li volas forpreni mian animon?
2 Sed tiu diris al li: Tio certe ne fari�os, vi ne mortos; mia patro faras nenian aferon grandan a� malgrandan, ne sciigante tion al mi; kial do mia patro ka�us anta� mi �i tiun aferon? tio ne fari�os.
3 Tiam David plue �uris kaj diris: Via patro scias bone, ke vi favoras min, tial li diris al si: Jonatan ne devas scii �i tion, por ke li ne aflikti�u; vere, kiel vivas la Eternulo kaj kiel vivas via animo, inter mi kaj la morto estas nur unu pa�o.
4 Kaj Jonatan diris al David: Kion ajn via animo diros, tion mi faros por vi.
5 Tiam David diris al Jonatan: Jen morga� estos monatkomenco, kaj mi devas sidi kun la re�o �e la tagman�o; permesu, ke mi foriru kaj ka�u min sur la kampo �is vespero de la tria tago.
6 Se via patro demandos pri mi, tiam diru: David forte petis min, ke li kuru al sia urbo Bet-Le�em, �ar tie estas �iujara oferado de la tuta familio.
7 Se li diros: Bone, tiam estos paco al via sklavo; sed se li ekkoleros, tiam sciu, ke malbono jam estas decidita de li.
8 Faru do favorkora�on al via sklavo, �ar vi akceptis vian sklavon kun vi en interligon anta� la Eternulo; kaj se mi havas sur mi ian kulpon, tiam mortigu min vi; sed por kio vi venigus min al via patro?
9 Sed Jonatan diris: Neniam tio fari�u al vi, ke mi scius, ke mia patro decidis malbonon kontra� vi, kaj mi ne sciigus tion al vi.
10 Kaj David diris al Jonatan: Kiu diros al mi, se via patro donos al vi respondon kruelan?
11 Jonatan diris al David: Venu, ni eliros sur la kampon. Kaj amba� eliris sur la kampon.

12 Tiam Jonatan diris al David: La Eternulo, Dio de Izrael, se mi esploros mian patron �is postmorga�, kaj konvinki�os, ke li estas favora al David, kaj se mi tiam ne sendos al vi kaj ne malka�os al viaj oreloj--
13 tiam la Eternulo punu kaj repunu Jonatanon. Sed se al mia patro pla�os io malbona kontra� vi, tion mi anka� malka�os al viaj oreloj, kaj mi forliberigos vin, ke vi iru en paco; kaj la Eternulo estu kun vi, kiel Li estis kun mia patro.
14 Kaj se mi ankora� vivos, �u vi ne agos kun mi favorkore, ke mi ne mortu?
15 Kaj vian favorkorecon ne fortiru de mia domo eterne, e� ne tiam, kiam la Eternulo ekstermos �iujn malamikojn de David de sur la tero.
16 Tiamaniere faris Jonatan interligon kun la domo de David, se la Eternulo punos la malamikojn de David.
17 Kaj Jonatan plue �uris al David pri sia amo al li, �ar li amis lin kiel sian animon.
18 Kaj Jonatan diris al li: Morga� estos komenco de monato, kaj oni demandos pri vi, �ar oni rimarkos vian sidlokon.
19 En la tria tago rapidu kaj venu al la loko, kie vi ka�is vin dum la labora tago, kaj vi sidos apud la �tono Ezel.
20 Kaj mi pafos preter �in tri sagojn, kvaza� pafante al celo.
21 Kaj poste mi sendos junulon, dirante: Iru, trovu la sagojn. Se mi diros al la junulo: Jen la sagoj estas anta� vi, prenu ilin kaj venu--tiam estas paco al vi kaj nenio minacas, kiel vivas la Eternulo.
22 Sed se mi tiel diros al la junulo: Jen la sagoj estas post vi malproksime--tiam foriru, �ar la Eternulo vin forsendas.
23 Kaj koncerne tion, kion parolis inter ni mi kaj vi, la Eternulo estu inter mi kaj vi por �iam.

24 Tiam David ka�is sin sur la kampo. Kaj kiam estis la monatkomenco, la re�o sidi�is al tagman�o;
25 kaj kiam la re�o sidi�is sur sia loko, kiel �iufoje, sur la sidloko apud la muro, Jonatan levi�is, kaj Abner sidi�is apud Saul, kaj la loko de David restis neokupita.
26 Sed Saul diris nenion en tiu tago, �ar li pensis: Io okazis al li, ver�ajne li estas malpura, li ne puri�is.
27 Estis la dua tago de la monatkomenco, kaj la loko de David restis neokupita. Tiam Saul diris al sia filo Jonatan: Kial la filo de Ji�aj ne venis hiera� nek hodia� al la tagman�o?
28 Kaj Jonatan respondis al Saul: David forte petis min, ke li iru Bet-Le�emon,
29 kaj li diris: Forliberigu min, �ar ni havas en la urbo familian oferadon, kaj mia frato ordonis al mi esti tie; tial nun, se vi estas favora al mi, permesu, ke mi rapidu tien kaj ke mi vidu miajn fratojn. Tial li ne venis al la tablo de la re�o.
30 Tiam ekflamis la kolero de Saul kontra� Jonatan, kaj li diris al li: Ho, filo de obstina virino! �u mi ne scias, ke vi elektis al vi la filon de Ji�aj, por via malhonoro kaj por la malhonoro de via patrino?
31 �ar tiel longe, kiel la filo de Ji�aj vivos sur la tero, ne fortiki�os vi nek via regno. Nun sendu, kaj venigu lin al mi, �ar li meritas la morton.
32 Sed Jonatan respondis al sia patro Saul kaj diris al li: Pro kio oni mortigu lin? kion li faris?
33 Tiam Saul �etis sur lin la lancon, por frapi lin. Tiam Jonatan komprenis, ke �e lia patro �i estas afero decidita, mortigi Davidon.
34 Kaj Jonatan en forta kolero levis sin de �e la tablo; kaj li nenion man�is en tiu dua tago de la monatkomenco; �ar li mal�ojis pro David, ke lia patro tiel insultis lin.

35 En la sekvanta mateno Jonatan eliris sur la kampon en la tempo interkonsentita kun David, kaj malgranda knabo estis kun li.
36 Kaj li diris al sia knabo: Kuru, trovu la sagojn, kiujn mi pafas. La knabo kuris, kaj li paf�etis la sagon malproksime trans lin.
37 Kiam la knabo venis al la loko, kien Jonatan paf�etis la sagon, Jonatan ekkriis al la junulo, dirante: La sago ku�as ja post vi malproksime.
38 Kaj Jonatan kriis al la knabo: Tuj, rapidu, ne staru. Kaj la knabo de Jonatan kolektis la sagojn kaj venis al sia sinjoro.
39 Kaj la knabo nenion sciis; nur Jonatan kaj David sciis la aferon.
40 Jonatan fordonis siajn armilojn al la knabo, kiu estis �e li, kaj diris al li: Iru, portu en la urbon.
41 Kiam la knabo foriris, David levi�is de la suda flanko, �etis sin viza�altere, kaj salutis tri fojojn; kaj ili kisis sin reciproke, kaj ploris amba� kune, sed David pli.
42 Kaj Jonatan diris al David: Iru en paco, kiel ni �uris amba� per la nomo de la Eternulo, dirante: La Eternulo estu inter mi kaj vi, inter mia idaro kaj via idaro eterne. Kaj li levi�is kaj foriris, kaj Jonatan venis en la urbon.

1 Kaj David venis en Nobon al la pastro A�imele�, kaj A�imele� time eliris renkonte al David, kaj diris al li: Kial vi estas sola kaj neniu estas kun vi?
2 Kaj David respondis al la pastro A�imele�: La re�o ion komisiis al mi, kaj diris al mi: Neniu ion sciu pri la afero, por kiu mi sendas vin kaj kiun mi komisiis al vi; tial por miaj junuloj mi destinis lokon tian kaj tian.
3 Nun kion vi havas sub la mano? donu en mian manon kvin panojn, a� tion, kio trovi�os.
4 Kaj la pastro respondis al David kaj diris: Simplan panon mi ne havas sub mia mano, estas nur pano sankta, se la junuloj nur detenis sin de virinoj.
5 Tiam David respondis al la pastro kaj diris al li: Virinoj estas for de ni de hiera� kaj anta�hiera�, de la momento, kiam mi eliris, kaj la apartena�oj de la junuloj estas sanktaj; se la vojo estas malsankta, �i ankora� hodia� sankti�os per la apartena�oj.
6 Tiam la pastro donis al li la sankta�on, �ar ne estis tie pano krom la panoj de propono, kiuj estis forprenitaj de anta� la Eternulo, por meti varman panon post la formeto de tiuj.
7 Tie unu el la servantoj de Saul estis en�losita en tiu tago anta� la Eternulo; lia nomo estis Doeg la Edomido, la �efa el la pa�tistoj de Saul.
8 Kaj David diris al A�imele�: �u vi ne havas sub via mano lancon a� glavon? �ar nek mian glavon, nek miajn aliajn batalilojn mi prenis kun mi, �ar la afero de la re�o estis ur�a.
9 Tiam la pastro diris: La glavo de Goljat, la Fili�to, kiun vi mortigis en la valo de Ela, jen �i estas, envolvita en vesto, malanta� la efodo. Se vi volas preni �in al vi, prenu, �ar ne havi�as alia krom �i tiu. Kaj David diris: Ne ekzistas simila al �i, donu �in al mi.

10 Kaj David levi�is kaj forkuris en tiu tago de Saul, kaj venis al A�i�, re�o de Gat.
11 Kaj la servantoj de A�i� diris al li: Tio estas ja David, re�o de la lando! pri li oni ja kantis, dancante, kaj dirante:

Saul frapis milojn, Kaj David dekmilojn!

12 David metis tiujn vortojn en sian koron, kaj tre ektimis A�i�on, la re�on de Gat.
13 Tial li �an�is sian aspekton anta� iliaj okuloj, furiozis inter iliaj manoj, desegnis sur la pordoj de la pordego, kaj fluigis salivon sur sian barbon.
14 Tiam A�i� diris al siaj servantoj: Vi vidas ja, ke �i tiu homo estas freneza; kial do vi venigis lin al mi?
15 �u mankas al mi frenezuloj, ke vi alkondukis �i tiun, ke li faru freneza�ojn anta� mi? �u tia povas eniri en mian domon?

1 Kaj David foriris de tie, kaj savi�is en la kaverno Adulam. Kiam tion a�dis liaj fratoj kaj la tuta domo de lia patro, ili venis al li tien.
2 Kaj kolekti�is al li �iuj viroj premataj, �ulduloj, afliktitoj, kaj li fari�is ilia estro; ili estis kun li �irka� kvarcent viroj.

3 Kaj de tie David iris en Micpen de Moab, kaj li diris al la re�o de Moab: Permesu al mia patro kaj al mia patrino resti �e vi, �is mi ekscios, kion faros al mi Dio.
4 Kaj li alkondukis ilin al la re�o de Moab, kaj ili restis �e li la tutan tempon, kiun David estis en la fortika�o.
5 Sed la profeto Gad diris al David: Ne restu en la fortika�o; iru kaj venu en la landon de Jehuda. Kaj David iris kaj venis en la arbaron �eret.

6 Saul a�dis, ke aperis David kaj la viroj, kiuj estis kun li. Saul tiam sidis en Gibea sub la tamarisko sur la alta�o, kaj lia lanco estis en lia mano, kaj �iuj liaj servantoj staris apud li.
7 Kaj Saul diris al siaj servantoj, kiuj staris apud li: A�skultu, idoj de Benjamen: �u al �iuj el vi la filo de Ji�aj donos kampojn kaj vinber�ardenojn? �u vin �iujn li faros milestroj kaj centestroj?
8 �ar vi �iuj faris konspiron kontra� mi, kaj neniu sciigis al miaj oreloj, ke mia filo faris interligon kun la filo de Ji�aj, kaj neniu el vi kompatas min kaj sciigis al miaj oreloj, ke mia filo instigis mian sklavon kontra� mi, por fari insidon, kiel nun.
9 Tiam respondis Doeg la Edomido, kiu staris kun la servantoj de Saul, kaj li diris: Mi vidis, ke la filo de Ji�aj venis en Nobon al A�imele�, filo de A�itub.
10 Kaj �i tiu demandis pri li la Eternulon, kaj donis al li man�a�on, kaj anka� la glavon de la Fili�to Goljat li donis al li.
11 Tiam la re�o sendis voki la pastron A�imele�, filo de A�itub, kaj la tutan domon de lia patro, la pastrojn, kiuj estis en Nob, kaj ili �iuj venis al la re�o.
12 Kaj Saul diris: A�skultu, filo de A�itub! Kaj �i tiu respondis: Jen mi estas, mia sinjoro.
13 Kaj Saul diris al li: Kial vi faris konspiron kontra� mi, vi kaj la filo de Ji�aj, kiam vi donis al li panon kaj glavon, kaj demandis pri li Dion, por ke li levi�u kontra� mi inside, kiel nun?
14 Kaj A�imele� respondis al la re�o kaj diris: Kiu do el �iuj viaj servantoj estas tiel fidela, kiel David, kiu estas bofilo de la re�o kaj fervore vin obeas kaj estas estimata en via domo?
15 �u hodia� mi komencis demandi pri li Dion? neniel mi tion farus! la re�o ne kulpigu pri tio sian sklavon, nek la tutan domon de mia patro; �ar via sklavo sciis pri �io �i tio nenion malgrandan nek grandan.
16 Sed la re�o diris: Vi devas morti, A�imele�, vi kaj la tuta domo de via patro.
17 Kaj la re�o diris al la kuristoj, kiuj staris apud li: Turnu vin kaj mortigu la pastrojn de la Eternulo, �ar ili estas en interkonsento kun David; ili sciis, ke li estas forkurinto, kaj tamen ili ne raportis al mi. Sed la servantoj de la re�o ne volis levi siajn manojn, por frapi la pastrojn de la Eternulo.
18 Tiam la re�o diris al Doeg: Turnu vin vi kaj frapu la pastrojn. Kaj Doeg la Edomido sin turnis kaj frapis la pastrojn, kaj mortigis en tiu tago okdek kvin virojn, kiuj portis linajn efodojn.
19 Kaj Nobon, la urbon de la pastroj, li frapis per la akra�o de la glavo, la virojn kaj virinojn, infanojn kaj su�infanojn, bovojn kaj azenojn kaj �afojn, �ion per la akra�o de la glavo.
20 Sed forsavi�is unu filo de A�imele�, filo de A�itub; lia nomo estis Ebjatar; li forkuris al David.
21 Kaj Ebjatar rakontis al David, ke Saul mortigis la pastrojn de la Eternulo.
22 Tiam David diris al Ebjatar: Mi sciis en tiu tago, kiam tie estis Doeg la Edomido, ke li certe raportos al Saul; mi estas kulpa pri �iuj animoj de via patrodomo.
23 Restu �e mi, ne timu; �ar kiu ser�os mian animon, tiu ser�os anka� vian animon; sed vi estos gardata �e mi.

1 Oni raportis al David la sciigon: Jen la Fili�toj militas kontra� Keila kaj prirabas la dra�ejojn.
2 Tiam David demandis la Eternulon, dirante: �u mi iru kaj frapu tiujn Fili�tojn? Kaj la Eternulo diris al David: Iru kaj frapu la Fili�tojn, kaj savu Keilan.
3 Sed la viroj de David diris al li: Jen �i tie en Judujo ni timas; kiel do estos, kiam ni iros al Keila, al la ta�mentoj de la Fili�toj?
4 Tiam David denove demandis la Eternulon, kaj la Eternulo respondis al li, dirante: Levi�u, iru al Keila, �ar Mi transdonos la Fili�tojn en viajn manojn.
5 Kaj David kun siaj viroj iris al Keila kaj batalis kontra� la Fili�toj kaj forpelis iliajn brutojn kaj frapis ilin per granda frapo; tiamaniere David savis la lo�antojn de Keila.

6 Kiam Ebjatar, filo de A�imele�, forkuris al David en Keilan, li kunportis kun si efodon.
7 Oni raportis al Saul, ke David venis en Keilan. Tiam Saul diris: Dio transdonis lin en mian manon, �ar li estas en�losita, enirinte en urbon, kiu havas pordojn kaj riglilojn.
8 Kaj Saul kunvokigis la tutan popolon por milito, por iri al Keila, por sie�i Davidon kaj liajn virojn.
9 Kiam David eksciis, ke Saul intencas malbonon kontra� li, li diris al la pastro Ebjatar: Donu la efodon.
10 Kaj David diris: Ho Eternulo, Dio de Izrael, Via sklavo a�dis, ke Saul intencas veni al Keila, por pereigi la urbon pro mi.
11 �u transdonos min la lo�antoj de Keila en lian manon? �u venos �i tien Saul, kiel a�dis Via sklavo? Ho Eternulo, Dio de Izrael, diru tion al Via sklavo! Kaj la Eternulo diris: Li venos.
12 Kaj David diris: �u la lo�antoj de Keila transdonos min kaj miajn homojn en la manon de Saul? Kaj la Eternulo diris: Ili transdonos.
13 Tiam levi�is David kun siaj viroj, �irka� sescent homoj, kaj eliris el Keila, kaj iris, kien ili povis iri. Kaj al Saul oni raportis, ke David fori�is el Keila, kaj tial li decidis ne eliri.

14 Sed David restis en la dezerto en nealirebla loko, kaj li restis sur la monto en la dezerto Zif. Saul �iam ser�is lin, sed Dio ne transdonis lin en lian manon.
15 David vidis, ke Saul eliris, por ser�i lian animon; kaj David estis en la dezerto Zif, inter arbeta�oj.
16 Kaj levi�is Jonatan, filo de Saul, kaj iris al David en la arbeta�ojn, kaj kura�igis lin per la nomo de Dio,
17 kaj diris al li: Ne timu, �ar ne atingos vin la mano de mia patro Saul; kaj vi re�os super Izrael, kaj mi estos la dua post vi, kaj e� mia patro Saul tion bone scias.
18 Kaj ili amba� faris interligon anta� la Eternulo; kaj David restis en la arbeta�aro, kaj Jonatan iris al sia domo.
19 Dume Zifanoj venis al Saul en Gibean, kaj diris: David sin ka�as �e ni en nealirebla loko, inter arbeta�oj, sur la monteto �a�ila, kiu estas sude de la dezerto;
20 kaj nun la� la tuta deziro de via koro, ho re�o, iru tien, kaj ni transdonos lin en la manon de la re�o.
21 Kaj Saul diris: La Eternulo benu vin pro tio, ke vi kompatis min.
22 Iru, mi petas, informi�u ankora�, kaj ekkonu kaj rigardu lian lokon, kie pa�as lia piedo, kaj kiu lin tie vidis; �ar oni diris al mi, ke li estas tre ruza.
23 Kaj rigardu kaj eksciu �iujn ka�ejojn, kie li sin ka�as, kaj revenu al mi kun certeco, kaj tiam mi iros kun vi. Se li trovi�as en la lando, mi ser�os lin en �iuj milejoj de Jehuda.
24 Ili levi�is kaj iris en Zifon anta� Saul. Sed David kaj liaj homoj estis en la dezerto Maon, sur la ebena�o sude de la dezerto.
25 Kiam Saul kun siaj homoj iris, por ser�i, oni sciigis Davidon, kaj li malsupreniris al la roko kaj restis en la dezerto Maon. Kaj kiam Saul a�dis tion, li postkuris Davidon en la dezerto Maon.
26 Saul iris sur unu flanko de la monto, kaj David kun siaj homoj sur la dua flanko. David rapidis foriri de Saul, kaj Saul kun siaj homoj penis �irka�i Davidon kaj liajn homojn, por kapti ilin.
27 Sed venis sendito al Saul, kaj diris: Rapide iru, �ar la Fili�toj atakis la landon.
28 Tiam Saul �esis postkuri Davidon, kaj iris kontra� la Fili�tojn; tial oni donis al tiu loko la nomon Roko de Disi�o.
29 Kaj David levi�is de tie, kaj eklo�is sur nealirebla loko de En-Gedi.

1 Kiam Saul revenis de sia iro kontra� la Fili�toj, oni raportis al li, dirante: Jen David estas en la dezerto En-Gedi.
2 Tiam Saul prenis tri mil virojn, elektitajn el la tuta Izrael, kaj iris ser�i Davidon kaj liajn homojn sur la rokoj de la ibeksoj.
3 Kaj li venis al la bara�oj de la �afoj �e la vojo; tie estis kaverno; kaj Saul eniris tien por natura bezono. Kaj David kun siaj homoj estis en la profundo de la kaverno.
4 Tiam la homoj de David diris al li: Jen estas la tago, pri kiu la Eternulo diris al vi: Jen Mi transdonos vian malamikon en viajn manojn, por ke vi faru al li tion, kio pla�os al vi. Sed David levi�is, kaj nerimarkite detran�is anguleton de la vesto de Saul.
5 Tamen post tio la koro de David ekbatis en li pro tio, ke li detran�is la vestanguleton de Saul.
6 Kaj li diris al siaj homoj: La Eternulo gardu min, ke mi ne faru tian faron al mia sinjoro, al la sanktoleito de la Eternulo, etendante mian manon kontra� lin; li estas ja sanktoleito de la Eternulo.
7 Kaj David repu�is siajn homojn per la vortoj, kaj ne permesis al ili levi�i kontra� Saulon. Kaj Saul levi�is el la kaverno kaj iris sur la vojon.
8 Post tio levi�is David kaj eliris el la kaverno, kaj kriis post Saul jene: Mia sinjoro, ho re�o! Saul ekrigardis malanta�en, kaj tiam David klinis sian viza�on al la tero kaj adorklini�is.
9 Kaj David diris al Saul: Kial vi a�skultas la vortojn de homoj, kiuj diras: Jen David ser�as malbonon kontra� vi?
10 Jen hodia� viaj okuloj vidis, ke la Eternulo transdonis vin hodia� en mian manon en la kaverno, kaj oni diris, ke mi mortigu vin; sed mi indulgis vin, kaj mi diris: Mi ne etendos mian manon kontra� mian sinjoron, �ar li estas sanktoleito de la Eternulo.
11 Mia patro, rigardu kaj vidu la anguleton de via vesto en mia mano; el tio, ke mi detran�is la anguleton de via vesto, sed ne mortigis vin, sciu kaj vidu, ke mi ne havas malbonon nek krimon en mia mano kaj mi ne pekis kontra� vi; sed vi postkuras mian animon, por preni �in.
12 La Eternulo ju�u inter mi kaj vi, kaj la Eternulo ven�u al vi pro mi; sed mia mano ne estos sur vi.
13 Kiel diras antikva proverbo: De malpiuloj eliras malpia�o; sed mia mano ne estos sur vi.
14 Post kiu eliris la re�o de Izrael? kiun vi postkuras? malvivan hundon, unu pulon.
15 La Eternulo estu ju�anto kaj ju�u inter mi kaj vi, kaj Li rigardu kaj prizorgu mian proceson kaj defendu min kontra� via mano.
16 Kaj kiam David finis la paroladon de tiuj vortoj al Saul, Saul diris: �u tio estas via vo�o, mia filo David? Kaj Saul levis sian vo�on kaj ekploris.
17 Kaj li diris al David: Vi estas pli justa ol mi; �ar vi repagis al mi per bono, dum mi repagis al vi per malbono.
18 Kaj hodia� vi montris al mi, kiel vi agis bone kun mi; �ar la Eternulo transdonis min en vian manon, kaj vi ne mortigis min.
19 Kiam homo trovas sian malamikon, �u li forliberigas lin en bona maniero? La Eternulo repagu al vi per bono pro tio, kion vi hodia� faris al mi.
20 Kaj jen nun mi eksciis, ke vi fari�os re�o, kaj fortiki�os en via mano la regno de Izrael.
21 �uru do al mi per la Eternulo, ke vi ne ekstermos mian idaron post mi kaj vi ne malaperigos mian nomon el la domo de mia patro.
22 Kaj David �uris al Saul. Tiam Saul foriris al sia domo, kaj David kun siaj homoj iris en la rifu�ejon.

1 Samuel mortis; kaj kolekti�is �iuj Izraelidoj, kaj priploris lin kaj enterigis lin en lia domo en Rama. Kaj David levi�is, kaj foriris en la dezerton Paran.

2 Estis viro en Maon, kiu havis siajn aferojn en Karmel; tiu homo estis tre potenca, li havis tri mil �afojn kaj mil kaprojn. Tiam oni estis tondanta liajn �afojn en Karmel.
3 La nomo de tiu viro estis Nabal, kaj la nomo de lia edzino estis Abigail. La virino estis prudenta kaj belaspekta; sed la viro estis malmola kaj malbona en siaj agoj, kaj li estis Kalebido.
4 Kiam David a�dis en la dezerto, ke Nabal tondas siajn �afojn,
5 tiam David sendis dek junulojn, kaj David diris al la junuloj: Iru Karmelon, kaj venu al Nabal kaj salutu lin en mia nomo,
6 kaj diru: Feli�on al vi! paco estu al vi, paco al via domo, kaj paco al �io, kio apartenas al vi.
7 Mi a�dis, ke oni tondas al vi la �afojn. Nu, viaj pa�tistoj estis kun ni, kaj ni ne ofendis ilin, kaj nenio perdi�is �e ili dum la tuta tempo, kiun ili estis en Karmel.
8 Demandu viajn junulojn, kaj ili diros al vi; tial miaj junuloj akiru vian favoron, tiom pli, ke ni venis al festa tago; donu afable, kion trovos via mano, al viaj sklavoj kaj al via filo David.
9 Kaj la servantoj de David iris, kaj diris al Nabal �iujn tiujn vortojn en la nomo de David, kaj haltis.
10 Sed Nabal respondis al la servantoj de David, dirante: Kiu estas David? kaj kiu estas la filo de Ji�aj? nun estas multe da tiaj servantoj, kiuj fori�is de siaj sinjoroj.
11 �u mi prenu mian panon kaj mian akvon, kaj mian viandon, kiun mi bu�igis por miaj tondantoj, kaj mi donu tion al homoj, pri kiuj mi ne scias, de kie ili estas?
12 Kaj la servantoj de David ekiris returne sian vojon, kaj revenis kaj raportis al li �iujn tiujn vortojn.
13 Tiam David diris al siaj homoj: Zonu �iu sian glavon! Kaj ili zonis �iu sian glavon, kaj anka� David zonis sian glavon; kaj iris kun David �irka� kvarcent viroj, kaj ducent restis �e la armilaro.
14 Sed al Abigail, edzino de Nabal, unu el la servantoj raportis, dirante: Jen David sendis senditojn el la dezerto, por deziri feli�on al nia sinjoro, sed li forofendis ilin;
15 kaj tiuj homoj estis tre bonaj por ni, kaj ili ne ofendis nin, kaj nenio perdi�is �e ni dum la tuta tempo, kiun ni iradis kun ili, estante sur la kampo;
16 muro ili estis por ni kiel en la nokto, tiel en la tago, la tutan tempon, kiun ni estis kun ili, pa�tante la �afojn;
17 tial nun pripensu kaj rigardu, kion vi devas fari, �ar decidita estas malbono kontra� nia sinjoro kaj kontra� lia tuta domo; kaj li estas ja malhumila homo, oni ne povas paroli kun li.
18 Tiam Abigail rapide prenis ducent panojn kaj du felsakojn da vino kaj kvin pretigitajn �afojn kaj kvin mezurojn da rostitaj grajnoj kaj cent kukojn sekvinberajn kaj ducent kukojn figajn, kaj metis �ion sur azenojn.
19 Kaj �i diris al siaj servantoj: Iru anta� mi, jen mi venas post vi. Sed al sia edzo Nabal �i nenion diris.
20 Dum �i estis rajdanta sur la azeno kaj mallevi�anta al la bazo de la monto, jen David kun siaj homoj mallevi�as renkonte al �i, kaj �i renkonti�is kun ili.
21 Dume David estis dirinta: Nur vane mi gardis la apartena�on de tiu homo en la dezerto, ke nenio perdi�is el lia havo; li repagis al mi malbonon pro bono;
22 tiel Dio faru al la malamikoj de David kaj pli: el �io, kio apartenas al li, mi restigos �is la morga�a mateni�o neniun virseksulon.
23 Kiam Abigail ekvidis Davidon, �i rapide deiris de la azeno, kaj �etis sin anta� David viza�altere kaj adorklini�is �is la tero.
24 Kaj �i �etis sin anta� liajn piedojn, kaj diris: Sur mi, mia sinjoro, estas la krimo; permesu, ke via sklavino parolu al viaj oreloj, kaj a�skultu la vortojn de via sklavino.
25 Mia sinjoro ne atentu tiun malvirtan viron Nabal, �ar kia estas lia nomo, tia li mem estas: Nabal estas lia nomo, kaj malsa�econ li havas en si; kaj mi, via sklavino, ne vidis la servantojn de mia sinjoro, kiujn vi sendis.
26 Kaj nun, mia sinjoro, kiel vivas la Eternulo kaj kiel vivas via animo, la Eternulo retenas vin, ke vi ne falu en sangon kaj ke vi ne helpu vin per via propra mano; nun estu kiel Nabal viaj malamikoj, kaj tiuj, kiuj deziras malbonon al mia sinjoro.
27 Kaj jen �i tiu bena�o, kiun via sklavino alportis al mia sinjoro; �i estu donita al la servantoj, kiuj sekvas mian sinjoron.
28 Pardonu, mi petas, la krimon de via sklavino, �ar la Eternulo aran�os al mia sinjoro domon fidindan, pro tio, ke mia sinjoro militas la militojn de la Eternulo; kaj malbono neniam estu trovata �e vi.
29 Se levi�is homo, por vin persekuti kaj ser�i vian animon, la animo de mia sinjoro tamen estas �irka�barita per �irka�baro de vivo �e la Eternulo, via Dio; sed la animo de viaj malamikoj estos for�etita kvaza� per �etilo.
30 Kiam la Eternulo faros al mia sinjoro �ion bonan, kiun Li promesis, kaj faros vin estro super Izrael,
31 tiam �i tio ne estu por vi pu�i�ilo nek korfalilo por mia sinjoro, se vi ver�os sangon senka�ze kaj se mia sinjoro helpos sin mem. Tiam la Eternulo faros bonon al mia sinjoro, kaj vi rememoros vian sklavinon.
32 Tiam David diris al Abigail: Benata estu la Eternulo, Dio de Izrael, kiu sendis vin hodia� al mi renkonte.
33 Kaj benata estu via elokventeco, kaj benata estu vi, kiu malhelpis min hodia� de enfalo en sangon kaj de helpado al mi per mia propra mano.
34 Sed kiel vivas la Eternulo, Dio de Izrael, kiu malhelpis min fari al vi malbonon: se vi ne rapidus kaj ne venus al mi renkonte, �is la mateni�o restus �e Nabal neniu virseksulo.
35 Kaj David prenis el �ia mano tion, kion �i alportis al li, kaj li diris al �i: Iru pace al via domo; vidu, mi a�skultis vian vo�on kaj honoris vian viza�on.
36 Kiam Abigail venis al Nabal, jen li havis festenon en sia domo, kiel festeno de re�o, kaj la koro de Nabal estis gaja en li, kaj li estis tre ebria; sed �i diris al li nenion malgrandan nek grandan �is la mateni�o.
37 Matene, kiam la vino eliris el Nabal, lia edzino rakontis al li tion, kio okazis; tiam rigidi�is en li lia koro, kaj li fari�is kiel �tono.
38 Post dek tagoj la Eternulo frapis Nabalon, kaj li mortis.
39 Kiam David a�dis, ke Nabal mortis, li diris: Benata estu la Eternulo, kiu ju�e punis pro la malhonoro, kiun mi havis de Nabal, kaj Sian sklavon Li detenis de malbono, kaj la malbonecon de Nabal la Eternulo returnis sur lian kapon. Kaj David sendis kaj paroligis al Abigail, ke li volas preni �in al si kiel edzinon.
40 Kaj venis la servantoj de David al Abigail en Karmelon, kaj diris al �i jene: David sendis nin al vi, por preni vin al li kiel edzinon.
41 Tiam �i levi�is, kaj klini�is kun la viza�o �is la tero, kaj diris: Jen via sklavino estas servantino, por lavi la piedojn de la servantoj de mia sinjoro.
42 Kaj Abigail rapide levi�is kaj ekrajdis sur azeno, kaj �iaj kvin servantinoj ekiris post �i, kaj �i sekvis la senditojn de David kaj fari�is lia edzino.
43 Anka� A�inoamon el Jizreel David prenis, kaj ili amba� fari�is liaj edzinoj.
44 Sed Saul fordonis sian filinon Mi�al, edzinon de David, al Palti, filo de Lai�, el Galim.

1 Venis la Zifanoj al Saul en Gibean, kaj diris: David ja ka�as sin sur la monteto �a�ila, kiu estas anta� la dezerto.
2 Tiam Saul levi�is kaj ekiris al la dezerto Zif, kaj kun li estis tri mil viroj elektitaj el Izrael, por ser�i Davidon en la dezerto Zif.
3 Kaj Saul starigis sian tendaron sur la monteto �a�ila, kiu estas anta� la dezerto, apud la vojo. Kaj David estis en la dezerto, kaj vidis, ke Saul venis en la dezerton, por lin ser�i.
4 Kaj David sendis esplorrigardantojn, kaj konvinki�is, ke Saul efektive venis.
5 Tiam David levi�is, kaj venis al la loko, kie staris tendare Saul, kaj David rigardis la lokon, kie ku�is Saul, kaj Abner, filo de Ner, lia militestro. Saul ku�is en la centro de la tendaro, kaj la tuta popolo �irka� li.
6 Kaj David ekparolis kaj diris al A�imele� la �etido, kaj al Abi�aj, filo de Ceruja, frato de Joab, jene: Kiu iros kun mi al Saul en la tendaron? Kaj Abi�aj diris: Mi iros kun vi.
7 Kaj David kaj Abi�aj venis al la popolo nokte; kaj jen Saul ku�as kaj dormas en la centro de la tendaro, kaj lia lanco estas enfiksita en la tero apud lia kaploko, kaj Abner kaj la popolo ku�as �irka�e.
8 Tiam Abi�aj diris al David: Dio transdonis hodia� vian malamikon en viajn manojn; nun permesu, ke mi trapiku lin per la lanco al la tero unu fojon; duan fojon mi tion ne faros al li.
9 Sed David diris al Abi�aj: Ne pereigu lin; �ar kiu povas senpune etendi sian manon kontra� la sanktoleiton de la Eternulo?
10 Kaj David diris: Mi �uras per la Eternulo, ke nur la Eternulo lin frapos; a� venos lia tago kaj li mortos, a� li iros en militon kaj pereos.
11 La Eternulo gardu min, ke mi ne etendu mian manon kontra� sanktoleiton de la Eternulo! nun prenu la lancon, kiu estas apud lia kaploko, kaj la vazon kun la akvo, kaj ni foriru.
12 Kaj David prenis la lancon kaj la vazon kun la akvo de la kaploko de Saul, kaj ili foriris; kaj neniu vidis, neniu rimarkis, kaj neniu veki�is, sed �iuj dormis; �ar dormego venanta de la Eternulo falis sur ilin.
13 Kaj David transiris sur la alian flankon, kaj stari�is sur la supro de la monto, malproksime, tiel ke granda interspaco estis inter ili.
14 Kaj David ekkriis al la popolo, kaj al Abner, filo de Ner, jene: �u vi ne respondos, Abner? Kaj Abner respondis kaj diris: Kiu vi estas, kiu krias kontra� la re�o?
15 Tiam David diris al Abner: �u vi ne estas viro? kaj kiu estas egala al vi en Izrael? kial do vi ne gardis vian sinjoron, la re�on? �ar venis unu el la popolo, por pereigi la re�on, vian sinjoron.
16 Ne bona estas tio, kion vi faris. Kiel vivas la Eternulo, vi meritas la morton pro tio, ke vi ne gardis vian sinjoron, la sanktoleiton de la Eternulo. Nun rigardu, kie estas la lanco de la re�o, kaj la vazo kun la akvo, kiu estis apud lia kaploko.
17 Tiam Saul rekonis la vo�on de David, kaj diris: �u tio estas via vo�o, mia filo David? Kaj David diris: �i estas mia vo�o, mia sinjoro, ho re�o.
18 Kaj li diris plue: Kial mia sinjoro persekutas sian sklavon? kion mi faris? kaj kia malbono estas en mia mano?
19 Nun mia sinjoro la re�o volu a�skulti la vortojn de sia sklavo: se la Eternulo incitas vin kontra� mi, ekodoru farunofero; sed se homoj, tiam ili estu malbenitaj anta� la Eternulo; �ar ili elpelis min nun, ke mi ne partoprenu en la hereda�o de la Eternulo, kaj ili diras: Iru, servu al aliaj dioj.
20 Nun mia sango ne falu sur la teron malproksime de la viza�o de la Eternulo; la re�o de Izrael eliris ja, por ser�i iun pulon, kiel oni postkuras perdrikon en la montoj.
21 Tiam Saul diris: Mi pekis; revenu, mia filo David, �ar mi ne plu faros al vi malbonon, pro tio, ke mia animo estis kara anta� viaj okuloj hodia�. Jen mi agis malsa�e kaj tre multe eraris.
22 Kaj David respondis kaj diris: Jen estas la lanco de la re�o; unu el la servantoj venu kaj prenu �in;
23 kaj la Eternulo repagu al �iu la� lia justeco kaj fideleco. La Eternulo transdonis vin hodia� en miajn manojn, sed mi ne volis etendi mian manon kontra� sanktoleiton de la Eternulo.
24 Jen, kiel via animo havis hodia� grandan valoron en miaj okuloj, tiel mia animo havu grandan valoron en la okuloj de la Eternulo, kaj Li savu min de �ia mizero.
25 Kaj Saul diris al David: Benata vi estu, mia filo David; vi faros vian faron, kaj vi venkos. Kaj David iris sian vojon, kaj Saul reiris al sia loko.

1 Tamen David diris al si mem: Mi povas enfali iun tagon en la manon de Saul; estas por mi nenio pli bona, ol ke mi forkuru en la landon de la Fili�toj, por ke Saul �esu ser�i min plu en la regionoj de Izrael, kaj por ke mi savi�u kontra� lia mano.
2 Kaj David levi�is kaj transiris, li kaj la sescent viroj, kiuj estis kun li, al A�i�, filo de Mao�, re�o de Gat.
3 Kaj David eklo�is �e A�i� en Gat, li kaj liaj viroj, �iu kun sia domo, David kun siaj du edzinoj, A�inoam, la Jizreelanino, kaj Abigail, edzino de Nabal, la Karmelanino.
4 Kiam oni raportis al Saul, ke David forkuris en Gaton, li ne plu ser�is lin.

5 Kaj David diris al A�i�: Se mi akiris vian favoron, oni donu al mi, mi petas, lokon en unu el la urboj de la kamparo, por ke mi eklo�u tie; por kio via sklavo lo�u en via re�a urbo kune kun vi?
6 Kaj A�i� donis al li en tiu tago Ciklagon; pro tio Ciklag fari�is apartena�o de la re�oj de Judujo �is nun.

7 La nombro de la tagoj, kiujn David tralo�is en la regiono de la Fili�toj, estis unu jaro kaj kvar monatoj.
8 Kaj David kun siaj viroj iris kaj atakis la Ge�uridojn kaj Gezeridojn kaj Amalekidojn, �ar ili lo�is en tiu lando de antikva tempo �is �ur kaj �is la lando Egipta.
9 Kiam David venkobatis la landon, li lasis la vivon nek al viroj nek al virinoj, sed prenis �afojn kaj bovojn kaj azenojn kaj kamelojn kaj vestojn, kaj reiris kaj venis al A�i�.
10 Kiam A�i� demandis: �u vi ne faris hodia� atakon? David respondis: Sur la sudan regionon de Jehuda, sur la sudan regionon de la Jera�meelidoj, kaj sur la sudan regionon de la Kenidoj.
11 Nek viron nek virinon David lasis veni viva en Gaton, dirante: Ili ne parolu kontra� ni, dirante, ke tiel agis David. Kaj tia estis lia maniero de agado dum la tuta tempo, kiun li lo�is en la regiono de la Fili�toj.
12 Kaj A�i� fidis Davidon, dirante: Li faris sin abomeninda anta� sia popolo Izrael, kaj tial li estos mia sklavo por �iam.

1 Okazis en tiu tempo, ke la Fili�toj kolektis sian militistaron, por militi kontra� Izrael. Kaj A�i� diris al David: Sciu, ke vi iros kun mi en la militon, vi kaj viaj viroj.
2 Kaj David diris al A�i�: Tial vi ekscios, kion faros via sklavo. Kaj A�i� diris al David: Mi faros vin por �iam mia kapogardisto.

3 Dume Samuel mortis, kaj �iuj Izraelidoj lin priploris, kaj enterigis lin en Rama, en lia urbo. Kaj Saul estis eksterminta el la lando �iujn sor�istojn kaj a�guristojn.
4 Kiam la Fili�toj kolekti�is, kaj venis kaj stari�is tendare en �unem, tiam Saul kolektis �iujn Izraelidojn, kaj ili stari�is tendare en Gilboa.
5 Kiam Saul ekvidis la tendaron de la Fili�toj, li ektimis, kaj lia koro forte ektremis.
6 Kaj Saul petis konsilon �e la Eternulo, sed la Eternulo ne respondis al li per son�oj, nek per la signoj de lumo, nek per profetoj.
7 Tiam Saul diris al siaj servantoj: Elser�u al mi virinon, kiu povoscias a�guri, por ke mi iru al �i kaj ricevu de �i informojn. Kaj liaj servantoj diris: Jen ekzistas en En-Dor virino, kiu povoscias a�guri.
8 Tiam Saul �an�is siajn vestojn, metis sur sin aliajn vestojn, kaj iris kune kun du viroj, kaj ili venis al la virino nokte. Kaj li diris: A�guru al mi, mi petas, per via a�gura povoscio, kaj elvoku al mi tiun, pri kiu mi diros al vi.
9 Sed la virino diris al li: Vi scias ja, kion faris Saul, kiu ekstermis la sor�istojn kaj la a�guristojn el la lando; kial do vi volas retkapti mian animon, por pereigi min?
10 Tiam Saul �uris al �i per la Eternulo, dirante: Kiel vivas la Eternulo, ne trafos vin puno pro �i tiu afero.
11 Kaj la virino diris: Kiun mi elvoku al vi? Kaj li diris: Samuelon elvoku al mi.
12 Kiam la virino ekvidis Samuelon, �i ekkriis per la�ta vo�o; kaj la virino diris al Saul: Kial vi min trompis? vi estas ja Saul.
13 Sed la re�o diris al �i: Ne timu; kion vi vidis? Kaj la virino diris al Saul: Iun dian mi vidis levi�antan el la tero.
14 Kaj li diris al �i: Kia estas lia aspekto? Kaj �i diris: Levi�as viro maljuna, kaj li estas vestita per pastra tuniko. Tiam Saul komprenis, ke tio estas Samuel; kaj li klinis sin kun la viza�o �is la tero, kaj faris adorsaluton.
15 Tiam Samuel diris al Saul: Kial vi maltrankviligis min, elvokante min supren? Kaj Saul respondis: Mi estas en tre premita stato; la Fili�toj militas kontra� mi, kaj Dio forturnis Sin de mi kaj jam ne respondas al mi per profetoj nek per son�oj; tial mi vokis vin, por ke vi sciigu al mi, kion mi devas fari.
16 Sed Samuel diris: Kial do vi demandas min, se la Eternulo forturnis Sin de vi kaj transiris al via konkuranto?
17 Kaj la Eternulo faros al li, kion Li diris per mi; kaj la Eternulo el�iros la regnon el viaj manoj kaj donos �in al via proksimulo David.
18 �ar vi ne a�skultis la vo�on de la Eternulo kaj ne plenumis Lian flaman koleron kontra� Amalek, tial �i tion faris hodia� la Eternulo al vi;
19 kaj la Eternulo transdonos kune kun vi anka� Izraelon en la manojn de la Fili�toj; kaj morga� vi kaj viaj filoj estos kun mi; anka� la tendaron de Izrael la Eternulo transdonos en la manojn de la Fili�toj.
20 Tiam Saul tuj falis la� sia tuta longeco sur la teron, �ar li tre ektimis pro la vortoj de Samuel; anka� forton li ne havis en si, �ar li nenion man�is la tutan tagon kaj la tutan nokton.
21 Kiam la virino aliris al Saul, kaj vidis, ke li estas tre konsternita, �i diris al li: Jen via sklavino obeis vian vo�on, kaj mi metis en dan�eron mian animon, kaj obeis la vortojn, kiujn vi diris al mi;
22 nun mi petas, a�skultu anka� vi la vo�on de via sklavino, kaj mi metos anta� vin pecon da pano, kaj vi man�u, por ke vi havu forton, kiam vi iros la vojon.
23 Sed li rifuzis, kaj diris: Mi ne man�os. Sed kiam insistis super li liaj servantoj kaj anka� la virino, li obeis ilian vo�on, levi�is de la tero, kaj sidi�is sur lito.
24 La virino havis en la domo grasigitan bovidon; �i rapide �in bu�is, kaj �i prenis farunon, knedis �in, kaj bakis el �i macojn.
25 Kaj �i alportis tion anta� Saulon kaj anta� liajn servantojn, kaj ili man�is; kaj en la sama nokto ili levi�is kaj foriris.

1 Dume la Fili�toj kolektis sian tutan militistaron en Afek; kaj la Izraelidoj staris tendare apud la fonto, kiu estas en Jizreel.
2 La estroj de la Fili�toj preterpasis kun siaj centoj kaj miloj, kaj David kun siaj viroj preterpasis en la fina parto kun A�i�.
3 Kaj la estroj de la Fili�toj diris: Por kio estas �i tiuj Hebreoj? Sed A�i� respondis al la estroj de la Fili�toj: Tio estas ja David, servanto de Saul, re�o de Izrael; li estis kun mi kelkan tempon a� e� jarojn, kaj mi trovis en li nenion de post la tago de la defalo �is nun.
4 Sed ekkoleris kontra� li la estroj de la Fili�toj, kaj la estroj de la Fili�toj diris al li: Reirigu tiun viron, kaj li revenu sur sian lokon, kiun vi destinis por li, sed li ne iru kun ni en la batalon kaj ne fari�u nia kontra�ulo dum la batalo; �ar per kio �i tiu povus favorigi al si sian sinjoron, se ne per la kapoj de niaj viroj?
5 �u tio ne estas ja tiu David, pri kiu oni kantis en la dancrondoj jene:

Saul frapis milojn, Kaj David dekmilojn?

6 Tiam A�i� alvokis Davidon, kaj diris al li: Kiel vivas la Eternulo, vi estas honesta, kaj pla�as al mi via agado kun mi en la tendaro; mi ne trovis en vi malbonon de post la tago de via veno al mi �is hodia�; sed al la estroj vi ne pla�as.
7 Reiru do nun kaj iru en paco, por ke vi ne faru ion ne pla�an al la estroj de la Fili�toj.
8 Sed David diris al A�i�: Kion mi faris, kaj kion vi trovis en via sklavo de post la tago, kiam mi stari�is anta� vi, �is nun, ke mi ne iru kaj ne batalu kontra� la malamikoj de mia sinjoro la re�o?
9 Kaj A�i� respondis kaj diris al David: Mi scias, ke vi estas bona anta� miaj okuloj, kiel an�elo de Dio; sed la estroj de la Fili�toj diras: Li ne iru kun ni en la batalon.
10 Levi�u do frue matene kun la servantoj de via sinjoro, kiuj venis kun vi; levi�u frue matene kaj, kiam vi havos lumon, foriru.
11 Kaj David, li mem kaj liaj viroj, levi�is frue, por iri matene, por reveni en la landon de la Fili�toj; kaj la Fili�toj direktis sin al Jizreel.

1 Kiam David kaj liaj viroj venis en Ciklagon en la tria tago, la Amalekidoj estis atakintaj la sudan regionon kaj Ciklagon, venkobatintaj Ciklagon kaj forbruligintaj �in per fajro.
2 Ili prenis en malliberecon la virinojn, kiuj estis tie, de la malgrandaj �is la grandaj; ili neniun mortigis, sed forkondukis, kaj iris sian vojon.
3 Kiam David kun siaj viroj venis al la urbo, ili ekvidis, ke �i estas forbruligita per fajro, kaj iliaj edzinoj kaj filoj kaj filinoj estas prenitaj en malliberecon.
4 Tiam David, kaj la homoj, kiuj estis kun li, levis sian vo�on kaj ekploris, �is ili jam ne havis forton por plori.
5 La du edzinoj de David anka� estis prenitaj en malliberecon, A�inoam, la Jizreelanino, kaj Abigail, edzino de Nabal, la Karmelanino.
6 Kaj al David estis tre malfacile, �ar la popolo intencis �tonmortigi lin, �ar tre koleris la tuta popolo, �iu pro siaj filoj kaj siaj filinoj. Sed David havis fortan fidon al la Eternulo, sia Dio.

7 Kaj David diris al Ebjatar, la pastro, filo de A�imele�: Volu alporti al mi la efodon; kaj Ebjatar alportis la efodon al David.
8 Tiam David faris demandon al la Eternulo, dirante: �u mi postkuru tiun amason, kaj �u mi �in kaptos? Kaj Li diris al li: Postkuru, �ar vi kaptos kaj vi savos.
9 Kaj David iris, li kaj la sescent viroj, kiuj estis kun li, kaj ili venis al la torento Besor, kaj la postrestintoj haltis.
10 Kaj postkuris David kun kvarcent viroj; haltis ducent viroj, kiuj estis tro lacaj, por transiri la torenton Besor.
11 Kaj ili trovis iun Egipton sur la kampo, kaj ili alkondukis lin al David; oni donis al li panon, kaj li man�is, kaj oni trinkigis al li akvon.
12 Kaj oni donis al li pecon da figa kuko kaj du kuketojn sekvinberajn, kaj li man�is, kaj revenis al li lia spirito, �ar anta� tio li dum tri tagoj kaj tri noktoj ne man�is panon kaj ne trinkis akvon.
13 Kaj David diris al li: Kies vi estas? kaj de kie vi estas? Kaj li respondis: Mi estas Egipta junulo, mi estas sklavo de unu Amalekido; sed mia sinjoro forlasis min, �ar mi malsani�is anta� tri tagoj.
14 Ni atakis la sudan regionon de la Keretidoj kaj la regionon de Jehuda kaj la sudan regionon de Kaleb, kaj Ciklagon ni forbruligis per fajro.
15 Tiam David diris al li: �u vi kondukos min al tiu amaso? Kaj li respondis: �uru al mi per Dio, ke vi ne mortigos min kaj ne transdonos min en la manon de mia sinjoro; tiam mi kondukos vin al tiu amaso.
16 Kaj li alkondukis lin; kaj jen ili, dis�etitaj sur la tuta landpeco, man�as kaj trinkas kaj festenas pro la tuta granda militakiro, kiun ili prenis el la lando Fili�ta kaj el la lando Juda.
17 Kaj David batis ilin de la mateno �is la morga�a vespero; kaj neniu el ili sin savis, krom kvarcent junaj viroj, kiuj ekrajdis sur la kameloj kaj forkuris.
18 Kaj David savis �ion, kion prenis la Amalekidoj, kaj siajn du edzinojn David savis.
19 Kaj mankis al ili nenio malgranda nek granda, nek el la filoj nek el la filinoj, nek el la militakiro, nek el �io, kion ili prenis al si: �ion David reprenis.
20 Kaj David prenis �iujn �afojn kaj bovojn kaj pelis la brutojn anta� si, kaj oni diris: Tio estas la militakiro de David.
21 Kaj David venis al la ducent viroj, kiuj pro laceco ne povis sekvi Davidon kaj estis restigitaj �e la torento Besor. Kaj ili eliris renkonte al David, kaj al la popolo, kiu estis kun li. Kaj David aliris al tiuj homoj kaj afable salutis ilin.
22 Tiam kelkaj malbonaj kaj senta�gaj el la viroj, kiuj iris kun David, ekparolis kaj diris: Pro tio, ke ili ne iris kun ni, ni ne donu al ili ion el la militakiro, kiun ni reprenis; nur al �iu lian edzinon kaj liajn gefilojn; ili prenu kaj iru.
23 Sed David diris: Ne agu tiel, miaj fratoj, kun tio, kion donis al ni la Eternulo, kiu konservis nin, kaj transdonis en niajn manojn la amason, kiu atakis nin.
24 Kaj kiu a�skultos vin en tiu afero? �ar la parto de tiu, kiu iris en la batalon, devas esti tia sama, kiel de tiu, kiu restis �e la �araro; egale devas esti dividite.
25 Tiel estis de post tiu tago; kaj li starigis tion kiel le�on kaj moron en Izrael �is nun.

26 Kiam David venis en Ciklagon, li sendis iom el la militakiro al la Judaj pleja�uloj, al siaj amikoj, dirante: Jen akceptu donacon el la militakiro de la malamikoj de la Eternulo;
27 al tiuj, kiuj estis en Bet-El, kaj al tiuj, kiuj estis en la suda Ramot, kaj al tiuj, kiuj estis en Jatir,
28 kaj al tiuj, kiuj estis en Aroer, kaj al tiuj, kiuj estis en Sifmot, kaj al tiuj, kiuj estis en E�temoa,
29 kaj al tiuj, kiuj estis en Ra�al, kaj al tiuj, kiuj estis en la urboj de la Jera�meelidoj, kaj al tiuj, kiuj estis en la urboj de la Kenidoj,
30 kaj al tiuj, kiuj estis en �orma, kaj al tiuj, kiuj estis en Kor-A�an, kaj al tiuj, kiuj estis en Ata�,
31 kaj al tiuj, kiuj estis en �ebron, kaj en �iuj lokoj, en kiuj estis vaginta David kun siaj viroj.

1 Dume la Fili�toj batalis kontra� Izrael; kaj la Izraelidoj forkuris de la Fili�toj kaj falis mortigitaj sur la monto Gilboa.
2 Kaj la Fili�toj kuratingis Saulon kaj liajn filojn, kaj la Fili�toj mortigis Jonatanon kaj Abinadabon kaj Malki-�uan, filojn de Saul.
3 La batalo forti�is kontra� Saul; kaj la arkpafistoj trovis lin, kaj li estis forte vundita de la arkpafistoj.
4 Tiam Saul diris al sia armilportisto: Eltiru vian glavon kaj trapiku min per �i, por ke ne venu tiuj necirkumciditoj, por trapiki min kaj mokmalhonori min. Sed lia armilportisto ne volis, �ar li forte timis. Tiam Saul prenis sian glavon kaj faligis sin sur �in.
5 Kiam lia armilportisto vidis, ke Saul mortis, li anka� faligis sin sur sian glavon kaj mortis kune kun li.
6 Tiamaniere mortis Saul kaj liaj tri filoj kaj lia armilportisto kaj �iuj liaj viroj en tiu tago kune kun li.
7 Kiam la Izraelidoj, kiuj estis transe de la valo kaj transe de Jordan, vidis, ke la Izraelidoj forkuras kaj ke Saul kaj liaj filoj mortis, ili forlasis la urbojn kaj forkuris; kaj venis la Fili�toj kaj eklo�is en ili.

8 En la sekvanta tago venis la Fili�toj, por senvestigi la mortigitojn; kaj ili trovis Saulon kaj liajn tri filojn falintajn sur la monto Gilboa.
9 Tiam ili dehakis lian kapon kaj deprenis liajn armilojn kaj sendis en la landon de la Fili�toj �irka�en, por anonci en la domo de iliaj idoloj kaj al la popolo.
10 Kaj ili metis liajn armilojn en la templon de A�tar, kaj lian korpon ili pendigis sur la muro de Bet-�an.
11 Kiam la lo�antoj de Jabe� en Gilead a�dis pri tio, kion faris la Fili�toj al Saul,
12 tiam �iuj kura�uloj levi�is kaj iris tutan nokton kaj prenis la korpon de Saul kaj la korpojn de liaj filoj de la muro de Bet-�an, kaj venis en Jabe�on kaj forbruligis ilin tie.
13 Kaj ili prenis iliajn ostojn kaj enterigis sub la tamarisko en Jabe�, kaj ili fastis dum sep tagoj.