SAMUEL
LIBRO DUA

1 Post la morto de Saul, kiam David revenis de la venkobato de Amalek, kaj David estis en Ciklag de du tagoj,
2 okazis, ke en la tria tago iu viro venis el la tendaro, de Saul, kaj liaj vestoj estis dis�iritaj kaj terpolvo estis sur lia kapo; kaj kiam li alvenis al David, li �etis sin sur la teron kaj adorklini�is.
3 Kaj David diris al li: De kie vi venas? Kaj tiu diris al li: El la tendaro de la Izraelidoj mi forsavis min.
4 Kaj David diris al li: Kiel estis la afero? diru al mi, mi petas. Kaj tiu diris, ke la popolo forkuris el la batalo, ke multaj falis el la popolo kaj mortis, kaj ke anka� Saul kaj lia filo Jonatan mortis.
5 Kaj David diris al la junulo, kiu raportis al li: Kiamaniere vi eksciis, ke mortis Saul kaj lia filo Jonatan?
6 Kaj la junulo raportanta al li diris: Okaze mi venis sur la monton Gilboa, kaj jen mi vidis, ke Saul apogas sin sur sia glavo kaj la �aroj kaj rajdantoj atingas lin.
7 Kaj li ekrigardis malanta�en, kaj ekvidis min kaj vokis min; kaj mi diris: Jen mi estas.
8 Kaj li diris al mi: Kiu vi estas? Kaj mi diris al li: Mi estas Amalekido.
9 Kaj li diris al mi: Stari�u, mi petas, super mi, kaj mortigu min, �ar kaptis min agonio; �ar mia animo �is nun ankora� estas en mi.
10 Tiam mi stari�is super li kaj mortigis lin, �ar mi sciis, ke li ne vivos post sia falo; kaj mi prenis la kronon, kiu estis sur lia kapo, kaj la brakornamon, kiu estis sur lia brako, kaj mi alportis ilin al mia sinjoro �i tien.
11 Tiam David kaptis siajn vestojn kaj dis�iris ilin, anka� �iuj homoj, kiuj estis kun li.
12 Kaj ili funebris kaj ploris kaj fastis �is la vespero, pro Saul, kaj pro Jonatan, lia filo, kaj pro la popolo de la Eternulo, kaj pro la domo de Izrael, ke ili falis de glavo.
13 Kaj David diris al la junulo, kiu raportis al li: De kie vi estas? Kaj tiu respondis: Mi estas filo de fremdulo Amalekido.
14 Tiam David diris al li: Kiel vi ne timis etendi vian manon, por pereigi la sanktoleiton de la Eternulo?
15 Kaj David alvokis unu el la servantoj, kaj diris: Alproksimi�u, kaj frapu lin. Kaj tiu frapis lin, kaj li mortis.
16 Kaj David diris al li: Via sango estu sur via kapo; �ar via bu�o atestas kontra� vi per tio, ke vi diris: Mi mortigis la sanktoleiton de la Eternulo.
17 Kaj David eldiris la sekvantan funebran parolon pri Saul kaj pri lia filo Jonatan
18 (kaj li ordonis instrui al la Judoj la uzadon de pafarko, kiel estas skribite en la libro de la Justulo):

19 La beleco de Izrael estas mortigita sur viaj alta�oj! Kiel falis la herooj!
20 Ne sciigu en Gat, Ne anoncu sur la stratoj de A�kelon; Por ke ne �oju la filinoj de la Fili�toj, Por ke ne �ojkriu la filinoj de la necirkumciditoj.
21 Montoj en Gilboa, Nek roso nek pluvo estu sur vi, nek kampoj fruktodonaj; �ar tie estas malhonorita la �ildo de herooj, La �ildo de Saul, kvaza� li ne estus oleita per sankta oleo.
22 Sen sango de mortigitoj, sen sebo de fortuloj, La pafarko de Jonatan neniam venis returne, Kaj la glavo de Saul ne revenis vane.
23 Saul kaj Jonatan, amindaj kaj �armaj �e sia vivo, E� �e sia morto ne disi�is; Pli rapidaj ili estis ol agloj, Pli fortaj ol leonoj.
24 Filinoj de Izrael, ploru pri Saul, Kiu vestis vin per purpuro kun ornama�oj, Kiu metis orajn ornamojn sur viajn vestojn.
25 Kiel falis herooj meze de la batalo! Mortigita estas Jonatan sur viaj alta�oj.
26 Mi mal�ojas pro vi, mia frato Jonatan; Vi estis al mi tre kara; Via amo estis al mi pli kara, Ol la amo de virinoj.
27 Kiel falis herooj, Kaj pereis batalaj armiloj!

1 Post tio David demandis la Eternulon, dirante: �u mi eniru en unu el la urboj de Jehuda? Kaj la Eternulo diris al li: Eniru. Kaj David diris: Kien mi eniru? Kaj Li respondis: En �ebronon.
2 Kaj David tien eniris, kune kun siaj edzinoj, A�inoam, la Jizreelanino, kaj Abigail, edzino de Nabal, la Karmelanino.
3 Anka� siajn virojn, kiuj estis kun li, David alkondukis, �iun kun lia domo; kaj ili eklo�is en la urboj de �ebron.
4 Tiam venis la viroj de Jehuda kaj sanktoleis tie Davidon kiel re�on super la domo de Jehuda.

Kiam oni sciigis al David, ke la lo�antoj de Jabe� en Gilead enterigis Saulon,
5 David sendis senditojn al la lo�antoj de Jabe� en Gilead, kaj dirigis al ili: Estu benataj de la Eternulo pro tio, ke vi faris tiun favorkora�on al via sinjoro, al Saul, kaj enterigis lin;
6 nun la Eternulo faru al vi favorkora�on kaj justa�on; kaj mi anka� repagos al vi tiun bona�on, kiun vi faris;
7 nun forti�u viaj manoj, kaj estu kura�aj; �ar mortis via sinjoro Saul, sed jam min sanktoleis la Judoj kiel re�on super ili.

8 Dume Abner, filo de Ner, militestro de Saul, prenis I�-Bo�eton, filon de Saul, kaj transkondukis lin en Ma�anaimon,
9 kaj starigis lin kiel re�on super Gilead kaj super la A�uridoj kaj super Jizreel kaj super Efraim kaj super Benjamen kaj super la tuta Izrael.
10 I�-Bo�et, filo de Saul, havis la a�on de kvardek jaroj, kiam li fari�is re�o de Izrael, kaj du jarojn li re�is. Nur la domo de Jehuda sekvis Davidon.
11 La da�ro de la tempo, dum kiu David estis re�o en �ebron super la domo de Jehuda, estis sep jaroj kaj ses monatoj.

12 Kaj Abner, filo de Ner, kun la servantoj de I�-Bo�et, filo de Saul, eliris el Ma�anaim en Gibeonon.
13 Kaj Joab, filo de Ceruja, kun la servantoj de David, eliris kaj renkonti�is kun ili �e la akvejo de Gibeon; kaj sidi�is unuj �e unu flanko de la akvejo, kaj la aliaj �e la dua flanko de la akvejo.
14 Kaj Abner diris al Joab: La junuloj levi�u, kaj amuzi�u anta� ni. Kaj Joab diris: Ili levi�u.
15 Kaj levi�is kaj eliris dek du de la flanko de Benjamen kaj de I�-Bo�et, filo de Saul, kaj dek du el la servantoj de David.
16 Kaj ili kaptis �iu la kapon de sia kontra�ulo kaj enpikis sian glavon en la flankon de sia kontra�ulo, kaj ili falis kune. Tial oni donis al tiu loko la nomon Kampo de la Fortuloj en Gibeon.
17 Kaj fari�is tre kruela batalo en tiu tago; kaj frapitaj estis Abner kaj la Izraelidoj anta� la servantoj de David.
18 Kaj tie estis tri filoj de Ceruja: Joab kaj Abi�aj kaj Asahel; Asahel estis rapidpieda kiel gazelo sur la kampo.
19 Kaj Asahel postkuris Abneron, kaj, ne flanki�ante dekstren nek maldekstren, sekvis Abneron.
20 Abner turni�is malanta�en, kaj diris: �u vi estas Asahel? Kaj tiu respondis: Mi.
21 Tiam Abner diris al li: Flankeni�u dekstren a� maldekstren, kaj kaptu al vi unu el la junuloj, kaj prenu al vi liajn armilojn. Sed Asahel ne volis cedi de li.
22 Abner denove diris al Asahel: Forcedu de mi; por kio mi batu vin sur la teron? kaj kiel mi poste montros mian viza�on al via frato Joab?
23 Sed tiu ne volis fori�i. Tiam Abner ekbatis lin per la malanta�a fino de la lanco en la ventron tiel, ke la lanco eliris tra lia malanta�a parto; kaj li tie falis, kaj mortis sur la sama loko. Kaj �iu, kiu venis al la loko, kie Asahel falis kaj mortis, haltis.
24 Kaj Joab kaj Abi�aj postkuris Abneron. Kiam la suno mallevi�is, ili venis al la monteto Ama, kiu estas kontra� Gia� sur la vojo al la dezerto Gibeona.
25 Kaj la Benjamenidoj kolekti�is �irka� Abner kaj formis unu ta�menton kaj stari�is sur la supro de unu monteto.
26 Tiam Abner ekkriis al Joab, kaj diris: �u eterne man�ados la glavo? �u vi ne scias, kiel maldol�aj estos la sekvoj? kiel longe vi ne ordonos al la popolo �esigi la atakadon de siaj fratoj?
27 Kaj Joab respondis: Kiel vivas la Eternulo, se vi ne estus elvokinta, tiam ankora� matene la popolo �esus atakadi �iu sian fraton.
28 Kaj Joab ekblovis per trumpeto, kaj la tuta popolo haltis kaj ne persekutis plu la Izraelidojn kaj ne plu batalis.
29 Abner kaj liaj viroj mar�is sur la ebena�o tiun tutan nokton kaj transiris Jordanon kaj trairis la tutan Bitronon kaj venis en Ma�anaimon.
30 Kaj Joab revenis de la persekutado de Abner kaj kolektis la tutan popolon; kaj mankis el la servantoj de David dek na� viroj kaj Asahel.
31 Sed la servantoj de David frapis el la Benjamenidoj kaj el la viroj de Abner tricent sesdek virojn, kiuj mortis.
32 Kaj ili levis Asahelon, kaj enterigis lin en la tombo de lia patro, kiu estas en Bet-Le�em. Kaj Joab kaj liaj viroj iris dum la tuta nokto, kaj la mateno trafis ilin en �ebron.

1 Kaj la milito estis longeda�ra inter la domo de Saul kaj la domo de David. Sed David fari�adis �iam pli forta, kaj la domo de Saul fari�adis �iam pli malforta.

2 Al David naski�is filoj en �ebron. Lia unuenaskito estis Amnon, de A�inoam, la Jizreelanino;
3 lia dua filo estis Kilab, de Abigail, edzino de Nabal, la Karmelanino; la tria, Ab�alom, de Maa�a, filino de Talmaj, re�o de Ge�ur;
4 la kvara, Adonija, filo de �agit; la kvina, �efatja, filo de Abital;
5 la sesa, Jitream, de Egla, edzino de David. �i tiuj naski�is al David en �ebron.

6 Dum la tempo, kiam estis milito inter la domo de Saul kaj la domo de David, Abner subtenadis la domon de Saul.
7 Saul havis kromvirinon, kies nomo estis Ricpa, filino de Aja. Kaj I�-Bo�et diris al Abner: Kial vi envenis al la kromvirino de mia patro?
8 Tiam Abner forte ekkoleris pro la vortoj de I�-Bo�et, kaj li diris: �u mi estas kapo de hundo, mi, kiu kontra� Jehuda faras favorkora�on al la domo de via patro Saul, al liaj fratoj kaj al liaj amikoj, kaj ne transdonis vin en la manon de David? kaj vi ripro�as al mi hodia� krimon pro la virino!
9 Tiel kaj pli Dio punu Abneron, se mi ne agos konforme al tio, kiel la Eternulo �uris al David;
10 por forpreni la regnon de la domo de Saul, kaj starigi la tronon de David super Izrael kaj Jehuda, de Dan �is Beer-�eba.
11 Kaj li ne povis plu respondi al Abner e� unu vorton, �ar li timis lin.

12 Tiam Abner sendis senditojn al David anstata� si, por diri: Al kiu apartenas la lando? faru vian interligon kun mi, kaj tiam mia mano estos kun vi, por turni al vi la tutan Izraelon.
13 Kaj tiu diris: Bone, mi faros kun vi interligon; nur unu aferon mi petos de vi, nome: vi ne vidos mian viza�on, se vi anta�e ne alkondukos al mi Mi�alon, filinon de Saul, kiam vi venos, por vidi mian viza�on.
14 Kaj David sendis senditojn al I�-Bo�et, filo de Saul, por diri: Donu mian edzinon Mi�al, kiun mi edzinigis al mi per cent prepucioj de Fili�toj.
15 Tiam I�-Bo�et sendis, kaj prenis �in de la edzo, de Paltiel, filo de Lai�.
16 Kaj �ia edzo iris kun �i, ne �esante plori pro �i �is Ba�urim; sed Abner diris al li: Iru returne; kaj li iris returne.

17 Kaj Abner ekparolis kun la pleja�uloj de Izrael, dirante: Jam de longe vi volas havi Davidon kiel re�on super vi;
18 nun faru do tion; �ar la Eternulo diris pri David jene: Per la mano de Mia servanto David Mi savos Mian popolon Izrael el la manoj de la Fili�toj kaj el la manoj de �iuj iliaj malamikoj.
19 Anka� al la oreloj de la Benjamenidoj Abner parolis. Kaj Abner anka� iris, por diri al la oreloj de David en �ebron �ion, kio pla�as al la Izraelidoj kaj al la tuta domo de Benjamen.
20 Kiam Abner venis al David en �ebronon kaj kun li dudek viroj, David faris por Abner kaj por liaj viroj festenon.
21 Kaj Abner diris al David: Mi levi�os, kaj iros kaj kunvenigos al mia sinjoro la re�o la tutan Izraelon, por ke ili faru kun vi interligon, kaj por ke vi re�u super �io, kiel deziros via animo. Kaj David forliberigis Abneron, kaj li iris en paco.
22 Sed jen la servantoj de David kaj Joab venis el batalo, kaj alportis kun si multe da militakiro; Abner tiam jam ne estis kun David en �ebron, �ar �i tiu forliberigis lin kaj li foriris en paco.
23 Kiam venis Joab kun la tuta militistaro, kiu estis kun li, oni sciigis al Joab, dirante: Abner, filo de Ner, venis al la re�o; kaj �i tiu forliberigis lin kaj li iris en paco.
24 Tiam Joab venis al la re�o, kaj diris: Kion vi faris? jen Abner venis al vi; kial do vi forliberigis lin, ke li foriris?
25 Vi konas ja Abneron, filon de Ner; nur por tromplogi vin li venis, kaj por ekkoni �iujn viajn elirojn kaj enirojn, kaj por ekscii �ion, kion vi faras.
26 Kaj Joab eliris de David kaj sendis senditojn post Abner, kaj ili revenigis lin de la puto Sira; kaj David ne sciis pri tio.
27 Kiam Abner revenis �ebronon, Joab kondukis lin en la mezon de la pordego, por paroli kun li sekrete, kaj frapis lin tie en la ventron; kaj li mortis, pro la sango de lia frato Asahel.
28 Kiam David poste a�dis pri tio, li diris: Senkulpa estas mi kaj mia regno anta� la Eternulo por eterne pri la sango de Abner, filo de Ner.
29 �i falu sur la kapon de Joab kaj de lia tuta patrodomo; ne manku en la domo de Joab pusulo, nek leprulo, nek apoganta sin sur bastono, nek falanta de glavo, nek havanta mankon de pano.
30 Tiel Joab kaj lia frato Abi�aj mortigis Abneron pro tio, ke li mortigis Asahelon, ilian fraton, en Gibeon dum la batalo.

31 Kaj David diris al Joab, kaj al la tuta popolo, kiu estis kun li: Dis�iru viajn vestojn kaj zonu vin per sakoj, kaj funebru pro Abner. Kaj la re�o David sekvis la mortintportilon.
32 Kaj oni enterigis Abneron en �ebron; kaj la re�o levis sian vo�on kaj ploris super la tombo de Abner, kaj ploris la tuta popolo.
33 Kaj la re�o eldiris funebran parolon pri Abner, kaj diris:

�u Abner devis morti tiel, kiel mortas malnoblulo?
34 Viaj manoj ne estis ligitaj, kaj viaj piedoj ne estis en katenoj; Vi falis, kiel oni falas de krimuloj.

Kaj ankora� pli ploris pro li la popolo.
35 Poste venis la tuta popolo, por igi Davidon man�i, dum estis ankora� tago; sed David �uris, dirante: Tiel kaj pli punu min Dio, se mi anta� la sunsubiro gustumos panon a� ion ajn.
36 Kaj la tuta popolo tion komprenis; kaj tio pla�is al �i, tiel same, kiel �io, kion faris la re�o, pla�is al la tuta popolo.
37 Kaj eksciis en tiu tago la tuta popolo kaj la tuta Izrael, ke ne de la re�o tio venis, ke oni mortigis Abneron, filon de Ner.
38 Kaj la re�o diris al siaj servantoj: �u vi ne scias, ke princo kaj grandulo falis hodia� en Izrael?
39 Sed mi hodia� estas ankora� malforta kaj apena� sanktoleita kiel re�o, kaj tiuj homoj, la filoj de Ceruja, estas pli fortaj ol mi; la Eternulo repagu al la malbonaganto konforme al lia malbonago.

1 Kiam la filo de Saul a�dis, ke mortis Abner en �ebron, tiam liaj manoj mallevi�is kaj la tuta Izrael konsterni�is.
2 Du viroj ta�mentestroj estis �e la filo de Saul; la nomo de unu estis Baana, kaj la nomo de la dua Re�ab, filoj de Rimon, Beerotano, el la Benjamenidoj; �ar Beerot anka� estis kalkulata kiel apartena�o de la Benjamenidoj.
3 Sed la Beerotanoj forkuris en Gitaimon kaj lo�is tie kiel fremduloj �is nun.

4 De Jonatan, filo de Saul, restis filo, kiu havis malsanajn piedojn. Li havis la a�on de kvin jaroj, kiam venis la sciigo pri Saul kaj Jonatan el Jizreel; kiam lia vartistino prenis lin kaj ekkuris, kaj �i rapidis forkuri, li falis kaj fari�is lama. Lia nomo estis Mefibo�et.

5 Re�ab kaj Baana, filoj de Rimon, la Beerotano, iris kaj venis en la varmego de la tago en la domon de I�-Bo�et, kiam li ku�is sian tagmezan ku�adon.
6 Kaj jen ili eniris en la mezon de la domo, kvaza� por preni tritikon, kaj frapis lin en la ventron; poste Re�ab kaj lia frato Baana forkuris.
7 Kiam ili eniris en la domon, li ku�is sur sia lito en sia dormo�ambro; tial ili frapis lin kaj mortigis lin, kaj dehakis lian kapon, kaj prenis lian kapon, kaj iris la� la vojo al la ebena�o dum la tuta nokto.
8 Kaj ili alportis la kapon de I�-Bo�et al David en �ebronon, kaj diris al la re�o: Jen estas la kapo de I�-Bo�et, filo de Saul, via malamiko, kiu ser�is vian animon; la Eternulo donis al nia sinjoro, la re�o, ven�on hodia� pro Saul kaj pro lia idaro.
9 Sed David respondis al Re�ab kaj al lia frato Baana, filoj de Rimon, la Beerotano, kaj diris al ili: Kiel vivas la Eternulo, kiu savis mian animon el �iuj malfeli�oj,
10 se tiun, kiu sciigis al mi, ke Saul mortis, kaj kiu pensis, ke li estas agrabla sciiganto, mi kaptis kaj mortigis en Ciklag, por rekompenci lin pro la sciigo:
11 kiel do oni devas agi kun malpiaj homoj, kiuj mortigis homon senkulpan en lia domo, sur lia lito? �u mi ne devas repostuli lian sangon el viaj manoj, kaj ekstermi vin de sur la tero?
12 Kaj David ordonis al la servantoj; kaj �i tiuj ilin mortigis, kaj dehakis iliajn manojn kaj piedojn, kaj pendigis ilin super la lageto en �ebron; kaj la kapon de I�-Bo�et oni prenis kaj enterigis en la tombo de Abner en �ebron.

1 Kaj venis �iuj triboj de Izrael al David en �ebronon, kaj diris jene: Jen ni estas via osto kaj via karno;
2 jam anta�e, kiam Saul estis re�o super ni, vi estis la elkondukanto kaj enkondukanto de Izrael; kaj la Eternulo diris al vi: Vi pa�tos Mian popolon Izrael, kaj vi estos la estro super Izrael.
3 Kaj venis �iuj pleja�uloj de Izrael al la re�o en �ebronon, kaj la re�o David faris kun ili interligon en �ebron anta� la Eternulo; kaj ili sanktoleis Davidon re�o super Izrael.

4 La a�on de tridek jaroj havis David, kiam li fari�is re�o; kvardek jarojn li re�is.
5 En �ebron li re�is super Jehuda sep jarojn kaj ses monatojn, kaj en Jerusalem li re�is tridek tri jarojn super la tuta Izrael kaj Jehuda.
6 Kaj la re�o kun siaj viroj iris al Jerusalem, kontra� la Jebusidojn, la lo�antojn de tiu lando. Sed ili diris al David: Vi ne eniros �i tien, �ar blinduloj kaj lamuloj vin rebatos; tio signifis: David ne venos �i tien.
7 Sed David venkoprenis la fortika�on Cion, tio estas, la urbon de David.
8 Kaj David diris en tiu tago: �iu, kiu frapas la Jebusidojn, ekstermu la akvotubojn, kaj la blindulojn kaj la lamulojn, kiujn malamas la animo de David. Tial oni diras: Blindulo kaj lamulo ne venos en la domon.
9 Kaj David eklo�is en la fortika�o, kaj donis al �i la nomon: Urbo de David. Kaj David konstruis �irka�e, komencante de Milo kaj internen.
10 Kaj David fari�adis �iam pli kaj pli granda; kaj la Eternulo, Dio Cebaot, estis kun li.

11 Kaj �iram, re�o de Tiro, sendis senditojn al David, kaj cedrajn arbojn, kaj �arpentistojn kaj masonistojn; kaj ili konstruis domon al David.
12 Kaj David konsciis, ke la Eternulo fortikigis lin kiel re�on super Izrael, kaj ke Li altigis lian regnon pro Sia popolo Izrael.

13 Kaj David prenis ankora� kromvirinojn kaj edzinojn el Jerusalem post sia veno el �ebron. Kaj naski�is al David ankora� filoj kaj filinoj.
14 Jen estas la nomoj de tiuj, kiuj naski�is al li en Jerusalem: �amua kaj �obab kaj Natan kaj Salomono
15 kaj Jib�ar kaj Eli�ua kaj Nefeg kaj Jafia
16 kaj Eli�ama kaj Eljada kaj Elifelet.

17 Kiam la Fili�toj a�dis, ke oni sanktoleis Davidon re�o super Izrael, �iuj Fili�toj iris, por ser�i Davidon. David a�dis pri tio, kaj eniris en la fortika�on.
18 Kaj la Fili�toj venis kaj okupis lokon en la valo Refaim.
19 Kaj David demandis la Eternulon, dirante: �u mi iru kontra� la Fili�tojn? �u Vi transdonos ilin en mian manon? Kaj la Eternulo diris al David: Iru, �ar Mi certe transdonos la Fili�tojn en vian manon.
20 Tiam David venis al la loko Baal-Peracim, kaj David tie venkobatis ilin; kaj li diris: La Eternulo disbatis miajn malamikojn anta� mi, kiel oni disbatas akvon. Tial oni donis al tiu loko la nomon Baal-Peracim.
21 Kaj ili lasis tie siajn diojn, kaj forportis ilin David kaj liaj viroj.

22 Kaj denove venis la Fili�toj kaj okupis lokon en la valo Refaim.
23 Kaj kiam David demandis la Eternulon, Li diris: Ne iru; turnu vin post ilin, kaj venu al ili de la flanko de la morusarboj;
24 kaj kiam vi eka�dos la sonon de pa�oj sur la supro de la morusarboj, tiam ataku; �ar tiam la Eternulo eliris anta� vi, por frapi la tendaron de la Fili�toj.
25 Kaj David faris tiel, kiel ordonis al li la Eternulo; kaj li venkobatis la Fili�tojn de Geba �is Gezer.

1 Kaj denove David kolektis �iujn elektitojn en Izrael, tridek mil.
2 Kaj David, kaj la tuta popolo, kiu estis kun li, levi�is kaj iris el Baale-Jehuda, por venigi de tie la keston de Dio, kiu estas nomata per la nomo de la Eternulo Cebaot, kiu sidas sur la keruboj.
3 Kaj oni veturigis la keston de Dio sur nova veturilo, kaj prenis �in el la domo de Abinadab, kiu estis en Gibea. Kaj Uza kaj A�jo, filoj de Abinadab, kondukis la novan veturilon.
4 Kaj oni prenis �in el la domo de Abinadab en Gibea kun la kesto de Dio, kaj A�jo iris anta� la kesto.
5 Kaj David kaj la tuta domo de Izrael ludis anta� la Eternulo per �iaj instrumentoj el cipreso, per harpoj, psalteroj, tamburinoj, sistroj, kaj cimbaloj.
6 Kiam ili venis al la dra�ejo de Na�on, Uza etendis sian manon al la kesto de Dio kaj ekkaptis �in, �ar la bovoj klinpu�is �in.
7 Tiam ekflamis la kolero de la Eternulo kontra� Uza, kaj Dio mortigis lin tie pro la peko, kaj li mortis tie apud la kesto de Dio.
8 Kaj aflikti�is David pro tio, ke la Eternulo frapis Uzan, kaj li donis al tiu loko la nomon Perec-Uza, �is la nuna tago.
9 Kaj ektimis David la Eternulon en tiu tago, kaj diris: Kiamaniere venos al mi la kesto de la Eternulo?
10 Kaj David ne volis transportigi al si la keston de la Eternulo en la urbon de David, kaj David direktis �in en la domon de Obed-Edom, la Gatano.
11 Kaj la kesto de la Eternulo restis en la domo de Obed-Edom, la Gatano, dum tri monatoj; kaj la Eternulo benis Obed-Edomon kaj lian tutan domon.
12 Kaj oni sciigis al la re�o David, dirante: La Eternulo benis la domon de Obed-Edom, kaj �ion, kio apartenas al li, pro la kesto de Dio. Tiam David iris, kaj transportis la keston de Dio el la domo de Obed-Edom en la urbon de David kun �ojo.
13 Kaj �iufoje, kiam la portantoj de la kesto de la Eternulo trapa�is ses pa�ojn, li oferbu�is bovon kaj grasan �afon.
14 Kaj David dancis per �iuj fortoj anta� la Eternulo, kaj David estis zonita per lina efodo.
15 Kaj David kaj la tuta domo de Izrael kondukis la keston de la Eternulo kun �ojkriado kaj trumpetado.
16 Kiam la kesto de la Eternulo venis en la urbon de David, Mi�al, la filino de Saul, rigardis tra la fenestro; kaj kiam �i vidis, ke la re�o David saltas kaj dancas anta� la Eternulo, �i ekmalestimis lin en sia koro.
17 Kaj oni alportis la keston de la Eternulo, kaj metis �in sur �ian lokon meze de la tendo, kiun David starigis por �i; kaj David alportis anta� la Eternulo bruloferojn kaj pacoferojn.
18 Kiam David finis la oferadon de la bruloferoj kaj de la pacoferoj, li benis la popolon en la nomo de la Eternulo Cebaot.
19 Kaj li disdonis al la tuta popolo, al la tuta amaso de la Izraelidoj, kiel al la viroj, tiel anka� al la virinoj, al �iu po unu bulo da pano, po unu porcio da viando, kaj po unu peniko da sekvinberoj. Kaj la tuta popolo iris �iu al sia domo.
20 Kiam David revenis, por beni sian domon, Mi�al, filino de Saul, eliris renkonte al David, kaj diris: Kiel majesta estis hodia� la re�o de Izrael, kiu elmontris sin hodia� anta� la okuloj de la sklavinoj de siaj servantoj, kiel sin elmontras iu el la publikaj dancistoj!
21 Sed David diris al Mi�al: Anta� la Eternulo, kiu preferis min anta� via patro kaj anta� lia tuta domo, ordonante al mi esti estro super la popolo de la Eternulo, super Izrael, anta� la Eternulo mi ludis.
22 Kaj mi senvalorigos min ankora� pli ol tio, kaj mi humiligos min anta� miaj okuloj; kaj tamen inter la sklavinoj, pri kiuj vi parolis, mi estos honorata.
23 Kaj Mi�al, la filino de Saul, ne havis infanojn �is la tago de �ia morto.

1 Kiam la re�o lo�is en sia domo, kaj la Eternulo donis al li ripozon rilate �iujn liajn malamikojn �irka�e,
2 la re�o diris al la profeto Natan: Vidu, mi lo�as en domo cedroligna, kaj la kesto de Dio restas inter tapi�oj.
3 Kaj Natan diris al la re�o: �ion, kio estas en via koro, iru kaj faru, �ar la Eternulo estas kun vi.
4 Sed en tiu sama nokto aperis vorto de la Eternulo al Natan, dirante:
5 Iru, kaj diru al Mia servanto David: Tiele diris la Eternulo: �u vi konstruos al Mi domon por Mia lo�ado?
6 �ar Mi ne lo�is en domo de post tiu tago, kiam Mi elkondukis la Izraelidojn el Egiptujo, �is la nuna tempo; sed Mi migradis en tendo kaj en tabernaklo.
7 Kien ajn Mi iris kun �iuj Izraelidoj, �u Mi diris e� unu vorton al iu el la triboj de Izrael, al kiu Mi ordonis pa�ti Mian popolon Izrael, dirante: Kial vi ne konstruis por Mi cedrolignan domon?
8 Kaj nun diru jenon al Mia servanto David: Tiele diras la Eternulo Cebaot: Mi prenis vin el �afejo, de �afoj, por ke vi estu estro super Mia popolo Izrael;
9 kaj Mi estis kun vi �ie, kien vi iris; kaj Mi ekstermis �iujn viajn malamikojn anta� vi, kaj Mi faris al vi grandan nomon, egalan al la nomoj de la potenculoj sur la tero;
10 kaj Mi aran�is lokon por Mia popolo Izrael; kaj Mi plantis �in, ke �i lo�u trankvile sur sia loko kaj ne tremu plu; kaj malbonuloj ne plu premos �in, kiel anta�e;
11 kaj de post tiu tempo, kiam Mi starigis ju�istojn super Mia popolo Izrael kaj donis al vi trankvilecon rilate �iujn viajn malamikojn, la Eternulo sciigis al vi, ke domon konstruos al vi la Eternulo.
12 Kiam fini�os viaj tagoj kaj vi ku�i�os kun viaj patroj, Mi starigos post vi vian idon, kiu eliros el via ventro; kaj Mi fortikigos lian regnon.
13 Li konstruos domon al Mia nomo; kaj Mi fortikigos la tronon de lia regno por eterne.
14 Mi estos al li patro, kaj li estos al Mi filo; se li faros malbonagon, Mi punos lin per vergo de homoj kaj per batoj de homoj.
15 Kaj Mia favorkoreco ne deturni�os de li, kiel Mi deturnis �in de Saul, kiun Mi forigis anta� vi.
16 Kaj fidinda estos via domo kaj via regno eterne anta� vi; via trono estos fortikigita por eterne.
17 Konforme al �iuj �i tiuj vortoj kaj konforme al �i tiu tuta vizio Natan parolis al David.

18 Kaj venis la re�o David kaj sidi�is anta� la Eternulo, kaj diris: Kiu estas mi, mia Sinjoro, ho Eternulo, kaj kio estas mia domo, ke Vi venigis min �is �i tie?
19 Sed e� tio estis nesufi�a anta� Vi, mia Sinjoro, ho Eternulo, kaj Vi parolis pri la domo de Via sklavo e� por la malproksima estonteco, la� la maniero de homo, mia Sinjoro, ho Eternulo.
20 Kion pli David povas diri al Vi? Vi konas ja Vian sklavon, mia Sinjoro, ho Eternulo.
21 Pro Via vorto kaj la� Via koro Vi faris tiun tutan granda�on, por montri al Via sklavo.
22 Pro tio Vi estas granda, ho Dio Eternulo; �ar ne ekzistas simila al Vi, kaj ne ekzistas Dio krom Vi, la� �io, kion ni a�dis per niaj oreloj.
23 Kaj kiu estas simila al Via popolo Izrael, la sola popolo sur la tero, koncerne kiun Dio iris, por ela�eti �in al Si kiel popolon, kaj fari al Si nomon, kaj fari granda�ojn por Vi kaj timinda�ojn por Via tero, anta� Via popolo, kiun Vi liberigis al Vi el Egiptujo, de �iaj popoloj kaj �iaj dioj?
24 Kaj Vi starigis al Vi Vian popolon Izrael, por ke �i estu por Vi popolo por eterne; kaj Vi, ho Eternulo, faris Vin Dio por �i.
25 Kaj nun, ho Dio Eternulo, la vorton, kiun Vi diris pri Via sklavo kaj pri lia domo, fortikigu por eterne, kaj Vi agu tiel, kiel Vi diris.
26 Kaj granda estu Via nomo por eterne, por ke oni diru: La Eternulo Cebaot estas Dio super Izrael. Kaj la domo de Via sklavo David estu fortikigita anta� Vi.
27 �ar Vi, ho Eternulo Cebaot, Dio de Izrael, sciigis al la orelo de Via sklavo, dirante: Domon mi konstruos al vi; tial Via sklavo trovis kura�on en sia koro pre�i al Vi �i tiun pre�on.
28 Kaj nun, mia Sinjoro, ho Eternulo, Vi estas Dio, kaj Viaj vortoj estas veraj; kaj Vi diris pri Via sklavo �i tiun bona�on.
29 Nun komencu beni la domon de Via sklavo, ke �i restu eterne anta� Vi; �ar Vi, mia Sinjoro, ho Eternulo, parolis; kaj per Via beno estos benita la domo de Via sklavo eterne.

1 Post tio okazis, ke David venkobatis la Fili�tojn kaj humiligis ilin, kaj David prenis la �efurbon el la manoj de la Fili�toj.
2 Li anka� venkobatis la Moabidojn, kaj, ku�iginte ilin sur la tero, li mezuris ilin per �nuro; du partojn li mezuris por mortigi, kaj unu plenan mezuron por restigi vivaj. Kaj la Moabidoj submeti�is al David kaj alportis tributojn.
3 Kaj David venkobatis Hadadezeron, filon de Re�ob, re�on de Coba, kiam tiu iris, por restarigi sian regadon super la rivero E�frato.
4 Kaj David venkoprenis de li mil sepcent rajdantojn kaj dudek mil piedirantojn; kaj David lamigis �iujn �ar�evalojn, sed restigis el ili por cent �aroj.
5 La Sirianoj Damaskaj venis, por helpi al Hadadezer, re�o de Coba; sed David venkobatis el la Sirianoj dudek du mil homojn.
6 Kaj David restigis garnizonojn en la Damaska Sirio, kaj la Sirianoj submeti�is al David kaj alportis tributojn. Kaj la Eternulo helpis al David �ie, kien li iris.
7 Kaj David prenis la orajn �ildojn, kiujn havis sur si la servantoj de Hadadezer, kaj alportis ilin en Jerusalemon.
8 Kaj el Beta� kaj el Berotaj, urboj de Hadadezer, la re�o David prenis tre multe da kupro.
9 Kiam Toi, re�o de �amat, a�dis, ke David venkobatis la tutan militistaron de Hadadezer,
10 tiam Toi sendis sian filon Joram al la re�o David, por saluti lin, kaj gratuli lin pro tio, ke li militis kontra� Hadadezer kaj venkobatis lin (�ar Toi estis en milito kontra� Hadadezer); kaj li havis en siaj manoj vazojn ar�entajn kaj vazojn orajn kaj vazojn kuprajn.
11 Ilin anka� la re�o David dedi�is al la Eternulo, kune kun la ar�ento kaj oro, kiun li dedi�is el tio, kion li akiris de �iuj nacioj, kiujn li venkis:
12 de la Sirianoj, de Moab, de la Amonidoj, de la Fili�toj, kaj de Amalek, kaj el la militakiro, kiun li ricevis de Hadadezer, filo de Re�ob kaj re�o de Coba.
13 Kaj David faris al si nomon, kiam li revenis post la venkobato de la Sirianoj en la Valo de Salo, en la nombro de dek ok mil homoj.
14 Kaj li starigis en Edomujo garnizonojn, en la tuta Edomujo li starigis garnizonojn; kaj �iuj Edomidoj submeti�is al David. Kaj la Eternulo helpis al David �ie, kien li iris.

15 Kaj David re�is super la tuta Izrael, kaj David faradis ju�on kaj justecon al sia tuta popolo.
16 Joab, filo de Ceruja, estis estro de la militistaro; Jeho�afat, filo de A�ilud, estis kronikisto;
17 Cadok, filo de A�itub, kaj A�imele�, filo de Ebjatar, estis pastroj; kaj Seraja estis skribisto;
18 Benaja, filo de Jehojada, estis super la Keretidoj kaj la Peletidoj; kaj la filoj de David estis pastroj.

1 Kaj David diris: �u ekzistas ankora� iu, kiu restis el la domo de Saul, ke mi povu fari al li favorkora�on pro Jonatan?
2 El la domo de Saul estis servanto, kies nomo estis Ciba; kaj oni vokis lin al David, kaj la re�o diris al li: �u vi estas Ciba? Kaj tiu respondis: Mi, via sklavo.
3 Tiam la re�o diris: �u ekzistas ankora� iu el la domo de Saul, ke mi povu fari al li favorkora�on en la nomo de Dio? Kaj Ciba diris al la re�o: Ekzistas ankora� filo de Jonatan, lamulo.
4 Kaj la re�o diris al li: Kie li estas? Kaj Ciba diris al la re�o: Jen li estas en la domo de Ma�ir, filo de Amiel, en Lo-Debar.
5 Tiam la re�o David sendis, kaj venigis lin el la domo de Ma�ir, filo de Amiel, el Lo-Debar.
6 Kaj venis Mefibo�et, filo de Jonatan, filo de Saul, al David, kaj �etis sin viza�altere kaj adorklini�is. Kaj David diris: Mefibo�et! Kaj tiu diris: Jen mi estas, via sklavo.
7 Kaj David diris al li: Ne timu, �ar mi estos por vi favorkora pro via patro Jonatan, kaj mi redonos al vi �iujn kampojn de via patro Saul, kaj vi man�ados �iam �e mia tablo.
8 Kaj tiu adorklini�is, kaj diris: Kio estas via sklavo, ke vi vin turnas al senviva hundo, kiel mi estas?
9 Kaj la re�o alvokis Ciban, la servanton de Saul, kaj diris al li: �ion, kio apartenis al Saul kaj al lia tuta domo, mi donas al la filo de via sinjoro;
10 prilaboradu do por li la teron, vi kaj viaj filoj kaj viaj servantoj, kaj rikoltadu, por ke la filo de via sinjoro havu panon por man�ado; sed Mefibo�et, filo de via sinjoro, man�ados �iam �e mia tablo. Kaj Ciba havis dek kvin filojn kaj dudek servantojn.
11 Kaj Ciba diris al la re�o: �ion, kion mia sinjoro la re�o ordonas al sia sklavo, via sklavo faros. Kaj Mefibo�et man�ados �e mia tablo egale al la filoj de la re�o.
12 Mefibo�et havis malgrandan filon, kies nomo estis Mi�a. Kaj �iuj, kiuj lo�is en la domo de Ciba, estis servantoj al Mefibo�et.
13 Kaj Mefibo�et lo�is en Jerusalem, �ar li �iam man�adis �e la tablo de la re�o. Kaj li estis lama je siaj amba� piedoj.

1 Okazis poste, ke mortis la re�o de la Amonidoj, kaj lia filo �anun fari�is re�os anstata� li.
2 Tiam David diris: Mi estos favorkora al �anun, filo de Na�a�, konforme al tio, kiel lia patro agis favorkore koncerne min. Kaj David sendis, por konsoli lin per siaj servantoj pri lia patro. Kaj la servantoj de David venis en la landon de la Amonidoj.
3 Sed la eminentuloj de la Amonidoj diris al sia sinjoro �anun: �u efektive David deziras honori vian patron anta� vi, ke li sendis al vi konsolantojn? �u ne por pristudi la urbon, esplorrigardi kaj ruinigi �in, David sendis al vi siajn servantojn?
4 Tiam �anun prenis la servantojn de David, kaj forrazis al ili duonon de la barbo, kaj detran�is iliajn vestojn �is duono, �is la lumboj, kaj foririgis ilin.
5 Kiam oni tion raportis al David, li sendis al ili renkonte, �ar tiuj homoj tre hontis. Kaj la re�o diris: Restu en Jeri�o, �is rekreskos viaj barboj, kaj tiam revenu.
6 Kiam la Amonidoj vidis, ke ili indignigis Davidon, tiam la Amonidoj sendis kaj dungis Sirianojn el Bet-Re�ob kaj Sirianojn el Coba, dudek mil piedirantojn, kaj de la re�o de Maa�a mil homojn kaj de Tob dek du mil homojn.
7 Kiam David a�dis pri tio, li sendis Joabon kaj la tutan armeon da kura�uloj.
8 Kaj eliris la Amonidoj kaj batalaran�i�is �e la enirejo de la pordego; kaj la Sirianoj el Coba kaj el Re�ob kaj la viroj de Tob kaj de Maa�a estis aparte, sur la kampo.
9 Kiam Joab vidis, ke li havos kontra� si batalon anta�e kaj malanta�e, li faris elekton el �iuj plejbravuloj en Izrael kaj batalaran�is ilin kontra� la Sirianoj;
10 kaj la ceteran parton de la popolo li komisiis al sia frato Abi�aj, kaj batalaran�is ilin kontra� la Amonidoj.
11 Kaj li diris: Se la Sirianoj superfortos min, tiam vi donos al mi helpon; sed se la Amonidoj superfortos vin, tiam mi iros, por helpi vin.
12 Estu kura�a, kaj ni tenu nin forte por nia popolo kaj por la urboj de nia Dio; kaj la Eternulo faru tion, kio pla�os al Li.
13 Kaj Joab, kun la popolo, kiu estis kun li, komencis la batalon kontra� la Sirianoj; kaj �i tiuj forkuris anta� li.
14 Kiam la Amonidoj vidis, ke la Sirianoj forkuris, ili anka� forkuris anta� Abi�aj, kaj foriris en la urbon. Tiam Joab returnis sin de la Amonidoj, kaj venis Jerusalemon.
15 Kiam la Sirianoj vidis, ke ili estas venkobatitaj de la Izraelidoj, ili kolekti�is en unu loko.
16 Kaj Hadadezer sendis, kaj elirigis la Sirianojn transriverajn; kaj ili venis en �elamon; kaj �oba�, militestro de Hadadezer, ilin kondukis.
17 Kiam tio estis raportita al David, li kolektis �iujn Izraelidojn, kaj transiris Jordanon kaj venis en �elamon. Kaj la Sirianoj aran�is sin kontra� David kaj ekbatalis kontra� li.
18 Kaj la Sirianoj forkuris anta� Izrael, kaj David mortigis el la Sirianoj sepcent �aristojn kaj kvardek mil rajdantojn; anka� �oba�on, la militestron, li frapis, kaj tiu mortis tie.
19 Kiam �iuj re�oj, kiuj servis Hadadezeron, vidis, ke ili estas venkobatitaj de la Izraelidoj, ili faris pacon kun la Izraelidoj kaj submeti�is al ili. Kaj la Sirianoj timis helpi plu al la Amonidoj.

1 Post unu jaro, en la tempo, kiam la re�oj eliras milite, David sendis Joabon kune kun siaj servantoj kaj kun �iuj Izraelidoj; kaj ili faris ruinigadon inter la Amonidoj, kaj sie�is Raban. Sed David restis en Jerusalem.

2 Okazis, ke vespere David levi�is de sia ku�ejo kaj ekpromenis sur la tegmento de la re�a domo; kaj li ekvidis de la tegmento virinon, kiu sin lavis; kaj la virino estis tre belaspekta.
3 Kaj David sendis, por demandi pri la virino; kaj oni diris al li, ke �i estas Bat-�eba, filino de Eliam, kaj edzino de Urija, la �etido.
4 Tiam David sendis senditojn, por preni �in; kaj �i venis al li, kaj li ku�is kun �i; kiam �i repuri�is de sia malpureco, �i revenis en sian domon.
5 Kaj la virino gravedi�is, kaj �i sendis, por sciigi Davidon, dirante: Mi gravedi�is.
6 Tiam David sendis al Joab, por diri: Sendu al mi Urijan, la �etidon. Kaj Joab sendis Urijan al David.
7 Kiam Urija venis al li, David demandis pri la farto de Joab kaj pri la farto de la popolo kaj pri la sukceso de la milito.
8 Kaj David diris al Urija: Iru en vian domon, kaj lavu viajn piedojn. Kaj Urija eliris el la domo de la re�o, kaj lin sekvis donacoj de la re�o.
9 Sed Urija dormis �e la enirejo de la domo de la re�o, kune kun �iuj servantoj de lia sinjoro, kaj li ne iris en sian domon.
10 Kaj oni raportis al David, dirante: Urija ne iris en sian domon. Tiam David diris al Urija: Vi venis ja de la vojo; kial do vi ne iris en vian domon?
11 Kaj Urija respondis al David: La kesto kaj Izrael kaj Jehuda trovi�as en tendoj, kaj mia sinjoro Joab kaj la servantoj de mia sinjoro bivakas sur la kampo; kaj �u mi irus en mian domon, por man�i kaj trinki, kaj ku�i kun mia edzino? mi �uras per via vivo kaj per la vivo de via animo, ke mi ne faros tion.
12 Tiam David diris al Urija: Restu �i tie ankora� hodia�, kaj morga� mi forliberigos vin. Kaj Urija restis en Jerusalem tiun tagon kaj la sekvantan.
13 Kaj David invitis lin, ke li man�u kaj trinku �e li, kaj ebriigis lin. Vespere li eliris, por dormi sur sia ku�ejo kun la servantoj de sia sinjoro, sed en sian domon li ne iris.
14 Matene David skribis leteron al Joab, kaj sendis �in per Urija.
15 Kaj en la letero li skribis jenon: Metu Urijan en la fronton de la plej forta batalo, kaj deturni�u de li, ke li estu frapita kaj mortu.
16 Tial, kiam Joab sie�is la urbon, li metis Urijan sur la lokon, pri kiu li sciis, ke tie estas la plej fortaj viroj.
17 Kiam la lo�antoj de la urbo eliris kaj ekbatalis kontra� Joab, falis kelka nombro el la servantoj de David; kaj mortis anka� Urija, la �etido.
18 Joab sendis kaj raportigis al David �iujn cirkonstancojn de la batalo.
19 Kaj al la sendito li donis jenan ordonon: Kiam vi finos raporti al la re�o �iujn cirkonstancojn de la batalo,
20 kaj la re�o ekkoleros, kaj diros: Kial vi alproksimi�is al la urbo, por batali? �u vi ne sciis, ke oni pafos de la muro?
21 kiu mortigis Abimele�on, filon de Jerube�et? �u ne virino �etis sur lin de la muro muel�tonon, ke li mortis en Tebec? kial vi alproksimi�is al la muro? tiam diru: Anka� via servanto Urija, la �etido, mortis.
22 La sendito iris, kaj venis kaj raportis al David �ion, por kio sendis lin Joab.
23 Kaj la sendito diris al David: Kiam tiuj homoj montri�is pli fortaj ol ni kaj eliris kontra� nin sur la kampon, ni komencis premi ilin al la enirejo en la pordegon;
24 tiam la pafistoj pafis sur viajn servantojn de sur la muro, kaj pereis kelkaj el la servantoj de la re�o, kaj anka� via servanto Urija, la �etido, mortis.
25 Tiam David diris al la sendito: Tiel diru al Joab: Ne aflikti�u pro tio, ke la glavo forman�as jen tiun, jen alian; plifortigu vian militon kontra� la urbo kaj detruu �in, kaj estu kura�a.
26 Kiam la edzino de Urija a�dis, ke mortis �ia edzo Urija, �i funebris pro sia edzo.
27 Kiam pasis la funebro, David sendis, kaj prenis �in en sian domon; kaj �i fari�is lia edzino, kaj �i naskis al li filon. Sed la faro, kiun faris David, malpla�is al la Eternulo.

1 Kaj la Eternulo sendis al David Natanon, kaj �i tiu venis al li, kaj diris al li: En unu urbo estis du viroj, unu ri�ulo kaj la dua malri�ulo;
2 la ri�ulo havis tre multe da �afoj kaj da bovoj;
3 kaj la malri�ulo havis nenion, krom unu malgranda �afeto, kiun li a�etis kaj nutris, kaj �i elkreskis �e li kaj �e liaj infanoj kune kun ili; el lia peco �i man�adis, el lia kaliko �i trinkadis, kaj sur lia sino �i dormadis, kaj �i estis por li kiel filino.
4 Sed venis gasto al la ri�a homo, kaj �i tiu doma�is preni el siaj �afoj a� el siaj bovoj, por prepari ion por la gasto, kiu venis al li, kaj li prenis la �afeton de la viro malri�a, kaj preparis �in por la homo, kiu venis al li.
5 Tiam forte ekflamis la kolero de David kontra� tiu homo, kaj li diris al Natan: Mi �uras per la Eternulo, ke morti devas la homo, kiu tion faris;
6 kaj pro la �afeto li repagu kvaroble, pro tio, ke li faris tion kaj ke li agis senkompate.

7 Tiam Natan diris al David: Vi estas tiu homo. Tiele diris la Eternulo, Dio de Izrael: Mi sanktoleis vin re�o super Izrael, kaj Mi savis vin el la mano de Saul,
8 kaj Mi donis al vi la domon de via sinjoro kaj la edzinojn de via sinjoro sur vian sinon, kaj Mi donis al vi la domon de Izrael kaj Jehuda; kaj se tio ne sufi�us, Mi aldonus ankora� tion kaj alian.
9 Kial do vi mal�atis la vorton de la Eternulo, farante malbonon anta� Liaj okuloj? Urijan, la �etidon, vi mortigis per glavo, kaj lian edzinon vi prenis al vi kiel edzinon, post kiam vi lin mortigis per glavo de la Amonidoj.
10 Nun ne malaperos el via domo la glavo eterne, pro tio, ke vi mal�atis Min, kaj prenis la edzinon de Urija, la �etido, ke �i estu via edzino.
11 Tiele diris la Eternulo: Jen Mi venigos sur vin malbonon el via domo; kaj Mi prenos viajn edzinojn anta� viaj okuloj, kaj fordonos al via konkuranto, kaj li ku�os kun viaj edzinoj anta� �i tiu suno.
12 �ar vi agis sekrete; sed Mi faros tiun aferon anta� la tuta Izrael kaj anta� la suno.
13 Tiam David diris al Natan: Mi pekis anta� la Eternulo. Kaj Natan diris al David: La Eternulo forigis vian pekon, vi ne mortos;
14 sed �ar vi per tiu faro incitis la malamikojn de la Eternulo, tial la filo, kiu naski�is al vi, mortos.
15 Kaj Natan iris en sian domon.

Kaj la Eternulo frapis la infanon, kiun la edzino de Urija naskis al David, kaj �i dan�ere malsani�is.
16 Kaj David ekpre�is al la Eternulo pri la infano; kaj David fastis, kaj li eniris, kaj pasigis la nokton sur la tero.
17 Kaj ekinsistis super li la pleja�uloj de lia domo, por igi lin levi�i de la tero; sed li ne volis, kaj li ne man�is kun ili.
18 En la sepa tago la infano mortis. Kaj la servantoj de David timis sciigi al li, ke la infano mortis; �ar ili pensis: Jen dum la infano ankora� vivis, ni parolis al li, kaj li ne a�skultis nian vo�on; kiel do ni diros al li, ke la infano mortis? li faros ian malbonon.
19 Sed kiam David vidis, ke liaj servantoj murmuretas inter si, li komprenis, ke la infano mortis; kaj David diris al siaj servantoj: �u la infano mortis? Kaj ili respondis: �i mortis.
20 Tiam David levi�is de la tero, lavis sin kaj oleis sin kaj �an�is siajn vestojn, kaj iris en la domon de la Eternulo, kaj adorklini�is. Poste li venis en sian domon; li petis, ke oni donu al li panon, kaj li man�is.
21 Tiam diris al li liaj servantoj: Kion signifas tio, kion vi faris? dum la infano estis ankora� vivanta, vi fastis kaj ploris; kaj kiam la infano mortis, vi levi�is kaj man�is!
22 Kaj li respondis: Dum la infano ankora� vivis, mi fastis kaj ploris; �ar mi pensis: Kiu scias? eble la Eternulo indulgos min kaj la infano vivos.
23 Sed nun �i mortis; por kio do mi fastos? �u mi povas ankora� revenigi �in? mi iros al �i, sed �i ne revenos al mi.
24 Kaj David konsolis sian edzinon Bat-�eba, kaj envenis al �i kaj ku�is kun �i; kaj �i naskis filon, kaj li donis al li la nomon Salomono; kaj la Eternulo lin amis.
25 Kaj li transdonis lin en la manojn de la profeto Natan; �i tiu donis al li la nomon Jedidja, pro la Eternulo.

26 Joab ekmilitis kontra� Raba de la Amonidoj, kaj venkoprenis la re�an urbon.
27 Kaj Joab sendis senditojn al David, kaj dirigis: Mi militis kontra� Raba, kaj mi venkoprenis la urbon de akvoj;
28 nun kolektu la reston de la popolo, kaj sie�u la urbon kaj prenu �in; �ar alie, se mi prenus la urbon, oni nomus �in per mia nomo.
29 Tiam David kolektis la tutan popolon, kaj iris al Raba, kaj militis kontra� �i kaj prenis �in.
30 Kaj li prenis la kronon de Malkam de lia kapo; �i havis la pezon de kikaro da oro; en �i estis multekosta �tono, kiu transiris sur la kapon de David. Kaj da militakira�o li elportis el la urbo tre multe.
31 Kaj la popolon, kiu tie estis, li elirigis, kaj metis �in al segiloj kaj al feraj dra�iloj kaj al feraj hakiloj kaj forkondukis al brikfarejoj. Tiele li agis kun �iuj urboj de la Amonidoj. Kaj David kaj la tuta popolo revenis Jerusalemon.

1 Poste okazis jeno: Ab�alom, filo de David, havis belan fratinon, kies nomo estis Tamar; �in ekamis Amnon, filo de David.
2 Kaj Amnon suferis multe kaj preska� malsani�is pro sia fratino Tamar; �ar �i estis virgulino, kaj al Amnon �ajnis malfacile fari ion al �i.
3 Sed Amnon havis amikon, kies nomo estis Jonadab, filo de �imea, frato de David; kaj Jonadab estis homo tre sa�a.
4 Kaj li diris al li: Kial vi tiel malgrasi�as, ho re�ido, kun �iu tago? �u vi ne diros al mi? Kaj Amnon diris al li: Tamaron, fratinon de mia frato Ab�alom, mi amas.
5 Tiam Jonadab diris al li: Ku�i�u en vian liton, kaj �ajnigu vin malsana; kaj kiam venos via patro, por vidi vin, diru al li: Mi petas, ke mia fratino Tamar venu, kaj �i donu al mi man�i kaj �i pretigu anta� mi la man�a�on, por ke mi vidu kaj mi man�u el �iaj manoj.
6 Amnon ku�i�is, kaj �ajnigis sin malsana; kaj venis la re�o, por vidi lin, kaj Amnon diris al la re�o: Mi petas, ke venu mia fratino Tamar, kaj ke �i pretigu anta� miaj okuloj du kuketojn, por ke mi man�u el �iaj manoj.
7 Tiam David sendis al Tamar en la domon, por diri: Iru, mi petas, en la domon de via frato Amnon, kaj pretigu al li man�a�on.
8 Kaj Tamar iris en la domon de sia frato Amnon; li ku�is. Kaj �i prenis paston, knedis �in, preparis anta� liaj okuloj, kaj bakis la kuketojn.
9 Kaj �i prenis la paton, kaj elskuis anta� li; sed li ne volis man�i. Kaj Amnon diris: Forigu de mi �iujn. Kaj �iuj eliris de li.
10 Tiam Amnon diris al Tamar: Alportu la man�a�on en la internan �ambron, por ke mi man�u el viaj manoj. Tamar prenis la kuketojn, kiujn �i faris, kaj alportis ilin al sia frato Amnon en la internan �ambron.
11 Sed, kiam �i ilin alportis al li por man�i, li kaptis �in, kaj diris al �i: Venu, ku�i�u kun mi, mia fratino.
12 Tiam �i diris al li: Ne, mia frato, ne perfortu min; �ar tiel ne estas farate en Izrael; ne faru tian malnobla�on.
13 Kien mi irus kun mia malhonoro? kaj vi fari�us kiel iu el la malnobluloj en Izrael. Parolu kun la re�o, mi petas; kaj li ne rifuzos min al vi.
14 Sed li ne volis obei �iajn vortojn, kaj kaptis �in kaj perfortis �in kaj ku�is kun �i.
15 Post tio Amnon ekmalamis �in per tre granda malamo; pli granda estis la malamo, kiun li eksentis al �i, ol la amo, kiun li anta�e havis por �i. Kaj Amnon diris al �i: Levi�u, foriru.
16 Kaj �i diris al li: Se vi forpelas min, tiam �i tiu granda malbono estas pli granda, ol la alia, kiun vi faris al mi. Sed li ne volis a�skulti �in.
17 Kaj li alvokis sian junulon- servanton, kaj diris: Forpelu de mi �i tiun for, kaj �losu la pordon post �i.
18 �i havis sur si diverskoloran veston, �ar per tiaj tunikoj vestadis sin la filinoj de la re�o. Kaj lia servanto elkondukis �in eksteren kaj �losis la pordon post �i.
19 Tiam Tamar prenis cindron sur sian kapon, kaj la diverskoloran veston, kiu estis sur �i, �i dis�iris; kaj �i metis sian manon sur sian kapon, kaj iris kaj kriis.
20 Kaj diris al �i �ia frato Ab�alom: �u via frato Amnon estis kun vi? nun, mia fratino, silentu; li estas via frato; ne tro aflikti�u pro tiu afero. Kaj Tamar restis mal�oja en la domo de sia frato Ab�alom.
21 Kiam la re�o David a�dis �ion �i tion, li tre koleris.
22 Ab�alom parolis kun Amnon nek malbonon nek bonon; �ar Ab�alom malamis Amnonon pro tio, ke li perfortis lian fratinon Tamar.

23 Okazis post du jaroj, ke oni tondis la �afojn �e Ab�alom en Baal-�acor, kiu estas apud Efraim; kaj Ab�alom invitis �iujn filojn de la re�o.
24 Kaj Ab�alom venis al la re�o, kaj diris: Jen oni tondas �e via sklavo; mi petas, ke la re�o kun siaj servantoj venu al via sklavo.
25 Sed la re�o diris al Ab�alom: Ne, mia filo, ni ne iros �iuj, por ke ni ne estu �ar�o por vi. Tiu insiste lin petis; sed li ne volis iri, li nur benis lin.
26 Tiam Ab�alom diris: Se ne, tiam almena� mia frato Amnon iru kun ni. Kaj la re�o diris al li: Por kio li iru kun vi?
27 Sed Ab�alom insiste lin petis; tial li lasis iri kun li Amnonon kaj �iujn filojn de la re�o.
28 Kaj Ab�alom ordonis al siaj servantoj jene: Rigardu, mi petas, kiam la koro de Amnon gaji�os de vino, kaj mi diros al vi, ke vi frapu Amnonon, tiam mortigu lin, ne timu; �ar ja mi ordonis al vi; estu senhezitaj kaj kura�aj.
29 Kaj la servantoj de Ab�alom faris al Amnon, kiel ordonis Ab�alom. Tiam levi�is �iuj filoj de la re�o, kaj sidi�is �iu sur sia mulo kaj forkuris.
30 Kiam ili estis ankora� sur la vojo, al David venis la famo, ke Ab�alom mortigis �iujn filojn de la re�o kaj neniu el ili restis.
31 La re�o levi�is, kaj dis�iris siajn vestojn, kaj ku�i�is sur la tero; kaj �iuj liaj servantoj staris kun dis�iritaj vestoj.
32 Tiam ekparolis Jonadab, filo de �imea, frato de David, kaj diris: Mia sinjoro ne diru, ke �iuj junuloj filoj de la re�o estas mortigitaj; �ar nur Amnon sola mortis; �ar �e Ab�alom tio estis decidita de post la tago, kiam tiu perfortis lian fratinon Tamar.
33 Kaj nun mia sinjoro la re�o ne atentu la famon, kiu diras, ke �iuj filoj de la re�o mortis; nur Amnon sola mortis.
34 Dume Ab�alom forkuris. La gardostaranta servanto levis siajn okulojn, kaj ekvidis, ke multe da homoj iras de la vojo malanta�a la� la deklivo de la monto.
35 Kaj Jonadab diris al la re�o: Jen la filoj de la re�o venas; kiel via sklavo diris, tiel fari�is.
36 Kiam li finis paroli, venis la filoj de la re�o, kaj ili levis sian vo�on kaj ploris; kaj anka� la re�o kaj �iuj liaj servantoj ploris per tre granda ploro.
37 Sed Ab�alom forkuris, kaj venis al Talmaj, filo de Amihud, re�o de Ge�ur. Kaj David funebris pro sia filo dum la tuta tempo.

38 Ab�alom forkuris, kaj iris Ge�uron, kaj restis tie dum tri jaroj.
39 Kaj la re�o David forte sopiris al Ab�alom; �ar li konsoli�is pri la morto de Amnon.

1 Joab, filo de Ceruja, rimarkis, ke la koro de la re�o plifavori�is por Ab�alom.
2 Kaj Joab sendis en Tekoan kaj venigis de tie sa�an virinon, kaj diris al �i: �ajnigu vin funebranta kaj metu sur vin funebrajn vestojn, kaj ne �miru vin per oleo, kaj estu kiel virino, kiu jam de longe funebras pro mortinto;
3 kaj venu al la re�o, kaj diru al li jenon; kaj Joab inspiris al �i, kion �i devas diri.
4 Kaj la virino el Tekoa ekparolis al la re�o, kaj �etis sin viza�altere kaj adorklini�is, kaj diris: Helpu min, ho re�o!
5 Kaj la re�o diris al �i: Kio estas al vi? Kaj �i respondis: Ho ve, mi estas vidvino, mia edzo mortis.
6 Sed via sklavino havis du filojn; ili amba� ekkverelis sur la kampo, kaj �ar estis inter ili neniu savanto, unu frapis la alian kaj mortigis lin.
7 Kaj jen levi�is kontra� vian sklavinon la tuta familio, dirante: Eldonu la fratmortiginton, por ke ni mortigu lin pro la animo de lia frato, kiun li mortigis, kaj ni ekstermu anka� la heredanton. Tiel ili volas estingi mian karbon, kiu ankora� restis, por ne restigi al mia edzo nomon nek ian resta�on sur la tero.
8 Tiam la re�o diris al la virino: Iru hejmen, kaj mi donos ordonon pri vi.
9 Sed la virino el Tekoa diris al la re�o: Sur mi, mia sinjoro, ho re�o, estu la krimo, kaj sur la domo de mia patro; sed la re�o kaj lia trono estas senkulpaj.
10 Kaj la re�o diris: Alkonduku al mi tiun, kiu parolas kontra� vi, kaj li ne plu tu�os vin.
11 Kaj �i diris: La re�o volu memori pri la Eternulo, lia Dio, por ke la sangoven�antoj ne faru pli da pereo kaj ne ekstermu mian filon. Li diris: Mi �uras per la Eternulo, ke ne falos e� haro de via filo sur la teron.
12 Kaj la virino diris: Permesu, ke via sklavino diru vorton al mia sinjoro la re�o. Li diris: Parolu.
13 Kaj la virino diris: Kial do vi tiel pensas pri la popolo de Dio? eldirante tian vorton, la re�o fari�as kvaza� kulpulo, ke li ne revenigas sian elpeliton.
14 �ar ni devas morti, kaj ni similas al akvo, kiu estas ver�ata sur la teron kaj kiun oni ne povas enkolekti; sed Dio ne volas pereigi animon; Li pripensas, ke forpu�ito ne estu forpu�ata anka� de Li.
15 Nur nun mi venis, por diri tion al la re�o, mia sinjoro, �ar la popolo min timigis; sed via sklavino diris al si: Mi provos paroli al la re�o; eble la re�o plenumos la vorton de sia sklavino;
16 eble la re�o a�skultos, por savi sian sklavinon el la mano de tiu homo, kiu volas ekstermi min kaj mian filon kune el la hereda�o de Dio.
17 Kaj via sklavino diris al si: La vorto de mia sinjoro la re�o donos trankvilecon; �ar kiel an�elo de Dio, tiel estas mia sinjoro la re�o, por distingi la bonon kaj malbonon; kaj la Eternulo, via Dio, estos kun vi.
18 Tiam ekparolis la re�o, kaj diris al la virino: Mi petas, ka�u anta� mi nenion, pri kio mi demandos vin. Kaj la virino diris: Mia sinjoro la re�o volu paroli.
19 Kaj la re�o diris: �u ne la mano de Joab estas kun vi en �io �i tio? Kaj la virino respondis kaj diris: Vere, kiel vivas via animo, mia sinjoro, ho re�o, ne estas eble deklini�i dekstren nek maldekstren de �io, kion diris mia sinjoro la re�o; �ar via sklavo Joab tion ordonis al mi, kaj li inspiris al via sklavino �iujn �i tiujn vortojn.
20 Por aliformigi la aspekton de la afero, via sklavo Joab tion faris; sed mia sinjoro estas sa�a per sa�eco de an�elo de Dio, kaj scias �ion, kio estas sur la tero.
21 Tiam la re�o diris al Joab: Jen mi tion faris; iru do kaj revenigu la junulon Ab�alom.
22 Joab �etis sin viza�altere kaj adorklini�is, kaj dankis la re�on. Kaj Joab diris: Hodia� via sklavo scias, ke mi akiris vian favoron, mia sinjoro, ho re�o, �ar la re�o plenumis la vorton de sia sklavo.
23 Kaj Joab levi�is, kaj iris en Ge�uron, kaj venigis Ab�alomon en Jerusalemon.
24 Sed la re�o diris: Li reiru en sian domon, sed mian viza�on li ne vidu. Kaj Ab�alom revenis en sian domon, sed la viza�on de la re�o li ne vidis.

25 En la tuta Izrael estis neniu homo tiel famege bela, kiel Ab�alom: de la plando de lia piedo �is lia verto estis en li nenia malla�dinda�o.
26 Kaj kiam li tondis sian kapon (li tondadis �iujare, �ar la haroj fari�adis por li tro pezaj, kaj estis necese tondi), la haroj de lia kapo pezis ducent siklojn la� la re�a pesilo.
27 Al Ab�alom naski�is tri filoj, kaj unu filino, kies nomo estis Tamar; �i estis virino belaspekta.

28 Ab�alom restis en Jerusalem du jarojn, kaj la viza�on de la re�o li ne vidis.
29 Kaj Ab�alom sendis al Joab, por sendi lin al la re�o; sed tiu ne volis veni al li. Li sendis ankora� duan fojon, sed tiu ne volis veni.
30 Tiam li diris al siaj servantoj: Rigardu la kampoparton de Joab apud mia; li havas tie hordeon; iru, kaj forbruligu �in per fajro. Kaj la servantoj de Ab�alom forbruligis la kampoparton per fajro.
31 Tiam Joab levi�is, kaj venis al Ab�alom en la domon, kaj diris al li: Kial viaj servantoj forbruligis per fajro mian kampoparton?
32 Ab�alom respondis al Joab: Jen mi sendis al vi, por diri al vi: Venu �i tien, por ke mi sendu vin al la re�o, por demandi, kial mi venis el Ge�ur; pli bone estus por mi resti tie. Nun mi volas vidi la viza�on de la re�o; kaj se mi havas en mi krimon, li mortigu min.
33 Kaj Joab iris al la re�o, kaj diris al li tion; kaj �i tiu alvokis Ab�alomon, kiu venis al la re�o, kaj adorklini�is viza�altere anta� la re�o; kaj la re�o kisis Ab�alomon.

1 Post tio Ab�alom havigis al si �aron kaj �evalojn kaj kvindek virojn, kiuj kuradis anta� li.
2 Kaj Ab�alom levi�adis frue, kaj stari�adis �e la vojo al la pordego; kaj �iun homon, kiu havis plendon kaj iris al la re�o por ju�o, Ab�alom vokis al si, kaj diris al li: El kiu urbo vi estas? Kaj kiam tiu respondis: Via sklavo estas el tiu a� tiu tribo de Izrael,
3 Ab�alom diris al li: Via afero estas bona kaj justa, sed ne ekzistas por vi a�skultanto �e la re�o.
4 Kaj plue Ab�alom parolis: Ho, kiu farus min ju�isto en la lando, por ke al mi venu �iu homo, kiu havas plendon a� ju�an aferon, kaj por ke mi faru al li juston!
5 Kaj kiam iu alproksimi�is, por adorklini�i anta� li, li etendis sian manon, kaptis lin, kaj kisis lin.
6 Tiel Ab�alom agis kun �iuj Izraelidoj, kiuj iris por ju�o al la re�o; kaj Ab�alom �tele allogis al si la korojn de la Izraelidoj.

7 Atinginte la a�on de kvardek jaroj, Ab�alom diris al la re�o: Permesu al mi iri kaj plenumi en �ebron mian sanktan promeson, kiun mi faris al la Eternulo;
8 �ar sanktan promeson faris via sklavo, kiam mi estis en Ge�ur en Sirio, nome: Se la Eternulo revenigos min en Jerusalemon, mi faros oferon al la Eternulo.
9 Kaj la re�o diris al li: Iru en paco. Kaj li levi�is, kaj iris �ebronon.
10 Kaj Ab�alom sendis esplorrigardantojn al �iuj triboj de Izrael kun la sekvanta instrukcio: Kiam vi a�dos la sonon de trumpeto, tiam diru: Ab�alom fari�is re�o en �ebron.
11 Kune kun Ab�alom iris ducent viroj el Jerusalem; ili estis invititaj, kaj iris sen ia kulpa intenco, nenion sciante.
12 Kaj Ab�alom sendis inviti anka� A�itofelon, la Giloanon, la konsiliston de David, el lia urbo Gilo, kiam li estis faranta la bu�oferojn. Tiam la konspiro pliforti�is, kaj la popolo �iam pli kaj pli amase iris al Ab�alom.

13 Dume venis raportanto al David, kaj diris: La koroj de la Izraelidoj turni�is al Ab�alom.
14 Tiam David diris al �iuj siaj servantoj, kiuj estis kun li en Jerusalem: Levi�u, kaj ni forkuru, �ar alie ni ne povos savi�i kontra� Ab�alom; rapidu foriri, por ke li, rapidinte, ne atingu nin, ne venigu sur nin malfeli�on, kaj ne pereigu la urbon per glavo.
15 Kaj la servantoj de la re�o diris al la re�o: Kion ajn elektos nia sinjoro la re�o, ni estas viaj sklavoj.
16 Tiam la re�o kaj lia tuta domo eliris piede, kaj la re�o restigis la dek kromvirinojn, por gardi la domon.
17 Kaj la re�o, kun la tuta popolo, kiu sekvis lin, eliris; kaj ili haltis �e malproksima domo.
18 Kaj �iuj liaj servantoj preteriris preter li, kaj �iuj Keretidoj kaj Peletidoj, kaj �iuj Gatanoj, sescent viroj, kiuj sekvis lin el Gat, preteriris anta� la re�o.
19 Kaj la re�o diris al Itaj, la Gatano: Kial vi anka� iras kun ni? iru returne kaj restu kun la re�o, �ar vi estas fremdulo kaj vi estas el�irita el via loko.
20 Hiera� vi venis; kaj �u mi povas hodia� altrudi al vi la iradon kun ni? mi iras, kien mi povas iri. Iru returne, kaj rekonduku viajn fratojn kun vi; favorkoreco kaj justeco estu al vi.
21 Sed Itaj respondis al la re�o kaj diris: Mi �uras per la Eternulo kaj per mia sinjoro la re�o: nur en tiu loko, en kiu estos mia sinjoro la re�o, �u por vivo, �u por morto, nur tie estos via sklavo.
22 Tiam David diris al Itaj: Venu, kaj preteriru. Kaj preteriris Itaj, la Gatano, kaj �iuj liaj viroj, kune kun �iuj infanoj, kiuj estis kun li.
23 Kaj �iuj ploris per la�ta vo�o, kaj la tuta popolo preteriris. Kaj la re�o transiris la torenton Kidron, kaj la tuta popolo iris anta�en la� la vojo al la dezerto.
24 Aperis anka� Cadok, kune kun �iuj Levidoj, kiuj portis la keston de interligo de Dio; kaj ili starigis la keston de Dio; kaj Ebjatar staris pli alte, �is preteriris la tuta popolo el la urbo.
25 Kaj la re�o diris al Cadok: Revenigu la keston de Dio en la urbon. Se mi akiros favoron de la Eternulo, tiam Li revenigos min kaj vidigos al mi �in kaj Sian lo�ejon;
26 sed se Li diros: Vi ne pla�as al Mi, tiam mi estas preta; Li faru kun mi, kiel pla�as al Li.
27 Kaj la re�o diris al la pastro Cadok: Vi estas anta�videma; reiru en paco en la urbon, kaj via filo A�imaac, kaj Jonatan, filo de Ebjatar, amba� viaj filoj, iru kun vi.
28 Vidu, mi restos sur la ebena�oj de la dezerto, �is venos io de vi, por sciigi al mi.
29 Tiam Cadok kaj Ebjatar reportis la keston de Dio en Jerusalemon, kaj ili tie restis.

30 Kaj David supreniris sur la monton de olivoj, irante kaj plorante; lia kapo estis kovrita, kaj li iris nudpieda; kaj la tuta popolo, kiu estis kun li, kovris �iu sian kapon kaj iris supren, sen�ese plorante.
31 Kiam oni diris al David, ke A�itofel estas inter la konspirantoj kun Ab�alom, David diris: Mi petas Vin, ho Eternulo, malsa�igu la konsilon de A�itofel.
32 David venis sur la supron, kie oni adorklini�as al Dio; kaj jen renkonte al li iras �u�aj, la Arkano; lia vesto estas dis�irita, kaj tero estas sur lia kapo.
33 Kaj David diris al li: Se vi iros kun mi, vi estos por mi �ar�o;
34 sed se vi reiros en la urbon, kaj diros al Ab�alom: Mi estos via sklavo, ho re�o; kiel mi estis la sklavo de via patro delonge, tiel mi de nun estos via sklavo-- tiam vi detruos por mi la konsilon de A�itofel.
35 Tie estos kun vi la pastroj Cadok kaj Ebjatar; kaj �ion, kion vi a�dos en la domo de la re�o, diru al la pastroj Cadok kaj Ebjatar.
36 Jen tie estas kun ili iliaj du filoj, A�imaac �e Cadok, kaj Jonatan �e Ebjatar; per ili vi transsendos al mi �ion, kion vi a�dos.
37 Kaj �u�aj, amiko de David, venis en la urbon. Anka� Ab�alom venis Jerusalemon.

1 Kiam David iom malsupreniris de la supro, jen venis al li renkonte Ciba, la servanto de Mefibo�et, kun paro da selitaj azenoj, sur kiuj estis ducent panoj kaj cent sekvinberaj kukoj kaj cent sekigitaj fruktoj kaj felsako kun vino.
2 Kaj la re�o diris al Ciba: Por kio tio estas kun vi? Kaj Ciba respondis: La azenoj estas por la domo de la re�o, por rajdi sur ili, kaj la pano kaj la fruktoj por la servantoj por man�i, kaj la vino por trinki por la laci�intoj en la dezerto.
3 Kaj la re�o diris: Kie estas la filo de via sinjoro? Ciba respondis al la re�o: Li sidas en Jerusalem, �ar li diras: Nun la domo de Izrael redonos al mi la regnon de mia patro.
4 Tiam la re�o diris al Ciba: Nun al vi apartenu �io, kion havas Mefibo�et. Kaj Ciba diris: Mi adorklini�as; mi akiru vian favoron, mia sinjoro, ho re�o.

5 Kiam la re�o David venis �is Ba�urim, jen el tie eliras viro el la familio de la domo de Saul; lia nomo estis �imei, filo de Gera; elirante, li sen�ese insultadis.
6 Li �etis �tonojn sur Davidon kaj sur �iujn servantojn de la re�o David; la tuta popolo kaj �iuj fortuloj estis dekstre kaj maldekstre de li.
7 Kaj tiel parolis �imei, insultante: For, for, sangavidulo, malbonagulo!
8 la Eternulo revenigis sur vin la tutan sangon de la domo de Saul, sur kies loko vi fari�is re�o, kaj la Eternulo transdonis la regnon en la manon de via filo Ab�alom; tion vi havas pro via malboneco, �ar vi estas sangavidulo.
9 Tiam Abi�aj, filo de Ceruja, diris al la re�o: Kial insultu tiu senviva hundo mian sinjoron, la re�on? permesu al mi iri kaj dehaki lian kapon.
10 Sed la re�o diris: Kiel tio koncernas min kaj vin, filoj de Ceruja? li insultu; �ar la Eternulo diris al li: Insultu Davidon. Kiu povas diri: Kial vi tion faras?
11 Kaj David diris al Abi�aj kaj al �iuj siaj servantoj: Jen mia filo, kiu eliris el mia interno, atencas mian animon; tiom pli tion povas fari nun la Benjamenido; lasu lin, kaj li insultu, �ar la Eternulo tion ordonis al li.
12 Eble la Eternulo vidos mian mizeron, kaj la Eternulo repagos al mi bonon anstata� lia hodia�a insultado.
13 Kaj David kun siaj homoj da�rigis sian vojon. Kaj �imei iris la� la deklivo de la monto, kontra� li, iris kaj insultis, �etadis �tonojn sur lin, kaj �utadis sur lin teron.
14 La re�o kaj la tuta popolo, kiu estis kun li, venis lacaj kaj ripozis tie.

15 Dume Ab�alom kaj �iuj Izraelidoj venis en Jerusalemon, kaj A�itofel kun li.
16 Kiam �u�aj, la Arkano, amiko de David, venis al Ab�alom, li diris al Ab�alom: Vivu la re�o! vivu la re�o!
17 Kaj Ab�alom diris al �u�aj: Tia estas via amo al via amiko! kial vi ne iris kun via amiko?
18 Sed �u�aj respondis al Ab�alom: Ne, sed kiun elektis la Eternulo kaj �i tiu popolo kaj �iuj Izraelidoj, al tiu mi apartenos, kaj kun li mi restos.
19 Due, kiun mi servos? �u ne lian filon? kiel mi servis vian patron, tiel mi estos al vi.
20 Tiam Ab�alom diris al A�itofel: Konsili�u inter vi, kion ni devas fari.
21 Kaj A�itofel diris al Ab�alom: Eniru al la kromvirinoj de via patro, kiujn li restigis, por gardi la domon. Kiam �iuj Izraelidoj a�dos, ke vi abomenigis al vi vian patron, tiam forti�os la manoj de �iuj, kiuj estas kun vi.
22 Tiam oni starigis por Ab�alom tendon sur la tegmento, kaj Ab�alom eniris al la kromvirinoj de sia patro anta� la okuloj de �iuj Izraelidoj.
23 La konsiloj de A�itofel, kiujn li donadis en tiu tempo, havis tian valoron, kiel se oni demandus la decidon de Dio; tiaj estis �iuj konsiloj de A�itofel, kiel por David, tiel anka� por Ab�alom.

1 Kaj A�itofel diris al Ab�alom: Permesu al mi elekti dek du mil virojn, kaj mi levi�os kaj postkuros Davidon en la nokto.
2 Mi atakos lin, kiam li estos laca kaj liaj manoj estos malfortaj; mi teruros lin tiel, ke forkuros la tuta popolo, kiu estas kun li; tiam mi mortigos la re�on solan.
3 Kaj mi revenigos la tutan popolon al vi; kiam revenos �iuj, krom tiu, kiun vi ser�as, tiam al la tuta popolo fari�os paco.
4 Kaj la afero pla�is al Ab�alom kaj al �iuj pleja�uloj de Izrael.

5 Tamen Ab�alom diris: Alvoku ankora� �u�ajon, la Arkanon, por ke ni a�du anka� tion, kion li diros.
6 Kiam �u�aj venis al Ab�alom, Ab�alom diris al li: Jen kion diris A�itofel; �u ni faru tion, kion li diris? se ne, tiam diru vi.
7 Tiam �u�aj diris al Ab�alom: Ne bona estas la konsilo, kiun donis A�itofel �i tiun fojon.
8 Kaj �u�aj diris plue: Vi konas vian patron kaj liajn virojn, ke ili estas fortuloj; krom tio ili estas koleraj, kiel urso, de kiu oni forrabis la infanojn sur la kampo; kaj via patro estas sperta militisto, kaj li ne dormos nokte kun la popolo.
9 Jen nun li ka�i�as en ia kaverno a� en ia alia loko. Se en la komenco iu el la niaj falos, kaj disvasti�os la famo, ke havis malvenkon la popolo, kiu sekvas Ab�alomon,
10 tiam e� la plej kura�a, kiu havas koron, similan al la koro de leono, senkura�i�os; �ar la tuta Izrael scias, kiel fortaj estas via patro, kaj la militistoj, kiuj estas kun li.
11 Tial mi konsilas: kolektu al vi la tutan Izraelon, de Dan �is Beer-�eba, tian multegon, kiel la sablo apud la maro, kaj vi persone iru meze de ili.
12 Kaj ni atakos lin, en kiu ajn loko li trovi�os, kaj ni surfalos sur lin, kiel falas la roso sur la teron; kaj el li, kun �iuj viroj, kiuj estas kun li, ne restos e� unu.
13 Kaj se li enfermi�os en urbo, tiam la tuta Izrael �irka�igos tiun urbon per �nuroj, kaj trenos �in en la riveron, �is ne restos tie e� �toneto.
14 Tiam diris Ab�alom kaj �iuj Izraelidoj: La konsilo de �u�aj, la Arkano, estas pli bona, ol la konsilo de A�itofel. Sed la Eternulo decidis detrui la bonan konsilon de A�itofel, por ke la Eternulo venigu malfeli�on sur Ab�alomon.

15 Kaj �u�aj diris al la pastroj Cadok kaj Ebjatar: Tiel kaj tiel konsilis A�itofel al Ab�alom kaj al la pleja�uloj de Izrael, kaj tiel kaj tiel konsilis mi;
16 nun sendu rapide, kaj dirigu al David jenon: Ne pasigu �i tiun nokton sur la ebena�o de la dezerto, sed transiru, por ke ne pereu la re�o, kaj la tuta popolo, kiu estas kun li.
17 Jonatan kaj A�imaac staris apud En- Rogel; servantino iris kaj sciigis al ili, por ke ili iru kaj sciigu al la re�o David, �ar ili ne devis sin montri kaj veni en la urbon.
18 Sed ilin ekvidis iu junulo, kaj raportis al Ab�alom; dume ili amba� rapide iris, kaj venis en Ba�urimon en la domon de unu homo, sur kies korto trovi�is puto, kaj ili malsupreniris tien.
19 Kaj lia edzino prenis kaj sternis kovrotukon super la aperturo de la puto kaj �utis sur �in grion, por ke oni nenion rimarku.
20 Kiam la servantoj de Ab�alom venis al la virino en la domon, kaj demandis, kie estas A�imaac kaj Jonatan, la virino respondis al ili: Ili iris trans la akvujon. Kaj ili ser�is kaj ne trovis, kaj ili revenis Jerusalemon.
21 Kiam ili foriris, tiuj eliris el la puto, kaj iris kaj raportis al la re�o David, kaj diris al David: Levi�u, kaj transiru rapide la akvon, �ar tiel kaj tiel konsilis kontra� vi A�itofel.
22 Tiam levi�is David, kaj la tuta popolo, kiu estis kun li, kaj ili transiris Jordanon anta� la mateni�o; kaj restis neniu, kiu ne estus transirinta Jordanon.
23 Kiam A�itofel vidis, ke oni ne plenumis lian konsilon, li selis azenon, levi�is kaj iris al sia domo, en sian urbon, faris ordonojn pri sia domo, kaj sufokis sin kaj mortis; kaj oni enterigis lin en la tombo de lia patro.

24 Dume David venis en Ma�anaimon, kaj Ab�alom transiris Jordanon, li kaj �iuj viroj de Izrael kun li.
25 Kaj Amasan Ab�alom starigis super la militistaro anstata� Joab; Amasa estis filo de viro, kies nomo estis Jitra, el Jizreel, kaj kiu envenis al Abigail, filino de Na�a�, fratino de Ceruja, patrino de Joab.
26 Kaj Izrael kaj Ab�alom stari�is tendare en la lando Gilead.

27 Kiam David venis en Ma�anaimon, tiam �obi, filo de Na�a�, el Raba de la Amonidoj, kaj Ma�ir, filo de Amiel, el Lo-Debar, kaj Barzilaj, la Gileadano, el Roglim,
28 alportis litojn kaj tapi�ojn kaj argilajn vazojn, kaj tritikon kaj hordeon kaj farunon kaj rostitajn grajnojn, kaj fabojn kaj lentojn, anka� rostitajn,
29 kaj mielon kaj buteron kaj �afojn kaj froma�ojn; ili alportis al David, kaj al la popolo, kiu estis kun li, por man�i; �ar ili diris: La popolo estas malsata kaj laca kaj soifa en la dezerto.

1 David prikalkulis la popolon, kiu estis kun li, kaj starigis super �i milestrojn kaj centestrojn.
2 Kaj David metis trionon de la popolo sub la disponon de Joab, kaj trionon sub la disponon de Abi�aj, filo de Ceruja kaj frato de Joab, kaj trionon sub la disponon de Itaj, la Gatano. Kaj la re�o diris al la popolo: Mi anka� iros kun vi.
3 Sed la popolo diris: Ne iru; �ar se ni e� forkuros, ili ne tre atentos nin; e� se duono de ni mortos, ili ne tre atentos nin; sed vi estas kiel dek mil el ni; tial estas pli bone, ke vi helpu nin el la urbo.
4 Tiam la re�o diris al ili: Kion vi deziras, tion mi faros. Kaj la re�o stari�is apud la pordego, kaj la tuta popolo eliris la� centoj kaj miloj.
5 Kaj la re�o ordonis al Joab kaj al Abi�aj kaj al Itaj: Estu singardaj kun la junulo Ab�alom. Kaj la tuta popolo a�dis, kiel la re�o ordonis al �iuj estroj koncerne Ab�alomon.
6 Kaj la popolo eliris sur la kampon kontra� Izraelon, kaj fari�is batalo en la arbaro de Efraim.
7 Kaj la popolo Izraela estis tie venkobatita de la servantoj de David, kaj tie estis granda venkobato en tiu tago: falis dudek mil.
8 La batalo disvasti�is tie sur la tutan regionon; kaj la arbaro pereigis pli da homoj, ol ekstermis la glavo en tiu tago.
9 Kaj Ab�alom renkonti�is kun la servantoj de David; Ab�alom rajdis sur mulo. Kaj la mulo trafis sub interplektitajn bran�ojn de granda kverko, kaj lia kapo alkro�i�is al la kverko, kaj li ekpendis inter la �ielo kaj la tero; kaj la mulo, kiu estis sub li, forkuris.
10 Tion ekvidis unu homo, kaj sciigis al Joab, kaj diris: Jen mi vidis Ab�alomon, kiu pendas de kverko.
11 Kaj Joab diris al la homo, kiu raportis al li: Se vi vidis, kial do vi ne batis lin tie sur la teron? mi donus al vi dek ar�entajn monerojn kaj unu zonon.
12 Sed la homo diris al Joab: Se vi donus en miajn manojn e� mil ar�entajn monerojn, mi ne etendus mian manon kontra� la filo de la re�o; �ar anta� niaj oreloj la re�o ordonis al vi kaj al Abi�aj kaj al Itaj, dirante: Gardu al mi la junulon Ab�alom.
13 Kaj se mi farus falsa�on kontra� mia animo, nenio ka�i�us anta� la re�o, kaj vi starus flanke.
14 Joab diris: Mi ne perdos tempon kun vi. Kaj li prenis en sian manon tri lancojn, kaj enpikis ilin en la koron de Ab�alom, kiam �i tiu ankora� estis vivanta inter la bran�oj de la kverko.
15 Poste dek junuloj armilportistoj de Joab �irka�is Ab�alomon, batis, kaj mortigis lin.
16 Tiam Joab ekblovis per trumpeto, kaj la popolo �esis postkuri la Izraelidojn; �ar Joab haltigis la popolon.
17 Kaj oni prenis Ab�alomon kaj �etis lin en la arbaro en grandan kavon, kaj oni metis super li tre grandan amason da �tonoj; kaj �iuj Izraelidoj forkuris �iu al sia tendo.
18 Sed Ab�alom ankora� dum sia vivo starigis al si monumenton, kiu trovi�as en la Valo de la Re�o; �ar li diris: Mi ne havas filon, kiu memorigus pri mia nomo; kaj li nomis la monumenton per sia nomo. Kaj oni nomas �in �is nun monumento de Ab�alom.

19 A�imaac, filo de Cadok, diris: Mi kuros, kaj sciigos al la re�o, ke la Eternulo faris al li juston kontra� liaj malamikoj.
20 Sed Joab diris al li: Ne bona sciiganto vi estos hodia�; vi sciigos en alia tago, kaj hodia� ne sciigu, �ar mortis la filo de la re�o.
21 Kaj Joab diris al Etiopo: Iru, diru al la re�o, kion vi vidis. La Etiopo adorklini�is anta� Joab kaj ekkuris.
22 Tamen A�imaac, filo de Cadok, parolis plue, kaj diris al Joab: Kio ajn estos, permesu anka� al mi kuri post la Etiopo. Sed Joab diris: Por kio vi kuros, mia filo? venu, la sciigo ne estos agrabla.
23 Kaj li diris: Kio ajn estos, mi kuros. Kaj tiu diris al li: Kuru. Kaj A�imaac ekkuris la� la vojo de la ebena�o, kaj kuranta�i�is anta� la Etiopon.

24 David sidis inter la du pordegoj; kaj la gardostaranto iradis sur la tegmento de la pordego, super la muro, kaj, levinte siajn okulojn, li ekvidis, ke jen iu viro sola kuras.
25 Kaj la gardostaranto ekkriis, kaj raportis al la re�o. Kaj la re�o diris: Se li estas sola, tiam bona sciigo estas en lia bu�o. Kaj dum tiu �iam pli alproksimi�adis,
26 la gardostaranto ekvidis, ke ankora� alia viro kuras; kaj la gardostaranto ekkriis al la pordegisto, kaj diris: Jen ankora� iu viro sola kuras. Kaj la re�o diris: Anka� �i tiu havas bonan sciigon.
27 La gardostaranto diris: Mi vidas la kuradon de la unua, �i estas kiel la kurado de A�imaac, filo de Cadok. Kaj la re�o diris: Li estas bona homo, kun bona sciigo li venas.
28 Kaj A�imaac ekkriis, kaj diris: Paco al la re�o! Kaj li adorklini�is anta� la re�o viza�altere, kaj diris: Benata estu la Eternulo, via Dio, kiu transdonis la homojn, kiuj levis sian manon kontra� mian sinjoron la re�on.
29 Kaj la re�o diris: �u bone fartas la junulo Ab�alom? A�imaac respondis: Mi vidis grandan tumulton, kiam Joab sendis la servanton de la re�o kaj vian sklavon, kaj mi ne scias, kio estis.
30 Tiam la re�o diris: Deturni�u, kaj stari�u tie. Kaj li deturni�is, kaj stari�is.
31 Kaj jen venis la Etiopo, kaj la Etiopo diris: Bonan sciigon mi alportas al mia sinjoro la re�o; la Eternulo hodia� faris al vi juston kontra� �iuj, kiuj levi�is kontra� vin.
32 Kaj la re�o diris al la Etiopo: �u bone fartas la junulo Ab�alom? La Etiopo respondis: Kio fari�is al la junulo, tio fari�u al la malamikoj de mia sinjoro la re�o, kaj al �iuj, kiuj malbonintence levi�is kontra� vin.
33 Tiam la re�o mal�oji�is, kaj li foriris en la superpordegan �ambreton, kaj ekploris. Kaj, irante, li parolis: Mia filo Ab�alom, mia filo, mia filo Ab�alom! ho, se mi mortus anstata� vi, Ab�alom, mia filo, mia filo!

1 Oni sciigis al Joab: Jen la re�o ploras kaj mal�ojas pri Ab�alom.
2 Kaj la triumfo en tiu tago fari�is funebro por la tuta popolo; �ar la popolo a�dis en tiu tago, ke la re�o mal�ojas pri sia filo.
3 Kaj la popolo kvaza� �telmaniere iris en tiu tago en la urbon, kiel �telmaniere iras homoj hontigitaj per tio, ke ili forkuris el batalo.
4 Kaj la re�o kovris sian viza�on, kaj la re�o kriadis la�te: Mia filo Ab�alom, Ab�alom, mia filo, mia filo!
5 Tiam Joab venis al la re�o en la domon, kaj diris: Vi malhonoris hodia� la viza�on de �iuj viaj servantoj, kiuj savis hodia� vian animon kaj la animon de viaj filoj kaj de viaj filinoj kaj la animon de viaj edzinoj kaj la animon de viaj kromvirinoj;
6 �ar vi amas viajn malamikojn, kaj malamas viajn amantojn; �ar vi montris hodia�, ke ne ekzistas por vi estroj nek sklavoj. Mi komprenas hodia�, ke se Ab�alom vivus kaj ni �iuj hodia� mortus, tio pla�us al vi.
7 Levi�u do, eliru kaj parolu ion al la koro de viaj servantoj; �ar mi �uras per la Eternulo, se vi ne eliros, en �i tiu nokto ne restos e� unu homo �e vi; kaj tio estos por vi pli malbona, ol �iuj malbonoj, kiuj trafis vin de via juneco �is nun.
8 Tiam la re�o levi�is, kaj sidi�is �e la pordego. Kaj oni sciigis al la tuta popolo, dirante: Jen la re�o sidas �e la pordego. Kaj la tuta popolo venis anta� la re�on.

Sed la Izraelidoj forkuris �iu en sian tendon.
9 Kaj la tuta popolo disputadis inter si en �iuj triboj de Izrael, dirante: La re�o savis nin el la manoj de niaj malamikoj, li savis nin el la manoj de la Fili�toj; kaj nun li forkuris el sia lando pro Ab�alom!
10 Kaj Ab�alom, kiun ni sanktoleis super ni, mortis en la batalo. Kial do vi nun hezitas revenigi la re�on?

11 Dume la re�o David sendis al la pastroj Cadok kaj Ebjatar, por diri: Parolu kun la pleja�uloj de Jehuda, kaj diru: Kial vi volas esti la lastaj koncerne la revenigon de la re�o en lian domon, kiam la paroloj de la tuta Izrael jam venis al la re�o en lian domon?
12 Vi estas miaj fratoj, vi estas mia osto kaj mia karno; kial do vi devas esti la lastaj �e la revenigo de la re�o?
13 Kaj al Amasa diru: Vi estas ja mia osto kaj mia karno; tiel kaj pli punu min Dio, se vi ne estos �e mi por �iam militestro anstata� Joab.
14 Kaj li inklinigis la koron de �iuj viroj de Jehuda kiel unu viron; kaj ili sendis al la re�o, kaj diris: Revenu vi kaj �iuj viaj servantoj.
15 Kaj la re�o revenis; li venis al Jordan; kaj la viroj de Jehuda venis en Gilgalon, por iri renkonte al la re�o, por akompani la re�on trans Jordanon.

16 Tiam �imei, filo de Gera, la Benjamenido, el Ba�urim, rapide iris kun la viroj de Jehuda renkonte al la re�o David.
17 Kun li estis mil viroj el Benjamen, anka� Ciba, servanto de la domo de Saul, kaj liaj dek kvin filoj kaj liaj dudek servantoj kun li; kaj ili transiris Jordanon anta� la re�on.
18 La pramo transiradis, por transveturigi la familion de la re�o, kaj fari tion, kion li deziros; tiam �imei, filo de Gera, falis anta� la re�o, kiam �i tiu transiris Jordanon.
19 Kaj li diris al la re�o: Mia sinjoro ne kalkulu tion al mi kiel krimon, kaj ne rememoru tion, kion malbonagis via sklavo en tiu tago, kiam mia sinjoro la re�o eliris el Jerusalem, kaj la re�o ne metu tion en sian koron.
20 �ar via sklavo konscias, ke mi pekis; kaj nun mi venis la unua el la tuta domo de Jozef, por iri renkonte al mia sinjoro la re�o.
21 Tiam ekparolis Abi�aj, filo de Ceruja, kaj diris: �u efektive �imei ne estos mortigita pro tio, ke li insultis la sanktoleiton de la Eternulo?
22 Sed David diris: Kiel tio koncernas min kaj vin, filoj de Ceruja, ke vi hodia� malhelpas min? �u hodia� oni povas iun mortigi en Izrael? �u mi ne scias, ke mi nun estas re�o super Izrael?
23 Kaj la re�o diris al �imei: Vi ne mortos. Kaj la re�o �uris al li.

24 Anka� Mefibo�et, ido de Saul, iris renkonte al la re�o. Li ne ordigis siajn piedojn kaj ne ordigis sian barbon kaj ne lavis siajn vestojn, de post la tago, kiam la re�o foriris, �is la tago, kiam li bonfarte revenis.
25 Kiam li venis Jerusalemon renkonte al la re�o, la re�o diris al li: Kial vi ne iris kun mi, Mefibo�et?
26 �i tiu respondis: Mia sinjoro, ho re�o! mia servanto min trompis; �ar via sklavo diris: Selu al mi azenon, por ke mi rajdu sur �i kaj mi iru kun la re�o; �ar via sklavo estas lama.
27 Sed li kalumniis kontra� via sklavo al mia sinjoro la re�o; tamen vi, mia sinjoro, ho re�o, estas kiel an�elo de Dio; agu, kiel pla�as al vi.
28 �ar la tuta domo de mia patro meritis morton anta� mia sinjoro la re�o; vi tamen metis vian sklavon inter tiujn, kiuj man�as �e via tablo. Kian justecon mi do ankora� bezonas? kaj kion mi havas por plendi al la re�o?
29 Kaj la re�o diris al li: Kial vi parolas ankora� pri viaj aferoj? mi jam diris, ke vi kaj Ciba dividu inter vi la kampojn.
30 Sed Mefibo�et diris al la re�o: Li prenu e� �ion, post kiam mia sinjoro la re�o venis bonfarte en sian domon.

31 Anka� Barzilaj, la Gileadano, venis el Roglim, kaj akompanis la re�on trans Jordanon, por konduki lin transe de Jordan.
32 Barzilaj estis tre maljuna; li havis la a�on de okdek jaroj. Li donadis man�a�on al la re�o, kiam �i tiu estis en Ma�anaim, �ar li estis homo tre bonstata.
33 Kaj la re�o diris al Barzilaj: Iru kun mi, kaj mi zorgados pri vi �e mi en Jerusalem.
34 Sed Barzilaj diris al la re�o: Kiel longe mi havas ankora� por vivi, ke mi iru kun la re�o Jerusalemon?
35 Mi havas nun la a�on de okdek jaroj; �u mi povas distingi inter bono kaj malbono? �u via sklavo sentos la guston de tio, kion mi man�os a� kion mi trinkos? �u mi povas ankora� kompreni la vo�on de kantistoj kaj kantistinoj? por kio via sklavo estu �ar�o por mia sinjoro la re�o?
36 Iomete iros via sklavo kun la re�o trans Jordanon; por kio la re�o volas rekompenci min per tia rekompenco?
37 Permesu al via sklavo, ke mi reiru, kaj ke mi mortu en mia urbo, �e la tombo de mia patro kaj mia patrino. Sed jen via sklavo Kimham iru kun mia sinjoro la re�o; kaj faru por li tion, kio pla�os al vi.
38 Kaj la re�o diris: Kimham iru kun mi, kaj mi faros por li tion, kio estos agrabla al vi; kaj �ion, kion vi deziros de mi, mi faros por vi.
39 La tuta popolo transiris Jordanon, kaj anka� la re�o transiris. Kaj la re�o kisis Barzilajon kaj benis lin, kaj �i tiu reiris al sia loko.

40 La re�o transiris en Gilgalon, kaj Kimham iris kun li; kaj la tuta popolo Juda akompanis la re�on, kaj anka� duono de la popolo Izraela.
41 Sed jen �iuj Izraelidoj venis al la re�o, kaj diris al la re�o: Kial �telis vin niaj fratoj la Judoj, kaj transkondukis trans Jordanon la re�on kaj lian familion kaj �iujn liajn virojn kun li?
42 Tiam �iuj Judoj respondis al la Izraelidoj: �ar la re�o estas nia parenco; kaj kial tio �agrenas vin? �u ni ion man�is de la re�o, a� �u li donis al ni donacojn?
43 Kaj la Izraelidoj respondis al la Judoj kaj diris: Dek partojn ni havas en la re�o; kaj e� en David ni havas pli grandan parton ol vi; kial do vi mal�atis nin? �u ne ni la unuaj ekparolis pri revenigo de nia re�o? Sed la vortoj de la Judoj estis pli obstinaj, ol la vortoj de la Izraelidoj.

1 Trovi�is tie viro malbonaga, kies nomo estis �eba, filo de Bi�ri, Benjamenido; li ekblovis per trumpeto, kaj diris: Ni ne havas parton en David, ni ne havas hereda�on en la filo de Ji�aj: iru, Izraelidoj, �iu en sian tendon.
2 Kaj �iuj Izraelidoj foriris de David, kaj sekvis �eban, filon de Bi�ri; sed la Judoj restis fidelaj al sia re�o, de Jordan �is Jerusalem.

3 Kiam David venis en sian domon en Jerusalem, la re�o prenis la dek kromvirinojn, kiujn li restigis, por gardi la domon, kaj metis ilin en gardejon; li donadis al ili vivrimedojn, sed li ne envenadis al ili. Kaj ili restis �lositaj �is la tago de sia morto, vivante kiel vidvinoj.

4 Kaj la re�o diris al Amasa: Kunvoku al mi la Judojn por la tria tago, kaj vi anka� venu �i tien.
5 Amasa iris, por kunvoki la Judojn; sed li malfruis la templimon, kiu estis destinita al li.
6 Tiam David diris al Abi�aj: Nun �eba, filo de Bi�ri, faros al ni pli da malbono, ol Ab�alom; prenu do vi la servantojn de via sinjoro, kaj postkuru lin, por ke li ne trovu fortikigitajn urbojn kaj ne �irmu sin kontra� niaj okuloj.
7 Kaj eliris post li la viroj de Joab kaj la Keretidoj kaj la Peletidoj kaj �iuj fortuloj; kaj ili eliris el Jerusalem, por postkuri �eban, filon de Bi�ri.
8 Kiam ili estis �e la granda �tono, kiu trovi�as en Gibeon, Amasa venis anta� ilin. Joab havis sur si striktan veston, kaj sur �i estis zonita glavo, kiu pendis en la glavingo �e lia lumbo kaj facile povis eliri kaj eniri.
9 Kaj Joab diris al Amasa: Kiel vi fartas, mia frato? Kaj per la dekstra mano Joab prenis la barbon de Amasa, por kisi lin.
10 Amasa ne atentis la glavon, kiu estis en la mano de Joab; kaj �i tiu frapis lin per �i en la ventron tiel, ke liaj interna�oj el�uti�is sur la teron, kaj sen ripetita frapo li mortis. Poste Joab kaj lia frato Abi�aj postkuris �eban, filon de Bi�ri.
11 �e la mortigito staris viro el la servantoj de Joab, kaj diris: Kiu amas Joabon kaj kiu estas por David, tiu sekvu Joabon.
12 Amasa ku�is rulita en sango meze de la vojo. Kiam tiu viro vidis, ke �iuj haltadis, li fortrenis Amasan de la vojo sur la kampon kaj �etis sur lin veston, �ar li vidis, ke �iu, kiu venis al li, haltis.
13 Kiam li estis forigita for de la vojo, �iuj iris post Joab, por postkuri �eban, filon de Bi�ri.
14 �i tiu trairis �iujn tribojn de Izrael, �is Abel kaj Bet-Maa�a, kaj �iuj Beriidoj; kaj oni kolekti�is, kaj sekvis lin.
15 Kaj ili venis, kaj eksie�is lin en Abel-Bet-Maa�a, kaj �utis �irka� la urbo remparon, kiu atingis la muron; kaj la tuta popolo, kiu estis kun Joab, komencis detrui, por faligi la muron.
16 Tiam ekkriis unu sa�a virino el la urbo: A�skultu, a�skultu; diru, mi petas, al Joab, ke li alproksimi�u �i tien, por ke mi parolu kun li.
17 Kiam li alproksimi�is al �i, la virino diris: �u vi estas Joab? Li respondis: Mi. Kaj �i diris al li: A�skultu la vortojn de via sklavino. Li respondis: Mi a�skultas.
18 Tiam �i diris: En anta�aj tempoj oni diradis: Demandu la Abelanojn, kaj konforme al tio decidu.
19 Mi estas unu el la pacemaj kaj fidelaj urboj de Izrael; vi volas ruinigi urbon kaj patrinon en Izrael; por kio vi volas ekstermi poseda�on de la Eternulo?
20 Tiam Joab respondis kaj diris: Mi tute, tute ne intencas ekstermi kaj ruinigi;
21 ne tia estas la afero; sed unu viro de la monto de Efraim--�eba, filo de Bi�ri, estas lia nomo--levis sian manon kontra� la re�on David; donu lin solan, kaj mi foriros de la urbo. Kaj la virino diris al Joab: Jen lia kapo estos �etita al vi trans la muron.
22 Kaj la virino venis al la tuta popolo kun sia sa�a parolo; kaj ili dehakis la kapon de �eba, filo de Bi�ri, kaj �etis al Joab. Tiam li ekblovis per trumpeto, kaj oni foriris de la urbo �iu al sia tendo; kaj Joab revenis Jerusalemon al la re�o.

23 Joab estis super la tuta militistaro de Izrael; kaj Benaja, filo de Jehojada, super la Keretidoj kaj la Peletidoj;
24 kaj Adoram super la impostoj; kaj Jeho�afat, filo de A�ilud, estis kronikisto;
25 kaj �eva estis skribisto; kaj Cadok kaj Ebjatar estis pastroj;
26 anka� Ira, la Jairano, estis pastro �e David.

1 Estis malsato en la tempo de David dum tri jaroj, jaron post jaro. Kaj David faris demandon �e la Eternulo; kaj la Eternulo respondis: Tio estas pro Saul kaj pro la sangavida domo, pro tio, ke li mortigis la Gibeonanojn.
2 Tiam la re�o alvokis la Gibeonanojn, kaj parolis kun ili. (Kaj la Gibeonanoj estis ne el la Izraelidoj, sed el la resta�oj de la Amoridoj; kaj la Izraelidoj �uris al ili, sed Saul penis ekstermi ilin pro sia fervoro por la Izraelidoj kaj Judoj.)
3 Kaj David diris al la Gibeonanoj: Kion mi faru por vi, kaj per kio mi pekliberi�u, por ke vi benu la hereda�on de la Eternulo?
4 La Gibeonanoj diris al li: Ni ne postulas ar�enton a� oron de Saul kaj de lia domo; kaj ni ne volas, ke oni iun mortigu en Izrael. Kaj la re�o diris: Kion vi diros, tion mi faros por vi.
5 Tiam ili diris al la re�o: Pro tiu homo, kiu nin pereigis, kaj kiu atencis kontra� ni, por nin ekstermi, por ke nenio restu el ni en �iuj limoj de Izrael,
6 oni donu al ni sep virojn el liaj filoj, kaj ni pendigu ilin anta� la Eternulo en Gibea de Saul, la elektito de la Eternulo. Kaj la re�o diris: Mi donos.
7 Sed la re�o indulgis Mefibo�eton, filon de Jonatan, filo de Saul, pro la �uro anta� la Eternulo, kiu ekzistis inter ili, inter David kaj Jonatan, filo de Saul.
8 Kaj la re�o prenis Armonin kaj Mefibo�eton, la du filojn de Ricpa, filino de Aja, kiujn �i naskis al Saul, kaj la kvin filojn de Mi�al, filino de Saul, kiujn �i naskis al Adriel, filo de Barzilaj, la Me�olatano.
9 Kaj li transdonis ilin en la manojn de la Gibeonanoj, kaj �i tiuj pendigis ilin sur la monto anta� la Eternulo. Tiel ili falis sepope kune; ili estis mortigitaj en la unuaj tagoj de la rikolto, en la komenco de la rikolto de hordeo.
10 Tiam Ricpa, filino de Aja, prenis sakon, kaj etendis �in super si �e la roko, de la komenco de la rikolto �is ekpluvis sur ilin el la �ielo; kaj �i ne permesis, ke la birdoj de la �ielo ripozu sur ili tage, nek la kampaj bestoj nokte.
11 Oni raportis al David, kion faris Ricpa, filino de Aja kaj kromvirino de Saul.
12 Tiam David iris, kaj prenis la ostojn de Saul kaj la ostojn de lia filo Jonatan de la lo�antoj de Jabe� en Gilead, kiuj for�telis ilin el la strato de Bet-�an, kie pendigis ilin la Fili�toj en la tago, kiam la Fili�toj venkobatis Saulon sur Gilboa.
13 Kaj li forportis de tie la ostojn de Saul kaj la ostojn de lia filo Jonatan; kaj oni kunigis ilin kun la ostoj de la pendigitoj.
14 Kaj oni enterigis la ostojn de Saul kaj de lia filo Jonatan en la tero de Benjamen, en Cela, en la tombo de lia patro Ki�; kaj oni faris �ion, kion ordonis la re�o. Post tio Dio repaci�is kun la tero.

15 Estis denove milito inter la Fili�toj kaj la Izraelidoj. Kaj iris David kune kun siaj servantoj, kaj batalis kontra� la Fili�toj. Kaj David laci�is.
16 Ji�bi-benob, el la infanoj de giganto, li, kies lanco havis la pezon de tricent sikloj da kupro, kaj kiu estis zonita per nova glavo, intencis mortigi Davidon.
17 Sed venis kun helpo Abi�aj, filo de Ceruja, kaj li frapis la Fili�ton kaj mortigis lin. Tiam la viroj de David �uris al li, dirante: Vi devas ne plu iri kun ni en militon, por ke ne estingi�u la lucerno de Izrael.

18 Post tio estis denove milito kontra� la Fili�toj en Gob; tiam Sib�aj, la �u�aido, mortigis Safon, kiu estis el la infanoj de la giganto.
19 Kaj denove estis milito kontra� la Fili�toj en Gob; kaj El�anan, filo de Jaare-Orgim, Bet-Le�emano, mortigis Goljaton, la Gatanon, �e kiu la tenilo de lia lanco estis kiel rultrabo de teksisto.
20 Kaj denove estis milito en Gat; tie estis viro tre altkreska, kiu havis sur la manoj kaj sur la piedoj po ses fingroj, sume dudek kvar; li anka� naski�is al la giganto.
21 Kiam li insultis Izraelon, lin mortigis Jonatan, filo de �imea, frato de David.
22 Tiuj kvar naski�is al la giganto en Gat, kaj ili falis de la mano de David kaj de la mano de liaj servantoj.

1 Kaj David eldiris anta� la Eternulo la vortojn de la sekvanta kanto, kiam la Eternulo lin savis el la manoj de �iuj liaj malamikoj kaj el la mano de Saul.
2 Li diris:

La Eternulo estas mia Roko, kaj mia fortika�o, kaj mia Savanto.
3 Dion, mian Rokon, mi fidas; Mia �ildo, kaj la korno de mia savo, mia fortigo, kaj mia rifu�ejo; Mia Savanto, kiu helpas min kontra� maljusteco.
4 Mi vokas al la Eternulo, la glorinda; Kaj mi savi�as de miaj malamikoj.
5 �ar �irka�is min la ondoj de la morto, Torentoj pereigaj min teruris;
6 La �nuroj de �eol min �irka�is; La retoj de la morto min atingis.
7 En mia premiteco mi vokis la Eternulon, Kaj al mia Dio mi vokis; Kaj el Sia templo Li a�dis mian vo�on, Kaj mia krio atingis Liajn orelojn.
8 Ektremis kaj ekskui�is la tero, La fundamentoj de la �ielo ekmovi�is Kaj ek�anceli�is, �ar Li koleris.
9 Levi�is fumo el Lia nazo, Kaj ekstermanta fajro el Lia bu�o; Karboj ekflamis de �i.
10 Li klinis la �ielon kaj iris malsupren, Kaj densa mallumo estis sub Liaj piedoj.
11 Kaj Li ekrajdis sur kerubo kaj ekflugis, Kaj Li porti�is sur la flugiloj de la vento.
12 Li �irka�igis Sin per mallumo kiel per tendo, Per densaj nuboj, plenaj de akvo.
13 De la brilo anta� Li Ekbrulis karboj per fajro.
14 El la �ielo ektondris la Eternulo, Kaj la Plejaltulo a�digis Sian vo�on.
15 Li �etis sagojn, kaj dispelis ilin; fulmon, kaj konfuzis ilin.
16 Kaj malkovri�is la ku�ujoj de la maro, Nudi�is la fundamentoj de la universo, De la minaca vo�o de la Eternulo, De la kolera spirado de Lia nazo.
17 Li etendas el supre la brakon, kaj prenas min; Li eltiras min el grandaj akvoj;
18 Li savas min de mia potenca malamiko, De miaj malamantoj, �ar ili estas pli fortaj ol mi.
19 Ili atingis min en la tago de mia malfeli�o; Sed la Eternulo fari�is mia subteno.
20 Kaj Li elkondukis min en vastan lokon; Li liberigis min, �ar Li estas favora al mi.
21 La Eternulo rekompencas min la� mia justeco; La� la pureco de miaj manoj Li repagas al mi.
22 �ar mi min tenis je la vojoj de la Eternulo, Kaj mi ne faris malbonon anta� mia Dio.
23 �ar �iuj Liaj le�oj estis anta� mi, Kaj Liajn ordonojn mi ne forigis de mi.
24 Mi estis senkulpa anta� Li, Kaj mi gardis min, ke mi ne peku.
25 Kaj la Eternulo rekompencis min la� mia justeco, La� mia pureco anta� Liaj okuloj.
26 Kun favorkorulo Vi estas favorkora, Kun piulo Vi estas pia;
27 Kun purulo Vi agas la� lia pureco, Kaj kun maliculo la� lia maliceco.
28 Popolon humilan Vi helpas; Kaj per Viaj okuloj Vi malaltigas la fierulojn.
29 �ar Vi estas mia lumilo, ho Eternulo; La Eternulo lumigas mian mallumon.
30 �ar kun Vi mi forkurigas militistaron; Kun mia Dio mi transsaltas muron.
31 La vojo de Dio estas perfekta; La parolo de la Eternulo estas tute pura; Li estas �ildo por �iuj, kiuj Lin fidas.
32 �ar kiu estas Dio, krom la Eternulo? Kaj kiu estas Roko, krom nia Dio?
33 Dio fortikigas min per forto; Kaj Li perfektigas mian vojon.
34 Li similigas miajn piedojn al cervaj, Kaj starigas min sur miaj alta�oj.
35 Li instruas mian manon militi, Kaj miajn brakojn stre�i kupran pafarkon.
36 Vi donis al mi la �ildon de Via savo; Kaj Via favoro min grandigas.
37 Vi lar�igas mian pa�on sub mi, Por ke ne �anceli�u miaj piedoj.
38 Mi persekutas miajn malamikojn, kaj ekstermas ilin; Kaj mi ne revenas, �is mi ilin pereigas.
39 Mi pereigas kaj frakasas ilin, ke ili ne povas plu levi�i; Ili falas sub miajn piedojn.
40 Vi �irka�zonas min per forto por la milito; Miajn atakintojn Vi �etas sub min.
41 Vi forkurigas de mi miajn malamikojn, Kaj miajn malamantojn mi ekstermas.
42 Ili rigardas �irka�en, sed ne venas helpanto; Al la Eternulo, sed Li ne respondas al ili.
43 Mi disfrotas ilin simile al polvo de la tero; Kiel stratan koton mi ilin disbatas kaj dispremas.
44 Vi savas min de la ribeloj de mia popolo; Vi gardas min, ke mi estu �efo super la nacioj; Popolo, kiun mi ne konas, servas min.
45 Aligentuloj respektegas min; Ili obeas min per atentaj oreloj.
46 Aligentuloj senforti�as, Kaj kuras terurite el siaj fortika�oj.
47 Vivas la Eternulo; kaj benata estu mia Roko; Alte glorata estu mia Dio, la Roko de mia savo:
48 Tiu Dio, kiu donas al mi ven�on Kaj submetas al mi popolojn;
49 Kiu forkondukas min de miaj malamikoj, Altigas min super miaj atakintoj, Kaj savas min de perfortulo.
50 Tial mi gloras Vin, ho Eternulo, inter la popoloj, Kaj pri Via nomo mi kantas.
51 Li donas grandan helpon al Sia re�o, Kaj faras favora�on al Sia sanktoleito, Al David kaj al lia idaro, por eterne.

1 Jen estas la lastaj vortoj de David:

Parolas David, filo de Ji�aj, Kaj parolas la viro, kiu estas alte levita, La sanktoleito de la Dio de Jakob, Kantverkisto en Izrael:
2 La spirito de la Eternulo parolas per mi, Kaj Lia vorto estas sur mia lango.
3 La Dio de Izrael parolis, Al mi diris la Roko de Izrael: Justulo regas super homoj, Li regas en timo anta� Dio.
4 Kaj li estas kiel la lumo de mateno, Kiam levi�as la suno, De mateno sennuba, Kiam post la pluvo Elkreskas la verda�o el la tero.
5 �u ne tiel estas mia domo �e la Eternulo? �ar Li faris kun mi eternan interligon, Kiu estas bone aran�ita en �io, kaj observata; �ar mia tuta savo, kaj �io, kion mi deziras, bone prosperas.
6 La malbonaguloj �iuj estas kiel dornoj for�etitaj, Kiujn oni ne povas preni per la mano;
7 Sed se iu volas ektu�i ilin, Tiu devas armi sin per fero a� per stango de lanco; Kaj per fajro ili estos forbruligitaj sur sia loko.

8 Jen estas la nomoj de la herooj, kiuj estis �e David: sidanta en la konsilantaro de la sa�uloj, estro de trio, estis Adino, la Ecnido, kiu mortigis okcent malamikojn per unu fojo.
9 Post li estis Eleazar, filo de Dodo, filo de A�o�ido, en la nombro de la tri herooj �e David. Kiam ili mokis la Fili�tojn kaj kolekti�is tie por batalo kaj la Izraelidoj eliris,
10 tiam li levi�is kaj frapis la Fili�tojn, �is lia mano laci�is kaj alrigidi�is al la glavo; kaj la Eternulo donis grandan helpon en tiu tago, kaj la popolo returni�is post li nur por rabakiri.
11 Post li estis �ama, filo de Age, la Hararano. Kiam la Fili�toj kolekti�is amase en loko, kie estis kampoparto plena de lentoj, kaj la popolo forkuris de la Fili�toj,
12 tiam li stari�is en la mezo de la kampoparto, kaj savis �in kaj venkobatis la Fili�tojn; kaj la Eternulo donis grandan helpon.
13 Kaj iris tri el la tridek �efoj, kaj venis dum la rikoltado al David en la kavernon Adulam; kaj la amaso de la Fili�toj staris tendare en la valo Refaim.
14 David tiam estis en fortika�o, kaj la garnizono de la Fili�toj estis tiam en Bet-Le�em.
15 Kaj David esprimis deziron kaj diris: Kiu trinkigus al mi akvon el la puto Bet-Le�ema, kiu estas apud la pordego?
16 Tiam tiuj tri herooj trarompe penetris en la tendaron de la Fili�toj, �erpis akvon el la puto Bet-Le�ema, kiu estis apud la pordego, prenis kaj alportis al David. Sed li ne volis trinki �in; li elver�is �in al la Eternulo,
17 kaj diris: Gardu min, ho Eternulo, ke mi ne faru tion; �u mi trinku la sangon de la viroj, kiuj riskis sian vivon? Kaj li ne volis trinki �in. Tion faris la tri herooj.
18 Abi�aj, frato de Joab, filo de Ceruja, estis estro de tiuj tri; li mortigis per sia lanco tricent homojn, kaj li havis gloran nomon inter la tri.
19 De la tri li estis honorata kaj estis ilia estro; sed en la trion li ne eniris.
20 Benaja, filo de Jehojada, filo de militisto multe aginta, el Kabceel: li mortigis la du fortulojn de Moab; li anka� malsupreniris, kaj mortigis leonon en kavo en ne�a tago.
21 Li anka� mortigis Egipton, viron dignaspektan; en la mano de la Egipto estis lanco; sed li aliris al li kun bastono, el�iris la lancon el la mano de la Egipto, kaj mortigis lin per lia propra lanco.
22 Tion faris Benaja, filo de Jehojada. Kaj li havis gloran nomon inter la tri herooj.
23 Inter la tridek li estis plej honorata, sed en la trion li ne eniris. Kaj David faris lin lia korpogardistestro.

24 Asahel, frato de Joab, estis inter la tridek; El�anan, filo de Dodo, el Bet-Le�em,
25 �ama el �arod, Elika el �arod,
26 �elec, la Paltido, Ira, filo de Ike�, la Tekoaano,
27 Abiezer la Anatotano, Mebunaj, la �u�aido,
28 Calmon, la A�o�ido, Maharaj, la Netofaano,
29 �eleb, filo de Baana, la Netofaano, Itaj, filo de Ribaj, el Gibea de la Benjamenidoj,
30 Benaja, la Piratonano, Hidaj el Na�ale-Gaa�,
31 Abi-Albon, la Arbatano, Azmavet, la Ba�urimano,
32 Elja�ba, la �aalbonano, Jonatan el la filoj de Ja�en,
33 �ama, la Hararano, A�iam, filo de �arar, la Hararano,
34 Elifelet, filo de A�asbaj, la Maa�atano, Eliam, filo de A�itofel, la Giloano,
35 �ecraj, la Karmelano, Paaraj, la Arbano,
36 Jigal, filo de Natan, el Coba, Bani, la Gadido,
37 Celek, la Amonido, Na�araj, la Beerotano, armilportisto de Joab, filo de Ceruja,
38 Ira, la Jetrido, Gareb, la Jetrido,
39 Urija, la �etido. La nombro de �iuj estas tridek sep.

1 La kolero de la Eternulo denove ekflamis kontra� la Izraelidoj, kaj Li incitis Davidon kontra� ili, dirante: Iru, kalkulu Izraelon kaj Jehudan.
2 Kaj la re�o diris al Joab, la militestro, kiu estis �e li: Iru, mi petas, tra �iuj triboj de Izrael, de Dan �is Beer-�eba, kaj kalkulu la popolon, por ke mi sciu la nombron de la popolo.
3 Tiam Joab diris al la re�o: La Eternulo, via Dio, plimultigu la popolon centoble kompare kun tio, kio estas nun, kaj la okuloj de mia sinjoro tion vidu; sed por kio mia sinjoro la re�o deziras tiun aferon?
4 Sed la vorto de la re�o superfortis Joabon kaj la militestrojn; tial Joab kaj la militestroj foriris de la re�o, por kalkuli la popolon Izraelan.
5 Ili transiris Jordanon, kaj starigis siajn tendojn en Aroer, dekstre de la urbo, kiu estas meze de la valo Gad, anta� Jazer;
6 kaj ili venis en Gileadon kaj en la landon Ta�tim-�od�i; poste ili venis en Dan-Jaanon kaj en la �irka�a�on de Cidon.
7 Ili venis al la fortika�o de Tiro, kaj en �iujn urbojn de la �ividoj kaj Kanaanidoj, kaj eliris en la sudon de Judujo al Beer-�eba.
8 Ili trapasis la tutan landon, kaj venis Jerusalemon post na� monatoj kaj dudek tagoj.
9 Kaj Joab transdonis al la re�o la rezulton de la kalkulado de la popolo; kaj montri�is, ke da Izraelidoj estas okcent mil viroj militkapablaj, povantaj eltiri glavon, kaj da Jehudaidoj kvincent mil viroj.

10 Kaj ekbatis la koro de David, post kiam li kalkuligis la popolon. Kaj David diris al la Eternulo: Mi forte pekis per tio, kion mi faris; kaj nun, ho Eternulo, pardonu do la malbonagon de Via sklavo; �ar mi agis tre malsa�e.
11 David levi�is matene, kaj la Eternulo parolis al la profeto Gad, la viziisto de David, dirante:
12 Iru kaj diru al David: Tiele diris la Eternulo: Tri punojn Mi proponas al vi; elektu al vi unu el ili, ke Mi �in faru al vi.
13 Kaj Gad venis al David kaj sciigis al li, kaj diris al li: �u venu al vi sepjara malsato en via lando? a� dum tri monatoj vi forkuradu de viaj malamikoj kaj ili persekutu vin? a� estu tritaga pesto en via lando? pripensu do kaj decidu, kion mi respondu al mia Sendinto.
14 Tiam David diris al Gad: Estas al mi tre malfacile; sed ni falu en la manon de la Eternulo, �ar granda estas Lia kompatemeco; nur mi ne falu en manon homan.
15 Kaj la Eternulo venigis peston sur Izraelon, de tiu mateno �is la difinita tempo; kaj mortis el la popolo de Dan �is Beer-�eba sepdek mil homoj.
16 Kaj la an�elo etendis sian manon kontra� Jerusalemon, por pereigi �in; sed la Eternulo beda�ris la malbonon, kaj diris al la an�elo, kiu ekstermis la popolon: Sufi�e! nun haltigu vian manon! La an�elo de la Eternulo estis tiam �e la dra�ejo de Aravna, la Jebusido.
17 Kaj, ekvidinte la an�elon, kiu frapis la popolon, David ekparolis al la Eternulo, dirante: Jen mi pekis, kaj mi malbonagis; sed kion faris �i tiuj �afoj? Via mano estu sur mi kaj sur la domo de mia patro.

18 En tiu tago venis Gad al David, kaj diris al li: Iru, starigu altaron al la Eternulo en la dra�ejo de Aravna, la Jebusido.
19 Kaj David iris konforme al la vortoj de Gad, kiel ordonis la Eternulo.
20 Aravna ekrigardis, kaj ekvidis la re�on kaj liajn servantojn, kiuj iris al li; kaj Aravna eliris, kaj adorklini�is al la re�o viza�altere.
21 Kaj Aravna diris: Por kio mia sinjoro la re�o venis al sia sklavo? David respondis: Por a�eti de vi la dra�ejon, kaj konstrui altaron al la Eternulo, por ke �esi�u la pesto inter la popolo.
22 Sed Aravna diris al David: Mia sinjoro la re�o prenu kaj alportu oferojn, kiel pla�as al li; jen estas bovoj por brulofero, kaj la dra�iloj kaj la jungilaro de la bovoj servos kiel ligno.
23 �ion tion donis Aravna al la re�o. Kaj Aravna diris al la re�o: La Eternulo, via Dio, favoru vin.
24 Tamen la re�o diris al Aravna: Ne; mi volas a�eti de vi pro difinita prezo; mi ne alportos al la Eternulo, mia Dio, bruloferojn senpagajn. Kaj David a�etis la dra�ejon kaj la bovojn pro kvindek sikloj da ar�ento.
25 Kaj David konstruis tie altaron al la Eternulo, kaj alportis bruloferojn kaj pacoferojn. Kaj la Eternulo repaci�is kun la lando; kaj �esi�is la pesto inter la Izraelidoj.