1 Vortoj de la Predikanto, filo de David, reo en Jerusalem.
2 Vantao de vantaoj, diris la Predikanto; vantao de vantaoj,
io estas vantao.
3 Kian profiton havas la homo de iuj siaj
laboroj, kiujn li laboras sub la suno?
4 Generacio foriras kaj
generacio venas, kaj la tero restas eterne.
5 Levias la suno kaj
subiras la suno, kaj al sia loko i rapidas, kaj tie i levias.
6 Iras al sudo kaj reiras al nordo, turnias, turnias en sia
irado la vento, kaj al siaj rondoj revenas la vento.
7 iuj
riveroj iras al la maro, sed la maro ne plenias; al la loko, al
kiu la riveroj alfluas, ili alfluas iam denove.
8 iuj aferoj
estas lacigaj, ne povas homo tion eldiri; ne satias la okulo de
vidado, kaj ne plenias la orelo de adado.
9 Kio estis, tio
estos; kaj kio estis farata, tio estos farata; kaj ekzistas nenio
nova sub la suno.
10 Ekzistas io, pri kio oni diras: Vidu, i tio
estas nova; sed i estis jam en la eterna tempo, kiu estis anta
ni.
11 Ne restis memoro pri la antauloj; kaj anka pri la
posteuloj, kiuj estos, ne restos memoro e tiuj, kiuj estos
poste.
12 Mi, Predikanto, estis reo super Izrael en Jerusalem.
13 Kaj
mi decidis en mia koro esplori kaj ekzameni per la sao ion, kio
farias sub la ielo: i tiun malfacilan okupon Dio donis al la
homidoj, por ke ili turmentiu per i.
14 Mi vidis iujn aferojn,
kiuj farias sub la suno; kaj jen, io estas vantao kaj
entreprenoj ventaj.
15 Kurbigitan oni ne povas rerektigi, kaj
mankantan oni ne povas kalkuli.
16 Mi meditis kun mia koro tiele:
Jen mi kreskigis kaj multigis en mi sciencon pli ol iuj, kiuj
estis anta mi en Jerusalem; kaj mia koro penetris multon da sao
kaj scio.
17 Sed kiam mi dediis mian koron, por ekkoni la
saecon kaj ekkoni la malsaecon kaj sensencecon, mi eksciis, ke
anka i tio estas ventao.
18 ar e multe da saeco estas multe
da zorgemeco; kaj, kiu plimultigas siajn sciojn, tiu plimultigas
siajn dolorojn.
1 Mi diris en mia koro: Lasu, mi elprovos vin per ojo, kaj vi
uu bonon; sed jen anka i tio estas vantao.
2 Pri la rido mi
diris: i estas sensencao! kaj pri la ojo: Kion i havigas?
3
Mi seris en mia koro, kiel plezurigi mian korpon per vino, kaj,
dum mia koro min gvidas per saeco, sekvi anka malsaecon, is
mi ekvidos, kio estas bona por la homidoj, kion ili povus fari
sub la ielo en la kalkulitaj tagoj de sia vivo.
4 Mi entreprenis
grandajn farojn: mi konstruis al mi domojn, mi plantis al mi
vinberejojn;
5 mi aranis al mi ardenojn kaj arbaretojn, kaj
plantis en ili iafruktajn arbojn;
6 mi aranis al mi akvujojn,
por akvumi el ili arbaretojn, kiuj kreskigas arbojn;
7 mi akiris
al mi sklavojn kaj sklavinojn, kaj domanojn mi havis; anka da
bruto granda kaj malgranda mi havis pli multe, ol iuj, kiuj
estis anta mi en Jerusalem;
8 mi kolektis al mi anka arenton
kaj oron, kaj juvelojn de reoj kaj landoj; mi havigis al mi
kantistojn kaj kantistinojn, kaj plezurojn de homidoj, kaj
multajn amantinojn.
9 Kaj mi pligrandigis kaj plimultigis ion
pli ol iuj, kiuj estis anta mi en Jerusalem, kaj mia saeco
restis kun mi.
10 Kaj ion, kion postulis miaj okuloj, mi ne
rifuzis al ili; mi fortenis mian koron de nenia ojo, ar mia
koro ojis pri iuj miaj laboroj; kaj i tio estis mia rekompenco
por iuj miaj laboroj.
11 Kaj mi ekrigardis iujn farojn, kiujn
faris miaj manoj, kaj iujn laborojn, kiujn mi plenumis, por fari
ilin: kaj jen, io estas vantao kaj ventao, kaj nenia profito
estas de ili sub la suno.
12 Kaj mi turnis min, por rigardi saecon kaj malsaecon kaj
sensencecon; ar kion povas fari homo, venonta post reo, en
komparo kun tio, kion tiu jam anta longe faris?
13 Kaj mi vidis,
ke havas superecon la saeco anta la malsaeco, kiel havas
superecon lumo anta mallumo.
14 La saulo havas siajn okulojn en
la kapo, kaj la malsaulo iras en mallumo; sed mi anka eksciis,
ke unu sorto atingas ilin iujn.
15 Kaj mi diris en mia koro:
Anka min atingos tia sama sorto, kiel la malsaulon; por kio do
mi estis pli saa? Kaj mi diris en mia koro, ke anka i tio
estas vantao.
16 ar pri la saulo ne restos memoro eterne tiel
same, kiel pri la malsaulo; en la tempoj estontaj io estos
forgesita. Kaj ho ve, mortas saulo egale kiel malsaulo!
17 Kaj
mi ekmalamis la vivon; ar abomenindaj estas por mi la faroj,
kiuj farias sub la suno, ar io estas vantao kaj ventao.
18 Kaj mi ekmalamis iun laboron, kiun mi laboris sub la suno;
ar mi devos lasi in al homo, kiu estos post mi.
19 Kaj kiu
scias, u estos saa a malsaa tiu, kiu ekposedos mian tutan
laboron, pri kiu mi penis kaj streis mian saon sub la suno?
Anka i tio estas vantao.
20 Kaj mi decidis, ke mia koro atendu
nenion de la tuta laboro, kiun mi laboris sub la suno.
21 ar
ofte oni vidas homon, kiu laboras en sao, scienco, kaj talento,
kaj li devas fordoni sian akiron al homo, kiu ne laboris por i;
i tio anka estas vantao kaj granda malbono.
22 Kaj kio restas
al la homo de lia tuta laborado kaj de la zorgoj de lia koro,
kion li laboras sub la suno?
23 ar iuj liaj tagoj estas
suferoj, kaj liaj okupoj estas maltrankvileco; e en la nokto ne
trankvilias lia koro; anka i tio estas vantao.
24 Ne ekzistas alia bono por la homo, krom mani kaj trinki kaj
igi sian animon ui plezuron de lia laborado; anka pri i tio mi
vidis, ke i estas de la mano de Dio.
25 ar kiu povas mani, kaj
kiu povas ui, sen Li?
26 ar al homo, kiu agas bone anta Li, Li
donas saon kaj scion kaj ojon, kaj al la pekulo Li donas la
zorgemecon amasigi kaj kolekti, por poste transdoni al tiu, kiu
agas bone anta Dio; kaj i tio estas vantao kaj ventao.
1 Por io estas sezono, kaj tempo difinita estas por iu afero
sub la suno;
2 estas tempo por naskii, kaj tempo por morti;
estas tempo por planti, kaj tempo por eliri la plantitaon;
3
estas tempo por mortigi, kaj tempo por kuraci; estas tempo por
detrui, kaj tempo por konstrui;
4 estas tempo por plori, kaj
tempo por ridi; estas tempo por emi, kaj tempo por danci;
5
estas tempo por diseti tonojn, kaj tempo por kolekti tonojn;
estas tempo por irkabraki, kaj tempo por foriri de
irkabrakado;
6 estas tempo por seri, kaj tempo por perdi;
estas tempo por konservi, kaj tempo por foreti;
7 estas tempo
por disiri, kaj tempo por kunkudri; estas tempo por silenti, kaj
tempo por paroli;
8 estas tempo por ami, kaj tempo por malami;
estas tempo por milito, kaj tempo por paco.
9 Kian profiton havas
faranto de tio, kion li laboras?
10 Mi vidis la penemecon, kiun
Dio donis al la homidoj, por ke ili turmentiu per i.
11 ion Li
kreis bela iatempe; kaj scion pri la mondo Li enmetis en ilian
koron, sed tiel, ke homo ne povas kompreni la farojn, kiujn faris
Dio de la komenco is la fino.
12 Mi scias, ke ekzistas nenia
bono por ili, krom oji kaj fari bonon en sia vivo.
13 Kaj se
homo manas kaj trinkas kaj uas bonon de sia tuta laborado, tio
estas dono de Dio.
14 Mi scias, ke io, kion faras Dio, restas
eterne; al i oni nenion povas aldoni, kaj de i oni nenion povas
depreni; kaj Dio tion faris, ke oni Lin timu.
15 Kio fariis, tio
ekzistas de longe; kaj kio estas farionta, tio anta longe jam
estis, kaj Dio revokas pasintaon.
16 Ankora mi vidis sub la suno: en la loko de juo, ke tie estas
maljusteco; en la loko de vero, ke tie estas malico.
17 Mi diris
en mia koro: Piulon kaj malpiulon juos Dio; ar estas tempo por
iu afero, kaj por io, kio farias tie.
18 Mi diris en mia koro:
i tio estas pri la homidoj, ke Dio ilin elprovu, kaj ke ili
vidu, ke ili estas bruto per si mem.
19 ar la sorto de homidoj
kaj la sorto de bruto estas sorto egala: kiel i tiuj mortas,
tiel mortas anka tiuj, kaj sama spirito estas en iuj; kaj
supereco de homo kontra bruto ne ekzistas, ar io estas
vantao.
20 iuj iras al unu loko: iuj fariis el polvo, kaj
iuj refarios polvo.
21 Kiu scias, u la spirito de homidoj
levias supren, kaj u la spirito de bruto mallevias malsupren
en la teron?
22 Kaj mi ekvidis, ke ekzistas nenio pli bona, ol ke
homo uu plezuron de siaj faroj, ar tia estas lia sorto; ar kiu
alkondukos lin, por vidi, kio estas post li?
1 Kaj mi returniis, kaj mi vidis iujn premojn, kiuj estas
farataj sub la suno: kaj jen estas larmoj de prematoj, kaj ne
ekzistas por ili konsolanto; kaj perforteco de la mano de iliaj
premantoj, kaj ne ekzistas por ili konsolanto.
2 Kaj mi trovis,
ke la mortintoj, kiuj jam anta longe mortis, estas pli feliaj
ol la vivantoj, kiuj vivas is nun;
3 kaj pli felia ol ili amba
estas tiu, kiu is nun ne ekzistis, kiu ne vidis la malbonajn
farojn, kiuj estas farataj sub la suno.
4 Mi vidis anka, ke ia laboro kaj ia lerteco en la faroj estas
nur konkurado de unu kontra alia; kaj anka i tio estas vantao
kaj ventao.
5 Malsaulo kunmetas siajn manojn, kaj formanas
sian korpon.
6 Pli bona estas plenmano da trankvilanimeco, ol
ambamano da penado kaj ventao.
7 Kaj denove mi turniis, kaj vidis vantaon sub la suno:
8 jen
estas solulo, kaj neniun alian li havas; nek filon nek fraton li
havas; kaj tamen ne havas finon lia laborado, kaj lia okulo ne
povas satii de rieco; por kiu do mi laboras kaj senigas mian
animon de uado? i tio anka estas vantao kaj malbona afero.
9
Pli bone estas al du ol al unu, ar ili havas bonan rekompencon
por sia laborado.
10 ar se ili falos, unu levos la alian; sed ve
al solulo, se li falos, kaj se ne estas alia, kiu lin levus.
11
Anka se du kuias, estas al ili varme; sed unu--kiel li
varmios?
12 Kaj se iu montros sin pli forta kontra unu, tiam
amba kontrastaros lin; e fadeno triopigita ne balda
disirios.
13 Pli bona estas knabo malria sed saa, ol reo maljuna sed
malsaa, kiu jam ne povas akiri scion.
14 Iu el malliberejo
eliris, kaj fariis reo; alia por reeco naskiis, kaj tamen
estas malria.
15 Mi vidis, ke iu vivanto iras sub la suno kun
la junulo: i estas la alia, kiu okupos lian lokon.
16 Senfina
estas la popolo, anta kiu li estis, kaj tamen la posteuloj ne
ojos pri li; anka i tio estas vantao kaj ventao.
1 Gardu vian piedon, kiam vi iros en la domon de Dio, kaj estu
preta pli por askultado, ol por oferdonado de malsauloj; ar
ili ne scias, ke ili agas malbone.
2 Ne rapidu kun via buo, kaj
via koro ne rapidu elparoli vorton anta Dio, ar Dio estas en la
ielo, kaj vi estas sur la tero; tial malmultaj estu viaj vortoj.
3 ar sono prezentias per multe da agado, kaj parolo de
malsaulo konsistas el multe da vortoj.
4 Kiam vi faros promeson
al Dio, ne prokrastu in plenumi; ar malagrablaj al Li estas
malsauloj: kion vi promesis, tion plenumu.
5 Pli bone estas, ke
vi ne faru promeson, ol fari promeson kaj ne plenumi.
6 Ne
permesu al via buo pekigi vian korpon, kaj ne diru al la sendito
de Dio, ke i estas eraro; kial fari, ke Dio koleru pro via
parolo, kaj ke Li detruu la faron de viaj manoj?
7 e multo da
sonoj kaj vantaoj estas anka multe da vortoj; sed vi timu
Dion.
8 Se premadon de malriulo kaj rompadon de justeco kaj honesteco
vi vidas en lando, ne miru; ar pli alta kontrolas pli altan, kaj
plej altaj ilin kontrolas.
9 Kaj superecon en io havas tiu
lando, en kiu la reo servas al la tero.
10 Kiu amas monon, tiu ne satios per mono; kaj kiu amas riecon,
al tiu i ne donos utilon: anka i tio estas vantao.
11 Ju pli
estas da havo, des pli multaj estas iaj konsumantoj; kaj kian
profiton havas ia mastro, krom vidi in per siaj okuloj?
12
Dola estas la dormo de laboranto, u li manas malmulte a
multe; sed trosateco ne lasas la riulon dormi.
13 Turmentan malbonon mi vidis sub la suno: riecon konservatan
por la malutilo de ia propra mastro.
14 Kaj pereas i tiu rieco
en malfavoraj cirkonstancoj; naskias filo, kaj li nenion havas
en la mano.
15 Kiel li eliris el la ventro de sia patrino, tiel
nuda li foriras, kiel li venis; kaj nenion li elportas el sia
laboro, kion li povus porti en la mano.
16 Kaj i tio estas
turmenta doloro, ke kiel li venis, tiel li foriras; kian do
profiton li havas de tio, ke li laboras por la vento?
17 Kaj
iujn siajn tagojn li konsumis en mallumo, en multe da ekscitio,
en malsano kaj malagrablaoj!
18 Jen, kion mi vidis: ke estas bone kaj bele mani kaj trinki
kaj ui plezurojn de iuj siaj laboroj, kiujn homo laboras sub la
suno dum la tagoj de sia vivo, kiujn donis al li Dio; ar tio
estas lia apartenao.
19 Kaj se al iu homo Dio donis riecon kaj
havon, kaj donis al li la povon konsumi ilin kaj preni sian
parton kaj ui plezuron de siaj laboroj, i tio estas dono de
Dio.
20 ar ne longe li memoros la tagojn de sia vivo; Dio donas
al li ojon de lia koro.
1 Ekzistas malbono, kiun mi vidis sub la suno, kaj granda i
estas por la homo:
2 se al iu homo Dio donas riecon kaj havon
kaj honoron, kaj al lia animo mankas nenio, kion ajn li dezirus,
sed Dio ne donas al li la povon konsumi in, nur fremda homo in
konsumas--i tio estas vantao kaj malfacila doloro.
3 Se iu homo
naskigus cent infanojn kaj vivus multajn jarojn kaj atingus
profundan aon, sed lia animo ne uus sate la havon, kaj e bonan
enterigon li ne havus--tiam mi dirus: Pli felia ol li estas
abortito.
4 ar i tiu vante venis kaj en mallumon foriris, kaj
en mallumo kaios lia nomo.
5 E la sunon li ne vidis kaj ne
konis--al li estas pli trankvile ol al tiu.
6 Kaj se tiu homo
vivus du mil jarojn kaj la bonon ne uus, u ne al unu loko iuj
iros?
7 iuj laboroj de homo estas por lia buo, kaj tamen lia
animo ne estas satigebla.
8 Kaj kian superecon havas la saulo
anta malsaulo, la inteligenta malriulo anta aliaj vivaj
estaoj?
9 Pli bone estas vidi per la okuloj, ol imagi en la
animo; anka i tio estas vantao kaj ventao.
10 Kio ajn ekzistas, tio de longe havas nomon; kaj estas sciate,
kia estas la homo, kaj ke li ne povas jue batali kun Tiu, kiu
estas pli forta ol li.
11 ar ekzistas multe da aferoj, kiuj
plimultigas la vantaon; kian do superecon havas la homo?
12 ar
kiu scias, kio estas bona por la homo dum la tagoj de lia vanta
vivo, kiun li pasigas kiel ombro? kaj kiu diros al la homo, kio
estos post li sub la suno?
1 Pli bona estas bona nomo, ol bona oleo; kaj la tago de la morto
estas pli bona, ol la tago de la naskio.
2 Pli bone estas iri en
domon de funebro, ol iri en domon de festenado; ar morto estas
la fino de iu homo, kaj la vivanto notos i tion en sia koro.
3
Pli bona estas plendo, ol rido; ar e malojo de la vizao
plibonias la koro.
4 La koro de sauloj estas en domo de
funebro, kaj la koro de malsauloj en domo de ojo.
5 Pli bone
estas askulti riproon de saulo, ol askulti kanton de
malsauloj.
6 ar simila al la kraketado de dornoj sub poto estas
la ridado de la malsauloj; kaj vantao i estas.
7 ar
perforteco forprenas la saon de saulo, kaj la prudenton
malbonigas donaco.
8 La fino de afero estas pli bona, ol ia
komenco; pacienculo estas pli bona, ol malhumilulo.
9 Ne rapidu
koleri en via spirito; ar koleremeco loas en la brusto de
malsauloj.
10 Ne diru: Kial la antaaj tagoj estis pli bonaj, ol
la nunaj? ar ne el saeco vi i tion demandus.
11 Bona estas
saeco kune kun hereda havo, kaj i estas profita al tiuj, kiuj
vidas la sunon.
12 ar la saeco estas irmo tiel same, kiel mono
estas irmo; sed la supereco de scienco konsistas en tio, ke la
saeco donas vivon al sia posedanto.
13 Rigardu la faron de Dio;
ar kiu povas tion rektigi, kion Li kurbigis?
14 En la tago de
bonstato uzu la bonstaton, kaj en la tago de malfelio atendu: i
tion kaj tion aranis Dio, por ke la homo nenion komprenu post
Li.
15 ion tion mi vidis en miaj vantaj tagoj: okazas, ke virtulo
pereas e sia virteco, kaj okazas, ke malvirtulo longe vivas e
sia malvirteco.
16 Ne estu tro virta, kaj ne rezonu tro multe:
kial vi devas vin konfuzi?
17 Ne malvirtu tro multe, kaj ne estu
senprudenta: kial vi devas morti ne en via tempo?
18 Bone estas,
se vi tenos vin je unu afero kaj anka de alia afero vi ne
forprenos vian manon; ar tiu, kiu timas Dion, penas plai al
iuj.
19 La saeco faras la saulon pli forta, ol dek potenculoj en la
urbo.
20 ar ne ekzistas sur la tero virtulo, kiu farus nur bonon
kaj ne pekus.
21 Ne iujn vortojn, kiujn oni diras, atentu en via
koro, por ke vi ne adu vian sklavon malbenanta vin:
22 ar
multajn fojojn konsciis via koro, ke anka vi malbenis aliajn.
23 ion i tion mi provis per mia sao; mi diris al mi: Mi akiru
saon; tamen i estas malproksima de mi.
24 Kio estas malproksima
kaj tre profunda, kiu tion komprenos?
25 Mi turnis min kun mia
koro, por ekkoni, esplori, kaj traseri saecon kaj prudenton,
kaj ekscii, ke la malvirteco estas malsaeco kaj ke la senscieco
estas sensenca.
26 Kaj mi trovas, ke pli malbona ol la morto
estas la virino, kiu estas kaptilo, kaj kies koro estas reto, kaj
kies manoj estas katenoj; tiu, kiu plaas al Dio, sin savos de
i, sed pekulo estos kaptita de i.
27 Jen, kion mi trovis, diris
la Predikanto: oni devas kunigi unu fakton kun alia, por veni al
konkludo.
28 Jen, kion ankora seris mia animo kaj ne trovis:
viron unu inter mil mi trovis, sed virinon inter iuj mi tute ne
trovis.
29 Nur i tion mi trovis, ke Dio kreis la homon virtema;
sed la homoj fordonis sin al multaj artifikoj.
1 Kiu estas simila al saulo? kaj kiu komprenas la sencon de la
aferoj? Saeco de homo lumigas lian vizaon, kaj la maldelikateco
de lia vizao anias.
2 Mi diras: La rean ordonon plenumu, pro
la uro farita anta Dio.
3 Ne rapidu foriri de anta li, kaj ne
estu persistema en malbona afero; ar ion, kion li volos, li
povos fari.
4 ar la vorto de reo estas potenca; kaj kiu povas
diri al li: Kion vi faras?
5 Kiu plenumas la ordonon, tiu spertos
nenion malbonan; tempon kaj manieron de agado scias la koro de
saulo.
6 ar por iu afero estas ia tempo kaj ia maniero; kaj
granda estas por la homo la malbono de tio,
7 ke li ne scias, kio
estos; ar kiu diros al vi, kiel estos?
8 Neniu homo povas regi
la venton kaj reteni la venton, neniu povas regi la tagon de la
morto; ne ekzistas forpermeso en tiu milito, kaj malvirteco ne
savas sian faranton.
9 ion i tion mi vidis, kaj mi atentis iun
aferon, kiu estas farata sub la suno, kaj tiun tempon, en kiu
homo regas homon al lia malbono.
10 Kaj anka mi vidis, ke oni enterigis malvirtulojn, kiuj
venadis kaj eliradis el la sankta loko, kaj kiuj estis forgesitaj
en la urbo, kie ili tiel agis; kaj i tio anka estas vantao.
11
ar ne balda estas farata juo kontra malbonaj faroj, tial
plene kuraas la koro de homidoj fari malbonon.
12 Kvankam pekulo
faras malbonon cent fojojn, kaj Dio estas pacienca al li, tamen
mi scias, ke estos bone al tiuj, kiuj timas Dion, kiuj respektas
Lin.
13 Kaj ne estos bone al malvirtulo, kaj ne tenos sin longe,
simile al ombro, tiu, kiu ne timas Dion.
14 Ekzistas vantao, kiu
farias sur la tero: ekzistas virtuloj, al kiuj farias tio sama,
kio farias al malvirtuloj; kaj ekzistas malvirtuloj, al kiuj
farias tio sama, kio al la virtuloj; kaj mi diris al mi, ke
anka i tio estas vantao.
15 Kaj mi ekladis la gajecon, ar ne
ekzistas io pli bona por homo sub la suno, ol mani, trinki, kaj
gaji, kaj ke i tio akompanu lin en liaj laboroj en la tagoj de
lia vivo, kiujn donis al li Dio sub la suno.
16 Kiam mi direktis mian koron, por ekkoni saecon, kaj por
irkarigardi la aferojn, kiuj estas farataj sur la tero
tiamaniere, ke nek tage nek nokte homo vidas dormon sur siaj
okuloj; kaj kiam mi rigardis iujn farojn de Dio:
17 tiam mi
trovis, ke homo ne povas kompreni la aferojn, kiuj farias sub la
suno; kiom ajn la homo penus esplori, li ne komprenos; kaj se e
saulo diras, ke li scias, li tamen ne povas kompreni.
1 Al io i tio mi direktis mian koron, por esplori ion i tion,
ke la virtuloj kaj sauloj kaj iliaj faroj estas en la mano de
Dio; kaj nek amon nek malamon scias la homo, kaj nenion, kio lin
atendas.
2 Al iuj estas la sama sorto: al la virtulo kaj al la
malvirtulo, al la bona kaj pura kaj al la malpura, al la
oferfaranto kaj al tiu, kiu ne oferfaras, al la bonulo kaj al la
pekulo, al la uranto kaj al tiu, kiu timas uron.
3 i tio estas
malbona en io, kio farias sub la suno, ke la sama sorto
ekzistas por iuj, kaj la koro de la homidoj estas plena de
malbono, kaj sensencao estas en ilia koro dum ilia vivado, kaj
poste ili transiras al la mortintoj.
4 ar kiu trovias inter la
vivuloj, tiu havas ankora esperon; ar e al hundo vivanta estas
pli bone, ol al leono mortinta.
5 ar la vivantoj scias, ke ili
mortos; kaj la mortintoj scias nenion, kaj por ili jam ne
ekzistas rekompenco, ar la memoro pri ili estas forgesita.
6 Kaj
ilia amo, kaj ilia malamo, kaj ilia aluzo jam de longe
malaperis; kaj jam por neniam ili havas partoprenon en io, kio
farias sub la suno.
7 Iru, manu oje vian panon, kaj trinku kun gaja koro vian
vinon, se Dio favoris viajn aferojn.
8 En iu tempo viaj vestoj
estu blankaj, kaj oleo ne manku sur via kapo.
9 uu la vivon kun
la edzino, kiun vi amas en la tempo de via tuta vanta vivo, kaj
kiun Dio donis al vi por iuj viaj vantaj tagoj; ar i tio estas
via apartenao en via vivo, kaj en viaj laboroj, kiujn vi laboris
sub la suno.
10 Kion ajn via mano povas fari la via forto, tion
faru; ar ekzistas nek faro, nek kalkulo, nek scio, nek sao, en
eol, kien vi iros.
11 Aliflanke mi vidis sub la suno, ke ne de la rapiduloj dependas
la kuro, ne de la fortuloj dependas la milito, kaj ne la sauloj
havas panon, kaj ne la talentuloj havas riecon, kaj ne la
kompetentuloj trovas aprobon; nur de la tempo kaj okazo ili iuj
dependas.
12 ar e ne scias la homo sian sorton; kiel fioj,
kaptitaj en pereigan reton, kaj kiel birdoj, implikiintaj en
kaptilon, tiel kaptias la homoj en tempo malbona, kiam i atakas
ilin neatendite.
13 Anka jenan saaon mi vidis sub la suno, kaj i ajnis al mi
granda:
14 estis urbo malgranda, kaj malmulte da homoj i havis;
venis al i granda reo, kaj sieis in, kaj konstruis irka i
grandajn sieajn fortikaojn;
15 sed troviis en i homo malria
sed saa, kaj li savis la urbon per sia saeco; tamen neniu
rememoris tiun malrian homon.
16 Kaj mi diris: Pli bona estas
sao ol forto, tamen la sao de malriulo estas malrespektata,
kaj liaj vortoj ne estas adataj.
17 La vortoj de sauloj, trankvile askultitaj, estas pli bonaj
ol la kriado de reganto inter malsauloj.
18 Pli bona estas sao,
ol militaj instrumentoj; kaj unu pekulo pereigas multe da bono.
1 Venenaj muoj putrigas kaj haladzigas la oleon de parfumisto;
pli atata ol sao kaj honoro ofte estas malgranda malsaao.
2
La koro de saulo estas e lia dekstra flanko, kaj la koro de
malsaulo e lia maldekstra.
3 Kaj e en la vojo, la kiu iras
malsaulo, mankas al li sao, kaj al iu li diras, ke li estas
malsaulo.
4 Se atakos vin kolero de reganto, ne forlasu vian
lokon, ar mildeco pardonigas e grandajn krimojn.
5 Ekzistas
malbono, kiun mi vidis sub la suno; i estas kvaza eraro,
venanta de la reganto:
6 senscieco estas metata tre alte, kaj la
riuloj sidas malalte.
7 Mi vidis sklavojn sur evaloj, kaj
princojn, irantajn piede, kiel sklavoj.
8 Kiu fosas kavon, tiu
falos en in; kaj kiu detruas muron, tiun mordos serpento.
9 Kiu
transmovas tonojn, tiu faras al si difekton per streo; kaj kiu
hakas lignon, tiu sin vundas per i.
10 Se malakriis la hakilo,
kaj oni ne akrigas la tranan flankon, oni devas strei la
fortojn; kaj la efao estas prepari ion sae.
11 Se mordis la
serpento sen kuracparolo, tiam jam ne utilas kuracparolanto.
12
Vortoj el buo de saulo estas agrablaj, sed la buo de malsaulo
lin mem pereigas.
13 La komenco de la parolo de lia buo estas
malsaao, kaj la fino de lia parolo estas abomeninda sensencao.
14 Malsaulo multe parolas, kvankam homo ne scias, kio estos; kaj
kio estos post li? kiu i tion diros al li?
15 Penado de
malsauloj lacigas iun, kiu ne scias e la vojon al la urbo.
16
Ve al vi, ho lando, se via reo estas infano kaj viaj princoj
manas frue!
17 Felia vi estas, ho lando, se via reo estas de
nobla deveno kaj viaj princoj manas en usta tempo, por fortii,
ne por festeni!
18 De mallaboremeco falos la plafono; kaj, se oni
mallevas la manojn, tramalsekias la domo.
19 Por plezuro oni
aranas festenojn, kaj vino gajigas la vivon, kaj mono respondas
por io.
20 E en viaj pensoj ne malbenu la reon, kaj en via
dormoambro ne malbenu riulon; ar birdo iela transportos vian
voon, kaj flugila estao eldiros vian parolon.
1 Elsendu vian panon sur la akvon; ar post longa tempo vi in
retrovos.
2 Donu parton al sep, kaj e al ok, ar vi ne scias, u
ne estos malfelio sur la tero.
3 Kiam la nuboj plenios, ili
veros pluvon sur la teron, kaj se falos arbo suden a norden, i
tie restos, kien i falis.
4 Kiu observas la venton, tiu ne
semos; kaj kiu rigardas la nubojn, tiu ne rikoltos.
5 Kiel vi ne
scias, kian vojon iros la vento, kaj kiel formias la ostoj en la
ventro de gravedulino, tiel vi ne povas scii la faron de Dio, kiu
ion faras.
6 Matene semu vian semon, kaj vespere via mano ne
ripozu; ar vi ne scias, u tio a alio estos pli usta, a u
amba egale estos bonaj.
7 Agrabla estas la lumo, kaj bone estas
al la okuloj vidi la sunon.
8 ar se e multajn jarojn homo
vivus, li oju en ili iuj; kaj li memoru pri la tagoj mallumaj,
ar estos multe da ili; io, kio venos, estas vantao.
9 oju, junulo, en via infaneco; kaj via koro uu plezuron en la
tagoj de via juneco, kaj iru, kien kondukas vin via koro kaj kien
rigardas viaj okuloj; sed sciu, ke pri io i tio Dio venigos vin
al juo.
10 Tial forpelu malojon de via koro, kaj forigu
malagrablaon de via korpo; ar la infaneco kaj la juneco estas
vantao.
1 Kaj memoru vian Kreinton en la tagoj de via juneco, dum ankora
ne venis la tagoj de malbono, kaj ne venis la jaroj, pri kiuj vi
diros: Mi ne havas plezuron de ili;
2 dum ne mallumiis la suno,
la lumo, la luno, kaj la steloj, kaj ne revenis nuboj post la
pluvo;
3 en la tago, kiam ektremos la gardantoj de la domo, kaj
malfortios la militantoj, kaj esos mueli la muelantinoj, ar
estos malmulte da ili, kaj senvidios la rigardantinoj tra la
fenestroj;
4 kaj fermitaj estos la pordoj al la strato, kiam
eksilentos la sonado de la mueltono; kaj homo leviados la la
krio de birdo, kaj mallatios la sonoj de kantoj;
5 kaj altaojn
ili ektimos, kaj sur la vojo aperos teruroj, kaj ekfloros la
migdalarbo, kaj pezios la lokusto, kaj malaperos deziro: tiam
homo foriros en sian eternan domon, kaj sur la strato maros
plorantoj;
6 is disirios la arenta eneto, rompios la ora
lampeto, rompios la kruo e la fonto, kaj falos la rado en la
puton;
7 kaj la polvo refarios tero, kiel i estis, kaj la
spirito reiros al Dio, kiu in donis.
8 Vantao de vantaoj,
diris la Predikanto; io estas vantao.
9 Krom tio, ke la Predikanto estis saulo, li ankora instruis
scion al la popolo; li ion pesis, esploris, kaj verkis multe da
sentencoj.
10 Penis la Predikanto trovi agrablajn parolojn, kaj
li skribis uste vortojn de vero.
11 La paroloj de sauloj estas kiel akraj pintoj, kaj kiel
enbatitaj najloj estas la vortoj de publikaj parolistoj; ili
estas donitaj de unu patisto.
12 Kaj krom tio, mia filo, akceptu
mian instruon, ke se oni volus verki multajn librojn, ne estus
fino, kaj multe legi lacigas la korpon.
13 Ni askultu la finon de io: timu Dion, kaj plenumu Liajn
ordonojn, ar i tio estas io por la homo.
14 ar iun faron Dio
venigos al juo, e ion kaitan, u i estas bona a malbona.