DANIEL

1 En la tria jaro de la re�ado de Jehojakim, re�o de Judujo, venis Nebukadnecar, re�o de Babel, al Jerusalem, kaj eksie�is �in.
2 Kaj la Sinjoro transdonis en lian manon Jehojakimon, re�on de Judujo, kaj parton de la vazoj de la domo de Dio; kaj li venigis ilin en la landon �inar, en la domon de sia dio, kaj la vazojn li metis en la trezorejon de sia dio.
3 Kaj la re�o diris al A�penaz, la estro de liaj korteganoj, ke el la Izraelidoj, el la re�a idaro kaj el la nobelaro, li venigu
4 knabojn sendifektajn, belaspektajn, komprenemajn por �iu sa�a�o, klerajn, scienckomprenantajn, kaj kapablajn servi en la palaco de la re�o, kaj ke oni lernigu al ili la skribadon kaj la lingvon �aldean.
5 Kaj la re�o destinis por ili por �iu tago man�a�ojn de la re�a tablo, kaj vinon el tiu, kiun li mem trinkadis, kaj li ordonis eduki ilin dum tri jaroj, post kies fini�o ili estis komencontaj la servadon anta� la re�o.
6 El la idoj de Jehuda estis inter ili Daniel, �ananja, Mi�ael, kaj Azarja.
7 La estro de la korteganoj donis al ili aliajn nomojn; kaj li donis al Daniel la nomon Belt�acar; al �ananja, �adra�; al Mi�ael, Me�a�; kaj al Azarja, Abed-Nego.
8 Daniel metis en sian koron, ke li ne malpurigos sin per la man�a�oj de la re�o, nek per la vino, kiun �i tiu trinkas; tial li petis la korteganestron, ke al li estu permesite ne malpurigi sin.
9 Dio donis al Daniel favoron kaj simpation �e la korteganestro.
10 Kaj la korteganestro diris al Daniel: Mi timas mian sinjoron, la re�on, kiu mem destinis por vi, kion vi devas man�i kaj trinki; se li vidos, ke viaj viza�oj estas malpli grasaj, ol �e aliaj knaboj, viaj sama�uloj, tiam vi farus mian kapon kulpa anta� la re�o.
11 Tiam Daniel diris al la inspektisto, al kiu la korteganestro komisiis Danielon, �ananjan, Mi�aelon, kaj Azarjan:
12 Faru, mi petas, provon kun viaj servantoj dum dek tagoj; oni donadu al ni por man�i legomojn, kaj por trinki akvon;
13 poste montri�u al vi nia aspekto, kaj la aspekto de la knaboj, kiuj man�as la man�a�on de la re�o; kaj poste agu kun viaj servantoj la� tio, kion vi vidos.
14 Li obeis ilin en tio kaj faris kun ili provon dum dek tagoj.
15 Post paso de la dek tagoj montri�is, ke ili estas pli bonaspektaj kaj pli bonkorpaj, ol �iuj knaboj, kiuj man�is la man�a�on de la re�o.
16 Tial la inspektisto forportadis ilian man�a�on, kaj la vinon, kiu estis destinita al ili por trinki, kaj donadis al ili legomojn.
17 Kaj al tiuj kvar knaboj Dio donis kapablojn kaj komprenemecon pri �iuj libroj kaj sa�a�o, kaj Daniel estis anka� kompetenta pri �iaj vizioj kaj son�oj.
18 Kiam pasis la tempo, kiun la re�o difinis por ilia venigo, la korteganestro prezentis ilin al Nebukadnecar.
19 La re�o parolis kun ili, kaj el ili �iuj trovi�is neniu egala al Daniel, �ananja, Mi�ael, kaj Azarja. Kaj ili komencis servadi anta� la re�o.
20 Kaj koncerne �iujn aferojn de sa�o kaj scio, pri kiuj la re�o ilin demandis, li trovis ilin dekoble pli sa�aj, ol �iuj astrologoj kaj magiistoj, kiuj estis en lia tuta regno.
21 Daniel estis tie �is la unua jaro de la re�o Ciro.

1 En la dua jaro de la re�ado de Nebukadnecar aperis al Nebukadnecar son�oj; kaj konfuzi�is lia spirito, kaj li ne povis dormi.
2 Kaj la re�o ordonis alvoki la astrologojn, magiistojn, sor�istojn, kaj �aldeojn, por ke ili diru al la re�o liajn son�ojn. Kaj ili venis kaj stari�is anta� la re�o.
3 Kaj la re�o diris al ili: Mi havis son�on, kaj mia spirito maltrankvili�is, dezirante scii, kio estis tiu son�o.
4 La �aldeoj respondis al la re�o en la lingvo Siria: Ho re�o, vivu eterne! diru la son�on al viaj servantoj, kaj ni klarigos �ian signifon.
5 Sed la re�o respondis kaj diris al la �aldeoj: La enhavon mi forgesis. Tamen, se vi ne diros al mi la son�on kaj �ian signifon, vi estos dishakitaj en pecojn kaj viaj domoj estos ruinigitaj.
6 Sed se vi rakontos al mi la son�on kaj �ian signifon, vi ricevos de mi donacojn, rekompencon, kaj grandan honoron. Tial diru al mi la son�on kaj �ian signifon.
7 Ili denove respondis: La re�o diru sian son�on al siaj servantoj, kaj ni klarigos �ian signifon.
8 La re�o diris: Mi scias bone, ke vi deziras gajni tempon, �ar vi vidas, ke la afero malaperis el mia memoro.
9 Se vi ne diros al mi la son�on, tio montros, ke vi havas unu intencon: vi preparas vin, por doni al mi mensogan kaj senta�gan respondon, �is la tempo pasos. Tial rakontu al mi la son�on, tiam mi konvinki�os, ke vi povas klarigi al mi anka� �ian signifon.
10 La �aldeoj respondis al la re�o kaj diris: Ne ekzistas sur la tero tia homo, kiu povus plenumi la deziron de la re�o; tial neniu re�o, kiel ajn granda kaj potenca li estus, postulis iam similan respondon de iu astrologo, magiisto, a� �aldeo;
11 la afero, kiun la re�o postulas, estas tiel eksterordinara, ke neniu povas tion plenumi al la re�o, krom la dioj, kiuj ne vivas inter karnuloj.
12 Tiam la re�o forte indignis kaj koleris, kaj ordonis pereigi �iujn sa�ulojn de Babel.
13 Kiam la dekreto eliris, oni komencis la mortigadon de la sa�uloj, kaj oni volis mortigi anka� Danielon kaj liajn kamaradojn.
14 Tiam Daniel faris sa�an kaj prudentan rediron al Arjo�, la estro de la re�aj korpogardistoj, kiu eliris, por mortigi la sa�ulojn de Babel;
15 li demandis Arjo�on, la potenculon de la re�o, dirante: Pro kio eliris de la re�o tia severa ordono? Tiam Arjo� rakontis al Daniel la tutan aferon.
16 Daniel iris kaj petis la re�on, ke li donu al li templimon, kaj li prezentos al la re�o la klarigon.

17 Poste Daniel iris en sian domon, kaj rakontis la aferon al siaj kamaradoj �ananja, Mi�ael, kaj Azarja,
18 por ke ili petegu la kompateman Dion de la �ielo malka�i tiun ka�itan aferon, por ke Daniel kaj liaj kamaradoj ne pereu kun la aliaj sa�uloj de Babel.
19 Kaj tiam la ka�ita�o malka�i�is al Daniel en nokta vizio, kaj Daniel dankis pro tio Dion de la �ielo.
20 Kaj Daniel ekparolis, kaj diris: Estu benata la nomo de Dio de eterne �is eterne; �ar al Li apartenas sa�o kaj forto;
21 Li �an�as la tempojn kaj jarojn; Li faligas re�ojn kaj starigas re�ojn; Li donas sa�on al la sa�uloj kaj prudenton al la prudentuloj;
22 Li malka�as la profunda�on kaj ka�ita�on; Li scias, kio estas en la mallumo, kaj lumo estas en Li.
23 Vin, ho Dio de miaj patroj, mi dankas kaj gloras; �ar Vi donis al mi sa�on kaj forton, kaj malka�is al mi tion, pri kio ni Vin petis; �ar Vi malka�is al ni la aferon de la re�o.
24 Poste Daniel iris al Arjo�, al kiu la re�o komisiis mortigi la sa�ulojn de Babel; li venis, kaj diris al li tiel: Ne mortigu la sa�ulojn de Babel, konduku min al la re�o, kaj mi diros al la re�o la klarigon.

25 Tiam Arjo� tuj enkondukis Danielon al la re�o, kaj diris al �i tiu tiele: Inter la translo�igitaj filoj de Judujo mi trovis homon, kiu povas doni al la re�o klarigon.
26 Tiam ekparolis la re�o, kaj diris al Daniel, kies nomo estis nun Belt�acar: �u vi povas sciigi al mi la son�on, kiun mi vidis, kaj �ian signifon?
27 Daniel respondis al la re�o kaj diris: La ka�ita�on, pri kiu la re�o demandas, ne povas malka�i al la re�o la sa�uloj, nek la sor�istoj, nek la astrologoj, nek la divenistoj;
28 sed en la �ielo ekzistas Dio, kiu malka�as ka�ita�on; Li malka�is al la re�o Nebukadnecar tion, kio estos en tempo estonta. Via son�o kaj la vizioj de via kapo sur via lito estis jenaj:
29 vi, ho re�o, meditis sur via lito pri tio, kio estos poste; kaj la Malka�anto de ka�ita�oj montris al vi, kio estos.
30 Kaj al mi tiu ka�ita�o malka�i�is ne pro tio, ke mi kvaza� estus pli sa�a ol �iuj vivantoj, sed por tio, ke la re�o ricevu klarigon kaj ke vi eksciu la pensojn de via koro.
31 Vi, ho re�o, havis vizion: jen staris granda statuo; grandega statuo tio estis; en eksterordinara brilo �i staris anta� vi, kaj �ia aspekto estis terura.
32 La kapo de tiu statuo estis el pura oro; �iaj brusto kaj manoj estis el ar�ento, la ventro kaj femuroj el kupro;
33 �iaj kruroj estis el fero, �iaj piedoj estis parte el fero, parte el argilo.
34 Vi vidis poste, ke �tono de�iri�is sen ago de ia mano, frapis la statuon, �iajn ferajn kaj argilajn piedojn, kaj frakasis ilin.
35 Tiam �io kune frakasi�is: la fero, argilo, kupro, ar�ento, kaj oro fari�is kiel grenventuma�o sur somera dra�ejo, kaj la vento ilin forportis, kaj ne restis postesigno post ili; sed la �tono, kiu frakasis la statuon, fari�is granda monto kaj plenigis la tutan teron.
36 Tio estas la son�o. Nun ni diros al la re�o la signifon.
37 Vi, ho re�o, estas re�o super re�oj, al kiu Dio de la �ielo donis regnon, potencon, forton, kaj gloron;
38 kaj �ie, kie ajn lo�as homoj, Li transdonis en viajn manojn la bestojn de la kampo kaj la birdojn de la �ielo, kaj faris vin reganto super ili �iuj. Vi estas la ora kapo.
39 Post vi aperos nova regno, malpli alta ol via, kaj ankora� tria regno, kupra, kiu regos super la tuta tero.
40 La kvara regno estos malmola, kiel fero; �ar kiel fero disbatas kaj frakasas �ion, tiel anka� �i, simile al �iofrakasanta fero, disbatados kaj frakasados.
41 Kaj ke vi vidis la piedojn kaj la fingrojn parte el potargilo kaj parte el fero--tio estos regno de miksita konsisto, kaj �i enhavos parte la malmolecon de fero, �ar vi vidis feron miksitan kun potargilo.
42 Sed kiel la fingroj de la piedoj estis parte el fero, parte el argilo, tiel anka� la regno estos parte fortika, parte rompebla.
43 Kaj ke vi vidis feron, miksitan kun potargilo, tio signifas, ke ili estos kunigitaj per forto homa, sed ne kunfandi�os inter si, kiel fero ne kunfandi�as kun argilo.
44 Sed en la tempo de tiuj re�oj Dio de la �ielo starigos regnon, kiu neniam detrui�os, kaj �ia re�ado ne transiros al alia popolo; �i frakasos kaj detruos �iujn regnojn, sed �i mem staros eterne.
45 Vi vidis, ke �tono sen ia mano de�iri�is de monto, kaj frakasis feron, kupron, argilon, ar�enton, kaj oron; la granda Dio montris al la re�o, kio estos poste. Tia estas precize la son�o kaj �ia �usta klarigo.
46 Tiam la re�o Nebukadnecar �etis sin viza�altere kaj adorklini�is al Daniel kaj ordonis alporti al li donacojn kaj bonodorajn incensojn.
47 La re�o ekparolis al Daniel, kaj diris: Vere, via Dio estas Dio de la dioj kaj Reganto de la re�oj, malka�anta ka�ita�ojn, kaj tial vi povis malka�i tiun ka�ita�on.
48 Tiam la re�o altigis Danielon, donis al li grandajn kaj ri�ajn donacojn, kaj faris lin reganto super la tuta lando de Babel kaj �efo super �iuj sa�uloj de Babel.
49 Daniel petis la re�on, kaj �i tiu starigis �adra�on, Me�a�on, kaj Abed-Negon super la aferoj de la lando Babela; kaj Daniel mem restis �e la kortego de la re�o.

1 La re�o Nebukadnecar faris oran statuon, kiu havis la alton de sesdek ulnoj kaj la lar�on de ses ulnoj; kaj li starigis �in en la valo Dura en la lando Babela.
2 Kaj la re�o Nebukadnecar sendis al la satrapoj, regionestroj, militestroj, �efaj ju�istoj, urbestroj, le�istoj, oficistoj, kaj potenculoj de la lando, ke ili venu al la solena malkovro de la statuo, kiun starigis la re�o Nebukadnecar.
3 Tiam kunvenis la satrapoj, regionestroj, militestroj, �efaj ju�istoj, urbestroj, le�istoj, oficistoj, kaj potenculoj de la lando, al la solena malkovro de la statuo, kiun la re�o Nebukadnecar starigis; kaj ili stari�is anta� la statuo, kiun Nebukadnecar starigis.
4 Kaj heroldo la�te proklamis: Estas sciigate al vi, ho popoloj, gentoj, kaj lingvoj:
5 kiam vi a�dos la sonon de korno, fluto, harpo, sabeko, psaltero, sakfajfilo, kaj diversaj muzikaj instrumentoj, tiam faligu vin kaj adorklini�u al la ora statuo, kiun starigis la re�o Nebukadnecar.
6 Kiu ne faligos sin kaj ne adorklini�os, tiu tuj estos �etita en ardantan fornon.
7 Tial, kiam �iuj popoloj eka�dis la sonon de korno, fluto, harpo, sabeko, psaltero, kaj diversaj muzikaj instrumentoj, ili faligis sin kaj adorklini�is al la ora statuo, kiun starigis la re�o Nebukadnecar.
8 En tiu tempo tuj aliris kelkaj �aldeoj kaj akuzis la Judojn.
9 Ili ekparolis, kaj diris al la re�o Nebukadnecar: Ho re�o, vivu eterne!
10 Vi, ho re�o, ordonis, ke �iu homo, kiu a�dos la sonon de korno, fluto, harpo, sabeko, psaltero, sakfajfilo, kaj diversaj muzikaj instrumentoj, faligu sin kaj adorklini�u al la ora statuo;
11 kaj kiu ne faligos sin kaj ne adorklini�os, tiu estu �etita en ardantan fornon.
12 Ekzistas tamen viroj Judaj, kiujn vi starigis super la aferoj de la lando Babela, �adra�, Me�a�, kaj Abed-Nego; kaj tiuj homoj ne obeas vian ordonon, ho re�o, ne servas al viaj dioj, kaj ne adorklini�as al la ora statuo, kiun vi starigis.
13 Tiam Nebukadnecar en kolero kaj furiozo ordonis venigi �adra�on, Me�a�on, kaj Abed-Negon; kaj oni tuj venigis tiujn virojn al la re�o.
14 Nebukadnecar ekparolis, kaj diris al ili: �u intence vi, ho �adra�, Me�a�, kaj Abed-Nego, ne servas al miaj dioj, kaj ne adorklini�as al la ora statuo, kiun mi starigis?
15 De nun, kiam vi eka�dos la sonon de korno, fluto, harpo, sabeko, psaltero, sakfajfilo, kaj diversaj muzikaj instrumentoj, estu pretaj tuj faligi vin kaj adorklini�i al la statuo, kiun mi faris; se vi ne adorklini�os, tiam vi tuj estos �etitaj en ardantan fornon; kaj tiam kia dio savos vin el miaj manoj?
16 �adra�, Me�a�, kaj Abed- Nego respondis kaj diris al la re�o: Ho Nebukadnecar, ne estas al ni malfacile respondi al vi pri tio.
17 Ni havas Dion, al kiu ni servas; Li povas savi nin el la ardanta forno kaj anka� savi nin el via mano, ho re�o.
18 Kaj se Li e� tion ne faros, vi tamen sciu, ho re�o, ke al viaj dioj ni ne servos, kaj al la ora statuo, kiun vi starigis, ni ne adorklini�os.
19 Tiam Nebukadnecar pleni�is de furiozo, kaj la aspekto de lia viza�o �an�i�is pro kolero kontra� �adra�, Me�a�, kaj Abed-Nego; kaj li ordonis ardigi la fornon sepoble pli forte, ol oni faradis ordinare.
20 Kaj al la plej fortaj militistoj el sia militistaro li ordonis ligi �adra�on, Me�a�on, kaj Abed-Negon, kaj �eti ilin en la ardantan fornon.
21 Tiam oni ligis tiujn virojn en ilia suba kaj supra vesto, en iliaj kapkovroj kaj aliaj vestoj, kaj oni �etis ilin en la ardantan fornon.
22 Kaj �ar la ordono de la re�o estis severa kaj la forno estis ardigita treege, tial tiujn homojn, kiuj �etis �adra�on, Me�a�on, kaj Abed-Negon, mortigis la flamo de la fajro.
23 Kaj tiuj tri viroj, �adra�, Me�a�, kaj Abed-Nego, falis ligitaj en la ardantan fornon.
24 Tiam la re�o Nebukadnecar ekmiregis, kaj en teruro li levi�is, ekparolis, kaj diris al siaj konsilistoj: �u ne tri virojn ni �etis ligitajn en la fajron? Ili respondis al la re�o: Tiel estas, ho re�o.
25 Sed li parolis plue, kaj diris: Jen mi vidas kvar virojn, ne ligitajn, kiuj iras meze de la fajro kaj estas sendifektaj; kaj la kvara aspektas kvaza� filo de la dioj.
26 Kaj Nebukadnecar aliris al la aperturo de la ardanta forno, ekparolis, kaj diris: Ho �adra�, Me�a�, kaj Abed-Nego, servantoj de Dio la Plejalta! eliru, kaj aliru. Tiam �adra�, Me�a�, kaj Abed-Nego eliris el meze de la fajro.
27 Kaj la satrapoj, regionestroj, militestroj, kaj konsilistoj de la re�o kunvenis, kaj pririgardis tiujn virojn, super kies korpoj la fajro havis nenian forton, tiel, ke e� haro sur ilia kapo ne bruldifekti�is, iliaj vestoj ne �an�i�is, kaj e� odoron de fajro oni ne sentis sur ili.
28 Nebukadnecar ekparolis, kaj diris: Benata estu Dio de �adra�, Me�a�, kaj Abed-Nego, kiu sendis Sian an�elon, kaj savis Siajn servantojn pro tio, ke ili fidis je Li, ne obeis la ordonon de la re�o, kaj oferis siajn korpojn, por ne servi kaj adorklini�i al alia dio, krom sia Dio.
29 Nun mi donas ordonon: Se iu el ia popolo, gento, a� lingvo eldiros blasfemon kontra� Dio de �adra�, Me�a�, kaj Abed-Nego, tiu estos hakita en pecojn kaj lia domo estos ruinigita; �ar ne ekzistas alia dio, kiu povus savi tiamaniere.
30 Kaj la re�o denove tre altigis �adra�on, Me�a�on, kaj Abed-Negon en la lando Babela.

1 La re�o Nebukadnecar al �iuj popoloj, gentoj, kaj lingvoj, kiuj estas sur la tuta tero: Kresku via bonstato!
2 Mi trovas bona konigi la pruvosignojn kaj miraklojn, kiujn faris sur mi Dio la Plejalta.
3 Kiel grandaj estas Liaj pruvosignoj, kaj kiel potencaj estas Liaj mirakloj! Lia re�ado estas eterna, kaj Lia regado estas en �iuj generacioj.

4 Mi, Nebukadnecar, estis trankvila en mia domo kaj bonfarta en mia palaco.
5 Sed mi vidis son�on, kiu teruris min, kaj la meditado sur mia lito kaj la vizioj de mia kapo min konsternis.
6 Kaj mi donis ordonon venigi al mi �iujn sa�ulojn de Babel, por ke ili diru al mi la signifon de la son�o.
7 Tiam venis la astrologoj, sor�istoj, �aldeoj, kaj divenistoj; mi rakontis al ili la son�on, sed ili ne povis klarigi al mi �ian signifon.
8 Fine venis al mi Daniel, al kiu estis donita la nomo Belt�acar, la� la nomo de mia dio, kaj kiu havas en si la spiriton de la sanktaj dioj; mi rakontis al li la son�on:
9 Ho Belt�acar, �efo de la astrologoj, pri kiu mi scias, ke en vi estas la spirito de la sanktaj dioj kaj nenia ka�ita�o vin embarasas: klarigu al mi la vizion de mia son�o kaj �ian signifon.
10 La vizio de mia kapo sur mia lito estis jena: mi vidis, ke jen meze de la tero staras arbo tre alta;
11 tiu arbo estas bonkreska kaj forta, kaj �ia alto atingas la �ielon, kaj oni �in vidas �is la randoj de la tuta tero;
12 �ia foliaro estas bela, kaj multe da fruktoj estas sur �i, kaj sur �i trovi�as man�a�o por �iuj; en la ombro sub �i ka�as sin bestoj de la kampo, kaj sur �iaj bran�oj sidas birdoj de la �ielo, kaj �iu karno nutras sin de �i.
13 Kaj mi vidis en la vizioj de mia kapo sur mia lito, ke jen sankta prizorganto malsupreniris de la �ielo,
14 kaj per la�ta vo�o li diris: Dehaku �i tiun arbon, �irka�haku �iajn bran�ojn, deprenu de �i la foliaron, kaj dis�etu �iajn fruktojn, por ke fori�u la bestoj, kiuj estas sub �i, kaj la birdoj forflugu de �iaj bran�oj.
15 Sed �ian �efan radikon restigu en la tero, en �enoj feraj kaj kupraj, meze de la herbo de la kampo; �in trinkigu la roso de la �ielo, kaj kune kun la bestoj �i nutru sin per la herboj de la tero.
16 La homa koro estos prenita for de �i, kaj �i ricevos koron bestan, kaj tiel pasos super �i sep jaroj.
17 Per la ordono de la prizorgantoj tio estas decidita, kaj per la dekreto de la sanktuloj tio estas destinita, por ke la vivantoj sciu, ke la Plejaltulo regas en la regno de la homoj, kaj donas �in al tiu, al kiu Li volas, kaj starigas super �i la plej humilan el la homoj.
18 Tian son�on vidis mi, re�o Nebukadnecar. Kaj vi, ho Belt�acar, diru �ian signifon; �ar neniu el la sa�uloj en mia regno povas klarigi �ian signifon, sed vi povas, �ar vi havas en vi la spiriton de la sanktaj dioj.

19 Tiam Daniel, kiu havis la nomon Belt�acar, en la da�ro de unu horo staris konsternite, kaj liaj pensoj lin mal�ojigis. La re�o ekparolis, kaj diris: Ho Belt�acar, ne embarasu vin la son�o kaj �ia signifo. Belt�acar respondis kaj diris: Ho mia sinjoro, por viaj malamikoj estu tiu son�o, kaj por viaj malamantoj estu �ia signifo.
20 La arbo, kiun vi vidis, kiu elkreskis alte kaj forte, atingis per sia pinto la �ielon, kaj estis videbla sur la tuta tero,
21 kaj sur kiu estis bela foliaro, multe da fruktoj kaj man�a�o por �iuj, sub kiu sidis bestoj de la kampo, kaj sur kies bran�oj sidis birdoj de la �ielo--
22 tio estas vi, ho re�o alti�inta; via grandeco kreskis kaj atingis �is la �ielo, kaj via potenco �is la randoj de la tero.
23 Kaj ke la re�o vidis sanktan prizorganton, kiu malsupreniris de la �ielo, kaj diris: Dehaku la arbon kaj ekstermu �in, sed nur �ian �efan radikon restigu en la tero, en �enoj feraj kaj kupraj, meze de la herbo de la kampo, �in trinkigu la roso de la �ielo, kaj �i havu la sorton de la bestoj de la kampo, �is pasos super �i sep jaroj--
24 jen estas la signifo de tio, ho re�o: tio estas dekreto de la Plejaltulo, kiu trafos mian sinjoron, la re�on.
25 Vi estos elpu�ita el meze de la homoj, kaj vi vivos kun la bestoj de la kampo; per herbo oni vin nutros, kiel bovojn; roson de la �ielo oni trinkigos al vi; kaj sep jaroj pasos super vi, �is vi ekscios, ke super la regno de homoj regas la Plejaltulo, kaj donas �in al tiu, al kiu Li volas.
26 Kaj ke estas ordonite restigi la �efan radikon de la arbo--tio signifas, ke via regno estos redonita al vi, kiam vi konfesos la potencon de la �ielo.
27 Tial, ho re�o, volu favore akcepti mian konsilon: liberigu vin de viaj pekoj per justeco kaj de viaj malbonagoj per favorkoreco al malri�uloj; per tio via bonstato fari�os longeda�ra.
28 �io �i tio efektivi�is sur la re�o Nebukadnecar.
29 Post paso de dek du monatoj, promenante tra la re�a palaco en Babel,
30 la re�o ekparolis, kaj diris: �u tio ne estas la majesta Babel, kiun por restado de la re�o mi aran�is per la forto de mia potenco kaj por la gloro de mia majesto?
31 Kiam �i tiu parolo estis ankora� en la bu�o de la re�o, eksonis vo�o el la �ielo: Al vi, ho re�o Nebukadnecar, estas dirate: La regno estas prenata for de vi;
32 kaj vi estas elpu�ata el meze de la homoj, kaj vi vivos kun la bestoj de la kampo; per herbo oni vin nutros, kiel bovojn; kaj sep jaroj pasos super vi, �is vi ekscios, ke super la regno de homoj regas la Plejaltulo, kaj donas �in al tiu, al kiu Li volas.
33 Tuj plenumi�is tiu verdikto sur Nebukadnecar; li estis elpu�ita el meze de la homoj, li komencis man�is herbon, kiel bovoj, lia korpo estis trinkigata de la roso de la �ielo, tiel, ke liaj haroj kreskis kiel la plumoj de aglo kaj liaj ungoj fari�is kiel �e birdo.
34 Post paso de la difinita tempo, mi, Nebukadnecar, levis miajn okulojn al la �ielo, kaj mia prudento revenis al mi; kaj mi benis la Plejaltulon, mi la�dis kaj gloris Tiun, kiu vivas eterne, kies regado estas regado eterna kaj kies regno da�ras en �iuj generacioj.
35 �iuj, kiuj vivas sur la tero, estas kalkuleblaj kiel nenio. La� Sia volo Li agas, kiel kun la armeo de la �ielo, tiel kun la vivantoj sur la tero; kaj ekzistas neniu, kiu povus kontra�stari al Lia mano, a� demandi Lin: Kion Vi faras?
36 En tiu tempo revenis al mi mia prudento, kaj mi ricevis denove mian re�an honoron, mian majeston, kaj mian anta�an aspekton; tiam elser�is min miaj konsilistoj kaj miaj altranguloj, mi estis denove starigita super mia regno, kaj mia majesto fari�is ankora� pli granda.
37 Nun mi, Nebukadnecar, la�das, altigas, kaj gloras la Re�on de la �ielo, kies �iuj faroj estas veraj kaj kies vojoj estas �ustaj, kaj kiu la fierulojn povas humiligi.

1 La re�o Bel�acar faris grandan festenon por siaj mil eminentuloj kaj multe drinkis kun tiuj mil.
2 Fari�inte ebria, Bel�acar ordonis alporti la orajn kaj ar�entajn vazojn, kiujn lia patro Nebukadnecar venigis el la templo de Jerusalem, por ke el ili trinku la re�o kaj liaj eminentuloj, liaj edzinoj kaj kromvirinoj.
3 Tiam oni alportis la orajn vazojn, kiuj estis prenitaj el la sanktejo de la domo de Dio en Jerusalem; kaj trinkis el ili la re�o kaj liaj eminentuloj, liaj edzinoj kaj kromvirinoj.
4 Ili trinkis vinon, kaj gloris la diojn orajn kaj ar�entajn, kuprajn, ferajn, lignajn, kaj �tonajn.
5 En tiu momento aperis fingroj de homa mano kaj komencis skribi kontra� la kandelabro sur la kalkita muro de la re�a salono; kaj la re�o vidis la manon, kiu skribis.
6 Tiam �an�i�is la viza�aspekto de la re�o, liaj pensoj konfuzi�is, la ligiloj de liaj lumboj malstre�i�is, kaj liaj genuoj tremante kunfrapi�adis.
7 La re�o la�tege ekkriis, ke oni venigu la magiistojn, �aldeojn, kaj divenistojn. La re�o ekparolis, kaj diris al la sa�uloj de Babel: Kiu ajn tralegos �i tiun surskribon kaj klarigos al mi �ian signifon, tiu ricevos purpuran veston, ora �eno estos sur lia kolo, kaj li estos la tria reganto en la regno.
8 Tiam venis �iuj sa�uloj de la re�o; sed ili ne povis tralegi la surskribon, nek klarigi al la re�o �ian signifon.
9 La re�o Bel�acar forte maltrankvili�is, kaj lia viza�aspekto �an�i�is, kaj anta� liaj eminentuloj konfuzi�is.
10 �e tiu okazinta�o, kiu fari�is al la re�o kaj al liaj altranguloj, en la salonon de la festeno eniris la re�ino. La re�ino ekparolis, kaj diris: Ho re�o, vivu eterne! Ne konsternu vin viaj pensoj, kaj ne �an�i�u via viza�aspekto.
11 En via regno ekzistas viro, kiu havas en si la spiriton de la sanktaj dioj; en la tempo de via patro oni trovis en li lumon, prudenton, kaj sa�on, similan al la sa�o de la dioj; kaj la re�o Nebukadnecar, via patro, la re�o mem, via patro, faris lin �efo de la astrologoj, sor�istoj, �aldeoj, kaj divenistoj;
12 �ar en li oni trovis altan spiriton, scion, kaj prudenton, por klarigi son�ojn, komentarii sentencojn, kaj malka�i ka�ita�ojn. Tio estas Daniel, al kiu la re�o donis la nomon Belt�acar. Tial oni voku Danielon, kaj li klarigos la signifon.

13 Tiam oni alkondukis Danielon anta� la re�on; kaj la re�o ekparolis, kaj diris al Daniel: �u vi estas Daniel, unu el la forkaptitaj filoj de Judujo, kiujn mia patro, la re�o, venigis el Judujo?
14 Mi a�dis pri vi, ke la spirito de la dioj estas en vi, kaj ke lumo, prudento, kaj eksterordinara sa�o trovi�as en vi.
15 Nun estis alkondukitaj al mi la sa�uloj kaj magiistoj, por tralegi �i tiun surskribon kaj klarigi al mi �ian signifon; sed ili ne povis klarigi al mi la sencon de �i tiuj vortoj.
16 Sed mi a�dis pri vi, ke vi povoscias klarigi signifon kaj malka�i ka�ita�on. Tial, se vi povas tralegi �i tiun surskribon kaj klarigi al mi �ian signifon, vi ricevos purpuran veston, ora �eno estos sur via kolo, kaj vi estos la tria reganto en la regno.
17 Tiam Daniel respondis kaj diris al la re�o: Viaj donacoj restu �e vi, viajn rekompencojn donu al iu alia; mi tamen tralegos al la re�o la surskribon, kaj mi klarigos al li la signifon.
18 Ho re�o! Dio la Plejalta donis al via patro Nebukadnecar regnon, potencon, honoron, kaj gloron.
19 Pro la potenco, kiun Li donis al li, �iuj popoloj, gentoj, kaj lingvoj tremis kaj havis timon anta� li; kiun li volis, li mortigis, kaj kiun li volis, li lasis vivi; kiun li volis, li altigis, kaj kiun li volis, li malaltigis.
20 Sed kiam lia koro fieri�is kaj lia spirito malhumili�is, li estis de�etita el sia re�a trono kaj senigita je sia gloro;
21 kaj li estis elpu�ita el meze de la homoj, kaj lia koro fari�is simila al koro de besto, kaj li vivis kun sova�aj azenoj; li man�is herbon, kiel la bovoj, kaj lia korpo estis trinkigata per la roso de la �ielo; �is li eksciis, ke super la regno de homoj regas Dio la Plejalta, kaj donas �in al tiu, al kiu Li volas.
22 Vi, lia filo, ho Bel�acar, ne humiligis vian koron, kvankam vi sciis �ion tion;
23 sed vi levis vin kontra� la Reganton de la �ielo, tiel, ke la vazojn el Lia domo oni alportis al vi, kaj vi kun viaj eminentuloj, kun viaj edzinoj kaj kromvirinoj, trinkis vinon el ili; kaj vi gloris la diojn ar�entajn kaj orajn, kuprajn, ferajn, lignajn, kaj �tonajn, kiuj ne vidas, ne a�das, kaj ne pensas; kaj Dion, en kies mano estas la spiro de via vivo kaj �iuj viaj vojoj, vi ne gloris.
24 Pro tio estas sendita de Li la mano kaj skribita �i tiu surskribo.
25 Jen estas la surskribo, kiu estas desegnita: MENE, MENE, TEKEL, UFARSIN.
26 Jen estas la signifo de la vortoj: MENE: Dio kalkulis la tempon de via re�ado kaj metis al �i finon;
27 TEKEL: vi estas pesita sur pesilo kaj trovita tro malpeza;
28 PERES: via regno estas dividita kaj donita al la Medoj kaj Persoj.
29 Tiam la� ordono de Bel�acar oni metis purpuran veston sur Danielon kaj oran �enon sur lian kolon, kaj oni proklamis lin la tria reganto en la regno.
30 En tiu sama nokto Bel�acar, re�o de la �aldeoj, estis mortigita.
31 Dario, la Medo, ricevis la regnon, havante la a�on de sesdek du jaroj.

1 Kaj Dario bonvolis starigi super sia regno cent dudek satrapojn, por administri lian tutan regnon;
2 kaj super ili tri �efajn estrojn, inter kiuj estis anka� Daniel, por ke la satrapoj donadu al ili kalkulraportojn, kaj por ke la re�o ne havu malprofiton.
3 Sed Daniel superis la aliajn �efajn estrojn kaj satrapojn, �ar li havis eksterordinaran sa�on; kaj la re�o havis jam la intencon starigi lin super la tuta regno.
4 Tiam la �efaj estroj kaj la satrapoj komencis ser�i pretekston, por akuzi Danielon koncerne la aferojn de la regno. Sed ili povis trovi nenian pretekston nek kulpon; �ar li estis fidela, kaj nenia kulpo nek krimo estis trovebla en li.
5 Tiam tiuj homoj diris: Ni ne povos trovi kulpon en tiu Daniel, se ni ne trovos ion kontra� li en la le�oj de lia Dio.
6 Kaj tiuj �efaj estroj kaj satrapoj venis al Dario, kaj diris al li tiel: Ho re�o Dario, vivu eterne!
7 �iuj �efaj estroj de la regno, regionestroj, satrapoj, konsilistoj, kaj militestroj interkonsentis, ke oni devas elirigi re�an dekreton kaj severe ordoni, ke �iun, kiu en la da�ro de tridek tagoj petos ion de ia dio a� homo anstata� de vi, ho re�o, oni �etu en kavon de leonoj.
8 Tial konfirmu, ho re�o, �i tiun decidon, kaj subskribu la ordonon, por ke �i ne estu malobeata, kiel le�o de Medujo kaj Persujo, kiun neniu povas senvalorigi.
9 La re�o Dario subskribis la dekreton.
10 Kiam Daniel eksciis, ke estas subskribita tia ordono, li iris en sian domon, kaj anta� la fenestroj de sia �ambro, malfermitaj en la direkto al Jerusalem, li tri fojojn �iutage genuis kaj pre�is al sia Dio kaj gloradis Lin, kiel li faradis anta�e.
11 Tiam tiuj homoj �irka�is Danielon, kaj trovis lin pre�anta kaj petanta favorkorecon anta� sia Dio.
12 Kaj ili iris, kaj diris al la re�o koncerne la re�an dekreton: �u vi ne ordonis per dekreto, ke �iun homon, kiu en la da�ro de tridek tagoj petos ion de ia dio a� homo krom vi, ho re�o, oni �etu en kavon de leonoj? La re�o respondis kaj diris: Jes, tio efektive estas dekretita, kiel neforigebla le�o de Medujo kaj Persujo.
13 Tiam ili respondis kaj diris al la re�o: Jen Daniel, kiu estas el la translo�igitaj filoj de Judujo, ne atentas vin, ho re�o, nek la dekreton, subskribitan de vi, sed tri fojojn �iutage li pre�as siajn pre�ojn.
14 A�dinte tion, la re�o forte aflikti�is en sia animo, kaj, dezirante savi Danielon, li multe klopodis �is la subiro de la suno, por liberigi lin.
15 Sed tiuj homoj �irka�is la re�on, kaj diris al li: Sciu, ho re�o, ke la� la le�oj de Medujo kaj Persujo �iu malpermeso a� ordono, konfirmita de la re�o, devas resti ne�an�ebla.
16 Tiam la re�o ordonis, kaj oni alkondukis Danielon, kaj �etis lin en kavon de leonoj. Sed la re�o diris al Daniel: Via Dio, al kiu vi sen�ese servas, savu vin!
17 Kaj oni alportis �tonon kaj metis �in sur la aperturon de la kavo; kaj la re�o sigelis �in per sia ringo kaj per la ringo de siaj altranguloj, por ke ne fari�u ia �an�o koncerne Danielon.
18 Poste la re�o iris en sian palacon, pasigis la nokton en fastado, e� ne permesis alporti al li man�a�on; kaj anka� dormi li ne povis.
19 Matene la re�o levi�is �e la tagi�o kaj iris rapide al la kavo de la leonoj.
20 Kaj kiam li alvenis al la kavo, li vokis per mal�oja vo�o Danielon; kaj ekparolinte, la re�o diris al Daniel: Ho Daniel, servanto de la vivanta Dio! �u via Dio, al kiu vi sen�ese servas, povis savi vin de la leonoj?
21 Tiam Daniel respondis al la re�o: Ho re�o, vivu eterne!
22 Mia Dio sendis Sian an�elon, kaj baris la bu�on de la leonoj, kaj ili faris al mi nenian difekton; �ar mi estis trovita pura anta� Li; kaj anka� anta� vi, ho re�o, mi ne faris krimon.
23 Tiam la re�o tre ek�ojis pri li kaj ordonis levi Danielon el la kavo. Kaj oni eligis Danielon el la kavo, kaj nenia difekto montri�is sur li; �ar li kredis al sia Dio.
24 Kaj la re�o ordonis alkonduki tiujn virojn, kiuj per sia akuzo volis pereigi Danielon, kaj �eti en la kavon de la leonoj ilin mem, kaj anka� iliajn infanojn kaj iliajn edzinojn; kaj ankora� anta� ol ili atingis la fundon de la kavo, la leonoj kaptis ilin kaj frakasis �iujn iliajn ostojn.

25 Post tio la re�o Dario skribis al �iuj popoloj, gentoj, kaj lingvoj de la tuta tero: Kresku via bonfarto!
26 Mi donas ordonon, ke en �iu regiono de mia regno oni timu kaj respektu Dion de Daniel; �ar Li estas Dio vivanta kaj eterne restanta, Lia regno estas nedetruebla, kaj Lia regado estas senfina.
27 Li liberigas kaj savas, Li faras miraklojn kaj pruvosignojn en la �ielo kaj sur la tero; Li savis Danielon kontra� leonoj.
28 Kaj Daniel havis sukceson dum la re�ado de Dario, kaj dum la re�ado de Ciro, la Perso.

1 En la unua jaro de Bel�acar, re�o de Babel, Daniel havis son�on kaj vizion de sia kapo sur sia lito. Li enskribis tiun son�on, prezentinte la esencon de la afero.
2 Daniel komencis sian rakonton, dirante: Mi vidis en mia nokta vizio, ke jen kvar ventoj de la �ielo batalas inter si sur granda maro.
3 Kaj eliris el la maro kvar grandegaj bestoj malsimilaj unu al alia.
4 La unua estis kiel leono, sed �i havis flugilojn de aglo; mi vidis, kiel fine oni de�iris de �i la flugilojn, oni levis �in de la tero, kaj starigis sur piedoj, kiel homon, kaj homa koro estis donita al �i.
5 Jen anka� dua besto, simila al urso, staris �e �ia flanko, kaj tri kojnodentojn �i havis en sia bu�o, inter siaj dentoj. Kaj estis dirite al �i: Levi�u, kaj man�u multe da karno.
6 Poste mi vidis ankora� unu beston, similan al leopardo; sur sia dorso �i havis kvar flugilojn de birdo, kaj kvar kapojn havis tiu besto, kaj potenco estis donita al �i.
7 Poste mi vidis en la nokta vizio beston kvaran, teruran, monstran, kaj tre fortan; �i havis grandegajn ferajn dentojn; �i man�egis kaj frakasis, kaj la resta�on �i dispremis per la piedoj; �i estis malsimila al �iuj anta�aj bestoj kaj havis dek kornojn.
8 Mi rigardis tiujn kornojn, kaj jen inter ili aperis alia korno, malgranda; kaj tri el la anta�aj kornoj estis el�iritaj anta� �i kun la radiko; kaj jen montri�is, ke tiu korno havas okulojn, kiel okuloj de homo, kaj bu�on, kiu parolas malhumile.
9 Fine mi vidis, ke estas starigitaj tronoj, kaj sidi�is la Anta�tempulo. Lia vesto estis blanka kiel ne�o, kaj la haroj sur Lia kapo estis kiel pura lano; Lia trono estis brilantaj flamoj, �iaj radoj estis flamanta fajro.
10 Fajra rivero elfluis kaj disver�i�is anta� Li; miloj da miloj servis al Li, kaj dekmiloj da dekmiloj staris anta� Li. La ju�antoj sidi�is, kaj la libroj malfermi�is.
11 Tiam mi vidis, kiel fine, pro la malhumilaj vortoj, kiujn parolis la korno, la besto estis mortigita, kaj �ia korpo estis frakasita, kaj �etita en fajron, por forbruli.
12 Anka� de la aliaj bestoj oni forprenis ilian potencon, kaj da�ro de la vivo estis donita al ili nur por difinita tempo kaj �is difinita templimo.
13 Poste mi vidis en la nokta vizio, ke jen en la nuboj de la �ielo iris kvaza� filo de homo, venis al la Anta�tempulo, kaj estis alkondukita al Li.
14 Kaj al li estis donita potenco, gloro, kaj regno, por ke �iuj popoloj, gentoj, kaj lingvoj servu al li; lia regado estas regado eterna, kiu ne �esi�os, kaj lia regno ne detrui�os.

15 �e mi, Daniel, ektremis mia spirito en mia korpo, kaj la vizio de mia kapo konsternis min.
16 Mi aliris al unu el la anta�starantoj kaj demandis lin pri la vera signifo de �io �i tio, kaj li komencis paroli al mi kaj klarigis al mi la sencon de la dirita�o.
17 Tiuj kvar grandaj bestoj signifas, ke kvar regnoj formi�os sur la tero.
18 Poste prenos la regnon la sanktuloj de la Plejaltulo, kaj ili posedos la regnon eterne, en eterna eterneco.
19 Tiam mi deziris havi precizan klarigon pri la kvara besto, kiu estis malsimila al �iuj, kaj terura, kun feraj dentoj kaj kupraj ungegoj, man�egis kaj frakasis kaj la resta�on dispremis per la piedoj;
20 kaj pri la dek kornoj, kiuj estis sur �ia kapo, kaj pri la alia, kiu poste eliris kaj anta� kiu elfalis tri, pri tiu sama korno, kiu havis okulojn kaj bu�on parolantan malhumile, kaj kiu la� sia aspekto estis pli granda ol la aliaj.
21 Mi vidis, kiel tiu korno komencis bataladon kontra� la sanktuloj kaj estis jam venkanta ilin,
22 �is venis la Anta�tempulo; tiam la ju�o estis farita por la sanktuloj de la Plejaltulo, kaj venis la tempo, kiam la regnon ekposedis la sanktuloj.
23 Kaj li diris: La kvara besto estas la kvara regno, kiu estos sur la tero, malsimila al �iuj regnoj, kaj �i man�egos la tutan teron, piedpremos kaj frakasos �in.
24 La dek kornoj signifas, ke el tiu regno aperos dek re�oj, kaj post ili eliros alia, malsimila al la anta�aj, kaj faligos tri re�ojn.
25 Li blasfemos kontra� la Plejaltulo kaj frapos la sanktulojn de la Plejaltulo; li e� arogos al si �an�i la tempojn kaj le�ojn. Ili estos transdonitaj en lian manon �is paso de unu tempo kaj du tempoj kaj duono de tempo.
26 Poste aperos ju�o, kaj �i forprenos de li la potencon, por lia pereo kaj plena ekstermi�o.
27 Sed la regado, potenco, kaj grandeco de la regnoj sub la tuta �ielo estos donita al la sankta popolo de la Plejaltulo, kies regno estas regno eterna, kaj �iuj potenculoj servados kaj obeados al Li.
28 �i tie fini�as la parolo. Mi, Daniel, estis tre konsternita de mia meditado, kaj mia viza�aspekto �an�i�is sur mi; sed la parolon mi konservis en mia koro.

1 En la tria jaro de re�ado de la re�o Bel�acar aperis al mi, al Daniel, vizio, post tiu, kiu aperis al mi en la komenco.
2 Kiam mi vidis la vizion, mi estis en la kastelurbo �u�an, kiu trovi�as en la lando Elam; sed en la vizio mi vidis, ke mi estas �e la rivero Ulaj.
3 Mi levis miajn okulojn, kaj mi ekvidis: jen unu vir�afo staras �e la rivero; �i havas du kornojn, kaj amba� kornoj estas altaj, sed unu estas pli alta ol la dua, kaj la pli alta elkreskis poste.
4 Mi vidis, ke tiu vir�afo kornopu�as okcidenten, norden, kaj suden, kaj nenia besto povas kontra�stari al �i, kaj neniu povas savi kontra� �ia forto; kaj �i faras �ion, kion �i volas, kaj �i estas granda.
5 Dum mi atente �in rigardis, jen de okcidente iras virkapro sur la tutan teron, kaj �i ne tu�as la teron. Tiu virkapro havis bone videblan kornon inter siaj okuloj.
6 Kaj �i iris al tiu kornohava vir�afo, kiun mi vidis starantan �e la rivero, kaj �etis sin sur �in kun furioza forto;
7 kaj mi vidis, ke, alproksimi�inte al la vir�afo, �i furiozi�is kontra� �i, frapis la vir�afon, kaj rompis amba� �iajn kornojn; kaj la vir�afo ne havis la forton, por kontra�stari al �i, kaj �i tiu �etis �in sur la teron kaj disbatis �in per la piedoj; kaj neniu povis savi la vir�afon kontra� �ia forto.
8 Tiam la virkapro forte grandi�is. Kiam �i fari�is tre forta, rompi�is la granda korno, kaj anstata� �i eliris kvar aliaj en la direkto al la kvar ventoj de la �ielo.
9 El unu el ili eliris alia korno malgranda, kiu forte kreskis suden kaj orienten kaj al la plej bela lando.
10 Kaj �i kreskis �is la armeo de la �ielo, kaj �i �etis sur la teron parton de tiu armeo kaj de la steloj, kaj dispremis ilin per la piedoj.
11 Kaj e� kontra� la armeestron �i levi�is, forprenis de li la �iutagajn oferojn, kaj ruinigis lian sanktan lo�ejon.
12 Forto estis donita al �i kontra� la �iutagaj oferoj pro peko; kaj �i �etis la veron sur la teron kaj laboris kun sukceso.
13 Kaj mi a�dis unu sanktulon, kiu parolis, kaj tiu sanktulo diris al iu, kiu demandis: �is kiam havos forton la profeta�o pri la �iutagaj oferoj kaj pri la terura peko, ke la sanktejo kaj la armeo estos piedpremataj?
14 Kaj li diris al mi: �is pasos du mil tricent vesperoj kaj matenoj; tiam la sanktejo denove estos sanktigita.

15 Dum mi, Daniel, estis rigardanta tiun vizion kaj ser�anta �ian signifon, jen stari�is anta� mi bildo de viro.
16 Kaj el meze de Ulaj mi a�dis homan vo�on, kiu vokis kaj diris: Gabriel, klarigu al li la vizion.
17 Kaj li aliris al tiu loko, kie mi staris; kaj kiam li venis, mi eksentis teruron kaj falis viza�altere; kaj li diris al mi: Sciu, ho homido, ke la vizio koncernas la finon de la tempo.
18 Kiam li parolis al mi, mi ku�is senkonscie sur la tero; sed li ektu�is min kaj starigis min sur mia loko.
19 Kaj li diris: Jen mi sciigas al vi, kio estos �e la fino de la kolero; �ar tio koncernas la finan tempon.
20 La vir�afo, kiun vi vidis kun la du kornoj, estas la re�oj de Medujo kaj Persujo;
21 kaj la vila virkapro estas la re�o de Grekujo; la granda korno inter �iaj okuloj estas la unua re�o;
22 �i rompi�is, kaj anstata� �i eliris kvar aliaj; kvar regnoj formi�os el la nacio, sed ne tiel fortaj, kiel �i estis anta�e.
23 En la fina tempo de tiuj regnoj, kiam la perfiduloj havos sukceson, aperos re�o malmodesta, lerta ruzulo.
24 Li fari�os potenca, sed ne per sia forto; li faros grandan dezertigadon, li havos sukceson en siaj faroj, li pereigos fortulojn kaj la popolon de la sanktuloj.
25 Kaj pro lia sa�eco liaj ruza�oj sukcesos en lia mano, kaj li fieri�os, kaj meze de paco li multajn pereigos, kaj li levi�os kontra� la Princon de la princoj; sed li estos frakasita, kvankam ne per mano.
26 La vizio pri la vespero kaj la mateno, kiu estas dirita al vi, estas vera; sed tenu la vizion sekrete, �ar �i rilatas tempon malproksiman.
27 Kaj mi, Daniel, senforti�is, kaj estis malsana dum kelke da tagoj. Poste mi levi�is kaj komencis okupadi min per la aferoj de la re�o. Mi estis konsternita de la vizio, sed neniu tion rimarkis.

1 En la unua jaro de Dario, filo de A�a�vero�, el la gento Meda, kiu fari�is re�o super la regno de la �aldeoj,
2 en la unua jaro de lia re�ado, mi, Daniel, rimarkis en la libroj la nombron de la jaroj, pri kiuj la Eternulo parolis al la profeto Jeremia, ke devas fini�i sepdek jaroj de la dezerteco de Jerusalem.
3 Kaj mi turnis mian viza�on al Dio, la Sinjoro, por pre�i kaj petegi, en fastado, saka�o, kaj cindro.
4 Kaj mi pre�is al la Eternulo, mia Dio, mi faris konfeson, kaj mi diris: Mi petas Vin, ho Sinjoro, Dio granda kaj timinda, kiu konservas la interligon kaj favorkorecon al Liaj amantoj kaj al la plenumantoj de Liaj ordonoj!
5 Ni pekis, ni malbonagis, ni estis malpiaj, ni ribelis, kaj ni defalis de Viaj ordonoj kaj decidoj;
6 ni ne a�skultis Viajn servantojn, la profetojn, kiuj parolis en Via nomo al niaj re�oj, estroj, kaj patroj, kaj al la tuta popolo de la lando.
7 Vi, ho Sinjoro, estas prava, kaj ni devas honti, kiel nun, �iu Judo, la lo�antoj de Jerusalem kaj la tuta Izrael, la proksimaj kaj la malproksimaj, en �iuj landoj, kien Vi dispelis ilin pro iliaj malbonagoj, kiujn ili faris koncerne Vin.
8 Ho Sinjoro! ni hontas pro niaj re�oj, estroj, kaj patroj, kiuj pekis anta� Vi.
9 Sed la Sinjoro, nia Dio, havas kompatemon kaj pardonemon, kvankam ni defalis de Li
10 kaj ne a�skultis la vo�on de la Eternulo, nia Dio, por iradi la� Liaj instruoj, kiujn Li donis al ni per Siaj servantoj, la profetoj.
11 La tuta Izrael malobeis Vian instruon, kaj deturnis sin, por ne a�skulti Vian vo�on; pro tio trafis nin la malbeno kaj la �uro, pri kiuj estas skribite en la instruo de Moseo, servanto de Dio; �ar ni pekis kontra� Li.
12 Kaj Li plenumis Sian vorton, kiun Li diris pri ni, kaj pri niaj ju�istoj, kiuj faradis ju�on �e ni, kaj Li venigis sur nin grandan malfeli�on; sub la tuta �ielo nenie fari�is tio, kio fari�is al Jerusalem.
13 Kiel estas skribite en la instruo de Moseo, tiel trafis nin tiu tuta malfeli�o; ni tamen ne pre�is anta� la Eternulo, nia Dio, deturnante nin de niaj malbonagoj kaj penante kompreni Vian veron.
14 Kaj la Eternulo viglis super la malfeli�o kaj venigis �in sur nin; �ar justa estas la Eternulo, nia Dio, en �iuj Siaj faroj, kiujn Li faras, sed ni ne a�skultis Lian vo�on.
15 Kaj nun, ho Sinjoro, nia Dio, kiu elkondukis Vian popolon el la lando Egipta per forta mano, kaj faris al Vi gloran nomon, kiel �i nun estas, ni pekis, ni estis malpiaj.
16 Ho Sinjoro, konforme al Via tuta bonfaremeco deturni�u nun Via kolero kaj Via indigno de Via urbo Jerusalem, de Via sankta monto; �ar pro niaj pekoj kaj pro la malbonagoj de niaj patroj Jerusalem kaj Via popolo estas hontinda�o anta� �iuj niaj �irka�antoj.
17 Kaj nun a�skultu, ho nia Dio, la pre�on de Via servanto kaj lian petegon, kaj lumu per Via viza�o sur Vian dezertigitan sanktejon, pro la Sinjoro.
18 Klinu, ho mia Dio, Vian orelon, kaj a�skultu; malfermu Viajn okulojn, kaj vidu nian ruinigitecon, kaj la urbon, kiu estas nomata per Via nomo; �ar ne pro nia praveco, sed pro Via granda kompatemeco, ni faligas anta� Vi nian pre�on.
19 Ho Sinjoro, a�skultu! ho Sinjoro, pardonu! ho Sinjoro, atentu kaj agu, ne prokrastu, pro Vi mem, ho mia Dio, �ar Vian nomon portas Via urbo kaj Via popolo.

20 Dum mi ankora� parolis kaj pre�is kaj konfesis miajn pekojn kaj la pekojn de mia popolo Izrael kaj metis mian petegon anta� la Eternulon, mian Dion, pri la sankta monto de mia Dio;
21 dum mi ankora� parolis pre�ante, la viro Gabriel, kiun mi vidis anta�e en la vizio, alflugis, kaj ektu�is min �irka� la tempo de la vespera ofero;
22 kaj, klarigante, li ekparolis al mi, kaj diris: Ho Daniel, nun mi eliris, por komprenigi al vi la aferon.
23 �e la komenco de via pre�ado eliris ordono, kaj mi venas, por sciigi �in, �ar vi estas homo agrabla al Dio; atentu la vorton, kaj komprenu la vizion.
24 Sepdek jarsepoj estas destinitaj por via popolo kaj por via sankta urbo, por ke kovri�u la kulpo, sigeli�u la pekoj, kaj pardoni�u la malbonagoj, por ke venu justeco eterna, sigeli�u la vizio kaj profeta�o, kaj sanktolei�u Plejsanktulo.
25 Sciu, kaj komprenu: de la momento, kiam eliros la ordono, ke Jerusalem estu denove konstruata, �is la sanktoleado de la estro pasos sep jarsepoj kaj sesdek du jarsepoj; kaj denove estos konstruitaj la stratoj kaj muroj, kvankam en tempo malfacila.
26 Post la sesdek du jarsepoj la sanktoleito estos pereigita kaj jam ne ekzistos; kaj la urbon kun �ia sanktejo pereigos popolo de estro, kiu venos, kaj �ia fino estos kiel de inundego; kaj �is la fino de la milito �i estos tute dezertigita.
27 En la da�ro de unu jarsepo estos konfirmita la interligo kun multaj, kaj meze de la jarsepo estos �esigitaj bu�oferoj kaj farunoferoj; sur la flugiloj de la sanktejo estos abomeninda dezerteco, �is la fina destinita pereo falos sur la ruinojn.

1 En la tria jaro de Ciro, re�o de Persujo, vorto estis malka�ita al Daniel, kiu havis la nomon Belt�acar; kaj vera estis tiu vorto kaj tre grava. Li komprenis la vorton kaj komprenis bone la vizion.
2 En tiu tempo mi, Daniel, funebris dum tri semajnoj.
3 Bongustan man�a�on mi ne man�is, viando kaj vino ne venis en mian bu�on, kaj per oleo mi min ne �miris, �is la fino de la tri semajnoj.
4 En la dudek-kvara tago de la unua monato mi estis sur la bordo de granda rivero, nome de �idekel.
5 Kaj levinte miajn okulojn, mi ekvidis: jen staras unu viro, vestita per tolaj vestoj, kaj liaj lumboj estas zonitaj per pura oro el Ufaz.
6 Lia korpo estas kiel turkiso, lia viza�o aspektas kiel fulmo, liaj okuloj kiel fajraj flamoj, liaj brakoj kaj kruroj kiel brilanta kupro, kaj la vo�o de lia parolado estas kiel vo�o de amaso da homoj.
7 Nur mi sola, Daniel, vidis tiun vizion; la homoj, kiuj estis kun mi, ne vidis la vizion; tamen granda timo falis sur ilin, kaj ili forkuris, por sin ka�i.
8 Mi restis sola, kaj mi rigardis tiun grandan vizion; ne restis en mi forto, mia viza�aspekto �an�i�is terure, kaj mi ne povis rekolekti miajn fortojn.
9 Kaj mi eka�dis la vo�on de liaj vortoj; kaj kiam mi eka�dis la vo�on de liaj vortoj, mi senkonscie falis viza�altere.
10 Sed jen mano ektu�is min kaj levis min sur miajn genuojn kaj manplatojn.
11 Kaj li diris al mi: Ho Daniel, viro agrabla al Dio! atentu la vortojn, kiujn mi diros al vi, kaj stari�u sur via loko, �ar mi nun estas sendita al vi. Kiam li tion parolis al mi, mi staris tremante.
12 Li diris al mi: Ne timu, Daniel, �ar de la unua tago, kiam vi sincere penis kompreni kaj pentofari anta� via Dio, viaj vortoj estis a�ditaj; kaj mi venis la� via peto.
13 Sed la protektanto de la Persa regno kontra�staris al mi dum dudek unu tagoj, kaj, �is Mi�ael, unu el la plej �efaj protektantoj, venis kun helpo al mi, mi restis tie apud la re�oj de Persujo.
14 Nun mi venis, por informi vin, kio estos kun via popolo en la estonta tempo, �ar la vizio koncernas tempon estontan.
15 Dum li parolis al mi tiujn vortojn, mi almetis mian viza�on al la tero kaj silentis.
16 Sed jen iu, simila al homido, ektu�is miajn lipojn, kaj mi malfermis mian bu�on, ekparolis kaj diris al tiu, kiu staris kontra� mi: Ho mia sinjoro, de �i tiu vizio kurbi�is mia viza�o, kaj mi jam ne havas fortojn.
17 Kaj kiel la sklavo de mia sinjoro povas paroli kun tia mia sinjoro, se mi jam ne havas forton kaj mi jam ne havas spiron?
18 Tiam denove ektu�is min tiu bildo de homo kaj refortigis min.
19 Kaj li diris: Ne timu, ho simpatia homo, paco estu al vi, kaj estu kura�a. Kaj dum li parolis al mi, mi kura�i�is, kaj diris: Parolu, ho mia sinjoro, �ar vi min refortigis.
20 Tiam li diris: �u vi scias, por kio mi venis al vi? nun mi iras denove, por batali kontra� la protektanto de Persujo; sed kiam mi foriros, venos la protektanto de Grekujo.
21 Tamen mi sciigos al vi, kio estas notita en la vera skribo; kaj estas neniu, kiu subtenus min kontra� tiuj, krom Mi�ael, via protektanto.

1 En la unua jaro de Dario, la Medo, mi staris, por subteni kaj fortigi min.

2 Kaj nun mi sciigos al vi la veron: jen ankora� tri re�oj estos en Persujo; la kvara superos �iujn per sia ri�eco; kaj kiam li fari�os forta per sia ri�eco, li ekscitos �iujn kontra� la regnon Grekan.
3 Aperos re�o potenca, kiu regos kun granda forto, kaj faros �ion, kion li volos.
4 Sed dum lia starado lia regno disrompi�os kaj dividi�os la� la kvar ventoj de la �ielo, kaj �i transiros ne al liaj idoj, kaj ne kun tiu potenco, kun kiu li regis; lia regno estos dis�irita kaj transiros al homoj fremdaj.
5 Forti�os unu el liaj princoj, la re�o suda, kaj fari�os pli forta ol li, kaj regos; lia potenco estos granda.
6 Sed post kelke da jaroj ili kuni�os inter si; kaj la filino de la suda re�o venos al la norda re�o, por aran�i la aferon inter ili; sed �i ne retenos la forton en sia mano, kaj anka� li kun sia forto ne restos; �i kaj �iaj akompanantoj kaj �ia infano kaj �ia kelktempa fortiganto estos transdonitaj.
7 Tamen el �ia trunko aperos bran�o, venos kun militistaro, venos al la fortika�o de la norda re�o, kaj venkos.
8 Anka� iliajn diojn, kun iliaj statuoj, kaj kun iliaj grandvaloraj vazoj ar�entaj kaj oraj, li forportos en Egiptujon, kaj por kelke da jaroj li restos malproksima de la norda re�o.
9 �i tiu iros al la regno de la suda re�o, sed revenos en sian landon.
10 Poste liaj filoj sin armos kaj kolektos grandan militistaron; kaj unu iros rapide, disver�i�os kiel inundo, kaj denove faros militon �is lia fortika�o.
11 Tiam la suda re�o indignos, eliros kaj militos kontra� li, kontra� la norda re�o, kaj starigos grandan homomulton, kaj tiu homamaso estos transdonita en lian manon.
12 Li forkondukos tiun homamason, kaj fieri�os lia koro; sed kvankam li venkos multajn milojn, li tamen ne fari�os pli forta.
13 La norda re�o denove starigos homomulton, pli grandan ol la anta�a, kaj post kelka tempo li eliros kun granda militistaro kaj kun granda ri�eco.
14 En tiu tempo multaj stari�os kontra� la suda re�o, kaj malkvietaj filoj de via popolo levi�os, por ke plenumi�u la profeta�o, sed ili falos.
15 Kaj venos la norda re�o, �utaran�os remparon, kaj venkoprenos la fortikigitan urbon; kaj la forto de la sudo ne povos kontra�stari, kaj �ia plej bona militistaro ne havos forton, por rezisti.
16 Kaj �iu, kiu venos al li, faros tion, kion li postulos, neniu povos kontra�stari al li; li stari�os en la plej bela lando, kaj pereigos �in per sia mano.
17 Kaj li intencos veni kun la potenco de sia tuta regno kaj kun siaj bravuloj, kaj li tion faros; kaj la urbo de virinoj estos donita al li por ekstermi; kaj �i ne povos kontra�stari; sed �i anka� ne fari�os lia.
18 Kaj li direktos sian viza�on al la insuloj kaj venkoprenos multajn; sed unu princo �esigos lian malhonoradon, ke li ne plu malhonoru.
19 Tiam li denove turnos sin al la fortika�oj de sia lando; sed li falpu�i�os, falos, kaj oni lin jam ne trovos.
20 Sur lia loko stari�os tia, kiu sendos impostiston tra la tuta glora regno; sed post kelke da tagoj li pereos, kvankam ne per kolero kaj ne per batalo.
21 Sur lia loko stari�os homo malestimata, sur kiun oni ne metos la re�an ornamon; sed li venos kun trankvileco, kaj ekposedos la regnon per flata�oj.
22 Kaj la dronigantaj ta�mentegoj estos dronigitaj kaj frakasitaj de li, kaj anka� la princo, kun kiu estis farita la interligo.
23 Kaj post la interamiki�o li faros kontra� li malica�on, iros, kaj superfortos lin per malmulte da homoj.
24 En la pacajn kaj plej bonstatajn urbojn de la lando li venos, kaj faros tion, kion ne faris liaj patroj nek liaj prapatroj; la kapta�on, raba�on, kaj hava�on li dis�etos; kaj li direktos siajn intencojn kontra� la fortikigitajn urbojn, sed nur �is certa tempo.
25 Poste li ekscitos sian forton kaj sian koron kontra� la re�on sudan kun grandega militistaro, kaj la suda re�o eliros milite kun granda kaj tre forta militistaro; sed li ne eltenos, �ar estos faritaj atencoj kontra� li.
26 Tiuj, kiuj man�as �e lia tablo, pereigos lin, kaj lia armeo disver�i�os, kaj falos multe da mortigitoj.
27 Amba� re�oj havos en sia koro malbonajn intencojn, kaj �e la sama tablo ili parolos malvera�on; sed ili ne sukcesos, �ar la fino estas ankora� prokrastita �is certa tempo.
28 Li iros returne al sia lando kun granda hava�o, kaj kun intencoj kontra� la sankta interligo; kaj li plenumos, kaj venos en sian landon.
29 En difinita tempo li denove iros suden; sed la lasta fojo ne estos tia, kiel la unua.
30 �ar venos kontra� lin �ipoj de la Kitidoj, kaj li perdos la kura�on; kaj li denove fari�os kolera kontra� la sankta interligo, kaj denove agos kaj interkonsentos kun la forlasintoj de la sankta interligo.
31 Helpantoj estos starigitaj de li; ili malsanktigos la fortodonan sanktejon, �esigos la �iutagajn oferojn, kaj faros abomenindan ruinigon.
32 Tiujn, kiuj malbonagas kontra� la interligo, li allogos per flata�oj. Sed la homoj, kiuj konas sian Dion, fari�os kura�aj kaj komencos agi.
33 La klerigantoj de la popolo klerigos multajn, kvankam dum kelka tempo ili falados de glavo, fajro, mallibereco, kaj prirabado.
34 Dum sia falado ili ricevos kelkan helpon, sed multaj ali�os al ili hipokrite.
35 Kelkaj el la klerigantoj falos por tio, ke ili refandi�u, puri�u, kaj blanki�u �is la fina tempo; �ar estas ankora� tempo.
36 La re�o farados, kion li volos, kaj li fieri�os, kaj rigardos sin kiel pli altan ol �iu dio, kaj pri Dio de la dioj li parolos terura�ojn, kaj li havos sukceson, �is pleni�os la kolero; �ar kio estas decidita, tio plenumi�os.
37 Kaj pri la dioj de siaj patroj li ne pensos, li ne atentos �armon de virinoj, nek ian dion, sed li tenos sin pli alte ol �io.
38 Nur la dion de fortika�oj sur sia loko li honoros, kaj tiun dion, kiun ne konis liaj patroj, li honoros per oro, ar�ento, multekostaj �tonoj, kaj juveloj.
39 Kaj li konstruos por la urboj fortika�ojn sub la nomo de fremda dio; kiu akceptos �i tiun, al tiu li plimultigos la honorojn kaj donos potencon super multaj kaj rekompence disdonos teron.
40 Fine ekbatalos kontra� li la suda re�o, kaj �etos sin sur lin la norda re�o kun �aroj, rajdistoj, kaj multe da �ipoj, atakos la regionojn, inundos, kaj trairos.
41 Kaj li venos en la plej belan landon, kaj multaj pereos; savi�os kontra� lia mano nur jenaj: Edom, Moab, kaj la �efaj el la Amonidoj.
42 Kaj li etendos sian manon kontra� diversajn landojn; anka� la lando Egipta ne savi�os.
43 Kaj li fari�os mastro super la trezoroj de oro, ar�ento, kaj �iuj grandvalora�oj de Egiptujo; Luboj kaj Etiopoj sekvos liajn pa�ojn.
44 Sed ektimigos lin famoj de oriento kaj de nordo, kaj li eliros kun granda furiozo, por pereigi kaj ekstermi multajn.
45 Kaj li starigos sian belegan tendon inter la maro kaj la monto de la bela sanktejo; sed li venos al sia fino, kaj neniu helpos al li.

1 En tiu tempo levi�os Mi�ael, la granda protektanto, kiu defendas la filojn de via popolo; kaj venos tempo malfacila, kia ne ekzistis de tiu tempo, kiam aperis homoj, �is la nuna tempo; sed savi�os en tiu tempo el via popolo �iuj, kiuj trovi�os enskribitaj en la libro.
2 Kaj multaj el tiuj, kiuj dormas en la tero, veki�os, unuj por vivo eterna, aliaj por eterna malhonoro kaj honto.
3 Kaj la klerigantoj brilos, kiel la brilo de la �ielo; kaj la virtigantoj de multaj, kiel steloj por �iam kaj eterne.
4 Kaj vi, ho Daniel, ka�u la vortojn kaj sigelu la libron �is la fina tempo; multaj �in tralegos, kaj multi�os la scio.

5 Tiam mi, Daniel, ekrigardis, kaj jen staras du aliaj, unu sur unu bordo de la rivero kaj la dua sur la alia bordo de la rivero.
6 Kaj li diris al la viro en la tolaj vestoj, kiu staris super la akvo de la rivero: Kiam estos la fino de la mirinda�oj?
7 Kaj mi a�skultis la viron en la tolaj vestoj, kiu staris super la akvo de la rivero; li levis sian dekstran manon kaj sian maldekstran manon al la �ielo, kaj �uris per Tiu, kiu vivas eterne, ke tio estos post la paso de tempo kaj tempoj kaj duono de tempo; kaj kiam fini�os la dissemiteco de la sankta popolo, tiam plenumi�os �io �i tio.
8 Mi a�dis, sed mi ne komprenis; kaj mi diris: Ho mia sinjoro, kio estos post tio?
9 Kaj li respondis: Iru, Daniel, �ar tio estas ka�ita kaj sigelita �is la fina tempo.
10 Multaj estos purigitaj, blankigitaj, kaj elprovitaj; la malpiuloj faros malpia�ojn, kaj �iuj malpiuloj ne komprenos; sed la klerigantoj komprenos.
11 Kaj de la tempo, kiam �esi�os la �iutagaj oferoj kaj fari�os abomeninda ruini�o, pasos mil ducent na�dek tagoj.
12 Feli�a estas tiu, kiu atendas kaj atingos la tempon de mil tricent tridek kvin tagoj!
13 Kaj vi, ho Daniel, foriru �is la fino; kaj ripozu, kaj vi stari�os por via sorto en la fino de la tempoj.