�ABAKUK

1 Profeta�o, kiun la�vizie eldiris la profeto �abakuk.

2 �is kiam, ho Eternulo, mi krios, kaj Vi ne a�skultos, mi krios al Vi pri perforta�o, kaj Vi ne helpos?
3 Kial Vi devigas min vidi maljusta�on, rigardi mizera�on? Rabado kaj perfortado estas anta� mi, levi�as disputoj kaj malpaco.
4 Tial la instruo perdis sian forton, la justeco neniam venkas; �ar la malvirtulo superfortas la virtulon, tial la rezultoj de ju�o estas mal�ustaj.
5 Rigardu la naciojn, rigardu, kaj vi forte miros; �ar en via tempo Mi faros ion, kion vi ne kredus, se oni rakontus al vi.
6 �ar jen Mi levos la �aldeojn, nacion kruelan kaj lertan, kiu trairos la tutan lar�on de la tero, por ekposedi lo�ejojn, kiuj ne apartenas al �i.
7 Terura kaj timinda �i estas; �ia ju�ado kaj regado dependas de �i mem.
8 Pli rapidaj ol leopardoj estas �iaj �evaloj, kaj pli lertaj ol lupoj vespere; en grandaj amasoj venas �iaj rajdantoj de malproksime, flugas kiel aglo, kiu rapidas al man�a�o.
9 �iuj ili venas por rabi; kiel vento orienta ili direktas sin, kien ili volas; kaj ili kolektas kaptitojn kiel sablon.
10 Re�ojn ili mokas, regantoj estas ridata�o por ili; �iun fortika�on ili mokas; ili �utas teron, kaj venkoprenas.
11 Tiam �an�i�as ilia spirito, transiras kaj fari�as peka, kaj ilia forto fari�as ilia dio.
12 Sed Vi estas ja de �iam, ho Eternulo, mia sankta Dio! ne lasu nin morti. Vi, ho Eternulo, aperigis ilin por ju�o; Vi, ho nia Roko, destinis ilin por puni.
13 Viaj okuloj estas tro puraj, por vidi malbonon, kaj rigardi maljusta�on Vi ne povas; kiel do Vi rigardas malhonestulojn, kaj silentas, kiam malpiulo englutas tiun, kiu estas pli virta ol li?
14 Kial Vi faras la homojn kiel fi�oj en la maro, kiel rampa�oj, kiuj ne havas reganton?
15 �iujn ili tiras per fi�hoko, kaptas per sia reto, amasigas per sia fi�reto; kaj tial ili �ojas kaj triumfas.
16 Tial ili alportas oferojn al sia reto, incensas al sia fi�reto; �ar per �i tiuj grasi�is ilia parto kaj boni�is ilia man�a�o.
17 �u por tio ili devas �etadi sian reton kaj sen�ese mortigadi naciojn senindulge?

1 Sur mia gardista posteno mi staris; kaj, stari�inte sur turo, mi observis, por vidi, kion Li diros al mi kaj kion mi devas respondi al la ripro�o kontra� mi.
2 Kaj la Eternulo ekparolis al mi, kaj diris: Enskribu la vizion, kaj desegnu bone sur la tabeloj, por ke leganto povu facile tralegi.
3 �ar la vizio koncernas tempon difinitan kaj parolas pri la fino, sed �i ne mensogas; se �i prokrasti�us, atendu �in, �ar �i nepre plenumi�os, ne estos fordecidita.
4 Vidu, kiu estas malhumila, ties animo ne estos trankvila en li; sed virtulo vivos per sia fideleco.
5 La vino trompas viron fieran, kaj li ne humili�as; li lar�igas sian animon kiel �eol, kaj kiel la morto li estas nesatigebla, li kolektas al si �iujn naciojn kaj kaptas al si �iujn popolojn.
6 Sed ili ja �iuj parolos pri li alegorion kaj mokan enigmon, kaj diros: Ve al tiu, kiu tro multigas al si fremda�on sen fino kaj metas sur sin tro grandan �ar�on de �uldoj!
7 Subite ja levi�os viaj pikontoj kaj veki�os viaj pu�ontoj, kaj vi fari�os ilia rabata�o.
8 �ar vi prirabis multe da nacioj, tial anka� vin prirabos la ceteraj popoloj, pro la sango de homoj, pro la premado de la lando, de la urbo, kaj de �iuj �iaj lo�antoj.

9 Ve al tiu, kiu kolektas por sia domo maljustan akira�on, por aran�i alte sian neston, por defendi sin kontra� mano de malbonulo!
10 Vi elpensis malhonoron por via domo, disbatante multe da popoloj kaj pekigante vian animon.
11 La �tonoj el la muroj krias, kaj la lignaj traboj respondas al ili.

12 Ve al tiu, kiu konstruas urbon per sangover�ado kaj pretigas fortika�on per maljusteco!
13 Tio venas ja de la Eternulo Cebaot, ke la popoloj klopodas por la fajro kaj la gentoj lacigas sin vane.
14 �ar la tero pleni�os de konado de la gloro de la Eternulo, kiel la akvo plenigas la maron.

15 Ve al vi, kiu drinkigas sian proksimulon, por elver�i vian koleron, kaj ebriigas lin, por vidi lian honton!
16 Vi sati�is per honto anstata� per honoro; drinku do anka� vi, kaj kovru vin per honto; anka� al vi venos la kaliko el la dekstra mano de la Eternulo, kaj neniigo de via gloro.
17 �ar via perforteco sur Lebanon falos sur vin, kaj atakate de bestoj vi estos terurata pro la sango de homoj, pro la premado de la lando, de la urbo, kaj de �iuj �iaj lo�antoj.

18 Kion helpos la skulpta�o, kiun skulptis la artisto, la fandita�o kaj malvera instruanto, kvankam la majstro fidis sian propran farita�on, farante mutajn idolojn?
19 Ve al tiu, kiu diras al ligno: Levi�u, kaj al muta �tono: Veki�u! �u �i povas instrui? �i estas ja tegita per oro kaj ar�ento, sed havas en si nenian spiriton.
20 Sed la Eternulo estas en Sia sankta templo; la tuta tero silentu anta� Li!

1 Pre�o de la profeto �abakuk la� maniero de psalmoj.

2 Ho Eternulo, mi a�dis la sciigon pri Vi, kaj mi ektimis. Ho Eternulo, vivigu Vian farita�on en la mezo de la jaroj, Montru en la mezo de la jaroj, Ke e� en kolero Vi memoras pri kompato.
3 Dio venas de Teman, La Sanktulo de la monto Paran. Sela.

Lia majesto kovras la �ielon, Kaj Lia gloro plenigas la teron.
4 Lia brilo estas kiel hela lumo, Radioj iras el Lia mano, Kaj tie estas ka�ita Lia potenco.
5 Anta� Li iras pesto, Kaj fajro sekvas Liajn piedojn.
6 Li stari�is, kaj ekmezuris la teron; Li ekrigardis, kaj tremigis la naciojn; Dissaltis eternaj montoj, Klini�is eternaj montetoj, Kiam Li ekpa�is kiel en la tempo antikva.
7 En mizera stato mi vidis la tendojn de Ku�an; Skui�is la tapi�oj de la lando Midjan.
8 �u kontra� riveroj koleris la Eternulo? �u kontra� la riveroj Vi ekflami�is, A� �u kontra� la maro estis Via indigno, Ke Vi ekrajdis sur Viaj �evaloj, Ekveturis sur Viaj venkaj �aroj?
9 Vi eltiris Vian pafarkon, Konforme al �ura promeso, kiun Vi donis al la triboj. Sela. Per riveroj Vi dividis la teron.
10 Ektremis la montoj, kiam ili Vin vidis; La fluo de la akvo pasis, La abismo ekbruis, La alta�o levis siajn manojn.
11 La suno kaj la luno haltis sur sia loko; Kun brilo iras Viaj sagoj, Kun fulmo Viaj lancoj.
12 Kun kolero Vi pa�as sur la tero, Kun indigno Vi piedpremas naciojn.
13 Vi elpa�is, por helpi al Via popolo, Por helpi al Via sanktoleito. Vi frakasas la supron de la domo de malpiulo, Nudigas la fundamenton �is la kolo. Sela.
14 Vi trapikis per liaj lancoj la kapojn de liaj ta�mentestroj, Kiam ili sin �etis ventege, por dispeli min kun �ojo, Kvaza� englutante mizerulon ka�e.
15 Vi pa�is kun Viaj �evaloj tra la maro, Tra la �limo de granda akvo.

16 Mi a�dis, kaj mia interno ekskui�is; Pro la bruo ektremis miaj lipoj, Putro venis en miajn ostojn, kaj la loko sub mi ek�anceli�is; Dume mi devas esti trankvila en la tago de malfeli�o, Kiam sur mian popolon iras �ia atakanto.
17 Kiam la figarbo ne floros, La vinberbran�oj ne donos fruktojn, La olivarbo rifuzos sian laboron, La plugokampoj ne donos man�a�on, La �afoj estos forkaptitaj el la �afejo, Kaj en la staloj ne trovi�os bovoj:
18 E� tiam mi �ojos pri la Eternulo, Mi estos gaja pri la Dio de mia savo.
19 La Eternulo, la Sinjoro, estas mia forto; Li faras miajn piedojn kiel �e cervo, Kaj venigas min sur miajn alta�ojn. Al Li, la Venkanto, iru miaj kantoj.