1 ar multaj jam entreprenis arani historion pri la faktoj, kiuj
estas konstatitaj inter ni,
2 kiel ilin transdonis al ni tiuj,
kiuj de la komenco vidis mem kaj estis administrantoj de la
vorto,
3 ajnis bone anka al mi, esplorinta ion atente de la
komenco, skribi en ordo al vi, plej eminenta Teofilo,
4 por ke vi
povu scii la certecon pri la aferoj, pri kiuj vi estas instruita.
5 En la tagoj de Herodo, reo de Judujo, estis pastro nomata
Zearja, el la deora grupo de Abija; kaj li havis edzinon el la
filinoj de Aaron, kaj ia nomo estis Elizabeto.
6 Kaj amba estis
justaj anta Dio, irantaj la iuj ordonoj kaj instruoj de la
Eternulo sen riproo.
7 Kaj ili ne havis infanon, ar Elizabeto
estis senfrukta, kaj ili amba estis en profunda ao.
8 Kaj dum li plenumis sian pastradon anta Dio en la vico de sia
grupo,
9 la la kutimo de la pastra ofico estis lia loto eniri en
la sanktejon de la Eternulo kaj incensadi.
10 Kaj la tuta amaso
de la popolo preis ekstere dum la horo de la incensado.
11 Kaj
aperis anta li anelo de la Eternulo, staranta dekstre de la
altaro de incensado.
12 Kaj Zearja maltrankviliis, kiam li
vidis lin, kaj sur lin falis timo.
13 Sed la anelo diris al li:
Ne timu, Zearja; ar via preo estas adita, kaj via edzino
Elizabeto naskos al vi filon, kaj vi donos al li la nomon Johano.
14 Kaj vi havos ojon kaj felion, kaj multaj ojos pro lia
naskio.
15 ar li estos granda anta la Sinjoro, kaj li ne
trinkos vinon nek ebriigaon; kaj li estos plena de la Sankta
Spirito jam de la ventro de sia patrino.
16 Kaj multajn el la
filoj de Izrael li turnos al la Eternulo, ilia Dio.
17 Kaj li
iros anta Lia vizao en la spirito kaj potenco de Elija, por
turni la korojn de la patroj al la infanoj kaj la malobeemajn al
la saeco de la justuloj, por pretigi por la Sinjoro popolon
preparitan.
18 Kaj Zearja diris al la anelo: Per kio mi scios
tion? ar mi estas maljunulo, kaj mia edzino havas profundan
aon.
19 Kaj la anelo responde diris al li: Mi estas Gabriel,
kiu staras anta Dio; kaj mi estas sendita, por paroli al vi kaj
fari al vi tiun bonan sciigon.
20 Kaj jen vi silentos kaj estos
ne kapabla paroli, is la tago, kiam tio okazos, ar vi ne kredis
miajn vortojn, kiuj plenumios siatempe.
21 Kaj la popolo atendis
Zearjan, kaj miris pro lia restado en la sanktejo.
22 Kaj kiam
li elvenis, li ne povis paroli al ili; kaj ili eksciis, ke li
vidis vizion en la sanktejo; kaj li faradis signojn al ili, kaj
restis muta.
23 Kaj kiam finiis la tagoj de lia pastrado, li
foriris en sian domon.
24 Kaj post tiuj tagoj lia edzino Elizabeto gravediis, kaj kais
sin kvin monatojn, dirante:
25 Tiamaniere agis la Eternulo rilate
al mi en la tagoj, kiam Li favore rigardis min, por forpreni mian
riproon inter homoj.
26 Kaj en la sesa monato la anelo Gabriel estis sendita de Dio
en urbon de Galileo, nomatan Nazaret,
27 al virgulino
fianinigita kun viro, kies nomo estis Jozef, el la domo de
David; kaj la nomo de la virgulino estis Maria.
28 Kaj li venis
al i, kaj diris: Saluton al vi la grace favorita, la Eternulo
estas kun vi.
29 Sed i tre maltrankviliis e tiu diro, kaj
konsideris, kia povas esti tiu saluto.
30 Kaj la anelo diris al
i: Ne timu, Maria; ar vi trovis gracon anta Dio.
31 Kaj jen vi
gravedios en via ventro kaj naskos filon, kaj vi nomos lin
JESUO.
32 Li estos granda, kaj estos nomata Filo de la
Plejaltulo; kaj Dio, la Eternulo, donos al li la tronon de lia
patro David;
33 kaj li reos super la domo de Jakob eterne, kaj
lia regno ne havos finon.
34 Kaj Maria diris al la anelo: Kiel
estos tio, ar mi ne konas viron?
35 Kaj la anelo responde diris
al i: La Sankta Spirito venos sur vin, kaj la potenco de la
Plejaltulo superombros vin; pro kio anka la naskotao estos
nomata sankta, la Filo de Dio.
36 Kaj jen via parencino Elizabeto
anka gravediis je filo en sia maljuneco, kaj la nuna monato
estas la sesa por i, kiun oni nomis senfrukta.
37 ar e Dio
nenio estas neebla.
38 Kaj Maria diris: Jen la sklavino de la
Eternulo; estu al mi la via diro. Kaj la anelo foriris de i.
39 Kaj en tiuj tagoj Maria leviis kaj senprokraste vojais en la
montan regionon, en urbon de Judujo;
40 kaj enirinte en la domon
de Zearja, i salutis Elizabeton.
41 Kaj kiam Elizabeto adis la
saluton de Maria, la infaneto eksaltis en ia ventro; kaj
Elizabeto pleniis de la Sankta Spirito,
42 kaj i levis sian
voon per lata krio, kaj diris: Benata vi estas inter virinoj,
kaj benata estas la frukto de via ventro.
43 Kaj pro kio okazas
al mi i tio, ke la patrino de mia Sinjoro venas al mi?
44 ar
jen kiam la voo de via saluto venis en miajn orelojn, la
infaneto oje eksaltis en mia ventro.
45 Kaj felia estas i, kiu
kredis, ar plenumios tio, kio estas dirita al i de la
Eternulo.
46 Kaj Maria diris:
Mia animo altigas la Eternulon,
47 Kaj mia spirito ojis en Dio, mia Savanto,
48 ar Li rigardis la humilecon de Sia sklavino;
ar jen de nun iuj generacioj nomos min felia.
49 ar la Potenculo faris al mi grandaojn,
Kaj sankta estas Lia nomo.
50 Kaj Lia boneco estas por iuj generacioj
Al tiuj, kiuj Lin timas.
51 Li montris forton per Sia brako,
Li dispelis fierulojn en la penso de ilia koro.
52 Li malaltigis potenculojn de iliaj tronoj,
Kaj Li altigis humilulojn.
53 Malsatulojn Li plenigis per bonao,
Kaj riulojn Li forsendis malplenaj.
54 Li helpis Sian servanton Izrael,
Memorante Sian korfavoron.
55 Kiel Li parolis al niaj patroj,
Al Abraham kaj al lia idaro eterne.
56 Kaj Maria lois i i tri monatojn, kaj reiris al sia domo.
57 Kaj venis por Elizabeto la tempo, en kiu i devis naski; kaj
i naskis filon.
58 Kaj iaj najbaroj kaj iaj parencoj adis, ke
la Eternulo pligrandigis Sian bonecon al i; kaj ili ojis kun
i.
59 Kaj en la oka tago oni venis, por cirkumcidi la infaneton;
kaj ili eknomis lin Zearja, la la nomo de lia patro.
60 Kaj lia
patrino responde diris: Tute ne; sed li estos nomata Johano.
61
Kaj ili diris al i: El via parencaro estas neniu, kiu estas
nomata per tiu nomo.
62 Kaj ili faris signojn al lia patro pri
tio, kiel li volas, ke li estu nomata.
63 Kaj li petis tabuleton,
kaj skribis jene: Lia nomo estas Johano. Kaj iuj miris.
64 Kaj
tuj lia buo malfermiis, kaj lia lango liberiis; kaj li
parolis, glorante Dion.
65 Kaj timo venis sur iujn, kiuj lois
irka ili, kaj tra la tuta monta regiono de Judujo disvastiis
rakonto pri io tio.
66 Kaj iuj adantoj konservis tion en sia
koro, dirante: Kia do estos i tiu knabeto? ar la mano de la
Eternulo estis kun li.
67 Kaj lia patro Zearja pleniis de la Sankta Spirito, kaj
profetis, dirante:
68 Benata estu la Eternulo, la Dio de Izrael,
ar Li vizitis Sian popolon kaj faris por ili elaeton,
69 Kaj levis kornon de savo por ni
En la domo de Sia servanto David,
70 Kiel Li parolis per la buo de Siaj sanktaj profetoj, de
post la komenco de la mondo,
71 Savadon el niaj malamikoj kaj el la mano de iuj niaj
malamantoj;
72 Por montri Sian bonecon e niaj patroj,
Kaj por memori Sian sanktan interligon;
73 La uron, kiun Li uris al nia patro Abraham;
74 Ke Li donos al ni, ke, liberigite el la mano de niaj
malamikoj,
Ni servu Lin sentime,
75 En sankteco kaj justeco anta Li iujn niajn tagojn.
76 Kaj vi, infano, estos nomata profeto de la Plejaltulo,
ar vi iros anta la vizao de la Sinjoro, por pretigi liajn
vojojn,
77 Por doni al lia popolo scion de savo
En la pardonado de iliaj pekoj,
78 Pro la kompata koro de nia Dio,
Per kiu nin vizitis la sunlevio de supre,
79 Por lumi sur tiujn, kiuj sidas en mallumo kaj en la ombro de
morto,
Por gvidi niajn piedojn en la vojojn de paco.
80 Kaj kreskis la infano kaj fortiis en spirito, kaj estis en la
dezertoj is la tago de sia ekmontrio al Izrael.
1 Kaj en tiuj tagoj eliris dekreto de Cezaro Agusto, ke la tuta
mondo estu registrita.
2 i tiu estis la unua registrado, farita,
kiam Kirenio estis reganto de Sirio.
3 Kaj iuj iris, por esti
registritaj, iu al sia urbo.
4 Kaj Jozef anka supreniris el
Galileo, el la urbo Nazaret, en Judujon, al la urbo de David, kiu
estas nomata Bet-Leem, ar li estis el la domo kaj familio de
David,
5 por esti registrita kun sia fianino Maria, kiu estis
graveda.
6 Kaj dum ili estis tie, venis la tagoj por ia akuo.
7
Kaj i naskis sian unuan filon, kaj i irkavindis lin kaj
kuigis lin en staltrogon, ar ne estis loko por ili en la
gastejo.
8 Kaj en tiu sama regiono estis patistoj, kiuj kamplois kaj
nokte gardis sian gregon.
9 Kaj anelo de la Eternulo alstaris
apud ili, kaj la gloro de la Eternulo brilis irka ili, kaj ili
timis per granda timo.
10 Kaj la anelo diris al ili: Ne timu;
ar jen mi venigas al vi bonan sciigon de granda ojo, kiu estos
al la tuta popolo;
11 ar hodia estas naskita por vi, en la urbo
de David, Savanto, kiu estas Kristo, la Sinjoro.
12 Kaj jen la
signo por vi: vi trovos infaneton, irkavinditan kaj kuantan en
staltrogo.
13 Kaj subite estis kun la anelo amaso de la iela
armeo, ladante Dion, kaj dirante:
14 Gloro al Dio en la supera alto,
Kaj sur la tero paco, inter homoj Difavoro.
15 Kaj kiam la aneloj foriris de ili en la ielon, la patistoj
diris unu al alia: Ni jam iru is Bet-Leem, kaj vidu i tiun
okazintaon, kiun la Eternulo sciigis al ni.
16 Kaj rapidante,
ili iris, kaj trovis Marian kaj Jozefon, kaj la infaneton
kuantan en la staltrogo.
17 Kaj tion vidinte, ili sciigis pri la
diro, kiu estis parolita al ili pri i tiu infano.
18 Kaj iuj
adintoj miris pri tio, kion rakontis al ili la patistoj.
19 Sed
Maria konservis iujn tiujn dirojn kaj pripensis ilin en sia
koro.
20 Kaj la patistoj revenis, glorante kaj ladante Dion pri
io, kion ili adis kaj vidis, kiel estis parolite al ili.
21 Kaj kiam jam pasis ok tagoj por cirkumcidi lin, oni donis al
li la nomon JESUO, kiel li estis nomita de la anelo, anta ol li
estis en la ventro.
22 Kaj kiam finiis la tagoj de ilia purigado
la la leo de Moseo, ili alportis lin al Jerusalem, por prezenti
lin al la Eternulo,
23 kiel estas skribite en la leo de la
Eternulo: iu virseksulo, kiu malfermas la uteron, estu dediita
al la Eternulo;
24 kaj por alporti oferon la tio, kio estas
dirita en la leo de la Eternulo: Paron da turtoj, a du
kolombidojn.
25 Kaj jen en Jerusalem estis viro, kies nomo estis
Simeon, kaj i tiu estis justa kaj pia, atendanta la konsoladon
de Izrael; kaj la Sankta Spirito estis kun li.
26 Kaj estis
montrite al li de la Sankta Spirito, ke li ne mortos, is li
vidos la Kriston de la Eternulo.
27 Kaj li venis per la Spirito
en la templon; kaj kiam la gepatroj enportis la infanon Jesuo,
por fari pri li la la kutimo de la leo,
28 tiam li ricevis lin
en siajn brakojn, kaj benis Dion, dirante:
29 Nun, ho Eternulo, Vi ellasas Vian servanton,
La Via vorto, en paco,
30 ar miaj okuloj vidis Vian savon,
31 Kiun Vi preparis anta la vizao de iuj popoloj,
32 Lumon por malkao al la gentoj,
Kaj gloron de Via popolo Izrael.
33 Kaj lia patro kaj lia patrino miris pri tio, kio estis
parolita pri li;
34 kaj Simeon ilin benis, kaj diris al Maria,
lia patrino: Jen i tiu estas metita por la falo kaj levio de
multaj en Izrael, kaj por signo kontraparolata;
35 kaj anka
vian animon glavo trapasos; por ke la pensoj de multaj koroj
malkaiu.
36 Kaj estis unu profetino, Anna, filino de Fanuel, el
la tribo de Aer (i estis grandaa, lointe sep jarojn kun sia
edzo de post sia virgeco,
37 kaj estinte vidvino okdek kvar
jarojn), kiu neniam foriris el la templo, adorante per fastoj kaj
preoj nokte kaj tage.
38 Kaj alveninte uste en tiu horo, i
dankis Dion, kaj parolis pri li al iuj, kiuj atendadis la
elaeton de Jerusalem.
39 Kaj kiam ili jam faris ion, konforme
al la leo de la Eternulo, ili revenis en Galileon, al sia urbo
Nazaret.
40 Kaj la infano kreskadis kaj fortiis, pleniante de saeco;
kaj la graco de Dio estis sur li.
41 Kaj liaj gepatroj iris iujare al Jerusalem e la Paska festo.
42 Kaj kiam li estis dekdujara, ili supreniris la la kutimo de
la festo;
43 kaj kiam ili jam pasigis la tagojn, e ilia
returnio la knabo Jesuo restis en Jerusalem, kaj liaj gepatroj
tion ne sciis;
44 sed supozante, ke li estas en la karavano, ili
iris tagan vojaon, kaj seris lin inter siaj parencoj kaj
konatoj;
45 kaj ne trovinte lin, ili reiris al Jerusalem,
serante lin.
46 Kaj post tri tagoj ili trovis lin en la templo,
kie li sidis meze de la instruistoj, askultante ilin kaj metante
al ili demandojn;
47 kaj iuj, kiuj adis lin, miregis pro lia
kompreno kaj liaj respondoj.
48 Kaj ili miris, vidante lin, kaj
lia patrino diris al li: Filo, kial vi tiel agis kontra ni? jen
via patro kaj mi seris vin kun malojo.
49 Kaj li diris al ili:
Kial vi seris min? u vi ne sciis, ke mi devas esti en la domo
de mia Patro?
50 Kaj ili ne komprenis la diron, kiun li parolis
al ili.
51 Kaj li malsupreniris kun ili, kaj venis en Nazareton,
kaj li estis obeema al ili; kaj lia patrino konservis iujn tiujn
dirojn en sia koro.
52 Kaj Jesuo progresis en saeco kaj staturo, kaj en graco e Dio
kaj homoj.
1 En la dek-kvina jaro de la regado de Tiberio Cezaro, kiam
Pontio Pilato estis provincestro de Judujo, kaj Herodo estis
tetraro de Galileo, kaj lia frato Filipo tetraro de la regiono
Iturea kaj Traonitis, kaj Lisanio tetraro de Abilene,
2 dum la
efpastreco de Anas kaj Kajafas, venis la vorto de Dio al Johano,
filo de Zearja, en la dezerto.
3 Kaj li venis en la tutan
regionon irka Jordan, predikante la bapton de pento por la
pardonado de pekoj,
4 kiel estas skribite en la libro de la
vortoj de la profeto Jesaja:
Voo de krianto en la dezerto:
Pretigu la vojon de la Eternulo,
Rektigu Liajn irejojn.
5 iu valo levios,
Kaj iu monto kaj monteto malaltios,
Kaj la malebenao farios ebenao,
Kaj la malglataj vojoj glatios;
6 Kaj iu karno vidos la savon de Dio.
7 Li do diris al la homamasoj, kiuj eliris, por esti baptitaj de
li: Ho vipuridoj! kiu vin avertis forkuri de la venonta kolero?
8
Donu do fruktojn tagajn por pento. Kaj ne komencu diri en vi: Ni
havas Abrahamon kiel patron; ar mi diras al vi, ke Dio povas el
i tiuj tonoj starigi idojn al Abraham.
9 Kaj la hakilo jam
kuas e la radiko de la arboj; tial iu arbo, kiu ne donas bonan
frukton, estas dehakata, kaj etata en fajron.
10 Kaj la
homamasoj lin demandis, dirante: Kion do ni faru?
11 Kaj responde
li diris al ili: Kiu havas du tunikojn, tiu donu al la nehavanto;
kaj kiu havas manaon, tiu faru tiel same.
12 Venis anka
impostistoj, por esti baptitaj, kaj ili diris al li: Majstro,
kion ni faru?
13 Kaj li diris al ili: Ne postulu pli multe, ol
estas ordonite.
14 Kaj anka soldatoj lin demandis, dirante: Kaj
kion ni faru? Kaj li diris al ili: Ne perfortu iun, nek maljuste
ion postulu, kaj estu kontentaj je via salajro.
15 Kaj kiam la popolo atendis, kaj iuj diskutis en siaj koroj
pri Johano, u eble li estas la Kristo,
16 Johano respondis al
iuj, dirante: Mi ja vin baptas per akvo, sed venas tiu, kiu
estas pli potenca ol mi; la rimenon de liaj uoj mi ne estas inda
malligi; li vin baptos per la Sankta Spirito kaj per fajro;
17
lia ventumilo estas en lia mano, por ke li elpurigu sian
draejon, kaj kolektu la tritikon en sian grenejon; sed la
grenventumaon li bruligos per fajro neestingebla.
18 Kaj per multaj aliaj konsiloj li evangeliis al la popolo.
19
Sed Herodo, la tetraro, riproite de li pri Herodias, la edzino
de lia frato, kaj pri iuj malbonaoj, kiujn Herodo faris,
20
aldonis al io anka i tion, ke li enlosis Johanon en
malliberejo.
21 Kaj kiam la tuta popolo estis baptata, Jesuo anka estis
baptita, kaj dum li preis, la ielo malfermiis,
22 kaj la
Sankta Spirito malsupreniris sur lin en korpa aspekto kiel
kolombo; kaj venis voo el la ielo: Vi estas Mia Filo, la amata;
en vi Mi havas plezuron.
23 Kaj Jesuo mem, komencante, havis irka tridek jarojn, estante
filo (kiel oni supozis) de Jozef, de Eli,
24 de Mattat, de Levi,
de Meli, de Janaj, de Jozef,
25 de Matatias, de Amos, de Naum,
de Esli, de Nagaj,
26 de Maat, de Matatias, de Semein, de Jozef,
de Joda,
27 de Joanan, de Resa, de Zerubabel, de ealtiel, de
Neri,
28 de Meli, de Adi, de Kosam, de Elmodam, de Er,
29 de
Jesu, de Eliezer, de Jorim, de Mattat, de Levi,
30 de Simeon, de
Jehuda, de Jozef, de Jonam, de Eljakim,
31 de Melea, de Mena, de
Matata, de Natan, de David,
32 de Jiaj, de Obed, de Boaz, de
Salma, de Naon,
33 de Aminadab, de Ram, de ecron, de Perec, de
Jehuda,
34 de Jakob, de Isaak, de Abraham, de Tera, de Naor,
35
de Serug, de Reu, de Peleg, de Eber, de ela,
36 de Kenan, de
Arpaad, de em, de Noa, de Leme,
37 de Metuela, de ano, de
Jared, de Mahalalel, de Kenan,
38 de Eno, de Set, de Adam, de
Dio.
1 Kaj Jesuo, plena de la Sankta Spirito, revenis de Jordan, kaj
estis kondukata de la Spirito en la dezerton
2 dum kvardek tagoj,
tentate de la diablo. Kaj li manis nenion en tiuj tagoj; kaj
kiam ili finiis, li malsatis.
3 Kaj la diablo diris al li: Se vi
estas Filo de Dio, ordonu al i tiu tono, ke i fariu pano.
4
Kaj Jesuo respondis al li: Estas skribite: Ne per la pano sole
vivos homo.
5 Kaj kondukinte lin supren, li montris al li iujn
regnojn de la mondo en momento da tempo.
6 Kaj la diablo diris al
li: Mi donos al vi la tutan i tiun potencon kaj ilian gloron;
ar i estas transdonita al mi, kaj al kiu ajn mi volas, al tiu
mi in donas.
7 Se do vi adorklinios anta mi, io estos via.
8
Kaj responde Jesuo diris al li: Estas skribite: Al la Eternulo,
via Dio, adorkliniu, kaj al Li sola servu.
9 Kaj li kondukis lin
al Jerusalem, kaj starigis lin sur la tegmenta pinto de la
templo, kaj diris al li: Se vi estas Filo de Dio, etu vin de i
tie malsupren;
10 ar estas skribite:
Al siaj aneloj Li ordonos pri vi, ke ili vin gardu,
11 kaj:
Sur la manoj ili vin portos, Por ke vi ne falpuiu sur tono per via piedo.
12 Kaj responde Jesuo diris al li: Estas dirite: Ne provu la
Eternulon, vian Dion.
13 Kaj fininte la tutan tentadon, la diablo foriris de li is
estonta tempo.
14 Kaj revenis Jesuo en la potenco de la Spirito en Galileon; kaj
eliris famo pri li tra la tuta irkaao.
15 Kaj li instruadis en
iliaj sinagogoj, glorate de iuj.
16 Kaj li venis al Nazaret, kie li estis edukita; kaj la sia
kutimo li eniris en la sinagogon en la sabata tago, kaj stariis,
por legi.
17 Kaj estis donita al li libro de la profeto Jesaja.
Kaj, malferminte la libron, li trovis la lokon, kie estis
skribite:
18 La spirito de la Eternulo estas sur mi,
ar Li min sanktoleis, por bonanonci al malriuloj;
Li sendis min, por anonci liberecon al kaptitoj
Kaj vidpovon al blinduloj,
Por meti la vunditojn en liberecon,
19 Por proklami favorjaron de la Eternulo.
20 Kaj kunvolvinte la libron, kaj redoninte in al la subulo, li
sidiis; kaj la okuloj de iuj en la sinagogo atente lin
rigardis.
21 Kaj li ekparolis al ili: Hodia tiu skribo
plenumias en viaj oreloj.
22 Kaj iuj atestis pri li, kaj miris
pro la vortoj de graco, kiuj eliris el lia buo; kaj ili diris:
u i tiu ne estas la filo de Jozef?
23 Kaj li diris al ili:
Sendube vi diros al mi la jenan sentencon: Kuracisto, sanigu vin
mem; kiajn aferojn, pri kiuj ni adis, en Kapernaum faritajn,
tiajn faru i tie en via patrujo.
24 Kaj li diris: Vere mi diras
al vi: Neniu profeto estas akceptata en sia patrujo.
25 Kun
vereco mi diras al vi: Estis multaj vidvinoj en Izrael en la
tagoj de Elija, kiam estis losita la ielo tri jarojn kaj ses
monatojn, kiam okazis granda malsato sur la tuta lando;
26 kaj al
neniu el ili Elija estis sendita, krom al Carfat en la lando
Cidon, al virino vidvino.
27 Kaj estis multaj lepruloj en Izrael
en la tagoj de la profeto Elia; sed neniu el ili estis purigita,
krom Naaman, la Siriano.
28 Kaj iuj en la sinagogo pleniis de
kolero, adante tion;
29 kaj leviinte, ili eletis lin ekster la
urbon, kaj kondukis lin is la krutao de la monteto, sur kiu
ilia urbo estis konstruita, por eti lin malsupren.
30 Sed li
foriris, trapasinte tra ilia mezo.
31 Kaj li malsupreniris al Kapernaum, urbo Galilea. Kaj li
instruis ilin en la sabato;
32 kaj oni miris pro lia instruado,
ar kun atoritato estis lia vorto.
33 Kaj en la sinagogo estis
viro, havanta spiriton de malpura demono; kaj li kriegis per
lata voo,
34 dirante: Ha! kio estas inter ni kaj vi, Jesuo
Nazaretano? u vi venis, por pereigi nin? Mi scias, kiu vi estas,
la Sanktulo de Dio.
35 Kaj Jesuo severe admonis lin, dirante:
Silentu, kaj eliru el li. Kaj etinte lin en la mezon, la demono
eliris el li, neniel difektinte lin.
36 Kaj falis miro sur iujn,
kaj ili kunparoladis inter si, dirante: Kia vorto estas i tio?
ar kun atoritato kaj potenco li ordonas al la malpuraj
spiritoj, kaj ili eliras.
37 Kaj famo pri li eliris al iu loko
de la tuta irkaao.
38 Kaj leviinte el la sinagogo, li eniris en la domon de Simon.
Kaj la bopatrino de Simon estis tenata de granda febro, kaj ili
petis lin pri i.
39 Kaj starante super i, li admonis la febron;
kaj i forlasis in, kaj i tuj leviis kaj servis al ili.
40 Kaj e la subiro de la suno iuj, kiuj havis malsanulojn kun
diversaj malsanoj, venigis ilin al li; kaj li metis sur iun el
ili la manojn, kaj sanigis ilin.
41 Eliris anka demonoj el
multaj, kriegante, kaj dirante: Vi estas la Filo de Dio. Kaj
severe admonante, li ne permesis al ili paroli, ar ili sciis, ke
li estas la Kristo.
42 Kaj kiam tagiis, li eliris, kaj venis en dezertan lokon; kaj
la homamasoj lin seris, kaj venis al li, kaj lin detenis, ke li
ne foriru de ili.
43 Sed li diris al ili: Anka al la ceteraj
urboj mi devas prediki la evangelion de la regno de Dio; ar por
tio mi estas sendita.
44 Kaj li predikis en la sinagogoj de Galileo.
1 Kaj dum la homamaso irkapremis lin kaj askultis la vorton de
Dio, li staris apud la lago Genesaret;
2 kaj li vidis du ipetojn
starantajn apud la lago, sed la fikaptistoj us eliris el ili,
kaj lavis la retojn.
3 Kaj li eniris en unu el la ipetoj, kiu
apartenis al Simon, kaj petis, ke li forovu iom for de la bordo.
Kaj li sidiis, kaj instruis la homamason el la ipeto.
4 Kaj
kiam li esis paroli, li diris al Simon: Forovu is la profundo,
kaj mallevu la retojn por akirado.
5 Kaj responde Simon diris:
Estro, ni jam laboris la tutan nokton kaj kaptis nenion; tamen
la via diro mi mallevos la retojn.
6 Kaj tion farinte, ili
enfermis grandan amason da fioj, kaj iliaj retoj ekrompiis;
7
kaj ili geste signis al siaj kompanianoj en la alia ipeto, ke
ili venu kaj helpu ilin. Kaj ili venis, kaj plenigis amba
ipetojn, is ekprofundio.
8 Sed Simon Petro, tion vidinte,
falis teren anta la genuoj de Jesuo, dirante: Foriru de mi, ho
Sinjoro, ar mi estas pekulo.
9 ar pro la preno de fioj, kiun
ili akiris, miro kaptis lin, kaj iujn, kiuj estis kun li,
10 kaj
tiel same Jakobon kaj Johanon, filojn de Zebedeo, kiuj estis
kompanianoj de Simon. Kaj Jesuo diris al Simon: Ne timu; de nun
vi estos kaptisto de homoj.
11 Kaj kiam ili surbordigis siajn
ipetojn, ili forlasis ion, kaj sekvis lin.
12 Kaj dum li estis en unu el la urboj, jen viro plena de lepro;
kaj vidante Jesuon, li falis sur la vizaon kaj petegis lin,
dirante: Sinjoro, se vi volas, vi povas min purigi.
13 Kaj li
etendis la manon kaj tuis lin, dirante: Mi volas; estu purigita.
Kaj tuj la lepro foriris de li.
14 Kaj li ordonis al li, ke li
diru al neniu: Sed foririnte, montru vin al la pastro kaj tiele
oferu pro via purigado, kiel ordonis Moseo, por atesto al ili.
15
Sed la famo pri li des pli multe disvastiis; kaj grandaj
homamasoj kunvenis, por askulti kaj por esti sanigitaj je siaj
malsanoj.
16 Sed li fortiris sin en la dezertojn, kaj preadis.
17 Kaj en unu el tiuj tagoj li estis instruanta; kaj eestis
Fariseoj kaj leinstruistoj, sidantaj, kiuj alvenis el iu vilao
de Galileo kaj el Judujo kaj el Jerusalem; kaj la potenco de la
Eternulo alestis, por sanigi ilin.
18 Kaj jen viroj alportis sur
lito viron, kiu estis paralizita; kaj ili penis enporti lin kaj
meti lin anta li.
19 Kaj ne trovinte, kiamaniere ili povas
enporti lin, pro la homamaso, ili supreniris sur la tegmenton,
kaj mallevis lin tra la tegoloj, kun la liteto, en la mezon anta
Jesuo.
20 Kaj vidante ilian fidon, li diris: Ho viro, viaj pekoj
estas al vi pardonitaj.
21 Kaj la skribistoj kaj Fariseoj
komencis diskuti inter si, dirante: Kiu estas i tiu, kiu parolas
blasfemojn? kiu povas pardoni pekojn krom Dio sola?
22 Sed Jesuo,
eksciante iliajn pensojn, responde diris al ili: Kial vi diskutas
en viaj koroj?
23 Kio estas pli facila, diri: Viaj pekoj estas al
vi pardonitaj, a diri: Leviu kaj piediru?
24 Sed por ke vi
sciu, ke la Filo de homo havas atoritaton sur la tero pardoni
pekojn--li diris al la paralizulo: Mi diras al vi: Leviu, kaj
prenu vian liteton, kaj iru al via domo.
25 Kaj tuj li leviis
anta ili, kaj prenis tion, sur kio li kuis, kaj iris al sia
domo, glorante Dion.
26 Kaj mirego kaptis iujn, kaj li gloris
Dion; kaj ili pleniis de timo, dirante: Ni vidis mirindaojn
hodia.
27 Kaj post tio li eliris, kaj vidis impostiston, nomatan Levi,
sidantan e la impostejo, kaj diris al li: Sekvu min.
28 Kaj li
forlasis ion, kaj leviis, kaj sekvis lin.
29 Kaj Levi faris
grandan festenon por li en sia domo, kaj estis granda amaso da
impostistoj kaj aliaj, kiuj sidis e mano kun ili.
30 Kaj la
Fariseoj kaj iliaj skribistoj murmuris kontra liaj disiploj,
dirante: Kial vi manas kaj trinkas kun impostistoj kaj pekuloj?
31 Kaj Jesuo responde diris al ili: Ne la sanuloj bezonas
kuraciston, sed la malsanuloj.
32 Mi venis, por alvoki ne
justulojn, sed pekulojn al pento.
33 Kaj ili diris al li: La
disiploj de Johano ofte fastas kaj faras preojn, kaj tiel same
anka la disiploj de la Fariseoj; sed la viaj manas kaj
trinkas.
34 Kaj Jesuo diris al ili: u vi povas igi la filojn de
la edziejo fasti, dum la fiano estas kun ili?
35 Sed venos
tagoj; kaj kiam la fiano estos prenita for de ili, tiam ili
fastos en tiuj tagoj.
36 Kaj li anka parolis al ili parabolon:
Neniu iras pecon el nova vesto kaj alkudras in sur malnovan
veston; ar alie li irus la novan, kaj anka la flikao el la
nova ne harmonius kun la malnova.
37 Kaj neniu enveras novan
vinon en malnovajn felsakojn; ar alie la nova vino krevigus la
felsakojn, kaj i mem elfluus, kaj la felsakoj detruius.
38 Sed
novan vinon oni devas enveri en novajn felsakojn.
39 Kaj neniu,
trinkinte malnovan vinon, deziras novan; ar li diras: La malnova
estas preferinda.
1 Kaj en sabato li iris tra la grenkampoj, kaj liaj disiploj
deiris la spikojn, kaj manis, frotante ilin en la manoj.
2 Sed
iuj el la Fariseoj diris: Kial vi faras tion, kion fari en sabato
ne estas permesate?
3 Kaj Jesuo, respondante al ili, diris: u vi
e ne legis, kion faris David, kiam malsatis li kaj liaj kunuloj?
4 ke li eniris en la domon de Dio, kaj prenis kaj manis kaj
donis anka al siaj kunuloj la panojn de propono, kiujn mani ne
estas permesate, krom nur al la pastroj?
5 Kaj li diris al ili:
La Filo de homo estas sinjoro de la sabato.
6 Kaj en alia sabato li eniris en la sinagogon kaj instruadis;
kaj tie estis viro, kies dekstra mano estis velkinta.
7 Kaj la
skribistoj kaj Fariseoj observis lin atente, u li sanigos en la
sabato, por ke ili trovu, kiel lin akuzi.
8 Sed li sciis iliajn
pensojn, kaj li diris al la viro, kiu havis la manon velkintan:
Leviu, kaj stariu en la mezo. Kaj li leviis kaj stariis.
9
Kaj Jesuo diris al ili: Mi vin demandas: u estas permesate
bonfari en sabato, a malbonfari? Savi vivon, al in pereigi?
10
Kaj irkarigardinte iujn, li diris al li: Etendu vian manon.
Kaj li tion faris, kaj lia mano resaniis.
11 Sed ili pleniis de
frenezo, kaj interparoladis inter si, kion ili faru al Jesuo.
12 Kaj en tiuj tagoj li foriris sur la monton, por prei; kaj li
pasigis la tutan nokton en preado al Dio.
13 Kaj kiam tagiis,
li alvokis siajn disiplojn, kaj elektis el ili dek du, kiujn li
anka nomis apostoloj:
14 Simonon, kiun li anka nomis Petro, kaj
Andreon, lian fraton, kaj Jakobon kaj Johanon kaj Filipon kaj
Bartolomeon
15 kaj Mateon kaj Tomason, kaj Jakobon, filon de
Alfeo, kaj Simonon, nomatan Fervorulo,
16 kaj Judason de Jakobo,
kaj Judason Iskariotan, kiu fariis perfidulo.
17 Kaj li
malsupreniris kun ili, kaj staris sur ebena loko, kaj granda
amaso de liaj disiploj, kaj granda nombro de la popolo el la
tuta Judujo kaj Jerusalem, kaj el la marbordo de Tiro kaj Cidon,
kiuj alvenis, por askulti lin kaj sanii je siaj malsanoj;
18
kaj tiuj, kiuj estis turmentataj de malpuraj spiritoj, estis
sanigitaj.
19 Kaj la tuta homamaso volis tui lin, ar potenco
eliris el li kaj sanigis iujn.
20 Kaj li levis siajn okulojn al siaj disiploj, kaj diris:
Feliaj estas vi malriuloj, ar via estas la regno de Dio.
21
Feliaj estas vi, kiuj nun malsatas, ar vi satios. Feliaj
estas vi, kiuj nun ploras, ar vi ridos.
22 Feliaj vi estas,
kiam oni vin malamos kaj vin izolos kaj vin riproos, kaj eletos
vian nomon kial malbonan, pro la Filo de homo.
23 oju en tiu
tago, kaj pro ojo saltu, ar jen via rekompenco estas granda en
la ielo; ar tiel same faris iliaj patroj kontra la profetoj.
24 Sed ve al vi riuloj! ar vi jam ricevis vian konsolon.
25 Ve
al vi satigitaj! ar vi malsatos. Ve al vi, kiuj nun ridas! ar
vi malojos kaj ploros.
26 Ve, kiam iuj homoj parolos bone pri
vi! ar tiel same faris iliaj patroj al la falsaj profetoj.
27 Sed mi diras al vi, kiuj adas: Amu viajn malamikojn, faru
bonon al viaj malamantoj;
28 benu tiujn, kiuj vin malbenas; preu
por tiuj, kiuj kun insulto vin atakas.
29 Al tiu, kiu frapas vin
sur la vango, prezentu anka la alian; kaj de tiu, kiu prenas
vian mantelon, ne detenu vian tunikon.
30 Donu al iu, kiu petas
de vi; kaj de tiu, kiu forprenas viajn posedaojn, ne repostulu
ilin.
31 Kaj kiel vi volas, ke la homoj faru al vi, faru anka al
ili tiel same.
32 Kaj se vi amas tiujn, kiuj amas vin, kian
dankon vi havas? ar e la pekuloj amas tiujn, kiuj ilin amas.
33
Kaj se vi bonfaras al viaj bonfarantoj, kian dankon vi havas? ar
e la pekuloj tiel same faras.
34 Kaj se vi pruntas al tiuj, de
kiuj vi esperas ricevi, kian dankon vi havas? e pekuloj pruntas
al pekuloj, por egale rericevi.
35 Sed amu viajn malamikojn, kaj
bonfaru, kaj pruntedonu, pri neniu perdante esperon; kaj via
rekompenco estos granda, kaj vi estos filoj de la Plejalta; ar
Li estas bona al la nedankemuloj kaj malbonuloj.
36 Estu
kompatemaj, kiel via Patro estas kompatema.
37 Kaj ne juu, kaj
vi ne estos juitaj; kaj ne kondamnu, kaj vi ne estos
kondamnitaj; liberigu, kaj vi estos liberigitaj;
38 donu, kaj
estos donite al vi; bonan mezuron, premitan, kunskuitan,
superfluantan, oni donos en vian sinon. ar per kia mezuro vi
mezuras, per tia oni remezuros al vi.
39 Kaj li parolis anka al ili parabolon: u blindulo povas gvidi
blindulon? u ne falos amba en fosaon?
40 Disiplo ne estas
super sia instruisto; sed perfektigite, iu estos kiel lia
instruisto.
41 Kaj kial vi rigardas la lignereton, kiu estas en
la okulo de via frato, kaj ne pripensas la trabon, kiu estas en
via propra okulo?
42 Kiel vi povas diri al via frato: Frato, lasu
min eltiri la lignereton, kiu estas en via okulo; dum vi ne
pripensas la trabon en via propra okulo? Hipokritulo! eltiru unue
la trabon el via okulo, kaj tiam vi klare vidos, por eltiri la
lignereton, kiu estas en la okulo de via frato.
43 ar ne
ekzistas bona arbo, kiu donas putran frukton; nek putra arbo, kiu
donas bonan frukton.
44 ar iu arbo estas konata per sia propra
frukto. ar el dornarbetoj oni ne kolektas figojn, nek el
rubusujo oni rikoltas vinberojn.
45 Bona homo el la bona
trezorejo de sia koro liveras bonon, kaj malbona homo el la
malbona trezorejo liveras malbonon; ar el la abundo de la koro
parolas lia buo.
46 Kaj kial vi min vokas: Sinjoro, Sinjoro; kaj ne faras tion,
kion mi diras?
47 Pri iu, kiu venas al mi, kaj adas miajn
parolojn, kaj plenumas ilin, mi montros al vi, al kiu li similas:
48 li similas al viro, kiu, konstruante domon, fosis kaj profunde
kavigis, kaj metis fundamenton sur la roko; kaj kiam okazis
inundo, la rivero sin etis kontra tiun domon, kaj ne povis in
anceli; ar i estis bone konstruita.
49 Sed tiu, kiu adas kaj
ne plenumas, similas al viro, kiu konstruis sur la tero sen
fundamento domon; kontra kiun la rivero sin etis, kaj i tuj
enfalis, kaj la ruino de tiu domo estis granda.
1 Fininte iujn siajn dirojn en la oreloj de la popolo, li eniris
en Kapernaumon.
2 Kaj sklavo de unu centestro, kiu estis kara por li, estis
malsana kaj preska mortanta.
3 Kaj adinte pri Jesuo, tiu sendis
al li pliaulojn de la Judoj, por peti, ke li venu, por savi lian
sklavon.
4 Kaj veninte al Jesuo, ili insiste petegis, dirante: Li
estas inda, ke vi faru al li tiun komplezon;
5 ar li amas nian
nacion, kaj li mem konstruigis por ni la sinagogon.
6 Kaj Jesuo
ekiris kun ili. Kaj kiam li estis ne malproksime de la domo, la
centestro sendis al li amikojn, por diri al li: Sinjoro, ne enu
vin; ar mi ne estas inda, ke vi venu sub mian tegmenton;
7 pro
tio mi ne opiniis min inda veni al vi. Sed vorton parolu, kaj mia
knabo sanios.
8 ar mi anka estas homo metita sub atoritato,
havante sub mi soldatojn; kaj mi diras al i tiu: Iru; kaj li
iras; kaj al alia: Venu; kaj li venas; kaj al mia sklavo: Faru i
tion; kaj li in faras.
9 Kaj kiam Jesuo tion adis, li miris pri
li, kaj sin turninte, diris al la homamaso, lin sekvanta: Mi
diras al vi: E en Izrael mi ne trovis tiom da fido.
10 Kaj la
senditoj, reveninte al la domo, trovis la sklavon sana.
11 Kaj post nelonge li iris al urbo nomata Nain, kaj akompanis
lin liaj disiploj kaj granda homamaso.
12 Kaj kiam li
alproksimiis al la pordego de la urbo, jen oni elportis
mortinton, la solan filon de lia patrino, kaj i estis vidvino;
kaj granda homamaso el la urbo estis kun i.
13 Kaj kiam la
Sinjoro in vidis, li kortuiis pri i, kaj diris al i: Ne
ploru.
14 Kaj li alproksimiis, kaj tuis la portilon, kaj la
portantoj haltis. Kaj li diris: Junulo, mi diras al vi: Leviu.
15 Kaj la mortinto side leviis kaj komencis paroli. Kaj li donis
lin al lia patrino.
16 Kaj timo kaptis iujn; kaj ili gloris
Dion, dirante: Granda profeto leviis inter ni; kaj: Dio vizitis
Sian popolon.
17 Kaj i tiu famo pri li eliris tra la tuta
Judujo, kaj tra la tuta irkaao.
18 Kaj la disiploj de Johano sciigis lin pri io tio.
19 Kaj
Johano, alvokinte al si du el siaj disiploj, sendis ilin al la
Sinjoro, por diri: u vi estas la venonto, a u ni atendu alian?
20 Kaj kiam la viroj alvenis al li, ili diris: Johano, la
Baptisto, sendis nin al vi, por diri: u vi estas la venonto, a
u ni atendu alian?
21 En tiu horo li sanigis multajn je malsanoj
kaj pestoj kaj malbonaj spiritoj; kaj al multaj blinduloj li
redonis vidpovon.
22 Kaj li respondis kaj diris al ili: Iru kaj
sciigu Johanon pri tio, kion vi vidis kaj adis: blinduloj vidas,
lamuloj maras, lepruloj estas purigitaj, kaj surduloj adas,
mortintoj levias, al malriuloj evangelio estas predikata.
23
Kaj felia estas iu, kiu ne falpuias pro mi.
24 Kaj kiam la senditoj de Johano foriris, li komencis paroli al
la homamasoj pri Johano: Kion vi eliris en la dezerton, por
rigardi? u junkon skuatan de la vento?
25 Sed kion vi eliris,
por vidi? u homon per mola vestaro vestitan? Jen tiuj, kiuj
portas luksan vestaron kaj delikate vivadas, trovias en domoj de
reoj.
26 Sed kion vi eliris, por vidi? u profeton? Jes, mi
diras al vi, kaj multe pli ol profeton.
27 ar li estas tiu, pri
kiu estas skribite:
Jen Mi sendos Mian anelon anta via vizao, Kaj li preparos anta vi vian vojon.
28 Mi diras al vi: Inter naskitoj de virinoj estas neniu pli
granda ol Johano; tamen tiu, kiu estas nur malgranda en la regno
de Dio, estas pli granda ol li.
29 Kaj la tuta popolo kaj la
impostistoj, adinte, pravigis Dion, ar ili ricevis la bapton de
Johano.
30 Sed la Fariseoj kaj la leistoj rifuzis por si la
intencon de Dio, ar ili ne estis baptitaj de li.
31 Al kio do mi
komparos la homojn de i tiu generacio? kaj al kio ili similas?
32 Ili similas al infanoj, kiuj sidas sur la placo kaj vokas unu
al alia, dirante: Ni flutis al vi, kaj vi ne dancis; ni lamentis,
kaj vi ne ploris.
33 ar Johano, la Baptisto, venis, nek manante
panon nek trinkante vinon; kaj vi diras: Li havas demonon.
34 La
Filo de homo venis, manante kaj trinkante; kaj vi diras: Jen
manegulo kaj vindrinkulo, amiko de impostistoj kaj pekuloj!
35
Kaj la saeco estas pravigita de iuj siaj infanoj.
36 Kaj unu el la Fariseoj petis lin, ke li manu kun li. Kaj li
eniris en la domon de la Fariseo, kaj sidiis e mano.
37 Kaj
jen estis en la urbo virino pekulino; kaj kiam i eksciis, ke
Jesuo sidas e mano en la domo de la Fariseo, i alportis
alabastran vazon da mirao,
38 kaj starante malantae e liaj
piedoj, plorante, i komencis priveri liajn piedojn per siaj
larmoj, kaj viis ilin per la haroj de sia kapo, kaj kisadis
liajn piedojn, kaj miris ilin per la mirao.
39 Kaj kiam la
Fariseo, kiu lin invitis, tion vidis, li parolis en si, dirante:
i tiu, se li estus profeto, ja scius, kiu kaj kia virino lin
tuas, ke i estas pekulino.
40 Kaj responde Jesuo diris al li:
Simon, mi havas ion diri al vi. Kaj li diris: Majstro, parolu.
41
Unu pruntedoninto havis du uldantojn; unu uldis kvincent
denarojn, kaj la alia kvindek.
42 Kiam ili havis nenion, per kio
pagi, li pardonis al amba la uldon. Kiu el ili do lin pli amos?
43 Simon responde diris: Tiu, mi supozas, al kiu li pardonis la
pli grandan uldon. Kaj li diris al li: Vi prave juis.
44 Kaj
sin turnante al la virino, li diris al Simon: u vi vidas i tiun
virinon? Mi eniris en vian domon, vi ne donis al mi akvon por la
piedoj; sed i priveris miajn piedojn per siaj larmoj kaj viis
ilin per siaj haroj.
45 Vi ne donis al mi kison; sed i, de la
tempo, kiam mi eniris, ne esis kisadi miajn piedojn.
46 Vi ne
miris mian kapon per oleo; sed i miris miajn piedojn per
mirao.
47 Pro tio mi diras al vi: iaj pekoj, kiuj estas
multaj, estas pardonitaj; ar i multe amis; sed al kiu malmulto
estas pardonita, tiu malmulte amas.
48 Kaj li diris al i: Viaj
pekoj estas pardonitaj.
49 Kaj tiuj, kiuj sidis e mano kun li,
komencis diri inter si: Kiu estas i tiu, kiu e pardonas pekojn?
50 Kaj li diris al la virino: Via fido vin savis; iru en pacon.
1 Kaj post ne longe li vojiradis tra urboj kaj vilaoj,
predikante kaj alportante la evangelion de la regno de Dio, kaj
kun li la dek du,
2 kaj iuj virinoj, kiuj estis resanigitaj je
malbonaj spiritoj kaj malsanoj: Maria, kiu estis nomata
Magdalena, el kiu eliris sep demonoj,
3 kaj Joana, edzino de
uzas, la ambelano de Herodo, kaj Susana, kaj multaj aliaj, kiuj
faris al ili helpan servadon per sia havo.
4 Kaj kiam granda homamaso kolektiis, kaj homoj el iu urbo
venis al li, li diris per parabolo:
5 La semisto eliris, por semi
sian semon; kaj dum li semis, iuj semoj falis apud la vojo kaj
estis piedpremitaj, kaj la birdoj de la ielo formanis ilin.
6
Kaj aliaj falis sur tonan lokon, kaj kreskinte, velkis, ar ili
ne havis malsekaon.
7 Kaj aliaj falis meze inter dornojn; kaj la
dornoj kunkreskis, kaj sufokis ilin.
8 Kaj aliaj falis en la
bonan teron, kaj kreskinte, produktis frukton centoble. Dirinte
tion, li kriis: Kiu havas orelojn por adi, tiu adu.
9 Kaj liaj disiploj demandis al li, kia estas i tiu parabolo.
10 Kaj li diris: Al vi estas donite scii la misterojn de la regno
de Dio; sed al la aliaj per paraboloj, por ke, vidante, ili ne
rimarku, kaj adante, ili ne komprenu.
11 La parabolo estas jena:
La semo estas la vorto de Dio.
12 Kaj la falintaj apud la vojo
estas tiuj, kiuj adis; tiam venas la diablo, kaj forprenas la
vorton el ilia koro, por ke ili ne kredu kaj ne estu savitaj.
13
Kaj la falintaj sur la tonan lokon estas tiuj, kiuj, adinte,
kun ojo akceptas la vorton; sed ili ne havas radikon, kaj kredas
nur portempe, kaj en tempo de tento ili defalas.
14 Kaj tio, kio
falis inter dornojn, estas tiuj, kiuj adis, kaj dum sia irado
sufokias per zorgoj kaj rio kaj plezuroj de la vivo, kaj ne
perfektigas frukton.
15 Kaj tio, kio falis en la bonan teron,
estas tiuj, kiuj en bela kaj bona koro, adinte la vorton,
konservas in, kaj kun pacienco donas frukton.
16 Kaj ekbruliginte lampon, oni ne kovras in per vazo, a
forovas in sub liton; sed metas in sur lampingon, por ke la
enirantoj povu vidi la lumon.
17 ar estas kaita nenio, kio ne
malkaios; kaj ne estas io sekreta, kio ne konios kaj klare
elmontrios.
18 Atentu do, kiamaniere vi adas; ar kiu ajn
havas, al tiu estos donite; kaj kiu ajn ne havas, de tiu estos
forprenita e tio, kion li ajne havas.
19 Kaj alvenis al li lia patrino kaj liaj fratoj, kaj ili ne
povis lin atingi pro la homamaso.
20 Kaj oni sciigis lin: Via
patrino kaj viaj fratoj staras ekstere, kaj deziras vin vidi.
21
Sed respondante, li diris al ili: Mia patrino kaj miaj fratoj
estas tiuj, kiuj adas la vorton de Dio, kaj in plenumas.
22 Kaj en unu el tiuj tagoj eniris en ipeton li kaj liaj
disiploj; kaj li diris al ili: Ni transiru al la alia bordo de
la lago; kaj ili surmariis.
23 Sed dum ili veturis, li
endormiis; kaj falis ventego sur la lagon; kaj ili tute pleniis
de akvo, kaj estis en danero.
24 Kaj ili venis al li, kaj vekis
lin, dirante: Estro, estro, ni pereas. Kaj li leviis, kaj
admonis la venton kaj la furiozon de la akvo; kaj ili esiis,
kaj fariis sereno.
25 Kaj li diris al ili: Kie estas via fido?
Kaj ili timis kaj miris, dirante unu al la alia: Kiu do estas i
tiu? ar li ordonas e al la ventoj kaj al la akvo, kaj ili obeas
al li.
26 Kaj ili ipveturis al la lando de la Gerasenoj, kiu estas
kontra Galileo.
27 Kaj kiam li surbordiis, renkontis lin el la
urbo viro, havanta demonojn; kaj jam de longe li ne portis
vestojn, kaj lois ne en domo, sed en la tomboj.
28 Kaj vidinte
Jesuon, li ekkriis kaj falis anta li, kaj latvoe diris: Kio
estas inter mi kaj vi, ho Jesuo, Filo de Dio Plejalta? mi petas
vin, ne turmento min.
29 ar li ordonis al la malpura spirito
eliri el la homo. ar i ofte kaptis lin, kaj li estis sub
gardantaro, kaj ligita per enoj kaj katenoj; kaj disrompinte la
ligilojn, li estis peladata de la demono en la dezertojn.
30 Kaj
Jesuo demandis lin: Kia estas via nomo? Kaj li diris: Legio; ar
multaj demonoj eniris en lin.
31 Kaj ili petegis lin, ke li ne
ordonu al ili foriri en la abismon.
32 Kaj estis tie granda grego
da porkoj, patiantaj sur la monto; kaj ili petegis lin, ke li
permesu al ili eniri en la porkojn. Kaj li tion permesis al ili.
33 Kaj elirinte el la viro, la demonoj eniris en la porkojn; kaj
la grego kuris de la krutao en la lagon, kaj sufokiis.
34 Kaj
kiam iliaj patistoj vidis la okazintaon, ili forkuris, kaj
rakontis in en la urbo kaj en la kamparo.
35 Kaj oni eliris por
vidi, kio okazis; kaj ili venis al Jesuo, kaj trovis la viron, el
kiu eliris la demonoj, sidanta, vestita kaj en sana prudento, e
la piedoj de Jesuo, kaj ili timis.
36 Kaj la vidintoj rakontis al
ili, kiamaniere la demonhavinto saniis.
37 Kaj la tuta homamaso,
el la irkaao de la Gerasenoj, petis lin foriri de ili; ar ili
estis tenataj de granda timo; kaj li eniris en ipeton kaj
returne veturis.
38 Sed la viro, el kiu eliris la demonoj, petis
lin, ke li povu esti kun li; sed li forsendis lin, dirante:
39
Reiru al via domo, kaj rakontu ion, kion Dio faris por vi. Kaj
li foriris, famigante tra la tuta urbo ion, kion Jesuo faris por
li.
40 Kaj kiam Jesuo revenis, la homamaso bonvenigis lin, ar iuj
atendis lin.
41 Kaj jen venis viro, nomata Jairos, kaj li estis
sinagogestro; kaj li sin etis anta la piedojn de Jesuo, kaj
petegis lin, ke li venu en lian domon;
42 ar li havis unu solan
filinon, proksimume dekdujaran, kaj i estis mortanta. Kaj dum li
iris, la homamaso irkapremis lin.
43 Kaj virino, kiu jam dek du jarojn havis sangofluon, kaj
elspezis sian tutan havon por kuracistoj, kaj ne povis esti
resanigita de iu,
44 venis malanta lin, kaj tuis la randon de
lia vestao; kaj tuj ia sangofluo esiis.
45 Kaj Jesuo diris:
Kiu min tuis? Kaj kiam iuj neis, Petro diris: Estro, la
homamaso irkaas kaj premas vin.
46 Sed Jesuo diris: Iu min
tuis; ar mi sentis, ke de mi eliris potenco.
47 Kaj kiam la
virino ekvidis, ke i ne estas kaita, i venis tremanta, kaj,
sin etante anta lin, sciigis anta la tuta popolo, pro kia
motivo i tuis lin, kaj kiel i estas tuj sanigita.
48 Kaj li
diris al i: Filino, via fido vin savis; iru en pacon.
49 Dum li ankora parolis, jen iu venis de la domo de la
sinagogestro, dirante: Via filino jam mortis; ne enu la
instruiston.
50 Sed Jesuo, adinte tion, respondis al li: Ne
timu; nur kredu, kaj i estos savita.
51 Kaj kiam li venis al la
domo, li permesis al neniu eniri kun li, krom Petro kaj Johano
kaj Jakobo kaj la patro kaj la patrino de la knabino.
52 Kaj iuj
ploris kaj emis pro i; sed li diris: Ne ploru; ar i ne
mortis, sed dormas.
53 Kaj ili mokridis lin, sciante, ke i
mortis.
54 Sed li, preninte ian manon, vokis in, dirante:
Knabino, leviu.
55 Kaj ia spirito revenis, kaj i tuj stariis;
kaj li ordonis, ke oni donu al i mani.
56 Kaj iaj gepatroj
estis mirigitaj; sed li ordonis, ke ili diru al neniu tion, kio
estis farita.
1 Kaj li kunvokis la dek du, kaj donis al ili potencon kaj
atoritaton super iuj demonoj, kaj por forigi malsanojn.
2 Kaj
li forsendis ilin, por prediki la regnon de Dio, kaj por sanigi
la malsanulojn.
3 Kaj li diris al ili: Portu nenion por la vojo--
nek bastonon, nek saketon, nek panon, nek monon; kaj ne havu du
tunikojn.
4 Kaj en kiun ajn domon vi eniros, tie lou, kaj el tie
ekvojau.
5 Kaj se ie oni vin ne akceptos, tiam, forirante el tiu
urbo, deskuu la polvon de viaj piedoj, por atesto kontra ili.
6
Kaj ili, foririnte, trairis la vilaojn, ie predikante la
evangelion kaj sanigante.
7 Kaj la tetraro Herodo adis pri io, kio fariis; kaj li
embarasiis, ar iuj diris, ke Johano leviis el la mortintoj;
8
kaj aliaj, ke Elija aperis; kaj aliaj, ke unu el la antikvaj
profetoj releviis.
9 Kaj Herodo diris: Johanon mi senkapigis,
sed kiu estas i tiu, pri kiu mi adas tiajn aferojn? Kaj li
deziris vidi lin.
10 Kaj la apostoloj, reveninte, rakontis al li ion, kion ili
faris. Kaj li kondukis ilin, kaj foriris aparte al urbo, nomata
Betsaida.
11 Sed la homamaso, eksciinte tion, sekvis lin; kaj li
akceptis ilin, kaj parolis al ili pri la regno de Dio, kaj tiujn,
kiuj bezonis kuracon, li resanigis.
12 Kaj ekvesperiis; kaj la
dek du, alveninte, diris al li: Forsendu la homamason, por ke ili
iru en la irkaajn vilaojn kaj kampojn, por trovi ripozejojn
kaj nutraon; ar i tie ni estas en dezerta loko.
13 Sed li
diris al ili: Vi donu al ili mani. Kaj ili diris: Ni havas ne
pli ol kvin panojn kaj du fiojn, se ni ne irus kaj aetus
manaon por i tiu tuta homomulto.
14 ar eestis proksimume
kvin mil viroj. Kaj li diris al siaj disiploj: Sidigu ilin en
aroj, po proksimume kvindek.
15 Kaj tion ili faris, kaj sidigis
iujn.
16 Kaj li prenis la kvin panojn kaj la du fiojn, kaj
suprenrigardinte al la ielo, li ilin benis kaj dispecigis, kaj
donis al la disiploj, por meti anta la homamason.
17 Kaj ili
manis, kaj iuj satiis; kaj oni kolektis da postrestintaj
fragmentoj dek du korbojn.
18 Kaj dum li preis en soleco, la disiploj estis kun li; kaj li
demandis ilin, dirante: Kiu, diras la popolo, ke mi estas?
19 Kaj
ili responde diris: La iuj Johano, la Baptisto; sed la aliaj:
Elija; kaj la aliaj, ke unu el la antikvaj profetoj releviis.
20 Sed li diris al ili: Sed vi--kiu vi diras, ke mi estas? Kaj
Petro responde diris: La Kristo de Dio.
21 Sed li per severa
ordono admonis, ke ili diru i tion al neniu;
22 dirante: La Filo
de homo devas multe suferi, kaj esti rifuzita de la pliauloj kaj
efpastroj kaj skribistoj, kaj esti mortigita, kaj la trian tagon
relevii.
23 Kaj li diris al iuj: Se iu volas veni post mi, li
abnegaciu sin, kaj levu sian krucon iutage, kaj sekvu min.
24
ar kiu volos savi sian animon, tiu in perdos; sed kiu perdos
sian animon pro mi, tiu in savos.
25 ar kiel profitus homo, se
li gajnus la tutan mondon kaj sin perdus a pereigus?
26 ar kiu
hontos pri mi kaj pri miaj paroloj, pri tiu hontos la Filo de
homo, kiam li venos en sia gloro, kaj la gloro de la Patro kaj de
la sanktaj aneloj.
27 Sed mi diras al vi certe: Inter la i tie
starantaj estas iuj, kiuj neniel gustumos morton, anta ol ili
vidos la regnon de Dio.
28 Kaj pasis post tiuj diroj irka ok tagoj, kaj li prenis kun
si Petron kaj Johanon kaj Jakobon, kaj supreniris sur la monton,
por prei.
29 Kaj dum li preis, la aspekto de lia vizao
aliiis, kaj lia vestaro fariis blanka kaj fulme brilanta.
30
Kaj jen interparolis kun li du viroj, kiuj estis Moseo kaj Elija,
31 kiuj montriis en gloro, kaj parolis pri lia foriro, kiun li
estis plenumonta en Jerusalem.
32 Sed Petro, kaj tiuj, kiuj estis
kun li, estis subpremataj de dormo; sed vekiinte, ili vidis lian
gloron, kaj la du virojn, kiuj staris kun li.
33 Kaj dum ili
foriris de li, Petro diris al Jesuo: Estro, estas bone por ni
esti i tie; kaj ni faru tri labojn: unu por vi, kaj unu por
Moseo, kaj unu por Elija; li ne sciis, kion li diras.
34 Kaj dum
li tion diris, nubo venis kaj superombris ilin; kaj ili timis,
kiam ili eniris en la nubon.
35 Kaj el la nubo venis voo,
diranta: i tiu estas Mia Filo, Mia elektito; lin askultu.
36
Kaj dum la voo ankora sonis, Jesuo troviis sola. Kaj ili
silentis, kaj al neniu en tiuj tagoj rakontis ion, kion ili
vidis.
37 Kaj la sekvantan tagon, post kiam ili malsupreniris de la
monto, granda homamaso renkontis lin.
38 Kaj jen unu viro el la
homamaso ekkriis, dirante: Majstro, mi petegas vin rigardi mian
filon, ar li estas mia sola infano;
39 kaj jen spirito kaptas
lin, kaj subite li ekkrias, kaj i konvulsiigas lin kun bua
amo, kaj malfacile lasas lin, kontuzinte lin.
40 Kaj mi petis
viajn disiplojn, ke ili elpelu in; sed ili ne povis.
41 Kaj
Jesuo respondis kaj diris: Ho senfida kaj perversa generacio, is
kiam mi estos kun vi kaj vin toleros? venigu i tien vian filon.
42 Kaj dum li venis, la demono lin etis sur la teron kaj lin
konvulsiigis. Sed Jesuo severe admonis la malpuran spiriton, kaj
sanigis la knabon kaj redonis lin al la patro.
43 Kaj iuj
miregis pro la majesto de Dio.
Sed dum iuj miris pri io, kion li faris, li diris al siaj
disiploj:
44 Penetrigu i tiujn vortojn en viajn orelojn: ar la
Filo de homo estos transdonita en la manojn de homoj.
45 Sed ili
ne komprenis tiun diron, kaj i estis kaita for de ili, por ke
ili ne sciu ian signifon; kaj ili timis demandi al li pri tiu
diro.
46 Kaj komenciis diskutado inter ili pri tio, kiu el ili estos
la plej granda.
47 Sed Jesuo, vidinte la diskutadon de iliaj
koroj, prenis infanon, kaj starigis lin apud si,
48 kaj diris al
ili: Kiu akceptos i tiun infanon en mia nomo, tiu min akceptas;
kaj kiu min akceptos, tiu akceptas Tiun, kiu min sendis; ar kiu
estas plej malgranda inter vi iuj, tiu estas granda.
49 Kaj Johano respondis kaj diris: Estro, ni vidis iun elpelantan
demonojn en via nomo; kaj ni malpermesis lin, ar li ne sekvas
kun ni.
50 Sed Jesuo diris al li: Ne malpermesu; ar tiu, kiu ne
estas kontra vi, estas por vi.
51 Kaj kiam la tagoj maturiis por lia suprenakcepto, li firmigis
sian vizaon, por iri al Jerusalem,
52 kaj sendis senditojn anta
sia vizao; kaj ili iris, kaj eniris en vilaon de la Samarianoj,
por pretigi por li.
53 Kaj tiuj lin ne akceptis, ar lia vizao
estis direktata al Jerusalem.
54 Kaj liaj disiploj Jakobo kaj
Johano, tion vidinte, diris: Sinjoro, u vi volas, ke ni ordonu
fajron malsuprenveni el la ielo kaj ekstermi ilin?
55 Sed li sin
turnis kaj admonis ilin; kaj li diris: Vi mem ne scias, la kia
spirito vi estas.
56 ar la Filo de homo venis, ne por pereigi
animojn de homoj, sed por savi. Kaj ili iris en alian vilaon.
57 Kaj dum ili vojais, sur la vojo iu diris al li: Mi vin
sekvos, kien ajn vi iros.
58 Kaj Jesuo diris al li: La vulpoj
havas kavojn, kaj la birdoj de la ielo havas ripozejojn; sed la
Filo de homo ne havas, kie kuigi sian kapon.
59 Kaj li diris al
alia: Sekvu min. Sed li diris: Sinjoro, permesu al mi unue iri
kaj enterigi mian patron.
60 Sed li diris al li: Lasu la
mortintojn enterigi siajn mortintojn; sed vi iru kaj proklamu la
regnon de Dio.
61 Kaj ankora alia diris: Mi vin sekvos, Sinjoro;
sed unue permesu al mi adiai tiujn, kiuj estas en mia domo.
62
Sed Jesuo diris al li: Neniu, metinte sian manon al la plugilo
kaj rigardante malantaen, tagas por la regno de Dio.
1 Kaj post tio la Sinjoro elektis sepdek aliajn, kaj ilin
forsendis duope anta sia vizao en iun urbon kaj iun lokon,
kien li mem estis venonta.
2 Kaj li diris al ili: La rikolto
estas granda, sed la laborantoj estas malmultaj; petu do la
Estron de la rikolto, ke Li sendu laborantojn en Sian rikolton.
3
Iru; jen mi sendas vin kiel afidojn meze de lupoj.
4 Ne portu
monujon, nek saketon, nek uojn; kaj salutu neniun sur la vojo.
5
Kaj en kiun ajn domon vi eniros, unue diru: Paco al i tiu domo.
6 Kaj se tie estos filo de paco, via paco restos sur li; sed se
ne, i revenos al vi.
7 Kaj en tiu sama domo restu, manante kaj
trinkante tion, kion ili havas; ar la laboranto meritas sian
salajron. Ne transiru de domo en domon.
8 Kaj en kiun ajn urbon
vi eniros, kaj oni vin akceptos, manu tion, kion oni metos anta
vin;
9 kaj sanigu la tieajn malsanulojn, kaj diru al ili: La
regno de Dio alproksimiis al vi.
10 Sed en kiun ajn urbon vi
eniros, kaj oni ne akceptos vin, eliru sur iajn stratojn, kaj
diru:
11 E la polvon de via urbo, kiu sin tenas al niaj piedoj,
ni devias kontra vin; tamen sciu, ke la regno de Dio
alproksimiis al vi.
12 Mi diras al vi: Estos pli elporteble en
tiu tago por Sodom, ol por tiu urbo.
13 Ve al vi, orazin! ve al
vi, Betsaida! ar se en Tiro kaj Cidon estus faritaj tiuj
potencaj faroj, kiuj fariis en vi, ili jam anta longe pentus,
sidante en sakao kaj cindro.
14 Tamen estos pli elporteble por
Tiro kaj Cidon en la juado, ol por vi.
15 Kaj vi, Kapernaum, u
vi estos altigita is la ielo? vi ja malsupreniros is Hades.
16
Kiu vin askultas, tiu min askultas; kiu vin malatas, tiu min
malatas; kaj kiu min malatas, tiu malatas Tiun, kiu min
sendis.
17 Kaj la sepdek revenis kun ojo, dirante: Sinjoro, e la
demonoj submetias al ni per via nomo.
18 Kaj li diris al ili: Mi
vidis Satanon falanta de la ielo, kiel fulmo.
19 Jen mi donis al
vi atoritaton piedpai sur serpentoj kaj skorpioj, kaj sur la
tuta potenco de la malamiko; kaj nenio iel vin difektos.
20 Tamen
ne oju pri tio, ke la spiritoj submetiis al vi; sed oju, ke
viaj nomoj estas skribitaj en la ielo.
21 En tiu sama horo li ojis en la Sankta Spirito, kaj diris: Mi
Vin gloras, ho Patro, Estro de la ielo kaj la tero, ke Vi kais
i tion for de sauloj kaj prudentuloj, kaj malkais al
infanetoj; jes, Patro, ar al Vi tio bone plais.
22 io estas
transdonita al mi de mia Patro; kaj neniu scias, kiu estas la
Filo, krom la Patro; nek kiu estas la Patro, krom la Filo, kaj
tiu, al kiu la Filo volas malkai Lin.
23 Kaj sin turninte al la
disiploj, li flanke diris: Feliaj estas la okuloj, kiuj vidas
tion, kion vi vidas;
24 ar mi diras al vi, ke multaj profetoj
kaj reoj deziris vidi tion, kion vi vidas, kaj ili ne vidis; kaj
adi tion, kion vi adas, kaj ili ne adis.
25 Kaj jen unu leisto stariis, kaj tentis lin, dirante:
Majstro, kion mi faru, por heredi eternan vivon?
26 Kaj li diris
al li: Kio estas skribita en la leo? kiel vi legas?
27 Kaj li
responde diris: Amu la Eternulon, vian Dion, per via tuta koro
kaj per via tuta animo kaj per via tuta forto kaj per via tuta
menso, kaj vian proksimulon kiel vin mem.
28 Kaj li diris al li:
Vi prave respondis; tion faru, kaj vi vivos.
29 Sed li, dezirante
pravigi sin, diris al Jesuo: Kaj kiu estas mia proksimulo?
30
Jesuo respondis kaj diris: Unu homo malsupreniris de Jerusalem al
Jerio; kaj li falis en la manojn de rabistoj, kiuj lin
senvestigis kaj batis, kaj foriris, lasante lin duone senviva.
31
Kaj la okazo unu pastro malsupreniris la saman vojon; kaj lin
vidinte, li preterpasis aliflanke.
32 Kaj tiel same unu Levido,
veninte al la loko kaj lin vidinte, preterpasis aliflanke.
33 Sed
unu Samariano, vojaante, alvenis tien, kie li estis, kaj lin
ekvidinte, li kortuiis,
34 kaj alproksimiis, kaj bandais
liajn vundojn, kaj surveris oleon kaj vinon; kaj li metis lin
sur sian beston, kaj kondukis lin al gastejo, kaj zorgis pri li.
35 Kaj la morgaan tagon li elprenis du denarojn kaj donis ilin
al la gastejestro, kaj diris: Zorgu pri li, kaj kion pli vi
elspezos, mi tion repagos al vi, kiam mi revenos.
36 Kiu el tiuj
tri, la via opinio, sin montris proksimulo de tiu, kiu falis en
la manojn de la rabistoj?
37 Kaj li diris: Tiu, kiu faris al li
kompaton. Kaj Jesuo diris al li: Iru vi, kaj faru tion saman.
38 Kaj dum ili vojais, li eniris en unu vilaon; kaj virino,
nomata Marta, akceptis lin en sian domon.
39 Kaj i havis
fratinon, nomatan Maria, kaj i tiu sidis apud la piedoj de la
Sinjoro, kaj askultis lian parolon.
40 Sed Marta estis distrata
pro multo da servado; kaj i alproksimiis, kaj diris: Sinjoro,
u vi ne zorgas pri tio, ke mia fratino lasis al mi servi sola?
diru do al i, ke i min helpu.
41 Sed la Sinjoro respondis kaj
diris al i: Marta, Marta, vi zorgas kaj klopodadas pri multaj
aferoj;
42 sed unu afero estas necesa; kaj Maria elektis la bonan
parton, kiu ne estos prenita for de i.
1 Kaj li preis en iu loko; kaj kiam li esis prei, unu el liaj
disiploj diris al li: Sinjoro, instruu nin prei, kiel anka
Johano instruis siajn disiplojn.
2 Kaj li diris al ili: Kiam vi
preas, diru: Patro, Estu sanktigita Via nomo. Venu Via regno.
3
Donu al ni tagon post tago nian iutagan panon.
4 Kaj pardonu al
ni niajn pekojn, ar ni anka pardonas al iu, kiu uldas al ni.
Kaj ne konduku nin en tenton.
5 Kaj li diris al ili: Kiu el vi havos amikon, kaj iros al li
noktomeze, kaj diros al li: Amiko, pruntu al mi tri panojn;
6 ar
amiko mia venis al mi post vojao, kaj mi ne havas, kion meti
anta lin;
7 kaj tiu de interne respondos kaj diros: Ne enu min;
la pordo estas jam fermita, kaj miaj infanoj kun mi estas en
lito; mi ne povas min levi kaj doni al vi?
8 Mi diras al vi:
Kvankam li ne volos pro sia amikeco al li levii kaj doni al li,
tamen, pro i ties persisteco li levios kaj donos al li tiom,
kiom li bezonas.
9 Kaj mi diras al vi: Petu, kaj al vi estos
donite; seru, kaj vi trovos; frapu, kaj al vi estos malfermite.
10 ar iu petanto ricevas; kaj la seranto trovas; kaj al la
frapanto estos malfermite.
11 Kaj de kiu el vi, kiu estas patro,
filo petos panon, kaj li donos al li tonon? a se li petas
fion, u li anstata fio donos al li serpenton?
12 A se li
petos ovon, u li donos al li skorpion?
13 Se vi do, estante
malbonaj, scias doni bonajn donacojn al viaj infanoj, des pli via
Patro iela donos la Sanktan Spiriton al tiuj, kiuj petos al Li.
14 Kaj li estis elpelanta demonon, kiu estis muta. Kaj kiam la
demono eliris, la mutulo parolis; kaj la homamaso miregis.
15 Sed
iuj el ili diris: Per Baal-Zebub, la estro de la demonoj, li
elpelas demonojn.
16 Kaj aliaj, tentante lin, postulis de li
signon el la ielo.
17 Sed li, sciante iliajn pensojn, diris al
ili: iu regno, dividita kontra si, dezertias; kaj domo,
dividita kontra domo, falas.
18 Kaj se anka Satano dividias
kontra si, kiel staros lia regno? ar vi diras, ke per Baal-
Zebub mi elpelas demonojn.
19 Kaj se per Baal-Zebub mi elpelas
demonojn, per kiu viaj filoj ilin elpelas? tial ili estos viaj
juantoj.
20 Sed se per la fingro de Dio mi elpelas demonojn,
tiam la regno de Dio jam venis sur vin.
21 Kiam fortulo plene
armita gardas sian palacon, en paco estas liaj posedaoj;
22 sed
kiam venas iu pli forta ol li kaj venkos lin, li forprenas lian
plenarmilaron, al kiu li fidis, kaj disdonas lian havon.
23 Kiu
ne estas kun mi, tiu estas kontra mi; kaj kiu ne kolektas kun
mi, tiu disetas.
24 Kiam la malpura spirito eliris el homo, i
trairas tra senakvaj lokoj, serante ripozon; kaj ne trovante
in, diras: Mi reiros al mia domo, el kie mi eliris.
25 Kaj
alveninte, i trovas in balaita kaj ornamita.
26 Tiam i iras
kaj alprenas al si sep aliajn spiritojn pli malbonajn ol i mem,
kaj ili, enirinte, loas tie; kaj la fina stato de tiu homo
farias pli malbona, ol la unua.
27 Kaj dum li i tion parolis, unu virino el la homamaso levis
sian voon, kaj diris al li: Feliaj estas la ventro, kiu naskis
vin, kaj la mamoj, kiujn vi suis.
28 Sed li diris: Sed pli
uste, feliaj estas tiuj, kiuj adas la vorton de Dio kaj
observas in.
29 Kaj kiam la homamaso kolektiis al li, li ekparolis, dirante:
i tiu generacio estas malbona generacio; i seras signon, kaj
signo ne estos donita al i, krom la signo de Jona.
30 ar kiel
Jona estis signo por la Nineveanoj, tiel anka estos la Filo de
homo por i tiu generacio.
31 La reino de la sudo levios en la
juado kun la viroj de i tiu generacio, kaj ilin kondamnos; ar
i venis el la finoj de la tero, por askulti la saon de
Salomono; kaj jen iu pli granda ol Salomono estas i tie.
32
Viroj Nineveanoj staros en la juado kun i tiu generacio, kaj
in kondamnos; ar ili pentis pro la predikado de Jona; kaj jen
iu pli granda ol Jona estas i tie.
33 Kiam oni ekbruligis lampon, oni metas in ne en kaejon, nek
sub grenmezurilon, sed sur la lampingon, por ke la enirantoj povu
vidi la lumon.
34 La lampo de via korpo estas via okulo; kiam via
okulo estas sendifekta, via tuta korpo estas luma; sed kiam i
estas malbona, via korpo anka estas malluma.
35 Tial viglu, ke
la lumo, kiu estas en vi, ne estu mallumo.
36 Tial, se via tuta
korpo estas luma, havante nenian malluman parton, i estos tute
lumplena, kiel kiam la lampo lumas al vi per sia brilo.
37 Kaj dum li parolis, unu Fariseo invitis lin matenmani kun li;
kaj li eniris kaj sidiis.
38 Kaj la Fariseo, ekvidinte, miris,
ke li ne lavis sin anta la matenmano.
39 Kaj la Sinjoro diris
al li: Vi Fariseoj purigas la eksteron de kaliko kaj plado, sed
via interno estas plena de rabado kaj malvirto.
40 Malsauloj! u
Tiu, kiu faris la eksteron, ne faris anka la internon?
41 Tamen,
uzu por almozo la internaojn, kaj jen io estas al vi pura.
42 Sed ve al vi, Fariseoj! ar vi pagas dekonaojn de mento kaj
ruto kaj iu vegetao, kaj preterlasas juon kaj amon al Dio; i
tion vi devus fari, kaj tion ne preterlasi.
43 Ve al vi,
Fariseoj! ar vi amas la efseojn en la sinagogoj, kaj la
salutojn sur la placoj.
44 Ve al vi! ar vi similas tombojn ne
vidatajn; kaj la homoj, kiuj iras super ili, ne scias.
45 Kaj unu el la leistoj responde diris al li: Majstro, dirante
i tion, vi anka nin riproas.
46 Kaj li diris: Ve anka al vi,
leistoj! ar vi aras homojn per aroj malfacile porteblaj,
kaj vi mem ne tuas e per unu el viaj fingroj la arojn.
47 Ve
al vi! ar vi konstruas la tombojn de la profetoj, kiujn viaj
patroj mortigis.
48 Tial vi estas atestantoj, kaj konsentas al la
faroj de viaj patroj; ar ili mortigis ilin, kaj vi konstruas la
tombojn.
49 Tial anka diris la sao de Dio: Mi sendos al ili
profetojn kaj apostolojn, kaj iujn el tiuj ili mortigos kaj
persekutos;
50 por ke la sango de iuj profetoj, kiu estis
elverita de post la komenco de la mondo, estu postulita el i
tiu generacio,
51 de la sango de Habel is la sango de Zearja,
kiu pereis inter la altaro kaj la sankta domo; jes, mi diras al
vi: i estos postulita el i tiu generacio.
52 Ve al vi,
leistoj! ar vi forprenis la losilon de la scio; vi mem ne
eniris, kaj vi malhelpis la enirantajn.
53 Kaj kiam li eliris el tie, la skribistoj kaj la Fariseoj
atakis lin insiste, kaj instigis lin paroli pri multaj aferoj;
54
insidante kontra li, por kapti ion el lia buo.
1 Dume, kiam la miriadoj de la homamaso kunkolektiis tiel, ke
ili piedpremis unu la alian, li ekparolis al siaj disiploj,
dirante unue: Gardu vin kontra la fermentao de la Fariseoj, kiu
estas hipokriteco.
2 Sed estas nenio kovrita, kio ne estos
elmontrita; kaj nenio kaita, kio ne estos sciata.
3 Tial, kion
vi diris en la mallumo, tio estos adita en la lumo; kaj kion vi
parolis en orelon en internaj ambroj, tio estos proklamita sur
la tegmentoj.
4 Kaj mi diras al vi, miaj amikoj: Ne timu tiujn,
kiuj mortigas la korpon, kaj poste ne povas fari ion plu.
5 Sed
mi montros al vi, kiun vi devas timi: Timu Tiun, kiu, mortiginte,
plue havas atoritaton eneti en Gehenan; jes, mi diras al vi:
Tiun timu.
6 u oni ne vendas kvin paserojn por du asaroj? kaj e
unu el ili ne estas forgesita anta Dio.
7 Sed e la haroj de via
kapo estas iuj kalkulitaj. Ne timu; vi pli valoras ol multaj
paseroj.
8 Kaj mi diras al vi: iun, kiu konfesos min anta la
homoj, la Filo de homo anka konfesos anta la aneloj de Dio;
9
sed kiu malkonfesos min anta la homoj, tiu estos malkonfesita
anta la aneloj de Dio.
10 Kaj por iu, kiu parolos vorton
kontra la Filo de homo, estos pardono; sed por tiu, kiu
blasfemas kontra la Sankta Spirito, ne estos pardono.
11 Kaj
kiam oni kondukos vin anta la sinagogojn kaj regantojn kaj
atoritatulojn, ne zorgu, kiel a kion respondi, a kion diri;
12
ar la Sankta Spirito instruos al vi en tiu horo mem tion, kion
vi devas diri.
13 Kaj unu el la homamaso diris al li: Majstro, diru al mia
frato, ke li dividu kun mi la heredaon.
14 Sed li diris al li:
Ho viro, kiu starigis min super vi kiel juanton a dividanton?
15 Kaj li diris al ili: Zorgu, kaj gardu vin kontra ia avideco,
ar la vivo de homo ne konsistas en la abundeco de liaj
posedaoj.
16 Kaj li parolis al ili parabolon, dirante: La bieno
de unu riulo donis abunde;
17 kaj li konsideris, dirante: Kion
mi faru, ar mi ne havas lokon, kie mi povas amasigi miajn
fruktojn?
18 Kaj li diris: Jen kion mi faros: mi disbatos miajn
grenejojn kaj konstruos pli grandajn, kaj tie mi amasigos mian
grenon kaj miajn posedaojn.
19 Kaj mi diros al mia animo: Animo,
vi havas multajn posedaojn, provizitajn por multaj jaroj;
ripozu, manu, trinku, estu gaja.
20 Sed Dio diris al li: Ho
senprudentulo! i tiun nokton oni postulas de vi vian animon;
kies estos tio, kion vi preparis?
21 Tia estas tiu, kiu kolektas
por si trezoron, kaj ne estas ria rilate Dion.
22 Kaj li diris al siaj disiploj: Tial mi diras al vi: Ne zorgu
pri via vivo, kion vi manu; nek pri via korpo, kion vi surmetu.
23 ar la vivo estas pli ol nutrao, kaj la korpo pli ol vestao.
24 Pripensu la korvojn, ke ili ne semas, nek rikoltas, kaj ne
havas provizejon nek grenejon; kaj Dio nutras ilin; kiom pli vi
valoras, ol la birdoj!
25 Kaj kiu el vi per zorgado povas aldoni
unu ulnon al sia staturo?
26 Se do vi ne povas fari e la plej
malgrandan aferon, kial vi zorgas pri la ceteraj?
27 Pripensu la
liliojn, kiel ili kreskas; ili ne laboras, nek pinas; tamen mi
diras al vi: E Salomono en sia tuta gloro ne estis ornamita
tiel, kiel unu el i tiuj.
28 Sed se Dio tiel vestas la kampan
herbaon, kiu hodia ekzistas, kaj morga estos etata en fornon,
kiom pli certe Li vestos vin, ho malgrandfiduloj!
29 Kaj ne
seru, kion vi manos, kaj kion vi trinkos, kaj ne estu dubemaj.
30 ar pri io tio seras la nacioj de la mondo; sed via Patro
scias, ke vi tion bezonas.
31 Sed celu Lian regnon, kaj io tio
estos aldonita al vi.
32 Ne timu, malgranda grego; ar bone
plais al la Patro doni al vi la regnon.
33 Vendu viajn
posedaojn, kaj donu almozon; faru por vi monujojn, kiuj ne
farios malnovaj, trezoron ne mankontan en la ielo, kie telisto
ne alproksimias kaj tineo ne detruas.
34 ar kie estas via
trezoro, tie estos anka via koro.
35 Viaj lumboj estu zonitaj, kaj viaj lampoj estu brulantaj;
36
kaj vi mem estu similaj al viroj, kiuj atendas sian sinjoron,
kiam li revenos de la edzia festo; por ke ili tuj malfermu al
li, kiam li venos kaj frapos.
37 Feliaj estas tiuj servistoj,
kiujn la sinjoro, kiam li venos, trovos viglaj; vere mi diras al
vi, ke li sin zonos, kaj sidigos ilin por mani, kaj mem venos
kaj servos al ili.
38 Kaj se li alvenos nokte dum la dua
gardoparto, a dum la tria gardoparto, kaj tiel ilin trovos,
feliaj estas tiuj servistoj.
39 Sed sciu, ke se la domomastro
scius, je kioma horo la telisto venos, li maldormus kaj ne lasus
sian domon trafosii.
40 Vi anka estu pretaj, ar en tiu horo,
kiun vi ne pripensas, la Filo de homo venos.
41 Kaj Petro diris: Sinjoro, u vi parolas i tiun parabolon por
ni, a anka por iuj?
42 Kaj la Sinjoro diris: Kiu do estas la
fidela kaj saa administranto, kiun lia sinjoro starigos super
sia servantaro, por doni al ili ustatempe ilian porcion da
nutrao?
43 Felia estas tiu servisto, kiun lia sinjoro, veninte,
trovos aganta tiel.
44 Vere mi diras al vi, ke li starigos lin
super io, kion li havas.
45 Sed se tiu servisto diros en sia
koro: Mia sinjoro prokrastas sian alvenon; kaj komencos bati la
knabojn kaj la knabinojn, kaj manos kaj trinkos kaj ebriios,
46
la sinjoro de tiu servisto alvenos en tago, kiam li ne atendas,
kaj en horo, pri kiu li ne scias; kaj trane skuros lin, kaj
difinos por li parton kun la senfiduloj.
47 Kaj tiu servisto, kiu
sciis la volon de sia sinjoro, kaj nenion pretigis, nek faris la
lia volo, suferos multajn batojn;
48 sed tiu, kiu ne sciis, kaj
la siaj agoj meritis batojn, suferos malmultajn batojn. Kaj al
kiu multo estas donita, el tiu estos multo postulata; kaj al kiu
oni multon komisiis, el tiu oni des pli multon postulos.
49 Mi alvenis, por eti fajron sur la teron; kaj kion mi volas,
se jam i ekbrulis?
50 Sed mi havas bapton, per kiu esti baptita;
kaj kiel mi premias, is i estos plenumita!
51 u vi supozas,
ke mi alvenis, por doni pacon sur la tero? Mi diras al vi: Ne;
sed pli vere disigon;
52 ar de nun estos kvin el unu domo
disigitaj, tri kontra du, kaj du kontra tri.
53 Estos disigitaj
patro kontra filo, kaj filo kontra patro; patrino kontra
filino, kaj filino kontra patrino; bopatrino kontra bofilino,
kaj bofilino kontra bopatrino.
54 Kaj li diris al la homamasoj: Kiam vi vidas nubon leviantan
en la okcidento, vi tuj diras: Venos pluveto; kaj tiel farias.
55 Kaj kiam blovas la suda vento, vi diras: Estos varmego; kaj
tiel farias.
56 Ho hipokrituloj! vi scias esplori la aspekton de
la tero kaj de la ielo; sed kial vi ne scias esplori i tiun
tempon?
57 Kaj kial e per vi mem vi ne juas, kio estas justa?
58 ar dum vi iradas kun via kontraulo al la reganto, survoje
klopodu liberii de li; por ne lasi, ke li trenu vin al la
juisto, kaj la juisto vin transdonu al la oficisto de la
tribunalo, kaj la oficisto vin etu en malliberejon.
59 Mi diras
al vi: Vi neniel el tie eliros, is vi pagos la lastan lepton.
1 Kaj eestis en tiu sama tempo iuj, kiuj rakontis al li pri tiuj
Galileanoj, kies sangon Pilato miksis kun iliaj oferaoj.
2 Kaj
responde li diris al ili: u vi pensas, ke tiuj Galileanoj estis
pekuloj pli ol iuj Galileanoj, pro tio, ke ili tion suferis?
3
Mi diras al vi: Neniel; sed se vi ne pentos, vi iuj tiel same
pereos.
4 A pri tiuj dek ok, sur kiujn falis la turo en iloa
kaj ilin mortigis, u vi pensas, ke ili estis pekuloj pli ol iuj
homoj, kiuj lois en Jerusalem?
5 Neniel, mi diras al vi; sed se
vi ne pentos, vi iuj anka pereos.
6 Kaj li parolis la jenan parabolon: Unu viro havis figarbon,
plantitan en lia vinberardeno, kaj li venis, serante frukton
sur i, kaj ne trovis.
7 Kaj li diris al la vinberisto: Jen tri
jarojn mi venas, serante frukton sur i tiu figarbo, kaj mi ne
trovas; elhaku in; kial i senutiligas anka la teron?
8 Sed li
responde diris: Sinjoro, lasu in resti anka i tiun jaron, is
mi fosos irka i kaj metos sterkon;
9 kaj se i poste donos
frukton, bone; sed se ne, vi elhakos in.
10 Kaj li instruadis en unu el la sinagogoj en la sabato.
11 Kaj
jen virino, kiu dum dek ok jaroj havis spiriton de malforteco;
kaj i estis kunkurbita kaj neniel povis levii.
12 Kaj vidinte
in, Jesuo vokis in, kaj diris: Virino, vi estas liberigita el
via malforteco.
13 Kaj li metis sur in la manojn, kaj i tuj
rektiis kaj gloris Dion.
14 Kaj la sinagogestro, indignante, ke
Jesuo resanigis en la sabato, respondis kaj diris al la homamaso:
Ekzistas ses tagoj, en kiuj oni devas labori; en ili do venu, por
esti resanigitaj, kaj ne en la sabata tago.
15 Sed la Sinjoro
respondis al li kaj diris: Ho hipokrituloj! u ne iu el vi en la
sabato malligas sian bovon a sian azenon el la stalo, kaj
forkondukas in, por trinkigi?
16 Kaj u ne devis i tiu virino,
estante filino de Abraham, ligite de Satano jen dek ok jarojn,
esti malligita el i tiu kateno en la sabata tago?
17 Kaj kiam li
tion diris, iuj liaj kontrauloj hontiis; kaj la tuta homamaso
ojis pro iuj gloraj agoj, faritaj de li.
18 Kaj li diris: Al kio similas la regno de Dio? kaj al kio mi
in komparu?
19 i estas simila al sinapa semeto, kiun viro
prenis kaj etis en sian ardenon; kaj i kreskis kaj fariis
arbo; kaj la birdoj de la ielo lois en iaj branoj.
20 Poste
li diris: Al kio mi komparu la regnon de Dio?
21 i estas simila
al fermentao, kiun virino prenis kaj kais en tri mezuroj da
faruno, is la tuto fermentis.
22 Kaj li iris tra urboj kaj vilaoj, instruante kaj irante iam
pluen al Jerusalem.
23 Kaj iu diris al li: Sinjoro, u malmultaj
estas la savataj? Kaj li diris al ili:
24 Strebu eniri tra la
mallara pordo; ar multaj, mi diras al vi, deziros eniri kaj ne
povos.
25 Kiam la domomastro levios kaj losos la pordon, kaj vi
komencos stari ekstere kaj frapi sur la pordon, dirante: Sinjoro,
malfermu al ni; kaj li respondos kaj diros al vi: Mi ne scias, de
kie vi estas;
26 tiam vi ekparolos: Ni manis kaj trinkis anta
vi, kaj sur niaj stratoj vi instruadis;
27 kaj li parolos, kaj
diros al vi: Mi ne scias, de kie vi estas; foriru de mi, iuj
farantoj de maljusteco.
28 Tie estos la plorado kaj la grincado
de dentoj, kiam vi vidos Abrahamon kaj Isaakon kaj Jakobon kaj
iujn profetojn en la regno de Dio, kaj vin mem forpelitaj
eksteren.
29 Kaj oni venos el oriento kaj el okcidento, kaj el
nordo kaj el sudo, kaj sidios en la regno de Dio.
30 Kaj jen
estas lastaj, kiuj estos unuaj; kaj estas unuaj, kiuj estos
lastaj.
31 En tiu sama horo alvenis iuj Fariseoj, kaj diris al li: Eliru
kaj foriru de i tie, ar Herodo volas mortigi vin.
32 Kaj li
diris al ili: Iru, kaj diru al tiu vulpo: Jen mi elpelas demonojn
kaj faras sanigojn hodia kaj morga, kaj la trian tagon mi estos
perfektigita.
33 Sed mi devas iradi hodia kaj morga kaj
postmorga, ar ne povas esti, ke profeto pereos ekster
Jerusalem.
34 Ho Jerusalem, Jerusalem, kiu pereigas la profetojn
kaj tonmortigas tiujn, kiuj estas senditaj al i! kiom ofte mi
deziris kolekti viajn infanojn, kiel kokino kolektas sian idaron
sub la flugilojn, kaj vi ne volis!
35 Jen via domo estas lasita
al vi dezerta; kaj mi diras al vi: Vi min ne vidos, is vi diros:
Estu benata tiu, kiu venas en la nomo de la Eternulo.
1 Kaj kiam li eniris en sabato en la domon de unu reganto de la
Fariseoj, por mani panon, ili lin observis.
2 Kaj jen anta li
estis unu hidropsulo.
3 Kaj respondante, Jesuo parolis al la
leistoj kaj la Fariseoj, kaj diris: u estas permesate sanigi en
sabato, a ne?
4 Sed ili silentis. Kaj li prenis lin kaj sanigis
lin, kaj forliberigis lin.
5 Kaj li diris al ili: Kiu el vi havos
azenon a bovon, falintan en puton, kaj ne tuj eltiros in en
sabata tago?
6 Kaj ili ne povis respondi al tio.
7 Kaj li parolis parabolon al la invititoj, vidinte, kiel ili
elektas la efajn sidlokojn; li diris al ili:
8 Kiam vi estas
invitita de iu al edzia festo, ne sidiu en la efa loko, por ke
ne okazu, ke iu, pli honorinda ol vi, estas de li invitita;
9 kaj
tiu, kiu invitis vin kaj lin, venos, kaj diros al vi: Cedu lokon
al i tiu; kaj tiam vi komencos kun honto preni la lastan lokon.
10 Sed kiam vi estas invitita, iru kaj sidiu en la lasta loko;
kaj tiel, kiam venos tiu, kiu vin invitis, li diros al vi: Amiko,
iru pli alten; tiam vi havos honoron anta iuj, kiuj sidas kun
vi.
11 ar iu, kiu sin altigas, estos humiligita, kaj kiu sin
humiligas, tiu estos altigita.
12 Kaj li diris al tiu, kiu lin invitis: Kiam vi faras tagmanon
a vespermanon, ne voku viajn amikojn, nek viajn fratojn, nek
viajn parencojn, nek viajn riajn najbarojn, por ke ne okazu, ke
ili anka invitos vin, kaj vi ricevos rekompencon.
13 Sed kiam vi
faras festenon, invitu malriulojn, kriplulojn, lamulojn,
blindulojn;
14 kaj vi estos felia, ar ili ne povas rekompenci
vin, sed vi rekompencios en la relevio de la justuloj.
15 Kaj adinte tion, unu el la kunsidantoj diris al li: Felia
estas tiu, kiu manos panon en la regno de Dio.
16 Sed li diris
al li: Unu viro faris grandan vespermanon, kaj invitis multajn;
17 kaj en la horo de la festeno li elsendis sian serviston, por
diri al la invititoj: Venu, ar io estas jam preta.
18 Kaj iuj
tiel same komencis peti pri indulgo. La unua diris al li: Mi
aetis kampon, kaj mi nepre devas eliri, por in vidi; mi petas,
kalkulu al mi indulgon.
19 Alia diris: Mi aetis kvin jugojn da
bovoj, kaj mi iras, por ilin provi; mi petas, kalkulu al mi
indulgon.
20 Kaj alia diris: Mi edziis kun edzino, kaj tial mi
ne povas veni.
21 Kaj la servisto revenis, kaj rakontis tion al
sia mastro. Tiam ekkoleris la mastro, kaj diris al sia servisto:
Eliru rapide sur la stratojn kaj irejojn de la urbo, kaj
alkonduku i tien la malriulojn kaj kriplulojn kaj blindulojn
kaj lamulojn.
22 Kaj la servisto diris: Sinjoro, estas farita
tio, kion vi ordonis, kaj ankora estas loko.
23 Kaj la sinjoro
diris al la servisto: Eliru sur la vojojn kaj kamplimojn, kaj
devigu ilin enveni, por ke mia domo pleniu.
24 ar mi diras al
vi, ke neniu el tiuj viroj invititaj gustumos mian vespermanon.
25 Kaj grandaj homamasoj iris kun li, kaj li sin turnis, kaj
diris al ili:
26 Se iu venas al mi, kaj ne malamas sian patron
kaj sian patrinon kaj sian edzinon kaj siajn infanojn kaj fratojn
kaj fratinojn, kaj e anka sian vivon, li ne povas esti mia
disiplo.
27 Kiu ne portas sian krucon kaj ne sekvas min, tiu ne
povas esti mia disiplo.
28 ar kiu el vi, dezirante konstrui
turon, unue ne sidias, por kalkuli la koston, u li havas
sufie, por fini in?
29 Por ke, kiam li metis la fundamenton kaj
ne povas in fini, iuj vidantoj ne komencu moki lin,
30 dirante:
i tiu homo komencis konstrui, sed ne povis fini.
31 Kaj kiu
reo, ekirante, por renkonti en batalo alian reon, unue ne
sidios, por konsilii, u li povas kun dek mil renkonti tiun,
kiu venas kontra li kun dudek mil?
32 A alie, dum la alia estas
tre malproksime, li alsendas ambasadorojn kaj demandas pri paco.
33 Kiu do el vi ne forlasas iujn siajn posedaojn, tiu ne povas
esti mia disiplo.
34 Salo do estas bona, sed se e la salo
sengustiis, per kio i estos spicata?
35 i tagas nek por la
tero nek por sterkejo; oni in foretas. Kiu havas orelojn por
adi, tiu adu.
1 Kaj iuj impostistoj kaj pekuloj alproksimiis al li, por
askulti lin.
2 Kaj murmuris la Fariseoj kaj la skribistoj,
dirante: i tiu akceptas pekulojn kaj manas kun ili.
3 Kaj li parolis al ili la jenan parabolon, dirante:
4 Kiu el vi,
havante cent afojn kaj perdinte unu el ili, ne forlasas la
nadek na sur la stepo, kaj iras, por seri tiun, kiun li
perdis, is li in trovos?
5 Kaj trovinte, li in metas sur siajn
ultrojn, ojante.
6 Kaj reveninte domen, li kunvokas siajn
amikojn kaj siajn najbarojn, dirante al ili: oju kun mi, ar mi
trovis mian afon, la perditan.
7 Mi diras al vi, ke tiel same
estos ojo en la ielo pro unu pekulo, kiu pentas, pli ol pro
nadek na justuloj, kiuj ne bezonas penton.
8 Kiu virino, havante dek dramojn, se i perdis unu dramon, ne
ekbruligas lampon kaj balaas la domon kaj seras diligente, is
i in trovos?
9 Kaj trovinte, i kunvokas siajn amikinojn kaj
siajn najbarinojn, dirante: oju kun mi, ar mi trovis la
dramon, kiun mi perdis.
10 Tiel same, mi diras al vi, estas ojo
anta la aneloj de Dio pro unu pekulo, kiu pentas.
11 Kaj li diris: Unu viro havis du filojn;
12 kaj la pli juna
diris al sia patro: Patro, donu al mi la heredotan parton de la
havo. Kaj li dividis inter ili siajn vivrimedojn.
13 Kaj post ne
multaj tagoj la pli juna, kolektinte ion, forvojais al
malproksima lando; kaj tie li disperdis sian havon per diboa
vivado.
14 Kaj kiam li jam elspezis ion, forta malsato okazis en
tiu lando, kaj li komencis havi mankon.
15 Kaj li iris, kaj
aliis al unu el la loantoj de tiu lando; kaj i tiu lin sendis
sur siajn kampojn, por pati porkojn.
16 Kaj li deziris plenigi
sian ventron per la karoboj, kiujn la porkoj manis; kaj neniu
donis al li.
17 Sed reveninte al si, li diris: Kiom da dungitoj
de mia patro havas panon abunde, sed mi i tie pereas de malsato!
18 Mi levios, kaj iros al mia patro, kaj mi diros al li: Patro,
mi pekis kontra la ielo kaj anta vi;
19 mi jam ne meritas esti
nomata via filo; faru min kiel unu el viaj dungitoj.
20 Kaj li
leviis, kaj iris al sia patro. Sed kiam li estis ankora
malproksime, lia patro lin vidis kaj kortuiis, kaj kurinte,
falis sur lian kolon kaj lin kisadis.
21 Kaj la filo diris al li:
Patro, mi pekis kontra la ielo kaj anta vi, kaj mi jam ne
meritas esti nomata via filo.
22 Kaj diris la patro al siaj
servistoj: Alportu rapide la efan robon, kaj lin vestu, kaj metu
ringon sur lian manon kaj uojn sur liajn piedojn;
23 kaj alportu
la grasigitan bovidon kaj buu in, kaj ni manu kaj estu gajaj;
24 ar i tiu mia filo estis mortinta, kaj denove vivas; li estis
perdita, kaj estas trovita. Kaj ili komencis esti gajaj.
25 Sed
la pli maljuna filo estis sur la kampo; kaj kiam li venis kaj
alproksimiis al la domo, li adis muzikon kaj dancadon.
26 Kaj
li alvokis unu el la knaboj, kaj demandis lin, kio estas tio.
27
Kaj li diris al li: Via frato venis, kaj via patro buis la
grasigitan bovidon, ar li ricevis lin sana.
28 Sed li koleris,
kaj ne volis eniri; kaj lia patro elvenis, kaj lin petegis.
29
Sed li responde diris al sia patro: Jen tiom da jaroj mi servas
al vi, kaj neniam mi malobeis vian ordonon, tamen vi neniam donis
al mi kapridon, por ke mi estu gaja kun miaj amikoj;
30 sed kiam
venis i tiu via filo, kiu formanis vian havon kun
malastistinoj, vi buis por li la grasigitan bovidon.
31 Kaj li
diris al li: Filo, vi estas iam kun mi, kaj io mia estas via.
32 Sed konvenis esti gajaj kaj oji; ar i tiu via frato estis
mortinta, kaj denove vivas; li estis perdita, kaj estas trovita.
1 Kaj li diris anka al siaj disiploj: Estis unu ria homo, kiu
havis administranton; kaj i tiu estis denuncita al li, ke li
disperdas lian havon.
2 Kaj li alvokis lin, kaj diris al li: Kio
estas tio, kion mi adas pri vi? donu al mi konton de via
administrado, ar vi ne plu povas administradi.
3 Tiam la
administranto diris en si: Kion mi faru? ar mia sinjoro deprenas
de mi la administradon; fosi mi ne povas, kaj mi hontas peti
almozon.
4 Mi decidis, kion mi faros, por ke oni akceptu min en
siajn domojn, kiam mi estos eksigita el la administra ofico.
5
Kaj alvokinte al si iun el la uldantoj de sia sinjoro, li diris
al la unua: Kiom vi uldas al mia sinjoro?
6 Kaj li diris: Cent
bat'ojn da oleo. Kaj li diris al li: Prenu vian kalkulon, kaj tuj
sidiu kaj skribu kvindek.
7 Tiam li diris al alia: Kaj kiom vi
uldas? Kaj li diris: Cent kor'ojn da tritiko. Li diris al li:
Prenu vian kalkulon, kaj skribu okdek.
8 Kaj tiu sinjoro ladis
la maljustan administranton, ar li prudente agis; ar la filoj
de i tiu mondo estas en sia generacio pli prudentaj, ol la filoj
de la lumo.
9 Kaj mi diras al vi: Faru al vi amikojn per la
mamono de maljusteco, por ke, kiam i mankos, oni akceptu vin en
eternajn loejojn.
10 Kiu estas fidela en la plej malgranda
afero, tiu estas fidela anka en multo; kaj kiu estas maljusta en
la plej malgranda, tiu estas anka maljusta en multo.
11 Se do vi
ne estis fidelaj en la maljusta mamono, kiu konfidos al vi la
veran rion?
12 Kaj se vi ne estis fidelaj en tio, kio apartenas
al alia homo, kiu donos al vi tion, kio estas via propra?
13
Nenia servanto povas servi al du sinjoroj; ar a li malamos unu
kaj amos la alian, a li alios al unu kaj malestimos la alian.
Vi ne povas servi al Dio kaj al Mamono!
14 Kaj la Fariseoj anka, kiuj estis monavidaj, adis ion tion,
kaj ili lin mokis.
15 Kaj li diris al ili: Vi estas tiuj, kiuj
ajnigas sin justaj anta homoj, sed Dio scias viajn korojn; ar
kio estas altigita inter homoj, tio estas abomenao anta Dio.
16
La leo kaj la profetoj estis is Johano; de post tiu tempo la
evangelio de la regno de Dio estas predikata, kaj iu al i sin
perforte aligas.
17 Sed estas pli facile por la ielo kaj la tero
forpasi, ol por unu punkteto de la leo fali.
18 iu, kiu
forsendas sian edzinon kaj edzias kun alia, adultas; kaj kiu
edzias kun tiu, forsendita de sia edzo, tiu adultas.
19 Estis unu riulo, kiu estis vestita per purpuro kaj bisino,
kaj festis lukse iutage;
20 kaj apud lia pordego estis kuigita
almozulo, nomata Lazaro, kiu havis ulcerojn,
21 kaj deziris esti
nutrata per la panpecetoj, kiuj falis de la tablo de la riulo;
kaj e venis la hundoj kaj lekis liajn ulcerojn.
22 Kaj la
almozulo mortis, kaj li estis forportita de la aneloj sur la
sinon de Abraham; la riulo anka mortis, kaj estis enterigita.
23 Kaj en Hades li levis siajn okulojn, estante en turmentoj, kaj
vidis Abrahamon malproksime kaj Lazaron sur lia sino.
24 Kaj li
ekkriis, kaj diris: Patro Abraham, kompatu min, kaj sendu
Lazaron, por ke li trempu en akvon la pinton de sia fingro, por
malvarmigi mian langon; ar mi tre suferas en i tiu flamo.
25
Sed Abraham diris: Filo, memoru, ke dum via vivo vi ricevis viajn
bonaojn, kaj Lazaro tiel same malbonaojn; sed nun li ricevas
konsolon, kaj vi suferas.
26 Kaj krom io tio staras granda
abismo inter ni kaj vi, tiel ke tiuj, kiuj volus iri de i tie al
vi, ne povas, kaj oni ne povas transiri de tie al ni.
27 Kaj li
diris: Tial mi petas, patro, ke vi sendu lin al la domo de mia
patro,
28 ar mi havas kvin fratojn, por ke li atestu al ili, por
ke ili ne venu anka en i tiun lokon de turmento.
29 Sed Abraham
diris: Ili havas Moseon kaj la profetojn; ili askultu ilin.
30
Sed li diris: Ne, patro Abraham; sed se unu venos al ili el la
mortintoj, ili pentos.
31 Kaj li diris al li: Se ili ne askultas
Moseon kaj la profetojn, ili ne kredos, e se iu levius el la
mortintoj.
1 Kaj li diris al siaj disiploj: Ne povas esti, ke faliloj ne
venos, sed ve al tiu, per kiu ili venos!
2 Pli bone estus por
tiu, se mueltono estus pendigita irka lia kolo, kaj se li
estus etita en la maron, ol se li metus falilon por unu el i
tiuj malgranduloj.
3 Gardu vin; se via frato pekos, admonu lin;
kaj se li pentos, pardonu lin.
4 Kaj se li pekos kontra vi sep
fojojn en la tago, kaj sep fojojn turnios al vi, dirante: Mi
pentas; vi lin pardonu.
5 Kaj la apostoloj diris al la Sinjoro: Aldonu al ni fidon.
6 Kaj
la Sinjoro diris: Se vi havus fidon kiel semeron de sinapo, vi
dirus al i tiu morusarbo: Estu elradikigita, kaj estu plantita
en la maron; kaj i obeus al vi.
7 Sed kiu el vi, havante
serviston plugantan a patantan, diros al li, kiam li envenis de
la kampo: Tuj venu, kaj sidiu, por mani?
8 u li ne diros al li
prefere: Preparu ion, por ke mi verspermanu, kaj zonu vin, kaj
servu al mi, dum mi manos kaj trinkos; kaj poste vi manos kaj
trinkos?
9 u li dankas la serviston, ar li faris tion, kio
estis ordonita?
10 Tiel anka vi, kiam vi faris ion, kio estas
ordonita al vi, diru: Ni estas senutilaj servistoj; ni faris
tion, kion fari estis nia devo.
11 Kaj dum ili vojiris al Jerusalem, li trapasis tra la mezo de
Samario kaj de Galileo.
12 Kaj kiam ili eniris en unu vilaon,
renkontis lin dek lepruloj, kiuj staris malproksime;
13 kaj ili
levis sian voon, dirante: Jesuo, estro, kompatu nin.
14 Kaj
vidinte ilin, li diris al ili: Iru, kaj montru vin al la pastroj.
Kaj dum ili iris, ili fariis puraj.
15 Kaj unu el ili, vidinte,
ke li resaniis, revenis, glorante Dion per lata voo,
16 kaj
falis sur sian vizaon e liaj piedoj kaj dankis lin; kaj li
estis Samariano.
17 Kaj Jesuo responde diris: u ne la dek estis
purigitaj? sed kie estas la na?
18 u ne troviis revenantoj,
por doni gloron al Dio, krom i tiu fremdulo?
19 Kaj li diris al
li: Leviu kaj iru; via fido vin savis.
20 Kaj kiam la Fariseoj demandis al li, kiam venos la regno de
Dio, li respondis al ili, dirante: La regno de Dio ne venas kun
observado;
21 kaj oni ne diros: Jen i tie, a: Jen tie! ar jen
la regno de Dio estas inter vi.
22 Kaj li diris al la disiploj: Venos tagoj, kiam vi deziros
vidi unu el la tagoj de la Filo de homo, kaj vi ne vidos.
23 Kaj
ili diros al vi: Jen tie! Jen i tie! Ne foriru, nek sekvu;
24
ar kiel la fulmo, kiam i fulmas el unu subiela flanko, lumas
is alia subiela flanko, tiel estos la Filo de homo en sia tago.
25 Sed unue li devas multon suferi, kaj esti malatata de i tiu
generacio.
26 Kaj kiel estis en la tagoj de Noa, tiel estos en la
tagoj de la Filo de homo.
27 Oni manis, trinkis, edziis,
edziniis, is la tago, kiam Noa eniris en la arkeon, kaj venis
la diluvo kaj pereigis iujn.
28 Anka tiel same, kiel estis en
la tagoj de Lot; oni manis, trinkis, aetis, vendis, plantis,
konstruis;
29 sed en la tago, kiam Lot eliris el Sodom, fajro kaj
sulfuro falis el la ielo kaj pereigis iujn;
30 tiel same estos
en tiu tago, kiam la Filo de homo malkaios.
31 Kiu estos sur la
tegmento en tiu tago, kun liaj havaoj en la domo, tiu ne
malsupreniru, por ilin forporti; kaj kiu estas sur la kampo, tiu
anka ne revenu.
32 Memoru la edzinon de Lot.
33 Kiu penos gajni
sian animon, tiu in perdos; sed kiu in perdos, tiu savos in
viva.
34 Mi diras al vi: En tiu nokto estos du viroj sur unu
lito; unu estos prenita, kaj la alia lasita.
35 Du virinoj estos
muelantaj kune; unu estos prenita, kaj la alia lasita.
36 Du
viroj estos sur kampo; unu estos prenita, kaj la alia lasita.
37
Kaj ili responde diris al li: Kie, Sinjoro? Kaj li diris al ili:
Kie estas la kadavro, tien anka kolektios la agloj.
1 Kaj li parolis al ili parabolon pri tio, ke oni devas iam
prei kaj ne lacii,
2 dirante: En unu urbo estis juisto, kiu ne
timis Dion, nek respektis homon;
3 kaj estis vidvino en tiu urbo,
kaj i venadis al li, dirante: Faru por mi justecon kontra mia
kontraulo.
4 Kaj li ne volis dum kelka tempo, sed poste li diris
en si: Kvankam mi ne timas Dion, nek respektas homon,
5 tamen,
ar i tiu vidvino min enas, mi faros por i justecon, por ke i
ne malfortigu min per sia iama venado.
6 Kaj la Sinjoro diris:
Askultu, kion diras la maljusta juisto.
7 Kaj u Dio ne faros
justecon por Siaj elektitoj, kiuj tage kaj nokte krias al Li,
kvankam Li longe pri ili paciencas?
8 Mi diras al vi: Rapide Li
faros por ili justecon. Tamen kiam venos la Filo de homo, u li
trovos fidon sur la tero?
9 Kaj li parolis la jenan parabolon, anka por iuj, kiuj fidis al
si, ke ili estas justuloj, kaj malestimis la ceterajn:
10 Du
homoj supreniris en la templon, por prei; unu estis Fariseo, kaj
la alia estis impostisto.
11 La Fariseo, starante, preis kun si
jene: Ho Dio, mi Vin dankas, ke mi ne estas kiel la ceteraj
homoj, rabemaj, maljustaj, adultemaj, nek e kiel i tiu
impostisto.
12 Mi fastas dufoje en semajno; mi donas dekonaojn
el io, kion mi akiras.
13 Sed la impostisto, starante
malproksime, ne volis e levi la okulojn al la ielo, sed batadis
sian bruston, dirante: Ho Dio, estu favora al mi pekulo.
14 Mi
diras al vi: i tiu malsupreniris al sia domo, pravigita pli ol
tiu; ar iu, kiu sin altigas, estos humiligita; sed kiu sin
humiligas, tiu estos altigita.
15 Kaj oni venigis al li anka siajn infanetojn, por ke li tuu
ilin; kaj la disiploj, vidinte, admonis ilin.
16 Sed Jesuo
alvokis ilin al si, dirante: Lasu la infanojn veni al mi, kaj ne
malhelpu ilin; ar el tiaj estas la regno de Dio.
17 Vere mi
diras al vi: Kiu ne akceptos la regnon de Dio kiel infano, tiu
neniel eniros en in.
18 Kaj unu reganto demandis al li, dirante: Bona Majstro, kion mi
faru, por heredi eternan vivon?
19 Kaj Jesuo diris al li: Kial vi
nomas min bona? neniu estas bona krom Unu, nome Dio.
20 Vi scias
la ordonojn: Ne adultu; Ne mortigu; Ne telu; Ne parolu malveran
ateston; Respektu vian patron kaj vian patrinon.
21 Kaj li diris:
ion tion mi observis detempe de mia juneco.
22 Kaj Jesuo,
adinte, diris al li: Ankora unu mankon vi havas: vendu ion,
kion vi posedas, kaj disdonu al malriuloj, kaj vi havos trezoron
en la ielo; kaj venu, sekvu min.
23 Sed adinte tion, li fariis
tre maloja; ar li estis tre ria.
24 Kaj Jesuo, lin rigardante,
diris: Kiel malfacile tiuj, kiuj havas rion, eniros en la regnon
de Dio!
25 ar estas pli facile por kamelo iri tra trueton de
kudrilo, ol por riulo eniri en la regnon de Dio.
26 Kaj tiuj,
kiuj tion adis, diris: Kiu do povos esti savita?
27 Sed li
diris: Kio estas neebla e homoj, tio estas ebla e Dio.
28 Kaj
Petro diris: Jen ni forlasis niajn propraojn, kaj sekvis vin.
29
Kaj li diris al ili: Vere mi diras al vi: Estas neniu, kiu
forlasis domon a edzinon a fratojn a gepatrojn a infanojn pro
la regno de Dio,
30 kaj kiu ne ricevos multoble en i tiu tempo,
kaj en la venonta mondo vivon eternan.
31 Kaj preninte al si la dek du, li diris al ili: Jen ni
supreniras al Jerusalem; kaj io skribita per la profetoj estos
plenumita al la Filo de homo.
32 ar li estos transdonita al la
nacianoj, kaj mokita kaj perfortita kaj surkraita;
33 kaj ili
skuros kaj mortigos lin; kaj la trian tagon li relevios.
34 Kaj
ili komprenis nenion el tio, kaj i tiu parolo estis kaita for
de ili, kaj ili ne sciis la dirojn.
35 Kaj kiam li alproksimiis al Jerio, unu blindulo sidis apud
la vojo, petante almozojn;
36 kaj adinte homamason
preterirantan, li demandis, kio estas tio.
37 Kaj oni diris al
li, ke Jesuo, la Nazaretano, preteriras.
38 Kaj li kriis,
dirante: Jesuo, filo de David, kompatu min.
39 Kaj la
antairantoj admonis lin, ke li silentu; sed li des pli forte
kriis: Ho filo de David, kompatu min!
40 Kaj Jesuo haltis, kaj
ordonis alkonduki lin; kaj kiam li alproksimiis, li lin
demandis:
41 Kion vi volas, ke mi faru al vi? Kaj li diris:
Sinjoro, ke mi ricevu vidpovon.
42 Kaj Jesuo diris al li: Ricevu
vidpovon; via fido vin savis.
43 Kaj li tuj ricevis vidpovon, kaj
sekvis lin, glorante Dion; kaj la tuta popolo, vidinte tion,
donis ladon al Dio.
1 Kaj li eniris en Jerion kaj in trapasis.
2 Kaj jen viro,
nomata Zakeo; kaj li estis efimpostisto, kaj li estis ria.
3
Kaj li penis vidi Jesuon, kia homo li estas; kaj li ne povis pro
la homamaso, ar li estis malgranda je staturo.
4 Kaj
antakurinte antaen, li supreniris sur sikomorarbon, por lin
vidi; ar li estis preterpasonta tie.
5 Kaj kiam Jesuo venis al
la loko, li suprenrigardis, kaj diris al li: Zakeo, rapide
malsupreniru, ar hodia mi devas loi en via domo.
6 Kaj li
rapide malsupreniris, kaj akceptis lin oje.
7 Kaj vidinte, iuj
murmuris, dirante: e pekulo li eniris, por gasti.
8 Kaj Zakeo,
starante, diris al la Sinjoro: Jen duonon de miaj posedaoj,
Sinjoro, mi donacas al la malriuloj; kaj se el iu mi maljuste
eldevigis ion, mi redonas kvaroblon.
9 Kaj Jesuo diris al li:
Hodia venis savo al i tiu domo, ar li anka estas filo de
Abraham.
10 ar la Filo de homo venis, por seri kaj savi la
perditaon.
11 Kaj kiam oni adis tion, li parolis ankora parabolon, ar li
estis proksime al Jerusalem, kaj oni supozis, ke la regno de Dio
tuj aperos.
12 Li do diris: Unu nobelo forvojais en malproksiman
landon, por ricevi al si regnon, kaj reveni.
13 Kaj vokinte al si
dek siajn servistojn, li donis al ili dek min'ojn, kaj diris al
ili: Negocadu, is mi revenos.
14 Sed liaj regnanoj lin malamis,
kaj sendis delegitaron post li, dirante: Ni ne volas, ke tiu viro
reu super ni.
15 Kaj kiam li revenis, ricevinte la regnon, li
ordonis voki al li tiujn servistojn, al kiuj li donis la monon,
por ke li sciiu, kiom ili gajnis per negocado.
16 Kaj venis la
unua, kaj diris: Sinjoro, via min'o produktis dek min'ojn.
17 Kaj
li diris al li: Bonege, bona servisto; ar vi estis fidela en tre
malgranda afero, havu atoritaton super dek urboj.
18 Kaj venis
la dua, kaj diris: Sinjoro, via min'o faris kvin min'ojn.
19 Li
diris anka al tiu: Vi anka estu super kvin urboj.
20 Kaj alia
venis, kaj diris: Sinjoro, jen via min'o, kiun mi konservis,
flankemetitan en vituko;
21 ar mi vin timis, ar vi estas homo
severa; vi prenas tion, kion vi ne demetis, kaj rikoltas tion,
kion vi ne semis.
22 Li diris al li: El via propra buo mi vin
juos, vi malbona servisto. Vi sciis, ke mi estas homo severa,
kiu prenas tion, kion mi ne demetis, kaj rikoltas tion, kion mi
ne semis;
23 kial do vi ne donis mian monon en bankon, por ke,
reveninte, mi postulu in kun procento?
24 Kaj li diris al la
apudstarantoj: Forprenu de li la min'on, kaj donu in al tiu, kiu
havas la dek min'ojn.
25 (Kaj ili diris al li: Sinjoro, li havas
dek min'ojn.)
26 Mi diras al vi, ke al iu, kiu havas, estos
donite; kaj for de tiu, kiu ne havas, estos prenita e tio, kion
li havas.
27 Cetere tiujn miajn malamikojn, kiuj ne volis, ke mi
reu super ili, konduku i tien, kaj mortigu ilin anta mi.
28 Kaj tion dirinte, li ekiris antae, suprenirante al Jerusalem.
29 Kaj kiam li alproksimiis al Betfage kaj Betania, apud la
monto nomata Olivarba, li sendis du el siaj disiploj,
30
dirante: Iru en la kontraan vilaon, en kiu, enirante, vi trovos
azenidon ligitan, sur kiu neniu iam ankora sidis; in malligu
kaj alkonduku.
31 Kaj se iu demandos al vi: Kial vi in malligas?
parolu jene: La Sinjoro in bezonas.
32 Kaj la senditoj foriris,
kaj trovis, uste kiel li diris al ili.
33 Kaj dum ili malligis
la azenidon, iaj posedantoj diris al ili: Kial vi malligas la
azenidon?
34 Kaj ili diris: La Sinjoro in bezonas.
35 Kaj ili
alkondukis in al Jesuo; kaj etinte siajn vestojn sur la
azenidon, ili sidigis Jesuon sur in.
36 Kaj dum li iris, ili
sternis siajn vestojn sur la vojo.
37 Kaj kiam li jam
alproksimiis, malsuprenironte la deklivon de la monto Olivarba,
la tuta amaso de la disiploj komencis oji kaj ladi Dion per
lata voo pro iuj potencaoj, kiujn ili vidis;
38 dirante: Estu
benata la Reo, kiu venas en la nomo de la Eternulo; paco en la
ielo kaj gloro en la supera alto.
39 Kaj iuj Fariseoj el la
homamaso diris al li: Majstro, admonu viajn disiplojn.
40 Kaj
responde li diris: Mi diras al vi, ke se i tiuj silentos, la
tonoj ekkrios.
41 Kaj kiam li alproksimiis, li rigardis la urbon, kaj ploris
pro i,
42 dirante: Ho, se vi mem scius en i tiu tago la aferojn
apartenantajn al paco! sed nun ili estas kaitaj for de viaj
okuloj.
43 ar venos sur vin tagoj, kiam viaj malamikoj
irkabaros vin per palisaro, kaj ronde irkaos vin, kaj
iuflanke premos vin,
44 kaj detruos is la tero vin, kaj viajn
infanojn en vi, kaj ne lasos en vi tonon sur tono, pro tio, ke
vi ne sciis la tempon de via vizitado.
45 Kaj enirinte en la templon, li komencis elpeli la vendantojn,
46 dirante al ili: Estas skribite: Mia domo estos domo de preo;
sed vi faris in kaverno de rabistoj.
47 Kaj li instruis tagon post tago en la templo. Sed la
efpastroj kaj la skribistoj kaj la efoj de la popolo penadis
lin pereigi,
48 kaj ne trovis, kion fari, ar la tuta popolo tre
atente askultis lin.
1 Kaj en unu el la tagoj, dum li instruis la popolon en la templo
kaj predikis la evangelion, la efpastroj kaj la skribistoj venis
kun la pliauloj;
2 kaj ili ekparolis, dirante al li: Diru al ni:
La kia atoritato vi i tion faras? a kiu estas tiu, kiu donis
al vi tian atoritaton?
3 Kaj responde li diris al ili: Mi anka
faros al vi demandon, kaj diru al mi:
4 La baptado de Johano, u
i estis el la ielo, a el homoj?
5 Kaj ili diskutis inter si,
dirante: Se ni diros: El la ielo; li diros: Kial vi ne kredis al
li?
6 Sed se ni diros: El homoj; la tuta popolo tonmortigos nin,
ar ili estas konvinkitaj, ke Johano estis profeto.
7 Kaj ili
respondis, ke ili ne scias, de kie i estis.
8 Kaj Jesuo diris al
ili: Kaj mi ne diras al vi, la kia atoritato mi faras i tion.
9 Kaj li komencis paroli al la popolo la jenan parabolon: Unu
viro plantis vinberardenon, kaj luigis in al kultivistoj, kaj
forvojais por longa tempo.
10 Kaj en la usta tempo li sendis
sklavon al la kultivistoj, por ke ili donu al li el la frukto de
la vinberejo; sed la kultivistoj skuris lin, kaj forsendis lin
senhava.
11 Kaj li sendis ankora alian sklavon, kaj lin anka
ili skuris kaj malhonoris, kaj forsendis lin senhava.
12 Kaj li
sendis ankora trian, kaj lin anka ili vundis kaj eletis.
13
Kaj la sinjoro de la vinberejo diris: Kion mi faru? Mi sendos
mian amatan filon; eble lin ili respektos.
14 Sed kiam la
kultivistoj lin vidis, ili diskutis unu kun alia, dirante: i tiu
estas la heredonto; ni lin mortigu, por ke la heredao fariu
nia.
15 Kaj ili eletis lin el la vinberejo kaj lin mortigis.
Kion do faros al ili la sinjoro de la vinberejo?
16 Li venos kaj
pereigos i tiujn kultivistojn, kaj donos la vinberejon al aliaj.
Kaj adinte tion, ili diris: Ne tiel estu.
17 Sed li, rigardante
ilin, diris: Kio do estas la jena skribitao:
tono, kiun malatis la konstruantoj, Fariis tono bazangula?
18 iu, kiu falas sur tiun tonon, rompios; sed sur kiun i
falos, tiun i polvigos.
19 Kaj la skribistoj kaj efpastroj celis meti manojn sur lin en
tiu sama horo, kaj ili timis la popolon; ar ili eksciis, ke
kontra ili li parolis i tiun parabolon.
20 Kaj ili observis
lin, kaj elsendis spionojn, kiuj ajnigis sin justaj, por ke ili
ekkaptu lian parolon, celante transdoni lin al la potenco kaj
atoritato de la provincestro.
21 Kaj ili demandis lin, dirante:
Majstro, ni scias, ke vi prave parolas kaj instruas, kaj ne
akceptas ies personon, sed instruas la vero la vojon de Dio:
22
u konvenas al ni doni tributon al Cezaro, a ne?
23 Sed sciante
ilian ruzecon, li diris al ili:
24 Montru al mi denaron. Kies
bildon kaj surskribaon i portas? Kaj ili respondis: De Cezaro.
25 Kaj li diris al ili: Tial redonu al Cezaro la propraon de
Cezaro, kaj al Dio la propraon de Dio.
26 Kaj ili ne povis
ekkapti la diron anta la popolo; kaj ili miris pro lia respondo,
kaj silentis.
27 Kaj venis iuj el la Sadukeoj, kiuj diras, ke ne estas
relevio; kaj ili demandis lin,
28 dirante: Majstro, Moseo
skribis por ni, ke, se ies frato mortos, havante edzinon, kaj li
estas seninfana, lia frato prenu la edzinon kaj naskigu idaron al
sia frato.
29 Estis do sep fratoj; kaj la unua edziis, kaj
mortis seninfana;
30 anka la dua;
31 kaj la tria in prenis; kaj
tiel same anka la sep ne lasis infanojn, kaj mortis.
32 Laste
mortis anka la virino.
33 En la relevio do por kiu el ili i
estos edzino? ar la sep havis in kiel edzinon.
34 Kaj Jesuo
diris al ili: La filoj de i tiu mondo edzias kaj estas
edzigataj;
35 sed kiuj estas juitaj indaj atingi tiun mondon kaj
la relevion el la mortintoj, tiuj nek edzias nek edzinias;
36
ar ili ne plu povas morti; ar ili estas egalaj kun la aneloj,
kaj estas filoj de Dio, estante filoj de la relevio.
37 Sed ke
la mortintoj levias, Moseo mem montris en la arbetao, kiam li
nomis la Eternulon la Dio de Abraham kaj la Dio de Isaak kaj la
Dio de Jakob.
38 Li estas Dio ne de mortintoj, sed de la
vivantoj, ar iuj vivas al Li.
39 Kaj iuj el la skribistoj
responde diris: Majstro, vi bone diris.
40 Kaj ili ne plu kurais
fari al li demandon.
41 Kaj li diris al ili: Kiel oni diras, ke la Kristo estas filo
de David?
42 ar David mem diras en la Psalmaro:
La Eternulo diris al mia Sinjoro:
Sidu dekstre de Mi,
43 is Mi faros viajn malamikojn benketo por viaj piedoj.
44 Tial David nomas lin Sinjoro, kaj kiamaniere li estas lia
filo?
45 Kaj dum la tuta popolo askultis, li diris al siaj disiploj:
46 Gardu vin kontra la skribistoj, kiuj amas promenadi en roboj
kaj amas salutojn sur la placoj, kaj efseojn en la sinagogoj,
kaj eflokojn e festenoj;
47 kaj kiuj formanas domojn de
vidvinoj, kaj por preteksto longe preas. i tiuj ricevos pli
severan kondamnon.
1 Kaj ekrigardante, li vidis riulojn enetantajn siajn donacojn
en la monkeston.
2 Kaj li vidis unu malrian vidvinon enetantan
tien du leptojn.
3 Kaj li diris: Vere mi diras al vi: i tiu
malria vidvino enetis pli multe ol iuj;
4 ar iuj tiuj el sia
abundo enetis en la donacaron; sed i el sia malmultego enetis
la tutan vivrimedon, kiun i havis.
5 Kaj kiam iuj parolis pri la templo, ke i estas ornamita per
belaj tonoj kaj oferdonoj, li diris:
6 Rilate al tio, kion vi
vidas, venos tagoj, en kiuj ne estos lasita i tie tono sur
tono, kiu ne estos deetita.
7 Kaj ili demandis lin, dirante:
Majstro, kiam do tio estos? kaj kio estos la signo, kiam tio
estos proksima?
8 Kaj li diris: Gardu vin, ke vi ne estu
erarigitaj; ar multaj venos en mia nomo, dirante: Mi estas; kaj:
La tempo proksimiis; ne sekvu ilin.
9 Kaj kiam vi ados pri
militoj kaj tumultoj, ne teruriu; ar tio devas okazi unue, sed
ne tuj estos la fino.
10 Tiam li diris al ili: Levios nacio kontra nacio, kaj regno
kontra regno;
11 kaj estos grandaj tertremoj, kaj en diversaj
lokoj malsatoj kaj pestoj; kaj estos teruraoj kaj grandaj signoj
el la ielo.
12 Sed anta io tio oni metos sur vin siajn manojn
kaj persekutos vin, transdonante vin al la sinagogoj kaj
malliberejoj, kaj kondukante vin anta reojn kaj provincestrojn
pro mia nomo.
13 Tio farios por vi atesto.
14 Decidu tial en
viaj koroj, ne prizorgi antae pri pleda respondo;
15 ar mi
donos al vi buon kaj saon, kiun iuj viaj atakantoj ne povos
rezisti nek kontradiri.
16 Sed vi estos transdonitaj e de
gepatroj kaj fratoj kaj parencoj kaj amikoj; kaj iujn el vi oni
mortigos.
17 Kaj vi estos malamataj de iuj pro mia nomo.
18 Kaj
e unu haro de via kapo ne pereos.
19 Per via pacienco vi akiros
viajn animojn.
20 Sed kiam vi vidos Jerusalemon irkaitan de armeoj, tiam sciu,
ke ia ruinio alproksimiis.
21 Tiam, kiuj estas en Judujo, tiuj
forkuru al la montoj; kaj kiuj estas en ia mezo, tiuj elmigru;
kaj kiuj estas sur la kamparo, tiuj ne eniru tien.
22 ar tiuj
estas tagoj de punado, por ke plenumiu io, kio estas skribita.
23 Ve al la gravedulinoj kaj al la suigantinoj en tiuj tagoj!
ar estos granda manko sur la tero, kaj kolero kontra i tiu
popolo.
24 Kaj ili falos per tranrando de glavo, kaj forkaptios
en iujn naciojn; kaj Jerusalem estos piedpremata de la nacianoj,
is plenumios la tempoj de la nacianoj.
25 Kaj estos signoj en
la suno kaj la luno kaj la steloj, kaj sur la tero mizero de
nacioj, konsternitaj de la muado de la maro kaj la ondegoj;
26
homoj malfortios de timo kaj de atendado de tio, kio venos sur
la mondon; ar la potencoj de la ielo ancelios.
27 Kaj tiam
oni vidos la Filon de homo, venantan en nubo kun potenco kaj
granda gloro.
28 Sed kiam tio komencos okazi, rigardu supren kaj
levu viajn kapojn, ar via elaeto alproksimias.
29 Kaj li parolis al ili parabolon: Rigardu la figarbon kaj iujn
arbojn;
30 kiam ili ekkreskigas foliojn, vi ekvidas, kaj el vi
mem scias, ke la somero jam estas proksima.
31 Tiel same vi, kiam
vi vidos, ke tio okazas, tiam sciu, ke la regno de Dio estas
proksima.
32 Vere mi diras al vi: i tiu generacio ne forpasos,
is io plenumios.
33 La ielo kaj la tero forpasos, sed miaj
vortoj ne forpasos.
34 Sed gardu vin, por ke viaj koroj ne estu aritaj de trosatio
kaj ebrieco kaj zorgoj pri vivrimedoj, kaj por ke tiu tago ne
venu al vi subite;
35 ar kiel kaptilo i venos sur iujn, kiuj
loas sur la suprao de la tero.
36 Sed viglu en iu tempo,
preante, ke prosperu al vi savii de io, kio okazos, kaj stari
anta la Filo de homo.
37 Kaj dum la tagoj li instruis en la templo, kaj iunokte li
eliris, kaj lois sur la monto nomata Olivarba.
38 Kaj la tuta
popolo venis al li frumatene en la templo, por askulti lin.
1 Jam alproksimiis la festo de macoj, kiu estas nomata la Pasko.
2 Kaj la efpastroj kaj la skribistoj seris, kiamaniere ili povu
mortigi lin, ar ili timis la popolon.
3 Kaj Satano eniris en Judason, nomatan Iskariota, kiu estis el
la nombro de la dek du.
4 Kaj li foriris kaj interparolis kun la
efpastroj kaj kapitanoj, kiamaniere transdoni lin al ili.
5 Kaj
ili ojis, kaj konsentis doni al li monon.
6 Kaj li promesis, kaj
seris okazon transdoni lin al ili, for de la homamaso.
7 Kaj venis la tago de macoj, kiam oni devis bui la Paskon.
8
Kaj li sendis Petron kaj Johanon, dirante: Iru kaj pretigu por ni
la Paskon, por ke ni in manu.
9 Kaj ili diris al li: Kie vi
volas, ke ni pretigu?
10 Kaj li diris al ili: Jen kiam vi estos
enirintaj en la urbon, vin renkontos viro, portanta kruon da
akvo; lin sekvu en la domon, en kiun li eniros.
11 Kaj vi diros
al la domomastro: La Majstro diras: Kie estas la gastoambro, en
kiu mi manos la Paskon kun miaj disiploj?
12 Kaj li montros al
vi grandan supran ambron aranitan; tie pretigu.
13 Kaj ili iris
kaj trovis tiel, kiel li diris al ili; kaj ili pretigis la
Paskon.
14 Kaj kiam alvenis la horo, li sidiis, kaj la apostoloj kun li.
15 Kaj li diris al ili: Kun deziro mi deziris mani i tiun
Paskon kun vi, anta ol mi suferos;
16 ar mi diras al vi: Mi ne
manos in, anta ol i plenumios en la regno de Dio.
17 Kaj
ricevinte kalikon, kaj doninte dankon, li diris: i tion prenu
kaj dividu inter vi;
18 ar mi diras al vi: De nun mi ne trinkos
el la frukto de la vinberarbo, is venos la regno de Dio.
19 Kaj
li prenis panon, kaj doninte dankon, li in dispecigis kaj donis
al ili, dirante: i tio estas mia korpo, kiu estas donita por vi;
i tion faru por memorigo pri mi.
20 Sammaniere anka la kalikon
post la vespermano, dirante: i tiu kaliko estas la nova
interligo en mia sango, kiu estas elverata por vi.
21 Sed jen la
mano de tiu, kiu min perfidas, estas apud mi sur la tablo.
22 ar
la Filo de homo ja iros, la la antadecido; sed ve al tiu viro,
de kiu li estos perfidata!
23 Kaj ili komencis diskuti inter si:
kiu el ili faros tion.
24 Kaj fariis anka inter ili disputo: kiun el ili oni opinias
la plej granda.
25 Kaj li diris al ili: La reoj de la nacianoj
faras sin sinjoroj super ili; kaj tiujn, kiuj potencas inter ili,
oni nomas Bonfarantoj.
26 Sed vi ne estu tiaj; sed kiu estas la
pli granda el vi, tiu fariu kiel la pli juna; kaj tiu, kiu estas
efa, kiel la servanto.
27 ar kiu estas la pli granda, la
sidanto e mano, a la servanto? u ne la sidanto e mano? sed
mi estas meze de vi kiel la servanto.
28 Sed vi estas tiuj, kiuj
restadis apud mi en miaj tentoj;
29 kaj mi difinas por vi regnon,
kiel mia Patro difinis por mi;
30 por ke vi manu kaj trinku e
mia tablo en mia regno, kaj sidu sur tronoj, juante la dek du
tribojn de Izrael.
31 Simon, Simon, jen Satano postulis vin
iujn, por kribri kiel tritikon;
32 sed mi preis por vi, ke via
fido ne anceliu; kaj vi, kiam vi konvertios, firmigu viajn
fratojn.
33 Kaj li diris al li: Sinjoro, vin mi estas preta
akompani e al malliberejo kaj al morto.
34 Kaj li diris: Mi
diras al vi, Petro, koko ne krios hodia, anta ol vi trifoje
malkonfesos, ke vi min konas.
35 Kaj li diris al ili: Kiam mi vin elsendis sen monujo kaj sako
kaj uoj, u io mankis al vi?
36 Kaj ili diris: Nenio. Kaj li
diris al ili: Sed nun kiu havas monujon, tiu prenu in, kaj anka
sakon; kaj kiu ne havas, tiu vendu sian mantelon kaj aetu
glavon.
37 ar mi diras al vi, ke tio, kio estas skribita, devas
plenumii pri mi: Kaj li estis alkalkulita al krimuloj; ar tio,
kio rilatas al mi, havas sian finon.
38 Kaj ili diris: Sinjoro,
jen estas du glavoj; kaj li diris al ili: Sufias.
39 Kaj elirinte, li iris la sia kutimo al la monto Olivarba, kaj
la disiploj lin sekvis.
40 Kaj veninte al la loko, li diris al
ili: Preu, ke vi ne eniru en tenton.
41 Kaj li iris for de ili
proksimume toneton, kaj li genuis, kaj preis,
42 dirante:
Patro, se Vi volas, formetu de mi i tiun kalikon; tamen
plenumiu ne mia volo, sed Via.
43 Kaj aperis anta li anelo el
la ielo, fortigante lin.
44 Kaj estante en agonio, li preis pli
fervore, kaj lia vito fariis kiel gutoj da sango, defalantaj
sur la teron.
45 Kaj leviinte post la preo, li venis al la
disiploj kaj trovis ilin dormantaj de malojo,
46 kaj diris al
ili: Kial vi dormas? leviu kaj preu, ke vi ne eniru en tenton.
47 Dum li ankora parolis, jen homamaso; kaj tiu, kiu estis
nomata Judas, unu el la dek du, iris anta ili, kaj alproksimiis
al Jesuo, por kisi lin.
48 Sed Jesuo diris al li: Judas, u vi
perfidas per kiso la Filon de homo?
49 Kaj kiam tiuj, kiuj
irkais lin, vidis, kio sekvos, ili diris: Sinjoro, u ni frapu
per glavo?
50 Kaj unu el ili frapis la sklavon de la efpastro,
kaj detranis lian dekstran orelon.
51 Sed Jesuo responde diris:
Permesu tiom. Kaj li tuis lian orelon kaj sanigis lin.
52 Kaj
Jesuo diris al la efpastroj kaj kapitanoj de la templo kaj
pliauloj, kiuj venis kontra lin: u vi elvenis kun glavoj kaj
bastonoj, kvaza kontra rabiston?
53 Kiam mi estis iutage inter
vi en la templo, vi ne etendis kontra min viajn manojn; sed i
tiu estas via horo, kaj la potenco de mallumo.
54 Kaj ili kaptis lin, kaj forkondukinte, venigis lin en la domon
de la efpastro. Sed Petro sekvis malproksime.
55 Kaj kiam oni
ekbruligis fajron meze de la korto kaj sidis kune, Petro sidiis
meze de ili.
56 Kaj unu servantino, vidante lin sidantan en la
fajrolumo, kaj fikse rigardinte lin, diris:
57 i tiu anka estis
kun li. Sed li malkonfesis, dirante: Virino, mi lin ne konas.
58
Kaj post iom da tempo alia vidis lin, kaj diris: Vi anka estas
el ili. Sed Petro diris: Viro, mi ne estas.
59 Kaj post la daro
de unu horo proksimume, alia asertis persiste, dirante: Vere, i
tiu anka estis kun li, ar li estas Galileano.
60 Sed Petro
diris: Viro, mi ne scias, kion vi diras. Kaj tuj, dum li ankora
parolis, la koko kriis.
61 Kaj la Sinjoro sin turnis, kaj
alrigardis Petron. Kaj Petro ekmemoris la vorton de la Sinjoro,
ke li diris al li: Anta ol koko krios hodia, vi trifoje min
malkonfesos.
62 Kaj li eliris, kaj maldole ploris.
63 Kaj tiuj, kiuj gardis Jesuon, lin mokis kaj batis.
64 Kaj ili
irkakovris lin, kaj demandis lin, dirante: Profetu, kiu vin
frapis?
65 Kaj per multaj aliaj insultoj ili parolis kontra li.
66 Kaj tuj kiam tagiis la pliaularo de la popolo kunvenis, kaj
efpastroj kaj skribistoj, kaj ili forkondukis lin anta sian
sinedrion, kaj diris:
67 Se vi estas la Kristo, diru al ni. Sed
li diris al ili: Se mi diros al vi, vi ne kredos;
68 kaj se mi
demandos, vi ne respondos.
69 Tamen, de nun la Filo de homo sidos
dekstre de la Potenco de Dio.
70 Kaj ili iuj demandis: u vi do
estas la Filo de Dio? Kaj li respondis: Vi diras, ke mi estas.
71
Kaj ili diris: Pro kio ni bezonas pluan atestadon? ar ni mem
adis el lia propra buo.
1 Kaj la tuta eestantaro leviis, kaj kondukis lin anta
Pilaton.
2 Kaj ili komencis akuzi lin, dirante: Ni trovis i tiun
viron erariganta nian nacion, kaj malpermesanta pagi tributon al
Cezaro, kaj diranta, ke li mem estas Kristo, reo.
3 Kaj Pilato
demandis lin, dirante: u vi estas la Reo de la Judoj? Kaj li
responde al li diris: Vi diras.
4 Kaj Pilato diris al la
efpastroj kaj homamasoj: Mi trovas nenian kulpon en i tiu viro.
5 Sed ili insistis, dirante: Li malkvietigas la popolon,
instruante tra la tuta Judujo, kaj komencante de Galileo, e is
i tie.
6 Sed kiam Pilato tion adis, li demandis, u la viro
estas Galileano.
7 Kaj kiam li sciiis, ke li estas el sub la
atoritato de Herodo, li sendis lin al Herodo, kiu anka eestis
en Jerusalem en tiuj tagoj.
8 Sed Herodo, vidinte Jesuon, treege ojis; ar de longe li
deziris vidi lin, ar li jam adis pri li, kaj li esperis vidi
ian signon, faritan de li.
9 Kaj li demandis lin per multaj
vortoj, sed li respondis al li nenion.
10 Kaj la efpastroj kaj
la skribistoj staris, forte lin akuzante.
11 Kaj Herodo kaj liaj
soldatoj malhonoris lin kaj mokis lin, kaj vestinte lin per
brilaj vestoj, li resendis lin al Pilato.
12 Kaj Herodo kaj
Pilato fariis amikoj unu kun la alia en tiu sama tago; ar
antae ili havis inter si malamon.
13 Kaj Pilato, kunvokinte la efpastrojn kaj la regantojn kaj la
popolon,
14 diris al ili: Vi alkondukis anta min i tiun viron,
kiel erarigantan la popolon; kaj jen ekzameninte lin anta vi, mi
trovis nenian kulpon en i tiu viro rilate tion, pri kio vi lin
akuzas;
15 nek Herodo anka, ar li resendis lin al ni; kaj jen
nenio inda je morto estas farita de li.
16 Tial mi lin skuros
kaj liberigos.
17 ar li devis liberigi unu al ili dum la festo.
18 Sed amase ili kriis, dirante: Forigu lin, kaj liberigu al ni
Barabason;
19 kiu pro ribelado farita en la urbo, kaj pro
mortigo, estis etita en malliberejon.
20 Kaj Pilato, volante
liberigi Jesuon, denove parolis al ili;
21 sed ili late kriis,
dirante: Krucumu, krucumu lin.
22 Kaj la trian fojon li diris al
ili: Kial? kian malbonon faris i tiu? mi trovis en li nenion
indan je morto; mi do lin skuros kaj liberigos.
23 Sed ili
insistis per grandaj krioj, postulante krucumi lin. Kaj iliaj
krioj superfortis.
24 Kaj Pilato donis juon, ke plenumiu ilia
postulo.
25 Kaj li liberigis tiun, kiu pro ribelado kaj mortigo
estis etita en malliberejon, kaj kiun ili postulis; sed Jesuon
li transdonis al ilia volo.
26 Kaj kiam ili forkondukis lin, ili kaptis Simonon, Kirenanon,
venantan de la kamparo, kaj metis sur lin la krucon, por porti
in post Jesuo.
27 Kaj sekvis lin granda amaso de la popolo, kaj de virinoj, kiuj
emis kaj lamentis pro li.
28 Sed Jesuo, turninte sin al ili,
diris: Filinoj de Jerusalem, ne ploru pro mi, sed ploru pro vi
kaj pro viaj infanoj.
29 ar jen venas tagoj, kiam oni diros:
Feliaj estas la senfruktaj, kaj la ventroj ne naskintaj, kaj la
mamoj ne nutrintaj.
30 Tiam oni komencos diri al la montoj: Falu
sur nin; kaj al la montetoj: Kovru nin.
31 ar se oni tiel agas
en la suka ligno, kiel oni agos en la seka?
32 Kaj estis kondukataj kun li anka aliaj du, krimuloj, por esti
mortigitaj.
33 Kaj kiam ili alvenis al la loko nomata Kranio, tie ili
krucumis lin, kaj la krimulojn, unu dekstre kaj unu maldekstre.
34 Kaj Jesuo diris: Patro, pardonu ilin; ar ili ne scias, kion
ili faras. Kaj dividante inter si liajn vestojn, ili etis
lotojn.
35 Kaj la popolo staris, rigardanta. Kaj la regantoj
anka mokis lin, dirante: Aliajn li savis: li savu sin mem, se i
tiu estas la Kristo de Dio, la elektito.
36 Kaj ercis pri li
anka la soldatoj, venante al li kaj proponante al li vinagron,
37 kaj dirante: Se vi estas la Reo de la Judoj, savu vin.
38 Kaj
estis anka surskribo super li: I TIU ESTAS LA REO DE LA JUDOJ.
39 Kaj unu el la pendigitaj krimuloj insultis lin, dirante: u vi
ne estas la Kristo? savu vin kaj nin.
40 Sed la alia responde
admonis lin, dirante: u vi e ne timas Dion? ar vi estas en la
sama kondamno.
41 Kaj ni ja juste, ar ni ricevas rekompencon,
merititan pro niaj faroj; sed i tiu faris nenion malbonan.
42
Kaj li diris: Jesuo, memoru min, kiam vi venos en vian regnon.
43
Kaj li diris al li: Vere mi diras al vi: Hodia vi estos kun mi
en Paradizo.
44 Kaj jam estis irka la sesa horo, kaj fariis mallumo sur la
tuta lando is la naa, ar la sunlumo mankis;
45 kaj la kurteno
de la sanktejo disiriis en la mezo.
46 Kaj kriinte per lata
voo, Jesuo diris: Patro, en Viajn manojn mi transdonas mian
spiriton; kaj tion dirinte, li ellasis for la spiriton.
47 Kaj
kiam la centestro vidis la okazantaon, li gloris Dion, dirante:
i tiu estis ja justulo.
48 Kaj iuj homamasoj, kiuj kunvenis al
i tiu spektaklo, kiam ili vidis la okazintaojn, reiris,
frapante al si la bruston.
49 Kaj iuj liaj konantoj, kaj la
virinoj, kiuj sekvis lin el Galileo, staris malproksime, vidante
tion.
50 Kaj jen viro nomata Jozef, kiu estis konsilanto, viro bona kaj
justa
51 (li ne konsentis al ilia intenco kaj faro), el Arimateo,
urbo de la Judoj, kiu atendis la regnon de Dio,
52 irinte al
Pilato, petis la korpon de Jesuo.
53 Kaj li deprenis in kaj
envolvis in en tolao, kaj metis lin en tombo, elhakita el
tono, kie neniu antae kuis.
54 Kaj estis la tago de la
Preparado, kaj la sabato eklumis.
55 Kaj la virinoj, kiuj venis
kun li el Galileo, sekvis, kaj vidis la tombon, kaj kiamaniere la
korpo estis metita.
56 Kaj ili reiris, kaj preparis aromaojn kaj
miraojn.
Kaj sabate ili ripozis la la ordono.
1 Kaj la unuan tagon de la semajno, e frua tagio, ili venis al
la tombo, alportante la aromaojn, kiujn ili preparis.
2 Kaj ili
trovis la tonon derulita for de la tombo.
3 Kaj enirinte, ili ne
trovis la korpon de la Sinjoro Jesuo.
4 Kaj dum ili embarasiis
pri tio, jen apud ili staris du viroj en brilaj vestoj;
5 kaj dum
ili timis kaj kliniis vizaaltere, tiuj demandis ilin: Kial vi
seras la vivanton inter la mortintoj?
6 Li ne estas i tie, sed
leviis; memoru, kiamaniere li parolis al vi, kiam li estis
ankora en Galileo,
7 dirante, ke la Filo de homo devas esti
transdonita en la manojn de pekuloj kaj esti krucumita, kaj la
trian tagon relevii.
8 Kaj ili rememoris liajn vortojn;
9 kaj
reveninte de la tombo, ili rakontis ion tion al la dek unu kaj
al iuj ceteraj.
10 Kaj ili estis Maria Magdalena, kaj Joana, kaj
Maria, la patrino de Jakobo; kaj la ceteraj virinoj kun ili
rakontis tion al la apostoloj.
11 Kaj tiuj vortoj ajnis al ili
kiel babilado, kaj ili ne kredis al la virinoj.
12 Sed Petro
leviis kaj kuris al la tombo, kaj kliniinte, vidis la tolaojn
solajn, kaj li foriris, mirante en si pri tio, kio okazis.
13 Kaj jen du el ili iris en tiu sama tago al vilao nomata
Emaus, kiu estas malproksime de Jerusalem sesdek stadiojn.
14 Kaj
ili interparolis inter si pri io tio, kio okazis.
15 Kaj dum ili
interparolis kaj diskutis inter si, Jesuo mem alproksimiis kaj
iris kun ili.
16 Sed iliaj okuloj estis malhelpataj tiel, ke ili
lin ne rekonis.
17 Kaj li diris al ili: Kiaj vortoj estas tiuj,
kiujn vi interanas, dum vi iras? Kaj ili haltis, kun malgaja
mieno.
18 Kaj unu el ili, nomata Kleopas, responde diris al li:
u nur vi sola loas en Jerusalem, kaj ne scias tion, kio tie
okazis en i tiuj tagoj?
19 Kaj li diris al ili: Kion? Kaj ili
diris al li: Pri Jesuo, la Nazaretano, kiu estis profeto potenca
age kaj parole anta Dio kaj la tuta popolo;
20 kaj kiel la
efpastroj kaj niaj regantoj transdonis lin por kondamno al
morto, kaj lin krucumis.
21 Sed ni esperis, ke li estas tiu, kiu
elaetos Izraelon. Kaj plie, krom io tio, hodia estas jam la
tria tago, de kiam tio okazis.
22 Anka mirigis nin iuj virinoj
el inter ni, kiuj estis frumatene apud la tombo,
23 kaj ne
trovinte lian korpon, revenis, dirante, ke ili anka vidis vizion
de aneloj, kiuj diris, ke li vivas.
24 Kaj iuj el nia kunularo
iris al la tombo, kaj trovis tiel, kiel diris la virinoj; sed lin
ili ne vidis.
25 Kaj li diris al ili: Ho malsauloj kaj kore
malviglaj por kredi ion, kion la profetoj antaparolis!
26 u la
Kristo ne devis suferi ion tion, kaj eniri en sian gloron?
27
Kaj komencante de Moseo kaj de iuj profetoj, li klarigis al ili
el iuj Skriboj la dirojn pri li mem.
28 Kaj ili alproksimiis al
la vilao, kien ili iris, kaj li ajnigis al ili, kvaza li pluen
iros.
29 Kaj ili retenis lin, dirante: Restu e ni, ar estas
preska vespere, kaj la tago jam malkreskas. Kaj li eniris, por
resti e ili.
30 Kaj dum li sidis kun ili e mano, li prenis
panon, kaj in benis kaj dispecigis kaj donis al ili.
31 Kaj
iliaj okuloj malfermiis, kaj ili rekonis lin, kaj li fariis
nevidebla por ili.
32 Kaj ili diris unu al alia: u nia koro ne
brulis en ni, dum li parolis kun ni sur la vojo, dum li klarigis
al ni la Skribojn?
33 Kaj leviinte en tiu sama horo, ili reiris
al Jerusalem, kaj trovis la dek unu kunvenintaj, kun siaj
kunuloj, kaj dirantaj:
34 La Sinjoro vere leviis, kaj aperis al
Simon.
35 Kaj ili rakontis tion, kio okazis sur la vojo, kaj
kiamaniere li rekoniis al ili en la dispecigo de pano.
36 Kaj dum ili priparolis tion, li mem staris meze de ili, kaj
diris al ili: Paco al vi.
37 Sed terurite kaj timigite, ili
supozis, ke ili vidas spiriton.
38 Kaj li diris al ili: Kial vi
maltrankvilias? kaj kial diskutoj levias en viaj koroj?
39 Vidu
miajn manojn kaj miajn piedojn, ke i estas mi mem; palpu min kaj
vidu; ar spirito ne havas karnon kaj ostojn, kiel vi vidas min
havanta.
40 Kaj tion dirinte, li montris al ili siajn manojn kaj
siajn piedojn.
41 Kaj dum ili ankora ne kredis pro ojo, kaj
miris, li demandis ilin: u vi havas ian manaon i tie?
42 Kaj
ili donis al li pecon de rostita fio.
43 Kaj li prenis, kaj
manis anta ili.
44 Kaj li diris al ili: Jen estas miaj vortoj, kiujn mi parolis
al vi, kiam mi ankora estis e vi, ke devas plenumii io, kio
estas skribita pri mi en la leo de Moseo kaj en la profetoj kaj
en la psalmoj.
45 Tiam li malfermis ilian menson, por ke ili
komprenu la Skribojn;
46 kaj li diris al ili: Tiel estas
skribite, ke la Kristo devas suferi, kaj levii el la mortintoj
la trian tagon;
47 kaj ke pento kaj pardonado de pekoj estu
predikataj en lia nomo al iuj nacioj, komencante e Jerusalem.
48 Vi estas atestantoj pri tio.
49 Kaj jen mi elsendos sur vin la
promeson de mia Patro; sed restu en la urbo, is vi vestios per
potenco de supre.
50 Kaj li elkondukis ilin is apud Betania, kaj, levinte siajn
manojn, li benis ilin.
51 Kaj dum li benis ilin, li foriis de
ili kaj estis suprenportita en la ielon.
52 Kaj adorkliniinte
al li, ili revenis al Jerusalem kun granda ojo;
53 kaj estis
konstante en la templo, glorante Dion.