LA AGOJ DE LA APOSTOLOJ

1 La unuan historion mi faris, ho Teofilo, pri �io, kion Jesuo komencis fari kaj instrui,
2 �is la tago, kiam li estis akceptita supren, doninte ordonon per la Sankta Spirito al la apostoloj, kiujn li elektis;
3 al kiuj anka� post sia suferado li montris sin vivanta per multaj pruvoj, dum kvardek tagoj aperante al ili kaj parolante pri la aferoj de la regno de Dio;
4 kaj kunestante, li admonis ilin ne foriri el Jerusalem, sed atendi tiun promeson de la Patro, pri kiu (li diris) vi a�dis de mi;
5 �ar kiel Johano baptis per akvo, vi bapti�os per la Sankta Spirito post ne multe da tagoj.

6 Ili do, kunveninte, demandis lin, dirante: Sinjoro, �u en �i tiu tempo vi restarigas la regadon al Izrael?
7 Kaj li diris al ili: Ne apartenas al vi scii tempojn a� epokojn, kiujn la Patro rezervis en Sia a�toritato.
8 Sed vi ricevos povon, kiam la Sankta Spirito venos sur vin; kaj vi estos miaj atestantoj en Jerusalem kaj en la tuta Judujo kaj Samario kaj �is la plej malproksima parto de la tero.
9 Kaj tion dirinte, li suprenlevi�is, ankora� dum ili rigardis, kaj nubo ricevis lin for de iliaj okuloj.
10 Kaj dum ili fikse rigardis al la �ielo, kiam li foriris, jen staris apud ili du viroj blanke vestitaj;
11 kiuj anka� diris: Viroj Galileanoj, kial vi staras rigardantaj al la �ielo? �i tiu Jesuo, kiu estas prenita supren for de vi en la �ielon, tiel same revenos, kiel vi vidis lin iranta en la �ielon.

12 Tiam ili iris returne al Jerusalem de la monteto nomata Olivarba, kiu estas proksime de Jerusalem, en la distanco de sabata voja�o.
13 Kaj kiam ili envenis, ili supreniris en la supran �ambron, kie lo�is Petro kaj Johano kaj Jakobo kaj Andreo, Filipo kaj Tomaso, Bartolomeo kaj Mateo, Jakobo, filo de Alfeo, kaj Simon, la Fervorulo, kaj Judas, filo de Jakobo.
14 �iuj �i tiuj unuanime persistis en pre�ado kaj petado, kun la virinoj, kaj Maria, la patrino de Jesuo, kaj kun liaj fratoj.

15 Kaj en tiuj tagoj Petro, stari�inte meze de la fratoj, diris (kaj multego da personoj estis kune, �irka� cent dudek):
16 Fratoj, estis necese, ke plenumi�u tiu Skribo, kiun la Sankta Spirito anta�parolis per la bu�o de David pri Judas, kiu fari�is gvidanto al tiuj, kiuj kaptis Jesuon.
17 �ar li estis kalkulita inter ni kaj ricevis sian parton en �i tiu servado.
18 (Tiu ja akiris kampon per la rekompenco de sia maljusteco, kaj falinte kapanta�e, li diskrevis meze, kaj �iuj liaj interna�oj el�uti�is.
19 Kaj tio fari�is sciata al �iuj lo�antoj en Jerusalem, tiel ke en ilia dialekto tiu kampo estas nomita Akeldama, tio estas, Kampo de Sango.)
20 �ar estas skribite en la Psalmaro:

Lia lo�ejo dezerti�u, Kaj en �i ne ekzistu lo�anto;

kaj:

Lian oficon ricevu alia.

21 El tiuj viroj do, kiuj nin akompanis dum la tuta tempo, en kiu la Sinjoro Jesuo eniris kaj eliris inter ni,
22 komencante de la bapto de Johano �is la tago, kiam li estis akceptita supren for de ni, unu devas esti atestanto kun ni pri lia relevi�o.
23 Kaj ili starigis du: Jozefon, nomatan Barsabas, kies alnomo estis Justo, kaj Mattiason.
24 Kaj pre�ante, ili diris: Vi, ho Sinjoro, kiu konas la korojn de �iuj, elmontru, kiun el �i tiuj du Vi elektis,
25 por ricevi la parton en �i tiu servado kaj apostoleco, de kiu Judas forfalis, por iri al sia propra loko.
26 Kaj ili lotis pri tio, kaj la loto falis por Mattias; kaj li estis alkalkulita al la dek unu apostoloj.

1 Kaj kiam venis la Pentekosta tago, ili �iuj estis unuanime en unu loko.
2 Kaj subite venis el la �ielo sono kvaza� blovego de forta vento, kaj �i plenigis la tutan domon, kie ili sidis.
3 Kaj al ili aperis disirantaj langoj kvaza� el fajro, kaj sidi�is sur �iun el ili.
4 Kaj �iuj pleni�is de la Sankta Spirito, kaj komencis paroli aliajn lingvojn, kiel la Spirito donis al ili parolpovon.

5 Kaj en Jerusalem tiam lo�is piaj Judoj el �iu nacio sub la �ielo.
6 Kaj kiam a�di�is tiu sono, la homamaso kunvenis kaj miregis, �ar �iu aparte a�dis ilin paroli per lia propra dialekto.
7 Kaj �iuj konfuzi�is kaj miris, dirante unu al alia: Rigardu! �u ne estas Galileanoj �iuj tiuj parolantoj?
8 Kiel do ni a�das �iu en sia dialekto, en kiu ni naski�is?
9 Partoj kaj Medoj kaj Elamanoj, kaj lo�antoj en Mezopotamio, Judujo, Kapadokio, Ponto kaj Azio,
10 Frigio kaj Pamfilio, Egiptujo kaj la partoj de Libio apud Kireno, kaj paslo�antaj Romanoj, Judoj kaj prozelitoj,
11 Kretanoj kaj Araboj--ni a�das ilin paroli en niaj lingvoj la mirinda�ojn de Dio.
12 Kaj �iuj konfuzi�is kaj embarasi�is, dirante unu al alia: Kion �i tio signifas?
13 Sed aliaj moke diris: Ili estas plenaj de mosto.

14 Sed Petro, stari�inte kun la dek unu, levis sian vo�on kaj parolis al ili, dirante: Ho Judoj kaj �iuj lo�antaj en Jerusalem, �i tio estu al vi sciata, kaj a�skultu miajn vortojn.
15 �ar �i tiuj ne estas ebriaj, kiel vi supozas, �ar estas la tria horo de la tago;
16 sed jen tio, kio estis dirita per la profeto Joel:

17 Kaj en la lasta tempo, diras Dio, Mi elver�os Mian spiriton sur �iun karnon; Kaj viaj filoj kaj viaj filinoj profetos, Kaj viaj junuloj havos viziojn, Kaj viaj maljunuloj havos son�ojn;
18 Kaj e� sur Miajn sklavojn kaj Miajn sklavinojn en tiu tempo Mi elver�os Mian spiriton, Kaj ili profetos.
19 Kaj Mi donos miraklojn en la �ielo supre, Kaj signojn sur la tero malsupre: Sangon, fajron, kaj vaporon de fumo;
20 La suno fari�os malluma, Kaj la luno fari�os sanga, Anta� ol venos la granda kaj majesta tago de la Eternulo;
21 Kaj �iu, kiu vokos la nomon de la Eternulo, savi�os.

22 Izraelidoj, a�skultu la jenajn vortojn: Jesuon, la Nazaretanon, viron de Dio, elmontritan al vi per potenca�oj kaj mirakloj kaj signoj, kiujn Dio faris per li meze de vi, kiel vi mem scias,
23 lin, la� la difinita intenco kaj anta�scio de Dio transdonitan, vi per la manoj de senle�uloj krucumis kaj mortigis;
24 lin Dio levis, malliginte la suferojn de morto, �ar estis neeble, ke li estu tenata de �i.
25 �ar David diris pri li:

�iam mi vidis la Eternulon anta� mi, �ar Li estas �e mia dekstra mano, por ke mi ne falu;
26 Tial �ojis mia koro, ravi�is mia lango, E� mia karno ripozas en espero;
27 �ar Vi ne lasos mian animon al �eol, Vi ne permesos, ke Via sanktulo forputru.
28 Vi konigis al mi la vojojn de la vivo, Vi plenigos min per �ojo anta� Vi.

29 Fratoj, mi povas libere paroli al vi pri la patriarko David, ke li mortis kaj estis enterigita, kaj lia tombo estas �e ni �is la nuna tago.
30 Estante do profeto, kaj sciante, ke Dio �uris al li per �uro, sidigi sur lia trono iun el la frukto de liaj lumboj,
31 li, anta�vidante, parolis pri la relevo de la Kristo, ke li ne estos lasita al �eol, kaj lia karno ne forputros.
32 �i tiun Jesuon relevis Dio, pri kio ni �iuj estas atestantoj.
33 Levite do �is dekstre de Dio, kaj ricevinte de la Patro la promeson de la Sankta Spirito, li elver�is tion, kion vi vidas kaj a�das.
34 �ar David ne supreniris en la �ielojn; sed li mem diris:

La Eternulo diris al mia Sinjoro: Sidu dekstre de Mi,
35 �is Mi faros viajn malamikojn benketo por viaj piedoj.

36 Kun certeco do sciu la tuta domo de Izrael, ke tiun Jesuon, kiun vi krucumis, Dio faris Sinjoro kaj Kristo.

37 Kaj a�dinte tion, ili estis pikitaj en la koro, kaj diris al Petro kaj la aliaj apostoloj: Kion ni faru, fratoj?
38 Kaj Petro diris al ili: Ekpentu, kaj bapti�u �iu el vi en la nomo de Jesuo Kristo por forigo de pekoj, kaj vi ricevos la donacon de la Sankta Spirito.
39 �ar la promeso estas por vi kaj por viaj infanoj, kaj por �iuj �is malproksime, kiujn alvokos la Eternulo, nia Dio.
40 Kaj per multaj aliaj paroloj li atestis kaj alvokis ilin, dirante: Savu vin el �i tiu perversa generacio.
41 Tiuj do, kiuj akceptis lian parolon, bapti�is, kaj en tiu tago aldoni�is �irka� tri mil animoj.
42 Kaj ili persistis en la instruo de la apostoloj kaj en la kunuleco, en la dispecigo de pano kaj en pre�oj.

43 Kaj �iu animo havis timon, kaj multaj mirakloj kaj signoj fari�is per la apostoloj.
44 Kaj �iuj kredantoj estis kune, kaj havis �ion komuna;
45 kaj ili vendis siajn havojn kaj poseda�ojn, kaj dividis ilin al �iuj la� �ies aparta bezono.
46 Kaj �iutage, vizitadante unuanime la templon, kaj dispecigante panon dome, ili prenis sian nutra�on kun �ojo kaj unueco de koro,
47 la�dante Dion kaj havante favoron �e la tuta popolo. Kaj la Sinjoro aldonis �iutage al la eklezio la savatojn.

1 Kaj Petro kaj Johano estis suprenirantaj en la templon je la horo de pre�ado, la na�a.
2 Kaj unu viro, lama de la patrina ventro, estis portata; oni lin metis �iutage apud tiu pordego de la templo, kiu estas nomata La Bela, por ke li petu pri almozoj la enirantojn en la templon;
3 tiu, vidante Petron kaj Johanon enirontajn en la templon, petis almozon.
4 Kaj Petro, fikse rigardante lin, kun Johano, diris: Rigardu nin.
5 Kaj li atentis ilin, atendante ricevi ion de ili.
6 Kaj Petro diris: Nek ar�enta�on nek ora�on mi havas, sed kion mi havas, tion mi donas al vi. En la nomo de Jesuo Kristo, la Nazaretano, piediru.
7 Kaj li prenis lin per la dekstra mano kaj lin levis; kaj tuj liaj plandoj kaj liaj maleolostoj forti�is.
8 Kaj li suprensalte stari�is, kaj piediris; kaj li eniris kun ili en la templon, piedirante kaj saltante, kaj la�dante Dion.
9 Kaj la tuta popolo vidis lin piedirantan kaj la�dantan Dion;
10 kaj ili rekonis lin, ke li estas tiu, kiu sidis por almozo apud la Bela Pordego de la templo, kaj ili pleni�is de mirego kaj konfuzi�o pri tio, kio okazis al li.

11 Kaj dum li tenis Petron kaj Johanon, la tuta popolo kunkuris al ili en la portiko nomata Salomona, miregante.
12 Kaj Petro, vidante tion, respondis al la popolo: Izraelidoj, kial vi miras pri �i tio? kaj kial vi fikse rigardas nin, kvaza� per propra potenco a� pieco ni igis lin piediri?
13 La Dio de Abraham kaj de Isaak kaj de Jakob, la Dio de niaj patroj, gloris Sian Servanton Jesuo, kiun vi transdonis, kaj malkonfesis anta� la viza�o de Pilato, kiam �i tiu decidis liberigi lin.
14 Sed vi malkonfesis la Sanktulon kaj Justulon, kaj petis, ke mortiginto estu donita al vi,
15 kaj mortigis la Estron de la vivo, kiun Dio relevis el la mortintoj, pri kio ni estas atestantoj.
16 Kaj lia nomo, per fido en lia nomo, fortigis �i tiun, kiun vi vidas kaj konas; kaj la fido, kiu estas per li, donis al li �i tiun plensanecon anta� vi �iuj.
17 Kaj nun, fratoj, mi scias, ke vi agis de nescio, kiel anka� viaj regantoj.
18 Sed tiel Dio plenumis tion, kion Li anta�anoncis per la bu�o de �iuj profetoj, ke Lia Kristo suferos.
19 Pentu do, kaj konverti�u, por ke viaj pekoj estu forvi�itaj, por ke venu tempoj de refre�i�o de la viza�o de la Eternulo,
20 kaj por ke Li sendu la por vi difinitan Kriston, Jesuon,
21 kiun la �ielo devas ricevi �is la tempoj de restarigo de �io, pri kiuj parolis Dio per la bu�o de Siaj sanktaj profetoj jam de antikva tempo.
22 �ar Moseo diris: Profeton el viaj fratoj, similan al mi, starigos por vi la Eternulo, via Dio; lin a�skultu pri �io ajn, kion li al vi parolos.
23 Kaj �iu animo, kiu ne a�skultos tiun profeton, ekstermi�os el la popolo.
24 Kaj �iuj profetoj de post Samuel kaj liaj posteuloj, kiuj parolis, anta�anoncis anka� tiujn tagojn.
25 Vi estas la filoj de la profetoj, kaj de la interligo, kiun Dio faris kun viaj patroj, dirante al Abraham: Kaj beni�os per via idaro �iuj gentoj de la tero.
26 Al vi unue Dio, relevinte Sian Servanton, sendis lin, por vin beni, deturnante �iun el vi for de liaj pekoj.

1 Kaj dum ili parolis al la popolo, venis sur ilin la �efpastroj, la kapitano de la templo, kaj la Sadukeoj,
2 �agrenate, ke ili instruas la popolon kaj proklamas per Jesuo la relevi�on el la mortintoj.
3 Kaj ili metis sur ilin la manojn, kaj metis ilin en gardejon �is la sekvanta tago; �ar estis jam vespero.
4 Tamen multaj el tiuj, kiuj a�dis la vorton, kredis; kaj la nombro de la viroj estis proksimume kvin mil.

5 Kaj en la sekvanta tago kunvenis en Jerusalem la regantoj kaj plia�uloj kaj skribistoj
6 kaj Anas, la �efpastro, kaj Kajafas kaj Johano kaj Aleksandro, kaj �iuj, kiuj estis de la �efpastra parencaro.
7 Kaj stariginte ilin en la mezo, tiuj demandis: Per kia potenco a� per kia nomo vi faris tion?
8 Tiam Petro, plenigite de la Sankta Spirito, diris al ili: Regantoj de la popolo kaj plia�uloj,
9 se ni hodia� estas eldemandataj pri la bonfaro al la senfortulo, per kio li resani�is,
10 estu sciate al vi �iuj kaj al la tuta popolo Izraela, ke en la nomo de Jesuo Kristo, la Nazaretano, kiun vi krucumis, kiun Dio levis el la mortintoj, �i tiu staras sana anta� vi.
11 Tiu estas la �tono, kiun vi konstruantoj mal�atis, kaj kiu fari�is �tono bazangula.
12 Kaj en neniu alia estas savo; �ar ne estas sub la �ielo alia nomo, donita inter homoj, per kiu ni devas esti savitaj.

13 Sed kiam ili rimarkis la kura�on de Petro kaj Johano, kaj komprenis, ke ili estas malkleruloj kaj nesciuloj, ili miris, kaj rekonis ilin, ke ili estis kun Jesuo.
14 Kaj vidante la resanigiton starantan apud tiuj, ili ne havis, kion kontra�diri.
15 Sed ordoninte ilin foriri el la sinedrio, ili interkonsili�is,
16 dirante: Kion ni devas fari al �i tiuj homoj? �ar estas videble por �iuj lo�antoj en Jerusalem, ke rimarkinda signo fari�is per ili, kaj nei �in ni ne povas.
17 Sed por ke �i ne plu disvasti�u inter la popolo, ni minacu ilin, ke ili de nun ne parolu al iu ajn en �i tiu nomo.
18 Kaj ili vokis ilin, kaj ordonis al ili tute ne paroli nek instrui en la nomo de Jesuo.
19 Sed Petro kaj Johano responde diris al ili: �u estas juste anta� Dio a�skulti vin prefere ol Dion, vi ju�u;
20 �ar ni ne povas ne paroli pri tio, kion ni vidis kaj a�dis.
21 Kaj ili, denove minacinte, liberigis ilin, trovinte nenion, pro kio ili povus ilin puni, pro la popolo; �ar �iuj gloris Dion pro la farita�o.
22 �ar estis pli ol kvardekjara la viro, sur kiu fari�is �i tiu signo resaniga.

23 Kaj liberigite, ili venis al siaj kunuloj kaj rakontis �ion, kion la �efpastroj kaj plia�uloj diris al ili.
24 Kaj a�dinte, ili levis la vo�on al Dio unuanime, kaj diris: Ho Plejpotenculo, kiu faris la �ielon kaj la teron kaj la maron, kaj �ion, kio estas en ili,
25 kaj kiu per la Sankta Spirito, per la bu�o de nia patro David, Via servanto, diris:

Kial tumultas popoloj, Kaj gentoj pripensas vana�on?
26 Levi�is la re�oj de la tero, Kaj la regantoj kolekti�is kune, Kontra� la Eternulo kaj kontra� Lia Sanktoleito;

27 �ar vere en �i tiu urbo kolekti�is kontra� Via sankta Servanto Jesuo, kiun Vi sanktoleis, kune Herodo kaj Pontio Pilato kun la gentoj kaj la popoloj de Izrael,
28 por fari �ion, kion Via mano kaj Via intenco anta�difinis.
29 Kaj nun, ho Eternulo, rigardu iliajn minacojn; kaj donu al Viaj sklavoj paroli Vian vorton kun plena kura�o,
30 dum Vi etendos Vian manon por sanigado, kaj signoj kaj mirakloj fari�os per la nomo de Via sankta Servanto Jesuo.
31 Kaj post ilia pre�ado skui�is la loko, en kiu ili kolekti�is; kaj ili �iuj pleni�is de la Sankta Spirito, kaj parolis kura�e la vorton de Dio.

32 Kaj la anaro de la kredantoj estis unukora kaj unuanima, kaj neniu diris, ke io el lia hava�o estas propra al li; sed �e ili �io estis komuna.
33 Kaj kun granda potenco la apostoloj atestis pri la relevi�o de la Sinjoro Jesuo; kaj granda graco estis sur �iuj.
34 Inter ili neniu havis mankon, �ar �iuj posedantoj de bienoj a� domoj vendis ilin, kaj alportis la prezon de la vendita�oj
35 kaj metis �in anta� la piedoj de la apostoloj; kaj estis disdonate al �iu la� �ies aparta bezono.

36 Kaj Jozef, kiu de la apostoloj estis alnomita Barnabas (tio estas, Filo de Konsolo), Levido, Kiprano la� sia naski�o,
37 posedante kampon, vendis �in, kaj alportis la prezon kaj metis �in anta� la piedoj de la apostoloj.

1 Sed unu viro, nomata Ananias, kun sia edzino Sapfira vendis poseda�on,
2 kaj retenis iom el la prezo, kun la konsento de sia edzino, kaj iun parton alportis kaj metis anta� la piedoj de la apostoloj.
3 Sed Petro diris: Ananias, kial Satano plenigis vian koron tiel, ke vi mensogas al la Sankta Spirito kaj retenas iom el la prezo de la bieno?
4 Dum �i restis, �u �i ne estis via? kaj post la vendo, �u �i ne estis en via rajto? Kial do �i tiun faron vi celis en via koro? vi mensogis ne al homoj, sed al Dio.
5 Kaj a�dante �i tiujn vortojn, Ananias falis kaj senspiri�is; kaj granda timo venis sur �iujn a�dantojn.
6 Kaj la junuloj levi�is, kaj lin �irka�vindis, kaj forportis kaj enterigis.

7 Kaj post paso de �irka� tri horoj eniris lia edzino, ne sciante, kio okazis.
8 Kaj Petro �in demandis: Diru al mi, �u por tiom vi vendis la bienon? Kaj �i respondis: Jes, por tiom.
9 Kaj Petro respondis al �i: Kial estis interkonsento inter vi, por inciti la Spiriton de la Eternulo? jen la piedoj de tiuj, kiuj enterigis vian edzon, estas apud la pordo, kaj ili vin forportos.
10 Kaj �i tuj falis apud liaj piedoj kaj senspiri�is; kaj la junuloj eniris, kaj trovis �in mortinta, kaj �in forportis kaj enterigis apud �ia edzo.
11 Kaj granda timo venis sur la tutan eklezion kaj sur �iujn a�dantajn pri tio.

12 Kaj per la manoj de la apostoloj estis faritaj multaj signoj kaj mirinda�oj meze de la popolo; kaj ili �iuj estis unuanime en la portiko Salomona.
13 Sed el la ceteraj neniu kura�is ali�i al ili; tamen la popolo gloris ilin;
14 kaj kredantoj pligrandnombre aldoni�is al la Sinjoro, amasoj da viroj kaj virinoj;
15 tiel, ke oni elportis la malsanulojn sur la stratojn kaj ku�igis ilin sur litoj kaj kanapoj, por ke �e la preterpaso de Petro, almena� lia ombro ombru iun el ili.
16 Kunvenis anka� en Jerusalemon la amaso el la �irka�aj urboj, portante malsanulojn kaj la turmentatajn de malpuraj spiritoj, kaj �iuj estis sanigitaj.

17 Sed stari�is la �efpastro, kaj �iuj, kiuj estis kun li (tio estas la sekto de la Sadukeoj), kaj ili pleni�is de �aluzo,
18 kaj �etis manojn sur la apostolojn, kaj metis ilin en la publikan gardejon.
19 Sed an�elo de la Eternulo nokte malfermis la pordojn de la karcero, kaj elkondukis ilin, kaj diris:
20 Iru, kaj staru kaj parolu en la templo al la popolo �iujn vortojn pri �i tiu Vivo.
21 Kaj tion a�dinte, ili eniris �e la tagi�o en la templon kaj ekinstruis. Sed venis la �efpastro, kaj tiuj, kiuj estis kun li, kaj kunvokis la sinedrion kaj la tutan senaton de la Izraelidoj, kaj sendis al la malliberejo, por ilin venigi.
22 Sed la oficistoj venis, kaj ne trovis ilin en la karcero, kaj ili revenis kaj rakontis,
23 dirante: Ni ja trovis la malliberejon �losita tute fortike, kaj la gardistojn starantaj anta� la pordoj; sed malferminte, ni trovis interne neniun.
24 Kiam do la kapitano de la templo kaj la �efpastroj a�dis �i tiujn vortojn, ili embarasi�is pri ili, kio fari�os el tiu afero.
25 Tiam iu venis, kaj sciigis al ili: Jen la viroj, kiujn vi metis en la karceron, estas en la templo, kaj staras kaj instruas la popolon.
26 Tiam foriris la kapitano kun la oficistoj, kaj alkondukis ilin sen perforto; �ar ili timis la popolon, por ke ili ne estu pri�etitaj per �tonoj.
27 Kaj oni alkondukis ilin kaj starigis ilin anta� la sinedrio. Kaj la �efpastro ilin demandis,
28 dirante: Ni severe ordonis al vi, ke vi ne instruu en �i tiu nomo; kaj jen vi plenigis Jerusalemon per via instruado, kaj intencas survenigi sur nin la sangon de tiu homo.
29 Tiam Petro kaj la apostoloj responde diris: Oni devas obei Dion prefere ol homojn.
30 La Dio de niaj patroj levis Jesuon, kiun vi pereigis, pendigante lin sur ligna�o.
31 Lin altigis Dio per Sia dekstra mano, por esti Estro kaj Savanto, por doni al Izrael penton kaj pardonadon de pekoj.
32 Kaj ni estas atestantoj de �i tiuj vortoj, kiel anka� estas la Sankta Spirito, kiun Dio donis al tiuj, kiuj Lin obeas.

33 Kaj ili, a�dinte tion, estis pikitaj en la koro, kaj ili konsili�is, por pereigi ilin.
34 Sed unu Fariseo, nomata Gamaliel, le�instruisto honorata �e la tuta popolo, ekstaris en la sinedrio, kaj ordonis, ke oni eksteren forigu la homojn por kelka tempo.
35 Kaj li diris al ili: Izraelidoj, estu singardaj rilate al �i tiuj homoj pri tio, kion vi celas fari.
36 �ar anta� �i tiuj tagoj levi�is Te�das, dirante, ke li estas ia persono; kaj al li ali�is nombro da viroj, �irka� kvarcent; kaj li pereis; kaj �iuj, kiuj lin obeis, dispeli�is kaj nuli�is.
37 Post tiu levi�is Judas, Galileano, en la tagoj de la registrado, kaj fortiris post si homojn; li anka� pereis, kaj �iuj, kiuj lin obeis, dispeli�is.
38 Kaj nun mi diras al vi: Detenu vin de �i tiuj homoj, kaj lasu ilin; �ar, se �i tiu intenco a� �i tiu laboro estas de homoj, �i renversi�os;
39 sed se �i estas de Dio, vi ilin ne povos renversi; a� eble iel vi trovi�os batalantaj kontra� Dio.
40 Kaj ili konsentis kun li; kaj alvokinte la apostolojn kaj batinte ilin, ili ordonis, ke ili ne parolu en la nomo de Jesuo, kaj liberigis ilin.
41 Sed ili foriris de anta� la sinedrio, �ojante, ke ili estis ju�itaj indaj suferi malhonoron pro la Nomo.
42 Kaj �iutage en la templo kaj dome ili ne �esis instrui kaj prediki Jesuon, la Kriston.

1 Kaj en tiuj tagoj, kiam la nombro de la dis�iploj multi�is, fari�is murmurado de la Grekaj Judoj kontra� la Hebreaj pro tio, ke iliaj vidvinoj estas preterlasataj en la �iutaga servado.
2 Kaj la dek du, alvokinte la amason de la dis�iploj, diris: Ne estas dezirinde, ke ni forlasu la vorton de Dio, por servi �e tabloj.
3 Tial elser�u, fratoj, el inter vi sep homojn, bone atestatajn, plenajn de la Spirito kaj de sa�o, kiujn ni difinos por tiu afero.
4 Sed ni persistos en pre�ado kaj la servado de la Vorto.
5 Kaj tiu diro pla�is al la tuta amaso; kaj ili elektis Stefanon, viron plenan de fido kaj de la Sankta Spirito, kaj Filipon kaj Pro�oron kaj Nikanoron kaj Timonon kaj Parmenason, kaj Nikolaon, prozeliton el Antio�ia;
6 tiujn ili starigis anta� la apostoloj; kaj �i tiuj, pre�inte, metis sur ilin la manojn.

7 Kaj la vorto de Dio kreskis, kaj la nombro de la dis�iploj multi�is treege en Jerusalem, kaj granda aro el la pastroj obeis al la fido.

8 Kaj Stefano, plena de graco kaj potenco, faris grandajn mirinda�ojn kaj signojn inter la popolo.
9 Sed stari�is iuj el la sinagogo nomata la Sinagogo de la Liberigitoj, kaj el la Kirenanoj kaj el la Aleksandrianoj kaj el la homoj el Kilikio kaj Azio; kaj ili diskutis kun Stefano.
10 Kaj ili ne povis rezisti al la sa�eco kaj la Spirito, per kiu li parolis.
11 Tiam ili subinstigis virojn, kiuj diris: Ni a�dis lin paroli blasfemajn vortojn kontra� Moseo kaj kontra� Dio.
12 Kaj ili incitis la popolon kaj la plia�ulojn kaj la skribistojn, kaj venis sur lin kaj kaptis lin, kaj kondukis lin al la sinedrio,
13 kaj starigis mensogajn atestantojn, kiuj diris: �i tiu homo ne �esas paroli vortojn kontra� �i tiu sankta loko kaj la le�o;
14 �ar ni a�dis lin diri, ke �i tiu Jesuo, la Nazaretano, detruos �i tiun lokon, kaj �an�os la kutimojn, kiujn Moseo transdonis al ni.
15 Kaj �iuj, kiuj sidis en la sinedrio, fikse rigardante lin, vidis lian viza�on kvaza� viza�on de an�elo.

1 Tiam diris la �efpastro: �u �i tiuj aferoj estas tiel?
2 Kaj tiu diris:

Fratoj kaj patroj, a�skultu. La Dio de gloro aperis al nia patro Abraham, kiam li estis en Mezopotamio, anta� ol li lo�is en �aran,
3 kaj diris al li: Iru el via lando kaj de via parencaro, kaj venu en tiun landon, kiun Mi montros al vi.
4 Tiam li iris el la lando de la �aldeoj, kaj lo�is en �aran; kaj el tie, post la morto de lia patro, Li translo�igis lin en �i tiun landon, kie vi nun lo�as;
5 kaj Li donis al li nenian hereda�on en �i, e� ne piedspacon, sed Li promesis doni �in al li por poseda�o kaj al lia idaro post li, kiam li ankora� ne havis infanon.
6 Kaj Dio parolis jene: ke lia idaro lo�os en fremda lando, kaj ke oni sklavigos kaj turmentos ilin dum kvarcent jaroj.
7 Kaj la popolon, �e kiu ili estos sklavoj, Mi ju�os, diris Dio; kaj poste ili eliros kaj faros servon al Mi sur �i tiu loko.
8 Kaj Li donis al li la interligon de cirkumcido; kaj tiel Abraham naskigis Isaakon kaj cirkumcidis lin en la oka tago, kaj Isaak naskigis Jakobon, kaj Jakob la dek du patriarkojn.
9 Kaj la patriarkoj, enviante Jozefon, lin vendis en Egiptujon; kaj Dio estis kun li,
10 kaj liberigis lin el �iuj liaj suferoj, kaj donis al li favoron kaj sa�econ anta� Faraono, re�o de Egiptujo; kaj �i tiu estrigis lin super Egiptujo kaj super lia tuta domo.
11 Kaj venis malsato sur la tutan landon Egiptujon kaj Kanaanon, kaj granda sufero; kaj niaj patroj ne trovis nutra�on.
12 Sed kiam Jakob a�dis, ke estas greno en Egiptujo, li sendis unue niajn patrojn.
13 Kaj la duan fojon Jozef rekonati�is al siaj fratoj, kaj la gento de Jozef estis montrita al Faraono.
14 Kaj Jozef sendis, kaj alvokis sian patron Jakob, kaj la tutan parencaron, sepdek kvin animojn.
15 Kaj Jakob venis en Egiptujon, kaj mortis li mem kaj niaj patroj;
16 kaj ili estis transportitaj al �e�em kaj metitaj en la tombon, kiun Abraham a�etis por prezo ar�enta de la filoj de �amor en �e�em.
17 Sed kiam alproksimi�is la tempo de la promeso, kiun Dio �uris al Abraham, la popolo diskreskis kaj multi�is en Egiptujo,
18 �is aperis alia re�o, kiu ne konis Jozefon.
19 Tiu agis ruze kontra� nia gento, kaj premis niajn patrojn tiel, ke ili el�etis siajn infanojn, por ke ili ne vivadu.
20 En tiu tempo Moseo naski�is, kaj estis eksterordinare bela; kaj li estis nutrata tri monatojn en la domo de sia patro;
21 kaj kiam oni lin el�etis, prenis lin la filino de Faraono kaj lin nutris kiel sian filon.
22 Kaj Moseo estis instruita en la tuta sa�eco de la Egiptoj, kaj estis potenca per siaj vortoj kaj agoj.
23 Sed kiam li jam havis la a�on de kvardek jaroj, venis en lian koron la penso viziti siajn fratojn, la Izraelidojn.
24 Kaj vidinte unu el ili suferi maljustecon, li defendis kaj ven�is la premiton, batante la Egipton;
25 kaj li supozis, ke liaj fratoj komprenos, ke Dio per lia mano donas al ili savon, sed ili ne komprenis.
26 Kaj en la sekvanta tago li aperis al ili, dum ili malpacis, kaj li deziris repacigi ilin, dirante: Ho viroj, vi estas fratoj; kial vi malbonfaras unu al alia?
27 Sed la ofendanto de sia proksimulo forpu�is lin, dirante: Kiu faris vin estro kaj ju�anto super ni?
28 �u vi celas mortigi min, kiel vi mortigis la Egipton hiera�?
29 Kaj �e tiu parolo Moseo forkuris kaj eklo�is en la lando Midjana, kie li naskigis du filojn.
30 Kaj post paso de kvardek jaroj an�elo aperis al li en la dezerto apud monto Sinaj, en flama fajro en arbeta�o.
31 Kaj kiam Moseo �in vidis, li miris pri la fenomeno; kaj kiam li alproksimi�is, por rigardi, venis al li vo�o de la Eternulo:
32 Mi estas la Dio de viaj patroj, la Dio de Abraham, kaj de Isaak, kaj de Jakob. Kaj Moseo tremis, kaj ne kura�is rigardi.
33 Kaj la Eternulo diris al li: Deprenu la �uojn de viaj piedoj; �ar la loko, sur kiu vi staras, estas tero sankta.
34 Mi rigardis, kaj vidis la mizeron de Mia popolo, kiu estas en Egiptujo, kaj Mi a�dis �ian �emadon, kaj Mi malsupreniris, por savi �in; venu do, kaj Mi vin sendos en Egiptujon.
35 Tiun Moseon, kiun ili malakceptis, dirante: Kiu faris vin estro kaj ju�anto? tiun Dio sendis, por esti estro kaj savanto, per la mano de la an�elo, kiu aperis al li en la arbeta�o.
36 Tiu elkondukis ilin, farinte mirinda�ojn kaj signojn en Egiptujo, kaj en la Ru�a Maro, kaj en la dezerto dum kvardek jaroj.
37 �i estis tiu Moseo, kiu diris al la Izraelidoj: Profeton el viaj fratoj, similan al mi, starigos por vi la Eternulo, via Dio.
38 Li estis tiu, kiu estis en la komunumo en la dezerto kun la an�elo, kiu parolis kun li sur la monto Sinaj, kaj estis kun niaj patroj; kaj ricevis vivajn orakolojn, por doni al ni;
39 al tiu niaj patroj ne volis esti obeemaj, sed forpu�is lin, kaj returni�is en sia koro al Egiptujo,
40 dirante al Aaron: Faru al ni diojn, kiuj irus anta� ni; �ar pri tiu Moseo, kiu elkondukis nin el la lando Egipta, ni ne scias, kio okazis al li.
41 Kaj ili faris bovidon en tiuj tagoj, kaj alportis oferon al la idolo, kaj �ojis pri la farita�o de siaj manoj.
42 Tiam Dio turni�is, kaj lasis ilin servi al la armeo de la �ielo, kiel estas skribite en la libro de la profetoj:

�u vi alportis al Mi bu�itajn bestojn kaj oferojn Dum kvardek jaroj en la dezerto, ho domo de Izrael?
43 Kaj vi portis la tabernaklon de Mole� Kaj la stelon de la dio Refan, La figura�ojn, kiujn vi faris, por adorklini�i al ili; Kaj Mi elpatrujigos vin preter Babelon.

44 Kun niaj patroj en la dezerto estis la tabernaklo de atesto, kiel ordonis Tiu, kiu parolis al Moseo, ke li konstruu �in la� la modelo, kiun li vidis.
45 �in anka� niaj patroj siavice enportis kun Josuo, kiam ili eniris en la poseda�on de la nacioj, kiujn Dio forpu�is anta� niaj patroj, �is la tagoj de David;
46 kiu trovis favoron anta� Dio, kaj petis trovi lo�ejon por la Dio de Jakob.
47 Sed Salomono konstruis por Li domon.
48 Tamen la Plejaltulo ne lo�as en manfaritaj temploj, kiel diris la profeto:

49 La �ielo estas Mia trono, Kaj la tero estas Mia piedbenketo; Kian domon vi konstruos por Mi? diras la Eternulo; Kaj kia estas la loko por Mia ripozo?
50 �u ne faris Mia mano �ion tion?

51 Vi malmolnukaj, vi necirkumciditaj je koro kaj oreloj, vi �iam rezistas al la Sankta Spirito; kiel viaj patroj, tiel anka� vi.
52 Kiun el la profetoj viaj patroj ne persekutis? kaj ili mortigis tiujn, kiuj anta�montris pri la alveno de la Justulo, de kiu vi nun fari�is la perfidintoj kaj mortigintoj;
53 vi, kiuj ricevis la le�on, kiel anoncitan per an�eloj, sed �in ne observis.

54 Kaj a�dante tion, ili koleri�is en la koro, kaj grincigis kontra� li siajn dentojn.
55 Sed li, plena de la Sankta Spirito, rigardis fikse al la �ielo, kaj vidis la gloron de Dio, kaj Jesuon starantan dekstre de Dio,
56 kaj diris: Jen mi vidas la �ielon malfermitan kaj la Filon de homo starantan dekstre de Dio.
57 Sed ili ekkriis per la�ta vo�o, kaj fermis siajn orelojn, kaj kuregis sur lin unuanime,
58 kaj elpelis lin el la urbo, kaj �etis sur lin �tonojn; kaj la atestantoj demetis siajn vestojn apud la piedoj de junulo, nomata Sa�lo.
59 Kaj ili �tonmortigis Stefanon, vokantan kaj dirantan: Jesuo, Sinjoro, akceptu mian spiriton.
60 Kaj li genui�is, kaj kriis per la�ta vo�o: Sinjoro, ne metu sur ilin �i tiun pekon. Kaj tion dirinte, li endormi�is.

1 Kaj Sa�lo konsentis al lia mortigo.

Kaj en tiu tago komenci�is granda persekutado kontra� la eklezio, kiu estis en Jerusalem; kaj �iuj estis dispelitaj tra la regionoj de Judujo kaj Samario, kun escepto de la apostolaro.
2 Kaj piuloj enterigis Stefanon, kaj faris pri li grandan funebron.
3 Sed Sa�lo atakis la eklezion, enirante en �iun domon, kaj li trenis virojn kaj virinojn, kaj transdonis ilin en malliberejon.

4 Sed la dispelitoj trairis, predikante la vorton.
5 Kaj Filipo, malsuprenirinte en la urbon Samario, proklamis al ili la Kriston.
6 Kaj la homamaso unuanime atentis la parolojn de Filipo, kiam ili lin a�dis kaj vidis la signojn, kiujn li faris.
7 �ar el multaj el ili, kiuj havis malpurajn spiritojn, �i tiuj elvenis, kriante per la�ta vo�o; kaj multaj paralizuloj kaj lamuloj resani�is.
8 Kaj estis granda �ojo en tiu urbo.

9 Sed unu viro, nome Simon, jam anta�e faradis magion en la urbo kaj sor�adis la popolon de Samario, dirante, ke li estas iu granda;
10 al li atentadis ili �iuj, de la malgrandaj �is la grandaj, dirante: �i tiu homo estas la granda potenco de Dio.
11 Kaj ili atentadis lin, �ar li jam de longe sor�is ilin per magia�oj.
12 Sed kiam ili kredis al Filipo, predikanta la evangelion pri la regno de Dio kaj la nomo de Jesuo Kristo, ili bapti�is, viroj kaj virinoj.
13 Kaj Simon mem anka� kredis; kaj kiam li bapti�is, li forte ali�is al Filipo, kaj vidante signojn kaj grandajn miraklojn farataj, li konfuzi�is.

14 Kaj la apostoloj en Jerusalem, a�dinte, ke Samario akceptis la vorton de Dio, sendis al ili Petron kaj Johanon;
15 kiuj, alveninte, pre�is por ili, ke ili ricevu la Sanktan Spiriton,
16 �ar ankora� sur neniun el ili li falis; ili nur bapti�is en la nomon de la Sinjoro Jesuo.
17 Tiam ili metis la manojn sur ilin, kaj ili ricevis la Sanktan Spiriton.
18 Kaj kiam Simon vidis, ke la Sankta Spirito estis donata per la surmetado de la manoj de la apostoloj, li proponis al ili monon,
19 kaj diris: Donu anka� al mi �i tiun rajton, por ke �iu ajn, sur kiun mi metos la manojn, ricevu la Sanktan Spiriton.
20 Sed Petro diris al li: Via ar�enta�o iru kun vi en pereon, �ar vi pensis ricevi per mono la donacon de Dio.
21 Vi havas nek parton nek loton en tiu afero, �ar via koro ne estas rekta anta� Dio.
22 Pentu do pri tiu via malboneco, kaj pre�u al la Eternulo, se eble la penso de via koro estu pardonita al vi.
23 �ar mi vidas, ke vi estas en la galo de maldol�eco kaj en la kateno de maljusteco.
24 Kaj Simon responde diris: Pre�u vi al la Eternulo por mi, ke trafu min neniom el tio, pri kio vi parolis.

25 Ili do, atestinte kaj parolinte la vorton de la Sinjoro, revenis al Jerusalem, kaj predikis la evangelion al multaj vila�oj de la Samarianoj.

26 Sed an�elo de la Eternulo parolis al Filipo, dirante: Levi�u, kaj iru suden �is la vojo, kiu kondukas de Jerusalem al Gaza; tio estas dezerto.
27 Kaj li levi�is, kaj ekiris; kaj jen viro, Etiopo, e�nuko, potenculo sub Kandake, re�ino de la Etiopoj, kaj kiu estis super �ia tuta trezoro, jam venis al Jerusalem, por adorklini�i;
28 tiu voja�is returne, kaj, sidante en sia �aro, legis la profeton Jesaja.
29 Kaj la Spirito diris al Filipo: Aliru, kaj ali�u al tiu �aro.
30 Kaj Filipo alkuris, kaj a�dis lin legi la profeton Jesaja, kaj diris: �u vi komprenas tion, kion vi legas?
31 Kaj tiu diris: Kiel mi povas, se neniu min gvidas? Kaj li petis Filipon, ke li supreniru kaj sidi�u kun li.
32 La peco de la Skribo, kiun li legis, estis jena:

Li estis kondukata kiel �afo al la bu�o; Kaj kiel �afido muta anta� sia tondanto, Li ne malfermis sian bu�on;
33 En lia humili�o lia ju�o estis deprenita; Pri lia generacio kiu rakontos? �ar lia vivo estas prenita for de la tero.

34 Kaj la e�nuko responde al Filipo diris: Mi petas vin, pri kiu parolis la profeto �i tion? �u pri si, a� pri iu alia?
35 Kaj Filipo malfermis sian bu�on, kaj komencante de tiu Skribo, predikis al li Jesuon.
36 Kaj dum ili iris sur la vojo, ili alvenis al iu akvo; kaj la e�nuko diris: Jen estas akvo; kio malhelpas min bapti�i?
37 Kaj Filipo diris: Se vi kredas per via tuta koro, tio estas permesata. Kaj li respondis: Mi kredas, ke Jesuo Kristo estas la Filo de Dio.
38 Kaj li ordonis, ke la �aro haltu, kaj ili amba� malsupreniris en la akvon, Filipo kaj la e�nuko; kaj li baptis lin.
39 Kaj kiam ili supreniris el la akvo, la Spirito de la Eternulo forkaptis Filipon; kaj la e�nuko ne plu lin vidis, kaj li iris sian vojon, �ojante.
40 Sed Filipo trovi�is en A�dod; kaj trapasante, li predikis la evangelion en �iuj urboj, �is li alvenis en Cezarean.

1 Kaj Sa�lo, ankora� spirante minacojn kaj mortigon kontra� la dis�iploj de la Sinjoro, iris al la �efpastro,
2 kaj petis de li leterojn al la sinagogoj en Damasko, por ke, se li eble trovos homojn, ali�intajn al la Vojo, �u virojn a� virinojn, li alkonduku ilin katenitajn al Jerusalem.
3 Kaj dum li voja�is, li alproksimi�is al Damasko; kaj subite ekbrilegis �irka� li lumo el la �ielo;
4 kaj li falis sur la teron, kaj a�dis vo�on dirantan al li: Sa�lo, Sa�lo, kial vi min persekutas?
5 Kaj li diris: Kiu vi estas, ho Sinjoro? Kaj tiu diris: Mi estas Jesuo, kiun vi persekutas;
6 sed levi�u, kaj eniru en la urbon, kaj estos dirite al vi, kion vi devas fari.
7 Kaj liaj kunvoja�antoj staris mutaj, a�dante la vo�on, sed vidante neniun.
8 Kaj Sa�lo levi�is de la tero; kaj kiam liaj okuloj malfermi�is, li vidis nenion; kaj ili kondukis lin je la mano, kaj venigis lin en Damaskon.
9 Kaj li estis sen vidpovo tri tagojn; kaj ne man�is, nek trinkis.

10 Kaj en Damasko estis unu dis�iplo nomata Ananias; kaj la Sinjoro diris al li en vizio: Ananias. Kaj li respondis: Jen mi, Sinjoro.
11 Kaj la Sinjoro diris al li: Levi�u, kaj iru sur la straton, kiun oni nomas Rekta, kaj ser�u en la domo de Judas viron, nomatan Sa�lo, el Tarso; �ar jen li pre�as;
12 kaj li vidis viron, nomatan Ananias, enirantan kaj metantan sur lin la manojn, por ke li ricevu vidpovon.
13 Sed Ananias respondis: Sinjoro, mi a�dis de multaj pri �i tiu viro, kiom da malbono li faris kontra� viaj sanktuloj en Jerusalem;
14 kaj �i tie li havas de la �efpastroj a�toritaton kateni �iujn, kiuj vokas vian nomon.
15 Sed la Sinjoro diris al li: Ekiru, �ar li estas elektita ilo por mi, por porti mian nomon anta� la nacianoj kaj la re�oj kaj la Izraelidoj;
16 �ar mi montros al li, kiom li devas suferi pro mia nomo.
17 Kaj Ananias ekiris, kaj eniris en la domon, kaj metinte sur lin la manojn, diris: Frato Sa�lo, min sendis la Sinjoro Jesuo, kiu aperis al vi en la vojo, la� kiu vi venis, por ke vi ricevu vidpovon kaj pleni�u de la Sankta Spirito.
18 Kaj tuj falis de liaj okuloj kvaza� skvamoj; kaj li tuj ricevis vidpovon, kaj levi�is kaj bapti�is;
19 kaj preninte nutra�on, li reforti�is.

Kaj dum kelke da tagoj li restis kun la dis�iploj en Damasko.
20 Kaj en la sinagogoj li tuj proklamis Jesuon, ke li estas la Filo de Dio.
21 Kaj miregis �iuj, kiuj lin a�dis, kaj ili diris: �u li ne estas tiu, kiu en Jerusalem pereigis tiujn, kiuj vokis �i tiun nomon? kaj li venis �i tien por tio, ke li konduku ilin katenitajn anta� la �efpastrojn.
22 Sed Sa�lo des pli forti�is, kaj li konfuzis la Judojn lo�antajn en Damasko, pruvante, ke tiu estas la Kristo.

23 Kaj post la paso de multaj tagoj, la Judoj kune konsili�is, por lin mortigi;
24 sed ilia konspiro scii�is al Sa�lo. Kaj ili observadis la pordegojn tage kaj nokte, por lin mortigi;
25 sed liaj dis�iploj prenis lin nokte, kaj mallevis lin tra la urba muro, malsupren lasante lin en korbego.

26 Kaj kiam li venis en Jerusalemon, li provis ali�i al la dis�iploj; kaj �iuj lin timis, ne kredante, ke li estas dis�iplo.
27 Sed Barnabas prenis lin, kaj kondukis lin al la apostoloj, kaj rakontis al ili, kiel li sur la vojo vidis la Sinjoron, kiu anka� parolis al li, kaj kiel en Damasko li sentime parolis en la nomo de Jesuo.
28 Kaj li estis kun ili, enirante kaj elirante en Jerusalem,
29 kaj sentime predikante en la nomo de la Sinjoro; kaj li parolis kaj disputadis kontra� la Grekaj Judoj; sed ili entreprenis mortigi lin.
30 Kaj la fratoj, eksciinte tion, kondukis lin al Cezarea, kaj forsendis lin al Tarso.

31 Kaj la eklezio tra la tuta Judujo kaj Galileo kaj Samario havis pacon kaj ricevis edifon; kaj iradante en la timo de la Sinjoro kaj en la konsolo de la Sankta Spirito, �i kreskis.

32 Kaj dum Petro trairis �iujn regionojn, li anka� malsupreniris al la sanktuloj lo�antaj en Lida.
33 Kaj tie li trovis unu viron, nomatan Eneas, kiu ku�adis en sia lito jam ok jarojn; �ar li estis paralizulo.
34 Kaj Petro diris al li: Eneas, Jesuo Kristo vin sanigas; levi�u, kaj ordigu vian liton. Kaj li tuj levi�is.
35 Kaj �iuj lo�antoj en Lida kaj en �aron lin vidis, kaj turni�is al la Sinjoro.

36 Kaj estis en Jafo unu dis�iplino, nomata Tabita, kiu la� traduko estas nomata Dorkas; �i estis plena de bonfaroj kaj almozoj, kiujn �i faris.
37 Kaj en tiu tempo �i malsani�is, kaj mortis; kaj ili �in lavis kaj metis en supran �ambron.
38 Kaj �ar Lida estis proksime de Jafo, la dis�iploj, a�dinte, ke Petro estas tie, sendis al li du virojn, por petegi lin: Ne prokrastu veni al ni.
39 Kaj Petro levi�is kaj iris kun ili. Kaj kiam li alvenis, ili lin kondukis en la supran �ambron; kaj alestis apud li �iuj vidvinoj, plorante kaj montrante tunikojn kaj vestojn, kiujn Dorkas faris, kiam �i estis ankora� kun ili.
40 Sed Petro, formetinte �iujn, genui�is kaj pre�is, kaj, turninte sin al la korpo, li diris: Tabita, levi�u. Kaj �i malfermis siajn okulojn, kaj, vidinte Petron, �i side levi�is.
41 Kaj li donis al �i la manon kaj starigis �in, kaj, vokinte la sanktulojn kaj vidvinojn, li prezentis �in vivanta.
42 Kaj tio fari�is sciata tra la tuta Jafo, kaj multaj kredis al la Sinjoro.
43 Kaj dum multe da tagoj li lo�is en Jafo �e unu Simon, tanisto.

1 En Cezarea estis unu viro, nomata Kornelio, centestro de la kohorto nomata la Itala,
2 viro pia, kiu timis Dion kune kun sia tuta familio, kaj donis multajn almozojn al la popolo, kaj pre�is al Dio konstante.
3 Tiu vidis klare en vizio, �irka� la na�a horo de la tago, an�elon de Dio, alvenantan al li, kaj dirantan al li: Kornelio.
4 Kaj �i tiu, fikse rigardante lin kaj timante, diris: Kio estas, Sinjoro? Kaj li diris al li: Viaj pre�oj kaj viaj almozoj supreniris kiel memora�o anta� Dio.
5 Kaj nun sendu virojn al Jafo, kaj venigu Simonon, kiu estas alnomata Petro;
6 li gastas �e unu Simon, tanisto, kies domo estas apud la marbordo.
7 Kaj kiam foriris la an�elo, kiu parolis al li, li alvokis du el siaj domservantoj, kaj pian soldaton el tiuj, kiuj �iam de�oris apud li;
8 kaj klariginte �ion al ili, li sendis ilin al Jafo.

9 Kaj en la sekvanta tago, kiam ili voja�is kaj alproksimi�is al la urbo, Petro supreniris sur la tegmenton, por pre�i, �irka� la sesa horo;
10 kaj li fari�is malsata, kaj deziris man�i; sed dum oni pretigis, falis sur lin ekstazo;
11 kaj li vidis la �ielon malfermitan, kaj ian ujon malsuprenirantan, kvaza� grandan tukon, mallevatan per la kvar anguloj sur la teron;
12 kaj en �i trovi�is �iaj kvarpiedaj bestoj kaj rampa�oj de la tero kaj birdoj de la �ielo.
13 Kaj venis vo�o al li: Levi�u, Petro; bu�u kaj man�u.
14 Sed Petro diris: Ho ne, Sinjoro, �ar mi neniam man�is ion profanan a� malpuran.
15 Kaj vo�o venis al li denove duan fojon: Kion Dio purigis, tion vi ne nomu profana.
16 Kaj tio estis farita trifoje; kaj la ujo estis tuj prenita for en la �ielon.

17 Kaj dum Petro spirite embarasi�is, kia povas esti la vizio, kiun li vidis, jen la viroj senditaj de Kornelio, eldemandinte pri la domo de Simon, staris anta� la pordo,
18 kaj vokis kaj demandis, �u Simon, kiu estas alnomata Petro, tie gastas.
19 Kaj dum Petro pripensis pri la vizio, la Spirito diris al li: Jen tri viroj vin ser�as.
20 Sed levi�u, kaj malsupreniru, kaj voja�u kun ili, tute ne hezitante; �ar mi ilin sendis.
21 Kaj Petro malsupreniris al la viroj, kaj diris: Jen mi estas tiu, kiun vi ser�as; kia estas la ka�zo, pro kiu vi venis?
22 Kaj ili diris: Kornelio, centestro, viro justa kaj timanta Dion, kaj bone atestata de la tuta nacio de la Judoj, estas avertita de sankta an�elo, ke li venigu vin al sia domo kaj a�du parolojn de vi.
23 Tial li envokis kaj gastigis ilin.

Kaj en la sekvanta tago li levi�is, kaj foriris kun ili, kaj iuj fratoj el Jafo lin akompanis.
24 Kaj la morga�an tagon ili eniris en Cezarean. Kaj Kornelio atendis ilin, kunvokinte siajn parencojn kaj intimajn amikojn.
25 Kaj kiam Petro estis eniranta, Kornelio lin renkontis, kaj, falinte anta� liaj piedoj, adorklini�is al li.
26 Sed Petro lin levis, dirante: Stari�u; mi mem anka� estas homo.
27 Kaj interparolante kun li, li eniris, kaj trovis multajn kunvenintajn;
28 kaj li diris al ili: Vi mem scias, kiel kontra�le�e estas por Judo kamaradi�i a� aliri al alinaciano; sed Dio min admonis, ke mi ne nomu ian homon profana a� malpura;
29 tial, kiam mi estis vokita, mi alvenis sen kontra�diro. Mi do demandas, por kio vi min venigis?
30 Kaj Kornelio diris: Anta� kvar tagoj �is �i tiu horo, mi pre�is la na�ahoran pre�on en mia domo; kaj jen anta� mi staris viro hele vestita,
31 kaj diris: Kornelio, via pre�o estas a�dita, kaj viaj almozoj estas memoritaj anta� Dio.
32 Sendu do al Jafo, kaj invitu al vi Simonon, kiu estas alnomata Petro; li gastas en la domo de Simon, tanisto, apud la marbordo.
33 Tial mi tuj sendis al vi; kaj vi bone faris, ke vi venis. Nun do ni �iuj alestas �i tie anta� Dio, por a�di �ion, kio estas ordonita al vi de la Sinjoro.
34 Kaj Petro malfermis sian bu�on, kaj diris:

Vere mi ekkomprenas, ke Dio ne privilegias personojn;
35 sed en �iu nacio tiu, kiu timas Lin kaj agas juste, estas akceptata de Li.
36 Vi konas tiun vorton, kiun Li sendis al la Izraelidoj, predikante la evangelion de paco per Jesuo Kristo (li estas Sinjoro de �iuj);
37 vi konas tiun diron, kiu estas disvastigita tra la tuta Judujo, komencante de Galileo, post la bapto, kiun predikis Johano--
38 Jesuon, la Nazaretanon, kiun Dio sanktoleis per la Sankta Spirito kaj potenco; li �irka�iris, bonfarante kaj sanigante �iujn premegatajn de la diablo, �ar Dio estis kun li.
39 Kaj ni estas atestantoj pri �io, kion li faris en la lando de la Judoj kaj en Jerusalem; lin oni mortigis, pendigante lin sur ligna�o.
40 Lin Dio levis en la tria tago, kaj donis, ke li estu videbla,
41 ne al la tuta popolo, sed al atestantoj, kiuj estis elektitaj anta�e de Dio, al ni, kiuj man�is kaj trinkis kun li post lia relevi�o el la mortintoj.
42 Kaj li ordonis al ni prediki al la popolo, kaj atesti, ke li estas la difinito de Dio, por esti la ju�isto de la vivantoj kaj de la mortintoj.
43 Pri li �iuj profetoj atestas, ke per lia nomo �iu kredanta al li ricevos pardonadon de pekoj.

44 Dum Petro parolis tiujn vortojn, la Sankta Spirito falis sur �iujn, kiuj a�dis la diron.
45 Kaj �iuj el la cirkumcido kredantoj, kiuj venis kun Petro, miregis pri tio, ke anka� sur la nacianojn estis surver�ata la donaco de la Sankta Spirito.
46 �ar ili a�dis ilin paroli per lingvoj kaj glori Dion. Tiam respondis Petro:
47 �u iu povas malpermesi la akvon, ke ne bapti�u �i tiuj, kiuj ricevis la Sanktan Spiriton tiel same, kiel ni?
48 Kaj li ordonis, ke ili bapti�u en la nomo de Jesuo Kristo. Tiam ili petis, ke li restu ankora� kelkajn tagojn.

1 Kaj la apostoloj kaj la fratoj, kiuj estis en Judujo, a�dis, ke la nacianoj anka� ricevis la vorton de Dio.
2 Kaj kiam Petro venis al Jerusalem, tiuj, kiuj estis el la cirkumcido, disputis kun li,
3 dirante: Vi eniris al viroj ne cirkumciditaj, kaj man�is kun ili.
4 Sed Petro klarigis la aferon al ili orde, dirante:
5 Dum mi pre�is en la urbo Jafo, en ekstazo mi vidis vizion, ujon malsuprenirantan, kvaza� grandan tukon, mallevatan el la �ielo per la kvar anguloj; kaj �i venis �is mi;
6 kun fiksa rigardo mi �in observis, kaj vidis kvarpiedajn bestojn de la tero kaj sova�ajn bestojn kaj rampa�ojn kaj birdojn de la �ielo.
7 Kaj mi a�dis vo�on dirantan al mi: Levi�u, Petro; bu�u kaj man�u.
8 Sed mi diris: Ho ne, Sinjoro, �ar nenio profana a� malpura eniris iam en mian bu�on.
9 Sed vo�o respondis al mi la duan fojon el la �ielo: Kion Dio purigis, tion vi ne nomu profana.
10 �i tio fari�is trifoje, kaj �io estis retirata en la �ielon.
11 Kaj jen anta� la domo, en kiu mi estis, tuj staris tri viroj senditaj el Cezarea al mi.
12 Kaj la Spirito ordonis, ke mi iru kun ili, tute ne hezitante. Kaj �i tiuj ses fratoj min akompanis, kaj ni eniris en la domon de la viro;
13 kaj li diris al ni, ke li vidis en sia domo la an�elon starantan, kaj dirantan: Sendu al Jafo, kaj venigu Simonon, kies alnomo estas Petro,
14 kiu parolos al vi vortojn, per kiuj vi kaj via tuta familio savi�os.
15 Kaj dum mi komencis paroli, la Sankta Spirito malsupreniris sur ilin tiel same, kiel sur nin en la komenco.
16 Kaj mi rememoris la vorton de la Sinjoro, ke li diris: Johano ja baptis per akvo; sed vi bapti�os per la Sankta Spirito.
17 Se do al ili Dio donis la saman donacon, kiel al ni, kiam ni ekkredis al la Sinjoro Jesuo Kristo, kia homo mi estis, ke mi povus kontra�stari al Dio?
18 Kiam ili tion a�dis, ili silenti�is, kaj gloris Dion, dirante: Anka� do al la nacianoj Dio donacis penton por vivo.

19 Tiuj do, kiuj dispeli�is pro la suferado, kiu okazis pro Stefano, voja�is �is Fenikio kaj Kipro kaj Antio�ia, priparolante la vorton al neniu krom nur Judoj.
20 Sed iuj el ili, viroj el Kipro kaj Kireno, veninte en Antio�ian, parolis al la Grekoj anka�, predikante la Sinjoron Jesuo.
21 Kaj la mano de la Sinjoro estis kun ili; kaj granda nombro kredis kaj turni�is al la Sinjoro.
22 Kaj la raporto pri tio estis a�dita de la eklezio, kiu estis en Jerusalem; kaj ili forsendis Barnabason �is Antio�ia;
23 li, veninte, kaj vidante la gracon de Dio, �ojis; kaj li admonis ilin �iujn, ke kun korfirmeco ili restu fidelaj al la Sinjoro;
24 �ar li estis bona viro, kaj plena de la Sankta Spirito kaj de fido; kaj multo da homoj aldoni�is al la Sinjoro.
25 Kaj li iris al Tarso, por ser�i Sa�lon;
26 kaj trovinte, li kondukis lin al Antio�ia. Kaj dum tuta jaro ili kunvenadis kun la eklezio, kaj instruis grandan aron da homoj; kaj en Antio�ia la dis�iploj unue nomi�is Kristanoj.

27 Kaj en tiuj tagoj profetoj el Jerusalem voja�is al Antio�ia.
28 Kaj stari�is unu el ili, nomata Agabo, kaj deklaris per la Spirito, ke estos granda malsato tra la tuta mondo; kaj tio okazis en la tagoj de Kla�dio.
29 Kaj la dis�iploj decidis, ke �iu la� sia bonstato sendu helpon al la fratoj, kiuj lo�is en Judujo;
30 tion anka� ili faris, sendante al la presbiteroj per la manoj de Barnabas kaj Sa�lo.

1 Kaj �irka� tiu tempo la re�o Herodo etendis siajn manojn, por premi iujn el la eklezianoj.
2 Kaj li mortigis per glavo Jakobon, la fraton de Johano.
3 Kaj vidinte, ke tio pla�as al la Judoj, li plue aldonis la areston de Petro. Kaj tiam estis la tagoj de macoj.
4 Kaj kaptinte lin, li metis lin en malliberejon, transdonante lin al kvar kvaroj da soldatoj, por gardi lin, intencante elkonduki lin post la Pasko al la popolo.
5 Tial Petro estis gardata en la malliberejo; sed pre�o por li estis fervore farata de la eklezio al Dio.
6 Kaj kiam Herodo intencis elkonduki lin, en tiu sama nokto Petro dormis inter du soldatoj, ligite per du katenoj; kaj gardistoj anta� la pordoj gardis la malliberejon.
7 Kaj jen apudstaris an�elo de la Eternulo, kaj lumo ekbrilis en la �ambro; kaj li frapis la flankon de Petro, kaj vekis lin, dirante: Levi�u rapide. Kaj liaj katenoj defalis de liaj manoj.
8 Kaj la an�elo diris al li: Zonu vin, kaj alligu viajn sandalojn. Kaj li faris tion. Kaj li diris al li: �etu �irka� vin vian mantelon kaj sekvu min.
9 Kaj li eliris, kaj sekvis; kaj li ne sciis, ke reala estas tio, kion faris la an�elo, sed li pensis, ke li vidas vizion.
10 Kaj trapasinte la unuan postenon kaj la duan, ili venis al la fera pordego, kiu kondukas en la urbon; kaj �i malfermi�is al ili propramove; kaj ili eliris, kaj pasis la�longe de unu strato; kaj la an�elo tuj foriris de li.
11 Kaj Petro, rekonscii�inte, diris: Nun mi certe scias, ke la Eternulo elsendis Sian an�elon kaj liberigis min el la mano de Herodo kaj el la tuta atendado de la popolo Juda.
12 Kaj pripensinte, li venis al la domo de Maria, la patrino de Johano, alnomata Marko, kie estis multaj kunvenintaj kaj pre�antaj.
13 Kaj kiam li frapis �e la pordo de la pordego, venis knabino nomata Roda, por a�skulti,
14 kaj rekonante la vo�on de Petro, �i pro �ojo ne malfermis la pordegon, sed enkuris, kaj diris, ke Petro staras anta� la pordego.
15 Kaj oni diris al �i: Vi frenezas. Sed �i persiste certigis, ke tiel estas. Kaj ili diris: �i estas lia an�elo.
16 Sed Petro da�rigis la frapadon; kaj ili, malferminte, vidis lin, kaj miregis.
17 Sed li gestis per la mano, ke ili silentu, kaj rakontis al ili, kiamaniere la Eternulo elkondukis lin el la malliberejo. Kaj li diris: Sciigu pri tio Jakobon kaj la fratojn. Kaj li foriris, kaj iris al alia loko.
18 Kaj kiam tagi�is, fari�is inter la soldatoj ne malgranda eksciti�o, kio fari�is kun Petro.
19 Kaj Herodo, ser�inte kaj ne trovinte lin, ekzamenis la gardistojn, kaj ordonis forkonduki ilin al morto. Kaj li voja�is el Judujo al Cezarea, kaj tie restis iom da tempo.

20 Kaj li estis tre kolera kontra� la homoj de Tiro kaj Cidon; kaj ili venis unuanime al li, kaj, akirinte la favoron de Blasto, la re�a �ambelano, petis pacon, �ar ilia lando estis nutrata de la lando de la re�o.
21 Kaj en difinita tago Herodo, vestita en re�aj vestoj, sidis sur tribunala se�o kaj deklamis al ili.
22 Kaj la popolo kriis: �i estas vo�o de dio, kaj ne de homo.
23 Kaj an�elo de la Eternulo tuj frapis lin, pro tio, ke li ne donis al Dio la gloron; kaj man�ate de vermoj, li senspiri�is.

24 Sed la vorto de Dio kreskis kaj pligrandi�is.

25 Kaj Barnabas kaj Sa�lo revenis de Jerusalem, plenuminte sian servadon, kondukante kun si Johanon, kiu estis alnomata Marko.

1 Kaj en Antio�ia, en la tiea eklezio, estis profetoj kaj instruistoj, Barnabas, kaj Simeon, nomata Niger, kaj Lucio, la Kirenano, kaj Manaen, kunvartito de la tetrar�o Herodo, kaj Sa�lo.
2 Kaj dum ili faris servon al la Sinjoro kaj fastis, la Sankta Spirito diris: Apartigu al mi Barnabason kaj Sa�lon por tiu laboro, al kiu mi ilin vokis.
3 Tiam, fastinte kaj pre�inte kaj metinte sur ilin la manojn, ili forsendis ilin.

4 Kaj �i tiuj, forkondukite de la Sankta Spirito, malsupreniris al Sele�kia; kaj de tie ili �ipiris al Kipro.
5 Kaj estante en Salamis, ili proklamis la vorton de Dio en la sinagogoj de la Judoj; kaj ili havis Johanon kiel helpanton.
6 Kaj trairinte la tutan insulon �is Pafos, ili trovis unu magiiston, Judan falsan profeton, kies nomo estis Bar-Jesuo,
7 kiu estis kun la prokonsulo Sergio Pa�lo, prudenta viro. �i tiu venigis al si Barnabason kaj Sa�lon, kaj deziris a�di la vorton de Dio.
8 Sed kontra�staris al ili Elimas, la magiisto (�ar tion signifas lia nomo), penante deturni la prokonsulon for de la fido.
9 Sed Sa�lo, kiu estas Pa�lo, plenigite de la Sankta Spirito kaj fikse rigardante lin,
10 diris: Ho vi, plena de �ia trompo kaj ruzemeco, filo de diablo, malamiko de �ia justeco, �u vi ne �esos defleksi la rektajn vojojn de la Sinjoro?
11 Kaj nun jen la mano de la Sinjoro estas sur vi, kaj vi estos blinda, ne vidante la sunon dum kelka tempo. Kaj tuj falis sur lin nebulo kaj mallumo, kaj �irka�vagante, li ser�is mankondukantojn.
12 Tiam la prokonsulo, vidinte la okazinta�on, kredis, mirigite de la instruado de la Sinjoro.

13 Sed Pa�lo kaj liaj akompanantoj ek�ipiris de Pafos kaj venis al Perga en Pamfilio; kaj Johano forlasis ilin kaj reiris al Jerusalem.
14 Sed ili, trapasante de Perga venis al Antio�ia en Pisidio; kaj en la sabato ili eniris en la sinagogon, kaj sidi�is.
15 Kaj post la legado de la le�o kaj la profetoj, la sinagogestroj sendis al ili, dirante: Fratoj, se estas �e vi vorto de admono por la popolo, parolu.
16 Kaj Pa�lo, stari�inte kaj gestinte per la mano, diris:

Izraelidoj, kaj vi, kiuj timas Dion, a�skultu.
17 La Dio de �i tiu popolo Izrael elektis niajn patrojn, kaj altigis la popolon dum la lo�ado en Egiptujo, kaj per alta brako elkondukis ilin el tie.
18 Kaj en la da�ro de �irka� kvardek jaroj Li toleris ilian konduton en la dezerto.
19 Kaj eksterminte sep naciojn en la lando Kanaana, Li donis al ili ilian landon kiel heredon por �irka� kvarcent kvindek jaroj;
20 kaj post tio Li donis ju�istojn �is la profeto Samuel.
21 Kaj poste ili petis re�on; kaj Dio donis al ili Saulon, filon de Ki�, viron el la tribo de Benjamen, por kvardek jaroj.
22 Kaj formetinte lin, Li levis al ili Davidon kiel re�on, pri kiu Li parolis, atestante: Mi trovis Davidon, filon de Ji�aj, viron la� Mia koro; li plenumos Mian tutan volon.
23 El lia idaro Dio la� promeso venigis al Izrael Savanton, Jesuon,
24 kiam Johano jam predikis anta� lia alveno la bapton de pento al la tuta popolo Izrael.
25 Kaj dum Johano plenumis sian kuradon, li diris: Kiu vi supozas, ke mi estas? mi ne estas tiu. Sed jen venas post mi unu, al kiu mi ne estas inda malligi la sandalojn de la piedoj.
26 Fratoj, idoj el la raso de Abraham, kaj tiuj inter vi, kiuj timas Dion, al ni estas sendita la vorto de �i tiu savo.
27 �ar la lo�antoj en Jerusalem kaj iliaj regantoj ne konis lin; kaj kondamnante lin, ili plenumis la vo�ojn de la profetoj �iusabate legatajn.
28 Kaj trovinte en li nenian ka�zon de morto, ili tamen petis Pilaton mortigi lin.
29 Kaj plenuminte �ion, kio estis skribita pri li, ili forprenis lin de la ligna�o kaj metis lin en tombon.
30 Sed Dio levis lin el la mortintoj;
31 kaj li estis vidata multajn tagojn de tiuj, kiuj venis kun li el Galileo en Jerusalemon, kaj ili nun estas liaj atestantoj �e la popolo.
32 Kaj ni alportas al vi bonan sciigon pri la promeso farita al la patroj,
33 ke Dio plenumis tion al ni, la filoj, relevinte Jesuon, kiel anka� estas skribite en la dua psalmo: Vi estas Mia Filo, hodia� Mi vin naskis.
34 Kaj pri tio, ke Li relevis lin el la mortintoj, jam ne venontan en forputron, Li parolis jene: Mi donos al vi la fidindajn favorkora�ojn de David.
35 �ar li anka� diris en alia psalmo: Vi ne permesos, ke Via sanktulo forputru.
36 �ar David, servinte en sia generacio al la intenco de Dio, ekdormis, kaj alkolekti�is al siaj patroj kaj vidis forputron;
37 sed tiu, kiun Dio relevis, ne vidis forputron.
38 Estu do sciate al vi, fratoj, ke per �i tiu estas proklamata al vi pardonado de pekoj;
39 kaj �iu kredanto al li estas pravigita pri �io, pri kio vi ne povis esti pravigitaj per la le�o de Moseo.
40 Gardu vin do, ke ne venu sur vin tio, kio estas dirita en la profetoj:

41 Rigardu, vi malestimantoj, kaj miru, kaj malaperu, �ar en via tempo Mi faras ion, Kion vi ne kredus, se oni rakontus al vi.

42 Kaj dum ili eliris el la sinagogo, oni petegis, ke �i tiuj vortoj estu parolataj al ili la venontan sabaton.
43 Kaj kiam la sinagogo disi�is, multaj el la Judoj kaj el la piaj prozelitoj sekvis Pa�lon kaj Barnabason, kiuj, alparolante ilin, ur�e admonis ilin persisti en la graco de Dio.

44 En la sekvanta sabato preska� la tuta urbo kolekti�is, por a�di la vorton de Dio.
45 Kaj la Judoj, vidante la homamasojn, pleni�is de �aluzo, kaj kontra�diris la dirojn de Pa�lo, kaj blasfemis.
46 Kaj Pa�lo kaj Barnabas, parolante kura�e, diris: Estis necese paroli al vi unue la vorton de Dio. Sed �ar vi forpu�is �in kaj ne ju�as vin indaj je la eterna vivo, jen ni turnas nin al la nacianoj.
47 �ar tiel ordonis al ni la Sinjoro:

Mi vin metis kiel lumon por la nacioj, Por ke vi estu por savo �is la plej malproksima parto de la tero.

48 Kaj a�dinte tion, la nacianoj �ojis, kaj gloris la vorton de Dio; kaj el ili kredis �iuj, kiuj estis difinitaj por eterna vivo.
49 Kaj la vorto de la Sinjoro estis disportata tra la tuta regiono.
50 Sed la Judoj incitis la piajn virinojn bonfamajn kaj la �efojn de la urbo, kaj instigis persekutadon kontra� Pa�lo kaj Barnabas, kaj forpelis ilin el siaj limoj.
51 Sed ili forskuis la polvon de siaj piedoj kontra� ili, kaj iris al Ikonio.
52 Kaj la dis�iploj pleni�is de �ojo kaj de la Sankta Spirito.

1 Kaj en Ikonio ili amba� eniris en la sinagogon de la Judoj, kaj tiel parolis, ke granda amaso da Judoj kaj Grekoj kredis.
2 Sed la nekredantaj Judoj ekscitis kaj malbonigis la animojn de la nacianoj kontra� la fratoj.
3 Tial ili restis longan tempon tie, sentime parolante en la Sinjoro, kiu atestadis pri la vorto de Sia graco, lasante, ke signoj kaj mirakloj fari�u per iliaj manoj.
4 Sed la lo�antaro de la urbo dividi�is; unuj estis kun la Judoj, kaj aliaj kun la apostoloj.
5 Kaj kiam fari�is atenco de la nacianoj kaj anka� de la Judoj kun iliaj regantoj, por ataki kaj �tonmortigi ilin,
6 scii�inte pri �i, ili forsavis sin en la urbojn de Likaonio--Listran kaj Derben kaj la �irka�a�on;
7 kaj tie ili proklamis la evangelion.

8 Kaj en Listra sidadis unu viro senforta en la piedoj, kiu estis lama de la patrina ventro, kaj neniam piediris.
9 Li a�dis Pa�lon paroli; kaj �i tiu, fikse rigardante lin, kaj vidante, ke ili havas fidon por esti sanigita,
10 diris per la�ta vo�o: Stari�u rekte sur viaj piedoj. Kaj li salte levi�is kaj piediris.
11 Kaj la homamaso, vidinte tion, kion Pa�lo faris, levis sian vo�on, kaj diris en la Likaonia lingvo: La dioj en homa formo malsupreniris al ni.
12 Kaj Barnabason ili nomis Ze�s, kaj Pa�lon Hermes, �ar �i tiu estis la �efa parolanto.
13 Kaj la pastro de la Ze�s, kiu estis anta� la urbo, alkondukis bovojn kaj girlandojn al la pordegoj, kaj volis oferi kun la homamasoj.
14 Sed la apostoloj Pa�lo kaj Barnabas, a�dinte, dis�iris siajn vestojn, kaj anta�ensaltis en la amason, kriante,
15 kaj dirante: Ho viroj, kial vi tion faras? Ni anka� estas homoj, samsentaj kiel vi, kaj ni alportas al vi evangelion, por turni vin de �i tiuj vanta�oj al la vivanta Dio, kiu faris la �ielon kaj la teron kaj la maron kaj �ion en ili;
16 kaj kiu en la pasintaj generacioj permesis, ke �iuj nacioj iru siajn proprajn vojojn.
17 Tamen Li ne lasis Sin sen atesto, �ar Li bonfaris, donante al vi pluvojn el la �ielo kaj fruktoportajn sezonojn, plenigante viajn korojn per nutra�o kaj feli�o.
18 Kaj tiel dirante, ili apena� retenis la amasojn de oferado al ili.

19 Sed alvenis Judoj el Antio�ia kaj Ikonio, kaj, instiginte la amason, ili pri�etis Pa�lon per �tonoj, kaj trenis lin ekster la urbon, pensante, ke li mortis.
20 Sed kiam la dis�iploj staris �irka� li, li levi�is, kaj eniris en la urbon; kaj en la sekvanta tago li eliris kun Barnabas al Derbe.
21 Kaj proklaminte la evangelion al tiu urbo, kaj varbinte multajn dis�iplojn, ili revenis al Listra kaj Ikonio kaj Antio�ia,
22 firmigante la animojn de la dis�iploj, kaj admonante, ke ili restu en la fido, kaj ke tra multaj suferoj ni devas eniri en la regnon de Dio.
23 Kaj elektinte presbiterojn por ili en �iu eklezio, kaj pre�inte kun fastado, ili rekomendis ilin al la Sinjoro, al kiu ili ekkredis.
24 Kaj trairinte Pisidion, ili venis en Pamfilion.
25 Kaj parolinte la vorton en Perga, ili malsupreniris al Atalia;
26 kaj de tie ili �ipiris al Antio�ia, de kie ili estis konfiditaj al la graco de Dio por la laboro, kiun ili plenumis.
27 Kaj kiam ili alvenis, ili kunvenigis la eklezion, kaj rakontis �ion, kion Dio per ili faris, kaj ke Li malfermis al la nacianoj pordon de fido.
28 Kaj ili restis kelkan tempon kun la dis�iploj.

1 Kaj iuj homoj voja�is tien el Judujo, kaj instruis la fratojn: Se vi ne cirkumcidi�os la� la moro de Moseo, vi ne povas savi�i.
2 Kaj kiam Pa�lo kaj Barnabas havis ne malgrandan malkonsenton kaj diskutadon kontra� ili, oni aran�is, ke Pa�lo kaj Barnabas kaj aliaj tieuloj iru Jerusalemon al la apostoloj kaj presbiteroj pri tiu demando.
3 Ili do, forkondukite de la eklezio, trairis Fenikion kaj Samarion, anoncante la konvertadon de la nacianoj, kaj faris grandan �ojon al �iuj fratoj.
4 Kaj alveninte en Jerusalemon, ili estis akceptitaj de la eklezio kaj apostoloj kaj presbiteroj, kaj raportis �ion, kion Dio faris per ili.
5 Sed levi�is iuj kredantoj el la sekto de la Fariseoj, dirante: Estas necese cirkumcidi ilin, kaj ordoni, ke ili observu la le�on de Moseo.

6 Kaj kunvenis la apostoloj kaj presbiteroj, por esplori tiun aferon.
7 Kaj post multe da diskutado, Petro stari�is, kaj diris al ili:

Fratoj, vi scias, ke jam anta� longe Dio elektis min el inter vi, por ke per mia bu�o la nacianoj a�du la vorton de la evangelio kaj kredu.
8 Kaj Dio, kiu konas la korojn, atestis al ili, donante al ili la Sanktan Spiriton tiel same, kiel al ni;
9 kaj Li faris nenian diferencon inter ni kaj ili, per la fido puriginte iliajn korojn.
10 Nun do kial vi incitas Dion, dezirante meti sur la kolon de la dis�iploj jugon, kiun povis porti nek niaj patroj, nek ni?
11 Sed ni kredas pri nia savo per la graco de la Sinjoro Jesuo tiel same, kiel anka� ili.

12 Kaj silentis la tuta amaso; kaj ili a�skultis, dum Pa�lo kaj Barnabas rakontis, kiom da signoj kaj mirakloj Dio faris �e la nacianoj per ili.
13 Kaj kiam ili �esis paroli, Jakobo respondis, dirante:

Fratoj, a�skultu min;
14 Simeon rakontis, kiel unue Dio vizitis nacianojn, por elekti el ili popolon por Sia nomo.
15 Kaj al tio konsentas la vortoj de la profetoj, kiel estas skribite:

16 Post tio Mi revenos, Kaj Mi restarigos la falintan tabernaklon de David, Mi restarigos la detruita�ojn, Kaj Mi rekonstruos �in;
17 Por ke strebu al la Eternulo la ceteraj homoj Kaj �iuj nacioj, inter kiuj estas proklamata Mia nomo, Diras la Eternulo,
18 Kiu tion faras jam de la tempo antikva.

19 Tial mi decidas, ke ni ne �enu tiujn el la nacianoj, kiuj turni�as al Dio;
20 sed ni admonu ilin, ke ili detenu sin de malpuri�oj �e idoloj kaj de mal�asteco kaj de sufokita�oj kaj de sango.
21 �ar de post antikvaj generacioj Moseo havas en �iuj urboj tiujn, kiuj lin predikas, legate en la sinagogoj �iusabate.

22 Tiam al la apostoloj kaj presbiteroj kun la tuta eklezio �ajnis bone elekti virojn el inter si kaj sendi ilin al Antio�ia kun Pa�lo kaj Barnabas: nome Judas, alnomata Barsabas, kaj Silas, viroj konataj inter la fratoj;
23 kaj ili sendis per ili la jenan leteron: La apostoloj kaj presbiteroj, al la fratoj, kiuj estas el la nacianoj en Antio�ia kaj Sirio kaj Kilikio, kun saluto:
24 �ar ni a�dis, ke iuj el ni �enis vin per vortoj maltrankviligaj por viaj animoj, al kiuj ni ne ordonis tion,
25 �ajnis bone al ni unuanime, ke ni elektu virojn kaj sendu ilin al vi kun niaj amataj Barnabas kaj Pa�lo,
26 homoj, kiuj riskis siajn vivojn pro la nomo de nia Sinjoro Jesuo Kristo.
27 Ni do sendis Judason kaj Silason, kiuj anka� mem bu�e diros tion saman.
28 �ar al la Sankta Spirito kaj al ni �ajnis bone meti sur vin nenian alian �ar�on, krom la jenaj necesaj aferoj:
29 ke oni sin detenu de idoloferita�oj kaj de sango kaj de sufokita�oj kaj de mal�asteco; se vi vin gardos kontra� tio, vi bone agos. Adia�!

30 Ili do, forsendite, iris al Antio�ia; kaj kunveniginte la amason, ili transdonis la leteron.
31 Kaj leginte �in, ili �ojis pro la konsolo.
32 Kaj Judas kaj Silas, kiuj estis anka� mem profetoj, konsolis la fratojn per multe da parolo kaj firmigis ilin.
33 Kaj pasiginte kelkan tempon, ili kun paco foriris de la fratoj al siaj forsendintoj. (
34 Tamen pla�is al Silas tie restadi.)
35 Sed Pa�lo kaj Barnabas restis en Antio�ia, instruante kaj predikante, kun multaj aliaj, la vorton de la Sinjoro.

36 Kaj post kelke da tagoj Pa�lo diris al Barnabas: Ni reiru, kaj vizitu niajn fratojn en �iu urbo, kie ni proklamis la vorton de la Sinjoro, kaj vidu, kiel ili fartas.
37 Kaj Barnabas konsilis kunpreni Johanon, alnomatan Marko.
38 Sed Pa�lo ne aprobis kunpreni tiun, kiu sin fortiris de ili en Pamfilio, kaj ne kuniris en la laboron.
39 Kaj fari�is disputo, tiel ke ili disi�is unu de la alia; kaj Barnabas, kunprenante Markon, �ipiris al Kipro;
40 sed Pa�lo, elektinte Silason, foriris, konfidite de la fratoj al la graco de Dio.
41 Kaj li iris tra Sirio kaj Kilikio, firmigante la ekleziojn.

1 Kaj li venis al Derbe kaj Listra; kaj jen tie estis unu dis�iplo, nomata Timoteo, filo de kredanta Judino kaj de Greka patro.
2 Tiu estis bone atestata de la fratoj en Listra kaj Ikonio.
3 Tiun Pa�lo deziris, ke li foriru kun li, kaj li prenis kaj cirkumcidis lin pro la Judoj, kiuj estis en tiuj regionoj; �ar �iuj sciis, ke lia patro estas Greko.
4 Kaj dum ili trapasis la urbojn, ili transdonis al ili por observado la dekretojn, deciditajn de la apostoloj kaj presbiteroj en Jerusalem.
5 Tiel la eklezioj firmi�is en la fido, kaj kreskis la�nombre �iutage.

6 Kaj ili trairis la Frigian kaj Galatujan regionon, malpermesite de la Sankta Spirito priparoli la vorton en Azio;
7 kaj veninte apud Misia, ili klopodis eniri en Bitinion, kaj la Spirito de Jesuo tion ne permesis al ili;
8 kaj pasinte preter Misia, ili malsupreniris al Troas.
9 Kaj vizio aperis al Pa�lo dum la nokto: viro Makedona staris, kaj petegis lin, dirante: Transpasu al Makedonujo, kaj nin helpu.
10 Kaj post kiam li vidis la vizion, ni tuj penis foriri en Makedonujon, konkludinte, ke Dio vokis nin, por prediki al ili la evangelion.

11 Tial, ek�ipirinte de Troas, ni rekte veturis al Samotrake, kaj la sekvantan tagon al Neapolis;
12 kaj de tie al Filipi, kiu estas kolonio, �efurbo de la Makedonuja provinco; kaj en tiu urbo ni restis dum kelke da tagoj.
13 Kaj en la sabato ni eliris ekster la pordegon apud rivero, kie, ni supozis, estis kunvenejo por pre�ado; kaj ni sidi�is, kaj parolis al la virinoj kunvenintaj.
14 Kaj unu virino, nomata Lidia, vendistino de purpuro, el la urbo Tiatira, adorantino de Dio, nin a�dis; �ian koron la Sinjoro malfermis, por atenti la parolojn de Pa�lo.
15 Kaj kiam �i estis baptita, kun sia familio, �i nin petegis, dirante: Se vi ju�as min fidela al la Sinjoro, venu, kaj lo�u en mia domo. Kaj �i devigis nin.

16 Kaj kiam ni iris al la kunvenejo por pre�ado, renkontis nin unu knabino, kiu havis orakolan spiriton kaj kiu per a�gurado alportadis al siaj mastroj multan gajnon.
17 �i sekvis Pa�lon kaj nin, kaj kriadis, dirante: Tiuj homoj estas servistoj de Dio la Plejalta, kiuj proklamas al vi vojon de savo.
18 Kaj tion �i faris dum multe da tagoj. Sed Pa�lo, �agrenite, turnis sin, kaj diris al la spirito: Mi ordonas al vi en la nomo de Jesuo Kristo, ke vi eliru el �i. Kaj �i eliris en tiu sama horo.

19 Sed �iaj mastroj, vidinte, ke eliris la espero de ilia gajno, kaptis Pa�lon kaj Silason, kaj trenis ilin en la placon al la regantoj,
20 kaj kondukinte ilin al la urbestroj, diris: �i tiuj homoj treege maltrankviligas nian urbon, estante Judoj,
21 kaj ili proklamas morojn, kiujn ne decas akcepti nek fari por ni, kiuj estas Romanoj.
22 Kaj la popolo amase sin kolektis kontra� ili; kaj la urbestroj, for�irinte de ili la vestojn, ordonis, ke oni vergobatu ilin.
23 Kaj metinte sur ilin multajn batojn, ili �etis ilin en malliberejon, ordonante al la estro de la malliberejo, ke li forte gardu ilin;
24 kaj li, ricevinte tiun ordonon, �etis ilin en la internan karceron kaj fiksis iliajn piedojn en la trabon.
25 Sed �irka� la noktomezo Pa�lo kaj Silas pre�is kaj himnis al Dio, kaj la katenitoj a�skultis ilin;
26 kaj subite fari�is granda tertremo, tiel ke la fundamentoj de la malliberejo skui�is; kaj tuj �iuj pordoj malfermi�is, kaj �ies katenoj falis.
27 Kaj la malliberejestro, veki�inte, kaj vidante la pordojn de la karcero malfermitaj, eltiris sian glavon kaj volis mortigi sin, supozante, ke la malliberuloj forkuris.
28 Sed Pa�lo vokis per la�ta vo�o, dirante: Nenian malbonon faru al vi, �ar ni �iuj estas �i tie.
29 Kaj veniginte lumilon, li ensaltis, kaj, tremante de timo, klini�is anta� Pa�lo kaj Silas,
30 kaj kondukis ilin eksteren, kaj diris: Sinjoroj, kion mi devas fari, por esti savita?
31 Kaj ili diris: Kredu al la Sinjoro Jesuo, kaj vi estos savita, vi kaj via familio.
32 Kaj ili parolis la vorton de la Sinjoro al li kaj al �iuj en lia domo.
33 Kaj li kondukis ilin en tiu sama nokta horo kaj lavis al ili la batovundojn; kaj bapti�is senprokraste li kaj �iuj liaj domanoj.
34 Kaj li kondukis ilin en sian domon, kaj aran�is por ili man�otablon, kaj tre �ojis kun sia tuta domanaro, ekkredinte al Dio.

35 Sed kiam tagi�is, la urbestroj sendis la liktorojn, por diri: Forliberigu tiujn homojn.
36 Kaj la malliberejestro raportis la vortojn al Pa�lo: La urbestroj �us sendis, por ke vi forliberi�u; tial nun elvenu kaj foriru pace.
37 Sed Pa�lo diris al ili: Ili publike vergobatis nin ne kondamnitajn, kvankam ni estas Romanoj, kaj nin �etis en malliberejon; kaj �u ili nun el�etas nin ka�e? tute ne; ili mem venu kaj forkonduku nin.
38 Kaj la liktoroj raportis tiujn vortojn al la urbestroj; kaj �i tiuj timis, a�dante, ke ili estas Romanoj;
39 kaj ili venis kaj petegis ilin, kaj, elkondukinte ilin, petis, ke ili foriru de la urbo.
40 Kaj ili eliris el la malliberejo, kaj eniris en la domon de Lidia; kaj vidinte kaj konsolinte la fratojn, ili foriris.

1 Kaj voja�inte tra Amfipolis kaj Apolonia, ili alvenis en Tesalonikon, kie estis sinagogo de la Judoj;
2 kaj la� sia kutimo Pa�lo eniris al ili, kaj dum tri sabatoj li rezonadis kun ili el la Skriboj,
3 klarigante kaj montrante, ke la Kristo devis suferi kaj relevi�i el la mortintoj, kaj dirante: �i tiu Jesuo, kiun mi predikas al vi, estas la Kristo.
4 Kaj unuj el ili estis konvinkitaj, kaj kunsorti�is kun Pa�lo kaj Silas; kaj el la piaj Grekoj granda amaso, kaj el la �efaj virinoj ne malmultaj.
5 Sed la Judoj, enviante, varbis kelkajn malnoblulojn el la popola�o, kaj, kolektinte homamason, entumultigis la urbon; kaj atakinte la domon de Jason, ili klopodis elkonduki ilin al la popolo.
6 Sed ne trovinte ilin, ili trenis Jasonon kaj kelkajn fratojn anta� la urbestrojn, kriante: Tiuj samaj, kiuj renversis la tutan mondon, alestas anka� �i tie;
7 ilin Jason akceptis; kaj ili �iuj agas kontra� la dekretoj de Cezaro, dirante, ke estas alia re�o, Jesuo.
8 Kaj ili maltrankviligis la homamason kaj la urbestrojn, kiuj tion a�dis.
9 Kaj �i tiuj, ricevinte garantia�on de Jason kaj la aliaj, liberigis ilin.

10 Kaj la fratoj tuj forsendis Pa�lon kaj Silason nokte al Berea; kaj alveninte tien, ili iris en la sinagogon de la Judoj.
11 Kaj �i tiuj estis pli noblaj ol la Tesalonikanoj, �ar ili akceptis la vorton kun plena fervoro, kaj �iutage esploris la Skribojn, por konstati, �u tiuj aferoj estas veraj.
12 Tial multaj el ili kredis, kaj ne malmultaj el la Grekaj virinoj honorindaj kaj el la viroj.
13 Sed kiam la Judoj en Tesaloniko scii�is, ke anka� en Berea la vorto de Dio estas proklamita de Pa�lo, ili venis anka� tien, maltrankviligante kaj ekscitante la homamason.
14 Kaj tiam la fratoj tuj forsendis Pa�lon, por ke li iru �is la marbordo; sed Silas kaj Timoteo restis ankora� tie.
15 Kaj la gvidantoj de Pa�lo kondukis lin �is Ateno, kaj ricevinte komision al Silas kaj Timoteo, ke ili venu al li kiel eble plej rapide, ili foriris.

16 Kaj dum Pa�lo atendis ilin en Ateno, lia spirito �agreni�is en li, kiam li vidis la urbon idolplena.
17 Tial li rezonadis en la sinagogoj kun la Judoj kaj la diotimantoj, kaj sur la placo �iutage kun la renkontitoj.
18 Kaj iuj el la Epikuranaj kaj Stoikaj filozofoj lin renkontis. Kaj unuj diris: Kion volus diri �i tiu vort�utanto? aliaj diris: Li �ajnas esti proklamanto de fremdaj dia�oj; �ar li predikis Jesuon kaj la relevi�on.
19 Kaj ili prenis lin, kaj kondukis lin al la Areopago, dirante: �u ni povas scii, kio estas tiu nova instruo, priparolata de vi?
20 �ar fremda�ojn vi portas al niaj oreloj; ni do volas scii, kion signifas tiuj aferoj.
21 (�iuj Atenanoj kaj la tie lo�antaj fremduloj pasigadis la tempon �e nenio alia, krom diri a� a�di ion plej novan.)
22 Kaj Pa�lo staris meze de la Areopago, kaj diris:

Atenanoj, mi rimarkas, ke vi estas �iurilate tro servemaj al dia�oj.
23 �ar preterpasante kaj rigardante viajn adorata�ojn, mi trovis anka� altaron, sur kiu estis skribite: AL DIO NEKONATA. Kiun do vi nekonante adoras, Tiun mi predikas al vi.
24 La Dio, kiu faris la mondon kaj �ion, kio estas en �i, estante per Si mem Sinjoro de la �ielo kaj la tero, ne lo�as en manfaritaj temploj;
25 kaj ne estas servata de homaj manoj, kvaza� Li ion bezonus, �ar Li mem donas al �iuj vivon kaj spiron kaj �ion;
26 kaj el unu origino Li faris �iujn naciojn de la homoj, por lo�i sur la tuta supra�o de la tero, difininte ordigitajn epokojn kaj la limojn de iliaj lo�ejoj;
27 por ke ili ser�u Dion, se eble ili povus �irka�palpi kaj trovi Lin, kvankam Li ne estas malproksime de �iu el ni;
28 �ar en Li ni vivas kaj movi�as kaj ekzistas, kiel anka� iuj viaj poetoj diris: �ar ni estas anka� Lia idaro.
29 Tial ni, estante idaro de Dio, devas ne opinii la Diecon simila al oro a� ar�ento a� �tono, gravura�o de homa arto kaj imagado.
30 Kaj la tempojn de nesciado preterrigardis Dio, sed nun Li proklamas al �iuj homoj, ke ili pentu;
31 tial Li difinis tagon, en kiu Li ju�os la mondon en justeco per tiu viro, kiun Li elektis, doninte garantion pri tio al �iuj homoj per tio, ke Li relevis lin el la mortintoj.

32 Kaj a�dinte pri relevi�o de la mortintoj, unuj mokis; sed aliaj diris: Ni a�skultos vin denove pri tio.
33 Kaj tiel Pa�lo eliris el inter ili.
34 Sed iuj viroj ali�is al li kaj kredis, inter kiuj estis Dionisio, Areopagano, kaj virino, nomata Damaris, kaj aliaj kun ili.

1 Post tio li foriris el Ateno kaj alvenis en Korinton.
2 Kaj li trovis Judon, nomatan Akvila, Pontanon la� gento, anta� ne longe venintan el Italujo, kaj Priskilan, lian edzinon, �ar Kla�dio jam ordonis, ke �iuj Judoj foriru el Romo; kaj li iris al ili;
3 kaj, �ar li estis sammetiisto, li lo�is �e ili, kaj ili laboris, �ar ili estis la� metio tendofaristoj.
4 Kaj li diskutadis en la sinagogo �iusabate, kaj penis konvinki Judojn kaj Grekojn.

5 Kiam do Silas kaj Timoteo alvenis el Makedonujo, Pa�lo estis premata per la predikado, atestante al la Judoj, ke Jesuo estas la Kristo.
6 Sed kiam ili kontra�staris kaj blasfemis, li elskuis siajn vestojn, kaj diris al ili: Via sango estu sur viaj kapoj; mi estas pura; de nun mi iros al la nacianoj.
7 Kaj foririnte de tie, li iris en la domon de homo nomata Tito Justo, kiu adoris Dion, kaj kies domo estis tuj apud la sinagogo.
8 Kaj Krispo, la sinagogestro, kredis al la Sinjoro kune kun �iuj siaj domanoj; kaj multaj Korintanoj, a�dinte, kredis kaj bapti�is.
9 Kaj la Sinjoro diris per vizio nokte al Pa�lo: Ne timu, sed parolu, kaj ne silentu;
10 �ar mi estas kun vi, kaj neniu vin atakos, por fari al vi malbonon; �ar mi havas multe da homoj en �i tiu urbo.
11 Kaj li lo�is tie jaron kaj ses monatojn, instruante inter ili la vorton de Dio.

12 Sed kiam Galiono estis prokonsulo de la A�aja lando, la Judoj levi�is unuanime kontra� Pa�lo, kaj kondukis lin al la tribunala se�o,
13 dirante: Kontra� la le�o �i tiu instigas homojn adori Dion.
14 Sed kiam Pa�lo estis malfermonta la bu�on, Galiono diris al la Judoj: Se vere tio estus ia maljusta�o a� malbonega kanajla�o, ho Judoj, estus racie, ke mi vin toleru;
15 sed se prezenti�as demandoj pri vortoj kaj nomoj kaj via propra le�o, vi mem �in atentu; pri tiaj aferoj mi ne volas esti ju�anto.
16 Kaj li forpelis ilin de la tribunala se�o.
17 Kaj ili �iuj ekkaptis Sosteneson, la sinagogestron, kaj batis lin anta� la tribunala se�o. Kaj Galiono atentis nenion el tio.

18 Kaj Pa�lo, restinte post tio ankora� dum multe da tagoj, adia�is la fratojn, kaj de tie �ipiris al Sirio, kaj kun li Priskila kaj Akvila; sed li razis sian kapon en Kenkrea, �ar li faris sanktan promeson.
19 Kaj ili alvenis en Efeson, kaj li lasis ilin tie; sed li mem eniris en la sinagogon, kaj diskutis kun la Judoj.
20 Kaj kiam ili petis lin restadi pli longe, li ne konsentis;
21 sed adia�inte ilin, kaj dirinte: Mi denove revenos al vi, se pla�os al Dio--li ek�ipiris el Efeso.
22 Kaj el�ipi�inte en Cezarea, li supreniris kaj salutis la eklezion, kaj poste voja�is al Antio�ia.
23 Kaj pasiginte iom da tempo tie, li foriris, kaj trapasis la�vice la Galatujan kaj Frigian regionon, fortikigante �iujn dis�iplojn.

24 Kaj unu Judo, nomata Apolos, Aleksandriano la� gento, viro klera, venis al Efeso; kaj li estis potenca en la Skriboj.
25 �i tiu jam estis instruita pri la vojo de la Sinjoro; kaj estante fervora en spirito, li paroladis kaj instruadis precize pri Jesuo, konante nur la bapton de Johano;
26 kaj li komencis paroli sentime en la sinagogo. Sed Akvila kaj Priskila, a�dinte lin, alprenis lin al si, kaj klarigis al li pli precize la vojon de Dio.
27 Kaj kiam li volis transiri en la A�ajan landon, la fratoj kura�igis lin, kaj skribis al la dis�iploj, ke ili akceptu lin; kaj alveninte, li multe helpis tiujn, kiuj kredis per graco;
28 �ar konvinke li refutis la Judojn publike, pruvante per la Skriboj, ke Jesuo estas la Kristo.

1 Kaj dum Apolos estis en Korinto, Pa�lo, trapasinte la supran regionon, venis al Efeso, kaj trovinte iujn dis�iplojn,
2 li diris al ili: �u vi ricevis la Sanktan Spiriton, kiam vi ekkredis? Kaj ili diris al li: Ni ankora� e� ne a�dis, �u estas Sankta Spirito.
3 Kaj li diris al ili: En kion do vi bapti�is? Kaj ili diris: En la bapton de Johano.
4 Kaj Pa�lo diris: Johano baptis per la bapto de pento, dirante al la popolo, ke ili kredu al tiu, kiu venos post li, tio estas al Jesuo.
5 Kaj tion a�dinte, ili bapti�is en la nomon de la Sinjoro Jesuo.
6 Kaj kiam Pa�lo metis siajn manojn sur ilin, la Sankta Spirito venis sur ilin; kaj ili ekparolis per lingvoj kaj ekprofetis.
7 Kaj ili �iuj estis �irka� dek du viroj.

8 Kaj li eniris en la sinagogon, kaj parolis sentime en la da�ro de tri monatoj, diskutante kaj rezonante rilate la regnon de Dio.
9 Sed kiam kelkaj obstini�is kaj malobeis, kalumniante la Vojon anta� la homamaso, li foriris de ili, kaj forigis la dis�iplojn, kaj diskutis �iutage en la lernejo de Tiranos.
10 Kaj tio da�ris dum du jaroj; tiel ke �iuj lo�antoj en Azio, Judoj kaj Grekoj, a�dis la vorton de la Sinjoro.
11 Kaj Dio faris per la manoj de Pa�lo eksterordinarajn miraklojn;
12 tiel ke al la malsanuloj oni alportis de lia korpo vi�tukojn a� vestotukojn, kaj la malsanoj forlasis ilin, kaj la malbonaj spiritoj eliris.
13 Sed anka� kelkaj el la vagemaj Judoj, ekzorcistoj, entreprenis nomi super tiuj, kiuj havis la malbonajn spiritojn, la nomon de la Sinjoro Jesuo, dirante: Mi ekzorcas vin per Jesuo, kiun Pa�lo predikas.
14 Kaj sep filoj de unu Judo, Skeva, �efpastro, tion faris.
15 Kaj la malbona spirito responde diris al ili: Jesuon mi konas, kaj Pa�lon mi konas; sed kiuj estas vi?
16 Kaj la viro, en kiu estis la malbona spirito, sin �etis sur ilin, kaj venkis kaj superfortis ilin, tiel ke ili forkuris el tiu domo nudaj kaj vunditaj.
17 Kaj tio scii�is al �iuj, kiuj lo�is en Efeso, Judoj kaj Grekoj; kaj timo falis sur ilin �iujn, kaj la nomo de la Sinjoro Jesuo grandi�is.
18 Multaj anka� el la kredantoj venis, kaj konfesis, montrante siajn agojn.
19 Kaj ne malmultaj el tiuj, kiuj praktikis magiajn artojn, alportis amase siajn librojn, kaj bruligis ilin anta� la okuloj de �iuj; kaj oni kalkulis ilian valoron, kaj trovis �in kvindek miloj da moneroj ar�entaj.
20 Tiel forte kreskis la vorto de la Sinjoro kaj sukcesis.

21 Kaj kiam tio fini�is, Pa�lo intencis en la spirito, trapasinte Makedonujon kaj la A�ajan landon, voja�i al Jerusalem, kaj li diris: Post kiam mi iros tien, mi devos anka� vidi Romon.
22 Kaj sendinte en Makedonujon du el siaj helpservantoj, Timoteon kaj Eraston, li mem restis iom da tempo en Azio.

23 Kaj �irka� tiu tempo levi�is ne malgranda eksciti�o pri la Vojo.
24 �ar unu viro, nomata Demetrio, ar�enta�isto, kiu faradis ar�entajn templetojn de Artemis, liveris al la metiistoj multe da okupo;
25 kaj li kunvenigis ilin, kune kun la samokupaj laboristoj, kaj diris: Ho viroj, vi scias, ke per �i tiu metio ni havas bonajn enspezojn.
26 Kaj vi vidas kaj a�das, ke ne sole en Efeso, sed anka� tra preska� la tuta Azio, �i tiu Pa�lo jam influis kaj forturnis multe da homoj, dirante, ke tio, kio estas manfarita, estas ne-dioj;
27 kaj estas dan�ero, ne sole ke �i tiu nia metio estos malestimata, sed anka� ke la templo de la granda diino Artemis estos mal�atata; kaj eble estos senigita je sia majesto tiu, kiun la tuta Azio kaj la tuta mondo adoras.
28 A�dinte tion, ili pleni�is de kolero, kaj ekkriis, dirante: Granda estas Artemis de la Efesanoj.
29 Kaj la urbo pleni�is de tumulto; kaj oni kure kolekti�is unuanime en la teatron, ekkaptinte Gajon kaj Aristar�on, Makedonojn, kunvoja�antojn de Pa�lo.
30 Kaj kiam Pa�lo volis eniri anta� la popolon, la dis�iploj tion ne permesis al li.
31 Kaj anka� kelkaj el la �efoj de Azio, kiuj estis liaj amikoj, sendis al li, kaj petegis lin ne riski sin en la teatron.
32 Kriadis ili do diverse ion kaj alion, �ar la kunveno estis konfuzita; kaj la plimulto ne sciis, kial ili kunvenis.
33 Kaj el la homamaso ili elpa�igis Aleksandron, kiun la Judoj pu�is anta�en. Kaj Aleksandro gestis per la mano, kaj ekprovis pledi anta� la popolo.
34 Sed scii�inte, ke li estas Judo, �iuj unuvo�e en la da�ro de �irka� du horoj kriadis: Granda estas Artemis de la Efesanoj!
35 Kaj kiam la urboskribisto kvietigis la amason, li diris: Ho Efesanoj, �u do ekzistas homo nescianta, ke la urbo de la Efesanoj estas templogardanto de Artemis la granda kaj de la el�iela falinta�o?
36 �ar tio do ne estas kontra�direbla, vi devas esti trankvilaj, kaj fari nenion senpripense.
37 �ar vi alkondukis �i tiujn virojn, kiuj estas nek templorabistoj nek blasfemantoj de nia diino.
38 Se do Demetrio kaj la kun li metiistoj havas plendaferon kontra� iu, la ju�ejoj estas je ilia dispono, kaj ekzistas prokonsuloj; ili procesu unu kontra� alia.
39 Sed se vi faras esploron pri io alia, tio decidi�os en la la�le�a kunveno.
40 �ar estas dan�ero, ke oni akuzos nin pri tumulto rilate la hodia�an aferon, pro manko de motivo; kaj rilate �in, ni ne povos pravigi �i tiun homamasi�on.
41 Kaj tion dirinte, li dissendis la kunvenintojn.

1 Kaj kiam la tumulto �esi�is, Pa�lo, veniginte al si kaj admoninte la dis�iplojn, adia�is ilin, kaj foriris, por iri en Makedonujon.
2 Kaj trairinte tiujn regionojn, kaj per multaj paroloj kura�iginte la tieulojn, li venis en Grekujon.
3 Kaj pasiginte tie tri monatojn, post konspiro farita de la Judoj kontra� li, kiam li volis �ipiri al Sirio, li decidis reveni tra Makedonujo.
4 Kaj �is Azio akompanis lin Sopater el Berea, la filo de Pirho; kaj el la Tesalonikanoj, Aristar�o kaj Sekundo; kaj Gajo el Derbe, kaj Timoteo; kaj Ti�iko kaj Trofimo, Azianoj.
5 Sed �i tiuj, anta�irinte, atendis nin en Troas.
6 Kaj ni �ipiris de Filipi post la tagoj de macoj, kaj alvenis al ili en Troas post kvin tagoj, kaj tie ni restis sep tagojn.

7 Kaj en la unua tago de la semajno, kiam ni kunvenis, por dispecigi panon, Pa�lo paroladis al ili, intencante foriri en la sekvanta tago; kaj li da�rigis sian paroladon �is noktomezo.
8 Kaj estis multaj lumiloj en la supra �ambro, kie ni kunvenis.
9 Kaj sur la fenestro sidis junulo, nomata E�ti�o, premegata de profunda dormo; kaj dum Pa�lo ankora� longe paroladis, tiu, venkite de la dormo, falis malsupren de la tria eta�o, kaj estis levita malviva.
10 Kaj Pa�lo malsupreniris, kaj falis sur lin, kaj �irka�preninte lin, diris: Ne maltrankvili�u; �ar lia vivo estas en li.
11 Kaj suprenirinte, kaj dispeciginte la panon, kaj man�inte, kaj parolinte kun ili longe, �is la tagi�o, fine li foriris.
12 Kaj ili alkondukis la knabon vivantan, kaj multe konsoli�is.

13 Sed ni, irinte pli frue al la �ipo, ekveturis al Asos, por tie en�ipigi Pa�lon; �ar tiel li aran�is, intencante mem piediri.
14 Kaj kiam li renkontis nin en Asos, ni en�ipigis lin, kaj venis al Mitilene.
15 Kaj de tie �ipirinte, ni alvenis la sekvantan tagon kontra� �ios; kaj la duan tagon ni atingis Samoson; kaj la trian tagon ni alvenis en Mileton.
16 �ar Pa�lo decidis preterveturi Efeson, por ne perdi tempon en Azio; �ar li rapidis, por esti en Jerusalem, se li nur povos, en la Pentekosta tago.

17 Kaj de Mileto li sendis al Efeso, kaj alvokis al si la presbiterojn de la eklezio.
18 Kaj kiam ili alvenis, li diris al ili:

Vi mem scias de post la tago, kiam mi unue enpa�is en Azion, kiamaniere mi kondutis inter vi dum la tuta tempo,
19 servante la Sinjoron kun �ia humileco, kaj �e larmoj kaj �e tentoj, kiuj okazis al mi per la konspiroj de la Judoj;
20 kaj ke mi ne hezitis deklari al vi �ion utilan, instruante vin publike, kaj de domo al domo,
21 ateston farante al Judoj kaj Grekoj pri pento anta� Dio kaj pri fido al nia Sinjoro Jesuo Kristo.
22 Kaj nun jen, enkatenite en spirito, mi iras al Jerusalem, ne sciante, kio okazos al mi tie,
23 krom tio, ke la Sankta Spirito atestas al mi en �iu urbo, dirante, ke katenoj kaj afliktoj min atendas.
24 Sed mi taksas je nenio mian vivon kiel al mi mem karan, se nur mi povos plenumi mian kuradon, kaj la komision, kiun mi ricevis de la Sinjoro Jesuo, atesti la evangelion de la graco de Dio.
25 Kaj nun jen mi scias, ke vi �iuj, inter kiuj mi iradis, predikante la regnon, ne plu vidos mian viza�on.
26 Tial mi atestas al vi hodia�, ke mi estas pura pri la sango de �iuj homoj.
27 �ar mi ne hezitis anonci al vi la tutan intencon de Dio.
28 Gardu vin kaj la tutan gregon, en kiu la Sankta Spirito faris vin episkopoj, por nutri la eklezion de Dio, kiun li a�etis per sia propra sango.
29 Mi scias, ke post mia foriro eniros inter vi kruelaj lupoj, ne lasante la gregon sendifekta;
30 kaj e� el inter vi mem levi�os viroj perverse parolantaj, por forlogi post si la dis�iplojn.
31 Tial gardu vin, memorante, ke dum tri jaroj mi ne �esis admoni �iun nokte kaj tage kun larmoj.
32 Kaj nun mi vin rekomendas al Dio kaj al la vorto de Lia graco, kiu povas vin edifi kaj doni al vi la heredon inter �iuj sanktigitoj.
33 Mi ne deziras ies ar�enton, nek oron, nek vestaron.
34 Vi mem scias, ke �i tiuj manoj servadis al miaj bezonoj kaj al miaj kunuloj.
35 En �io mi montris al vi, ke tiel laborante, vi devas helpi la malfortulojn, kaj memori la vortojn de la Sinjoro Jesuo, kiujn li mem diris: Pli feli�e estas doni, ol ricevi.

36 Kaj tiel dirinte, li genui�is, kaj pre�is kun ili �iuj.
37 Kaj �iuj ploregis, kaj falis sur la kolon de Pa�lo kaj lin kisis,
38 mal�ojante precipe pro la vorto, kiun li diris, ke ili ne plu vidos lian viza�on. Kaj ili akompanis lin �is la �ipo.

1 Kaj kiam ni, aparti�inte de ili, ek�ipiris, ni rekte veturis al Kos, kaj en la sekvanta tago al Rodo, kaj de tie al Patara;
2 kaj trovinte �ipon transirontan al Fenikio, ni en�ipi�is kaj ekveturis.
3 Kaj ekvidinte Kipron kaj lasinte �in maldekstre, ni veturis al Sirio, kaj el�ipi�is en Tiro; �ar tie la �ipo devis sen�ar�i�i.
4 Kaj trovinte la dis�iplojn, ni restis tie sep tagojn; kaj tiuj diris al Pa�lo per la Spirito, ke li ne aliru Jerusalemon.
5 Kaj pasiginte la tagojn, ni eliris kaj ekvoja�is; kaj ili �iuj kune kun edzinoj kaj infanoj akompanis nin �is ekster la urbo; kaj genui�inte sur la marbordo, ni pre�is;
6 kaj adia�inte unuj aliajn, ni en�ipi�is, kaj ili returne iris hejmen.

7 Kaj fininte la marvoja�on de Tiro, ni alvenis �e Ptolemais; kaj ni salutis la fratojn, kaj restis kun ili unu tagon.
8 Kaj en la sekvanta tago ni foriris, kaj alvenis en Cezarean; kaj enirinte en la domon de la evangeliisto Filipo, kiu estis unu el la sepo, ni restis �e li.
9 �i tiu havis kvar filinojn virgulinojn, kiuj profetadis.
10 Kaj dum ni restis tie ankora� dum kelke da tagoj, unu profeto, nomata Agabo, alvoja�is el Judujo.
11 Kaj veninte al ni, li prenis la zonon de Pa�lo, kaj ligis siajn piedojn kaj manojn, kaj diris: Tiele diras la Sankta Spirito: Tiamaniere la Judoj en Jerusalem ligos la viron, kies estas �i tiu zono, kaj ili transdonos lin en la manojn de la nacianoj.
12 Kaj a�dinte tion, ni kaj la tieuloj petis lin, ke li ne aliru Jerusalemon.
13 Sed Pa�lo respondis: Kion vi faras, plorante kaj dispremante mian koron? �ar mi estas preta ne nur esti ligita, sed anka� morti en Jerusalem pro la nomo de la Sinjoro Jesuo.
14 Kaj kiam li ne konsentis, ni silentis, dirante: Plenumi�u la volo de la Sinjoro.

15 Kaj post tiuj tagoj ni pretigis niajn paka�ojn, kaj supreniris al Jerusalem.
16 Kaj iris anka� kun ni kelkaj el la dis�iploj el Cezarea, kunkondukante Mnasonon, Kipranon, unuatempan dis�iplon, �e kiu ni devis lo�adi.

17 Kaj kiam ni alvenis en Jerusalemon, la fratoj nin �oje akceptis.
18 Kaj la sekvantan tagon Pa�lo akompanis nin al Jakobo, kaj �iuj presbiteroj �eestis.
19 Kaj salutinte ilin, li rakontis detale �ion, kion Dio faris inter la nacianoj per lia servado.
20 Kaj tion a�dinte, ili gloris Dion; kaj ili diris al li: Vi vidas, frato, kiom da miloj da kredantoj estas el inter la Judoj, kaj ili �iuj estas fervoruloj por la le�o;
21 kaj oni raportis al ili pri vi, ke vi instruas �iujn Judojn, kiuj estas inter la nacianoj, forlasi Moseon, dirante, ke ili ne cirkumcidu la infanojn, nek sekvu la kutimojn.
22 Kio do estas? nepre ili a�dos, ke vi venis.
23 Faru do tion, kion ni diras al vi: Ni havas kvar virojn, kiuj faris sanktan promeson;
24 prenu �i tiujn, sanktigu vin kun ili, kaj pagu iliajn elspezojn, por ke ili razu sian kapon; kaj �iuj scios, ke nenia vero estas en tio, kion oni raportis pri vi, sed ke vi mem anka� iradas orde, observante la le�on.
25 Sed koncerne la nacianojn, kiuj ekkredis, ni jam skribis, decidante, ke ili gardu sin kontra� idoloferita�oj kaj sango kaj sufokita�o kaj mal�asteco.
26 Tiam Pa�lo alprenis al si la virojn, kaj, sanktiginte sin kun ili, en la sekvanta tago li eniris en la templon, kaj deklaris la plenumon de la tagoj de la purigado, �is la ofera�o estos alportita por �iu el ili.

27 Kaj kiam la sep tagoj preska� fini�is, la Judoj el Azio, vidinte lin en la templo, incitis la tutan homamason, kaj lin kaptis,
28 ekkriante: Izraelidoj, helpu: Jen estas la viro, kiu �ie instruadas �iujn kontra� la popolo kaj la le�o kaj �i tiu loko, kaj anka� li kondukis Grekojn en la templon kaj profanis �i tiun sanktan lokon.
29 �ar ili anta�e vidis kun li en la urbo la Efesanon Trofimo; kaj ili supozis, ke Pa�lo kondukis lin en la templon.
30 Kaj la tuta urbo eksciti�is, kaj la popolo kunkuris; kaj preninte Pa�lon, oni trenis lin ekster la templon; kaj tuj la pordoj estis �lositaj.
31 Kaj dum ili penis lin mortigi, famo venis al la �efkapitano de la kohorto, ke la tuta Jerusalem tumultas.
32 Kaj li tuj kunvokis soldatojn kaj centestrojn, kaj kuris malsupren sur ilin; kaj �i tiuj, vidinte la �efkapitanon kaj soldatojn, �esis bati Pa�lon.
33 Tiam la �efkapitano alproksimi�is, kaj arestis lin, kaj ordonis, ke oni ligu lin per du katenoj, kaj demandis, kiu li estas, kaj kion li faris.
34 Kaj la amaso kriadis diverse ion kaj alion; kaj, ne povante konstati la �uston pro la tumulto, li ordonis, ke oni konduku lin en la fortika�on.
35 Kaj kiam li venis sur la �tuparon, li estis portata de la soldatoj pro la perforto de la amaso;
36 �ar la multego de la popolo sekvis, kriante: Forigu lin!

37 Kaj Pa�lo, jam enkondukota en la fortika�on, diris al la �efkapitano: �u estas permesate al mi diri ion al vi? Kaj li diris: �u vi scias la Grekan lingvon?
38 �u vi ne estas la Egipto, kiu anta� kelka tempo ekmovis ribele kaj elkondukis en la dezerton la kvar mil virojn de la Sikarioj?
39 Sed Pa�lo diris: Mi estas Judo el Tarso en Kilikio, bur�o de urbo ne malnobla; kaj mi petas vin, permesu al mi paroli al la popolo.
40 Kaj kiam li tion permesis, Pa�lo, starante sur la �tuparo, gestis per la mano al la popolo; kaj kiam fari�is granda silento, li parolis al ili en la Hebrea lingvo, dirante:

1 Fratoj kaj patroj, a�skultu la pledon, kiun mi faras nun anta� vi.

2 Kaj kiam ili a�dis, ke li parolas al ili en la Hebrea lingvo, ili des pli silenti�is; kaj li diris:

3 Mi estas Judo, naskita en Tarso en Kilikio, sed edukita en �i tiu urbo �e la piedoj de Gamaliel, kaj instruita la� la preciza maniero de nia prapatra le�o, kaj mi estis fervora pro Dio, kiel vi �iuj estas hodia�.
4 Kaj mi persekutis �i tiun Vojon �is la morto, katenante kaj en karcerojn transdonante virojn kaj virinojn.
5 Kiel anka� atestas pri mi la �efpastro kaj la tuta plia�ularo, de kiuj mi anka� ricevis leterojn por la fratoj, kaj iris al Damasko, por konduki tiujn, kiuj tie estis, katenitajn al Jerusalem, por puni�i.
6 Kaj dum mi voja�is kaj alproksimi�is al Damasko, �irka� tagmezo subite ekbrilis el la �ielo granda lumo �irka� mi.
7 Kaj mi falis sur la teron, kaj a�dis vo�on dirantan al mi: Sa�lo, Sa�lo, kial vi min persekutas?
8 Kaj mi respondis: Kiu vi estas, Sinjoro? Kaj li diris al mi: Mi estas Jesuo, la Nazaretano, kiun vi persekutas.
9 Kaj tiuj, kiuj estis kun mi, vidis ja la lumon, sed ne a�dis la vo�on de tiu, kiu parolis al mi.
10 Kaj mi diris: Kion mi faru, Sinjoro? Kaj la Sinjoro diris al mi: Levi�u, kaj iru al Damasko; kaj tie vi ricevos informon pri �io, kio estas difinita, ke vi �in faru.
11 Kaj, �ar mi ne povis vidi pro la gloro de tiu lumo, mi eniris en Damaskon mane kondukata de tiuj, kiuj estis kun mi.
12 Kaj unu Ananias, piulo la� la le�o, bone atestata de �iuj Judoj tie lo�antaj,
13 venis al mi, kaj apudstarante, diris al mi: Frato Sa�lo, ricevu vian vidpovon. Kaj en tiu sama horo mi ekvidis, kaj lin rigardis.
14 Kaj li diris: La Dio de niaj patroj difinis vin, por ke vi sciu Lian vojon kaj vidu la Justulon kaj a�du vo�on el lia bu�o.
15 �ar vi estos lia atestanto anta� �iuj homoj pri �io, kion vi vidis kaj a�dis.
16 Kaj nun kial vi prokrastas? levi�u, kaj bapti�u, kaj forlavu viajn pekojn, vokante lian nomon.
17 Kaj reveninte al Jerusalem kaj pre�ante en la templo, mi estis en ekstazo,
18 kaj mi vidis lin dirantan al mi: Rapidu, kaj eliru tuj el Jerusalem, �ar ili ne akceptos vian ateston pri mi.
19 Kaj mi diris: Sinjoro, ili mem scias, ke mi malliberigis kaj batis en �iuj sinagogoj tiujn, kiuj kredas al vi;
20 kaj kiam estis ver�ata la sango de via martiro Stefano, mi anka� staris apude kaj konsentis, kaj gardis la vestojn de tiuj, kiuj lin mortigis.
21 Kaj li diris al mi: Foriru; �ar mi vin sendos malproksimen al la nacianoj.

22 Ili a�skultis lin �is tiu vorto, sed tiam ili levis sian vo�on, dirante: Forigu tian homon de sur la tero; �ar ne decas, ke li vivu.
23 Kaj dum ili kriis kaj for�etis siajn vestojn kaj �etis polvon en la aeron,
24 la �efkapitano ordonis konduki lin en la fortika�on, kaj diris, ke oni ekzamenu lin per skur�ado, por ke li scii�u, kial oni tiel forte kriis kontra� li.
25 Kaj kiam ili ligis lin per rimenoj, Pa�lo diris al la apudstaranta centestro: �u estas la�le�e por vi skur�i Romanon ne kondamnitan?
26 Kaj kiam la centestro tion a�dis, li iris al la �efkapitano kaj raportis, dirante: Kion vi celas fari? �ar �i tiu viro estas Romano.
27 Kaj la �efkapitano venis, kaj diris al li: Diru al mi, �u vi estas Romano? Kaj li diris: Jes.
28 Kaj la �efkapitano respondis: Per granda sumo mi akiris tiun civitanecon. Kaj Pa�lo respondis: Sed mi naski�is tia.
29 Tiuj do, kiuj devis ekzameni lin, tuj foriris de li; kaj la �efkapitano anka� timis, konstatinte, ke tiu estas Romano, kaj ke li lin ligis.

30 Sed en la sekvanta tago, �ar li volis certi�i, pri kio la Judoj lin akuzis, li malligis al li la katenojn, kaj ordonis, ke la �efpastroj kaj la tuta sinedrio kunvenu; kaj li kondukis Pa�lon malsupren, kaj starigis lin anta� ili.

1 Kaj Pa�lo, fikse rigardante la sinedrion, diris: Fratoj, mi vivadis anta� Dio la� tute bona konscienco �is la nuna tago.
2 Kaj la �efpastro Ananias ordonis al la apudstarantoj frapi lian bu�on.
3 Tiam diris Pa�lo al li: Dio vin frapos, vi kalkeblanka muro; �u vi sidas, por ju�i min la� la le�o, kaj kontra� la le�o ordonas, ke oni min frapu?
4 Kaj la apudstarantoj diris: �u vi insultas la �efpastron de Dio?
5 Kaj Pa�lo diris: Mi ne sciis, fratoj, ke li estas �efpastro; �ar estas skribite: Estron de via popolo ne insultu.
6 Sed kiam Pa�lo eksciis, ke unu parto konsistas el Sadukeoj, kaj la alia el Fariseoj, li ekkriis en la sinedrio: Fratoj, mi estas Fariseo, filo de Fariseo; pri la espero kaj la relevi�o de la mortintoj mi estas ju�ata.
7 Kaj kiam li tion diris, malpaco okazis inter la Fariseoj kaj la Sadukeoj, kaj la �eestantaro dividi�is.
8 �ar la Sadukeoj diras, ke ne estas relevi�o, nek an�elo, nek spirito; sed la Fariseoj konfesas amba�.
9 Kaj fari�is bruego; kaj kelkaj skribistoj el la partio de la Fariseoj stari�is, kaj forte insistis, dirante: Ni trovas nenian malbonon en �i tiu viro; kaj kio, se parolis al li spirito a� an�elo?
10 Kaj kiam fari�is granda malpaco, la �efkapitano, timante, ke Pa�lo estos dis�irita de ili, ordonis al la soldataro malsupreniri kaj forkapti lin perforte el la mezo de ili, kaj konduki lin en la fortika�on.

11 Kaj la sekvantan nokton la Sinjoro staris apud li, kaj diris: Kura�u; �ar kiel vi jam atestis pri mi en Jerusalem, tiel vi devas atesti anka� en Romo.

12 Kaj je la tagi�o la Judoj konspiris, kaj per solena �uro sin ligis, dirante, ke ili nek man�os nek trinkos, �is ili mortigos Pa�lon.
13 Kaj pli ol kvardek estis la tiel kun�urintaj.
14 Kaj ili venis al la �efpastroj kaj la plia�uloj, kaj diris: Ni per solena �uro ligis nin gustumi nenion, �is ni mortigos Pa�lon.
15 Nun do vi kune kun la sinedrio instigu la �efkapitanon, ke li konduku lin al vi, kvaza� vi volus ju�i pri la afero pli precize; kaj ni, anta� ol li alproksimi�os, estos pretaj pereigi lin.
16 Sed la filo de la fratino de Pa�lo, enveninte, a�dis pri la embusko, kaj li iris en la fortika�on, kaj pri tio sciigis Pa�lon.
17 Kaj Pa�lo alvokis unu el la centestroj, kaj diris: Konduku �i tiun junulon al la �efkapitano, �ar li havas ion por diri al li.
18 Li do prenis lin kaj kondukis lin al la �efkapitano, kaj diris: La katenito Pa�lo min alvokis, kaj petis, ke mi konduku al vi �i tiun junulon, kiu havas ion por diri al vi.
19 Kaj la �efkapitano prenis lian manon, kaj, flankenirante, demandis lin aparte: Kio estas tio, kion vi havas por diri al mi?
20 Kaj li diris: La Judoj interkonsentis peti, ke vi konduku Pa�lon malsupren morga� en la sinedrion, kvaza� ili intencus fari pri li esploron iom pli precizan.
21 Sed ne konsentu al ili, �ar embuskas kontra� li pli ol kvardek el ili, kiuj per solena �uro sin ligis nek man�i nek trinki, �is ili lin pereigos; kaj nun ili estas pretaj, kaj atendas de vi la promeson.
22 Tiam la �efkapitano forsendis la junulon, ordonante al li: Eldiru al neniu, ke vi sciigis min pri �i tio.
23 Kaj alvokinte du el la centestroj, li diris: Pretigu ducent soldatojn, por ke ili iru �is Cezarea, kun sepdek rajdistoj kaj ducent lancistoj, je la tria horo nokte;
24 kaj provizu bestojn, por sidigi Pa�lon kaj konduki lin sendan�ere al Felikso, la provincestro.
25 Kaj li skribis leteron la� jena formo:

26 Kla�dio Lisias al lia ekscelenco Felikso, la provincestro, saluton.
27 �i tiu viro estis kaptita de la Judoj, kaj ili volis mortigi lin; sed mi alvenis kun la soldataro kaj forsavis lin, scii�inte, ke li estas Romano.
28 Kaj dezirante scii la ka�zon, pro kio ili lin akuzas, mi lin enkondukis en ilian sinedrion;
29 kaj mi trovis lin akuzata pri demandoj rilatantaj al ilia le�o, sed havanta nenian akuzon meritantan morton a� katenojn.
30 Kaj �ar oni montris al mi, ke estos konspiro kontra� la viro, mi tuj sendis lin al vi, ordonante anka�, ke liaj akuzantoj atestu kontra� li anta� vi.

31 Tial la soldatoj, kiel estis ordonite al ili, prenis Pa�lon kaj kondukis lin nokte al Antipatris.
32 Kaj en la sekvanta tago ili lasis la rajdistojn iri kun li, kaj ili ekiris returne al la fortika�o;
33 sed tiuj, enirinte en Cezarean kaj transdoninte la leteron al la provincestro, enkondukis anka� Pa�lon anta� lin.
34 Kaj kiam li �in legis, li demandis, el kiu provinco li venas; kaj kiam li scii�is, ke li estas el Kilikio,
35 li diris: Mi a�skultos vian proceson, kiam viaj akuzantoj anka� �eestos; kaj li ordonis, ke oni gardu lin en la palaco de Herodo.

1 Kaj post kvin tagoj la �efpastro Ananias malsupreniris tien kun kelkaj plia�uloj, kaj unu advokato, nomata Tertulo; kaj ili faris denuncon anta� la provincestro kontra� Pa�lo.
2 Kaj kiam �i tiu estas vokita, Tertulo komencis akuzi lin, dirante:

�ar ni �uadas grandan trankvilecon per vi, kaj malbona�oj estas �ustigitaj por �i tiu nacio per via anta�zorgeco,
3 ni akceptas tion, �iel kaj �ie, plej nobla Felikso, kun plena dankemeco.
4 Sed (por ke mi vin ne tro tedu) mi vin petegas a�skulti nin mallonge, la� via bonkoreco.
5 �ar ni trovis �i tiun viron pestulo, kaj incitanta al ribelado inter �iuj Judoj tra la tuta mondo, kaj �efo de la Nazaretana sekto;
6 li provis anka� profani la templon; kaj ni arestis lin kaj volis ju�i lin la� nia le�o.
7 Sed la �efkapitano Lisias venis, kaj per granda perforto forprenis lin el niaj manoj,
8 kaj ordonis al liaj akuzantoj veni anta� vin; kaj nun, ekzamenante lin, vi mem povos certi�i pri �io, pro kio ni lin akuzas.
9 Kaj la Judoj anka� konsentis, dirante, ke �i tio estas vera.

10 Tiam Pa�lo, kiam la provincestro signis, ke li parolu, respondis:

Sciante, ke jam de multaj jaroj vi estas ju�isto por �i tiu nacio, mi des pli volonte min defendas;
11 �ar vi povas certi�i, ke pasis ne pli ol dek du tagoj, de kiam mi supreniris al Jerusalem, por adorklini�i;
12 kaj ili ne trovis min disputanta kun iu a� incitanta la popolon en la templo, nek en la sinagogoj, nek en la urbo.
13 Kaj ili ne povas pruvi la aferojn, pri kiuj ili nun akuzas min.
14 Sed mi konfesas al vi jenon: ke la� tiu Vojo, kiun ili nomas sekto, mi adoras la Dion de miaj patroj, kredante �ion, kio estas la� la le�o, kaj �ion skribitan en la profetoj;
15 kaj mi havas tiun esperon al Dio, kiun ili mem anka� akceptas, ke estos iam relevi�o de la justuloj kaj de la maljustuloj.
16 En �i tio anka� mi min ekzercadas, havi �iam konsciencon neripro�eblan anta� Dio kaj homoj.
17 Kaj post multe da jaroj mi alvenis, por alporti al mia nacio almozojn kaj oferojn;
18 �e tiaj okupoj ili trovis min sanktigitan en la templo, ne kun homamaso, nek kun tumulto; sed �eestis iuj Judoj el Azio,
19 kiuj devus esti �i tie anta� vi kaj fari akuzon, se ili havus ion kontra� mi.
20 Alie �i tiuj mem diru, kian malbonfaron ili trovis en mi, kiam mi staris anta� la sinedrio,
21 krom eble pri unu vorto, kiun mi jene kriis, starante inter ili: Pri la relevi�o de la mortintoj mi estas ju�ata de vi hodia�.

22 Sed Felikso, konante iom precize la Vojon, prokrastis rilate ilin, kaj diris: Kiam alvenos la �efkapitano Lisias, tiam mi decidos vian aferon.
23 Kaj li ordonis al la centestro gardi Pa�lon kun malsevereco, kaj ne malpermesi al iu ajn el liaj amikoj lin viziti kaj helpi.

24 Kaj post kelke da tagoj, Felikso venis kun sia edzino Drusila, kiu estis Judino, kaj li venigis al si Pa�lon kaj a�skultis lin pri la fido al Kristo Jesuo.
25 Kaj dum Pa�lo rezonis pri justeco, sinregado, kaj la ju�o estonta, Felikso timi�is, kaj respondis: La nunan fojon foriru; kiam mi havos oportunan tempon, mi alvokos vin al mi.
26 Li anka� esperis, ke mono estos donita de Pa�lo al li, por ke li lin liberigu; tial li des pli ofte venigis Pa�lon kaj interparoladis kun li.
27 Sed post du jaroj Felikso estis anstata�ita de Porcio Festo; kaj Felikso, dezirante akiri favoron �e la Judoj, lasis Pa�lon ligita.

1 Festo do, veninte en la provincon, post tri tagoj supreniris de Cezarea al Jerusalem.
2 Kaj la �efpastro kaj la �efoj de la Judoj faris denuncon al li kontra� Pa�lo, kaj lin instigis,
3 petante de li favoron kontra� Pa�lo, ke li venigu lin al Jerusalem; �ar ili aran�is embuskon, por mortigi lin sur la vojo.
4 Tamen Festo respondis, ke Pa�lo estas gardata en Cezarea, kaj ke li mem balda� iros tien.
5 Tial, li diris, la eminentuloj el vi tien iru kun mi, kaj se estas io krima en la viro, ili lin akuzu.

6 Kaj restinte inter ili ne pli ol ok a� dek tagojn, li iris al Cezarea; kaj en la sekvanta tago li sidi�is sur la tribunala se�o, kaj ordonis, ke oni alkonduku Pa�lon.
7 Kaj kiam li alestis, la Judoj, kiuj malsupreniris de Jerusalem, staris �irka�e, akuzante lin pri multaj kaj gravaj kulpoj, kiujn ili ne povis pruvi;
8 tiam Pa�lo responde pledis: Nek kontra� la le�o de la Judoj, nek kontra� la templo, nek kontra� Cezaro mi iamaniere ofendis.
9 Sed Festo, dezirante akiri favoron �e la Judoj, respondis al Pa�lo, dirante: �u vi volas supreniri al Jerusalem, kaj tie esti ju�ata anta� mi pri �i tiuj aferoj?
10 Sed Pa�lo diris: Mi staras anta� la tribunalo de Cezaro, kie mi devas esti ju�ata; kontra� la Judoj mi faris nenian malbonon, kiel anka� vi tre bone scias.
11 Se do mi estas krimulo, kaj faris ion meritantan morton, mi ne rifuzas morti; sed se estas vera nenio el tiuj aferoj, pri kiuj ili min akuzas, neniu povas cedi min al ili. Mi apelacias al Cezaro.
12 Tiam Festo, kunparolinte kun la konsilantaro, respondis: Vi apelaciis al Cezaro; al Cezaro vi devos iri.

13 Kaj post paso de kelke da tagoj, la re�o Agripo kaj Bernike venis al Cezarea kaj salutis Feston.
14 Kaj dum ili restis tie multajn tagojn, Festo montris al la re�o la aferon de Pa�lo, dirante: Felikso lasis katenita unu viron,
15 pri kiu, kiam mi estis en Jerusalem, la �efpastro kaj plia�uloj de la Judoj sciigis min, postulante ju�on kontra� li.
16 Al ili mi respondis, ke �e la Romanoj ne estas moro transdoni iun al morto, anta� ol la akuzito havos la akuzantojn viza�on kontra� viza�o, kaj ricevos permeson defendi sin pri la akuzo.
17 Kiam do ili kunvenis �i tien, mi faris nenian prokraston, sed en la sekvanta tago mi sidi�is sur la tribunala se�o kaj ordonis alkonduki la viron.
18 La akuzantoj, stari�inte, prezentis pri li nenian kulpigon tian, kian mi atendis,
19 sed havis kelkajn demandojn kontra� li pri sia propra religio, kaj pri unu Jesuo, kiu mortis, kaj pri kiu Pa�lo asertis, ke li vivas.
20 Kaj mi, en embaraso, kiel fari ekzamenon pri tio, demandis, �u li volas iri al Jerusalem kaj tie esti ju�ata koncerne tiun aferon.
21 Sed kiam Pa�lo apelaciis, ke li estu rezervata por la decido de lia Imperiestra Mo�to, mi ordonis gardi lin, �is mi povos lin sendi al Cezaro.
22 Kaj Agripo diris al Festo: Volonte anka� mi a�skultus tiun viron. Morga�, li diris, vi lin a�skultos.

23 Tial en la sekvanta tago, kiam venis Agripo kaj Bernike kun grandioza parado, kaj ili eniris en la a�ditorion kun la �efkapitanoj kaj la eminentuloj el la urbo, Festo ordonis, kaj oni enkondukis Pa�lon.
24 Kaj Festo diris: Re�o Agripo, kaj �iuj viroj, kiuj �eestas kun ni, vi vidas �i tiun, pri kiu la tuta amaso de la Judoj instigis min en Jerusalem kaj anka� �i tie, kriante, ke ne decas, ke li vivu plu.
25 Sed mi trovis, ke li ne faris ion meritantan morton; kaj �ar li mem apelaciis al lia Imperiestra Mo�to, mi decidis sendi lin.
26 Sed pri li mi havas nenion precizan por skribi al mia sinjoro. Tial mi elkondukis lin anta� vin �iujn, kaj precipe anta� vin, re�o Agripo, por ke post ekzameno mi havu ion por skribi.
27 �ar �ajnas al mi senracie, sendi arestiton, kaj ne klarigi la akuzojn kontra� li metitajn.

1 Kaj Agripo diris al Pa�lo: Estas permesate al vi paroli por vi mem. Tiam Pa�lo, etendinte sian manon, responde pledis:

2 Mi min trovas feli�a, re�o Agripo, ke mi respondos anta� vi hodia� rilate �ion, pri kio mi estas akuzita de la Judoj;
3 precipe �ar vi estas klera pri �iuj moroj kaj demandoj, kiuj ekzistas �e la Judoj; tial mi petegas vin a�skulti min pacience.
4 Mian vivmanieron de post mia juneco, kiu estis de la komenco en mia nacio, en Jerusalem, �iuj Judoj scias,
5 konante min jam longe, kaj sciante (se ili volus atesti), ke la� la plej severa sekto de nia religio mi vivis Fariseo.
6 Kaj nun mi staras �i tie ju�ota pro la espero de la promeso farita de Dio al niaj patroj,
7 al kiu promeso niaj dek du triboj, fervore servante Dion nokte kaj tage, esperas atingi. Kaj pri tiu espero mi estas akuzita de la Judoj, ho re�o!
8 Kial oni �e vi opinias nekredinde, ke Dio levos la mortintojn?
9 Mi mem ja pensis en mi, ke mi devas fari multajn agojn kontra� la nomo de Jesuo, la Nazaretano.
10 Kaj tion mi anka� faris en Jerusalem; kaj multajn el la sanktuloj en karcerojn mi en�losis, ricevinte de la �efpastroj la a�toritaton, kaj �e ilia mortigado mi ilin per vo�dono kondamnis.
11 Kaj punante ilin tre ofte en �iuj sinagogoj, mi penis devigi ilin blasfemi; kaj forte furiozante kontra� ili, mi persekutis ilin e� �is fremdaj urboj.
12 Por tiaj celoj voja�ante al Damasko kun a�toritato kaj komisio de la �efpastroj,
13 mi vidis tagmeze, ho re�o, sur la vojo lumon el la �ielo, superantan la helecon de la suno, brilantan �irka� mi kaj miaj kunvoja�antoj.
14 Kaj kiam ni �iuj falis sur la teron, mi a�dis vo�on, dirantan al mi en la Hebrea lingvo: Sa�lo, Sa�lo, kial vi min persekutas? estas malfacile por vi piedbati kontra� la pikiloj.
15 Kaj mi diris: Kiu vi estas, Sinjoro? Kaj la Sinjoro diris: Mi estas Jesuo, kiun vi persekutas.
16 Sed levi�u, kaj stari�u sur viaj piedoj; �ar por tio mi aperis al vi, por difini vin kiel servanton al mi kaj atestanton pri la cirkonstancoj, en kiuj vi jam vidis min, kaj anka� en kiuj mi poste aperos al vi;
17 liberigante vin de la popolo kaj de la nacianoj, al kiuj mi vin sendas,
18 por malfermi iliajn okulojn, ke ili sin turnu de mallumo al lumo, kaj de la a�toritato de Satano al Dio, por ke ili ricevu pardonon de pekoj, kaj hereda�on inter tiuj, kiuj sankti�is per fido al mi.
19 Tial, ho re�o Agripo, mi ne i�is malobeema al la �iela vizio;
20 sed proklamis unue al la Damaskanoj, kaj en Jerusalem, kaj tra la tuta regiono de Judujo, kaj anka� al la nacianoj, ke ili pentu kaj sin turnu al Dio, farante farojn indajn je pento.
21 Pro �i tio la Judoj kaptis min en la templo kaj celis mortigi min.
22 Ricevinte do la helpon, kiu estas de Dio, mi staras �is la nuna tago, atestante al malgranduloj kaj granduloj, dirante nenion krom tio, kion la profetoj kaj Moseo anoncis kiel venontan:
23 ke la Kristo devas suferi, kaj ke li unua per la revivigado de mortintoj proklamos lumon al la popolo kaj al la nacianoj.

24 Kaj dum li tiel pledis, Festo diris per la�ta vo�o: Pa�lo, vi frenezas; multe da studado vin frenezigas.
25 Sed Pa�lo diris: Mi ne frenezas, plej nobla Festo, sed mi malka�e parolas vortojn de vero kaj prudento.
26 �ar tiujn aferojn tre bone scias la re�o, al kiu mi parolas maltime; �ar mi konvinki�is, ke nenio el �i tio estas ka�ita for de li, �ar �i tio ne estas farita en angulo.
27 Re�o Agripo, �u vi kredas la profetojn? mi ja scias, ke vi kredas.
28 Kaj Agripo diris al Pa�lo: En mallonga tempo vi konvinkos min fari�i Kristano.
29 Kaj Pa�lo diris: Mi volus pre�i al Dio, ke, �u en mallonga a� en longa, ne nur vi, sed anka� �iuj, kiuj a�skultas min hodia�, fari�u tiaj, kia mi estas, krom �i tiuj katenoj.

30 Kaj stari�is la re�o kaj la provincestro kaj Bernike kaj la kunsidantoj;
31 kaj aparti�inte, ili parolis inter si, dirante: Tiu viro faris nenion meritantan morton a� katenojn.
32 Kaj Agripo diris al Festo: Tiu viro povus esti tuj liberigita, se li ne apelacius al Cezaro.

1 Kaj kiam estis decidite, ke ni �ipiru al Italujo, oni transdonis Pa�lon kaj kelkajn aliajn malliberulojn al centestro, nomata Julio, el la A�gusta kohorto.
2 Kaj enirinte en �ipon el Adramitio, veturontan al la lokoj �e la marbordo de Azio, ni ekveturis sur la maron, havante kun ni Aristar�on, Makedonon el Tesaloniko.
3 Kaj la sekvantan tagon ni vizitis Cidonon; kaj Julio kondutis afable rilate Pa�lon, kaj permesis al li iri al siaj amikoj kaj refre�i�i.
4 Kaj irinte de tie sur la maron, ni preterveturis sub la �irmo de Kipro, �ar la ventoj estis kontra�aj.
5 Kaj transveturinte la maron apud Kilikio kaj Pamfilio, ni alvenis al Mira en Likio.
6 Kaj la centestro, trovinte tie �ipon Aleksandrian veturontan al Italujo, enirigis nin en �in.
7 Kaj veturante malrapide dum multe da tagoj kaj venkinte kun malfacileco proksime al Knido (�ar la vento ne permesis al ni atingi �in), ni veturis sub la �irmo de Kreto, apud Salmone;
8 kaj kun malfacileco veturinte preter la marbordo, ni alvenis al loko, nomata Belaj Havenoj, proksime de kiu estas la urbo Lasaja.

9 Kaj kiam pasis multe da tempo, kaj la voja�o jam fari�is dan�era, �ar jam pasis la Fasto, Pa�lo avertis ilin,
10 dirante al ili: Ho viroj, mi ekvidas, ke la voja�o estos kun difekto kaj multa perdo, ne nur de la �ar�o kaj de la �ipo, sed anka� de niaj vivoj.
11 Sed la centestro atentis pli la konsilon de la direktilisto kaj la posedanto de la �ipo, ol la parolon de Pa�lo.
12 Kaj �ar la haveno ne estis sufi�e vasta, por tie travintri, la plimulto konsilis �ipiri de tie, se eble ili povos atingi Fenikson, havenon de Kreto, kiu rigardas en la direkto al la nordokcidenta kaj la sudokcidenta ventoj, por tie travintri.
13 Kaj kiam la suda vento blovis malpli forte, ili supozis, ke ili atingis sian celon, kaj levinte la ankrojn, ili preterveturis Kreton tre proksime.
14 Sed post mallonga tempo atakis nin el �i uragana vento, kiu estas nomata E�rakilo;
15 kaj kiam la �ipo estis kaptita kaj ne povis kontra�stari al la vento, ni cedis kaj estis pelataj.
16 Kaj kurinte sub la �irma flanko de insuleto, nomata Ka�da, ni kun granda klopodo apena� povis savi la boaton;
17 kaj suprenlevinte �in, oni uzis helpilojn, por subzoni la �ipon; kaj timante, ke ni estos �etataj sur la Sirtison, oni mallevis la ilaron kaj tiel estis pelataj.
18 Kaj kiam ni estis treege premataj de la ventego, la sekvantan tagon ili komencis el�etadon;
19 kaj la trian tagon oni el�etis per siaj propraj manoj la ekipa�on de la �ipo.
20 Kaj kiam dum multe da tagoj nek suno nek steloj ekbrilis sur nin, kaj uragano nemalgranda �irka�is nin, fine �ia espero pri nia savo estis forprenita.
21 Kaj kiam ili jam de longe nenion man�is, Pa�lo, stari�inte meze de ili, diris: Ho viroj, vi devis a�skulti min, kaj ne �ipiri el Kreto, kaj ne suferi �i tiun difekton kaj perdon.
22 Kaj nun mi admonas vin esti kura�aj; �ar estos neniu perdo de vivo inter vi, sed nur de la �ipo.
23 �ar en tiu nokto staris apud mi an�elo de la Dio, kies mi estas kaj al kiu mi servas,
24 dirante: Pa�lo, ne timu; vi devas stari anta� Cezaro; kaj jen Dio donacis al vi �iujn, kiuj marveturas kun vi.
25 Tial, viroj, kura�u; �ar mi kredas al Dio, ke la afero estos tiel, kiel estas dirite al mi.
26 Tamen ni devas esti �etitaj sur ian insulon.

27 Sed kiam venis la dek-kvara nokto, kaj ni estis �irka�pelataj en la Adria maro, la maristoj eksentis �irka� noktomezo, ke ili alproksimi�as al ia lando;
28 kaj sondinte, ili trovis dudek klaftojn; kaj post mallonga interspaco ili ree sondis, kaj trovis dek kvin klaftojn.
29 Kaj timante, ke ni falos sur malmolajn lokojn, ili �etis kvar ankrojn el la �iplmalanta�o, kaj pre�is, ke tagi�u.
30 Kaj kiam la maristoj ser�is rimedon forkuri el la �ipo, kaj jam mallevis la boaton en la maron sub preteksto, ke ili demetos ankrojn el la anta�o,
31 Pa�lo diris al la centestro kaj la soldatoj: Se �i tiuj ne restos en la �ipo, vi ne povas savi�i.
32 Tiam la soldatoj detran�is la �nurojn de la boato, kaj lasis �in defali.
33 Sed �is venis la tagi�o, Pa�lo petis �iujn, ke ili prenu iom da nutra�o, kaj li diris: La nuna tago estas la dek-kvara, en kiu vi da�re atendas kaj fastadas, preninte nenion.
34 Tial mi petas vin preni nutra�on, �ar �i tio koncernas vian savon; �ar e� unu haro ne pereos el la kapo al vi �iuj.
35 Kaj dirinte tion kaj preninte panon, li donis dankon al Dio anta� �iuj; kaj dispeciginte �in, li komencis man�i.
36 Tiam ili �iuj kura�i�is, kaj anka� mem prenis nutra�on.
37 Kaj ni �iuj en la �ipo estis ducent sepdek ses animoj.
38 Kaj man�inte �issate, ili malpezigis la �ipon, el�etante la tritikon en la maron.
39 Kaj kiam plene tagi�is, ili ne rekonis la landon; sed ili ekvidis unu golfeton kun sabla�o, kaj ili konsili�is inter si, �u ili povos surpeli sur �in la �ipon.
40 Kaj forlasinte la ankrojn, ili lasis ilin en la maro, kaj samtempe malligis la �nurojn de la direktiloj; kaj suprenlevinte la anta�velon kontra� la vento, ili sin direktis al la sabla�o.
41 Sed trafinte lokon, kie du marmovoj sin renkontas, ili surterigis la �ipon; kaj la anta�o fiksi�is kaj restis nemovebla, sed la malanta�o rompi�is de la forto de la ondoj.
42 Kaj fari�is intenco �e la soldatoj mortigi la malliberulojn, por ke neniu el ili elna�u kaj forkuru.
43 Sed la centestro, dezirante savi Pa�lon, malhelpis ilin de tiu decido, kaj ordonis, ke tiuj, kiuj povas na�i, for�etu sin unuaj kaj iru al la tero;
44 kaj ke la ceteraj sin savu, jen sur tabuloj, jen sur diversaj objektoj el la �ipo. Kaj tiamaniere �iuj savi�is sur la teron.

1 Kaj kiam ni savi�is, tiam ni scii�is, ke la insulo estas nomata Melita.
2 Kaj la barbaroj montris al ni neordinaran bonecon; �ar ili ekbruligis fajron kaj akceptis nin �iujn pro la tiama pluvo kaj pro la malvarmeco.
3 Sed kiam Pa�lo kolektis faskon da vergoj kaj metis �in sur la fajron, vipuro, elveninte de la varmo, alkro�i�is al lia mano.
4 Kaj kiam la barbaroj vidis la beston pendantan de lia mano, ili diris unu al alia: Sendube �i tiu viro estas mortiginto, al kiu, kvankam li savi�is de la maro, tamen Justeco ne permesas vivi.
5 Sed li forskuis la beston en la fajron, kaj ne suferis malbonon.
6 Sed ili atendis, ke li �velos a� falos subite mortinta; sed longe atendinte, kaj vidinte, ke nenia malbono okazas al li, ili �an�is sian opinion, kaj diris, ke li estas dio.

7 Proksime de tiu loko estis bieno, apartenanta al la estro de la insulo; lia nomo estis Publio; li akceptis nin kaj amike gastigis nin tri tagojn.
8 Kaj la patro de Publio ku�is malsana de febro kaj disenterio; al li Pa�lo eniris, kaj pre�is, kaj, metinte la manojn sur lin, sanigis lin.
9 Kaj post tiu faro, anka� ceteraj insulanoj, kiuj havis malsanojn, venis kaj estis sanigitaj;
10 �i tiuj anka� honoris nin per multaj honoroj; kaj kiam ni ekveturis, ili sur�ipigis �ion, kion ni bezonis.

11 Kaj post tri monatoj ni ekveturis en �ipo Aleksandria, kiu travintris �e la insulo; kaj �ia insigno estis la �emeloj.
12 Kaj albordi�inte �e Sirakuso, ni restis tie tri tagojn.
13 Kaj de tie ni �irka�iris kaj alvenis en Region; kaj post unu tago ekblovis suda vento, kaj la duan tagon ni venis al Puteoli,
14 kie ni trovis fratojn kaj estis petataj resti �e ili sep tagojn, kaj tiel poste ni voja�is al Romo.
15 Kaj de tie la fratoj, a�dinte pri ni, venis al ni renkonte �is la Vendejo de Apio kaj la Tri Gastejoj; kaj vidante ilin, Pa�lo dankis Dion, kaj kura�i�is.

16 Kaj kiam ni eniris en Romon, al Pa�lo estis permesate lo�i sola kun la soldato, kiu lin gardis.

17 Kaj post tri tagoj, li kunvokis tiujn, kiuj estis eminentuloj inter la Judoj; kaj kiam ili kunvenis, li diris al ili: Fratoj, kvankam mi faris nenion kontra� la popolo nek kontra� la moroj de niaj patroj, tamen mi estis transdonita kiel malliberulo el Jerusalem en la manojn de la Romanoj,
18 kiuj, ekzameninte min, volis liberigi min, �ar en mi estis nenio meritanta morton.
19 Sed kiam la Judoj kontra�parolis, tiam mi estis devigata apelacii al Cezaro; ne kvaza� mi havis ion, pri kio akuzi mian nacion.
20 Pro tio do mi petis vin viziti min kaj kunparoli, �ar pro la espero de Izrael mi portas �i tiun katenon.
21 Kaj ili diris al li: Ni ne ricevis el Judujo leterojn pri vi, kaj neniu el la fratoj, alveninte, raportis a� parolis pri vi ion malbonan.
22 Sed ni deziras a�di de vi, kion vi opinias; �ar pri tiu sekto ni scias, ke �ie oni kontra�parolas al �i.

23 Kaj difininte tagon por li, ili grandnombre venis al li en lian lo�ejon; kaj li faris al ili klarigon, atestante la regnon de Dio, kaj penante konvinki ilin pri Jesuo, el la le�o de Moseo kaj el la profetoj, de mateno �is vespero.
24 Kaj unuj kredis la parolita�ojn, kaj aliaj ne kredis.
25 Kaj ne konsentante inter si, ili foriris, post kiam Pa�lo parolis unu vorton: Bone parolis la Sankta Spirito per la profeto Jesaja al viaj patroj,
26 dirante:

Iru al tiu popolo, kaj diru: A�dante, vi a�dos, sed ne komprenos; Kaj vidante, vi vidos, sed ne rimarkos;
27 �ar la koro de tiu popolo grasi�is, Kaj iliaj oreloj a�das malklare, Kaj siajn okulojn ili fermis, Por ke ili ne vidu per siaj okuloj, Kaj por ke ili ne a�du per siaj oreloj, Kaj por ke ili ne komprenu per sia koro, Kaj por ke ili ne konverti�u, Kaj por ke Mi ne sanigu ilin.

28 Certi�u do al vi, ke �i tiu savado de Dio estas sendata al la nacianoj, kaj ili a�skultos.
29 Kaj kiam li diris tion, la Judoj foriris, havante inter si multe da disputado.

30 Kaj li lo�adis tutajn du jarojn en sia propra lo�ejo, kaj li akceptis �iujn, kiuj eniris al li,
31 predikante la regnon de Dio, kaj instruante la aferojn pri la Sinjoro Jesuo Kristo kun plena maltimo, malhelpate de neniu.