LA DUA
EPISTOLO DE LA APOSTOLO PA�LO
AL LA
KORINTANOJ

1 Pa�lo, apostolo de Kristo Jesuo per la volo de Dio, kaj la frato Timoteo, al la eklezio de Dio, kiu estas en Korinto, kune kun �iuj sanktuloj, kiuj estas en la tuta A�aja lando:
2 Graco al vi kaj paco de Dio, nia Patro, kaj de la Sinjoro Jesuo Kristo.

3 Benata estu la Dio kaj Patro de nia Sinjoro Jesuo Kristo, la Patro de kompatoj kaj Dio de �ia konsolo;
4 kiu konsoladas nin en nia tuta aflikto, por ke ni povu konsoli tiujn, kiuj iel aflikti�as, per la konsolo, per kiu ni mem estas konsolataj de Dio.
5 �ar kiel la suferoj de Kristo abundas �e ni, tiel same abundas anka� per Kristo nia konsolo.
6 Sed se ni aflikti�as, tio estas por via konsolo kaj savi�o; a� se ni konsoli�as, tio estas por via konsolo, kiu energias, per la pacienca elportado de la samaj suferoj, kiujn ni anka� suferadas;
7 kaj nia espero pri vi estas firma, �ar ni scias, ke kiel vi estas partoprenantoj en la suferoj, tiel anka� vi estas partoprenantoj en la konsolo.
8 �ar ni ne volas, ke vi nesciu, fratoj, pri la aflikto, kiu okazis al ni en Azio, ke ni ekstreme super la forto estis depremitaj, tiel, ke ni forte malesperis, e� pri la vivo;
9 ni ja ricevis la alju�on al morto en ni mem, por ke ni fidu ne nin mem, sed Dion, kiu levas la mortintojn,
10 kaj kiu nin forsavis el tia granda morto kaj forsavos; al kiu ni esperis, ke Li ankora� plu nin forsavos;
11 dum vi anka� nin kunhelpas per via petegado, por ke, pro la donaco donita al ni per multaj personoj, danko estu donata de multaj pro ni.

12 �ar jen estas nia singratulado, nome la atesto de nia konscienco, ke en sankteco kaj sincereco anta� Dio, ne la� homa sa�eco, sed la� la graco de Dio, ni kondutadis en la mondo, kaj precipe �e vi.
13 �ar ni skribas al vi nenion alian krom tio, kion vi legas kaj prikonsentas, kaj mi esperas, ke vi prikonsentos �is la fino;
14 kiel anka� vi ja parte prikonsentis pri ni, ke ni estas via singratulado, tiel same, kiel vi anka� estas la nia en la tago de nia Sinjoro Jesuo.

15 Kaj en �i tiu fidado mi intencis veni unue al vi, por ke vi havu duoblan gracon,
16 kaj vizitinte vin survoje, trairi en Makedonujon, kaj denove el Makedonujo veni al vi, kaj de vi esti anta�en irigita al Judujo.
17 Kiam mi do tiel intencis, �u mi elmontris kapricemon? a� kion mi celas, �u mi tion celas la�karne, tiel ke estu �e mi la Jes, Jes, kaj la Ne, Ne?
18 Sed, kiel Dio estas fidela, nia parolo al vi ne estas Jes kaj Ne.
19 �ar la Filo de Dio, Jesuo Kristo, kiu de ni estas predikita inter vi, de mi kaj Silvano kaj Timoteo, ne estis Jes kaj Ne, sed en li la Jes esti�is.
20 �ar kiel ajn multaj estas la promesoj de Dio, en li estas la Jes; tial anka� per li estas la Amen, por la gloro al Dio per ni.
21 Kaj tiu, kiu fortikigas nin kune kun vi en Kristo kaj sanktoleis nin, estas Dio,
22 kiu anka� nin sigelis kaj donis al ni la anta�garantia�on de la Spirito en niaj koroj.

23 Sed mi vokas Dion kiel atestanton sur mian animon, ke por indulgi vin mi ankora� ne venis al Korinto.
24 Ne kvaza� ni estrus super via fido, sed ni estas kunhelpantoj de via �ojo; �ar per via fido vi staras.

1 Sed mi decidis por mi mem, ke mi ne venos al vi denove en mal�ojo.
2 �ar se mi vin mal�ojigas, kiu do min �ojigas, krom tiu, kiu estas mal�ojigata de mi?
3 Kaj mi skribis tion saman, por ke, veninte, mi ne havu mal�ojon de tiuj, pri kiuj mi devus �oji, fidante pri vi �iuj, ke mia �ojo estas la �ojo de vi �iuj.
4 �ar el multe da aflikto kaj kora dolorego mi skribis al vi kun multaj larmoj, ne por ke vi mal�oju, sed ke vi sciu la amon, kiun mi havas al vi abunde.

5 Sed se iu ka�zis mal�ojon, li ka�zis mal�ojon ne al mi, sed parte (por ne tro forte vin premi) al vi �iuj.
6 Sufi�a al tia homo estas tiu puno, farita de la plimulto;
7 pro tio, kontra�e, vi devus lin pardoni kaj konsoli, por ke tia homo neniel forgluti�u per sia troa mal�ojo.
8 Tial mi petegas vin, ke vi konfirmu al li vian amon.
9 �uste por tio mi ja skribis, ke mi vin provu, �u vi en �io estas obeemaj.
10 Sed al kiu vi pardonas ion, mi anka�; �ar kion mi anka� pardonis, se mi ion pardonis, mi tion faris pro vi anta� Kristo,
11 por ke Satano ne gajnu profiton kontra� ni: �ar ni ne estas sen scio pri liaj ruzoj.

12 Kiam mi venis al Troas, por disvastigi tie la evangelion de Kristo, kaj kiam en la Sinjoro malfermi�is al mi pordo,
13 mi ne ricevis ripozon por mia spirito, �ar mi ne trovis mian fraton Tito; sed mi adia�is ilin kaj foriris al Makedonujo.
14 Sed danko estu al Dio, kiu �iam kondukadas nin triumfe en Kristo kaj montras �ie per ni la bonodoron de Sia koni�o.
15 �ar ni estas al Dio dol�a odoro de Kristo, en la savatoj, kaj en la pereantoj;
16 al �i tiuj, odoro de morto al morto; al tiuj, odoro de vivo al vivo. Kaj kiu estas ta�ga por �i tio?
17 �ar ni ne similas al multaj, kiuj faras la vorton de Dio komerca�o; sed kun sincereco, kaj kiel per Dio, anta� Dio ni parolas en Kristo.

1 �u ni denove komencas nin mem rekomendi? a� �u ni bezonas, kiel iuj, leterojn rekomendajn al vi, a� de vi?
2 Vi mem estas nia letero, skribita sur nia koro, kaj konata kaj legata de �iuj;
3 �ar vi montri�is, ke vi estas letero de Kristo liverita per ni, skribita ne per inko, sed per la Spirito de la vivanta Dio; ne sur �tonaj tabeloj, sed sur la karnaj tabeloj de la koro.
4 Kaj tian fidon ni havas per Kristo al Dio;
5 ne kvaza� ni ta�gas ion fari per ni mem, sed nia ta�geco estas el Dio,
6 kiu anka� ta�gigis nin nin kiel administrantojn de nova interligo, ne la� litero, sed la� spirito; �ar la litero mortigas, sed la spirito vivigas.
7 Sed se la administrado mortiga, esprimita per literoj kaj en�izita sur �tonoj, esti�is en gloro, tiel, ke la Izraelidoj ne povis fikse rigardi la viza�on de Moseo pro lia viza�a brileco, jam tamen malplii�anta,
8 kiel do la administrado spirita ne estos pli multe en gloro?
9 �ar se la administrado de kondamno estas gloro, multe pli abunde la administrado de justeco superas en gloro.
10 �ar vere tio, kio havis gloron, ne estis glorigita en �i tiu rilato, pro la superabunda gloro.
11 �ar se tio, kio forpasas, havis gloron, ankora� pli multe tio, kio restadas, estas en gloro.

12 Havante do tian esperon, ni uzas grandan liberecon de parolo,
13 kaj ne kiel Moseo, kiu metis vualon sur sian viza�on, por ke la Izraelidoj ne fikse rigardu �is fini�o de tio, kio estis forpasanta;
14 sed iliaj animoj sensenti�is; �ar e� �is hodia�, �e la legado de la malnova testamento, nelevita restadas tiu sama vualo, kiu estas forigita en Kristo,
15 sed �is hodia�, kiam ajn oni legas Moseon, vualo ku�as sur ilia koro.
16 Sed kiam ajn oni turnas sin al la Sinjoro, la vualo estas forprenata.
17 La Sinjoro estas la Spirito; kaj kie estas la Spirito de la Sinjoro, tie estas libereco.
18 Sed ni �iuj, per nevualita viza�o spegulante la gloron de la Sinjoro, transformi�as en la saman bildon, de gloro al gloro, kiel el la Sinjoro la Spirito.

1 Pro tio, ke ni havas �i tiun administradon, kiel ni ricevis kompaton, ni ne senkura�i�as;
2 sed ni formetis la ka�itajn aferojn de honto, ne irante kun ruzeco kaj ne falsante la vorton de Dio, sed per elmontro de la vero rekomendante nin al �ies konscienco anta� Dio.
3 Sed se nia evangelio eble estas vualita, �i estas vualita rilate al tiuj, kiuj pereas;
4 en kiuj la dio de �i tiu mondo blindigis la animojn de la nekredantoj, por ke la lumo de la evangelio de la gloro de Kristo, kiu estas la bildo de Dio, ne brilu sur ilin.
5 �ar ni predikadas ne nin mem, sed Kriston Jesuon kiel Sinjoron, kaj nin mem kiel viajn servistojn pro Jesuo.
6 �ar Dio, kiu diris: El mallumo lumo brilos, Tiu brilis en niaj koroj, por doni lumon de la scio de la gloro de Dio en la viza�o de Jesuo Kristo.

7 Sed ni havas �i tiun trezoron en argilaj vazoj, por ke la treega grandeco de la potenco estu de Dio, kaj ne de ni mem;
8 ni estas premegataj �e �iu flanko, tamen ne enanguligitaj; embarasataj, sed ne konsternataj;
9 persekutataj, sed ne forlasataj; faligataj, sed ne detruataj;
10 �iam portante en la korpo la morti�on de Jesuo, por ke la vivo anka� de Jesuo elmontri�u en nia korpo.
11 �ar ni, la vivantoj, �iam estas submetataj al morto pro Jesuo, por ke la vivo anka� de Jesuo elmontri�u en nia morta karno.
12 La morto do energias en ni, sed la vivo en vi.
13 Sed havante la saman spiriton de fido la� la skribo: Mi kredis, kaj tial mi parolis; ni anka� kredas, kaj tial anka� ni parolas;
14 sciante, ke Tiu, kiu levis la Sinjoron Jesuo, levos nin anka� kun Jesuo kaj prezentos nin kun vi.
15 �ar �io estas pro vi, por ke la graco, multobligita per multaj, abundigu la dankon al la gloro de Dio.

16 Pro tio ni ne senkura�i�as; sed kvankam nia ekstera homo kaduki�as, tamen nia interna homo renovi�as tagon post tago.
17 �ar nia malpeza kaj momenta sufero elfaras por ni, pli kaj pli ekster mezuro, eternan pezon da gloro;
18 dum ni rigardas ne la vidata�ojn, sed la nevidata�ojn; �ar la vidata�oj estas tempaj, sed la nevidata�oj estas eternaj.

1 �ar ni scias, ke se la surtera lo�ejo de nia tabernaklo dissolvi�os, ni havas de Dio konstrua�on, domon ne manfaritan, eternan en la �ieloj.
2 �ar vere en �i tiu ni �emas, sopirante al la survestado per nia lo�ejo, kiu devenas de la �ielo;
3 se almena�, vestite, ni ne trovi�os nudaj.
4 �ar ni, kiuj estas en �i tiu tabernaklo, �emas �ar�ite, ne pro tio, ke ni deziras senvesti�i, sed �ar ni deziras survesti�i, por ke la morta�o estu elsorbita de la vivo.
5 Kaj Tiu, kiu nin elfaris por �i tiu celo, estas Dio, kiu donis al ni la anta�garantia�on de la Spirito.
6 Ni do �iam �oje kura�as, kaj ni scias, ke dum ni �eestas en la korpo, ni forestas de la Sinjoro
7 (�ar ni iradas fide, ne vide);
8 ni �oje kura�as, kaj ni plivolas foresti de la korpo kaj �eesti kun la Sinjoro.
9 Tial anka� ni ambicias, �u �eestante a� forestante, esti akceptindaj �e li.
10 �ar ni �iuj devos elmontri�i anta� la tribunala se�o de Kristo, por ke �iu ricevu tion, kion li faris en la korpo, la� siaj farita�oj, �u bonaj a� malbonaj.

11 Sciante do la timon al la Sinjoro, ni celas konvinki homojn, sed ni ja elmontri�as al Dio; kaj ni esperas, ke ni elmontri�as anka� al viaj konsciencoj.
12 Ni ne denove nin rekomendas al vi, sed donas al vi ka�zon fieri�i pri ni, por ke vi havu ion respondi al tiuj, kiuj fieri�as �ajne kaj ne kore.
13 �ar �u ni estis frenezaj, tio estis pro Dio, a� �u ni estas seriozaj, tio estas pro vi.
14 �ar la amo de Kristo nin devigas; �ar ni ju�as jene, ke �ar unu mortis pro �iuj, tial �iuj mortis;
15 kaj li mortis pro �iuj, por ke la vivantoj jam vivu ne por si mem, sed por tiu, kiu pro ili mortis kaj relevi�is.
16 Tial ni de nun konas neniun la�karne; e� kvankam ni konis Kriston la�karne, tamen ni ne plu lin tiel konas.
17 Tial se iu homo estas en Kristo, estas jam nova kreita�o; la malnova�oj forpasis, jen ili jam esti�is novaj.
18 Sed �io estas de Dio, kiu repacigis nin al Si mem per Kristo kaj donis al ni la administradon de la repacigo;
19 nome, ke Dio estis en Kristo, repacigante la mondon al Si, ne alkalkulante al ili la kulpojn, kaj komisiis al ni la vorton repacigan.

20 Ni do estas ambasadoroj pro Kristo, kvaza� Dio per ni petadus; ni vin petegas pro Kristo, repaci�u al Dio.
21 Tiun, kiu ne konis pekon, Li faris peko pro ni; por ke ni fari�u justeco de Dio en li.

1 Kaj kunlaborante kun li, ni petegas anka�, ke vi ne vane akceptu la gracon de Dio
2 (�ar Li diris:

En tempo de favoro Mi a�skultis vin, Kaj en tago de savo Mi helpis vin;

jen nun la tempo de favoro; jen nun la tago de savo);
3 ni donu en nenio okazon por maledifo, por ke oni ne kulpigu nian administradon;
4 sed en �io ni aprobigu nin, kiel servantoj de Dio, en multa pacienco, en suferoj, en afliktoj, en malfacila�oj,
5 en batovundoj, en malliberigoj, en tumultoj, en laboroj, en maldormoj, en malsatoj,
6 en �asteco, en sciado, en pacienco, en afableco, en Spirito Sankta, en amo senhipokrita,
7 en la vorto de vero, en la potenco de Dio; per la arma�o de justeco dekstre kaj maldekstre,
8 per gloro kaj malgloro, per malbonfamo kaj bonfamo; kiel trompantoj, tamen veraj;
9 kiel nekonataj, tamen bone konataj; kiel mortantaj, kaj jen ni vivas; kiel pune korektataj, tamen ne mortigataj;
10 kiel dolorplenaj, tamen �iam �ojantaj; kiel malri�aj, tamen multajn ri�igantaj; kiel nenion havantaj, tamen posedantaj �ion.

11 Nia bu�o estas malfermita al vi, ho Korintanoj, nia koro estas plivastigita.
12 Vi ne estas malvastigitaj en ni, sed vi estas malvastigitaj en viaj propraj interna�oj.
13 Pro rekompenco samspeca do (mi parolas kiel al infanoj) vi anka� estu plivastigitaj.

14 Ne esti�u kunjuguloj malta�ge kun nekredantoj; �ar kian partoprenon havas justeco kun maljusteco? a� kian komuna�on havas lumo kun mallumo?
15 Kaj kian akordon havas Kristo kun Belial? a� kian kunecon havas kredanto kun nekredanto?
16 Kaj kian konsenton havas templo de Dio kun idoloj? �ar ni estas templo de Dio vivanta; kiel diris Dio: Mi lo�os inter ili, kaj Mi iros inter ili; kaj Mi estos ilia Dio, kaj ili estos Mia popolo.
17 Tial

Eliru el inter ili, kaj estu apartaj,

diras la Eternulo,

Kaj ne tu�u malpura�on; Kaj Mi vin akceptos,
18 Kaj Mi estos por vi Patro, Kaj vi estos Miaj filoj kaj filinoj, diras la Eternulo Plejpotenca.

1 Havante do �i tiujn promesojn, amataj, ni purigu nin de �ia malpureco karna kaj spirita, perfektigante sanktecon en la timo al Dio.

2 Malfermu al ni viajn korojn; ni kontra� neniu maljuste agis, ni ruinigis neniun, al neniu ni friponis.
3 Ne por vin kondamni mi tion diras; �ar mi anta�e diris, ke vi estas en niaj koroj, por kune vivi kaj kune morti.
4 Granda estas mia parola libereco al vi, granda estas mia fiereco pri vi: mi estas plena de konsolo, al mi superabundas la �ojo meze de nia tuta aflikto.

5 �ar e� kiam ni jam alvenis en Makedonujon, nia karno tute ne facili�is, sed ni �iel depremi�is; ekstere estis bataloj, interne timoj.
6 Tamen Dio, kiu konsolas la humilulojn, konsolis nin per la alveno de Tito;
7 kaj ne nur per lia alveno, sed anka� per la konsolo, per kiu li konsoli�is pri vi, dum li pridiris al ni vian sopiron, vian doloron, vian fervoron pro mi; tiel, ke mi ankora� pli �ojis.
8 �ar kvankam mi vin mal�ojigis per mia epistolo, mi ne beda�ras pri tio, kvankam mi ja beda�ris; �ar mi vidas, ke tiu epistolo vin mal�ojigis, sed nur mallonge.
9 Mi nun �ojas, ne pro tio, ke vi mal�ojis, sed pro tio, ke vi mal�ojis �is pento; �ar vi la� Dio mal�ojis, por ke vi havu nenian malutilon per ni.
10 �ar la mal�ojo la� Dio elfaras penton �is savo, ne beda�rindan; sed la mal�ojo de la mondo elfaras morton.
11 �ar jen kian zorgemon tiu sama mal�ojo la� Dio elfaris en vi, plue kian senkulpigon, plue kian indignon, plue kian timon, plue kian sopiron, plue kian fervoron, plue kian ven�on! En �io vi elmontris vin puraj pri la afero.
12 Tial kvankam mi skribis al vi, tamen tio estis ne pro tiu, kiu faris la malbonon, nek pro tiu, kiu suferis la malbonon, sed por ke via zorgemo por ni elmontri�u al vi mem anta� Dio.
13 Tial ni konsoli�is; kaj en nia konsolo ni �ojis des pli multege pro la �ojo de Tito, �ar lia animo estas refre�igita de vi �iuj.
14 �ar se en io mi fanfaronis al li pro vi, mi ne hontis; sed kiel ni �ion parolis vereme al vi, tiel same anka� nia fanfaronado, kiun mi faris anta� Tito, montri�is vera.
15 Kaj lia interna amo pli abundas al vi, dum li memoras la obeadon de vi �iuj, kiel kun timo kaj tremo vi lin akceptis.
16 Mi �ojas, ke en �io mi povas fidi al vi.

1 Cetere, fratoj, ni sciigas al vi la gracon de Dio, kiu estas donacita en la eklezioj Makedonaj;
2 nome, en grava provo per suferado, la abundo de ilia �ojo kaj ilia profunda malri�eco abundis al la ri�o de ilia malavareco.
3 �ar mi konstatas, ke la� sia povo--jes, kaj super sia povo--ili donis memvole,
4 petegante nin per multe da petado fari tiun komplezon kaj la komunan helpservadon al la sanktuloj;
5 kaj ne kiel ni esperis, sed unue ili sin dedi�is al la Sinjoro, kaj al ni per la volo de Dio.
6 Tiel, ke ni instigis Titon, ke kiel li anta�e komencis, tiel same li perfektigu en vi �i tiun pluan gracon.
7 Sed kiel al vi �io abundas: fido kaj parolo kaj scio kaj fervoro kaj via amo al ni, tiel abundu al vi anka� �i tiu graco.
8 Mi parolas ne ordonante, sed provante per la fervoro de aliaj la sincerecon de via amo anka�.
9 �ar vi scias la gracon de nia Sinjoro Jesuo Kristo, ke kvankam li estis ri�a, tamen pro vi li fari�is malri�a, por ke vi per lia malri�eco fari�u ri�aj.
10 Kaj en tio mi donas mian opinion; �ar �i tio utilas por vi, kiuj unuaj komencis, anta� unu jaro, ne nur fari, sed anka� voli.
11 Sed nun kompletigu la faradon anka�; tiel ke, kiel estis la volonteco voli, tiel anka� estu la plenumo el via havo.
12 �ar kie ekzistas la volonteco, �i estos akceptita la� la havo, ne la� la nehavo.
13 �ar mi diras tion, ne por ke aliaj estu faciligataj kaj vi premataj,
14 sed la� egaleco: via abundo nuntempe fari�u por ilia manko, por ke ilia abundo fari�u por via manko, por ke estu egaleco;
15 kiel estas skribite: Tiu, kiu kolektis pli, ne havis superflue, kaj tiu, kiu kolektis malpli, ne havis mankon.

16 Sed danko estu al Dio, kiu metas en la koron de Tito la saman zorgon pri vi.
17 �ar li ja akceptis la instigon; sed estante mem tre fervora, li ekiris al vi memvole.
18 Kaj ni sendis kune kun li la fraton, kies la�do en la evangelio disvasti�as tra �iuj eklezioj;
19 kaj krom tio, li anka� estis elektita de la eklezioj, por voja�adi kune kun ni rilate al �i tiu graco, kiun ni administradas al la gloro de la Sinjoro, kaj por elmontri nian volontecon,
20 evitante tion, ke iu ripro�us nin rilate al �i tiu monhelpo, kiun ni administras;
21 �ar ni celas aferojn konvenajn ne nur anta� la Sinjoro, sed anka� anta� homoj.
22 Kaj ni sendis kune kun ili nian fraton, kiun ni ofte pruvis fervora en multaj aferoj, sed nun multe pli fervora pro la granda fido, kiun li havas al vi.
23 Se iu demandas pri Tito, li estas mia kunulo kaj mia kunlaboranto rilate al vi; se pri niaj fratoj, ili estas apostoloj de eklezioj, la gloro de Kristo.
24 Vi do elmontru al ili anta� la eklezioj la pruvon de via amo kaj de nia fanfaronado pro vi.

1 �ar pri la servado al la sanktuloj estas por mi superflue skribi al vi;
2 �ar mi scias vian volontecon, pri kiu mi fanfaronas pro vi al la Makedonoj, ke la A�aja lando jam anta� unu jaro preti�is; kaj via fervoro instigis la plimulton el ili.
3 Sed mi sendis la fratojn, por ke nia fanfaronado pro vi ne fari�u vanta rilate al �i tio, sed, kiel mi diris, por ke vi estu pretaj,
4 por ke, se venus kune kun mi iuj el Makedonujo kaj trovus vin ne pretaj, ni (por ne diri, vi) ne hontu pro �i tiu fido.
5 Mi do opiniis necesa, peti la fratojn, ke ili anta�e iru al vi, kaj anta�e pretigu vian de longe promesitan helpmonon, por ke tio estu preta, kiel volonte donita, kaj ne kiel eldevigita.

6 Sed jen: Tiu, kiu semas �pare, anka� rikoltos �pare; kaj tiu, kiu semas malavare, anka� rikoltos malavare.
7 �iu faru la� tio, kion li intencas en la koro, ne doma�ante, nek pro neceseco; �ar Dio amas donacanton �ojan.
8 Kaj Dio povas abundigi �e vi �ian gracon, por ke vi, havante �iam en �io �ian sufi�econ, abunde rilatu al �ia bona faro;
9 kiel estas skribite:

Li �utis kaj donis al la malri�uloj; Lia justeco restas eterne.

10 Kaj Tiu, kiu donas semon al la semanto kaj panon por nutra�o, donos kaj multobligos vian semotan semon, kaj plimultigos la fruktojn de via justeco;
11 dum vi pliri�i�os en �io al �ia malavareco, kiu efikas per ni dankdonadon al Dio.
12 �ar la administrado de �i tiu servado ne nur kompletigas la mezuron de la bezonoj de la sanktuloj, sed anka� abundas per multaj dankoj al Dio;
13 �ar provinte vin per �i tiu administrado, ili gloras Dion pro la obeo de via konfeso al la evangelio de Kristo, kaj pro la malavareco de via donaco al ili kaj al �iuj;
14 dum ili mem anka�, per petado por vi, tre sopiras al vi pro la grandega graco de Dio en vi.
15 Danko estu al Dio pro Lia neesprimebla donaco.

1 Mi mem, Pa�lo, petegas vin pro la mildeco kaj dol�animeco de Kristo, mi, kiu en via �eesto estas humila inter vi, sed, forestante, tre kura�as rilate al vi:
2 mi mem petegas vin, ke �eestante, mi ne kura�u per la insisteco, per kiu mi bontrovas kura�i kontra� iuj, kiuj rigardas nin kiel la�karne iradantajn.
3 �ar kvankam ni iradas en karno, tamen ni ne militadas la� karno
4 (�ar la iloj de nia militado estas ne la�karnaj, sed potencaj anta� Dio por la de�etado de fortika�oj);
5 de�etante diskutojn, kaj �ian alta�on levatan kontra� la scio konforma al Dio, kaj ekkaptante �iun penson al la obeo al Kristo,
6 kaj starante pretaj puni �ian malobeon, tuj kiam via obeo plenumi�os.
7 Vi rigardas la aferojn anta� via viza�o. Se iu fidas en si mem, ke li apartenas al Kristo, li denove pripensu en si mem, ke kiel li apartenas al Kristo, tiel same anka� ni.
8 �ar e� se mi fierus iom supermezure pri nia a�toritato (kiun donis la Sinjoro, por vin edifi, kaj ne por vin de�eti), mi ne hontus;
9 por ke ne �ajnu, kvaza� mi volus timigi vin per miaj leteroj.
10 �ar, oni diras, liaj leteroj estas gravaj kaj fortaj; sed lia korpa aspekto estas malforta, kaj lia parolo mal�atinda.
11 Tiu homo konsideru, ke kiaj, forestante, ni estas per leteroj, tiaj, �eestante, ni estas anka� per agado.
12 �ar ni ne kura�as nin interkalkuli a� kompari kun iuj el la sin rekomendantaj; �ar ili estas neprudentaj, mezurante sin la� si mem kaj komparante sin al si mem.
13 Sed ni fieros ne pretermezure, sed la� la amplekso de la mezurilo, kiun Dio destinis al ni, por mezuri, por atingi e� �is vi.
14 �ar ni ne tro etendas nin, kvaza� ni ne atingus �is vi; �ar ni jam venis �is vi en la evangelio de Kristo,
15 ne fierante pretermezure, nome en laboroj malpropraj, sed esperante, ke dum kreskos via fido, ni kreskos en vi la� nia mezurilo �is plua abundo,
16 por prediki la evangelion �is la regionoj preter vi, kaj ne fieri pri malpropra mezurilo rilate al aferoj jam faritaj.
17 Sed kiu fieras, tiu fieru en la Eternulo.
18 �ar ne tiu, kiu sin mem rekomendas, estas akceptata, sed tiu, kiun rekomendas la Sinjoro.

1 Mi volas, ke vi pacience toleru min pro iom da malsa�eco; sed efektive vi ja pacience min toleras.
2 �ar mi �aluzas pri vi per Dia �aluzo, �ar mi fian�igis vin al unu edzo, por ke mi prezentu vin kiel �astan virgulinon al Kristo.
3 Sed mi timas, ke kiel trompis Evan la serpento per sia ruzeco, viaj animoj iel deklini�os for de la simpleco kaj la �asteco, kiu estas en Kristo.
4 �ar se iu vizitanto predikas alian Kriston, kiun ni ne predikis, a� se vi ricevas malsaman spiriton, kiun vi ne ricevis, a� malsaman evangelion, kiun vi ne akceptis, facilanime vi lin toleras.
5 �ar mi opinias, ke mi neniel malsuperas la plej eminentajn apostolojn.
6 Kaj kvankam mi estas neklera la� parolo, mi tamen ne tia estas la� scio; sed en �io ni malka�e agis �e vi inter �iuj.
7 A� �u mi pekis, humiligante min, por ke vi estu altigitaj, en tio, ke mi senpage predikis al vi la evangelion de Dio?
8 Mi senigis aliajn ekleziojn, ricevante de ili pagon, por servi al vi;
9 kaj kiam mi �eestis �e vi kaj havis mankon, mi ne estis �ar�o sur iu; �ar la fratoj, veninte el Makedonujo, plenigis la mezuron de mia bezono; kaj en �io mi tenis min ne �ar�a rilate vin, kaj ankora� tenos.
10 Jen estas la vero de Kristo en mi, ke �i tiu fanfarono ne estos barita kontra� mi en la regionoj A�ajaj.
11 Kial? �u tial, ke mi vin ne amas? Dio scias.
12 Sed kiel mi faras, tiel mi anka� faros, por forigi la pretekston al tiuj, kiuj deziras pretekston, por ke, en kio ili fieras, ili trovi�u samaj, kiel ni.
13 �ar tiaj homoj estas falsaj apostoloj, trompemaj laboristoj, sin aliformante kvaza� apostolojn de Kristo.
14 Kaj nenia miro; �ar Satano mem sin aliformas kvaza� an�elon de lumo.
15 Estas do nenio granda, se liaj servantoj anka� sin aliformas kvaza� servantojn de justeco; ilia fini�o estos la� iliaj faroj.

16 Denove mi diras: Neniu opiniu min malsa�a; sed se vi ja tiel opinias min, tamen min akceptu kiel malsa�an, por ke mi anka� iom fanfaronu.
17 Tion, kion mi diras, mi diras ne la� la Sinjoro, sed kvaza� malsa�e, en �i tiu insistado pri fierado.
18 �ar multaj fanfaronas la� la karno, do mi anka� fanfaronos.
19 �ar vi afable toleras malsa�ulojn, estante mem sa�aj.
20 �ar vi toleras homon, se li vin sklavigas, se li vin forman�as, se li vin kaptas, se li sin altigas, se li batas al vi la viza�on.
21 Mi parolas kvaza� per sinmalla�do, kvaza� ni estus malforti�intaj. Tamen pri kio iu kura�as, pri tio (mi parolas en malsa�eco) mi anka� kura�as.
22 �u ili estas Hebreoj? mi anka�. �u ili estas Izraelidoj? mi anka�. �u ili estas el la idaro de Abraham? mi anka�.
23 �u ili estas servantoj al Kristo? (mi parolas kiel frenezulo) mi plie; en laboroj pli abunde, en malliberejoj pli abunde, en batoj supermezure, en morti�oj ofte.
24 De la Judoj kvinfoje mi ricevis batojn po kvardek sen unu.
25 Trifoje mi estas batita per vergoj, unufoje mi estas pri�etita per �tonoj, trifoje mi suferis �ippereon, nokton kaj tagon mi pasis en la profunda maro;
26 en oftaj voja�oj, en dan�eroj de riveroj, dan�eroj de rabistoj, dan�eroj de Judoj, dan�eroj de la nacianoj, dan�eroj en urbo, dan�eroj en dezerto, dan�eroj en la maro, dan�eroj inter falsaj fratoj;
27 en laboro kaj sufero, en oftaj sendormi�oj, en malsato kaj soifo, en oftaj fastoj, en malvarmo kaj senvesteco.
28 Krom tiuj aferoj eksteraj estas tio, kio min premas �iutage, nome la zorgado pri �iuj eklezioj.
29 Kiu estas malforta, kaj mi ne estas malforta? kiu estas faligata, kaj mi ne indignas?
30 Se mi nepre devas fanfaroni, mi fanfaronos pri tio, kio rilatas al mia malforteco.
31 La Dio kaj Patro de la Sinjoro Jesuo, Tiu, kiu �iam estas benata, scias, ke mi ne mensogas.
32 En Damasko, la urbestro sub la re�o Aretas starigis gardistaron en la urbo de la Damaskanoj, por min kapti;
33 kaj tra fenestro oni min delasis la�flanke de la muro en korbo, kaj mi eli�is de liaj manoj.

1 Mi nepre devas fanfaroni, kvankam tio ne konvenas; sed mi venos al vizioj kaj malka�oj de la Sinjoro.
2 Mi konas viron en Kristo, anta� dek kvar jaroj (�u en la korpo, mi ne scias, �u ekster la korpo, mi ne scias; Dio scias) eklevitan �is en la trian �ielon;
3 kaj mi scias pri la tiela viro (�u en la korpo, a� ekster la korpo, mi ne scias; Dio scias),
4 ke li estis eklevita en Paradizon, kaj a�dis nedireblajn vortojn, kiujn ne estas permesate al homo paroli.
5 Pro tia homo mi fieros; sed pro mi mem mi ne fieros, krom rilate al miaj malforta�oj.
6 �ar se mi deziros fieri, mi ne estos malsa�a; �ar mi diros la veron; sed mi min detenas, por ke neniu min opiniu supera ol tia, kia li vidas min, a� a�das �e mi.
7 Kaj pro la treega grandeco de la malka�oj --por ke mi ne tro alti�u, estis donita al mi dornego por la karno, sendito de Satano, por min kontuzi, por ke mi ne tro alti�u.
8 Pri tio mi petegis trifoje la Sinjoron, ke �i foriru de mi.
9 Kaj li diris al mi: Mia graco sufi�as por vi, �ar mia potenco perfekti�as en malforteco. Plej �oje do mi plivole fieros pri miaj malforta�oj, por ke la potenco de Kristo kovru min.
10 Mi do plezuron havas en malforta�oj, en atencoj, en bezonegoj, en persekutoj, en suferoj, pro Kristo; �ar kiam mi estas malforta, tiam mi estas forta.

11 Mi malsa�i�is: vi min devigis; �ar mi devus estis la�data de vi; �ar en nenio mi malsuperis la plej eminentajn apostolojn, kvankam mi estas nenio.
12 Vere la signoj de apostolo estis elfaritaj inter vi en �ia pacienco, per signoj kaj mirinda�oj kaj potenca�oj.
13 �ar en kio vi fari�is malsuperaj kompare al la aliaj eklezioj, krom en tio, ke mi mem ne �ar�i�is al vi? pardonu al mi �i tiun maljusta�on.

14 Jen la trian fojon mi min tenas preta veni al vi; kaj mi ne fari�os �ar�o por vi, �ar mi celas ne viajn, sed vin; �ar devus provizi ne la idoj por la gepatroj, sed la gepatroj por la idoj.
15 Kaj plej �oje mi elspezos kaj elspezi�os por viaj animoj. Se mi vin amas pli abunde, �u mi estas des malpli amata?
16 Tio estu, tamen mi ne estis �ar�o por vi; sed estante ruzema, mi vin kaptis per logo.
17 �u mi superruzis vin per iu el tiuj, kiujn mi sendis al vi?
18 Mi instigis al Tito, kaj kune kun li mi sendis la fraton. �u Tito vin superruzis? �u ni ne iradis la� la sama Spirito? �u ni ne iradis en la samaj piedosignoj?

19 Vi ankora� nun �iam pensas, ke ni nin senkulpigas anta� vi. Anta� Dio, ni parolas en Kristo. Sed �io, amataj miaj, estas por via edifo.
20 �ar mi timas, ke veninte, mi iel ne trovos vin tiaj, kiajn mi volas; kaj ke mi mem estos trovata tia, kian vi ne volas; ke iel estos malpaco, �aluzo, koleroj, partioj, kalumnioj, murmurado, �veli�oj, tumultoj;
21 ke kiam mi revenos, mia Dio min humiligos anta� vi, kaj mi mal�ojos pro multaj, kiuj jam anta�e pekis kaj ne pentis pri la malpureco kaj adulto kaj volupto, kiujn ili faris.

1 Jen la trian fojon mi venas al vi. La� la diro de du atestantoj a� tri �iu vorto estu konfirmita.
2 Mi anta�diris, kaj mi nun anta�diras, kiel �eestante la duan fojon, tiel nun forestante, al la jam pekintaj kaj al �iuj ceteraj, ke se mi revenos, mi ne indulgos;
3 �ar vi ser�as pruvon de tio, ke parolas en mi Kristo, kiu rilate al vi ne estas malforta, sed energias en vi;
4 �ar li estis krucumita pro malforto, tamen li vivas per la potenco de Dio. �ar ni anka� estas malfortaj kune kun li, sed ni vivos kune kun li per la potenco de Dio rilate al vi.
5 Provu vin mem, �u vi estas en la fido; ekzamenu vin mem. A� �u vi ne scias pri vi mem, ke Jesuo Kristo estas en vi? se ja vi ne estas malaprobindaj.
6 Sed mi esperas, ke vi scii�os, ke ni ne estas malaprobindaj.
7 Ni pre�as al Dio, ke vi faru nenian malbonon; ne por tio, ke ni montri�u aprobataj, sed por ke vi faradu tion, kio estas honorinda, e� kvankam ni estus malaprobindaj.
8 �ar ni ne povas fari ion kontra� la vero, sed nur por la vero.
9 �ar ni �ojas, kiam ni estas malfortaj kaj vi estas fortaj; anka� ni pre�as por via perfekti�o.
10 Pro tio mi skribas �i tion, forestante, por ke, �eestante, mi ne agu severe la� la a�toritato, kiun la Sinjoro donis al mi por edifado kaj ne por de�etado.

11 Fine, fratoj, adia�. Perfekti�u, konsoli�u, estu unuanimaj, vivu pace; kaj la Dio de amo kaj paco estos �e vi.
12 Salutu unu la alian per sankta kiso.

13 �iuj sanktuloj vin salutas.

14 La graco de la Sinjoro Jesuo Kristo kaj la amo de Dio kaj la kuneco de la Sankta Spirito estu kun vi �iuj.